ZUT - Polska Rama Kwalifikacji / Rok 2024/2025 / Wydział Inżynierii Mechanicznej i Mechatroniki / Mechanika i robotyzacja przemysłu (S1) / Mechanika / Sylabus przedmiotu - Wytrzymałość materiałów 1

Zachodniopomorski Uniwersytet Technologiczny w Szczecinie

Wydział Inżynierii Mechanicznej i Mechatroniki - Mechanika i robotyzacja przemysłu (S1)
specjalność: Mechanika

Sylabus przedmiotu Wytrzymałość materiałów 1:

Informacje podstawowe

Kierunek studiów	Mechanika i robotyzacja przemysłu
Forma studiów	studia stacjonarne	Poziom	pierwszego stopnia
Tytuł zawodowy absolwenta	inżynier
Obszary studiów	charakterystyki PRK, kompetencje inżynierskie PRK
Profil	ogólnoakademicki
Moduł	—
Przedmiot	Wytrzymałość materiałów 1
Specjalność	przedmiot wspólny
Jednostka prowadząca	Katedra Mechaniki
Nauczyciel odpowiedzialny	Mariusz Leus <Mariusz.Leus@zut.edu.pl>
Inni nauczyciele	Mariusz Leus <Mariusz.Leus@zut.edu.pl>, Jędrzej Ratajczak <Jedrzej.Ratajczak@zut.edu.pl>
ECTS (planowane)	4,0	ECTS (formy)	4,0
Forma zaliczenia	zaliczenie	Język	polski
Blok obieralny	—	Grupa obieralna	—

Formy dydaktyczne

Forma dydaktyczna	KOD	Semestr	Godziny	ECTS	Waga	Zaliczenie
wykłady	W	2	30	2,0	0,50	zaliczenie
ćwiczenia audytoryjne	A	2	30	2,0	0,50	zaliczenie

Wymagania wstępne

KOD	Wymaganie wstępne
W-1	Zaliczony kurs Matematyka I - w szczególności wymagana jest znajomość rachunku różniczkowego i całkowego
W-2	Zaliczony kurs Mechanika I - w szczególności wymagana jest znajomość statyki

Cele przedmiotu

KOD	Cel modułu/przedmiotu
C-1	Zapoznanie studentów z podstawami obliczeń elementów i konstrukcji prętowych z uwagi na ich wytrzymałość i sztywność. W szczególności obliczeń prętów poddanych rozciąganiu, ściskaniu, ścinaniu oraz skręcaniu.
C-2	Zapoznanie studentów z podstawowymi zasadami obliczeń wytrzymałościowych w przypadkach obciążeń złożonych.
C-3	Ukształtowanie umiejętności studenta w zakresie podstawowych obliczeń wytrzymałościowych.

Treści programowe z podziałem na formy zajęć

KOD	Treść programowa	Godziny
ćwiczenia audytoryjne
T-A-1	Wyznaczanie sił w przekrojach prętów rozciąganych i ściskanych. Wyznaczanie naprężeń, odkształceń i przemieszczeń przy rozciąganiu i ściskaniu prętów. Rozwiązywanie układów prętowych statycznie wyznaczalnych. Rozwiązywanie układów prętowych statycznie niewyznaczalnych. Wyznaczanie naprężeń termicznych. Wyznaczanie naprężeń montażowych. Analiza płaskiego stanu naprężenia - wyznaczanie naprężeń za pomocą koła Mohra. Uogólnione prawo Hooke’a. Obliczanie momentów bezwładności figur płaskich. Obliczanie prętów prostych na ścinanie. Obliczanie prętów poddanych skręcaniu, układy statycznie wyznaczalne. Obliczanie prętów poddanych skręcaniu układy statycznie niewyznaczalne. Obliczanie sprężyn śrubowych o małym skoku.	30
		30
wykłady
T-W-1	Wiadomości wstępne i podstawowe pojęcia, naprężenia, odkształcenia, przemieszczenia Zasada de Saint Venanta. Zasada superpozycji. Doświadczalne podstawy badania własności mechanicznych materiałów (naprężenia dopuszczalne). Rozciąganie lub ściskanie prętów. Układy prętowe statycznie wyznaczalne. Układy prętowe statycznie niewyznaczalne - naprężenia termiczne. Układy prętowe statycznie niewyznaczalne - napreżenia montażowe. Pojęcie stanu naprężenia w punkcie. Tensor stanu naprężenia. Pojęcie stanu odkształcenia w punkcie. Tensor stanu odkształcenia. Naprężenia główne. Analiza jednoosiowego stan naprężenia. Analiza dwuosiowego stan naprężenia. Geometryczna interpretacja płaskiego stanu naprężenia - koło Mohra. Analiza odkształcenia w trójosiowym stanie naprężenia. Uogólnione prawo Hooke’a. Zbiorniki cienkościenne osiowo-symetryczne. Czyste ścinanie. Techniczne przypadki ścinania. Momenty bezwładności figur płaskich. Skręcanie prętów o przekroju kołowym. Skręcanie prętów o przekroju prostokątnym. Skręcanie swobodne prętów o dowolnym przekroju. Statyczne niewyznaczalne przypadki skręcania. Sprężyny śrubowe o małym skoku.	30
		30

Obciążenie pracą studenta - formy aktywności

KOD	Forma aktywności	Godziny
ćwiczenia audytoryjne
A-A-1	Uczestnictwo w zajęciach	30
A-A-2	Praca własna	20
		50
wykłady
A-W-1	Uczestnictwo w zajęciach	30
A-W-2	Praca własna	20
		50

Metody nauczania / narzędzia dydaktyczne

KOD	Metoda nauczania / narzędzie dydaktyczne
M-1	Wykład informacyjny / typowe środki audiowizualne (rzutnik multimedialny, tablica)
M-2	Ćwiczenia przedmiotowe / tablica

Sposoby oceny

KOD	Sposób oceny
S-1	Ocena podsumowująca: Warunkiem zaliczenia ćwiczeń audytoryjnych jest uzyskanie pozytywnych ocen z dwóch kolokwiów, przewidzianych w ciągu semestru, obejmujących tematycznie zakres zadań rozwiązywanych na ćwiczeniach.
S-2	Ocena formująca: Odpowiedzi ustne na ćwiczeniach audytoryjnych
S-3	Ocena podsumowująca: Zaliczenie wykładów

Zamierzone efekty uczenia się - wiedza

Zamierzone efekty uczenia się	Odniesienie do efektów kształcenia dla kierunku studiów	Odniesienie do efektów zdefiniowanych dla obszaru kształcenia	Odniesienie do efektów uczenia się prowadzących do uzyskania tytułu zawodowego inżyniera	Cel przedmiotu	Treści programowe	Metody nauczania	Sposób oceny
MRP_1A_B08_W01 W wyniku zaliczenia przedmiotu, student uzyskuje podstawowe informacje z Wytrzymałości Materiałów (założenia, proste przypadki Wytrzymałości Materiałów, analizę stanów naprężeń).	MRP_1A_W02	—	—	C-2, C-1	T-W-1	M-1	S-2, S-1, S-3

Zamierzone efekty uczenia się - umiejętności

Zamierzone efekty uczenia się	Odniesienie do efektów kształcenia dla kierunku studiów	Odniesienie do efektów zdefiniowanych dla obszaru kształcenia	Odniesienie do efektów uczenia się prowadzących do uzyskania tytułu zawodowego inżyniera	Cel przedmiotu	Treści programowe	Metody nauczania	Sposób oceny
MRP_1A_B08_U01 Student osiąga umiejętnośić obliczania prętów, układów prętowych, wałów.	MRP_1A_U08, MRP_1A_U09	—	—	C-2, C-3, C-1	T-A-1, T-W-1	M-2	S-2, S-1

Zamierzone efekty uczenia się - inne kompetencje społeczne i personalne

Zamierzone efekty uczenia się	Odniesienie do efektów kształcenia dla kierunku studiów	Odniesienie do efektów zdefiniowanych dla obszaru kształcenia	Odniesienie do efektów uczenia się prowadzących do uzyskania tytułu zawodowego inżyniera	Cel przedmiotu	Treści programowe	Metody nauczania	Sposób oceny
MRP_1A_B08_K01 W wyniku przeprowadzonych (zaliczonych) zajęć student nabywa właściwą postawę do efektywnej pracy w zespole. Potrafi przeprowadzić konstruktywną krytykę wykonanych w zespole obliczeń wytrzymałościowych.	MRP_1A_K01	—	—	C-2, C-3, C-1	T-A-1, T-W-1	M-2, M-1	S-2

Kryterium oceny - wiedza

Efekt uczenia się	Ocena	Kryterium oceny
MRP_1A_B08_W01 W wyniku zaliczenia przedmiotu, student uzyskuje podstawowe informacje z Wytrzymałości Materiałów (założenia, proste przypadki Wytrzymałości Materiałów, analizę stanów naprężeń).	2,0	Student nie opanował podstawowej wiedzy z zakresu przedmiotu.
	3,0	Student opanował podstawową wiedzę z zakresu przedmiotu. Nie potrafi jej wykorzystać w obliczeniach.
	3,5	Student opanował wiedzę i umie ją stosować w stopniu pośrednim między oceną 3,0 a 4,0.
	4,0	Student opanował przedstawioną wiedzę z zakresu przedmiotu. Potrafi ją wykorzystać w typowych obliczeniach elementów maszyn. Ma trudności z rozwiązywaniem zadań niestandardowych.
	4,5	Student opanował wiedzę i umie ją stosować w stopniu pośrednim między oceną 4,0 a 5,0.
	5,0	Student opanował wiedzę z zakresu przedmiotu. Posiada umiejetność rozwiazywania zadań nietypowych. Wykazuje zainteresowanie przedmiotem wykraczające poza przedstawioną tematykę.

Kryterium oceny - umiejętności

Efekt uczenia się	Ocena	Kryterium oceny
MRP_1A_B08_U01 Student osiąga umiejętnośić obliczania prętów, układów prętowych, wałów.	2,0	Student nie potrafi wykorzystać wiedzy teoretycznej w praktyce przez co nie potrafi samodzielnie rozwiązywać zadań z Wytrzymałości Materiałów.
	3,0	Student potrafi poprawnie rozwiazywać zadania w sposób bierny, często korzysta z pomocy innych. Popełnia pomyłki w obliczeniach.
	3,5	Student wykazuje umiejętności pośrednie między oceną 3,0 a 4,0.
	4,0	Student potrafi poprawnie i samodzielnie rozwiazywać zadania. Popełnia nieliczne pomyłki w obliczeniach.
	4,5	Student wykazuje umiejętności pośrednie między oceną 4,0 a 5,0.
	5,0	Student potrafi poprawnie i samodzielnie rozwiązywać zadania. Wykazuje inicjatywę w stosowaniu własnych rozwiązań. Nie popełnia pomyłek w obliczeniach.

Kryterium oceny - inne kompetencje społeczne i personalne

Efekt uczenia się	Ocena	Kryterium oceny
MRP_1A_B08_K01 W wyniku przeprowadzonych (zaliczonych) zajęć student nabywa właściwą postawę do efektywnej pracy w zespole. Potrafi przeprowadzić konstruktywną krytykę wykonanych w zespole obliczeń wytrzymałościowych.	2,0	Student nieaktywny. W pracy korzysta z postępów innych. Nie wykazuje zainteresowania przedmiotem.
	3,0	Student samodzielnie wykonujący zadaną prace. Nie wykazuje chęci współpracy z innymi studentami i prowadzącym zajecia.
	3,5	Ocena pośrednia pomiędzy postawą studenta oceniana na 3,0 i 4,0.
	4,0	Student samodzielnie wykonujący zadaną pracę. Z chęcią przyłącza sie do zespołu i współpracuje z innymi studentami oraz prowadzącym zajęcia.
	4,5	Ocena pośrednia pomiędzy postawą studenta oceniana na 4,0 i 5,0.
	5,0	Student wykazuje cechy przywódcze, organizuje pracę zespołu w sposób podwyższający jakość zadanych prac. Wykazuje zainteresowanie wiedzą wykraczające poza ramy przedmiotu.

Literatura podstawowa

Dyląg Z., Jakubowicz A., Orłoś Z, Wytrzymałość materiałów t.1 i t.2, WNT, Warszawa, 2013
Banasiak M., Grossman K., Zbiór zadań z wytrzymałości materiałów, WNT, Warszawa, 1998
Niezgodziński M.E., Niezgodziński T., Zadania z wytrzymałości materiałów, WNT, Warszawa, 2016
Niezgodziński M.E., Niezgodziński T., Wzory, wykresy i tablice wytrzymałościowe, WNT, Warszawa, 2017

Literatura dodatkowa

Bąk R., Burczyński T., Wytrzymałość materiałów z elementami ujęcia komputerowego, WNT, Warszawa, 2001
Zielnica J., Wytrzymałość Materiałów, Wydawnictwa Politechniki Poznańskiej, 2006
Brzoska Z., Wytrzymałość Materiałów, PWN, Warszawa, 1972
Rajfert T., Rżysko J., Zbiór zadań ze statyki i wytrzymałości materiałów, PWN, Warszawa, 1974

Treści programowe - ćwiczenia audytoryjne

KOD	Treść programowa	Godziny
T-A-1	Wyznaczanie sił w przekrojach prętów rozciąganych i ściskanych. Wyznaczanie naprężeń, odkształceń i przemieszczeń przy rozciąganiu i ściskaniu prętów. Rozwiązywanie układów prętowych statycznie wyznaczalnych. Rozwiązywanie układów prętowych statycznie niewyznaczalnych. Wyznaczanie naprężeń termicznych. Wyznaczanie naprężeń montażowych. Analiza płaskiego stanu naprężenia - wyznaczanie naprężeń za pomocą koła Mohra. Uogólnione prawo Hooke’a. Obliczanie momentów bezwładności figur płaskich. Obliczanie prętów prostych na ścinanie. Obliczanie prętów poddanych skręcaniu, układy statycznie wyznaczalne. Obliczanie prętów poddanych skręcaniu układy statycznie niewyznaczalne. Obliczanie sprężyn śrubowych o małym skoku.	30
		30

Treści programowe - wykłady

KOD	Treść programowa	Godziny
T-W-1	Wiadomości wstępne i podstawowe pojęcia, naprężenia, odkształcenia, przemieszczenia Zasada de Saint Venanta. Zasada superpozycji. Doświadczalne podstawy badania własności mechanicznych materiałów (naprężenia dopuszczalne). Rozciąganie lub ściskanie prętów. Układy prętowe statycznie wyznaczalne. Układy prętowe statycznie niewyznaczalne - naprężenia termiczne. Układy prętowe statycznie niewyznaczalne - napreżenia montażowe. Pojęcie stanu naprężenia w punkcie. Tensor stanu naprężenia. Pojęcie stanu odkształcenia w punkcie. Tensor stanu odkształcenia. Naprężenia główne. Analiza jednoosiowego stan naprężenia. Analiza dwuosiowego stan naprężenia. Geometryczna interpretacja płaskiego stanu naprężenia - koło Mohra. Analiza odkształcenia w trójosiowym stanie naprężenia. Uogólnione prawo Hooke’a. Zbiorniki cienkościenne osiowo-symetryczne. Czyste ścinanie. Techniczne przypadki ścinania. Momenty bezwładności figur płaskich. Skręcanie prętów o przekroju kołowym. Skręcanie prętów o przekroju prostokątnym. Skręcanie swobodne prętów o dowolnym przekroju. Statyczne niewyznaczalne przypadki skręcania. Sprężyny śrubowe o małym skoku.	30
		30

Formy aktywności - ćwiczenia audytoryjne

KOD	Forma aktywności	Godziny
A-A-1	Uczestnictwo w zajęciach	30
A-A-2	Praca własna	20
		50

(*) 1 punkt ECTS, odpowiada około 30 godzinom aktywności studenta

Formy aktywności - wykłady

KOD	Forma aktywności	Godziny
A-W-1	Uczestnictwo w zajęciach	30
A-W-2	Praca własna	20
		50

(*) 1 punkt ECTS, odpowiada około 30 godzinom aktywności studenta

Pole	KOD	Znaczenie kodu
Zamierzone efekty uczenia się	MRP_1A_B08_W01	W wyniku zaliczenia przedmiotu, student uzyskuje podstawowe informacje z Wytrzymałości Materiałów (założenia, proste przypadki Wytrzymałości Materiałów, analizę stanów naprężeń).
Odniesienie do efektów kształcenia dla kierunku studiów	MRP_1A_W02	Zna i rozumie w zaawansowanym stopniu wybrane zagadnienia z zakresu wiedzy szczegółowej właściwe dla kierunku inżynieria mechaniczna
Cel przedmiotu	C-2	Zapoznanie studentów z podstawowymi zasadami obliczeń wytrzymałościowych w przypadkach obciążeń złożonych.
Cel przedmiotu	C-1	Zapoznanie studentów z podstawami obliczeń elementów i konstrukcji prętowych z uwagi na ich wytrzymałość i sztywność. W szczególności obliczeń prętów poddanych rozciąganiu, ściskaniu, ścinaniu oraz skręcaniu.
Treści programowe	T-W-1	Wiadomości wstępne i podstawowe pojęcia, naprężenia, odkształcenia, przemieszczenia Zasada de Saint Venanta. Zasada superpozycji. Doświadczalne podstawy badania własności mechanicznych materiałów (naprężenia dopuszczalne). Rozciąganie lub ściskanie prętów. Układy prętowe statycznie wyznaczalne. Układy prętowe statycznie niewyznaczalne - naprężenia termiczne. Układy prętowe statycznie niewyznaczalne - napreżenia montażowe. Pojęcie stanu naprężenia w punkcie. Tensor stanu naprężenia. Pojęcie stanu odkształcenia w punkcie. Tensor stanu odkształcenia. Naprężenia główne. Analiza jednoosiowego stan naprężenia. Analiza dwuosiowego stan naprężenia. Geometryczna interpretacja płaskiego stanu naprężenia - koło Mohra. Analiza odkształcenia w trójosiowym stanie naprężenia. Uogólnione prawo Hooke’a. Zbiorniki cienkościenne osiowo-symetryczne. Czyste ścinanie. Techniczne przypadki ścinania. Momenty bezwładności figur płaskich. Skręcanie prętów o przekroju kołowym. Skręcanie prętów o przekroju prostokątnym. Skręcanie swobodne prętów o dowolnym przekroju. Statyczne niewyznaczalne przypadki skręcania. Sprężyny śrubowe o małym skoku.
Metody nauczania	M-1	Wykład informacyjny / typowe środki audiowizualne (rzutnik multimedialny, tablica)
Sposób oceny	S-2	Ocena formująca: Odpowiedzi ustne na ćwiczeniach audytoryjnych
	S-1	Ocena podsumowująca: Warunkiem zaliczenia ćwiczeń audytoryjnych jest uzyskanie pozytywnych ocen z dwóch kolokwiów, przewidzianych w ciągu semestru, obejmujących tematycznie zakres zadań rozwiązywanych na ćwiczeniach.
	S-3	Ocena podsumowująca: Zaliczenie wykładów
Kryteria oceny	Ocena	Kryterium oceny
	2,0	Student nie opanował podstawowej wiedzy z zakresu przedmiotu.
	3,0	Student opanował podstawową wiedzę z zakresu przedmiotu. Nie potrafi jej wykorzystać w obliczeniach.
	3,5	Student opanował wiedzę i umie ją stosować w stopniu pośrednim między oceną 3,0 a 4,0.
	4,0	Student opanował przedstawioną wiedzę z zakresu przedmiotu. Potrafi ją wykorzystać w typowych obliczeniach elementów maszyn. Ma trudności z rozwiązywaniem zadań niestandardowych.
	4,5	Student opanował wiedzę i umie ją stosować w stopniu pośrednim między oceną 4,0 a 5,0.
	5,0	Student opanował wiedzę z zakresu przedmiotu. Posiada umiejetność rozwiazywania zadań nietypowych. Wykazuje zainteresowanie przedmiotem wykraczające poza przedstawioną tematykę.

Pole	KOD	Znaczenie kodu
Zamierzone efekty uczenia się	MRP_1A_B08_U01	Student osiąga umiejętnośić obliczania prętów, układów prętowych, wałów.
Odniesienie do efektów kształcenia dla kierunku studiów	MRP_1A_U08	Potrafi rozwiązywać zadania i problemy z zakresu inżynierii mechanicznej z wykorzystaniem metod i narzędzi inżynierskich w szczególności stosując techniki analityczne lub symulacyjne
Odniesienie do efektów kształcenia dla kierunku studiów	MRP_1A_U09	Potrafi dobrać właściwe metody i narzędzia do rozwiązywania różnych zadań w warunkach nie w pełni przewidywalnych
Cel przedmiotu	C-2	Zapoznanie studentów z podstawowymi zasadami obliczeń wytrzymałościowych w przypadkach obciążeń złożonych.
	C-3	Ukształtowanie umiejętności studenta w zakresie podstawowych obliczeń wytrzymałościowych.
	C-1	Zapoznanie studentów z podstawami obliczeń elementów i konstrukcji prętowych z uwagi na ich wytrzymałość i sztywność. W szczególności obliczeń prętów poddanych rozciąganiu, ściskaniu, ścinaniu oraz skręcaniu.
Treści programowe	T-A-1	Wyznaczanie sił w przekrojach prętów rozciąganych i ściskanych. Wyznaczanie naprężeń, odkształceń i przemieszczeń przy rozciąganiu i ściskaniu prętów. Rozwiązywanie układów prętowych statycznie wyznaczalnych. Rozwiązywanie układów prętowych statycznie niewyznaczalnych. Wyznaczanie naprężeń termicznych. Wyznaczanie naprężeń montażowych. Analiza płaskiego stanu naprężenia - wyznaczanie naprężeń za pomocą koła Mohra. Uogólnione prawo Hooke’a. Obliczanie momentów bezwładności figur płaskich. Obliczanie prętów prostych na ścinanie. Obliczanie prętów poddanych skręcaniu, układy statycznie wyznaczalne. Obliczanie prętów poddanych skręcaniu układy statycznie niewyznaczalne. Obliczanie sprężyn śrubowych o małym skoku.
Treści programowe	T-W-1	Wiadomości wstępne i podstawowe pojęcia, naprężenia, odkształcenia, przemieszczenia Zasada de Saint Venanta. Zasada superpozycji. Doświadczalne podstawy badania własności mechanicznych materiałów (naprężenia dopuszczalne). Rozciąganie lub ściskanie prętów. Układy prętowe statycznie wyznaczalne. Układy prętowe statycznie niewyznaczalne - naprężenia termiczne. Układy prętowe statycznie niewyznaczalne - napreżenia montażowe. Pojęcie stanu naprężenia w punkcie. Tensor stanu naprężenia. Pojęcie stanu odkształcenia w punkcie. Tensor stanu odkształcenia. Naprężenia główne. Analiza jednoosiowego stan naprężenia. Analiza dwuosiowego stan naprężenia. Geometryczna interpretacja płaskiego stanu naprężenia - koło Mohra. Analiza odkształcenia w trójosiowym stanie naprężenia. Uogólnione prawo Hooke’a. Zbiorniki cienkościenne osiowo-symetryczne. Czyste ścinanie. Techniczne przypadki ścinania. Momenty bezwładności figur płaskich. Skręcanie prętów o przekroju kołowym. Skręcanie prętów o przekroju prostokątnym. Skręcanie swobodne prętów o dowolnym przekroju. Statyczne niewyznaczalne przypadki skręcania. Sprężyny śrubowe o małym skoku.
Metody nauczania	M-2	Ćwiczenia przedmiotowe / tablica
Sposób oceny	S-2	Ocena formująca: Odpowiedzi ustne na ćwiczeniach audytoryjnych
Sposób oceny	S-1	Ocena podsumowująca: Warunkiem zaliczenia ćwiczeń audytoryjnych jest uzyskanie pozytywnych ocen z dwóch kolokwiów, przewidzianych w ciągu semestru, obejmujących tematycznie zakres zadań rozwiązywanych na ćwiczeniach.
Kryteria oceny	Ocena	Kryterium oceny
	2,0	Student nie potrafi wykorzystać wiedzy teoretycznej w praktyce przez co nie potrafi samodzielnie rozwiązywać zadań z Wytrzymałości Materiałów.
	3,0	Student potrafi poprawnie rozwiazywać zadania w sposób bierny, często korzysta z pomocy innych. Popełnia pomyłki w obliczeniach.
	3,5	Student wykazuje umiejętności pośrednie między oceną 3,0 a 4,0.
	4,0	Student potrafi poprawnie i samodzielnie rozwiazywać zadania. Popełnia nieliczne pomyłki w obliczeniach.
	4,5	Student wykazuje umiejętności pośrednie między oceną 4,0 a 5,0.
	5,0	Student potrafi poprawnie i samodzielnie rozwiązywać zadania. Wykazuje inicjatywę w stosowaniu własnych rozwiązań. Nie popełnia pomyłek w obliczeniach.

Pole	KOD	Znaczenie kodu
Zamierzone efekty uczenia się	MRP_1A_B08_K01	W wyniku przeprowadzonych (zaliczonych) zajęć student nabywa właściwą postawę do efektywnej pracy w zespole. Potrafi przeprowadzić konstruktywną krytykę wykonanych w zespole obliczeń wytrzymałościowych.
Odniesienie do efektów kształcenia dla kierunku studiów	MRP_1A_K01	Jest gotów do krytycznej oceny posiadanej wiedzy oraz ma świadomość jej znaczenia w procesie rozwiązywania szeregu problemów inżynierskich i technicznych
Cel przedmiotu	C-2	Zapoznanie studentów z podstawowymi zasadami obliczeń wytrzymałościowych w przypadkach obciążeń złożonych.
	C-3	Ukształtowanie umiejętności studenta w zakresie podstawowych obliczeń wytrzymałościowych.
	C-1	Zapoznanie studentów z podstawami obliczeń elementów i konstrukcji prętowych z uwagi na ich wytrzymałość i sztywność. W szczególności obliczeń prętów poddanych rozciąganiu, ściskaniu, ścinaniu oraz skręcaniu.
Treści programowe	T-A-1	Wyznaczanie sił w przekrojach prętów rozciąganych i ściskanych. Wyznaczanie naprężeń, odkształceń i przemieszczeń przy rozciąganiu i ściskaniu prętów. Rozwiązywanie układów prętowych statycznie wyznaczalnych. Rozwiązywanie układów prętowych statycznie niewyznaczalnych. Wyznaczanie naprężeń termicznych. Wyznaczanie naprężeń montażowych. Analiza płaskiego stanu naprężenia - wyznaczanie naprężeń za pomocą koła Mohra. Uogólnione prawo Hooke’a. Obliczanie momentów bezwładności figur płaskich. Obliczanie prętów prostych na ścinanie. Obliczanie prętów poddanych skręcaniu, układy statycznie wyznaczalne. Obliczanie prętów poddanych skręcaniu układy statycznie niewyznaczalne. Obliczanie sprężyn śrubowych o małym skoku.
Treści programowe	T-W-1	Wiadomości wstępne i podstawowe pojęcia, naprężenia, odkształcenia, przemieszczenia Zasada de Saint Venanta. Zasada superpozycji. Doświadczalne podstawy badania własności mechanicznych materiałów (naprężenia dopuszczalne). Rozciąganie lub ściskanie prętów. Układy prętowe statycznie wyznaczalne. Układy prętowe statycznie niewyznaczalne - naprężenia termiczne. Układy prętowe statycznie niewyznaczalne - napreżenia montażowe. Pojęcie stanu naprężenia w punkcie. Tensor stanu naprężenia. Pojęcie stanu odkształcenia w punkcie. Tensor stanu odkształcenia. Naprężenia główne. Analiza jednoosiowego stan naprężenia. Analiza dwuosiowego stan naprężenia. Geometryczna interpretacja płaskiego stanu naprężenia - koło Mohra. Analiza odkształcenia w trójosiowym stanie naprężenia. Uogólnione prawo Hooke’a. Zbiorniki cienkościenne osiowo-symetryczne. Czyste ścinanie. Techniczne przypadki ścinania. Momenty bezwładności figur płaskich. Skręcanie prętów o przekroju kołowym. Skręcanie prętów o przekroju prostokątnym. Skręcanie swobodne prętów o dowolnym przekroju. Statyczne niewyznaczalne przypadki skręcania. Sprężyny śrubowe o małym skoku.
Metody nauczania	M-2	Ćwiczenia przedmiotowe / tablica
Metody nauczania	M-1	Wykład informacyjny / typowe środki audiowizualne (rzutnik multimedialny, tablica)
Sposób oceny	S-2	Ocena formująca: Odpowiedzi ustne na ćwiczeniach audytoryjnych
Kryteria oceny	Ocena	Kryterium oceny
	2,0	Student nieaktywny. W pracy korzysta z postępów innych. Nie wykazuje zainteresowania przedmiotem.
	3,0	Student samodzielnie wykonujący zadaną prace. Nie wykazuje chęci współpracy z innymi studentami i prowadzącym zajecia.
	3,5	Ocena pośrednia pomiędzy postawą studenta oceniana na 3,0 i 4,0.
	4,0	Student samodzielnie wykonujący zadaną pracę. Z chęcią przyłącza sie do zespołu i współpracuje z innymi studentami oraz prowadzącym zajęcia.
	4,5	Ocena pośrednia pomiędzy postawą studenta oceniana na 4,0 i 5,0.
	5,0	Student wykazuje cechy przywódcze, organizuje pracę zespołu w sposób podwyższający jakość zadanych prac. Wykazuje zainteresowanie wiedzą wykraczające poza ramy przedmiotu.