Zachodniopomorski Uniwersytet Technologiczny w Szczecinie

Szkoła Doktorska - Szkoła Doktorska
specjalność: technologia żywności i żywienia

Sylabus przedmiotu Optymalizacja konstrukcji:

Informacje podstawowe

Kierunek studiów Szkoła Doktorska
Forma studiów studia stacjonarne Poziom
Stopnień naukowy absolwenta doktor
Obszary studiów charakterystyki PRK
Profil
Moduł
Przedmiot Optymalizacja konstrukcji
Specjalność inżynieria mechaniczna
Jednostka prowadząca Instytut Technologii Mechanicznej
Nauczyciel odpowiedzialny Ryszard Buczkowski <Ryszard.Buczkowski@zut.edu.pl>
Inni nauczyciele Ryszard Buczkowski <Ryszard.Buczkowski@zut.edu.pl>
ECTS (planowane) 3,0 ECTS (formy) 3,0
Forma zaliczenia zaliczenie Język polski
Blok obieralny 32 Grupa obieralna 2

Formy dydaktyczne

Forma dydaktycznaKODSemestrGodzinyECTSWagaZaliczenie
wykładyW4 15 2,00,50zaliczenie
projektyP4 10 1,00,50zaliczenie

Wymagania wstępne

KODWymaganie wstępne
W-11. Wymagane przygotowanie z przedmiotów: Matematyka, Badania operacyjne

Cele przedmiotu

KODCel modułu/przedmiotu
C-1Zdobycie wiedzy z zakresu zagadnień optymalizacji konstrukcji

Treści programowe z podziałem na formy zajęć

KODTreść programowaGodziny
projekty
T-P-1Programowanie komputerowe10
10
wykłady
T-W-11. Podstawowe sformułowania i klasyfikacja zadań programowania matematycznego. 2. Programowanie liniowe i nieliniowe. 3. Programowanie liniowe. Metoda sympleksowa. 4. Programowanie nieliniowe. Metody minimalizacji bez ograniczeń z poszukiwaniem w kierunku. 5. Metoda największego spadku. 6. Metody minimalizacji bez ograniczeń z poszukiwaniem w kierunku. Metoda Newtona i zmodyfikowana metoda Newtona. 7. Metody minimalizacji bez ograniczeń. Metoda quasi-Newtona. Poprawki pierwszego (metoda WBD) i drugiego rzędu (metoda DFP i BFGS). 8. Metody minimalizacji bez ograniczeń. Metody gradientów sprzężonych. Poprawki wg formuły Fletchera-Reevesa i Polaka-Ribiere’a. 9. Metody minimalizacji z ograniczeniami. Metoda współczynników Lagrange’a i rozszerzona funkcja Lagrange’a. 10. Metody minimalizacji z ograniczeniami. Metoda funkcji kary zewnętrznej i wewnętrznej. 11. Aspekty programowania matematycznego w procesie projektowania – przykłady zastosowań.15
15

Obciążenie pracą studenta - formy aktywności

KODForma aktywnościGodziny
projekty
A-P-11. Orogramowanie (Matlab) zadanych problemów lub zadań optymalizacyjnych dotyczących mechaniki konstrukcji (optymalizacja ciężaru kratownic i konstrukcji ramowych). 2. Rozwiązywanie zadań liniowych i nieliniowych (metody funkcji kary, zwykła i rozszerzona metoda Lagarange'a) za pomocą pakietu kalkulacyjnego Mathcad. 3. Rozwiązywanie zagadnień nieliniowych za pomocą pakietu Mathematica.10
A-P-2Studiowanie literatury20
30
wykłady
A-W-1Uczestnictwo w wykładach, które są zharmonizowane z celami, tresćiami i efektami uczenia się.15
A-W-2Studiowanie literatury45
60

Metody nauczania / narzędzia dydaktyczne

KODMetoda nauczania / narzędzie dydaktyczne
M-1Wykład problemowy
M-2Metody programowane z użyciem komputera

Sposoby oceny

KODSposób oceny
S-1Ocena podsumowująca: Zaliczenie pisemne

Zamierzone efekty uczenia się - wiedza

Zamierzone efekty uczenia sięOdniesienie do efektów kształcenia dla dyscyplinyOdniesienie do efektów zdefiniowanych dla obszaru kształceniaCel przedmiotuTreści programoweMetody nauczaniaSposób oceny
SD_3-_SzDE02bIME_W01
Student posiada wiedzę w zakresie optymalizacji konstrukcji.
SD_3_W01C-1T-W-1M-1, M-2S-1

Zamierzone efekty uczenia się - umiejętności

Zamierzone efekty uczenia sięOdniesienie do efektów kształcenia dla dyscyplinyOdniesienie do efektów zdefiniowanych dla obszaru kształceniaCel przedmiotuTreści programoweMetody nauczaniaSposób oceny
SD_3-_SzDE02bIME_U01
1. Przyswojenie informacji z podstaw programowania liniowego i nieliniowego. 2. Umiejętność rozwiązywania zadań praktycznych, zarówno w odniesieniu do zagadnień technicznych, ale również w kontekście zagadnień ekonomicznych.
SD_3_U06, SD_3_U02C-1T-W-1M-2, M-1S-1

Zamierzone efekty uczenia się - inne kompetencje społeczne i personalne

Zamierzone efekty uczenia sięOdniesienie do efektów kształcenia dla dyscyplinyOdniesienie do efektów zdefiniowanych dla obszaru kształceniaCel przedmiotuTreści programoweMetody nauczaniaSposób oceny
SD_3-_SzDE02bIME_K01
Rozumie konieczność i jest gotów do krytycznej analizy uzyskanego dorobku naukowego w zakresie reprezentowanej dziedziny i dyscypliny
SD_3_K01, SD_3_K02, SD_3_K03C-1T-W-1M-1S-1

Kryterium oceny - wiedza

Efekt uczenia sięOcenaKryterium oceny
SD_3-_SzDE02bIME_W01
Student posiada wiedzę w zakresie optymalizacji konstrukcji.
2,0
3,0Student poprawnie formułuje zagadnienia optymalizacyjne Rozwiązuje zadania optymalizacyjne w stopniu dostatecznym. Nie posiada umiejętności programowania - ocena - 3 dostatecznym.
3,5
4,0
4,5
5,0

Kryterium oceny - umiejętności

Efekt uczenia sięOcenaKryterium oceny
SD_3-_SzDE02bIME_U01
1. Przyswojenie informacji z podstaw programowania liniowego i nieliniowego. 2. Umiejętność rozwiązywania zadań praktycznych, zarówno w odniesieniu do zagadnień technicznych, ale również w kontekście zagadnień ekonomicznych.
2,0
3,01. W stopniu dostatecznym student opisuje matematycznie i rozwiązuje proste zadania optymalizacyjne. 2. Powyższe zadania oblicza za pomocą pakietów kalkulacyjnych. 3. Nie posiada umiętności programowania złożonych zadań optym,alizacyjnych.
3,5
4,0
4,5
5,0

Kryterium oceny - inne kompetencje społeczne i personalne

Efekt uczenia sięOcenaKryterium oceny
SD_3-_SzDE02bIME_K01
Rozumie konieczność i jest gotów do krytycznej analizy uzyskanego dorobku naukowego w zakresie reprezentowanej dziedziny i dyscypliny
2,0
3,0Rozumie konieczność i jest gotów do krytycznej analizy uzyskanego dorobku naukowego w zakresie reprezentowanej dziedziny i dyscypliny w stopniu dostatecznym
3,5
4,0
4,5
5,0

Literatura podstawowa

  1. W. Findeisen i inni, Teoria i metody obliczeniowe otymalizacji, PWN, Warszawa, 1980
  2. R.T. Haftka, Z. Gürdal, Elements of Structural Optimization, 3rd ed., Kluwer, 1992
  3. J.Seidler, Metody rozwiązywania zadań optymalizacji, WNT, Warszawa, 1980

Literatura dodatkowa

  1. T. Kręglewski i inni, Metody optymalizacji w języku FORTRAN, PWN, Warszawa, 1984
  2. R. Buczkowski, M. Kleiber, Mechanika kontaktu ciał o powierzchniach chropowatych. Metoda elementów skończonych., PWN, Warszawa, 2014

Treści programowe - projekty

KODTreść programowaGodziny
T-P-1Programowanie komputerowe10
10

Treści programowe - wykłady

KODTreść programowaGodziny
T-W-11. Podstawowe sformułowania i klasyfikacja zadań programowania matematycznego. 2. Programowanie liniowe i nieliniowe. 3. Programowanie liniowe. Metoda sympleksowa. 4. Programowanie nieliniowe. Metody minimalizacji bez ograniczeń z poszukiwaniem w kierunku. 5. Metoda największego spadku. 6. Metody minimalizacji bez ograniczeń z poszukiwaniem w kierunku. Metoda Newtona i zmodyfikowana metoda Newtona. 7. Metody minimalizacji bez ograniczeń. Metoda quasi-Newtona. Poprawki pierwszego (metoda WBD) i drugiego rzędu (metoda DFP i BFGS). 8. Metody minimalizacji bez ograniczeń. Metody gradientów sprzężonych. Poprawki wg formuły Fletchera-Reevesa i Polaka-Ribiere’a. 9. Metody minimalizacji z ograniczeniami. Metoda współczynników Lagrange’a i rozszerzona funkcja Lagrange’a. 10. Metody minimalizacji z ograniczeniami. Metoda funkcji kary zewnętrznej i wewnętrznej. 11. Aspekty programowania matematycznego w procesie projektowania – przykłady zastosowań.15
15

Formy aktywności - projekty

KODForma aktywnościGodziny
A-P-11. Orogramowanie (Matlab) zadanych problemów lub zadań optymalizacyjnych dotyczących mechaniki konstrukcji (optymalizacja ciężaru kratownic i konstrukcji ramowych). 2. Rozwiązywanie zadań liniowych i nieliniowych (metody funkcji kary, zwykła i rozszerzona metoda Lagarange'a) za pomocą pakietu kalkulacyjnego Mathcad. 3. Rozwiązywanie zagadnień nieliniowych za pomocą pakietu Mathematica.10
A-P-2Studiowanie literatury20
30
(*) 1 punkt ECTS, odpowiada około 30 godzinom aktywności studenta

Formy aktywności - wykłady

KODForma aktywnościGodziny
A-W-1Uczestnictwo w wykładach, które są zharmonizowane z celami, tresćiami i efektami uczenia się.15
A-W-2Studiowanie literatury45
60
(*) 1 punkt ECTS, odpowiada około 30 godzinom aktywności studenta
PoleKODZnaczenie kodu
Zamierzone efekty uczenia sięSD_3-_SzDE02bIME_W01Student posiada wiedzę w zakresie optymalizacji konstrukcji.
Odniesienie do efektów kształcenia dla dyscyplinySD_3_W01Posiada poszerzoną, podbudowaną teoretycznie wiedzę ogólną, związaną z reprezentowaną dziedziną i dyscypliną naukową oraz wiedzę szczegółową na bardziej zaawansowanym poziomie w zakresie prowadzonych badań naukowych.
Cel przedmiotuC-1Zdobycie wiedzy z zakresu zagadnień optymalizacji konstrukcji
Treści programoweT-W-11. Podstawowe sformułowania i klasyfikacja zadań programowania matematycznego. 2. Programowanie liniowe i nieliniowe. 3. Programowanie liniowe. Metoda sympleksowa. 4. Programowanie nieliniowe. Metody minimalizacji bez ograniczeń z poszukiwaniem w kierunku. 5. Metoda największego spadku. 6. Metody minimalizacji bez ograniczeń z poszukiwaniem w kierunku. Metoda Newtona i zmodyfikowana metoda Newtona. 7. Metody minimalizacji bez ograniczeń. Metoda quasi-Newtona. Poprawki pierwszego (metoda WBD) i drugiego rzędu (metoda DFP i BFGS). 8. Metody minimalizacji bez ograniczeń. Metody gradientów sprzężonych. Poprawki wg formuły Fletchera-Reevesa i Polaka-Ribiere’a. 9. Metody minimalizacji z ograniczeniami. Metoda współczynników Lagrange’a i rozszerzona funkcja Lagrange’a. 10. Metody minimalizacji z ograniczeniami. Metoda funkcji kary zewnętrznej i wewnętrznej. 11. Aspekty programowania matematycznego w procesie projektowania – przykłady zastosowań.
Metody nauczaniaM-1Wykład problemowy
M-2Metody programowane z użyciem komputera
Sposób ocenyS-1Ocena podsumowująca: Zaliczenie pisemne
Kryteria ocenyOcenaKryterium oceny
2,0
3,0Student poprawnie formułuje zagadnienia optymalizacyjne Rozwiązuje zadania optymalizacyjne w stopniu dostatecznym. Nie posiada umiejętności programowania - ocena - 3 dostatecznym.
3,5
4,0
4,5
5,0
PoleKODZnaczenie kodu
Zamierzone efekty uczenia sięSD_3-_SzDE02bIME_U011. Przyswojenie informacji z podstaw programowania liniowego i nieliniowego. 2. Umiejętność rozwiązywania zadań praktycznych, zarówno w odniesieniu do zagadnień technicznych, ale również w kontekście zagadnień ekonomicznych.
Odniesienie do efektów kształcenia dla dyscyplinySD_3_U06Potrafi pogłębiać kompetencje zawodowe i osobiste, szczególnie w zakresie pozyskiwania oraz analizowania najnowszych osiągnięć związanych z reprezentowaną dziedziną i dyscypliną naukową.
SD_3_U02Potrafi praktycznie wykorzystać i udoskonalić metody, techniki i narzędzia badawcze w zakresie reprezentowanej dziedziny i dyscypliny oraz twórczo je stosować do uzyskiwania wyników badawczych i ich opracowania.
Cel przedmiotuC-1Zdobycie wiedzy z zakresu zagadnień optymalizacji konstrukcji
Treści programoweT-W-11. Podstawowe sformułowania i klasyfikacja zadań programowania matematycznego. 2. Programowanie liniowe i nieliniowe. 3. Programowanie liniowe. Metoda sympleksowa. 4. Programowanie nieliniowe. Metody minimalizacji bez ograniczeń z poszukiwaniem w kierunku. 5. Metoda największego spadku. 6. Metody minimalizacji bez ograniczeń z poszukiwaniem w kierunku. Metoda Newtona i zmodyfikowana metoda Newtona. 7. Metody minimalizacji bez ograniczeń. Metoda quasi-Newtona. Poprawki pierwszego (metoda WBD) i drugiego rzędu (metoda DFP i BFGS). 8. Metody minimalizacji bez ograniczeń. Metody gradientów sprzężonych. Poprawki wg formuły Fletchera-Reevesa i Polaka-Ribiere’a. 9. Metody minimalizacji z ograniczeniami. Metoda współczynników Lagrange’a i rozszerzona funkcja Lagrange’a. 10. Metody minimalizacji z ograniczeniami. Metoda funkcji kary zewnętrznej i wewnętrznej. 11. Aspekty programowania matematycznego w procesie projektowania – przykłady zastosowań.
Metody nauczaniaM-2Metody programowane z użyciem komputera
M-1Wykład problemowy
Sposób ocenyS-1Ocena podsumowująca: Zaliczenie pisemne
Kryteria ocenyOcenaKryterium oceny
2,0
3,01. W stopniu dostatecznym student opisuje matematycznie i rozwiązuje proste zadania optymalizacyjne. 2. Powyższe zadania oblicza za pomocą pakietów kalkulacyjnych. 3. Nie posiada umiętności programowania złożonych zadań optym,alizacyjnych.
3,5
4,0
4,5
5,0
PoleKODZnaczenie kodu
Zamierzone efekty uczenia sięSD_3-_SzDE02bIME_K01Rozumie konieczność i jest gotów do krytycznej analizy uzyskanego dorobku naukowego w zakresie reprezentowanej dziedziny i dyscypliny
Odniesienie do efektów kształcenia dla dyscyplinySD_3_K01Rozumie konieczność i jest gotów do krytycznej analizy uzyskanego dorobku naukowego w zakresie reprezentowanej dziedziny i dyscypliny
SD_3_K02Rozumie konieczność i jest gotów do krytycznej analizy wkładu wyników własnej działalności badawczej w rozwój reprezentowanej dziedziny i dyscypliny.
SD_3_K03Rozumie obowiązek wypełniania zobowiązań społecznych, badawczych i twórczych oraz ma świadomość inicjowania działań na rzecz interesu publicznego.
Cel przedmiotuC-1Zdobycie wiedzy z zakresu zagadnień optymalizacji konstrukcji
Treści programoweT-W-11. Podstawowe sformułowania i klasyfikacja zadań programowania matematycznego. 2. Programowanie liniowe i nieliniowe. 3. Programowanie liniowe. Metoda sympleksowa. 4. Programowanie nieliniowe. Metody minimalizacji bez ograniczeń z poszukiwaniem w kierunku. 5. Metoda największego spadku. 6. Metody minimalizacji bez ograniczeń z poszukiwaniem w kierunku. Metoda Newtona i zmodyfikowana metoda Newtona. 7. Metody minimalizacji bez ograniczeń. Metoda quasi-Newtona. Poprawki pierwszego (metoda WBD) i drugiego rzędu (metoda DFP i BFGS). 8. Metody minimalizacji bez ograniczeń. Metody gradientów sprzężonych. Poprawki wg formuły Fletchera-Reevesa i Polaka-Ribiere’a. 9. Metody minimalizacji z ograniczeniami. Metoda współczynników Lagrange’a i rozszerzona funkcja Lagrange’a. 10. Metody minimalizacji z ograniczeniami. Metoda funkcji kary zewnętrznej i wewnętrznej. 11. Aspekty programowania matematycznego w procesie projektowania – przykłady zastosowań.
Metody nauczaniaM-1Wykład problemowy
Sposób ocenyS-1Ocena podsumowująca: Zaliczenie pisemne
Kryteria ocenyOcenaKryterium oceny
2,0
3,0Rozumie konieczność i jest gotów do krytycznej analizy uzyskanego dorobku naukowego w zakresie reprezentowanej dziedziny i dyscypliny w stopniu dostatecznym
3,5
4,0
4,5
5,0