ZUT - Krajowe Ramy Kwalifikacji / Rok 2018/2019 / Wydział Techniki Morskiej i Transportu / Inżynieria bezpieczeństwa (S1) / Inżynieria bezpieczeństwa pożarowego / Sylabus przedmiotu

Wydział Techniki Morskiej i Transportu - Inżynieria bezpieczeństwa (S1)
specjalność: Inżynieria bezpieczeństwa pożarowego

Sylabus przedmiotu Wytrzymałość materiałów:

Informacje podstawowe

Kierunek studiów	Inżynieria bezpieczeństwa
Forma studiów	studia stacjonarne	Poziom	pierwszego stopnia
Tytuł zawodowy absolwenta	inżynier
Obszary studiów	nauki techniczne, studia inżynierskie
Profil	ogólnoakademicki
Moduł	—
Przedmiot	Wytrzymałość materiałów
Specjalność	przedmiot wspólny
Jednostka prowadząca	Katedra Konstrukcji, Mechaniki i Technologii Okrętów
Nauczyciel odpowiedzialny	Maciej Taczała <Maciej.Taczala@zut.edu.pl>
Inni nauczyciele	Andrzej Banaszek <Andrzej.Banaszek@zut.edu.pl>, Maciej Taczała <Maciej.Taczala@zut.edu.pl>, Tomasz Urbański <Tomasz.Urbanski@zut.edu.pl>
ECTS (planowane)	5,0	ECTS (formy)	5,0
Forma zaliczenia	egzamin	Język	polski
Blok obieralny	—	Grupa obieralna	—

Formy dydaktyczne

Forma dydaktyczna	KOD	Semestr	Godziny	ECTS	Waga	Zaliczenie
ćwiczenia audytoryjne	A	3	15	2,0	0,25	zaliczenie
wykłady	W	3	30	2,0	0,50	egzamin
laboratoria	L	3	15	1,0	0,25	zaliczenie

Wymagania wstępne

KOD	Wymaganie wstępne
W-1	Podstawowe wiadomości, kompetencje i umiejętności z matematyki
W-2	Podstawowe wiadomości, kompetencje i umiejętności z mechaniki ogólnej

Cele przedmiotu

KOD	Cel modułu/przedmiotu
C-1	Umiejetność oceny wytrzymałości elementów konstrukcyjnych z wykorzystaniem modeli obliczeniowych wytrzymałości materiałów.

Treści programowe z podziałem na formy zajęć

KOD	Treść programowa	Godziny
ćwiczenia audytoryjne
T-A-1	Przykłady i zadania zgodnie z tematyka prowadzonych wykładów.	13
T-A-2	Kolokwium nr 1.	1
T-A-3	Kolokwium nr 2.	1
		15
laboratoria
T-L-1	Przeszkolenie BHP - stanowiskowe.	1
T-L-2	Statyczna próba rozciągania próbek ze stopów metali.	2
T-L-3	Statyczna próba ściskania próbek ze stopów metali.	2
T-L-4	Próba udarności stali.	2
T-L-5	Pomiary odkształceń układów sprężystych.	3
T-L-6	Próba wytrzymałości zmęczeniowej.	3
T-L-7	Zaliczenie formy zajęć.	2
		15
wykłady
T-W-1	Przedmiot i podstawowe pojęcia wytrzymałości materiałów. Doświadczalne podstawy określania własności mechanicznych materiałów.	2
T-W-2	Proste osiowe rozciąganie i ściskanie, prawo Hooke'a. Układy prętowe statycznie niewyznaczalne.	4
T-W-3	Zbiorniki cienkościenne osiowo-symetryczne.	2
T-W-4	Ścinanie technologiczne: połączenia sworzniowe, połączenia spawane.	2
T-W-5	Momenty bezwładności figur płaskich.	4
T-W-6	Skręcanie prętów o przekroju okrągłym.	2
T-W-7	Zginanie płaskie: wykresy momentów gnących i sił tnących, naprężenia normalne i styczne przy zginaniu i ścinaniu belek, równanie różniczkowe linii ugięcia.	5
T-W-8	Belki statycznie niewyznaczalne; metoda porównywania odkształceń, metoda całkowania równań linii ugięcia.	2
T-W-9	Elementy analizy stanów naprężenia i odkształcenia. Uogólnione prawo Hooke'a. Pojęcie wytrzymałości złożonej; hipotezy wytężeniowe, obliczenia wytrzymałości złożonej prętów.	5
T-W-10	Wyboczenie sprężyste i sprężysto-plastyczne pręta.	2
		30

Obciążenie pracą studenta - formy aktywności

KOD	Forma aktywności	Godziny
ćwiczenia audytoryjne
A-A-1	uczestnictwo w zajęciach	15
A-A-2	przygotowanie się do kolokwiów	35
		50
laboratoria
A-L-1	uczestnictwo w zajęciach	15
A-L-2	opracowywanie wyników pomiarów	8
A-L-3	przygotowanie się do kolokwiów	2
		25
wykłady
A-W-1	uczestnictwo w zajęciach	30
A-W-2	przygotowanie do zaliczenia formy zajęć	18
A-W-3	udział w egzaminie	2
		50

Metody nauczania / narzędzia dydaktyczne

KOD	Metoda nauczania / narzędzie dydaktyczne
M-1	Metody podające: wykład informacyjny, objaśnienie lub wyjaśnienie.
M-2	Metody problemowe: wykład problemowy.
M-3	Metody praktyczne: pokaz, ćwiczenia przedmiotowe, ćwiczenia laboratoryjne.

Sposoby oceny

KOD	Sposób oceny
S-1	Ocena podsumowująca: Ocena na podstawie egzaminu przeprowadzanego w dwóch formach, tj. pisemnej oraz ustnej (wykłady).
S-2	Ocena podsumowująca: Ocena na podstawie wyników kolokwiów zaliczeniowych (ćwiczenia audytoryjne).
S-3	Ocena podsumowująca: Ocena na podstawie sprawozdań wykonywanych dla każdego zagadnienia tematycznego oraz wyników kolokwium zaliczeniowego (ćwiczenia laboratoryjne).

Zamierzone efekty kształcenia - wiedza

Zamierzone efekty kształcenia	Odniesienie do efektów kształcenia dla kierunku studiów	Odniesienie do efektów zdefiniowanych dla obszaru kształcenia	Odniesienie do efektów kształcenia prowadzących do uzyskania tytułu zawodowego inżyniera	Cel przedmiotu	Treści programowe	Metody nauczania	Sposób oceny
IB_1A_B10_W01 ma wiedzę w zakresie analizy wytrzymałości elementów konstrukcyjnych	IB_1A_W07, IB_1A_W25	—	—	C-1	—	—	S-1, S-2, S-3

Zamierzone efekty kształcenia - umiejętności

Zamierzone efekty kształcenia	Odniesienie do efektów kształcenia dla kierunku studiów	Odniesienie do efektów zdefiniowanych dla obszaru kształcenia	Odniesienie do efektów kształcenia prowadzących do uzyskania tytułu zawodowego inżyniera	Cel przedmiotu	Treści programowe	Metody nauczania	Sposób oceny
IB_1A_B10_U01 potrafi wykonać obliczenia wytrzymałościowe podstawowych elementów konstrukcyjnych	IB_1A_U04, IB_1A_U09, IB_1A_U10, IB_1A_U15, IB_1A_U16, IB_1A_U18, IB_1A_U19	—	—	C-1	—	—	S-1, S-2, S-3

Zamierzone efekty kształcenia - inne kompetencje społeczne i personalne

Zamierzone efekty kształcenia	Odniesienie do efektów kształcenia dla kierunku studiów	Odniesienie do efektów zdefiniowanych dla obszaru kształcenia	Odniesienie do efektów kształcenia prowadzących do uzyskania tytułu zawodowego inżyniera	Cel przedmiotu	Treści programowe	Metody nauczania	Sposób oceny
IB_1A_B10_K01 ma świadomość odpowiedzialności za pracę własną i ponoszenia odpowiedzialności w kontekście zapewnienia odpowiedniej wytrzymalości konstrukcji	IB_1A_K04	—	—	C-1	T-A-1, T-W-5, T-W-7, T-W-3, T-W-6, T-W-9, T-W-8, T-W-1, T-W-2, T-W-10, T-W-4, T-L-6, T-L-2, T-L-5, T-L-7, T-L-4, T-L-3	M-1, M-3	S-1, S-2, S-3

Kryterium oceny - wiedza

Efekt kształcenia	Ocena	Kryterium oceny
IB_1A_B10_W01 ma wiedzę w zakresie analizy wytrzymałości elementów konstrukcyjnych	2,0	Student nie ma wiedzy w zakresie analizy wytrzymałości elementów konstrukcyjnych.
	3,0	Student ma wiedzę w zakresie analizy wytrzymałości elementów konstrukcyjnych wystarczającą do rozwiązywania problemów na podstawowym poziomie trudności.
	3,5	Student ma wiedzę w zakresie analizy wytrzymałości elementów konstrukcyjnych wystarczającą do rozwiązywania problemów na średnim poziomie trudności.
	4,0	Student ma wiedzę w zakresie analizy wytrzymałości elementów konstrukcyjnych wystarczającą do rozwiązywania problemów na zaawansowanym poziomie trudności.
	4,5	Student ma wiedzę w zakresie analizy wytrzymałości elementów konstrukcyjnych wystarczającą do sformułowania i rozwiązywania problemów na średnim poziomie trudności.
	5,0	Student ma wiedzę w zakresie analizy wytrzymałości elementów konstrukcyjnych wystarczającą do sformułowania i rozwiązywania problemów na zaawansowanym poziomie trudności.

Kryterium oceny - umiejętności

Efekt kształcenia	Ocena	Kryterium oceny
IB_1A_B10_U01 potrafi wykonać obliczenia wytrzymałościowe podstawowych elementów konstrukcyjnych	2,0	Student nie potrafi wykonać obliczeń wytrzymałościowych podstawowych elementów konstrukcyjnych.
	3,0	Student potrafi wykonać obliczenia wytrzymałościowe podstawowych elementów konstrukcyjnych na podstawowym poziomie trudności.
	3,5	Student potrafi wykonać obliczenia wytrzymałościowe podstawowych elementów konstrukcyjnych na średnim poziomie trudności.
	4,0	Student potrafi wykonać obliczenia wytrzymałościowe podstawowych elementów konstrukcyjnych na zaawansowanym poziomie trudności.
	4,5	Student potrafi sformułować problem i wykonać obliczenia wytrzymałościowe podstawowych elementów konstrukcyjnych na średnim poziomie trudności.
	5,0	Student potrafi sformułować problem i wykonać obliczenia wytrzymałościowe podstawowych elementów konstrukcyjnych na zaawansowanym poziomie trudności.

Kryterium oceny - inne kompetencje społeczne i personalne

Efekt kształcenia	Ocena	Kryterium oceny
IB_1A_B10_K01 ma świadomość odpowiedzialności za pracę własną i ponoszenia odpowiedzialności w kontekście zapewnienia odpowiedniej wytrzymalości konstrukcji	2,0	Student nie ma świadomości odpowiedzialności za pracę własną i ponoszenia odpowiedzialności w kontekście zapewnienia odpowiedniej wytrzymałości konstrukcji
	3,0	Student ma podstawową świadomość odpowiedzialności za pracę własną i ponoszenia odpowiedzialności w kontekście zapewnienia odpowiedniej wytrzymałości konstrukcji
	3,5	Student ma wyraźną świadomość odpowiedzialności za pracę własną i ponoszenia odpowiedzialności w kontekście zapewnienia odpowiedniej wytrzymałości konstrukcji
	4,0	Student ma wyraźną świadomość odpowiedzialności za pracę własną i pewną gotowość podporządkowania się zasadom pracy w zespole, a także ponoszenia odpowiedzialności w kontekście zapewnienia odpowiedniej wytrzymałości konstrukcji
	4,5	Student ma wyraźną świadomość odpowiedzialności za pracę własną i dużą gotowość podporządkowania się zasadom pracy w zespole, a także ponoszenia odpowiedzialności w kontekście zapewnienia odpowiedniej wytrzymałości konstrukcji
	5,0	Student ma wyraźną świadomość odpowiedzialności za pracę własną, dużą gotowość podporządkowania się zasadom pracy w zespole, zdolność do przewodzenia zespołowi, a także ponoszenia odpowiedzialności w kontekście zapewnienia odpowiedniej wytrzymałości konstrukcji

Literatura podstawowa

Banasiak, M., Grossman, K., Trombski, M., Zbiór zadań z wytrzymałości materiałów, PWN, Warszawa, 1992
Dyląg Z., Jakubowicz A., Orłoś Z., Wytrzymałość materiałów, WNT, Warszawa, 1996
Grudziński, K., Ćwiczenia laboratoryjne z wytrzymałości materiałów, Politechnika Szczecińska, Szczecin, 1981

Literatura dodatkowa

Jastrzębski, P., Mutermilch, J., Orłowski, W., Wytrzymałość materiałów, Arkady, Warszawa, 1985
Niezgodziński M., Niezgodziński T., Wytrzymałość materiałów, PWN, Warszawa, 1979

Treści programowe - ćwiczenia audytoryjne

KOD	Treść programowa	Godziny
T-A-1	Przykłady i zadania zgodnie z tematyka prowadzonych wykładów.	13
T-A-2	Kolokwium nr 1.	1
T-A-3	Kolokwium nr 2.	1
		15

Treści programowe - laboratoria

KOD	Treść programowa	Godziny
T-L-1	Przeszkolenie BHP - stanowiskowe.	1
T-L-2	Statyczna próba rozciągania próbek ze stopów metali.	2
T-L-3	Statyczna próba ściskania próbek ze stopów metali.	2
T-L-4	Próba udarności stali.	2
T-L-5	Pomiary odkształceń układów sprężystych.	3
T-L-6	Próba wytrzymałości zmęczeniowej.	3
T-L-7	Zaliczenie formy zajęć.	2
		15

Treści programowe - wykłady

KOD	Treść programowa	Godziny
T-W-1	Przedmiot i podstawowe pojęcia wytrzymałości materiałów. Doświadczalne podstawy określania własności mechanicznych materiałów.	2
T-W-2	Proste osiowe rozciąganie i ściskanie, prawo Hooke'a. Układy prętowe statycznie niewyznaczalne.	4
T-W-3	Zbiorniki cienkościenne osiowo-symetryczne.	2
T-W-4	Ścinanie technologiczne: połączenia sworzniowe, połączenia spawane.	2
T-W-5	Momenty bezwładności figur płaskich.	4
T-W-6	Skręcanie prętów o przekroju okrągłym.	2
T-W-7	Zginanie płaskie: wykresy momentów gnących i sił tnących, naprężenia normalne i styczne przy zginaniu i ścinaniu belek, równanie różniczkowe linii ugięcia.	5
T-W-8	Belki statycznie niewyznaczalne; metoda porównywania odkształceń, metoda całkowania równań linii ugięcia.	2
T-W-9	Elementy analizy stanów naprężenia i odkształcenia. Uogólnione prawo Hooke'a. Pojęcie wytrzymałości złożonej; hipotezy wytężeniowe, obliczenia wytrzymałości złożonej prętów.	5
T-W-10	Wyboczenie sprężyste i sprężysto-plastyczne pręta.	2
		30

Formy aktywności - ćwiczenia audytoryjne

KOD	Forma aktywności	Godziny
A-A-1	uczestnictwo w zajęciach	15
A-A-2	przygotowanie się do kolokwiów	35
		50

(*) 1 punkt ECTS, odpowiada około 30 godzinom aktywności studenta

Formy aktywności - laboratoria

KOD	Forma aktywności	Godziny
A-L-1	uczestnictwo w zajęciach	15
A-L-2	opracowywanie wyników pomiarów	8
A-L-3	przygotowanie się do kolokwiów	2
		25

(*) 1 punkt ECTS, odpowiada około 30 godzinom aktywności studenta

Formy aktywności - wykłady

KOD	Forma aktywności	Godziny
A-W-1	uczestnictwo w zajęciach	30
A-W-2	przygotowanie do zaliczenia formy zajęć	18
A-W-3	udział w egzaminie	2
		50

(*) 1 punkt ECTS, odpowiada około 30 godzinom aktywności studenta

Pole	KOD	Znaczenie kodu
Zamierzone efekty kształcenia	IB_1A_B10_W01	ma wiedzę w zakresie analizy wytrzymałości elementów konstrukcyjnych
Odniesienie do efektów kształcenia dla kierunku studiów	IB_1A_W07	ma wiedzę na temat wytrzymałości materiałów, w tym doświadczalnych metod wyznaczania właściwości mechanicznych, niezbędną do oceny bezpieczeństwa i niezawodności konstrukcji
Odniesienie do efektów kształcenia dla kierunku studiów	IB_1A_W25	zna zasady doboru materiałów inżynierskich do zastosowań technicznych, zna metody identyfikowania materiałów stosowanych w konstrukcjach w aspekcie bezpieczeństwa
Cel przedmiotu	C-1	Umiejetność oceny wytrzymałości elementów konstrukcyjnych z wykorzystaniem modeli obliczeniowych wytrzymałości materiałów.
Sposób oceny	S-1	Ocena podsumowująca: Ocena na podstawie egzaminu przeprowadzanego w dwóch formach, tj. pisemnej oraz ustnej (wykłady).
	S-2	Ocena podsumowująca: Ocena na podstawie wyników kolokwiów zaliczeniowych (ćwiczenia audytoryjne).
	S-3	Ocena podsumowująca: Ocena na podstawie sprawozdań wykonywanych dla każdego zagadnienia tematycznego oraz wyników kolokwium zaliczeniowego (ćwiczenia laboratoryjne).
Kryteria oceny	Ocena	Kryterium oceny
	2,0	Student nie ma wiedzy w zakresie analizy wytrzymałości elementów konstrukcyjnych.
	3,0	Student ma wiedzę w zakresie analizy wytrzymałości elementów konstrukcyjnych wystarczającą do rozwiązywania problemów na podstawowym poziomie trudności.
	3,5	Student ma wiedzę w zakresie analizy wytrzymałości elementów konstrukcyjnych wystarczającą do rozwiązywania problemów na średnim poziomie trudności.
	4,0	Student ma wiedzę w zakresie analizy wytrzymałości elementów konstrukcyjnych wystarczającą do rozwiązywania problemów na zaawansowanym poziomie trudności.
	4,5	Student ma wiedzę w zakresie analizy wytrzymałości elementów konstrukcyjnych wystarczającą do sformułowania i rozwiązywania problemów na średnim poziomie trudności.
	5,0	Student ma wiedzę w zakresie analizy wytrzymałości elementów konstrukcyjnych wystarczającą do sformułowania i rozwiązywania problemów na zaawansowanym poziomie trudności.

Pole	KOD	Znaczenie kodu
Zamierzone efekty kształcenia	IB_1A_B10_U01	potrafi wykonać obliczenia wytrzymałościowe podstawowych elementów konstrukcyjnych
Odniesienie do efektów kształcenia dla kierunku studiów	IB_1A_U04	potrafi przygotować w języku polskim, a także w sposób skrócony w języku obcym uznawanym za podstawowy dla dziedziny nauk technicznych i dyscyplin naukowych właściwych dla inżynierii bezpieczeństwa, dobrze udokumentowane opracowanie problemów z zakresu inżynierii bezpieczeństwa; potrafi opracować dokumentację i przedstawić opis oraz rozwiązanie prostego zadania inżynierskiego, opracować i przedstawić wnioski i wytyczne wynikające dla użytkownika lub adresata opracowania
	IB_1A_U09	potrafi planować i przeprowadzać eksperymenty, w tym pomiary i symulacje komputerowe, interpretować uzyskane wyniki i wyciągać wnioski
	IB_1A_U10	potrafi wykorzystać do formułowania i rozwiązywania zadań inżynierskich metody analityczne, symulacyjne i eksperymentalne; potrafi opracować proste modele procesów i systemów o ograniczonej liczbie czynników zagrożenia, opracować proste symulacje komputerowe lub eksperymenty, interpretować uzyskane wyniki i wyciągać wnioski dotyczące oceny ryzyka i wyboru metod zabezpieczenia
	IB_1A_U15	potrafi dokonać identyfikacji i sformułować specyfikację prostych zadań inżynierskich o charakterze praktycznym, charakterystycznych dla inżynierii bezpieczeństwa
	IB_1A_U16	potrafi ocenić przydatność rutynowych metod i narzędzi służących do rozwiązania prostego zadania inżynierskiego, o charakterze praktycznym, charakterystycznych dla inżynierii bezpieczeństwa oraz potrafi wybrać i zastosować właściwa metodę i narzędzia dla tego celu
	IB_1A_U18	potrafi zinterpretować informacje o podstawowych właściwościach substancji lub materiałów i okreslić na ich podstawie potencjalne rodzaje zagrożeń jakie mogą występować przy ich zastosowaniu
	IB_1A_U19	potrafi znaleźć źródła informacji o substancjach, materiałach lub procesach niebezpiecznych, zinterpretować je oraz zastosować do oceny zagrożeń
Cel przedmiotu	C-1	Umiejetność oceny wytrzymałości elementów konstrukcyjnych z wykorzystaniem modeli obliczeniowych wytrzymałości materiałów.
Sposób oceny	S-1	Ocena podsumowująca: Ocena na podstawie egzaminu przeprowadzanego w dwóch formach, tj. pisemnej oraz ustnej (wykłady).
	S-2	Ocena podsumowująca: Ocena na podstawie wyników kolokwiów zaliczeniowych (ćwiczenia audytoryjne).
	S-3	Ocena podsumowująca: Ocena na podstawie sprawozdań wykonywanych dla każdego zagadnienia tematycznego oraz wyników kolokwium zaliczeniowego (ćwiczenia laboratoryjne).
Kryteria oceny	Ocena	Kryterium oceny
	2,0	Student nie potrafi wykonać obliczeń wytrzymałościowych podstawowych elementów konstrukcyjnych.
	3,0	Student potrafi wykonać obliczenia wytrzymałościowe podstawowych elementów konstrukcyjnych na podstawowym poziomie trudności.
	3,5	Student potrafi wykonać obliczenia wytrzymałościowe podstawowych elementów konstrukcyjnych na średnim poziomie trudności.
	4,0	Student potrafi wykonać obliczenia wytrzymałościowe podstawowych elementów konstrukcyjnych na zaawansowanym poziomie trudności.
	4,5	Student potrafi sformułować problem i wykonać obliczenia wytrzymałościowe podstawowych elementów konstrukcyjnych na średnim poziomie trudności.
	5,0	Student potrafi sformułować problem i wykonać obliczenia wytrzymałościowe podstawowych elementów konstrukcyjnych na zaawansowanym poziomie trudności.

Pole	KOD	Znaczenie kodu
Zamierzone efekty kształcenia	IB_1A_B10_K01	ma świadomość odpowiedzialności za pracę własną i ponoszenia odpowiedzialności w kontekście zapewnienia odpowiedniej wytrzymalości konstrukcji
Odniesienie do efektów kształcenia dla kierunku studiów	IB_1A_K04	ma świadomość odpowiedzialności za pracę własną oraz gotowość podporządkowania się zasadom pracy w zespole i ponoszenia odpowiedzialności za wspólnie realizowane zadania
Cel przedmiotu	C-1	Umiejetność oceny wytrzymałości elementów konstrukcyjnych z wykorzystaniem modeli obliczeniowych wytrzymałości materiałów.
Treści programowe	T-A-1	Przykłady i zadania zgodnie z tematyka prowadzonych wykładów.
	T-W-5	Momenty bezwładności figur płaskich.
	T-W-7	Zginanie płaskie: wykresy momentów gnących i sił tnących, naprężenia normalne i styczne przy zginaniu i ścinaniu belek, równanie różniczkowe linii ugięcia.
	T-W-3	Zbiorniki cienkościenne osiowo-symetryczne.
	T-W-6	Skręcanie prętów o przekroju okrągłym.
	T-W-9	Elementy analizy stanów naprężenia i odkształcenia. Uogólnione prawo Hooke'a. Pojęcie wytrzymałości złożonej; hipotezy wytężeniowe, obliczenia wytrzymałości złożonej prętów.
	T-W-8	Belki statycznie niewyznaczalne; metoda porównywania odkształceń, metoda całkowania równań linii ugięcia.
	T-W-1	Przedmiot i podstawowe pojęcia wytrzymałości materiałów. Doświadczalne podstawy określania własności mechanicznych materiałów.
	T-W-2	Proste osiowe rozciąganie i ściskanie, prawo Hooke'a. Układy prętowe statycznie niewyznaczalne.
	T-W-10	Wyboczenie sprężyste i sprężysto-plastyczne pręta.
	T-W-4	Ścinanie technologiczne: połączenia sworzniowe, połączenia spawane.
	T-L-6	Próba wytrzymałości zmęczeniowej.
	T-L-2	Statyczna próba rozciągania próbek ze stopów metali.
	T-L-5	Pomiary odkształceń układów sprężystych.
	T-L-7	Zaliczenie formy zajęć.
	T-L-4	Próba udarności stali.
	T-L-3	Statyczna próba ściskania próbek ze stopów metali.
Metody nauczania	M-1	Metody podające: wykład informacyjny, objaśnienie lub wyjaśnienie.
Metody nauczania	M-3	Metody praktyczne: pokaz, ćwiczenia przedmiotowe, ćwiczenia laboratoryjne.
Sposób oceny	S-1	Ocena podsumowująca: Ocena na podstawie egzaminu przeprowadzanego w dwóch formach, tj. pisemnej oraz ustnej (wykłady).
	S-2	Ocena podsumowująca: Ocena na podstawie wyników kolokwiów zaliczeniowych (ćwiczenia audytoryjne).
	S-3	Ocena podsumowująca: Ocena na podstawie sprawozdań wykonywanych dla każdego zagadnienia tematycznego oraz wyników kolokwium zaliczeniowego (ćwiczenia laboratoryjne).
Kryteria oceny	Ocena	Kryterium oceny
	2,0	Student nie ma świadomości odpowiedzialności za pracę własną i ponoszenia odpowiedzialności w kontekście zapewnienia odpowiedniej wytrzymałości konstrukcji
	3,0	Student ma podstawową świadomość odpowiedzialności za pracę własną i ponoszenia odpowiedzialności w kontekście zapewnienia odpowiedniej wytrzymałości konstrukcji
	3,5	Student ma wyraźną świadomość odpowiedzialności za pracę własną i ponoszenia odpowiedzialności w kontekście zapewnienia odpowiedniej wytrzymałości konstrukcji
	4,0	Student ma wyraźną świadomość odpowiedzialności za pracę własną i pewną gotowość podporządkowania się zasadom pracy w zespole, a także ponoszenia odpowiedzialności w kontekście zapewnienia odpowiedniej wytrzymałości konstrukcji
	4,5	Student ma wyraźną świadomość odpowiedzialności za pracę własną i dużą gotowość podporządkowania się zasadom pracy w zespole, a także ponoszenia odpowiedzialności w kontekście zapewnienia odpowiedniej wytrzymałości konstrukcji
	5,0	Student ma wyraźną świadomość odpowiedzialności za pracę własną, dużą gotowość podporządkowania się zasadom pracy w zespole, zdolność do przewodzenia zespołowi, a także ponoszenia odpowiedzialności w kontekście zapewnienia odpowiedniej wytrzymałości konstrukcji