Wydział Techniki Morskiej i Transportu - Transport (S2)
specjalność: Transport żywności
Sylabus przedmiotu Mechanika konstrukcji urządzeń transportowych:
Informacje podstawowe
| Kierunek studiów | Transport | ||
|---|---|---|---|
| Forma studiów | studia stacjonarne | Poziom | drugiego stopnia |
| Tytuł zawodowy absolwenta | magister inżynier | ||
| Obszary studiów | charakterystyki PRK, kompetencje inżynierskie PRK | ||
| Profil | ogólnoakademicki | ||
| Moduł | — | ||
| Przedmiot | Mechanika konstrukcji urządzeń transportowych | ||
| Specjalność | przedmiot wspólny | ||
| Jednostka prowadząca | Katedra Konstrukcji, Mechaniki i Technologii Okrętów | ||
| Nauczyciel odpowiedzialny | Maciej Taczała <Maciej.Taczala@zut.edu.pl> | ||
| Inni nauczyciele | Maciej Taczała <Maciej.Taczala@zut.edu.pl>, Tomasz Urbański <Tomasz.Urbanski@zut.edu.pl> | ||
| ECTS (planowane) | 2,0 | ECTS (formy) | 2,0 |
| Forma zaliczenia | egzamin | Język | polski |
| Blok obieralny | — | Grupa obieralna | — |
Formy dydaktyczne
Wymagania wstępne
| KOD | Wymaganie wstępne |
|---|---|
| W-1 | Wiedza umiejętności z matematyki (w tym rachunku wektorowego i różniczkowego) oraz z fizyki |
Cele przedmiotu
| KOD | Cel modułu/przedmiotu |
|---|---|
| C-1 | Ukształtowanie umiejetności analizy wytrzymałości urządzeń transportowych. |
| C-2 | Ukształtowanie umiejetności analizy dynamiki urządzeń transportowych. |
Treści programowe z podziałem na formy zajęć
| KOD | Treść programowa | Godziny |
|---|---|---|
| ćwiczenia audytoryjne | ||
| T-A-1 | Analiza wytrzymałości prętów rozciąganych i ściskanych. | 1 |
| T-A-2 | Analiza wytrzymałości plaskich i przestrzennych układów kratowych. | 3 |
| T-A-3 | Analiza wytrzymałości ram plaskich i przestrzennych. | 3 |
| T-A-4 | Analiza wytrzymałościowa uproszczonych modeli urządzeń transportowych. | 4 |
| T-A-5 | Analiza dynamiczna uproszczonych modeli urządzeń transportowych. | 3 |
| T-A-6 | Kolokwium zaliczeniowe | 1 |
| 15 | ||
| wykłady | ||
| T-W-1 | Wprowadzenie do metod numerycznych wytrzymałościowej analizy konstrukcji. | 1 |
| T-W-2 | Podstawy metody elementów skończonych: macierz sztywności, transformacja, agregacja macierzy sztywności elementów, rozwiązanie układu równań liniowych. Warunki brzegowe, wektor obciążeń, wyznaczanie naprężeń. | 3 |
| T-W-3 | Zasada minimum całkowitej energii mechanicznej, pojęcie funkcji kształtu, macierz odkształcenie-przemieszczenie, wyprowadzenie równań MES, ekwiwalentne obciążenia węzłowe. | 3 |
| T-W-4 | Rodzaje elementów skończonych: prętowy, belkowy, płaskiego stanu naprężenia, przestrzenne - funkcje kształtu i macierze odkształcenie-przemieszczenie dla poszczególnych typów elementów. | 2 |
| T-W-5 | Analiza stateczności MES: macierz geometryczna. | 1 |
| T-W-6 | Dynamika układów ciągłych: pręty, belki, płyty - drgania własne, drgania wymuszone siłą okresową. | 2 |
| T-W-7 | Analiza dynamiczna MES: macierz mas, macierz tłumienia, drgania własne, dragnia wymuszone siłą okresową. | 2 |
| T-W-8 | Podstawy wytrzymałości zmęczeniowej. | 1 |
| 15 | ||
Obciążenie pracą studenta - formy aktywności
| KOD | Forma aktywności | Godziny |
|---|---|---|
| ćwiczenia audytoryjne | ||
| A-A-1 | Uczestnictwo w zajęciach | 15 |
| A-A-2 | Wykonywanie zadań domowych | 6 |
| A-A-3 | Przygotowanie się do kolokwium. | 4 |
| 25 | ||
| wykłady | ||
| A-W-1 | Uczestnictwo w zajęciach | 15 |
| A-W-2 | Czytanie wskazanej literatury | 5 |
| A-W-3 | Przygotowanie się do egzaminu i udział w egzaminie | 5 |
| 25 | ||
Metody nauczania / narzędzia dydaktyczne
| KOD | Metoda nauczania / narzędzie dydaktyczne |
|---|---|
| M-1 | Wykład informacyjny z wykorzystaniem środków audiowizualnych |
| M-2 | Ćwiczenia audytoryjne: rozwiązywanie problemów przy wykorzystaniu programu komputerowego MES |
Sposoby oceny
| KOD | Sposób oceny |
|---|---|
| S-1 | Ocena formująca: Wskazywanie braków wiedzy i umiejętności w trakcie trwania ćwiczeń audytoryjnych |
| S-2 | Ocena podsumowująca: Kolokwium z przerobionego materiału (ćwiczenia) |
| S-3 | Ocena podsumowująca: Egzamin z wykładów. |
Zamierzone efekty uczenia się - wiedza
| Zamierzone efekty uczenia się | Odniesienie do efektów kształcenia dla kierunku studiów | Odniesienie do efektów zdefiniowanych dla obszaru kształcenia | Odniesienie do efektów uczenia się prowadzących do uzyskania tytułu zawodowego inżyniera | Cel przedmiotu | Treści programowe | Metody nauczania | Sposób oceny |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| TR_2A_C04_W01 Student posiada poszerzoną wiedzę z mechaniki stosowanej w zakresie analizy wytrzymałości i dynamiki urządzeń transportowych | TR_2A_W02 | — | — | C-1, C-2 | T-A-3, T-A-4, T-A-2, T-A-1, T-A-5, T-W-1, T-W-2, T-W-4, T-W-5, T-W-6, T-W-8, T-W-3, T-W-7 | M-1 | S-3 |
Zamierzone efekty uczenia się - umiejętności
| Zamierzone efekty uczenia się | Odniesienie do efektów kształcenia dla kierunku studiów | Odniesienie do efektów zdefiniowanych dla obszaru kształcenia | Odniesienie do efektów uczenia się prowadzących do uzyskania tytułu zawodowego inżyniera | Cel przedmiotu | Treści programowe | Metody nauczania | Sposób oceny |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| TR_2A_C04_U01 Student potrafi dokonać doboru właściwej metody i rozwiązać zadania inżynierskie z mechaniki stosowanej w zakresie analizy wytrzymałości i dynamiki urządzeń transportowych | TR_2A_U10, TR_2A_U16 | — | — | C-1, C-2 | T-A-3, T-A-4, T-A-2, T-A-1, T-A-5, T-W-1, T-W-2, T-W-4, T-W-5, T-W-6, T-W-8, T-W-3, T-W-7 | M-1, M-2 | S-1, S-2 |
Kryterium oceny - wiedza
| Efekt uczenia się | Ocena | Kryterium oceny |
|---|---|---|
| TR_2A_C04_W01 Student posiada poszerzoną wiedzę z mechaniki stosowanej w zakresie analizy wytrzymałości i dynamiki urządzeń transportowych | 2,0 | Student nie posiada podstawowej wiedzy z mechaniki stosowanej w zakresie analizy wytrzymałości i dynamiki urządzeń transportowych |
| 3,0 | Student posiada jedynie podstawową wiedzę z mechaniki stosowanej w zakresie analizy wytrzymałości i dynamiki urządzeń transportowych | |
| 3,5 | Student opanował materiał na ocenę pośrednią między 3,0 a 4,0 | |
| 4,0 | Student opanował cały zakres materiału. Potrafi wykorzystać zdobytą wiedzę przy rozwiązywaniu typowych zadań. Ma trudności z rozwiązywaniem zadań niestandardowych. | |
| 4,5 | Student opanował materiał na ocenę pośrednią między 4,0 a 5,0 | |
| 5,0 | Student opanował cały zakres materiału. Potrafi wykorzystać zdobytą wiedzę przy rozwiązywaniu typowych zadań. potrafi rozwiązywać zadania niestandardowe. Wykazuje zainteresowanie przedmiotem wykraczające poza przedstawioną tematykę. |
Kryterium oceny - umiejętności
| Efekt uczenia się | Ocena | Kryterium oceny |
|---|---|---|
| TR_2A_C04_U01 Student potrafi dokonać doboru właściwej metody i rozwiązać zadania inżynierskie z mechaniki stosowanej w zakresie analizy wytrzymałości i dynamiki urządzeń transportowych | 2,0 | Student nie posiada podstawowych umiejętności z mechaniki stosowanej w zakresie analizy wytrzymałości i dynamiki urządzeń transportowych |
| 3,0 | Student posiada podstawowe umiejętności z mechaniki stosowanej w zakresie analizy wytrzymałości i dynamiki urządzeń transportowych. Potrafi wykorzystać zdobytą wiedzę przy rozwiązywaniu jedynie typowych zadań | |
| 3,5 | Student opanował materiał na ocenę pośrednią między 3,0 a 4,0 | |
| 4,0 | Student posiada wszystkie niezbędne umiejętności z mechaniki stosowanej w zakresie analizy wytrzymałości i dynamiki urządzeń transportowych. Potrafi bezbłędnie wykorzystać zdobytą wiedzę przy rozwiązywaniu typowych zadań; ma trudności z rozwiązywaniem zadań niestandardowych | |
| 4,5 | Student opanował materiał na ocenę pośrednią między 4,0 a 5,0 | |
| 5,0 | Student posiada wszystkie niezbędne umiejętności z mechaniki stosowanej w zakresie analizy wytrzymałości i dynamiki urządzeń transportowych. Potrafi rozwiązywać zadania niestandardowe. Wykazuje zainteresowanie przedmiotem wykraczające poza omówiony zakres materiału |
Literatura podstawowa
- Gustaw Rakowski, Zbigniew Kacprzyk, Metoda elementów skończonych w mechanice konstrukcji, Oficyna Wydawnicza Politechniki Warszawskiej, Warszawa, 2005
- Grzegorz Gasiak, Metody numeryczne w mechanice -- Cz. 1, Metoda elementów skończonych, Politechnika Opolska, Opole, 1997
- Tomasz Łodygowski, Witold Kąkol, Metoda elementów skończonych w wybranych zagadnieniach mechaniki konstrukcji inżynierskich, Politechnika Poznańska, Poznań, 1994
Literatura dodatkowa
- współaut. Marian Dacko [et al.]., Metoda elementów skończonych w mechanice konstrukcji, Arkady, Warszawa, 1994
- Eugeniusz Rusiński, Metoda elementów skończonych : system COSMOS, Wydaw. Komunikacji i Łączności, Warszawa, 1994
- Lilianna Sadecka, Metoda różnic skończonych i metoda elementów skończonych w zagadnieniach mechaniki konstrukcji i podłoża, Oficyna Wydawnicza. Politechnika Opolska, Opole, 2010