| Pole | KOD | Znaczenie kodu |
|---|
| Zamierzone efekty kształcenia | ICHP_2A_C08-11_K02 | Student zrozumie ważne problemy związane z tworzeniem konstrukcji urządzeń o konfiguracji zapewnającej komfort bezawaryjność eksploatacji oraz łatwość napraw nieprzewidzianych uszkodzeń. |
|---|
| Odniesienie do efektów kształcenia dla kierunku studiów | ICHP_2A_K01 | posiada świadomość potrzeby ciągłego kształcenia i doskonalenia zawodowego, potrafi inspirować i organizować proces uczenia się innych osób |
|---|
| ICHP_2A_K02 | ma świadomość ważności i rozumie pozatechniczne aspekty i skutki działalności inżynierskiej, w tym jej wpływu na środowisko, i związanej z tym odpowiedzialności za podejmowane decyzje |
| Odniesienie do efektów zdefiniowanych dla obszaru kształcenia | T2A_K01 | rozumie potrzebę uczenia się przez całe życie; potrafi inspirować i organizować proces uczenia się innych osób |
|---|
| T2A_K02 | ma świadomość ważności i zrozumienie pozatechnicznych aspektów i skutków działalności inżynierskiej, w tym jej wpływu na środowisko, i związanej z tym odpowiedzialności za podejmowane decyzje |
| Odniesienie do efektów kształcenia prowadzących do uzyskania tytułu zawodowego inżyniera | InzA2_K01 | ma świadomość ważności i rozumie pozatechniczne aspekty i skutki działalności inżynierskiej, w tym jej wpływu na środowisko, i związanej z tym odpowiedzialności za podejmowane decyzje |
|---|
| Cel przedmiotu | C-1 | Student zapoznana się z problemami opisu i analizy matematycznej procesowego zachowania zbiorowości środków technicznych oraz zrozumie funkcjonowanie przedsięwzięć zabezpieczających niezawodność ich funkcjonowania. |
|---|
| C-2 | Student osiągnie zdolności stosowania zależności teoretycznych do do obliczenia charakterystyk niezawodności przy użyciu konkretnych modeli niezawodności dla podstawowych sytemów połączenie elementów. |
| Treści programowe | T-W-1 | Podstawawe pojęcia w teorii niezawodności. Zadania teorii niezawodności. Typy niezawodności. Prawa niezawodności. |
|---|
| T-W-2 | Elementy prawdopodobieństwa w teorii niezawodności. Podstawowe charakterystyki. Intensywność uszkodzeń. Prawdopodobieństwo awarii na odcinku czasu. Gęstość prawdopodobieństwa czasu odnowy i intensywność uszkodzeń. Funkcja niezawodności i zawodności. Modele niezawodności. |
| T-W-5 | Intensywność uszkodzeń obiektów nienaprawialnych. Średnia liczba uszkodzeń. |
| T-W-6 | Czas wstępnego starzenia sie obiektu. Średni koszt eksploatacji. |
| T-W-8 | Gotowość obiektu. Strategie obsługiwania. Algorytm wykonania. obsługi. |
| T-W-3 | Niezawodność układów szeregowych, równoległych i mieszanych. Zawodność i niezawodność systemu. Intensywność uszkodzeń całego systemu. |
| T-W-11 | Optymalizacja niezawodności. |
| T-W-12 | Niezawodność strukturalna. |
| T-W-7 | Startegia wymiany profilaktycznej. Etapy wykonywania. Czas pracy bezawaryjnej. Czas wymuszonego postoju. |
| T-W-13 | Niezawodność wybranych sytemów technologicznych |
| T-W-9 | Macierz przejścia n jednakowych pracujących elementów równolegle. |
| T-W-4 | Charakterystyki przydatności do remontu. Prawdopodobieństwo wykonania i nie wykonania remontu w zadanym czasie. |
| T-W-10 | Dynamika niezawodności systemów obsługiwanych. Niezawodność systemu z rezerwą. Kształtowanie gotowości Współczynnik gotowości. |
| T-A-4 | Macierz stochastyczna przejścia stanów w teorii niezawodności. |
| T-A-3 | Niezawodność i zawodność struktury, szeregowej, równoległeej i mieszanej. |
| T-A-1 | Wyznaczenie podstawowych charakterystyk czasu życia obiektu oraz zależności pomiędzy charakterystykami. |
| T-A-2 | Funkcja intensywności uszkodzeń dla różnych rozkładów prawdopodobieństwa. |
| T-A-5 | Funkcja gotowości. |
| T-A-6 | Wyznaczenie czasu wstępnego starzenia się obiektu. |
| T-A-7 | Wyznaczenie czasu pracy bezawaryjnej i czasu wymuszonego postoju. |
| T-A-8 | Wyznaczenie funkcji gotowości dla etapów strategii obsługiwania. |
| T-A-9 | Optymalizacja niezawodności. Konstrukcje o minimalnych kosztach przy ograniczonej zadanej niezawodności. |
| Metody nauczania | M-1 | Wykład informacyjny. |
|---|
| M-2 | Zajęcia audytoryjne. |
| Sposób oceny | S-3 | Ocena podsumowująca: Ocena końcowa za przedmiot jest oceną średnią ważoną z ocen wszystkich form zajęć. |
|---|
| S-1 | Ocena podsumowująca: Zaliczenie wykładów w formie pisemnego sprawdzianu na zakończenie semestu o treści teoretycznej. |
| S-2 | Ocena podsumowująca: Zaliczenie zajęć audytoryjnych w formie pisemnego sprawdzianu na zakończenie semestu o treści obliczeniowej. |
| Kryteria oceny | Ocena | Kryterium oceny |
|---|
| 2,0 | Student nie jest świadomy, że zdobyta wiedza pozwoli znaleźć wspólny język techniczny z osobami zajmującymi się problemami dynamiki procesowej i sterowania; nie jest w stanie odpowiednio zdefiniować priorytety służące realizacji określonego przez siebie lub w zespole zadania. |
| 3,0 | Student jest świadomy, że zdobyta wiedza pozwoli znaleźć wspólny język techniczny z osobami zajmującymi się problemami dynamiki procesowej i sterowania; jest w stanie odpowiednio zdefiniować priorytety służące realizacji określonego przez siebie lub w zespole zadania. |
| 3,5 | Student jest świadomy, że zdobyta wiedza pozwoli znaleźć wspólny język techniczny z osobami zajmującymi się problemami dynamiki procesowej i sterowania; jest w stanie odpowiednio zdefiniować priorytety służące realizacji określonego przez siebie lub w zespole zadania; jest chętny do samodzielnego formułowania problemów badawczych, projektowych i obliczeniowych. |
| 4,0 | Student jest świadomy, że zdobyta wiedza pozwoli znaleźć wspólny język techniczny z osobami zajmującymi się problemami dynamiki procesowej i sterowania; jest w stanie odpowiednio zdefiniować priorytety służące realizacji określonego przez siebie lub w zespole zadania; samodzielnie formułuje problemy badawcze, projektowe i obliczeniowe. |
| 4,5 | Student jest świadomy, że zdobyta wiedza pozwoli znaleźć wspólny język techniczny z osobami zajmującymi się problemami dynamiki procesowej i sterowania; jest w stanie odpowiednio zdefiniować priorytety służące realizacji określonego przez siebie lub w zespole zadania; samodzielnie formułuje problemy badawcze, projektowe i obliczeniowe; jest kreatywny w swoim działaniu. |
| 5,0 | Student jest świadomy, że zdobyta wiedza pozwoli znaleźć wspólny język techniczny z osobami zajmującymi się problemami dynamiki procesowej i sterowania; jest w stanie odpowiednio zdefiniować priorytety służące realizacji określonego przez siebie lub w zespole zadania; samodzielnie formułuje problemy badawcze, projektowe i obliczeniowe; jest kreatywny w swoim działaniu; postępuje zgodnie z zasadami etyki oraz wykazuje zdolność do kierowania zespołem zdeterminowanym do osiągnięcia założonego celu. |