Zachodniopomorski Uniwersytet Technologiczny w Szczecinie

Wydział Inżynierii Mechanicznej i Mechatroniki - Mechanika i robotyzacja przemysłu (S1)
specjalność: Mechanika

Sylabus przedmiotu Wytrzymałość materiałów 2:

Informacje podstawowe

Kierunek studiów Mechanika i robotyzacja przemysłu
Forma studiów studia stacjonarne Poziom pierwszego stopnia
Tytuł zawodowy absolwenta inżynier
Obszary studiów charakterystyki PRK, kompetencje inżynierskie PRK
Profil ogólnoakademicki
Moduł —
Przedmiot Wytrzymałość materiałów 2
Specjalność przedmiot wspólny
Jednostka prowadząca Katedra Mechaniki
Nauczyciel odpowiedzialny Mariusz Leus <Mariusz.Leus@zut.edu.pl>
Inni nauczyciele Mariusz Leus <Mariusz.Leus@zut.edu.pl>, Jędrzej Ratajczak <Jedrzej.Ratajczak@zut.edu.pl>, Marta Rybkiewicz <Marta.Abrahamowicz@zut.edu.pl>
ECTS (planowane) 4,0 ECTS (formy) 4,0
Forma zaliczenia egzamin Język polski
Blok obieralny — Grupa obieralna —

Formy dydaktyczne

Forma dydaktycznaKODSemestrGodzinyECTSWagaZaliczenie
laboratoriaL3 15 1,00,33zaliczenie
wykładyW3 30 2,00,34egzamin
ćwiczenia audytoryjneA3 15 1,00,33zaliczenie

Wymagania wstępne

KODWymaganie wstępne
W-1Zaliczony kurs: Matematyka I
W-2Zaliczone kursy: Mechanika I, Wytrzymałość Materiałów I

Cele przedmiotu

KODCel modułu/przedmiotu
C-1Celem przedmiotu jest zapoznanie studentów z podstawami obliczeń elementów i konstrukcjii z uwagi na ich wytrzymałość, sztywność i stateczność.
C-2Zapoznanie studentów z podstawowymi zasadami obliczeń elementów i konstrukcji w przypadku obciążeń złożonych np. jednoczesne zginanie i skręcanie prętów.
C-3Zapoznanie studentów z podstawami doświadczalnych badań wytrzymałościowych. Zapoznanie studentów ze sposobami przeprowadzania podstawowych prób wytrzymałościowych, przygotowaniem próbek do badań wytrzymałościowych, używamą aparaturą i obowiązującymi normami oraz ukształtowanie umiejętnosci analizy wyników badań doświadczalnych.

Treści programowe z podziałem na formy zajęć

KODTreść programowaGodziny
ćwiczenia audytoryjne
T-A-1Obliczanie wytrzymałościowe belek: a) obliczanie dopuszczalnych obciążeń belki o zadanym przekroju, b) dobór przekroju belki przy danym obciążeniu Wyznaczanie ugięcia i kąta obrotu przekroju belki Rozwiązywanie belek statycznie niewyznaczalnych: a) metodą całkowania równania różniczkowego linii ugięcia, b) metodą porównywania odkształceń Wytrzymałość złożona pręta - równoczesne zginanie i skręcanie Wytrzymałość złożona pręta - zginanie z rozciąganiem lub ściskaniem Kolokwium nr 1 Obliczanie prętów na wyboczenie Wykorzystanie twierdzenia Castigliano do wyznaczania przemieszczeń w belkach Zastosowanie twierdzenia Menabrea-Castigliano do rozwiązywania belek statycznie niewyznaczalnych Zastosowanie twierdzenia Menabrea-Castigliano do rozwiązywania ram statycznie niewyznaczalnych Obliczenia prętów słabozakrzywionych Obliczenia wytrzymałościowe płyty przy zgięciu walcowym Kolokwium nr 215
15
laboratoria
T-L-1Wstęp do ćwiczeń laboratoryjnch. Omówienie regulaminu, programu i przebiegu ćwiczeń.1
T-L-2Statyczna próba rozciągania metali2
T-L-3Statyczna próba ściskania metali1
T-L-4Próby udarności. Próba ścinania technologicznego.1
T-L-5Pomiary twardości2
T-L-6Sprawdzian nr 11
T-L-7Wyznaczanie modułu Younga, umownej granicy plastyczności i umownej granicy proporcjonalności1
T-L-8Wyboczenie1
T-L-9Pomiary naprężeń przy pomocy tensometrów oporowych2
T-L-10Badanie metali na zmęczenie1
T-L-11Wyznaczanie ugięcia belki. Wyznaczanie reakcji belki statycznie niewyznaczalnej. Twierdzenie Maxwella1
T-L-12Sprawdzian nr 21
15
wykłady
T-W-1Zginanie. Wykresy sił tnących i momentów gnących. Naprężenia normalne przy zginaniu prostym.2
T-W-2Naprężenia styczne przy zginaniu nierównomiernym2
T-W-3Pojęcie wytężenia materiału, analiza wytężenia elementów maszyn2
T-W-4Ważniejsze hipotezy wytrzymałościowe2
T-W-5Wytrzymałość złożona pręta: a) równoczesne zginanie i skręcanie, b) zginanie z rozciąganiem lub ściskaniem2
T-W-6Wytrzymałość zmęczeniowa2
T-W-7Równanie różniczkowe linii ugięcia belki2
T-W-8Wyboczenie2
T-W-9Metody energetyczne. Układy liniowo-sprężyste. Energia odkształcenia sprężystego układu liniowo-sprężystego.2
T-W-10Twierdzenia Betti i Maxwella. Twierdzenie Castigliano.2
T-W-11Zasada minimum energii Menabrea-Castigliano1
T-W-12Zastosowanie twierdzeń energetycznych do rozwiązywania belek2
T-W-13Zastosowanie twierdzeń energetycznych do rozwiązywania ram2
T-W-14Zastosowanie twierdzeń energetycznych do rozwiązywania prętów słabo zakrzywionych2
T-W-15Analiza wytrzymałościowa płyt cienkościennych2
T-W-16Zaliczenie wykładów1
30

Obciążenie pracą studenta - formy aktywności

KODForma aktywnościGodziny
ćwiczenia audytoryjne
A-A-1Przygotowanie do ćwiczeń na podstawie wykładu i zalecanej literatury5
A-A-2Uczestnictwo w zajęciach15
A-A-3Samodzielne rozwiązywanie zadań w ramach prac domowych5
25
laboratoria
A-L-1Uczestnictwo w zajęciach15
A-L-2Opracowanie sprawozdań z ćwiczeń laboratoryjnych10
25
wykłady
A-W-1praca własna18
A-W-2Uczestnictwo w zajęciach30
A-W-3egzamin2
50

Metody nauczania / narzędzia dydaktyczne

KODMetoda nauczania / narzędzie dydaktyczne
M-1Wykład informacyjny / typowe środki audiowizualne (tablica, rzutnik multimedialny)
M-2Ćwiczenia przedmiotowe / tablica
M-3Ćwiczenia laboratoryjne/ stanowiska badawcze

Sposoby oceny

KODSposób oceny
S-1Ocena formująca: Odpowiedzi ustne na ćwiczeniach audytoryjnych
S-2Ocena formująca: Odpowiedzi ustne na ćwiczeniach laboratoryjnych
S-3Ocena podsumowująca: Warunkiem zaliczenia ćwiczeń audytoryjnych jest uzyskanie pozytywnych ocen z dwóch kolokwiów, przewidzianych w ciągu semestru, obejmujących tematycznie zakres zadań rozwiązywanych na ćwiczeniach.
S-4Ocena podsumowująca: Warunkiem zaliczenia ćwiczeń laboratoryjnych jest uzyskanie pozytywnych ocen z każdego sprawozdania oraz pozytywnych ocen z obydwóch sprawdzianów.
S-5Ocena podsumowująca: Warunkiem zaliczenia wykładów jest uzyskanie pozytywnych ocen z kolowium ( część zadaniowa) oraz pisemnego zaliczenia części teoretycznej.

Zamierzone efekty uczenia się - wiedza

Zamierzone efekty uczenia sięOdniesienie do efektów kształcenia dla kierunku studiówOdniesienie do efektów zdefiniowanych dla obszaru kształceniaOdniesienie do efektów uczenia się prowadzących do uzyskania tytułu zawodowego inżynieraCel przedmiotuTreści programoweMetody nauczaniaSposób oceny
MRP_1A_C24_W01
W wyniku zaliczenia przedmiotu, student uzyskuje podstawowe informacje z Wytrzymałości Materiałów (zagadnienia wytrzymałości złożonej, hipotezy wytężeniowe, układy liniowo-sprężyste, analiza wytrzymałościowa płyt cienkościennych)		MRP_1A_W02——C-1, C-3T-L-1, T-L-2, T-L-3, T-L-4, T-L-5, T-L-7, T-L-8, T-L-9, T-L-10, T-L-11, T-A-1, T-W-3, T-W-4, T-W-5, T-W-7, T-W-9, T-W-10, T-W-11, T-W-12, T-W-13, T-W-14, T-W-15M-1, M-2, M-3S-3, S-4, S-5

Zamierzone efekty uczenia się - umiejętności

Zamierzone efekty uczenia sięOdniesienie do efektów kształcenia dla kierunku studiówOdniesienie do efektów zdefiniowanych dla obszaru kształceniaOdniesienie do efektów uczenia się prowadzących do uzyskania tytułu zawodowego inżynieraCel przedmiotuTreści programoweMetody nauczaniaSposób oceny
MRP_1A_C24_U01
Student osiąga umiejętnośici obliczania belek, ram, prętów słabo zakrzywionych oraz płyt cienkościennych oraz doświadczalnego weryfikowania otrzymanych wyników obliczeń.		MRP_1A_U03, MRP_1A_U05, MRP_1A_U06——C-1, C-2, C-3T-L-1, T-L-2, T-L-3, T-L-4, T-L-5, T-L-7, T-L-8, T-L-9, T-L-10, T-L-11, T-A-1, T-W-3, T-W-4, T-W-5, T-W-7, T-W-9, T-W-10, T-W-11, T-W-12, T-W-13, T-W-14, T-W-15M-1, M-2, M-3S-3, S-4, S-5

Zamierzone efekty uczenia się - inne kompetencje społeczne i personalne

Zamierzone efekty uczenia sięOdniesienie do efektów kształcenia dla kierunku studiówOdniesienie do efektów zdefiniowanych dla obszaru kształceniaOdniesienie do efektów uczenia się prowadzących do uzyskania tytułu zawodowego inżynieraCel przedmiotuTreści programoweMetody nauczaniaSposób oceny
MRP_1A_C24_K01
W wyniku przeprowadzonych (zaliczonych) zajęć student nabywa właściwą postawę do efektywnej pracy w zespole. Potrafi przeprowadzić konstruktywną krytykę wykonanych w zespole obliczeń wytrzymałościowych.		MRP_1A_K01——C-1T-L-1, T-L-2, T-L-3, T-L-4, T-L-5, T-L-7, T-L-8, T-L-9, T-L-10, T-L-11, T-A-1, T-W-3, T-W-4, T-W-5, T-W-7, T-W-9, T-W-10, T-W-11, T-W-12, T-W-13, T-W-14, T-W-15M-1, M-2S-1, S-2, S-3, S-4, S-5

Kryterium oceny - wiedza

Efekt uczenia sięOcenaKryterium oceny
MRP_1A_C24_W01
W wyniku zaliczenia przedmiotu, student uzyskuje podstawowe informacje z Wytrzymałości Materiałów (zagadnienia wytrzymałości złożonej, hipotezy wytężeniowe, układy liniowo-sprężyste, analiza wytrzymałościowa płyt cienkościennych)		2,0Student nie opanował podstawowej wiedzy z zakresu przedmiotu.
3,0Student opanował podstawową wiedzę z zakresu przedmiotu. Nie potrafi jej wykorzystać w obliczeniach.
3,5Student opanował przedstawioną wiedzę i umie ją stosować w stopniu pośrednim między oceną 3,0 a 4,0.
4,0Student opanował podstawową wiedzę z zakresu przedmiotu. Potrafi ją wykorzystać w typowych obliczeniach elementów maszyn. Ma trudności z rozwiazywaniem zadań niestandardowych.
4,5Student opanował przedstawioną wiedzę i umie ją stosować w stopniu pośrednim między oceną 4,0 a 5,0.
5,0Student opanował podstawową wiedzę z zakresu przedmiotu. Posiada umiejetność rozwiązywania zadań nietypowych. Wykazuje zainteresowanie przedmiotem wykraczające poza przedstawioną tematykę.

Kryterium oceny - umiejętności

Efekt uczenia sięOcenaKryterium oceny
MRP_1A_C24_U01
Student osiąga umiejętnośici obliczania belek, ram, prętów słabo zakrzywionych oraz płyt cienkościennych oraz doświadczalnego weryfikowania otrzymanych wyników obliczeń.		2,0Student nie potrafi wykorzystać wiedzy teoretycznej w praktyce przez co nie potrafi samodzielnie rozwiązywać zadań z Wytrzymałości Materiałów.
3,0Student potrafi poprawnie rozwiązywacć zadania w sposób bierny, czesto korzysta z pomocy innych. Popełnia pomyłki w obliczeniach.
3,5Student wykazuje umiejętności pośrednie między oceną 3,0 a 4,0.
4,0Student potrafi poprawnie i samodzielnie rozwiązywać zadania. Popełnia nieliczne pomyłki w obliczeniach.
4,5Student wykazuje umiejętności pośrednie między oceną 4,0 a 5,0.
5,0Student potrafi poprawnie i samodzielnie rozwiązywać zadania. Wykazuje inicjatywę w stosowaniu własnych rozwiązań. Nie popełnia pomyłek w obliczeniach.

Kryterium oceny - inne kompetencje społeczne i personalne

Efekt uczenia sięOcenaKryterium oceny
MRP_1A_C24_K01
W wyniku przeprowadzonych (zaliczonych) zajęć student nabywa właściwą postawę do efektywnej pracy w zespole. Potrafi przeprowadzić konstruktywną krytykę wykonanych w zespole obliczeń wytrzymałościowych.		2,0Student nieaktywny. W pracy korzysta z postępów innych. Nie wykazuje zainteresowania przedmiotem.
3,0Student samodzielnie wykonujący zadaną pracę. Nie wykazuje chęci współpracy z innymi studentami i prowadzącym zajęcia.
3,5Ocena pośrednia pomiędzy postawą studenta oceniana na 3,0 i 4,0.
4,0Student samodzielnie wykonujący zadaną pracę. Z chęcia przyłącza się do zespołu i współpracuje z innymi studentami oraz prowadzącym zajęcia.
4,5Ocena pośrednia pomiędzy postawą studenta oceniana na 4,0 i 5,0.
5,0Student wykazuje cechy przywódcze, organizuje pracę zespołu w sposób podwyższający jakość zadanych prac. Wykazuje zainteresowanie wiedzą wykraczające poza ramy przedmiotu.

Literatura podstawowa

  1. Dyląg Z., Jakubowicz A., Orłoś Z., Wytrzymałość materiałów t.1 i t.2, WNT, Warszawa, 2003
  2. Banasiak M., Grossman K., Zbiór zadań z wytrzymałości materiałów, WNT, Warszawa, 2000
  3. Niezgodziński M.E., Niezgodziński T., Zadania z wytrzymałości materiałów, WNT, Warszawa, 1997
  4. Niezgodziński M.E., Niezgodziński T., Wzory, wykresy i tablice wytrzymałościowe, WNT, Warszawa, 1996
  5. Rajfert T., Rżysko J, Zbiór zadań ze statyki i wytrzymałości materiałów, PWN, 1974
  6. KMPKM, Laboratorium Wytrzymałości Materiałów, http://www.kmpkm.ps.pl/pub/Wytrzymalosc_Materialow/Laboratorium/, 2011
  7. PKN, Polskie normy, 2011, aktualnie obowiążujące

Literatura dodatkowa

  1. Bąk R., Burczyński T., Wytrzymałość materiałów z elementami ujęcia komputerowego, WNT, Warszawa, 2001
  2. Zielnica J., Wytrzymałość Materiałów, Wydawnictwa Politechniki Poznańskiej, 2006
  3. Brzoska Z., Wytrzymałość Materiałów, PWN, Warszawa, 1972

Treści programowe - ćwiczenia audytoryjne

KODTreść programowaGodziny
T-A-1Obliczanie wytrzymałościowe belek: a) obliczanie dopuszczalnych obciążeń belki o zadanym przekroju, b) dobór przekroju belki przy danym obciążeniu Wyznaczanie ugięcia i kąta obrotu przekroju belki Rozwiązywanie belek statycznie niewyznaczalnych: a) metodą całkowania równania różniczkowego linii ugięcia, b) metodą porównywania odkształceń Wytrzymałość złożona pręta - równoczesne zginanie i skręcanie Wytrzymałość złożona pręta - zginanie z rozciąganiem lub ściskaniem Kolokwium nr 1 Obliczanie prętów na wyboczenie Wykorzystanie twierdzenia Castigliano do wyznaczania przemieszczeń w belkach Zastosowanie twierdzenia Menabrea-Castigliano do rozwiązywania belek statycznie niewyznaczalnych Zastosowanie twierdzenia Menabrea-Castigliano do rozwiązywania ram statycznie niewyznaczalnych Obliczenia prętów słabozakrzywionych Obliczenia wytrzymałościowe płyty przy zgięciu walcowym Kolokwium nr 215
15

Treści programowe - laboratoria

KODTreść programowaGodziny
T-L-1Wstęp do ćwiczeń laboratoryjnch. Omówienie regulaminu, programu i przebiegu ćwiczeń.1
T-L-2Statyczna próba rozciągania metali2
T-L-3Statyczna próba ściskania metali1
T-L-4Próby udarności. Próba ścinania technologicznego.1
T-L-5Pomiary twardości2
T-L-6Sprawdzian nr 11
T-L-7Wyznaczanie modułu Younga, umownej granicy plastyczności i umownej granicy proporcjonalności1
T-L-8Wyboczenie1
T-L-9Pomiary naprężeń przy pomocy tensometrów oporowych2
T-L-10Badanie metali na zmęczenie1
T-L-11Wyznaczanie ugięcia belki. Wyznaczanie reakcji belki statycznie niewyznaczalnej. Twierdzenie Maxwella1
T-L-12Sprawdzian nr 21
15

Treści programowe - wykłady

KODTreść programowaGodziny
T-W-1Zginanie. Wykresy sił tnących i momentów gnących. Naprężenia normalne przy zginaniu prostym.2
T-W-2Naprężenia styczne przy zginaniu nierównomiernym2
T-W-3Pojęcie wytężenia materiału, analiza wytężenia elementów maszyn2
T-W-4Ważniejsze hipotezy wytrzymałościowe2
T-W-5Wytrzymałość złożona pręta: a) równoczesne zginanie i skręcanie, b) zginanie z rozciąganiem lub ściskaniem2
T-W-6Wytrzymałość zmęczeniowa2
T-W-7Równanie różniczkowe linii ugięcia belki2
T-W-8Wyboczenie2
T-W-9Metody energetyczne. Układy liniowo-sprężyste. Energia odkształcenia sprężystego układu liniowo-sprężystego.2
T-W-10Twierdzenia Betti i Maxwella. Twierdzenie Castigliano.2
T-W-11Zasada minimum energii Menabrea-Castigliano1
T-W-12Zastosowanie twierdzeń energetycznych do rozwiązywania belek2
T-W-13Zastosowanie twierdzeń energetycznych do rozwiązywania ram2
T-W-14Zastosowanie twierdzeń energetycznych do rozwiązywania prętów słabo zakrzywionych2
T-W-15Analiza wytrzymałościowa płyt cienkościennych2
T-W-16Zaliczenie wykładów1
30

Formy aktywności - ćwiczenia audytoryjne

KODForma aktywnościGodziny
A-A-1Przygotowanie do ćwiczeń na podstawie wykładu i zalecanej literatury5
A-A-2Uczestnictwo w zajęciach15
A-A-3Samodzielne rozwiązywanie zadań w ramach prac domowych5
25
(*) 1 punkt ECTS, odpowiada około 30 godzinom aktywności studenta

Formy aktywności - laboratoria

KODForma aktywnościGodziny
A-L-1Uczestnictwo w zajęciach15
A-L-2Opracowanie sprawozdań z ćwiczeń laboratoryjnych10
25
(*) 1 punkt ECTS, odpowiada około 30 godzinom aktywności studenta

Formy aktywności - wykłady

KODForma aktywnościGodziny
A-W-1praca własna18
A-W-2Uczestnictwo w zajęciach30
A-W-3egzamin2
50
(*) 1 punkt ECTS, odpowiada około 30 godzinom aktywności studenta
PoleKODZnaczenie kodu
Zamierzone efekty uczenia sięMRP_1A_C24_W01W wyniku zaliczenia przedmiotu, student uzyskuje podstawowe informacje z Wytrzymałości Materiałów (zagadnienia wytrzymałości złożonej, hipotezy wytężeniowe, układy liniowo-sprężyste, analiza wytrzymałościowa płyt cienkościennych)
Odniesienie do efektów kształcenia dla kierunku studiówMRP_1A_W02Zna i rozumie w zaawansowanym stopniu wybrane zagadnienia z zakresu wiedzy szczegółowej właściwe dla kierunku inżynieria mechaniczna
Cel przedmiotuC-1Celem przedmiotu jest zapoznanie studentów z podstawami obliczeń elementów i konstrukcjii z uwagi na ich wytrzymałość, sztywność i stateczność.
C-3Zapoznanie studentów z podstawami doświadczalnych badań wytrzymałościowych. Zapoznanie studentów ze sposobami przeprowadzania podstawowych prób wytrzymałościowych, przygotowaniem próbek do badań wytrzymałościowych, używamą aparaturą i obowiązującymi normami oraz ukształtowanie umiejętnosci analizy wyników badań doświadczalnych.
Treści programoweT-L-1Wstęp do ćwiczeń laboratoryjnch. Omówienie regulaminu, programu i przebiegu ćwiczeń.
T-L-2Statyczna próba rozciągania metali
T-L-3Statyczna próba ściskania metali
T-L-4Próby udarności. Próba ścinania technologicznego.
T-L-5Pomiary twardości
T-L-7Wyznaczanie modułu Younga, umownej granicy plastyczności i umownej granicy proporcjonalności
T-L-8Wyboczenie
T-L-9Pomiary naprężeń przy pomocy tensometrów oporowych
T-L-10Badanie metali na zmęczenie
T-L-11Wyznaczanie ugięcia belki. Wyznaczanie reakcji belki statycznie niewyznaczalnej. Twierdzenie Maxwella
T-A-1Obliczanie wytrzymałościowe belek: a) obliczanie dopuszczalnych obciążeń belki o zadanym przekroju, b) dobór przekroju belki przy danym obciążeniu Wyznaczanie ugięcia i kąta obrotu przekroju belki Rozwiązywanie belek statycznie niewyznaczalnych: a) metodą całkowania równania różniczkowego linii ugięcia, b) metodą porównywania odkształceń Wytrzymałość złożona pręta - równoczesne zginanie i skręcanie Wytrzymałość złożona pręta - zginanie z rozciąganiem lub ściskaniem Kolokwium nr 1 Obliczanie prętów na wyboczenie Wykorzystanie twierdzenia Castigliano do wyznaczania przemieszczeń w belkach Zastosowanie twierdzenia Menabrea-Castigliano do rozwiązywania belek statycznie niewyznaczalnych Zastosowanie twierdzenia Menabrea-Castigliano do rozwiązywania ram statycznie niewyznaczalnych Obliczenia prętów słabozakrzywionych Obliczenia wytrzymałościowe płyty przy zgięciu walcowym Kolokwium nr 2
T-W-3Pojęcie wytężenia materiału, analiza wytężenia elementów maszyn
T-W-4Ważniejsze hipotezy wytrzymałościowe
T-W-5Wytrzymałość złożona pręta: a) równoczesne zginanie i skręcanie, b) zginanie z rozciąganiem lub ściskaniem
T-W-7Równanie różniczkowe linii ugięcia belki
T-W-9Metody energetyczne. Układy liniowo-sprężyste. Energia odkształcenia sprężystego układu liniowo-sprężystego.
T-W-10Twierdzenia Betti i Maxwella. Twierdzenie Castigliano.
T-W-11Zasada minimum energii Menabrea-Castigliano
T-W-12Zastosowanie twierdzeń energetycznych do rozwiązywania belek
T-W-13Zastosowanie twierdzeń energetycznych do rozwiązywania ram
T-W-14Zastosowanie twierdzeń energetycznych do rozwiązywania prętów słabo zakrzywionych
T-W-15Analiza wytrzymałościowa płyt cienkościennych
Metody nauczaniaM-1Wykład informacyjny / typowe środki audiowizualne (tablica, rzutnik multimedialny)
M-2Ćwiczenia przedmiotowe / tablica
M-3Ćwiczenia laboratoryjne/ stanowiska badawcze
Sposób ocenyS-3Ocena podsumowująca: Warunkiem zaliczenia ćwiczeń audytoryjnych jest uzyskanie pozytywnych ocen z dwóch kolokwiów, przewidzianych w ciągu semestru, obejmujących tematycznie zakres zadań rozwiązywanych na ćwiczeniach.
S-4Ocena podsumowująca: Warunkiem zaliczenia ćwiczeń laboratoryjnych jest uzyskanie pozytywnych ocen z każdego sprawozdania oraz pozytywnych ocen z obydwóch sprawdzianów.
S-5Ocena podsumowująca: Warunkiem zaliczenia wykładów jest uzyskanie pozytywnych ocen z kolowium ( część zadaniowa) oraz pisemnego zaliczenia części teoretycznej.
Kryteria ocenyOcenaKryterium oceny
2,0Student nie opanował podstawowej wiedzy z zakresu przedmiotu.
3,0Student opanował podstawową wiedzę z zakresu przedmiotu. Nie potrafi jej wykorzystać w obliczeniach.
3,5Student opanował przedstawioną wiedzę i umie ją stosować w stopniu pośrednim między oceną 3,0 a 4,0.
4,0Student opanował podstawową wiedzę z zakresu przedmiotu. Potrafi ją wykorzystać w typowych obliczeniach elementów maszyn. Ma trudności z rozwiazywaniem zadań niestandardowych.
4,5Student opanował przedstawioną wiedzę i umie ją stosować w stopniu pośrednim między oceną 4,0 a 5,0.
5,0Student opanował podstawową wiedzę z zakresu przedmiotu. Posiada umiejetność rozwiązywania zadań nietypowych. Wykazuje zainteresowanie przedmiotem wykraczające poza przedstawioną tematykę.
PoleKODZnaczenie kodu
Zamierzone efekty uczenia sięMRP_1A_C24_U01Student osiąga umiejętnośici obliczania belek, ram, prętów słabo zakrzywionych oraz płyt cienkościennych oraz doświadczalnego weryfikowania otrzymanych wyników obliczeń.
Odniesienie do efektów kształcenia dla kierunku studiówMRP_1A_U03Potrafi samodzielnie planować i realizować proces uczenia się przez cale życie, a także motywować innych do stałego samodoskonalenia
MRP_1A_U05Potrafi zaplanować i zrealizować eksperymenty w zakresie oceny wydajności, złożoności i efektywności urządzeń mechanicznych
MRP_1A_U06Potrafi pozyskiwać, przesyłać, przetwarzać dane, podsumowywać wyniki eksperymentów empirycznych, dokonywać interpretacji uzyskanych wyników i formułować wynikające z nich wnioski
Cel przedmiotuC-1Celem przedmiotu jest zapoznanie studentów z podstawami obliczeń elementów i konstrukcjii z uwagi na ich wytrzymałość, sztywność i stateczność.
C-2Zapoznanie studentów z podstawowymi zasadami obliczeń elementów i konstrukcji w przypadku obciążeń złożonych np. jednoczesne zginanie i skręcanie prętów.
C-3Zapoznanie studentów z podstawami doświadczalnych badań wytrzymałościowych. Zapoznanie studentów ze sposobami przeprowadzania podstawowych prób wytrzymałościowych, przygotowaniem próbek do badań wytrzymałościowych, używamą aparaturą i obowiązującymi normami oraz ukształtowanie umiejętnosci analizy wyników badań doświadczalnych.
Treści programoweT-L-1Wstęp do ćwiczeń laboratoryjnch. Omówienie regulaminu, programu i przebiegu ćwiczeń.
T-L-2Statyczna próba rozciągania metali
T-L-3Statyczna próba ściskania metali
T-L-4Próby udarności. Próba ścinania technologicznego.
T-L-5Pomiary twardości
T-L-7Wyznaczanie modułu Younga, umownej granicy plastyczności i umownej granicy proporcjonalności
T-L-8Wyboczenie
T-L-9Pomiary naprężeń przy pomocy tensometrów oporowych
T-L-10Badanie metali na zmęczenie
T-L-11Wyznaczanie ugięcia belki. Wyznaczanie reakcji belki statycznie niewyznaczalnej. Twierdzenie Maxwella
T-A-1Obliczanie wytrzymałościowe belek: a) obliczanie dopuszczalnych obciążeń belki o zadanym przekroju, b) dobór przekroju belki przy danym obciążeniu Wyznaczanie ugięcia i kąta obrotu przekroju belki Rozwiązywanie belek statycznie niewyznaczalnych: a) metodą całkowania równania różniczkowego linii ugięcia, b) metodą porównywania odkształceń Wytrzymałość złożona pręta - równoczesne zginanie i skręcanie Wytrzymałość złożona pręta - zginanie z rozciąganiem lub ściskaniem Kolokwium nr 1 Obliczanie prętów na wyboczenie Wykorzystanie twierdzenia Castigliano do wyznaczania przemieszczeń w belkach Zastosowanie twierdzenia Menabrea-Castigliano do rozwiązywania belek statycznie niewyznaczalnych Zastosowanie twierdzenia Menabrea-Castigliano do rozwiązywania ram statycznie niewyznaczalnych Obliczenia prętów słabozakrzywionych Obliczenia wytrzymałościowe płyty przy zgięciu walcowym Kolokwium nr 2
T-W-3Pojęcie wytężenia materiału, analiza wytężenia elementów maszyn
T-W-4Ważniejsze hipotezy wytrzymałościowe
T-W-5Wytrzymałość złożona pręta: a) równoczesne zginanie i skręcanie, b) zginanie z rozciąganiem lub ściskaniem
T-W-7Równanie różniczkowe linii ugięcia belki
T-W-9Metody energetyczne. Układy liniowo-sprężyste. Energia odkształcenia sprężystego układu liniowo-sprężystego.
T-W-10Twierdzenia Betti i Maxwella. Twierdzenie Castigliano.
T-W-11Zasada minimum energii Menabrea-Castigliano
T-W-12Zastosowanie twierdzeń energetycznych do rozwiązywania belek
T-W-13Zastosowanie twierdzeń energetycznych do rozwiązywania ram
T-W-14Zastosowanie twierdzeń energetycznych do rozwiązywania prętów słabo zakrzywionych
T-W-15Analiza wytrzymałościowa płyt cienkościennych
Metody nauczaniaM-1Wykład informacyjny / typowe środki audiowizualne (tablica, rzutnik multimedialny)
M-2Ćwiczenia przedmiotowe / tablica
M-3Ćwiczenia laboratoryjne/ stanowiska badawcze
Sposób ocenyS-3Ocena podsumowująca: Warunkiem zaliczenia ćwiczeń audytoryjnych jest uzyskanie pozytywnych ocen z dwóch kolokwiów, przewidzianych w ciągu semestru, obejmujących tematycznie zakres zadań rozwiązywanych na ćwiczeniach.
S-4Ocena podsumowująca: Warunkiem zaliczenia ćwiczeń laboratoryjnych jest uzyskanie pozytywnych ocen z każdego sprawozdania oraz pozytywnych ocen z obydwóch sprawdzianów.
S-5Ocena podsumowująca: Warunkiem zaliczenia wykładów jest uzyskanie pozytywnych ocen z kolowium ( część zadaniowa) oraz pisemnego zaliczenia części teoretycznej.
Kryteria ocenyOcenaKryterium oceny
2,0Student nie potrafi wykorzystać wiedzy teoretycznej w praktyce przez co nie potrafi samodzielnie rozwiązywać zadań z Wytrzymałości Materiałów.
3,0Student potrafi poprawnie rozwiązywacć zadania w sposób bierny, czesto korzysta z pomocy innych. Popełnia pomyłki w obliczeniach.
3,5Student wykazuje umiejętności pośrednie między oceną 3,0 a 4,0.
4,0Student potrafi poprawnie i samodzielnie rozwiązywać zadania. Popełnia nieliczne pomyłki w obliczeniach.
4,5Student wykazuje umiejętności pośrednie między oceną 4,0 a 5,0.
5,0Student potrafi poprawnie i samodzielnie rozwiązywać zadania. Wykazuje inicjatywę w stosowaniu własnych rozwiązań. Nie popełnia pomyłek w obliczeniach.
PoleKODZnaczenie kodu
Zamierzone efekty uczenia sięMRP_1A_C24_K01W wyniku przeprowadzonych (zaliczonych) zajęć student nabywa właściwą postawę do efektywnej pracy w zespole. Potrafi przeprowadzić konstruktywną krytykę wykonanych w zespole obliczeń wytrzymałościowych.
Odniesienie do efektów kształcenia dla kierunku studiówMRP_1A_K01Jest gotów do krytycznej oceny posiadanej wiedzy oraz ma świadomość jej znaczenia w procesie rozwiązywania szeregu problemów inżynierskich i technicznych
Cel przedmiotuC-1Celem przedmiotu jest zapoznanie studentów z podstawami obliczeń elementów i konstrukcjii z uwagi na ich wytrzymałość, sztywność i stateczność.
Treści programoweT-L-1Wstęp do ćwiczeń laboratoryjnch. Omówienie regulaminu, programu i przebiegu ćwiczeń.
T-L-2Statyczna próba rozciągania metali
T-L-3Statyczna próba ściskania metali
T-L-4Próby udarności. Próba ścinania technologicznego.
T-L-5Pomiary twardości
T-L-7Wyznaczanie modułu Younga, umownej granicy plastyczności i umownej granicy proporcjonalności
T-L-8Wyboczenie
T-L-9Pomiary naprężeń przy pomocy tensometrów oporowych
T-L-10Badanie metali na zmęczenie
T-L-11Wyznaczanie ugięcia belki. Wyznaczanie reakcji belki statycznie niewyznaczalnej. Twierdzenie Maxwella
T-A-1Obliczanie wytrzymałościowe belek: a) obliczanie dopuszczalnych obciążeń belki o zadanym przekroju, b) dobór przekroju belki przy danym obciążeniu Wyznaczanie ugięcia i kąta obrotu przekroju belki Rozwiązywanie belek statycznie niewyznaczalnych: a) metodą całkowania równania różniczkowego linii ugięcia, b) metodą porównywania odkształceń Wytrzymałość złożona pręta - równoczesne zginanie i skręcanie Wytrzymałość złożona pręta - zginanie z rozciąganiem lub ściskaniem Kolokwium nr 1 Obliczanie prętów na wyboczenie Wykorzystanie twierdzenia Castigliano do wyznaczania przemieszczeń w belkach Zastosowanie twierdzenia Menabrea-Castigliano do rozwiązywania belek statycznie niewyznaczalnych Zastosowanie twierdzenia Menabrea-Castigliano do rozwiązywania ram statycznie niewyznaczalnych Obliczenia prętów słabozakrzywionych Obliczenia wytrzymałościowe płyty przy zgięciu walcowym Kolokwium nr 2
T-W-3Pojęcie wytężenia materiału, analiza wytężenia elementów maszyn
T-W-4Ważniejsze hipotezy wytrzymałościowe
T-W-5Wytrzymałość złożona pręta: a) równoczesne zginanie i skręcanie, b) zginanie z rozciąganiem lub ściskaniem
T-W-7Równanie różniczkowe linii ugięcia belki
T-W-9Metody energetyczne. Układy liniowo-sprężyste. Energia odkształcenia sprężystego układu liniowo-sprężystego.
T-W-10Twierdzenia Betti i Maxwella. Twierdzenie Castigliano.
T-W-11Zasada minimum energii Menabrea-Castigliano
T-W-12Zastosowanie twierdzeń energetycznych do rozwiązywania belek
T-W-13Zastosowanie twierdzeń energetycznych do rozwiązywania ram
T-W-14Zastosowanie twierdzeń energetycznych do rozwiązywania prętów słabo zakrzywionych
T-W-15Analiza wytrzymałościowa płyt cienkościennych
Metody nauczaniaM-1Wykład informacyjny / typowe środki audiowizualne (tablica, rzutnik multimedialny)
M-2Ćwiczenia przedmiotowe / tablica
Sposób ocenyS-1Ocena formująca: Odpowiedzi ustne na ćwiczeniach audytoryjnych
S-2Ocena formująca: Odpowiedzi ustne na ćwiczeniach laboratoryjnych
S-3Ocena podsumowująca: Warunkiem zaliczenia ćwiczeń audytoryjnych jest uzyskanie pozytywnych ocen z dwóch kolokwiów, przewidzianych w ciągu semestru, obejmujących tematycznie zakres zadań rozwiązywanych na ćwiczeniach.
S-4Ocena podsumowująca: Warunkiem zaliczenia ćwiczeń laboratoryjnych jest uzyskanie pozytywnych ocen z każdego sprawozdania oraz pozytywnych ocen z obydwóch sprawdzianów.
S-5Ocena podsumowująca: Warunkiem zaliczenia wykładów jest uzyskanie pozytywnych ocen z kolowium ( część zadaniowa) oraz pisemnego zaliczenia części teoretycznej.
Kryteria ocenyOcenaKryterium oceny
2,0Student nieaktywny. W pracy korzysta z postępów innych. Nie wykazuje zainteresowania przedmiotem.
3,0Student samodzielnie wykonujący zadaną pracę. Nie wykazuje chęci współpracy z innymi studentami i prowadzącym zajęcia.
3,5Ocena pośrednia pomiędzy postawą studenta oceniana na 3,0 i 4,0.
4,0Student samodzielnie wykonujący zadaną pracę. Z chęcia przyłącza się do zespołu i współpracuje z innymi studentami oraz prowadzącym zajęcia.
4,5Ocena pośrednia pomiędzy postawą studenta oceniana na 4,0 i 5,0.
5,0Student wykazuje cechy przywódcze, organizuje pracę zespołu w sposób podwyższający jakość zadanych prac. Wykazuje zainteresowanie wiedzą wykraczające poza ramy przedmiotu.