ZUT - Polska Rama Kwalifikacji / Rok 2019/2020 / Wydział Informatyki / Informatyka (N1) / Inżynieria systemów informacyjnych / Sylabus przedmiotu

Wydział Informatyki - Informatyka (N1)
specjalność: Inżynieria systemów informacyjnych

Sylabus przedmiotu Komunikacja człowiek-maszyna:

Informacje podstawowe

Kierunek studiów	Informatyka
Forma studiów	studia niestacjonarne	Poziom	pierwszego stopnia
Tytuł zawodowy absolwenta	inżynier
Obszary studiów	charakterystyki PRK, kompetencje inżynierskie PRK
Profil	ogólnoakademicki
Moduł	—
Przedmiot	Komunikacja człowiek-maszyna
Specjalność	Inżynieria komputerowa
Jednostka prowadząca	Katedra Architektury Komputerów i Telekomunikacji
Nauczyciel odpowiedzialny	Tomasz Mąka <Tomasz.Maka@zut.edu.pl>
Inni nauczyciele	Marek Jaskuła <Marek.Jaskula@zut.edu.pl>, Anna Lewandowska <Anna.Tomaszewska@zut.edu.pl>, Adam Nowosielski <Adam.Nowosielski@zut.edu.pl>, Edward Półrolniczak <Edward.polrolniczak@zut.edu.pl>, Izabela Rejer <irejer@wi.zut.edu.pl>, Włodzimierz Ruciński <wrucinski@wi.zut.edu.pl>
ECTS (planowane)	4,0	ECTS (formy)	4,0
Forma zaliczenia	zaliczenie	Język	polski
Blok obieralny	—	Grupa obieralna	—

Formy dydaktyczne

Forma dydaktyczna	KOD	Semestr	Godziny	ECTS	Waga	Zaliczenie
laboratoria	L	5	18	2,0	0,50	zaliczenie
wykłady	W	5	18	2,0	0,50	zaliczenie

Wymagania wstępne

KOD	Wymaganie wstępne
W-1	Programowanie 2

Cele przedmiotu

KOD	Cel modułu/przedmiotu
C-1	Uswiadomienie rozległego, interdyscyplinarnego obszaru jaki w praktyce musi byc znany informatykowi - na róznych poziomach szczegółowosci - aby mógł poprawnie zaprojektowac i zrealizować moduły komunikacji człowiek-maszyna.
C-2	Nauczanie umiejętności projektowania i implementacji interaktywnych systemów.
C-3	Nauczenie umiejętności korzystania z bibliotek HCI.
C-4	Zapoznanie studentów z metodami i narzędziami służącymi do ewaluacji interfejsów człowiek-maszyna.
C-5	Uczulenie przyszłego inzyniera na role pozatechnicznych czynników wpływajacych na rozwiazania procesów komunikacyjnych między człowiekiem a maszyną.

Treści programowe z podziałem na formy zajęć

KOD	Treść programowa	Godziny
laboratoria
T-L-1	Ewaluacja wirtualnych asystentów. Programowe pozyskiwanie danych z urządzeń peryferyjnych. Interfejsy urządzeń.	2
T-L-2	Określanie obszarów zainteresowań na monitorze. Programowa analiza wyników eye-trackera. Implementacja podejścia camera mouse.	2
T-L-3	Zapoznanie z API do rozpoznawania gestów dotykowych. Określenie położenia użytkownika z wykorzystaniem IMU (Inertial Measurement Unit).	2
T-L-4	Zastosowanie dedykowanych czujników do pozyskiwania parametrów biomedycznych.	2
T-L-5	Implementacja podstawowego systemu identyfikacji cech osobniczych mówcy na podstawie głosu.	2
T-L-6	Eksperymenty z wybranym systemem rozpoznawania mowy. Próby syntezy mowy w języku angielskim z wykorzystaniem istniejącego systemu programowego.	2
T-L-7	Implementacja prostego systemu dialogowego - połączenie komponentów (rozpoznawanie mowy, synteza, nadzorca).	2
T-L-8	Zapoznanie z elementami sprzętowymi interfejsu mózg-komputer oraz z oprogramowaniem do ich obsługi. Przygotowanie oprogramowania przekształcającego sygnał EEG do postaci komend sterujących urządzeniami zewnętrznymi interfejsu mózg-komputer.	2
T-L-9	Integracja przygotowanego oprogramowania z fizycznymi elementami interfejsu; Przygotowanie schematu sesji eksperymentalnej, przeprowadzenie sesji oraz ewaluacja wyników.	2
		18
wykłady
T-W-1	Fizjologiczne i kognitywne aspekty interakcji pomiędzy człowiekiem i komputerem.	2
T-W-2	Projektowanie HMI.	2
T-W-3	Interakcja za pomocą dotyku i gestów. Wykorzystanie kierunku patrzenia (eye tracking). Człowiek w roli kontrolera.	2
T-W-4	Techniki sensoryczne w procesie identyfikacji parametrów biomedycznych.	2
T-W-5	Mechanizmy wytwarzania i percepcji sygnału mowy. Identyfikacja i weryfikacja mówców.	2
T-W-6	Metody rozpoznawania mowy izolowanej oraz ciągłej. Proces syntezy mowy i systemy text-to-speech	2
T-W-7	Systemy dialogowe	2
T-W-8	Interakcja za pomocą urządzeń haptycznych.	2
T-W-9	Charakterystyka i rodzaje interfejsów mózg-komputer; Elementy składowe interfejsu (stymulator + rejestrator sygnału + urządzenia odbiorcze). Etapy przetwarzania sygnału w interfejsie mózg-komputer (processing pipeline).	2
		18

Obciążenie pracą studenta - formy aktywności

KOD	Forma aktywności	Godziny
laboratoria
A-L-1	Uczestnictwo w zajęciach	18
A-L-2	Uzupełnienie implementacji wykonanej w trakcie laboratoriow	18
A-L-3	Przygotowanie sprawozdań z wybranych laboratoriów	14
		50
wykłady
A-W-1	Uczestnictwo w zajęciach	18
A-W-2	Przygotowanie się do zaliczenia	20
A-W-3	Studia literaturowe	8
A-W-4	Konsultacje	2
A-W-5	Udział w zaliczeniu	2
		50

Metody nauczania / narzędzia dydaktyczne

KOD	Metoda nauczania / narzędzie dydaktyczne
M-1	Wykłady: informacyjne, problemowe i konwersatoryjne
M-2	Dyskusja dydaktyczna
M-3	Ćwiczenia laboratoryjne z użyciem komputera oraz urządzeń peryferyjnych

Sposoby oceny

KOD	Sposób oceny
S-1	Ocena formująca: Sprawdzenie sprawozdań z wykonanych zadań
S-2	Ocena formująca: Ocena implementacji programowej
S-3	Ocena podsumowująca: Sprawdzenie wiedzy teoretycznej

Zamierzone efekty uczenia się - wiedza

Zamierzone efekty uczenia się	Odniesienie do efektów kształcenia dla kierunku studiów	Odniesienie do efektów zdefiniowanych dla obszaru kształcenia	Odniesienie do efektów uczenia się prowadzących do uzyskania tytułu zawodowego inżyniera	Cel przedmiotu	Treści programowe	Metody nauczania	Sposób oceny
I_1A_D01.02_W01 Zdobycie wiedzy z zakresu komunikacji człowiek maszyna	I_1A_W09	—	—	C-2, C-5, C-1	T-W-1, T-W-2, T-W-3, T-W-4, T-W-5, T-W-6, T-W-7, T-W-8, T-W-9	M-1	S-3

Zamierzone efekty uczenia się - umiejętności

Zamierzone efekty uczenia się	Odniesienie do efektów kształcenia dla kierunku studiów	Odniesienie do efektów zdefiniowanych dla obszaru kształcenia	Odniesienie do efektów uczenia się prowadzących do uzyskania tytułu zawodowego inżyniera	Cel przedmiotu	Treści programowe	Metody nauczania	Sposób oceny
I_1A_D01.02_U01 Umie dobrac środki techniczne do zrealizowania określonych wymogów komunikacji oraz umie przeprowadzić ewaluację gotowego rozwiązania	I_1A_U11	—	—	C-2, C-3, C-4	T-L-1, T-L-2, T-L-3, T-L-4, T-L-5, T-L-6, T-L-7, T-L-8, T-L-9	M-3, M-2	S-1, S-2

Zamierzone efekty uczenia się - inne kompetencje społeczne i personalne

Zamierzone efekty uczenia się	Odniesienie do efektów kształcenia dla kierunku studiów	Odniesienie do efektów zdefiniowanych dla obszaru kształcenia	Odniesienie do efektów uczenia się prowadzących do uzyskania tytułu zawodowego inżyniera	Cel przedmiotu	Treści programowe	Metody nauczania	Sposób oceny
I_1A_D01.02_K01 Ma swiadomosc budowania systemów komunikacji w scisłym zwiazku z grupa społeczna bedaca adresatem danego rozwiazania (kultura, normy, status). Zdaje sobie sprawe z odpowiedzialnosci za błedna interpretacje przekazu.	I_1A_K02, I_1A_K04	—	—	C-5	T-L-1, T-L-2, T-L-3, T-L-4, T-L-5, T-L-6, T-L-7, T-L-8, T-L-9	M-3, M-2, M-1	S-1, S-2, S-3

Kryterium oceny - wiedza

Efekt uczenia się	Ocena	Kryterium oceny
I_1A_D01.02_W01 Zdobycie wiedzy z zakresu komunikacji człowiek maszyna	2,0	Brak podstawowej wiedzy z zakresu przedmiotu.
	3,0	Student zna podstawowe pojecia, definicje i parametry fizyczne mediów zwiazanych z komunikacja głosem, tekstem, ruchem oraz dotykiem.
	3,5	Zna istniejące rozwiązania programowe umożliwiające tworzenie interakcji człowiek-maszyna.
	4,0	Potrafi porównać technologie stosowane w systemach komunikacji człowiek-maszyna.
	4,5	Potrafi dokonac wyboru technik rodzaju komunikacji pod konkretne zastosowanie.
	5,0	Ocenia potencjalną skutecznosc algorytmów i rozwiązań w zadanym problemie komunikacji człowiek-maszyna i wykazuje sie dodatkowa wiedza pozyskana z literatury.

Kryterium oceny - umiejętności

Efekt uczenia się	Ocena	Kryterium oceny
I_1A_D01.02_U01 Umie dobrac środki techniczne do zrealizowania określonych wymogów komunikacji oraz umie przeprowadzić ewaluację gotowego rozwiązania	2,0	Brak podstawowych umiejętności z zakresu przedmiotu.
	3,0	Umie skorzystać z podstawowych środków technicznych (sprzętu oraz bibliotek programistycznych) do realizacji określonych wymogów komunikacji użytkownika z maszyną.
	3,5	Operuje pojęciami, definicjami i parametrami fizycznymi mediów zwiazanych z komunikacja głosem, tekstem, ruchem oraz dotykiem.
	4,0	Potrafi napisać aplikację korzystającą z wybranego środka komunikacji człowiek-maszyna.
	4,5	Potrafi napisać aplikację korzystającą z kilku różnych środków komunikacji człowiek-maszyna.
	5,0	Umie porównać różne technologie komunikacji człowiek-maszyna i wykazuje sie umiejętnościami pozyskanymi z literatury.

Kryterium oceny - inne kompetencje społeczne i personalne

Efekt uczenia się	Ocena	Kryterium oceny
I_1A_D01.02_K01 Ma swiadomosc budowania systemów komunikacji w scisłym zwiazku z grupa społeczna bedaca adresatem danego rozwiazania (kultura, normy, status). Zdaje sobie sprawe z odpowiedzialnosci za błedna interpretacje przekazu.	2,0	Student nie zna postawowych czynników społecznych majacych wpływ na budowanie sodków komunikacji w relacji człowiek-maszyna, z naciskiem na interakcję człowiek-komputer.
	3,0	Student potrafi scharakteryzowac czynniki społecznych majace wpływ na tworzenie komunikacji w relacji człowiek-maszyna, z naciskiem na interakcję człowiek-komputer.
	3,5	Jest świadomy istnienia i wzajemnych powiązań warstw systemu informacyjnego (formalna, techniczna, nieformalna).
	4,0	Rozumie mechanizmy (w tym biologiczne) odbióru przez człowieka bodzców z otoczenia i potrafi ocenic wpływ wystepujacych dysfunkcji na odbiór komunikatu.
	4,5	Zdaje sobie sprawę z zagrożeń wynikających z lekceważenia aspektów społecznych i percepcyjnych odbiorcy w budowaniu systemów komunikacyjnych.
	5,0	Jest świadomy odpowiedzialności za błędną interpretację przekazu. Wykazuje się znajomoscią aspektów prawnych zwiąnych z komunikacją w relacji człowiek-maszyna, z naciskiem na interakcję człowiek-komputer.

Literatura podstawowa

Alan Dix, Janet Finlay, Gregory D. Abowd, Russell Beale, Human-Computer Interaction, Prentice Hall, 2003, 3
Daniel Wigdor, Dennis Wixon, Brave NUI World: Designing Natural User Interfaces for Touch and Gesture, Morgan Kaufmann, 2011, 1
Jean-Phillipe Thiran, Ferran Marques Herve Bourlard, Multimodal Signal Processing - Theory and Applications or Human-Computer Interaction, Elsevier, 2010

Literatura dodatkowa

W. Minker, G. Lee, S. Nakamura, J. Mariani, Spoken Dialogue Systems Technology and Design, Springer, 2011
Douglas O'Shaughnessy, Speech Communications - Human and Machine, IEEE Press, 2000

Treści programowe - laboratoria

KOD	Treść programowa	Godziny
T-L-1	Ewaluacja wirtualnych asystentów. Programowe pozyskiwanie danych z urządzeń peryferyjnych. Interfejsy urządzeń.	2
T-L-2	Określanie obszarów zainteresowań na monitorze. Programowa analiza wyników eye-trackera. Implementacja podejścia camera mouse.	2
T-L-3	Zapoznanie z API do rozpoznawania gestów dotykowych. Określenie położenia użytkownika z wykorzystaniem IMU (Inertial Measurement Unit).	2
T-L-4	Zastosowanie dedykowanych czujników do pozyskiwania parametrów biomedycznych.	2
T-L-5	Implementacja podstawowego systemu identyfikacji cech osobniczych mówcy na podstawie głosu.	2
T-L-6	Eksperymenty z wybranym systemem rozpoznawania mowy. Próby syntezy mowy w języku angielskim z wykorzystaniem istniejącego systemu programowego.	2
T-L-7	Implementacja prostego systemu dialogowego - połączenie komponentów (rozpoznawanie mowy, synteza, nadzorca).	2
T-L-8	Zapoznanie z elementami sprzętowymi interfejsu mózg-komputer oraz z oprogramowaniem do ich obsługi. Przygotowanie oprogramowania przekształcającego sygnał EEG do postaci komend sterujących urządzeniami zewnętrznymi interfejsu mózg-komputer.	2
T-L-9	Integracja przygotowanego oprogramowania z fizycznymi elementami interfejsu; Przygotowanie schematu sesji eksperymentalnej, przeprowadzenie sesji oraz ewaluacja wyników.	2
		18

Treści programowe - wykłady

KOD	Treść programowa	Godziny
T-W-1	Fizjologiczne i kognitywne aspekty interakcji pomiędzy człowiekiem i komputerem.	2
T-W-2	Projektowanie HMI.	2
T-W-3	Interakcja za pomocą dotyku i gestów. Wykorzystanie kierunku patrzenia (eye tracking). Człowiek w roli kontrolera.	2
T-W-4	Techniki sensoryczne w procesie identyfikacji parametrów biomedycznych.	2
T-W-5	Mechanizmy wytwarzania i percepcji sygnału mowy. Identyfikacja i weryfikacja mówców.	2
T-W-6	Metody rozpoznawania mowy izolowanej oraz ciągłej. Proces syntezy mowy i systemy text-to-speech	2
T-W-7	Systemy dialogowe	2
T-W-8	Interakcja za pomocą urządzeń haptycznych.	2
T-W-9	Charakterystyka i rodzaje interfejsów mózg-komputer; Elementy składowe interfejsu (stymulator + rejestrator sygnału + urządzenia odbiorcze). Etapy przetwarzania sygnału w interfejsie mózg-komputer (processing pipeline).	2
		18

Formy aktywności - laboratoria

KOD	Forma aktywności	Godziny
A-L-1	Uczestnictwo w zajęciach	18
A-L-2	Uzupełnienie implementacji wykonanej w trakcie laboratoriow	18
A-L-3	Przygotowanie sprawozdań z wybranych laboratoriów	14
		50

(*) 1 punkt ECTS, odpowiada około 30 godzinom aktywności studenta

Formy aktywności - wykłady

KOD	Forma aktywności	Godziny
A-W-1	Uczestnictwo w zajęciach	18
A-W-2	Przygotowanie się do zaliczenia	20
A-W-3	Studia literaturowe	8
A-W-4	Konsultacje	2
A-W-5	Udział w zaliczeniu	2
		50

(*) 1 punkt ECTS, odpowiada około 30 godzinom aktywności studenta

Pole	KOD	Znaczenie kodu
Zamierzone efekty uczenia się	I_1A_D01.02_W01	Zdobycie wiedzy z zakresu komunikacji człowiek maszyna
Odniesienie do efektów kształcenia dla kierunku studiów	I_1A_W09	Zna zasady działania i podstawowe metody projektowania interfejsów komunikacyjnych człowiek-maszyna, ze szczególnym uwzględnieniem obrazowania komputerowego i wizualizacji danych.
Cel przedmiotu	C-2	Nauczanie umiejętności projektowania i implementacji interaktywnych systemów.
	C-5	Uczulenie przyszłego inzyniera na role pozatechnicznych czynników wpływajacych na rozwiazania procesów komunikacyjnych między człowiekiem a maszyną.
	C-1	Uswiadomienie rozległego, interdyscyplinarnego obszaru jaki w praktyce musi byc znany informatykowi - na róznych poziomach szczegółowosci - aby mógł poprawnie zaprojektowac i zrealizować moduły komunikacji człowiek-maszyna.
Treści programowe	T-W-1	Fizjologiczne i kognitywne aspekty interakcji pomiędzy człowiekiem i komputerem.
	T-W-2	Projektowanie HMI.
	T-W-3	Interakcja za pomocą dotyku i gestów. Wykorzystanie kierunku patrzenia (eye tracking). Człowiek w roli kontrolera.
	T-W-4	Techniki sensoryczne w procesie identyfikacji parametrów biomedycznych.
	T-W-5	Mechanizmy wytwarzania i percepcji sygnału mowy. Identyfikacja i weryfikacja mówców.
	T-W-6	Metody rozpoznawania mowy izolowanej oraz ciągłej. Proces syntezy mowy i systemy text-to-speech
	T-W-7	Systemy dialogowe
	T-W-8	Interakcja za pomocą urządzeń haptycznych.
	T-W-9	Charakterystyka i rodzaje interfejsów mózg-komputer; Elementy składowe interfejsu (stymulator + rejestrator sygnału + urządzenia odbiorcze). Etapy przetwarzania sygnału w interfejsie mózg-komputer (processing pipeline).
Metody nauczania	M-1	Wykłady: informacyjne, problemowe i konwersatoryjne
Sposób oceny	S-3	Ocena podsumowująca: Sprawdzenie wiedzy teoretycznej
Kryteria oceny	Ocena	Kryterium oceny
	2,0	Brak podstawowej wiedzy z zakresu przedmiotu.
	3,0	Student zna podstawowe pojecia, definicje i parametry fizyczne mediów zwiazanych z komunikacja głosem, tekstem, ruchem oraz dotykiem.
	3,5	Zna istniejące rozwiązania programowe umożliwiające tworzenie interakcji człowiek-maszyna.
	4,0	Potrafi porównać technologie stosowane w systemach komunikacji człowiek-maszyna.
	4,5	Potrafi dokonac wyboru technik rodzaju komunikacji pod konkretne zastosowanie.
	5,0	Ocenia potencjalną skutecznosc algorytmów i rozwiązań w zadanym problemie komunikacji człowiek-maszyna i wykazuje sie dodatkowa wiedza pozyskana z literatury.

Pole	KOD	Znaczenie kodu
Zamierzone efekty uczenia się	I_1A_D01.02_U01	Umie dobrac środki techniczne do zrealizowania określonych wymogów komunikacji oraz umie przeprowadzić ewaluację gotowego rozwiązania
Odniesienie do efektów kształcenia dla kierunku studiów	I_1A_U11	Potrafi projektować i tworzyć interfejsy człowiek-maszyna dla różnych klas systemów informatycznych, w tym z uwzględnieniem potrzeb i wymagań zorientowanych na użytkownika.
Cel przedmiotu	C-2	Nauczanie umiejętności projektowania i implementacji interaktywnych systemów.
	C-3	Nauczenie umiejętności korzystania z bibliotek HCI.
	C-4	Zapoznanie studentów z metodami i narzędziami służącymi do ewaluacji interfejsów człowiek-maszyna.
Treści programowe	T-L-1	Ewaluacja wirtualnych asystentów. Programowe pozyskiwanie danych z urządzeń peryferyjnych. Interfejsy urządzeń.
	T-L-2	Określanie obszarów zainteresowań na monitorze. Programowa analiza wyników eye-trackera. Implementacja podejścia camera mouse.
	T-L-3	Zapoznanie z API do rozpoznawania gestów dotykowych. Określenie położenia użytkownika z wykorzystaniem IMU (Inertial Measurement Unit).
	T-L-4	Zastosowanie dedykowanych czujników do pozyskiwania parametrów biomedycznych.
	T-L-5	Implementacja podstawowego systemu identyfikacji cech osobniczych mówcy na podstawie głosu.
	T-L-6	Eksperymenty z wybranym systemem rozpoznawania mowy. Próby syntezy mowy w języku angielskim z wykorzystaniem istniejącego systemu programowego.
	T-L-7	Implementacja prostego systemu dialogowego - połączenie komponentów (rozpoznawanie mowy, synteza, nadzorca).
	T-L-8	Zapoznanie z elementami sprzętowymi interfejsu mózg-komputer oraz z oprogramowaniem do ich obsługi. Przygotowanie oprogramowania przekształcającego sygnał EEG do postaci komend sterujących urządzeniami zewnętrznymi interfejsu mózg-komputer.
	T-L-9	Integracja przygotowanego oprogramowania z fizycznymi elementami interfejsu; Przygotowanie schematu sesji eksperymentalnej, przeprowadzenie sesji oraz ewaluacja wyników.
Metody nauczania	M-3	Ćwiczenia laboratoryjne z użyciem komputera oraz urządzeń peryferyjnych
Metody nauczania	M-2	Dyskusja dydaktyczna
Sposób oceny	S-1	Ocena formująca: Sprawdzenie sprawozdań z wykonanych zadań
Sposób oceny	S-2	Ocena formująca: Ocena implementacji programowej
Kryteria oceny	Ocena	Kryterium oceny
	2,0	Brak podstawowych umiejętności z zakresu przedmiotu.
	3,0	Umie skorzystać z podstawowych środków technicznych (sprzętu oraz bibliotek programistycznych) do realizacji określonych wymogów komunikacji użytkownika z maszyną.
	3,5	Operuje pojęciami, definicjami i parametrami fizycznymi mediów zwiazanych z komunikacja głosem, tekstem, ruchem oraz dotykiem.
	4,0	Potrafi napisać aplikację korzystającą z wybranego środka komunikacji człowiek-maszyna.
	4,5	Potrafi napisać aplikację korzystającą z kilku różnych środków komunikacji człowiek-maszyna.
	5,0	Umie porównać różne technologie komunikacji człowiek-maszyna i wykazuje sie umiejętnościami pozyskanymi z literatury.

Pole	KOD	Znaczenie kodu
Zamierzone efekty uczenia się	I_1A_D01.02_K01	Ma swiadomosc budowania systemów komunikacji w scisłym zwiazku z grupa społeczna bedaca adresatem danego rozwiazania (kultura, normy, status). Zdaje sobie sprawe z odpowiedzialnosci za błedna interpretacje przekazu.
Odniesienie do efektów kształcenia dla kierunku studiów	I_1A_K02	Ma świadomość znaczenia wiedzy (w szczególności jej niewłaściwego użycia) w procesie rozwiązywania szeregu problemów inżynierskich i technicznych w dziedzinie informatyki.
Odniesienie do efektów kształcenia dla kierunku studiów	I_1A_K04	Ma kompetencje do podejmowania działań na rzecz upowszechniania wiedzy na temat właściwego wykorzystywania nowych technologii i szerzenia idei społeczeństwa informacyjnego.
Cel przedmiotu	C-5	Uczulenie przyszłego inzyniera na role pozatechnicznych czynników wpływajacych na rozwiazania procesów komunikacyjnych między człowiekiem a maszyną.
Treści programowe	T-L-1	Ewaluacja wirtualnych asystentów. Programowe pozyskiwanie danych z urządzeń peryferyjnych. Interfejsy urządzeń.
	T-L-2	Określanie obszarów zainteresowań na monitorze. Programowa analiza wyników eye-trackera. Implementacja podejścia camera mouse.
	T-L-3	Zapoznanie z API do rozpoznawania gestów dotykowych. Określenie położenia użytkownika z wykorzystaniem IMU (Inertial Measurement Unit).
	T-L-4	Zastosowanie dedykowanych czujników do pozyskiwania parametrów biomedycznych.
	T-L-5	Implementacja podstawowego systemu identyfikacji cech osobniczych mówcy na podstawie głosu.
	T-L-6	Eksperymenty z wybranym systemem rozpoznawania mowy. Próby syntezy mowy w języku angielskim z wykorzystaniem istniejącego systemu programowego.
	T-L-7	Implementacja prostego systemu dialogowego - połączenie komponentów (rozpoznawanie mowy, synteza, nadzorca).
	T-L-8	Zapoznanie z elementami sprzętowymi interfejsu mózg-komputer oraz z oprogramowaniem do ich obsługi. Przygotowanie oprogramowania przekształcającego sygnał EEG do postaci komend sterujących urządzeniami zewnętrznymi interfejsu mózg-komputer.
	T-L-9	Integracja przygotowanego oprogramowania z fizycznymi elementami interfejsu; Przygotowanie schematu sesji eksperymentalnej, przeprowadzenie sesji oraz ewaluacja wyników.
Metody nauczania	M-3	Ćwiczenia laboratoryjne z użyciem komputera oraz urządzeń peryferyjnych
	M-2	Dyskusja dydaktyczna
	M-1	Wykłady: informacyjne, problemowe i konwersatoryjne
Sposób oceny	S-1	Ocena formująca: Sprawdzenie sprawozdań z wykonanych zadań
	S-2	Ocena formująca: Ocena implementacji programowej
	S-3	Ocena podsumowująca: Sprawdzenie wiedzy teoretycznej
Kryteria oceny	Ocena	Kryterium oceny
	2,0	Student nie zna postawowych czynników społecznych majacych wpływ na budowanie sodków komunikacji w relacji człowiek-maszyna, z naciskiem na interakcję człowiek-komputer.
	3,0	Student potrafi scharakteryzowac czynniki społecznych majace wpływ na tworzenie komunikacji w relacji człowiek-maszyna, z naciskiem na interakcję człowiek-komputer.
	3,5	Jest świadomy istnienia i wzajemnych powiązań warstw systemu informacyjnego (formalna, techniczna, nieformalna).
	4,0	Rozumie mechanizmy (w tym biologiczne) odbióru przez człowieka bodzców z otoczenia i potrafi ocenic wpływ wystepujacych dysfunkcji na odbiór komunikatu.
	4,5	Zdaje sobie sprawę z zagrożeń wynikających z lekceważenia aspektów społecznych i percepcyjnych odbiorcy w budowaniu systemów komunikacyjnych.
	5,0	Jest świadomy odpowiedzialności za błędną interpretację przekazu. Wykazuje się znajomoscią aspektów prawnych zwiąnych z komunikacją w relacji człowiek-maszyna, z naciskiem na interakcję człowiek-komputer.