ZUT - Polska Rama Kwalifikacji / Rok 2024/2025 / Wydział Inżynierii Mechanicznej i Mechatroniki / Mechanika i budowa maszyn (S2) / komputerowo wspomagane projektowanie i wytwarzanie maszyn / Sylabus przedmiotu

Wydział Inżynierii Mechanicznej i Mechatroniki - Mechanika i budowa maszyn (S2)
specjalność: komputerowo wspomagane projektowanie i wytwarzanie maszyn

Sylabus przedmiotu Eksploatacja maszyn i urządzeń:

Informacje podstawowe

Kierunek studiów	Mechanika i budowa maszyn
Forma studiów	studia stacjonarne	Poziom	drugiego stopnia
Tytuł zawodowy absolwenta	magister inżynier
Obszary studiów	charakterystyki PRK, kompetencje inżynierskie PRK
Profil	ogólnoakademicki
Moduł	—
Przedmiot	Eksploatacja maszyn i urządzeń
Specjalność	przedmiot wspólny
Jednostka prowadząca	Instytut Technologii Mechanicznej
Nauczyciel odpowiedzialny	Marcin Hoffmann <Marcin.Hoffmann@zut.edu.pl>
Inni nauczyciele	Marcin Hoffmann <Marcin.Hoffmann@zut.edu.pl>
ECTS (planowane)	2,0	ECTS (formy)	2,0
Forma zaliczenia	egzamin	Język	polski
Blok obieralny	—	Grupa obieralna	—

Formy dydaktyczne

Forma dydaktyczna	KOD	Semestr	Godziny	ECTS	Waga	Zaliczenie
laboratoria	L	2	15	0,8	0,38	zaliczenie
wykłady	W	2	30	1,2	0,62	egzamin

Wymagania wstępne

KOD	Wymaganie wstępne
W-1	Podstawowa wiedza z: - statystyki matematycznej, - elektroniki, - mechaniki.

Cele przedmiotu

KOD	Cel modułu/przedmiotu
C-1	Poznanie zasad eksploatacji układów mechatronicznych. Poznanie metod diagnozowania i nadzoru.
C-2	Nabycie umiejętności oceny niezawodności prostych urządzeń mechatronicznych.

Treści programowe z podziałem na formy zajęć

KOD	Treść programowa	Godziny
laboratoria
T-L-1	Obliczanie wskaźników oceny procesu eksploatacji pojedynczego obiektu i grupy obiektów technicznych.	2
T-L-2	Wyszukiwanie słabych ogniw.	2
T-L-3	Wyznaczanie trwałości maszyn i środków transportowych na podstawie wyników badań.	2
T-L-4	Estymowanie parametrów niezawodności.	2
T-L-5	Prognozowanie niezawodności złożonych układów mechatronicznych.	2
T-L-6	Wykorzystanie modeli obiektów. Analiza sygnałów diagnostycznych.	2
T-L-7	Dobór wartości granicznych.	1
T-L-8	Elementy inżynierii niezawodności.	2
		15
wykłady
T-W-1	Metody utrzymania urządzeń w gotowości technicznej. System obsługi.	2
T-W-2	Gospodarka remontowa, organizacja remontów. Naprawa zespołów mechanicznych i elektronicznych.	2
T-W-3	Prawne i ekonomiczne aspekty eksploatacji, amortyzacja.	2
T-W-4	Środki trwałe i ich podział. Dopuszczenie obiektów technicznych do eksploatacji, certyfikacja, deklaracje zgodności.	2
T-W-5	Wycofanie obiektu z użytkowania, utylizacja i recykling.	2
T-W-6	Czynniki i procesy powodujące zmiany stanu technicznego i uszkodzenia elementów maszyn oraz urządzeń. Niesprawność.	2
T-W-7	Trwałość i niezawodność. Funkcje i miary niezawodności, trwałość, podstawowe zależności.	2
T-W-8	Modelowanie procesów życia obiektów. Układy szeregowe, równoległe i złożone.	2
T-W-9	Modele uszkodzeń. Przykłady oceny niezawodności.	2
T-W-10	Systemy naprawialne. Podnoszenie niezawodności i jej koszty, redundancja.	2
T-W-11	Testowanie żywotności. Stan techniczny obiektu.	2
T-W-12	Diagnozowanie. Modele diagnostyczne.	2
T-W-13	Modele diagnostyczne. Symptomy i wartości graniczne.	2
T-W-14	Lokalizacja uszkodzeń. Przykłady algorytmów diagnostycznych.	2
T-W-15	Monitorowanie i nadzór.	2
		30

Obciążenie pracą studenta - formy aktywności

KOD	Forma aktywności	Godziny
laboratoria
A-L-1	Uczestnictwo w zajęciach	15
A-L-2	Praca własna	3
A-L-3	Konsultacje	2
		20
wykłady
A-W-1	Uczestnictwo w zajęciach	30
A-W-2	Egzamin	1
		31

Metody nauczania / narzędzia dydaktyczne

KOD	Metoda nauczania / narzędzie dydaktyczne
M-1	Wykład informacyjny
M-2	Ćwiczenia audytoryjne

Sposoby oceny

KOD	Sposób oceny
S-1	Ocena formująca: Oceana analityczna - średnia ze stopni ze sprawdzianów z zdaniami rachunkowymi.
S-2	Ocena podsumowująca: Oceana analityczna - średnia ze stopni z pisemnych sprawdzianów wiedzy przekazanej na wykładzie i zdobytej samodzielnie oraz umiejętność rozwiązywania zadań.
S-3	Ocena podsumowująca: Ocena kompetencji personalnych i społecznych - intuicujna w formie aprobaty.

Zamierzone efekty uczenia się - wiedza

Zamierzone efekty uczenia się	Odniesienie do efektów kształcenia dla kierunku studiów	Odniesienie do efektów zdefiniowanych dla obszaru kształcenia	Odniesienie do efektów uczenia się prowadzących do uzyskania tytułu zawodowego inżyniera	Cel przedmiotu	Treści programowe	Metody nauczania	Sposób oceny
MBM_2A_C01_W01 W wyniku przeprowadzonych zajęć student powinien być w stanie: - zdefiniować podstawowe zasady eksploatacji układów mechatronicznych, - wymieniać metody utrzymania urządzeń w gotowości technicznej, - wymieniać czynniki i procesy powodujące zmiany stanu technicznego i uszkodzenia elementów maszyn, - zdefiniować trwałość i niezawodność, - rozpoznać układy szeregowe, równoległe i złożone oraz dobrać metodę ich obliczeń, - opisać stan techniczny obiektu systemy naprawialne oraz metod diagnozowania i nadzoru - zaproponować metodę podniesienia niezawodności układu	MBM_2A_W06, MBM_2A_W10, MBM_2A_W08	—	—	C-1	T-L-1, T-L-2, T-L-3, T-L-4, T-L-5, T-L-6, T-L-7, T-L-8, T-W-10, T-W-2, T-W-15, T-W-1, T-W-11, T-W-9, T-W-8, T-W-7, T-W-6, T-W-5, T-W-4, T-W-3, T-W-12, T-W-13, T-W-14	M-2, M-1	S-2

Zamierzone efekty uczenia się - umiejętności

Zamierzone efekty uczenia się	Odniesienie do efektów kształcenia dla kierunku studiów	Odniesienie do efektów zdefiniowanych dla obszaru kształcenia	Odniesienie do efektów uczenia się prowadzących do uzyskania tytułu zawodowego inżyniera	Cel przedmiotu	Treści programowe	Metody nauczania	Sposób oceny
MBM_2A_C01_U01 W wyniku przeprowadzonych zajęć student powinien umieć: - zinterpretować podstawowe wskaźniki związane z niezawodnością i eksploatacją układów mechatronicznych - zastosować metody utrzymania urządzeń w gotowości technicznej do konkretnych obiektów - zinterpretować czynniki i procesy powodujące zmiany stanu technicznego i uszkodzenia elementów maszyn - obliczać niezawodność i trwałość układy szeregowych, równoległych i złożonych - dobierać metodę podniesienia niezawodności układu	MBM_2A_U14, MBM_2A_U16, MBM_2A_U10	—	—	C-2	T-L-1, T-L-2, T-L-3, T-L-4, T-L-5, T-L-6, T-L-7, T-L-8	M-2, M-1	S-1

Zamierzone efekty uczenia się - inne kompetencje społeczne i personalne

Zamierzone efekty uczenia się	Odniesienie do efektów kształcenia dla kierunku studiów	Odniesienie do efektów zdefiniowanych dla obszaru kształcenia	Odniesienie do efektów uczenia się prowadzących do uzyskania tytułu zawodowego inżyniera	Cel przedmiotu	Treści programowe	Metody nauczania	Sposób oceny
MBM_2A_C01_K01 Ćwiczenia w grupie kształtują właściwa postawę studenta do efektywnej współpracy w zespole. Student rozumie potrzebę nabywania nowej wiedzy.	MBM_2A_K01, MBM_2A_K03	—	—	C-1	T-L-1, T-L-2, T-L-4, T-L-5, T-L-6, T-L-7, T-L-8	M-2, M-1	S-3

Kryterium oceny - wiedza

Efekt uczenia się	Ocena	Kryterium oceny
MBM_2A_C01_W01 W wyniku przeprowadzonych zajęć student powinien być w stanie: - zdefiniować podstawowe zasady eksploatacji układów mechatronicznych, - wymieniać metody utrzymania urządzeń w gotowości technicznej, - wymieniać czynniki i procesy powodujące zmiany stanu technicznego i uszkodzenia elementów maszyn, - zdefiniować trwałość i niezawodność, - rozpoznać układy szeregowe, równoległe i złożone oraz dobrać metodę ich obliczeń, - opisać stan techniczny obiektu systemy naprawialne oraz metod diagnozowania i nadzoru - zaproponować metodę podniesienia niezawodności układu	2,0	Student nie opanował podstawowej wiedzy z zakresu przedmiotu.
	3,0	Student opanował podstawową wiedzą z zakresu przedmiotu. Nie portafi kojarzyć i analizaować nabytej wiedzy. Czasaem nie wie jak ją wykorzystać.
	3,5	Student opanował wiedzę w stopniu średnim między oceną 3.0 i 4.0.
	4,0	Student opanował podstawową wiedzę z zakresu przedmiotu. Zna ograniczenia i obszary jej stosowania.
	4,5	Student opanował wiedzę w stopniu pośrednim między oceną 4.0 i 5.0.
	5,0	Student opanował podstawową wiedzę z zakresu przedmiotu. Rozumie ograniczenia i zna obszary jej stosowania.

Kryterium oceny - umiejętności

Efekt uczenia się	Ocena	Kryterium oceny
MBM_2A_C01_U01 W wyniku przeprowadzonych zajęć student powinien umieć: - zinterpretować podstawowe wskaźniki związane z niezawodnością i eksploatacją układów mechatronicznych - zastosować metody utrzymania urządzeń w gotowości technicznej do konkretnych obiektów - zinterpretować czynniki i procesy powodujące zmiany stanu technicznego i uszkodzenia elementów maszyn - obliczać niezawodność i trwałość układy szeregowych, równoległych i złożonych - dobierać metodę podniesienia niezawodności układu	2,0	Nie potrafi poprawnie rozwiązywać zadań. Przy wykonywaniu ćwiczeń nie potrafi wyjaśnić metody obliczeniowej oraz konieczności obliczeń. Ma problemy z formułowaniem wniosków.
	3,0	Student rozwiązuje zadania metodami nieoptymalnymi. Popełnia pomyłki w obliczeniach. Ćwiczenia praktyczne realizuje poprawnie, ale w sposób bierny.
	3,5	Student posiadł umiejętności w stopniu pośrednim, między oceną 3,0 i 4,0.
	4,0	Student ma umiejętności kojarzenia i analizy nabytej wiedzy. Zadania najczęściej rozwiązuje metodami optymalnymi. Ćwiczenia praktyczne realizuje poprawnie, jest aktywny, potrafi interpretować wyniki pomiarów. W sposób dobry opanować nazewnictwo z zakresu eksploatacji urządzań.
	4,5	Student posiadł umiejętności w stopniu pośrednim, między oceną 4,0 i 5,0.
	5,0	Student ma umiejętności kojarzenia i analizy nabytej wiedzy. Zadania rozwiązuje metodami optymalnymi. Potrafi wykorzystywać właściwe metody obliczeniowe. Ćwiczenia praktyczne realizuje wzorowo, w sposób aktywny, potrafi ocenić metodę i wyniki obliczeń. Opanował nazewnictwo z zakresu eksploatacji urządzań.

Kryterium oceny - inne kompetencje społeczne i personalne

Efekt uczenia się	Ocena	Kryterium oceny
MBM_2A_C01_K01 Ćwiczenia w grupie kształtują właściwa postawę studenta do efektywnej współpracy w zespole. Student rozumie potrzebę nabywania nowej wiedzy.	2,0	Student biernie uczestniczy w zajęciach, nie angażuje się w pracy zespołu.
	3,0	Student biernie uczestniczy w zajęciach, realizuje proste prace zlecone mu przez innych członków zespołu, wymaga stałego nadzoru.
	3,5	Student posiadł kompetencje w stopniu pośrednim między oceną 3,0 i 4,0.
	4,0	Student czynnie uczestniczy w zajęciach, samodzielnie realizuje powierzoną mu część zadania zespołu. Aktywnie uczestniczy w dyskusjach nad rozwiązywanymi przez zespół problemami.
	4,5	Student posiadł kompetencje w stopniu pośrednim między oceną 4,0 i 5,0.
	5,0	Student czynnie uczestniczy w zajęciach, samodzielnie realizuje powierzoną mu część zadania zespołu. Pomaga innym członkom zespołu w realizacji ich zadań. Aktywnie uczestniczy w dyskusjach nad rozwiązywanymi przez zespół problemami. Jest kreatywny chętny do współpracy i wykazuje cechy lidera zespołu.

Literatura podstawowa

Gołąbek A., Eksploatacja i niezawodność maszyn, Wydaw. Politechniki Wrocławskiej, Wrocław, 1988
Bobrowski D., Modele i metody matematyczne w teorii niezawodności, WNT, Warszawa, 1985
Gładysz H., Peciakowski E., Niezawodność elementów elektronicznych, WKŁ, Warszawa, 1987
Cempel Cz., Podstawy wibroakustycznej diagnostyki maszyn, WNT, Warszawa, 1982

Literatura dodatkowa

Red.: J. Korbicz, J.M. Kościelny, Z. Kowalczuk, W. Cholewa, Diagnostyka procesów. Modele. Metody sztucznej inteligencji. Zastosowania., WNT, Warszawa, 2002
Żółtowski B., Tylicki H., Wybrane problemy eksploatacji maszyn, PWSZ St. Staszica, Piła, 2004
Bucior J., Podstawy teorii i inżynierii niezawodności, Oficyna Wydaw. Politechniki Rzeszowskiej, Rzeszów, 2004
Red. Prażewska M., Niezawodność urządzeń elektronicznych, WKŁ, Warszawa, 1987

Treści programowe - laboratoria

KOD	Treść programowa	Godziny
T-L-1	Obliczanie wskaźników oceny procesu eksploatacji pojedynczego obiektu i grupy obiektów technicznych.	2
T-L-2	Wyszukiwanie słabych ogniw.	2
T-L-3	Wyznaczanie trwałości maszyn i środków transportowych na podstawie wyników badań.	2
T-L-4	Estymowanie parametrów niezawodności.	2
T-L-5	Prognozowanie niezawodności złożonych układów mechatronicznych.	2
T-L-6	Wykorzystanie modeli obiektów. Analiza sygnałów diagnostycznych.	2
T-L-7	Dobór wartości granicznych.	1
T-L-8	Elementy inżynierii niezawodności.	2
		15

Treści programowe - wykłady

KOD	Treść programowa	Godziny
T-W-1	Metody utrzymania urządzeń w gotowości technicznej. System obsługi.	2
T-W-2	Gospodarka remontowa, organizacja remontów. Naprawa zespołów mechanicznych i elektronicznych.	2
T-W-3	Prawne i ekonomiczne aspekty eksploatacji, amortyzacja.	2
T-W-4	Środki trwałe i ich podział. Dopuszczenie obiektów technicznych do eksploatacji, certyfikacja, deklaracje zgodności.	2
T-W-5	Wycofanie obiektu z użytkowania, utylizacja i recykling.	2
T-W-6	Czynniki i procesy powodujące zmiany stanu technicznego i uszkodzenia elementów maszyn oraz urządzeń. Niesprawność.	2
T-W-7	Trwałość i niezawodność. Funkcje i miary niezawodności, trwałość, podstawowe zależności.	2
T-W-8	Modelowanie procesów życia obiektów. Układy szeregowe, równoległe i złożone.	2
T-W-9	Modele uszkodzeń. Przykłady oceny niezawodności.	2
T-W-10	Systemy naprawialne. Podnoszenie niezawodności i jej koszty, redundancja.	2
T-W-11	Testowanie żywotności. Stan techniczny obiektu.	2
T-W-12	Diagnozowanie. Modele diagnostyczne.	2
T-W-13	Modele diagnostyczne. Symptomy i wartości graniczne.	2
T-W-14	Lokalizacja uszkodzeń. Przykłady algorytmów diagnostycznych.	2
T-W-15	Monitorowanie i nadzór.	2
		30

Formy aktywności - laboratoria

KOD	Forma aktywności	Godziny
A-L-1	Uczestnictwo w zajęciach	15
A-L-2	Praca własna	3
A-L-3	Konsultacje	2
		20

(*) 1 punkt ECTS, odpowiada około 30 godzinom aktywności studenta

Formy aktywności - wykłady

KOD	Forma aktywności	Godziny
A-W-1	Uczestnictwo w zajęciach	30
A-W-2	Egzamin	1
		31

(*) 1 punkt ECTS, odpowiada około 30 godzinom aktywności studenta

Pole	KOD	Znaczenie kodu
Zamierzone efekty uczenia się	MBM_2A_C01_W01	W wyniku przeprowadzonych zajęć student powinien być w stanie: - zdefiniować podstawowe zasady eksploatacji układów mechatronicznych, - wymieniać metody utrzymania urządzeń w gotowości technicznej, - wymieniać czynniki i procesy powodujące zmiany stanu technicznego i uszkodzenia elementów maszyn, - zdefiniować trwałość i niezawodność, - rozpoznać układy szeregowe, równoległe i złożone oraz dobrać metodę ich obliczeń, - opisać stan techniczny obiektu systemy naprawialne oraz metod diagnozowania i nadzoru - zaproponować metodę podniesienia niezawodności układu
Odniesienie do efektów kształcenia dla kierunku studiów	MBM_2A_W06	ma szczegółową wiedzę w zakresie opracowania dokumentacji konstrukcyjnej, technologicznej i eksploatacyjnej
	MBM_2A_W10	zna podstawowe metody i techniki, narzędzia i materiały stosowane przy rozwiązywaniu złożonych zadań w zakresie konstruowania, pomiarów, projektowania technologii i eksploatacji
	MBM_2A_W08	ma poszerzoną wiedzę i zna trendy rozwojowe i główne osiągnięcia naukowe w swojej specjalności, w obszarach konstrukcji, technologii i eksploatacji maszyn i urządzeń, a także energetyki oraz zarządzania
Cel przedmiotu	C-1	Poznanie zasad eksploatacji układów mechatronicznych. Poznanie metod diagnozowania i nadzoru.
Treści programowe	T-L-1	Obliczanie wskaźników oceny procesu eksploatacji pojedynczego obiektu i grupy obiektów technicznych.
	T-L-2	Wyszukiwanie słabych ogniw.
	T-L-3	Wyznaczanie trwałości maszyn i środków transportowych na podstawie wyników badań.
	T-L-4	Estymowanie parametrów niezawodności.
	T-L-5	Prognozowanie niezawodności złożonych układów mechatronicznych.
	T-L-6	Wykorzystanie modeli obiektów. Analiza sygnałów diagnostycznych.
	T-L-7	Dobór wartości granicznych.
	T-L-8	Elementy inżynierii niezawodności.
	T-W-10	Systemy naprawialne. Podnoszenie niezawodności i jej koszty, redundancja.
	T-W-2	Gospodarka remontowa, organizacja remontów. Naprawa zespołów mechanicznych i elektronicznych.
	T-W-15	Monitorowanie i nadzór.
	T-W-1	Metody utrzymania urządzeń w gotowości technicznej. System obsługi.
	T-W-11	Testowanie żywotności. Stan techniczny obiektu.
	T-W-9	Modele uszkodzeń. Przykłady oceny niezawodności.
	T-W-8	Modelowanie procesów życia obiektów. Układy szeregowe, równoległe i złożone.
	T-W-7	Trwałość i niezawodność. Funkcje i miary niezawodności, trwałość, podstawowe zależności.
	T-W-6	Czynniki i procesy powodujące zmiany stanu technicznego i uszkodzenia elementów maszyn oraz urządzeń. Niesprawność.
	T-W-5	Wycofanie obiektu z użytkowania, utylizacja i recykling.
	T-W-4	Środki trwałe i ich podział. Dopuszczenie obiektów technicznych do eksploatacji, certyfikacja, deklaracje zgodności.
	T-W-3	Prawne i ekonomiczne aspekty eksploatacji, amortyzacja.
	T-W-12	Diagnozowanie. Modele diagnostyczne.
	T-W-13	Modele diagnostyczne. Symptomy i wartości graniczne.
	T-W-14	Lokalizacja uszkodzeń. Przykłady algorytmów diagnostycznych.
Metody nauczania	M-2	Ćwiczenia audytoryjne
Metody nauczania	M-1	Wykład informacyjny
Sposób oceny	S-2	Ocena podsumowująca: Oceana analityczna - średnia ze stopni z pisemnych sprawdzianów wiedzy przekazanej na wykładzie i zdobytej samodzielnie oraz umiejętność rozwiązywania zadań.
Kryteria oceny	Ocena	Kryterium oceny
	2,0	Student nie opanował podstawowej wiedzy z zakresu przedmiotu.
	3,0	Student opanował podstawową wiedzą z zakresu przedmiotu. Nie portafi kojarzyć i analizaować nabytej wiedzy. Czasaem nie wie jak ją wykorzystać.
	3,5	Student opanował wiedzę w stopniu średnim między oceną 3.0 i 4.0.
	4,0	Student opanował podstawową wiedzę z zakresu przedmiotu. Zna ograniczenia i obszary jej stosowania.
	4,5	Student opanował wiedzę w stopniu pośrednim między oceną 4.0 i 5.0.
	5,0	Student opanował podstawową wiedzę z zakresu przedmiotu. Rozumie ograniczenia i zna obszary jej stosowania.

Pole	KOD	Znaczenie kodu
Zamierzone efekty uczenia się	MBM_2A_C01_U01	W wyniku przeprowadzonych zajęć student powinien umieć: - zinterpretować podstawowe wskaźniki związane z niezawodnością i eksploatacją układów mechatronicznych - zastosować metody utrzymania urządzeń w gotowości technicznej do konkretnych obiektów - zinterpretować czynniki i procesy powodujące zmiany stanu technicznego i uszkodzenia elementów maszyn - obliczać niezawodność i trwałość układy szeregowych, równoległych i złożonych - dobierać metodę podniesienia niezawodności układu
Odniesienie do efektów kształcenia dla kierunku studiów	MBM_2A_U14	potrafi dokonać wstępnej analizy ekonomicznej podejmowanych działań inżynierskich
	MBM_2A_U16	potrafi zaproponować ulepszenia i usprawnienia istniejących rozwiązań technicznych uwzględniając zagadnienia konstrukcji, technologii i eksploatacji w inżynierii mechanicznej i obszarach pokrewnych
	MBM_2A_U10	potrafi, przy formułowaniu i rozwiązywaniu zadań inżynierskich integrować wiedzę z zakresu konstrukcji, technologii, planowania, automatyzacji i eksploatacji, stosować podejście systemowe oraz uwzględniać aspekty pozatechniczne
Cel przedmiotu	C-2	Nabycie umiejętności oceny niezawodności prostych urządzeń mechatronicznych.
Treści programowe	T-L-1	Obliczanie wskaźników oceny procesu eksploatacji pojedynczego obiektu i grupy obiektów technicznych.
	T-L-2	Wyszukiwanie słabych ogniw.
	T-L-3	Wyznaczanie trwałości maszyn i środków transportowych na podstawie wyników badań.
	T-L-4	Estymowanie parametrów niezawodności.
	T-L-5	Prognozowanie niezawodności złożonych układów mechatronicznych.
	T-L-6	Wykorzystanie modeli obiektów. Analiza sygnałów diagnostycznych.
	T-L-7	Dobór wartości granicznych.
	T-L-8	Elementy inżynierii niezawodności.
Metody nauczania	M-2	Ćwiczenia audytoryjne
Metody nauczania	M-1	Wykład informacyjny
Sposób oceny	S-1	Ocena formująca: Oceana analityczna - średnia ze stopni ze sprawdzianów z zdaniami rachunkowymi.
Kryteria oceny	Ocena	Kryterium oceny
	2,0	Nie potrafi poprawnie rozwiązywać zadań. Przy wykonywaniu ćwiczeń nie potrafi wyjaśnić metody obliczeniowej oraz konieczności obliczeń. Ma problemy z formułowaniem wniosków.
	3,0	Student rozwiązuje zadania metodami nieoptymalnymi. Popełnia pomyłki w obliczeniach. Ćwiczenia praktyczne realizuje poprawnie, ale w sposób bierny.
	3,5	Student posiadł umiejętności w stopniu pośrednim, między oceną 3,0 i 4,0.
	4,0	Student ma umiejętności kojarzenia i analizy nabytej wiedzy. Zadania najczęściej rozwiązuje metodami optymalnymi. Ćwiczenia praktyczne realizuje poprawnie, jest aktywny, potrafi interpretować wyniki pomiarów. W sposób dobry opanować nazewnictwo z zakresu eksploatacji urządzań.
	4,5	Student posiadł umiejętności w stopniu pośrednim, między oceną 4,0 i 5,0.
	5,0	Student ma umiejętności kojarzenia i analizy nabytej wiedzy. Zadania rozwiązuje metodami optymalnymi. Potrafi wykorzystywać właściwe metody obliczeniowe. Ćwiczenia praktyczne realizuje wzorowo, w sposób aktywny, potrafi ocenić metodę i wyniki obliczeń. Opanował nazewnictwo z zakresu eksploatacji urządzań.

Pole	KOD	Znaczenie kodu
Zamierzone efekty uczenia się	MBM_2A_C01_K01	Ćwiczenia w grupie kształtują właściwa postawę studenta do efektywnej współpracy w zespole. Student rozumie potrzebę nabywania nowej wiedzy.
Odniesienie do efektów kształcenia dla kierunku studiów	MBM_2A_K01	rozumie potrzebę uczenia się przez całe życie; potrafi inspirować i organizować proces uczenia się innych osób
Odniesienie do efektów kształcenia dla kierunku studiów	MBM_2A_K03	potrafi współdziałać i pracować w grupie, przyjmując w niej różne role
Cel przedmiotu	C-1	Poznanie zasad eksploatacji układów mechatronicznych. Poznanie metod diagnozowania i nadzoru.
Treści programowe	T-L-1	Obliczanie wskaźników oceny procesu eksploatacji pojedynczego obiektu i grupy obiektów technicznych.
	T-L-2	Wyszukiwanie słabych ogniw.
	T-L-4	Estymowanie parametrów niezawodności.
	T-L-5	Prognozowanie niezawodności złożonych układów mechatronicznych.
	T-L-6	Wykorzystanie modeli obiektów. Analiza sygnałów diagnostycznych.
	T-L-7	Dobór wartości granicznych.
	T-L-8	Elementy inżynierii niezawodności.
Metody nauczania	M-2	Ćwiczenia audytoryjne
Metody nauczania	M-1	Wykład informacyjny
Sposób oceny	S-3	Ocena podsumowująca: Ocena kompetencji personalnych i społecznych - intuicujna w formie aprobaty.
Kryteria oceny	Ocena	Kryterium oceny
	2,0	Student biernie uczestniczy w zajęciach, nie angażuje się w pracy zespołu.
	3,0	Student biernie uczestniczy w zajęciach, realizuje proste prace zlecone mu przez innych członków zespołu, wymaga stałego nadzoru.
	3,5	Student posiadł kompetencje w stopniu pośrednim między oceną 3,0 i 4,0.
	4,0	Student czynnie uczestniczy w zajęciach, samodzielnie realizuje powierzoną mu część zadania zespołu. Aktywnie uczestniczy w dyskusjach nad rozwiązywanymi przez zespół problemami.
	4,5	Student posiadł kompetencje w stopniu pośrednim między oceną 4,0 i 5,0.
	5,0	Student czynnie uczestniczy w zajęciach, samodzielnie realizuje powierzoną mu część zadania zespołu. Pomaga innym członkom zespołu w realizacji ich zadań. Aktywnie uczestniczy w dyskusjach nad rozwiązywanymi przez zespół problemami. Jest kreatywny chętny do współpracy i wykazuje cechy lidera zespołu.