Zachodniopomorski Uniwersytet Technologiczny w Szczecinie

Wydział Techniki Morskiej i Transportu - Budowa jachtów (S1)

Sylabus przedmiotu Wytrzymałość materiałów:

Informacje podstawowe

Kierunek studiów Budowa jachtów
Forma studiów studia stacjonarne Poziom pierwszego stopnia
Tytuł zawodowy absolwenta inżynier
Obszary studiów charakterystyki PRK, kompetencje inżynierskie PRK
Profil ogólnoakademicki
Moduł
Przedmiot Wytrzymałość materiałów
Specjalność przedmiot wspólny
Jednostka prowadząca Katedra Konstrukcji, Mechaniki i Technologii Okrętów
Nauczyciel odpowiedzialny Maciej Taczała <Maciej.Taczala@zut.edu.pl>
Inni nauczyciele Maciej Taczała <Maciej.Taczala@zut.edu.pl>, Tomasz Urbański <Tomasz.Urbanski@zut.edu.pl>
ECTS (planowane) 5,0 ECTS (formy) 5,0
Forma zaliczenia egzamin Język polski
Blok obieralny Grupa obieralna

Formy dydaktyczne

Forma dydaktycznaKODSemestrGodzinyECTSWagaZaliczenie
wykładyW3 30 2,00,50egzamin
ćwiczenia audytoryjneA3 15 2,00,25zaliczenie
laboratoriaL3 15 1,00,25zaliczenie

Wymagania wstępne

KODWymaganie wstępne
W-1Podstawowe wiadomości, kompetencje i umiejętności z matematyki
W-2Podstawowe wiadomości, kompetencje i umiejętności z mechaniki ogólnej

Cele przedmiotu

KODCel modułu/przedmiotu
C-1Umiejetność oceny wytrzymałości elementów konstrukcyjnych z wykorzystaniem modeli obliczeniowych wytrzymałości materiałów.

Treści programowe z podziałem na formy zajęć

KODTreść programowaGodziny
ćwiczenia audytoryjne
T-A-1Przykłady i zadania zgodnie z tematyka prowadzonych wykładów.13
T-A-2Kolokwium nr 1.1
T-A-3Kolokwium nr 2.1
15
laboratoria
T-L-1Przeszkolenie BHP - stanowiskowe.1
T-L-2Statyczna próba rozciągania próbek ze stopów metali.2
T-L-3Statyczna próba ściskania próbek ze stopów metali.2
T-L-4Próba udarności stali.2
T-L-5Pomiary odkształceń układów sprężystych.3
T-L-6Próba wytrzymałości zmęczeniowej.3
T-L-7Zaliczenie formy zajęć.2
15
wykłady
T-W-1Przedmiot i podstawowe pojęcia wytrzymałości materiałów. Doświadczalne podstawy określania własności mechanicznych materiałów.2
T-W-2Proste osiowe rozciąganie i ściskanie, prawo Hooke'a. Układy prętowe statycznie niewyznaczalne.4
T-W-3Zbiorniki cienkościenne osiowo-symetryczne.2
T-W-4Ścinanie technologiczne: połączenia sworzniowe, połączenia spawane.2
T-W-5Momenty bezwładności figur płaskich.4
T-W-6Skręcanie prętów o przekroju okrągłym.2
T-W-7Zginanie płaskie: wykresy momentów gnących i sił tnących, naprężenia normalne i styczne przy zginaniu i ścinaniu belek, równanie różniczkowe linii ugięcia.5
T-W-8Belki statycznie niewyznaczalne; metoda porównywania odkształceń, metoda całkowania równań linii ugięcia.2
T-W-9Elementy analizy stanów naprężenia i odkształcenia. Uogólnione prawo Hooke'a. Pojęcie wytrzymałości złożonej; hipotezy wytężeniowe, obliczenia wytrzymałości złożonej prętów.5
T-W-10Wyboczenie sprężyste i sprężysto-plastyczne pręta.2
30

Obciążenie pracą studenta - formy aktywności

KODForma aktywnościGodziny
ćwiczenia audytoryjne
A-A-1uczestnictwo w zajęciach15
A-A-2przygotowanie się do kolokwiów35
50
laboratoria
A-L-1uczestnictwo w zajęciach15
A-L-2opracowywanie wyników pomiarów8
A-L-3przygotowanie się do kolokwiów3
26
wykłady
A-W-1uczestnictwo w zajęciach30
A-W-2przygotowanie do zaliczenia formy zajęć18
A-W-3udział w egzaminie2
50

Metody nauczania / narzędzia dydaktyczne

KODMetoda nauczania / narzędzie dydaktyczne
M-1Metody podające: wykład informacyjny, objaśnienie lub wyjaśnienie.
M-2Metody problemowe: wykład problemowy.
M-3Metody praktyczne: pokaz, ćwiczenia przedmiotowe, ćwiczenia laboratoryjne.

Sposoby oceny

KODSposób oceny
S-1Ocena podsumowująca: Ocena na podstawie egzaminu przeprowadzanego w dwóch formach, tj. pisemnej oraz ustnej (wykłady).
S-2Ocena podsumowująca: Ocena na podstawie wyników kolokwiów zaliczeniowych (ćwiczenia audytoryjne).
S-3Ocena podsumowująca: Ocena na podstawie sprawozdań wykonywanych dla każdego zagadnienia tematycznego oraz wyników kolokwium zaliczeniowego (ćwiczenia laboratoryjne).

Zamierzone efekty uczenia się - wiedza

Zamierzone efekty uczenia sięOdniesienie do efektów kształcenia dla kierunku studiówOdniesienie do efektów zdefiniowanych dla obszaru kształceniaOdniesienie do efektów uczenia się prowadzących do uzyskania tytułu zawodowego inżynieraCel przedmiotuTreści programoweMetody nauczaniaSposób oceny
BJ_1A_B15_W01
ma wiedzę w zakresie analizy wytrzymałości elementów konstrukcyjnych
BJ_1A_W07C-1T-W-6, T-W-3, T-W-1, T-W-8, T-W-10, T-W-4, T-W-5, T-W-2, T-W-9, T-W-7, T-A-3, T-A-2, T-A-1, T-L-1, T-L-7, T-L-3, T-L-5, T-L-2, T-L-4, T-L-6M-3, M-1, M-2S-1, S-2, S-3

Zamierzone efekty uczenia się - umiejętności

Zamierzone efekty uczenia sięOdniesienie do efektów kształcenia dla kierunku studiówOdniesienie do efektów zdefiniowanych dla obszaru kształceniaOdniesienie do efektów uczenia się prowadzących do uzyskania tytułu zawodowego inżynieraCel przedmiotuTreści programoweMetody nauczaniaSposób oceny
BJ_1A_B15_U01
potrafi wykonać obliczenia wytrzymałościowe podstawowych elementów konstrukcyjnych
BJ_1A_U08C-1T-W-6, T-W-3, T-W-1, T-W-8, T-W-10, T-W-4, T-W-5, T-W-2, T-W-9, T-W-7, T-L-1, T-L-7, T-L-3, T-L-5, T-L-2, T-L-4, T-L-6M-3, M-1, M-2S-1, S-2, S-3

Zamierzone efekty uczenia się - inne kompetencje społeczne i personalne

Zamierzone efekty uczenia sięOdniesienie do efektów kształcenia dla kierunku studiówOdniesienie do efektów zdefiniowanych dla obszaru kształceniaOdniesienie do efektów uczenia się prowadzących do uzyskania tytułu zawodowego inżynieraCel przedmiotuTreści programoweMetody nauczaniaSposób oceny
BJ_1A_B15_K01
ma świadomość odpowiedzialności za pracę własną i ponoszenia odpowiedzialności w kontekście zapewnienia odpowiedniej wytrzymalości konstrukcji
BJ_1A_K08C-1T-W-6, T-W-3, T-W-1, T-W-8, T-W-10, T-W-4, T-W-5, T-W-2, T-W-9, T-W-7, T-A-1, T-L-7, T-L-3, T-L-5, T-L-2, T-L-4, T-L-6M-3, M-1S-1, S-2, S-3

Kryterium oceny - wiedza

Efekt uczenia sięOcenaKryterium oceny
BJ_1A_B15_W01
ma wiedzę w zakresie analizy wytrzymałości elementów konstrukcyjnych
2,0Student nie ma wiedzy w zakresie analizy wytrzymałości elementów konstrukcyjnych.
3,0Student ma wiedzę w zakresie analizy wytrzymałości elementów konstrukcyjnych wystarczającą do rozwiązywania problemów na podstawowym poziomie trudności.
3,5Student ma wiedzę w zakresie analizy wytrzymałości elementów konstrukcyjnych wystarczającą do rozwiązywania problemów na średnim poziomie trudności.
4,0Student ma wiedzę w zakresie analizy wytrzymałości elementów konstrukcyjnych wystarczającą do rozwiązywania problemów na zaawansowanym poziomie trudności.
4,5Student ma wiedzę w zakresie analizy wytrzymałości elementów konstrukcyjnych wystarczającą do sformułowania i rozwiązywania problemów na średnim poziomie trudności.
5,0Student ma wiedzę w zakresie analizy wytrzymałości elementów konstrukcyjnych wystarczającą do sformułowania i rozwiązywania problemów na zaawansowanym poziomie trudności.

Kryterium oceny - umiejętności

Efekt uczenia sięOcenaKryterium oceny
BJ_1A_B15_U01
potrafi wykonać obliczenia wytrzymałościowe podstawowych elementów konstrukcyjnych
2,0Student nie potrafi wykonać obliczeń wytrzymałościowych podstawowych elementów konstrukcyjnych.
3,0Student potrafi wykonać obliczenia wytrzymałościowe podstawowych elementów konstrukcyjnych na podstawowym poziomie trudności.
3,5Student potrafi wykonać obliczenia wytrzymałościowe podstawowych elementów konstrukcyjnych na średnim poziomie trudności.
4,0Student potrafi wykonać obliczenia wytrzymałościowe podstawowych elementów konstrukcyjnych na zaawansowanym poziomie trudności.
4,5Student potrafi sformułować problem i wykonać obliczenia wytrzymałościowe podstawowych elementów konstrukcyjnych na średnim poziomie trudności.
5,0Student potrafi sformułować problem i wykonać obliczenia wytrzymałościowe podstawowych elementów konstrukcyjnych na zaawansowanym poziomie trudności.

Kryterium oceny - inne kompetencje społeczne i personalne

Efekt uczenia sięOcenaKryterium oceny
BJ_1A_B15_K01
ma świadomość odpowiedzialności za pracę własną i ponoszenia odpowiedzialności w kontekście zapewnienia odpowiedniej wytrzymalości konstrukcji
2,0Student nie ma świadomości odpowiedzialności za pracę własną i ponoszenia odpowiedzialności w kontekście zapewnienia odpowiedniej wytrzymałości konstrukcji
3,0Student ma podstawową świadomość odpowiedzialności za pracę własną i ponoszenia odpowiedzialności w kontekście zapewnienia odpowiedniej wytrzymałości konstrukcji
3,5Student ma wyraźną świadomość odpowiedzialności za pracę własną i ponoszenia odpowiedzialności w kontekście zapewnienia odpowiedniej wytrzymałości konstrukcji
4,0Student ma wyraźną świadomość odpowiedzialności za pracę własną i pewną gotowość podporządkowania się zasadom pracy w zespole, a także ponoszenia odpowiedzialności w kontekście zapewnienia odpowiedniej wytrzymałości konstrukcji
4,5Student ma wyraźną świadomość odpowiedzialności za pracę własną i dużą gotowość podporządkowania się zasadom pracy w zespole, a także ponoszenia odpowiedzialności w kontekście zapewnienia odpowiedniej wytrzymałości konstrukcji
5,0Student ma wyraźną świadomość odpowiedzialności za pracę własną, dużą gotowość podporządkowania się zasadom pracy w zespole, zdolność do przewodzenia zespołowi, a także ponoszenia odpowiedzialności w kontekście zapewnienia odpowiedniej wytrzymałości konstrukcji

Literatura podstawowa

  1. Banasiak, M., Grossman, K., Trombski, M., Zbiór zadań z wytrzymałości materiałów, PWN, Warszawa, 2021
  2. Klasztorny M., Wytrzymałość materiałów dla mechaników + CD, Dolnośląskie Wydawnictwo Edukacyjne, Wrocław, 2013
  3. Niezgodziński M., Niezgodziński T., Wytrzymałość materiałów, PWN, Warszawa, 2010
  4. Niezgodziński M., Niezgodziński T., Zadania z wytrzymałości materiałów, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa, 2022
  5. Dyląg Z., Jakubowicz A., Orłoś Z., Wytrzymałość materiałów, WNT, Warszawa, 2013

Literatura dodatkowa

  1. Jastrzębski, P., Mutermilch, J., Orłowski, W., Wytrzymałość materiałów, Arkady, Warszawa, 1985
  2. Niezgodziński M., Niezgodziński T., Wzory wykresy i tablice wytrzymałościowe, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa, 2022

Treści programowe - ćwiczenia audytoryjne

KODTreść programowaGodziny
T-A-1Przykłady i zadania zgodnie z tematyka prowadzonych wykładów.13
T-A-2Kolokwium nr 1.1
T-A-3Kolokwium nr 2.1
15

Treści programowe - laboratoria

KODTreść programowaGodziny
T-L-1Przeszkolenie BHP - stanowiskowe.1
T-L-2Statyczna próba rozciągania próbek ze stopów metali.2
T-L-3Statyczna próba ściskania próbek ze stopów metali.2
T-L-4Próba udarności stali.2
T-L-5Pomiary odkształceń układów sprężystych.3
T-L-6Próba wytrzymałości zmęczeniowej.3
T-L-7Zaliczenie formy zajęć.2
15

Treści programowe - wykłady

KODTreść programowaGodziny
T-W-1Przedmiot i podstawowe pojęcia wytrzymałości materiałów. Doświadczalne podstawy określania własności mechanicznych materiałów.2
T-W-2Proste osiowe rozciąganie i ściskanie, prawo Hooke'a. Układy prętowe statycznie niewyznaczalne.4
T-W-3Zbiorniki cienkościenne osiowo-symetryczne.2
T-W-4Ścinanie technologiczne: połączenia sworzniowe, połączenia spawane.2
T-W-5Momenty bezwładności figur płaskich.4
T-W-6Skręcanie prętów o przekroju okrągłym.2
T-W-7Zginanie płaskie: wykresy momentów gnących i sił tnących, naprężenia normalne i styczne przy zginaniu i ścinaniu belek, równanie różniczkowe linii ugięcia.5
T-W-8Belki statycznie niewyznaczalne; metoda porównywania odkształceń, metoda całkowania równań linii ugięcia.2
T-W-9Elementy analizy stanów naprężenia i odkształcenia. Uogólnione prawo Hooke'a. Pojęcie wytrzymałości złożonej; hipotezy wytężeniowe, obliczenia wytrzymałości złożonej prętów.5
T-W-10Wyboczenie sprężyste i sprężysto-plastyczne pręta.2
30

Formy aktywności - ćwiczenia audytoryjne

KODForma aktywnościGodziny
A-A-1uczestnictwo w zajęciach15
A-A-2przygotowanie się do kolokwiów35
50
(*) 1 punkt ECTS, odpowiada około 30 godzinom aktywności studenta

Formy aktywności - laboratoria

KODForma aktywnościGodziny
A-L-1uczestnictwo w zajęciach15
A-L-2opracowywanie wyników pomiarów8
A-L-3przygotowanie się do kolokwiów3
26
(*) 1 punkt ECTS, odpowiada około 30 godzinom aktywności studenta

Formy aktywności - wykłady

KODForma aktywnościGodziny
A-W-1uczestnictwo w zajęciach30
A-W-2przygotowanie do zaliczenia formy zajęć18
A-W-3udział w egzaminie2
50
(*) 1 punkt ECTS, odpowiada około 30 godzinom aktywności studenta
PoleKODZnaczenie kodu
Zamierzone efekty uczenia sięBJ_1A_B15_W01ma wiedzę w zakresie analizy wytrzymałości elementów konstrukcyjnych
Odniesienie do efektów kształcenia dla kierunku studiówBJ_1A_W07ma wiedzę na temat wytrzymałości materiałów metalowych i niemetalowych, w tym doświadczalnych metod wyznaczania właściwości mechanicznych, niezbędną do oceny bezpieczeństwa i niezawodności konstrukcji
Cel przedmiotuC-1Umiejetność oceny wytrzymałości elementów konstrukcyjnych z wykorzystaniem modeli obliczeniowych wytrzymałości materiałów.
Treści programoweT-W-6Skręcanie prętów o przekroju okrągłym.
T-W-3Zbiorniki cienkościenne osiowo-symetryczne.
T-W-1Przedmiot i podstawowe pojęcia wytrzymałości materiałów. Doświadczalne podstawy określania własności mechanicznych materiałów.
T-W-8Belki statycznie niewyznaczalne; metoda porównywania odkształceń, metoda całkowania równań linii ugięcia.
T-W-10Wyboczenie sprężyste i sprężysto-plastyczne pręta.
T-W-4Ścinanie technologiczne: połączenia sworzniowe, połączenia spawane.
T-W-5Momenty bezwładności figur płaskich.
T-W-2Proste osiowe rozciąganie i ściskanie, prawo Hooke'a. Układy prętowe statycznie niewyznaczalne.
T-W-9Elementy analizy stanów naprężenia i odkształcenia. Uogólnione prawo Hooke'a. Pojęcie wytrzymałości złożonej; hipotezy wytężeniowe, obliczenia wytrzymałości złożonej prętów.
T-W-7Zginanie płaskie: wykresy momentów gnących i sił tnących, naprężenia normalne i styczne przy zginaniu i ścinaniu belek, równanie różniczkowe linii ugięcia.
T-A-3Kolokwium nr 2.
T-A-2Kolokwium nr 1.
T-A-1Przykłady i zadania zgodnie z tematyka prowadzonych wykładów.
T-L-1Przeszkolenie BHP - stanowiskowe.
T-L-7Zaliczenie formy zajęć.
T-L-3Statyczna próba ściskania próbek ze stopów metali.
T-L-5Pomiary odkształceń układów sprężystych.
T-L-2Statyczna próba rozciągania próbek ze stopów metali.
T-L-4Próba udarności stali.
T-L-6Próba wytrzymałości zmęczeniowej.
Metody nauczaniaM-3Metody praktyczne: pokaz, ćwiczenia przedmiotowe, ćwiczenia laboratoryjne.
M-1Metody podające: wykład informacyjny, objaśnienie lub wyjaśnienie.
M-2Metody problemowe: wykład problemowy.
Sposób ocenyS-1Ocena podsumowująca: Ocena na podstawie egzaminu przeprowadzanego w dwóch formach, tj. pisemnej oraz ustnej (wykłady).
S-2Ocena podsumowująca: Ocena na podstawie wyników kolokwiów zaliczeniowych (ćwiczenia audytoryjne).
S-3Ocena podsumowująca: Ocena na podstawie sprawozdań wykonywanych dla każdego zagadnienia tematycznego oraz wyników kolokwium zaliczeniowego (ćwiczenia laboratoryjne).
Kryteria ocenyOcenaKryterium oceny
2,0Student nie ma wiedzy w zakresie analizy wytrzymałości elementów konstrukcyjnych.
3,0Student ma wiedzę w zakresie analizy wytrzymałości elementów konstrukcyjnych wystarczającą do rozwiązywania problemów na podstawowym poziomie trudności.
3,5Student ma wiedzę w zakresie analizy wytrzymałości elementów konstrukcyjnych wystarczającą do rozwiązywania problemów na średnim poziomie trudności.
4,0Student ma wiedzę w zakresie analizy wytrzymałości elementów konstrukcyjnych wystarczającą do rozwiązywania problemów na zaawansowanym poziomie trudności.
4,5Student ma wiedzę w zakresie analizy wytrzymałości elementów konstrukcyjnych wystarczającą do sformułowania i rozwiązywania problemów na średnim poziomie trudności.
5,0Student ma wiedzę w zakresie analizy wytrzymałości elementów konstrukcyjnych wystarczającą do sformułowania i rozwiązywania problemów na zaawansowanym poziomie trudności.
PoleKODZnaczenie kodu
Zamierzone efekty uczenia sięBJ_1A_B15_U01potrafi wykonać obliczenia wytrzymałościowe podstawowych elementów konstrukcyjnych
Odniesienie do efektów kształcenia dla kierunku studiówBJ_1A_U08potrafi planować i przeprowadzać eksperymenty, w tym pomiary i symulacje komputerowe, potrafi wykorzystać do formułowania i rozwiązywania zadań inżynierskich metody analityczne, symulacyjne i eksperymentalne; potrafi interpretować uzyskane wyniki i wyciągać wnioski dotyczące właściwości projektowanych jednostek pływających
Cel przedmiotuC-1Umiejetność oceny wytrzymałości elementów konstrukcyjnych z wykorzystaniem modeli obliczeniowych wytrzymałości materiałów.
Treści programoweT-W-6Skręcanie prętów o przekroju okrągłym.
T-W-3Zbiorniki cienkościenne osiowo-symetryczne.
T-W-1Przedmiot i podstawowe pojęcia wytrzymałości materiałów. Doświadczalne podstawy określania własności mechanicznych materiałów.
T-W-8Belki statycznie niewyznaczalne; metoda porównywania odkształceń, metoda całkowania równań linii ugięcia.
T-W-10Wyboczenie sprężyste i sprężysto-plastyczne pręta.
T-W-4Ścinanie technologiczne: połączenia sworzniowe, połączenia spawane.
T-W-5Momenty bezwładności figur płaskich.
T-W-2Proste osiowe rozciąganie i ściskanie, prawo Hooke'a. Układy prętowe statycznie niewyznaczalne.
T-W-9Elementy analizy stanów naprężenia i odkształcenia. Uogólnione prawo Hooke'a. Pojęcie wytrzymałości złożonej; hipotezy wytężeniowe, obliczenia wytrzymałości złożonej prętów.
T-W-7Zginanie płaskie: wykresy momentów gnących i sił tnących, naprężenia normalne i styczne przy zginaniu i ścinaniu belek, równanie różniczkowe linii ugięcia.
T-L-1Przeszkolenie BHP - stanowiskowe.
T-L-7Zaliczenie formy zajęć.
T-L-3Statyczna próba ściskania próbek ze stopów metali.
T-L-5Pomiary odkształceń układów sprężystych.
T-L-2Statyczna próba rozciągania próbek ze stopów metali.
T-L-4Próba udarności stali.
T-L-6Próba wytrzymałości zmęczeniowej.
Metody nauczaniaM-3Metody praktyczne: pokaz, ćwiczenia przedmiotowe, ćwiczenia laboratoryjne.
M-1Metody podające: wykład informacyjny, objaśnienie lub wyjaśnienie.
M-2Metody problemowe: wykład problemowy.
Sposób ocenyS-1Ocena podsumowująca: Ocena na podstawie egzaminu przeprowadzanego w dwóch formach, tj. pisemnej oraz ustnej (wykłady).
S-2Ocena podsumowująca: Ocena na podstawie wyników kolokwiów zaliczeniowych (ćwiczenia audytoryjne).
S-3Ocena podsumowująca: Ocena na podstawie sprawozdań wykonywanych dla każdego zagadnienia tematycznego oraz wyników kolokwium zaliczeniowego (ćwiczenia laboratoryjne).
Kryteria ocenyOcenaKryterium oceny
2,0Student nie potrafi wykonać obliczeń wytrzymałościowych podstawowych elementów konstrukcyjnych.
3,0Student potrafi wykonać obliczenia wytrzymałościowe podstawowych elementów konstrukcyjnych na podstawowym poziomie trudności.
3,5Student potrafi wykonać obliczenia wytrzymałościowe podstawowych elementów konstrukcyjnych na średnim poziomie trudności.
4,0Student potrafi wykonać obliczenia wytrzymałościowe podstawowych elementów konstrukcyjnych na zaawansowanym poziomie trudności.
4,5Student potrafi sformułować problem i wykonać obliczenia wytrzymałościowe podstawowych elementów konstrukcyjnych na średnim poziomie trudności.
5,0Student potrafi sformułować problem i wykonać obliczenia wytrzymałościowe podstawowych elementów konstrukcyjnych na zaawansowanym poziomie trudności.
PoleKODZnaczenie kodu
Zamierzone efekty uczenia sięBJ_1A_B15_K01ma świadomość odpowiedzialności za pracę własną i ponoszenia odpowiedzialności w kontekście zapewnienia odpowiedniej wytrzymalości konstrukcji
Odniesienie do efektów kształcenia dla kierunku studiówBJ_1A_K08rozumie społeczne aspekty praktycznego stosowania zdobytej wiedzy i umiejętności oraz związaną z tym odpowiedzialność
Cel przedmiotuC-1Umiejetność oceny wytrzymałości elementów konstrukcyjnych z wykorzystaniem modeli obliczeniowych wytrzymałości materiałów.
Treści programoweT-W-6Skręcanie prętów o przekroju okrągłym.
T-W-3Zbiorniki cienkościenne osiowo-symetryczne.
T-W-1Przedmiot i podstawowe pojęcia wytrzymałości materiałów. Doświadczalne podstawy określania własności mechanicznych materiałów.
T-W-8Belki statycznie niewyznaczalne; metoda porównywania odkształceń, metoda całkowania równań linii ugięcia.
T-W-10Wyboczenie sprężyste i sprężysto-plastyczne pręta.
T-W-4Ścinanie technologiczne: połączenia sworzniowe, połączenia spawane.
T-W-5Momenty bezwładności figur płaskich.
T-W-2Proste osiowe rozciąganie i ściskanie, prawo Hooke'a. Układy prętowe statycznie niewyznaczalne.
T-W-9Elementy analizy stanów naprężenia i odkształcenia. Uogólnione prawo Hooke'a. Pojęcie wytrzymałości złożonej; hipotezy wytężeniowe, obliczenia wytrzymałości złożonej prętów.
T-W-7Zginanie płaskie: wykresy momentów gnących i sił tnących, naprężenia normalne i styczne przy zginaniu i ścinaniu belek, równanie różniczkowe linii ugięcia.
T-A-1Przykłady i zadania zgodnie z tematyka prowadzonych wykładów.
T-L-7Zaliczenie formy zajęć.
T-L-3Statyczna próba ściskania próbek ze stopów metali.
T-L-5Pomiary odkształceń układów sprężystych.
T-L-2Statyczna próba rozciągania próbek ze stopów metali.
T-L-4Próba udarności stali.
T-L-6Próba wytrzymałości zmęczeniowej.
Metody nauczaniaM-3Metody praktyczne: pokaz, ćwiczenia przedmiotowe, ćwiczenia laboratoryjne.
M-1Metody podające: wykład informacyjny, objaśnienie lub wyjaśnienie.
Sposób ocenyS-1Ocena podsumowująca: Ocena na podstawie egzaminu przeprowadzanego w dwóch formach, tj. pisemnej oraz ustnej (wykłady).
S-2Ocena podsumowująca: Ocena na podstawie wyników kolokwiów zaliczeniowych (ćwiczenia audytoryjne).
S-3Ocena podsumowująca: Ocena na podstawie sprawozdań wykonywanych dla każdego zagadnienia tematycznego oraz wyników kolokwium zaliczeniowego (ćwiczenia laboratoryjne).
Kryteria ocenyOcenaKryterium oceny
2,0Student nie ma świadomości odpowiedzialności za pracę własną i ponoszenia odpowiedzialności w kontekście zapewnienia odpowiedniej wytrzymałości konstrukcji
3,0Student ma podstawową świadomość odpowiedzialności za pracę własną i ponoszenia odpowiedzialności w kontekście zapewnienia odpowiedniej wytrzymałości konstrukcji
3,5Student ma wyraźną świadomość odpowiedzialności za pracę własną i ponoszenia odpowiedzialności w kontekście zapewnienia odpowiedniej wytrzymałości konstrukcji
4,0Student ma wyraźną świadomość odpowiedzialności za pracę własną i pewną gotowość podporządkowania się zasadom pracy w zespole, a także ponoszenia odpowiedzialności w kontekście zapewnienia odpowiedniej wytrzymałości konstrukcji
4,5Student ma wyraźną świadomość odpowiedzialności za pracę własną i dużą gotowość podporządkowania się zasadom pracy w zespole, a także ponoszenia odpowiedzialności w kontekście zapewnienia odpowiedniej wytrzymałości konstrukcji
5,0Student ma wyraźną świadomość odpowiedzialności za pracę własną, dużą gotowość podporządkowania się zasadom pracy w zespole, zdolność do przewodzenia zespołowi, a także ponoszenia odpowiedzialności w kontekście zapewnienia odpowiedniej wytrzymałości konstrukcji