Zachodniopomorski Uniwersytet Technologiczny w Szczecinie

Wydział Technologii i Inżynierii Chemicznej - Chemia (S2)

Sylabus przedmiotu Struktury związków nieorganicznych:

Informacje podstawowe

Kierunek studiów Chemia
Forma studiów studia stacjonarne Poziom drugiego stopnia
Tytuł zawodowy absolwenta magister inżynier
Obszary studiów nauk ścisłych, studiów inżynierskich
Profil ogólnoakademicki
Moduł
Przedmiot Struktury związków nieorganicznych
Specjalność Chemia ogólna i analityka chemiczna
Jednostka prowadząca Katedra Chemii Nieorganicznej i Analitycznej
Nauczyciel odpowiedzialny Piotr Tabero <Piotr.Tabero@zut.edu.pl>
Inni nauczyciele Monika Bosacka <Monika.Bosacka@zut.edu.pl>, Anna Błońska-Tabero <Anna.Blonska-Tabero@zut.edu.pl>, Grażyna Dąbrowska <Grazyna.Dabrowska@zut.edu.pl>, Elżbieta Filipek <Elzbieta.Filipek@zut.edu.pl>, Mateusz Piz <Mateusz.Piz@zut.edu.pl>, Piotr Tabero <Piotr.Tabero@zut.edu.pl>, Elżbieta Tomaszewicz <Elzbieta.Tomaszewicz@zut.edu.pl>
ECTS (planowane) 3,0 ECTS (formy) 3,0
Forma zaliczenia egzamin Język polski
Blok obieralny Grupa obieralna

Formy dydaktyczne

Forma dydaktycznaKODSemestrGodzinyECTSWagaZaliczenie
wykładyW2 30 2,00,50egzamin
laboratoriaL2 15 1,00,50zaliczenie

Wymagania wstępne

KODWymaganie wstępne
W-1Znajomość podstaw chemii i fizyki

Cele przedmiotu

KODCel modułu/przedmiotu
C-1Zapoznanie studentów z podstawowymi pojęciami w obszarze krystalografii i ciała stałego
C-2Zapoznanie studentów metodami otrzymywania i właściwościami promieniowania rentgenowskiego
C-3Zapoznanie studentów z metodami badawczymi służącymi do badania struktury związków nieorganicznych

Treści programowe z podziałem na formy zajęć

KODTreść programowaGodziny
laboratoria
T-L-1Ćwiczenia wprowadzające. Regulamin pracy i BHP w laboratorium. Prezentacja niezbędnego do wykonania ćwiczeń sprzętu laboratoryjnego i aparatury badawczej. Omówienie sposobu sporządzania sprawozdań z wykonanych ćwiczeń. Struktura a obraz dyfrakcyjny. Rentgenowska analiza fazowa faz o wzorach sumarycznych typu MO, M2O3, MO2, MO3, MXO3 , MXO4 i M2XO6.4
T-L-2Wskaźnikowanie dyfraktogramów proszkowych. Obliczanie gęstości rentgenowskiej.4
T-L-3Izotypia, homeotypia, politypia, polimorfizm. Analiza danych literaturowych na temat struktury wybranych faz z wykorzystaniem Międzynarodowych Tablic Krystalograficznych. Identyfikacja typu poliedrów koordynacyjnych budujących strukturę badanych faz, sposobu ich powiązania, długości wiazań i kątów pomiedzy nimi. Wykorzystanie spektroskopii IR do identyfikacji poliedrów koordynacyjnych i określania stopnia ich deformacji. Przygotowanie zbioru wejściowego do udokładniania struktury metodą Rietvelda.4
T-L-4Udokładnianie struktury wybranych faz metodą Rietvelda. Analiza postępu procesu udokładniania struktury. Kryteria oceny uzyskanego rozwiązania.3
15
wykłady
T-W-1Definicja i podział krystalografii. Definicja makroskopowa ciała stałego. Właściwości fizyczne wektorowe i skalarne. Budowa wewnętrzna kryształu idealnego. Podstawowe pojęcia opisu kryształu: węzeł, prosta sieciowa, płaszczyzna sieciowa, komórka elementarna.2
T-W-2Układy krystalograficzne. Typy sieci Bravais. Wskaźniki kierunków i płaszczyzn sieciowych (wskaźniki Millera). Morfologia kryształów. Projekcja sferyczna i stereograficzna.2
T-W-3Właściwości symetrii brył, komórek elementarnych i sieci przestrzennych. Operacje i elementy symetrii. Złożone elementy symetrii. Wspołistnienie elementów symetrii. Grupy punktowe. Grupy przestrzenne. Klasyfikacja Hermana-Maugina i Schonflisa. Międzynarodowe Tablice Krystalograficzne.2
T-W-4Klasyfikacja ciał krystalicznych. Promienie atomowe i jonowe. Typy poliedrów koordynacyjnych. Zwarte warstwy heksagonalne - struktura A1 i A3. Struktura A2.2
T-W-5Struktura A1 i struktury pokrewne. Struktury wybranych pierwiastków i nieorganicznych związków chemicznych.2
T-W-6Defekty sieci krystalicznej. Budowa wewnętrzna a właściwości fizyczne ciał stałych.2
T-W-7Otrzymywanie i właściwości promieniowania rentgenowskiego. Oddziaływanie promieniowania rentgenowskiego z materią.2
T-W-8Dyfrakcja promieniowania rentgenowskiego na ciałach krystalicznych. Geometria dyfrakcji. Równanie Lauego. Równanie Bragga. Natężenie rentgenowskich refleksów dyfrakcyjnych. Reguły wygaszeń refleksów dyfrakcyjnych.2
T-W-9Sieć odwrotna. Konstrukcja Ewalda. Metody dyfrakcyjne badania monokryształów.2
T-W-10Wspołczesna dyfraktometria proszkowa.2
T-W-11Obraz dyfrakcyjny a rzeczywista budowa ciał stałych. Tekstura a właściwości. Dyfraktometryczne badanie tekstur. Pomiar wielkości krystalitów metoda dyfrakcyjną. Pomiar mikronaprężeń i zniekształceń sieciowych. Dyfrakcyjna topografia rentgenowska.2
T-W-12Rentgenografia nisko- i wysokotemperaturowa oraz wysokociśnieniowa. Badanie polimorficznych przemian fazowych. Ciała amorficzne a ciała krystaliczne. Ciekłe kryształy. Małokątowe rozpraszanie promieniowania rentgenowskiego.2
T-W-13Wskaźnikowanie dyfraktogramów proszkowych. Precyzyjny pomiar stałych sieciowych. Gęstość rentgenowska. Wykorzystanie spektroskopii IR do identyfikacji poliedrów koordynacyjnych i określania stopnia ich deformacji.2
T-W-14Wyznaczanie struktury ciał stałych. Generowanie teoretycznych dyfraktogramów. Zastosowanie metody Rietvelda do udokładniania struktur ciał stałych na podstawie dyfraktogramów proszkowych. Metody ab initio.2
T-W-15Podstawowe informacje o dyfrakcji elektronów i neutronów. Zastosowanie dyfrakcji neutronów do wyznaczania położenia atomów lekkich i o zbliżonych liczbach atomowych oraz wyznaczania struktur magnetycznych. Porównanie zalet i wad dyfrakcji elektronów, neutronów i promieniowania rentgenowskiego.2
30

Obciążenie pracą studenta - formy aktywności

KODForma aktywnościGodziny
laboratoria
A-L-1uczestnictwo w zajęciach15
A-L-2przygotowanie do laboratorium4
A-L-3opracowanie wyników i przygotowanie sprawozdań4
A-L-4przygotowanie do zaliczenia laboratorium7
30
wykłady
A-W-1Uczestnictwo w wykładach30
A-W-2Korzystanie z konsultacji2
A-W-3Samodzielna analiza treści wykładów12
A-W-4Przygotowanie się do egzaminu14
A-W-5Egzamin pisemny2
60

Metody nauczania / narzędzia dydaktyczne

KODMetoda nauczania / narzędzie dydaktyczne
M-1wykład informacyjny
M-2pokaz
M-3ćwiczenia laboratoryjne

Sposoby oceny

KODSposób oceny
S-1Ocena podsumowująca: egzamin pisemny
S-2Ocena formująca: sprawozdanie przygotowane po wykonaniu kolejnch ćwiczeń laboratoryjnych
S-3Ocena podsumowująca: zaliczenie pisemne
S-4Ocena formująca: Obserwacja pracy w grupach

Zamierzone efekty kształcenia - wiedza

Zamierzone efekty kształceniaOdniesienie do efektów kształcenia dla kierunku studiówOdniesienie do efektów zdefiniowanych dla obszaru kształceniaOdniesienie do efektów kształcenia prowadzących do uzyskania tytułu zawodowego inżynieraCel przedmiotuTreści programoweMetody nauczaniaSposób oceny
Ch_2A_D01-05_W01
Student ma rozszerzoną wiedzę z zakresu chemii nieorganicznej, organicznej i krystalografii dotyczącą budowy i właściwości materii, a także metod, procesów i aparatury badawczej służących do określania właściwości, analizy składu oraz budowy substancji chemicznych
Ch_2A_W02, Ch_2A_W01, Ch_2A_W03, Ch_2A_W04, Ch_2A_W05, Ch_2A_W06, Ch_2A_W12X2A_W01, X2A_W02, X2A_W03, X2A_W04, X2A_W05, X2A_W06InzA2_W02C-2, C-1, C-3T-W-8, T-W-9, T-W-12, T-W-2, T-W-4, T-W-6, T-W-15, T-W-11, T-W-14, T-W-1, T-W-7, T-W-13M-1, M-2, M-3S-1, S-2, S-3
Ch_2A_D01-05_W02
Student zna zasady BHP w laboratorium krystalograficznym w stopniu pozwalającym na samodzielną pracę na stanowisku badawczym
Ch_2A_W07X2A_W07C-2, C-3T-W-8, T-W-9, T-W-12, T-W-15, T-W-11, T-W-14, T-W-7, T-W-13, T-L-1, T-L-2, T-L-4, T-L-3M-1, M-2, M-3S-1, S-2, S-3, S-4

Zamierzone efekty kształcenia - umiejętności

Zamierzone efekty kształceniaOdniesienie do efektów kształcenia dla kierunku studiówOdniesienie do efektów zdefiniowanych dla obszaru kształceniaOdniesienie do efektów kształcenia prowadzących do uzyskania tytułu zawodowego inżynieraCel przedmiotuTreści programoweMetody nauczaniaSposób oceny
Ch_2A_D01-05_U01
Student potrafi wykorzystując różne źródła informacji dobrać odpowiednią metodę pomiarową wykorzystującą zjawisko dyfrakcji do zbadania określonych właściwości badanej substancji, zaplanować i przeprowadzic badania, interpretować uzyskane wyniki, krytycznie ocenić wyniki przeprowadzonych eksperymentów, ocenić przydatność zastosowanej metody badawczej do rozwiązania postawionego zadania i na tej podstawie wyciągać wnioski formułowane słownie lub w formie pisemnej
Ch_2A_U05, Ch_2A_U14, Ch_2A_U01, Ch_2A_U02, Ch_2A_U03, Ch_2A_U04X2A_U01, X2A_U02, X2A_U03, X2A_U04, X2A_U05InzA2_U01, InzA2_U02, InzA2_U07C-2, C-1, C-3T-W-8, T-W-9, T-W-12, T-W-2, T-W-4, T-W-6, T-W-15, T-W-11, T-W-14, T-W-1, T-W-7, T-W-13, T-L-1, T-L-2, T-L-4, T-L-3M-1, M-2, M-3S-1, S-2, S-3, S-4
Ch_2A_D01-05_U02
Student potrafi określić kierunki dalszego uczenia się i zrealizować proces samokształcenia
Ch_2A_U07X2A_U07C-2, C-1, C-3T-W-8, T-W-9, T-W-12, T-W-2, T-W-4, T-W-6, T-W-15, T-W-11, T-W-14, T-W-1, T-W-7, T-W-13M-1S-1, S-3

Zamierzone efekty kształcenia - inne kompetencje społeczne i personalne

Zamierzone efekty kształceniaOdniesienie do efektów kształcenia dla kierunku studiówOdniesienie do efektów zdefiniowanych dla obszaru kształceniaOdniesienie do efektów kształcenia prowadzących do uzyskania tytułu zawodowego inżynieraCel przedmiotuTreści programoweMetody nauczaniaSposób oceny
Ch_2A_D01-05_K01
Student rozumie potrzebę uczenia się przez całe życie, potrafi inspirować i organizować proces uczenia się innych osób
Ch_2A_K01X2A_K01C-2, C-1, C-3T-W-8, T-W-9, T-W-12, T-W-2, T-W-4, T-W-6, T-W-15, T-W-11, T-W-14, T-W-1, T-W-7, T-W-13M-1, M-2, M-3S-1, S-2, S-3
Ch_2A_D01-05_K02
Student potrafi biorąc odpowiedzialność za powierzone do realizacji zadania współdziałać i pracować w grupie, przyjmując w niej różne role
Ch_2A_K02X2A_K02C-2, C-3T-W-8, T-W-9, T-W-12, T-W-2, T-W-4, T-W-6, T-W-15, T-W-11, T-W-5, T-W-10, T-W-14, T-W-1, T-W-3, T-W-7, T-W-13, T-L-1, T-L-2, T-L-4, T-L-3M-2, M-3S-4

Kryterium oceny - wiedza

Efekt kształceniaOcenaKryterium oceny
Ch_2A_D01-05_W01
Student ma rozszerzoną wiedzę z zakresu chemii nieorganicznej, organicznej i krystalografii dotyczącą budowy i właściwości materii, a także metod, procesów i aparatury badawczej służących do określania właściwości, analizy składu oraz budowy substancji chemicznych
2,0
3,0student ma podstawową wiedzę dotyczącą podstawowych pojęć z zakresu krystalografii oraz budowy i właściwości ciała stałego
3,5
4,0
4,5
5,0
Ch_2A_D01-05_W02
Student zna zasady BHP w laboratorium krystalograficznym w stopniu pozwalającym na samodzielną pracę na stanowisku badawczym
2,0
3,0student zna podstawowe zasady BHP obowiązujące w w pracowni krystalograficznej
3,5
4,0
4,5
5,0

Kryterium oceny - umiejętności

Efekt kształceniaOcenaKryterium oceny
Ch_2A_D01-05_U01
Student potrafi wykorzystując różne źródła informacji dobrać odpowiednią metodę pomiarową wykorzystującą zjawisko dyfrakcji do zbadania określonych właściwości badanej substancji, zaplanować i przeprowadzic badania, interpretować uzyskane wyniki, krytycznie ocenić wyniki przeprowadzonych eksperymentów, ocenić przydatność zastosowanej metody badawczej do rozwiązania postawionego zadania i na tej podstawie wyciągać wnioski formułowane słownie lub w formie pisemnej
2,0
3,0student potrafi korzystać z podstawowej literatury przedmiotowej dotyczącej krystalografii oraz budowy i właściwości ciała stałego celem zdobycia podstawowej wiedzy i potrafi scharakteryzować podstawową aparaturę pomiarową wykorzystywaną podczas badań struktury związków nieorganicznych
3,5
4,0
4,5
5,0
Ch_2A_D01-05_U02
Student potrafi określić kierunki dalszego uczenia się i zrealizować proces samokształcenia
2,0
3,0student potrafi określić w stopniu podstawowym kierunki dalszego uczenia się i w stopniu podstawowym realizować proces samokształcenia się
3,5
4,0
4,5
5,0

Kryterium oceny - inne kompetencje społeczne i personalne

Efekt kształceniaOcenaKryterium oceny
Ch_2A_D01-05_K01
Student rozumie potrzebę uczenia się przez całe życie, potrafi inspirować i organizować proces uczenia się innych osób
2,0
3,0student rozumie w stopniu podstawowym potrzebę uczenia się przez całe życie ale nie potrafi inspirować i organizować procesu uczenia się innych osób
3,5
4,0
4,5
5,0
Ch_2A_D01-05_K02
Student potrafi biorąc odpowiedzialność za powierzone do realizacji zadania współdziałać i pracować w grupie, przyjmując w niej różne role
2,0
3,0student w stopniu podstawowym potrafi pracować w grupie, jednak nie potrafi pełnić roli lidera
3,5
4,0
4,5
5,0

Literatura podstawowa

  1. Z. Bojarski, M. Gigla, K. Stróż, M. Surowiec, Krystalografia, podręcznik wspomagany komputerowo, PWN, Warszawa, 2007
  2. Z. Bojarski, E. Łągiewka, Rentgenowska analiza strukturalna, PWN, Warszawa, 1988
  3. A. Bolewski, W. Żabiński (redaktorzy), Metody badania minerałów i skał, Wydawnictwa Geologiczne, Warszawa, 1988
  4. T. Penkala, Zarys krystalografii, PWN, Warszawa, 1976
  5. P. Luger, Rentgenografia strukturalna monokryształów, PWN, Warszawa, 1989
  6. Z. Trzaska-Durski, H. Trzaska-Durska, Podstawy krystalografii strukturalnej i rentgenowskiej, PWN, Warszawa, 1994
  7. Z. Trzaska-Durski, H. Trzaska-Durska, Podstawy krystalografii, Oficyna Wydawnicza Politechniki Warszawskiej, Warszawa, 2003
  8. C. Giacovazzo, H. Z. Monaco, D. Biterbo, F. Scordari, G. Gilli, H. Zanotti, M. Catti, Fundamentals of Crystallography, IUCR, Oxford University Press, Oxford, 2000
  9. A. F. Wells, Strukturalna chemia nieorganiczna, Wydawnictwo Naukowo-Techniczne, Warszawa, 1993
  10. Z. Kosturkiewicz, Metody krystalografii, Wydawnictwo Naukowe UAM w Poznaniu, Poznań, 2004
  11. M. van Meerssche, J. Feneau-Dupont, Krystalografia i chemia strukturalna, PWN, Warszawa, 1988

Literatura dodatkowa

  1. A. Szummer (redaktor), Podstawy ilościowej mikroanalizy rentgenowskiej, Wydawnictwo Naukowo-Techniczne, Warszawa, 1994
  2. K. Przybyłowicz, Podstawy teoretyczne materiałoznawstwa, Wydawnictwo Naukowo-Techniczne, Warszawa, 1999

Treści programowe - laboratoria

KODTreść programowaGodziny
T-L-1Ćwiczenia wprowadzające. Regulamin pracy i BHP w laboratorium. Prezentacja niezbędnego do wykonania ćwiczeń sprzętu laboratoryjnego i aparatury badawczej. Omówienie sposobu sporządzania sprawozdań z wykonanych ćwiczeń. Struktura a obraz dyfrakcyjny. Rentgenowska analiza fazowa faz o wzorach sumarycznych typu MO, M2O3, MO2, MO3, MXO3 , MXO4 i M2XO6.4
T-L-2Wskaźnikowanie dyfraktogramów proszkowych. Obliczanie gęstości rentgenowskiej.4
T-L-3Izotypia, homeotypia, politypia, polimorfizm. Analiza danych literaturowych na temat struktury wybranych faz z wykorzystaniem Międzynarodowych Tablic Krystalograficznych. Identyfikacja typu poliedrów koordynacyjnych budujących strukturę badanych faz, sposobu ich powiązania, długości wiazań i kątów pomiedzy nimi. Wykorzystanie spektroskopii IR do identyfikacji poliedrów koordynacyjnych i określania stopnia ich deformacji. Przygotowanie zbioru wejściowego do udokładniania struktury metodą Rietvelda.4
T-L-4Udokładnianie struktury wybranych faz metodą Rietvelda. Analiza postępu procesu udokładniania struktury. Kryteria oceny uzyskanego rozwiązania.3
15

Treści programowe - wykłady

KODTreść programowaGodziny
T-W-1Definicja i podział krystalografii. Definicja makroskopowa ciała stałego. Właściwości fizyczne wektorowe i skalarne. Budowa wewnętrzna kryształu idealnego. Podstawowe pojęcia opisu kryształu: węzeł, prosta sieciowa, płaszczyzna sieciowa, komórka elementarna.2
T-W-2Układy krystalograficzne. Typy sieci Bravais. Wskaźniki kierunków i płaszczyzn sieciowych (wskaźniki Millera). Morfologia kryształów. Projekcja sferyczna i stereograficzna.2
T-W-3Właściwości symetrii brył, komórek elementarnych i sieci przestrzennych. Operacje i elementy symetrii. Złożone elementy symetrii. Wspołistnienie elementów symetrii. Grupy punktowe. Grupy przestrzenne. Klasyfikacja Hermana-Maugina i Schonflisa. Międzynarodowe Tablice Krystalograficzne.2
T-W-4Klasyfikacja ciał krystalicznych. Promienie atomowe i jonowe. Typy poliedrów koordynacyjnych. Zwarte warstwy heksagonalne - struktura A1 i A3. Struktura A2.2
T-W-5Struktura A1 i struktury pokrewne. Struktury wybranych pierwiastków i nieorganicznych związków chemicznych.2
T-W-6Defekty sieci krystalicznej. Budowa wewnętrzna a właściwości fizyczne ciał stałych.2
T-W-7Otrzymywanie i właściwości promieniowania rentgenowskiego. Oddziaływanie promieniowania rentgenowskiego z materią.2
T-W-8Dyfrakcja promieniowania rentgenowskiego na ciałach krystalicznych. Geometria dyfrakcji. Równanie Lauego. Równanie Bragga. Natężenie rentgenowskich refleksów dyfrakcyjnych. Reguły wygaszeń refleksów dyfrakcyjnych.2
T-W-9Sieć odwrotna. Konstrukcja Ewalda. Metody dyfrakcyjne badania monokryształów.2
T-W-10Wspołczesna dyfraktometria proszkowa.2
T-W-11Obraz dyfrakcyjny a rzeczywista budowa ciał stałych. Tekstura a właściwości. Dyfraktometryczne badanie tekstur. Pomiar wielkości krystalitów metoda dyfrakcyjną. Pomiar mikronaprężeń i zniekształceń sieciowych. Dyfrakcyjna topografia rentgenowska.2
T-W-12Rentgenografia nisko- i wysokotemperaturowa oraz wysokociśnieniowa. Badanie polimorficznych przemian fazowych. Ciała amorficzne a ciała krystaliczne. Ciekłe kryształy. Małokątowe rozpraszanie promieniowania rentgenowskiego.2
T-W-13Wskaźnikowanie dyfraktogramów proszkowych. Precyzyjny pomiar stałych sieciowych. Gęstość rentgenowska. Wykorzystanie spektroskopii IR do identyfikacji poliedrów koordynacyjnych i określania stopnia ich deformacji.2
T-W-14Wyznaczanie struktury ciał stałych. Generowanie teoretycznych dyfraktogramów. Zastosowanie metody Rietvelda do udokładniania struktur ciał stałych na podstawie dyfraktogramów proszkowych. Metody ab initio.2
T-W-15Podstawowe informacje o dyfrakcji elektronów i neutronów. Zastosowanie dyfrakcji neutronów do wyznaczania położenia atomów lekkich i o zbliżonych liczbach atomowych oraz wyznaczania struktur magnetycznych. Porównanie zalet i wad dyfrakcji elektronów, neutronów i promieniowania rentgenowskiego.2
30

Formy aktywności - laboratoria

KODForma aktywnościGodziny
A-L-1uczestnictwo w zajęciach15
A-L-2przygotowanie do laboratorium4
A-L-3opracowanie wyników i przygotowanie sprawozdań4
A-L-4przygotowanie do zaliczenia laboratorium7
30
(*) 1 punkt ECTS, odpowiada około 30 godzinom aktywności studenta

Formy aktywności - wykłady

KODForma aktywnościGodziny
A-W-1Uczestnictwo w wykładach30
A-W-2Korzystanie z konsultacji2
A-W-3Samodzielna analiza treści wykładów12
A-W-4Przygotowanie się do egzaminu14
A-W-5Egzamin pisemny2
60
(*) 1 punkt ECTS, odpowiada około 30 godzinom aktywności studenta
PoleKODZnaczenie kodu
Zamierzone efekty kształceniaCh_2A_D01-05_W01Student ma rozszerzoną wiedzę z zakresu chemii nieorganicznej, organicznej i krystalografii dotyczącą budowy i właściwości materii, a także metod, procesów i aparatury badawczej służących do określania właściwości, analizy składu oraz budowy substancji chemicznych
Odniesienie do efektów kształcenia dla kierunku studiówCh_2A_W02ma znajomość matematyki w zakresie niezbędnym dla ilościowego opisu, zrozumienia oraz modelowania problemów z zakresu chemii o średnim poziomie złożoności
Ch_2A_W01ma rozszerzoną wiedzę w zakresie chemii, zna historię rozwoju koncepcji i teorii chemicznych oraz ma świadomość ich znaczenia dla rozwoju postępu nauk ścisłych i przyrodniczych oraz poznania świata i rozwoju ludzkości
Ch_2A_W03zna techniki doświadczalne i numeryczne oraz metody budowy modeli matematycznych stosowane w obszarze chemii; potrafi samodzielnie odtworzyć podstawowe twierdzenia i prawa chemiczne i fizyczne oraz przeprowadzić ich dowody
Ch_2A_W04zna teoretyczne podstawy technik informatycznych oraz metod obliczeniowych stosowanych do rozwiązywania typowych problemów z zakresu chemii
Ch_2A_W05zna teoretyczne podstawy funkcjonowania aparatury naukowej wykorzystywanej w obszarze nauk chemicznych
Ch_2A_W06ma ogólną wiedzę o aktualnych kierunkach rozwoju i najnowszych odkryciach w zakresie chemii i nauk pokrewnych
Ch_2A_W12zna podstawowe metody, techniki, narzędzia i materiały stosowane przy rozwiązywaniu prostych zadań inżynierskich z zakresu chemii
Odniesienie do efektów zdefiniowanych dla obszaru kształceniaX2A_W01ma rozszerzoną wiedzę w zakresie dziedzin nauki i dyscyplin naukowych, właściwych dla studiowanego kierunku studiów, a także ich historycznego rozwoju i znaczenia dla postępu nauk ścisłych i przyrodniczych, poznania świata i rozwoju ludzkości
X2A_W02ma znajomość matematyki w zakresie niezbędnym dla ilościowego opisu, zrozumienia oraz modelowania problemów o średnim poziomie złożoności
X2A_W03zna techniki doświadczalne, obserwacyjne i numeryczne oraz metody budowy modeli matematycznych właściwych dla studiowanego kierunku studiów; potrafi samodzielnie odtworzyć podstawowe twierdzenia i prawa oraz ich dowody
X2A_W04zna teoretyczne podstawy metod obliczeniowych oraz technik informatycznych stosowanych do rozwiązywania typowych problemów w zakresie dziedzin nauki i dyscyplin naukowych, właściwych dla studiowanego kierunku studiów
X2A_W05zna teoretyczne podstawy funkcjonowania aparatury naukowej z zakresu dziedzin nauki i dyscyplin naukowych, właściwych dla studiowanego kierunku studiów
X2A_W06ma ogólną wiedzę o aktualnych kierunkach rozwoju i najnowszych odkryciach w zakresie dziedzin nauki i dyscyplin naukowych, właściwych dla studiowanego kierunku studiów
Odniesienie do efektów kształcenia prowadzących do uzyskania tytułu zawodowego inżynieraInzA2_W02zna podstawowe metody, techniki, narzędzia i materiały stosowane przy rozwiązywaniu prostych zadań inżynierskich z zakresu studiowanego kierunku studiów
Cel przedmiotuC-2Zapoznanie studentów metodami otrzymywania i właściwościami promieniowania rentgenowskiego
C-1Zapoznanie studentów z podstawowymi pojęciami w obszarze krystalografii i ciała stałego
C-3Zapoznanie studentów z metodami badawczymi służącymi do badania struktury związków nieorganicznych
Treści programoweT-W-8Dyfrakcja promieniowania rentgenowskiego na ciałach krystalicznych. Geometria dyfrakcji. Równanie Lauego. Równanie Bragga. Natężenie rentgenowskich refleksów dyfrakcyjnych. Reguły wygaszeń refleksów dyfrakcyjnych.
T-W-9Sieć odwrotna. Konstrukcja Ewalda. Metody dyfrakcyjne badania monokryształów.
T-W-12Rentgenografia nisko- i wysokotemperaturowa oraz wysokociśnieniowa. Badanie polimorficznych przemian fazowych. Ciała amorficzne a ciała krystaliczne. Ciekłe kryształy. Małokątowe rozpraszanie promieniowania rentgenowskiego.
T-W-2Układy krystalograficzne. Typy sieci Bravais. Wskaźniki kierunków i płaszczyzn sieciowych (wskaźniki Millera). Morfologia kryształów. Projekcja sferyczna i stereograficzna.
T-W-4Klasyfikacja ciał krystalicznych. Promienie atomowe i jonowe. Typy poliedrów koordynacyjnych. Zwarte warstwy heksagonalne - struktura A1 i A3. Struktura A2.
T-W-6Defekty sieci krystalicznej. Budowa wewnętrzna a właściwości fizyczne ciał stałych.
T-W-15Podstawowe informacje o dyfrakcji elektronów i neutronów. Zastosowanie dyfrakcji neutronów do wyznaczania położenia atomów lekkich i o zbliżonych liczbach atomowych oraz wyznaczania struktur magnetycznych. Porównanie zalet i wad dyfrakcji elektronów, neutronów i promieniowania rentgenowskiego.
T-W-11Obraz dyfrakcyjny a rzeczywista budowa ciał stałych. Tekstura a właściwości. Dyfraktometryczne badanie tekstur. Pomiar wielkości krystalitów metoda dyfrakcyjną. Pomiar mikronaprężeń i zniekształceń sieciowych. Dyfrakcyjna topografia rentgenowska.
T-W-14Wyznaczanie struktury ciał stałych. Generowanie teoretycznych dyfraktogramów. Zastosowanie metody Rietvelda do udokładniania struktur ciał stałych na podstawie dyfraktogramów proszkowych. Metody ab initio.
T-W-1Definicja i podział krystalografii. Definicja makroskopowa ciała stałego. Właściwości fizyczne wektorowe i skalarne. Budowa wewnętrzna kryształu idealnego. Podstawowe pojęcia opisu kryształu: węzeł, prosta sieciowa, płaszczyzna sieciowa, komórka elementarna.
T-W-7Otrzymywanie i właściwości promieniowania rentgenowskiego. Oddziaływanie promieniowania rentgenowskiego z materią.
T-W-13Wskaźnikowanie dyfraktogramów proszkowych. Precyzyjny pomiar stałych sieciowych. Gęstość rentgenowska. Wykorzystanie spektroskopii IR do identyfikacji poliedrów koordynacyjnych i określania stopnia ich deformacji.
Metody nauczaniaM-1wykład informacyjny
M-2pokaz
M-3ćwiczenia laboratoryjne
Sposób ocenyS-1Ocena podsumowująca: egzamin pisemny
S-2Ocena formująca: sprawozdanie przygotowane po wykonaniu kolejnch ćwiczeń laboratoryjnych
S-3Ocena podsumowująca: zaliczenie pisemne
Kryteria ocenyOcenaKryterium oceny
2,0
3,0student ma podstawową wiedzę dotyczącą podstawowych pojęć z zakresu krystalografii oraz budowy i właściwości ciała stałego
3,5
4,0
4,5
5,0
PoleKODZnaczenie kodu
Zamierzone efekty kształceniaCh_2A_D01-05_W02Student zna zasady BHP w laboratorium krystalograficznym w stopniu pozwalającym na samodzielną pracę na stanowisku badawczym
Odniesienie do efektów kształcenia dla kierunku studiówCh_2A_W07zna zasady bezpieczeństwa i higieny pracy w laboratorium chemicznym w stopniu pozwalającym na samodzielną pracę na stanowisku badawczym lub pomiarowym
Odniesienie do efektów zdefiniowanych dla obszaru kształceniaX2A_W07zna zasady bezpieczeństwa i higieny pracy w stopniu pozwalającym na samodzielną pracę na stanowisku badawczym lub pomiarowym
Cel przedmiotuC-2Zapoznanie studentów metodami otrzymywania i właściwościami promieniowania rentgenowskiego
C-3Zapoznanie studentów z metodami badawczymi służącymi do badania struktury związków nieorganicznych
Treści programoweT-W-8Dyfrakcja promieniowania rentgenowskiego na ciałach krystalicznych. Geometria dyfrakcji. Równanie Lauego. Równanie Bragga. Natężenie rentgenowskich refleksów dyfrakcyjnych. Reguły wygaszeń refleksów dyfrakcyjnych.
T-W-9Sieć odwrotna. Konstrukcja Ewalda. Metody dyfrakcyjne badania monokryształów.
T-W-12Rentgenografia nisko- i wysokotemperaturowa oraz wysokociśnieniowa. Badanie polimorficznych przemian fazowych. Ciała amorficzne a ciała krystaliczne. Ciekłe kryształy. Małokątowe rozpraszanie promieniowania rentgenowskiego.
T-W-15Podstawowe informacje o dyfrakcji elektronów i neutronów. Zastosowanie dyfrakcji neutronów do wyznaczania położenia atomów lekkich i o zbliżonych liczbach atomowych oraz wyznaczania struktur magnetycznych. Porównanie zalet i wad dyfrakcji elektronów, neutronów i promieniowania rentgenowskiego.
T-W-11Obraz dyfrakcyjny a rzeczywista budowa ciał stałych. Tekstura a właściwości. Dyfraktometryczne badanie tekstur. Pomiar wielkości krystalitów metoda dyfrakcyjną. Pomiar mikronaprężeń i zniekształceń sieciowych. Dyfrakcyjna topografia rentgenowska.
T-W-14Wyznaczanie struktury ciał stałych. Generowanie teoretycznych dyfraktogramów. Zastosowanie metody Rietvelda do udokładniania struktur ciał stałych na podstawie dyfraktogramów proszkowych. Metody ab initio.
T-W-7Otrzymywanie i właściwości promieniowania rentgenowskiego. Oddziaływanie promieniowania rentgenowskiego z materią.
T-W-13Wskaźnikowanie dyfraktogramów proszkowych. Precyzyjny pomiar stałych sieciowych. Gęstość rentgenowska. Wykorzystanie spektroskopii IR do identyfikacji poliedrów koordynacyjnych i określania stopnia ich deformacji.
T-L-1Ćwiczenia wprowadzające. Regulamin pracy i BHP w laboratorium. Prezentacja niezbędnego do wykonania ćwiczeń sprzętu laboratoryjnego i aparatury badawczej. Omówienie sposobu sporządzania sprawozdań z wykonanych ćwiczeń. Struktura a obraz dyfrakcyjny. Rentgenowska analiza fazowa faz o wzorach sumarycznych typu MO, M2O3, MO2, MO3, MXO3 , MXO4 i M2XO6.
T-L-2Wskaźnikowanie dyfraktogramów proszkowych. Obliczanie gęstości rentgenowskiej.
T-L-4Udokładnianie struktury wybranych faz metodą Rietvelda. Analiza postępu procesu udokładniania struktury. Kryteria oceny uzyskanego rozwiązania.
T-L-3Izotypia, homeotypia, politypia, polimorfizm. Analiza danych literaturowych na temat struktury wybranych faz z wykorzystaniem Międzynarodowych Tablic Krystalograficznych. Identyfikacja typu poliedrów koordynacyjnych budujących strukturę badanych faz, sposobu ich powiązania, długości wiazań i kątów pomiedzy nimi. Wykorzystanie spektroskopii IR do identyfikacji poliedrów koordynacyjnych i określania stopnia ich deformacji. Przygotowanie zbioru wejściowego do udokładniania struktury metodą Rietvelda.
Metody nauczaniaM-1wykład informacyjny
M-2pokaz
M-3ćwiczenia laboratoryjne
Sposób ocenyS-1Ocena podsumowująca: egzamin pisemny
S-2Ocena formująca: sprawozdanie przygotowane po wykonaniu kolejnch ćwiczeń laboratoryjnych
S-3Ocena podsumowująca: zaliczenie pisemne
S-4Ocena formująca: Obserwacja pracy w grupach
Kryteria ocenyOcenaKryterium oceny
2,0
3,0student zna podstawowe zasady BHP obowiązujące w w pracowni krystalograficznej
3,5
4,0
4,5
5,0
PoleKODZnaczenie kodu
Zamierzone efekty kształceniaCh_2A_D01-05_U01Student potrafi wykorzystując różne źródła informacji dobrać odpowiednią metodę pomiarową wykorzystującą zjawisko dyfrakcji do zbadania określonych właściwości badanej substancji, zaplanować i przeprowadzic badania, interpretować uzyskane wyniki, krytycznie ocenić wyniki przeprowadzonych eksperymentów, ocenić przydatność zastosowanej metody badawczej do rozwiązania postawionego zadania i na tej podstawie wyciągać wnioski formułowane słownie lub w formie pisemnej
Odniesienie do efektów kształcenia dla kierunku studiówCh_2A_U05potrafi przedstawić wyniki badań w postaci samodzielnie przygotowanej rozprawy (referatu) zawierającej opis i uzasadnienie celu pracy, przyjętą metodologię, wyniki oraz ich znaczenie na tle podobnych badań innych autorów
Ch_2A_U14potrafi ocenić przydatność typowej aparatury pomiarowej i typowych metod służących do rozwiązywania zadań inżynierskich o charakterze praktycznym w obszarze chemii oraz wybrać i zastosować optymalną metodę i aparaturę pomiarową
Ch_2A_U01potrafi planować i przeprowadzać eksperymenty, w tym wkonwać pomiary i symulacje komputerowe dotyczące zagadnień poznawczych i inżynierskich w dziedzinie chemii oraz interpretować uzyskane wyniki i wyciągać wnioski
Ch_2A_U02potrafi w sposób krytyczny ocenić wyniki eksperymentów, obserwacji i obliczeń teoretycznych, a także przedyskutować błędy pomiarowe
Ch_2A_U03potrafi znajdować niezbędne informacje w literaturze fachowej, bazach danych i innych źródłach, zna podstawowe czasopisma naukowe z zakresu chemii
Ch_2A_U04potrafi zastosować zdobytą wiedzę w zakresie chemii do pokrewnych dziedzin nauki i dyscyplin naukowych
Odniesienie do efektów zdefiniowanych dla obszaru kształceniaX2A_U01potrafi planować i wykonywać podstawowe badania, doświadczenia lub obserwacje dotyczące zagadnień poznawczych w ramach dziedzin nauki i dyscyplin naukowych, właściwych dla studiowanego kierunku studiów
X2A_U02potrafi w sposób krytyczny ocenić wyniki eksperymentów, obserwacji i obliczeń teoretycznych, a także przedyskutować błędy pomiarowe
X2A_U03potrafi znajdować niezbędne informacje w literaturze fachowej, bazach danych i innych źródłach, zna podstawowe czasopisma naukowe podstawowe dla studiowanego kierunku studiów
X2A_U04potrafi zastosować zdobytą wiedzę w zakresie dziedzin nauki i dyscyplin naukowych, właściwych dla studiowanego kierunku studiów do pokrewnych dziedzin nauki i dyscyplin naukowych
X2A_U05potrafi przedstawić wyniki badań w postaci samodzielnie przygotowanej rozprawy (referatu) zawierającej opis i uzasadnienie celu pracy, przyjętą metodologię, wyniki oraz ich znaczenie na tle innych podobnych badań
Odniesienie do efektów kształcenia prowadzących do uzyskania tytułu zawodowego inżynieraInzA2_U01potrafi planować i przeprowadzać eksperymenty, w tym pomiary i symulacje komputerowe, interpretować uzyskane wyniki i wyciągać wnioski
InzA2_U02potrafi wykorzystać do formułowania i rozwiązywania zadań inżynierskich metody analityczne, symulacyjne oraz eksperymentalne
InzA2_U07potrafi ocenić przydatność rutynowych metod i narzędzi służących do rozwiązania prostego zadania inżynierskiego o charakterze praktycznym, charakterystycznego dla studiowanego kierunku studiów oraz wybrać i zastosować właściwą metodę i narzędzia
Cel przedmiotuC-2Zapoznanie studentów metodami otrzymywania i właściwościami promieniowania rentgenowskiego
C-1Zapoznanie studentów z podstawowymi pojęciami w obszarze krystalografii i ciała stałego
C-3Zapoznanie studentów z metodami badawczymi służącymi do badania struktury związków nieorganicznych
Treści programoweT-W-8Dyfrakcja promieniowania rentgenowskiego na ciałach krystalicznych. Geometria dyfrakcji. Równanie Lauego. Równanie Bragga. Natężenie rentgenowskich refleksów dyfrakcyjnych. Reguły wygaszeń refleksów dyfrakcyjnych.
T-W-9Sieć odwrotna. Konstrukcja Ewalda. Metody dyfrakcyjne badania monokryształów.
T-W-12Rentgenografia nisko- i wysokotemperaturowa oraz wysokociśnieniowa. Badanie polimorficznych przemian fazowych. Ciała amorficzne a ciała krystaliczne. Ciekłe kryształy. Małokątowe rozpraszanie promieniowania rentgenowskiego.
T-W-2Układy krystalograficzne. Typy sieci Bravais. Wskaźniki kierunków i płaszczyzn sieciowych (wskaźniki Millera). Morfologia kryształów. Projekcja sferyczna i stereograficzna.
T-W-4Klasyfikacja ciał krystalicznych. Promienie atomowe i jonowe. Typy poliedrów koordynacyjnych. Zwarte warstwy heksagonalne - struktura A1 i A3. Struktura A2.
T-W-6Defekty sieci krystalicznej. Budowa wewnętrzna a właściwości fizyczne ciał stałych.
T-W-15Podstawowe informacje o dyfrakcji elektronów i neutronów. Zastosowanie dyfrakcji neutronów do wyznaczania położenia atomów lekkich i o zbliżonych liczbach atomowych oraz wyznaczania struktur magnetycznych. Porównanie zalet i wad dyfrakcji elektronów, neutronów i promieniowania rentgenowskiego.
T-W-11Obraz dyfrakcyjny a rzeczywista budowa ciał stałych. Tekstura a właściwości. Dyfraktometryczne badanie tekstur. Pomiar wielkości krystalitów metoda dyfrakcyjną. Pomiar mikronaprężeń i zniekształceń sieciowych. Dyfrakcyjna topografia rentgenowska.
T-W-14Wyznaczanie struktury ciał stałych. Generowanie teoretycznych dyfraktogramów. Zastosowanie metody Rietvelda do udokładniania struktur ciał stałych na podstawie dyfraktogramów proszkowych. Metody ab initio.
T-W-1Definicja i podział krystalografii. Definicja makroskopowa ciała stałego. Właściwości fizyczne wektorowe i skalarne. Budowa wewnętrzna kryształu idealnego. Podstawowe pojęcia opisu kryształu: węzeł, prosta sieciowa, płaszczyzna sieciowa, komórka elementarna.
T-W-7Otrzymywanie i właściwości promieniowania rentgenowskiego. Oddziaływanie promieniowania rentgenowskiego z materią.
T-W-13Wskaźnikowanie dyfraktogramów proszkowych. Precyzyjny pomiar stałych sieciowych. Gęstość rentgenowska. Wykorzystanie spektroskopii IR do identyfikacji poliedrów koordynacyjnych i określania stopnia ich deformacji.
T-L-1Ćwiczenia wprowadzające. Regulamin pracy i BHP w laboratorium. Prezentacja niezbędnego do wykonania ćwiczeń sprzętu laboratoryjnego i aparatury badawczej. Omówienie sposobu sporządzania sprawozdań z wykonanych ćwiczeń. Struktura a obraz dyfrakcyjny. Rentgenowska analiza fazowa faz o wzorach sumarycznych typu MO, M2O3, MO2, MO3, MXO3 , MXO4 i M2XO6.
T-L-2Wskaźnikowanie dyfraktogramów proszkowych. Obliczanie gęstości rentgenowskiej.
T-L-4Udokładnianie struktury wybranych faz metodą Rietvelda. Analiza postępu procesu udokładniania struktury. Kryteria oceny uzyskanego rozwiązania.
T-L-3Izotypia, homeotypia, politypia, polimorfizm. Analiza danych literaturowych na temat struktury wybranych faz z wykorzystaniem Międzynarodowych Tablic Krystalograficznych. Identyfikacja typu poliedrów koordynacyjnych budujących strukturę badanych faz, sposobu ich powiązania, długości wiazań i kątów pomiedzy nimi. Wykorzystanie spektroskopii IR do identyfikacji poliedrów koordynacyjnych i określania stopnia ich deformacji. Przygotowanie zbioru wejściowego do udokładniania struktury metodą Rietvelda.
Metody nauczaniaM-1wykład informacyjny
M-2pokaz
M-3ćwiczenia laboratoryjne
Sposób ocenyS-1Ocena podsumowująca: egzamin pisemny
S-2Ocena formująca: sprawozdanie przygotowane po wykonaniu kolejnch ćwiczeń laboratoryjnych
S-3Ocena podsumowująca: zaliczenie pisemne
S-4Ocena formująca: Obserwacja pracy w grupach
Kryteria ocenyOcenaKryterium oceny
2,0
3,0student potrafi korzystać z podstawowej literatury przedmiotowej dotyczącej krystalografii oraz budowy i właściwości ciała stałego celem zdobycia podstawowej wiedzy i potrafi scharakteryzować podstawową aparaturę pomiarową wykorzystywaną podczas badań struktury związków nieorganicznych
3,5
4,0
4,5
5,0
PoleKODZnaczenie kodu
Zamierzone efekty kształceniaCh_2A_D01-05_U02Student potrafi określić kierunki dalszego uczenia się i zrealizować proces samokształcenia
Odniesienie do efektów kształcenia dla kierunku studiówCh_2A_U07potrafi określić kierunki dalszego uczenia się i zrealizować proces samokształcenia
Odniesienie do efektów zdefiniowanych dla obszaru kształceniaX2A_U07potrafi określić kierunki dalszego uczenia się i zrealizować proces samokształcenia
Cel przedmiotuC-2Zapoznanie studentów metodami otrzymywania i właściwościami promieniowania rentgenowskiego
C-1Zapoznanie studentów z podstawowymi pojęciami w obszarze krystalografii i ciała stałego
C-3Zapoznanie studentów z metodami badawczymi służącymi do badania struktury związków nieorganicznych
Treści programoweT-W-8Dyfrakcja promieniowania rentgenowskiego na ciałach krystalicznych. Geometria dyfrakcji. Równanie Lauego. Równanie Bragga. Natężenie rentgenowskich refleksów dyfrakcyjnych. Reguły wygaszeń refleksów dyfrakcyjnych.
T-W-9Sieć odwrotna. Konstrukcja Ewalda. Metody dyfrakcyjne badania monokryształów.
T-W-12Rentgenografia nisko- i wysokotemperaturowa oraz wysokociśnieniowa. Badanie polimorficznych przemian fazowych. Ciała amorficzne a ciała krystaliczne. Ciekłe kryształy. Małokątowe rozpraszanie promieniowania rentgenowskiego.
T-W-2Układy krystalograficzne. Typy sieci Bravais. Wskaźniki kierunków i płaszczyzn sieciowych (wskaźniki Millera). Morfologia kryształów. Projekcja sferyczna i stereograficzna.
T-W-4Klasyfikacja ciał krystalicznych. Promienie atomowe i jonowe. Typy poliedrów koordynacyjnych. Zwarte warstwy heksagonalne - struktura A1 i A3. Struktura A2.
T-W-6Defekty sieci krystalicznej. Budowa wewnętrzna a właściwości fizyczne ciał stałych.
T-W-15Podstawowe informacje o dyfrakcji elektronów i neutronów. Zastosowanie dyfrakcji neutronów do wyznaczania położenia atomów lekkich i o zbliżonych liczbach atomowych oraz wyznaczania struktur magnetycznych. Porównanie zalet i wad dyfrakcji elektronów, neutronów i promieniowania rentgenowskiego.
T-W-11Obraz dyfrakcyjny a rzeczywista budowa ciał stałych. Tekstura a właściwości. Dyfraktometryczne badanie tekstur. Pomiar wielkości krystalitów metoda dyfrakcyjną. Pomiar mikronaprężeń i zniekształceń sieciowych. Dyfrakcyjna topografia rentgenowska.
T-W-14Wyznaczanie struktury ciał stałych. Generowanie teoretycznych dyfraktogramów. Zastosowanie metody Rietvelda do udokładniania struktur ciał stałych na podstawie dyfraktogramów proszkowych. Metody ab initio.
T-W-1Definicja i podział krystalografii. Definicja makroskopowa ciała stałego. Właściwości fizyczne wektorowe i skalarne. Budowa wewnętrzna kryształu idealnego. Podstawowe pojęcia opisu kryształu: węzeł, prosta sieciowa, płaszczyzna sieciowa, komórka elementarna.
T-W-7Otrzymywanie i właściwości promieniowania rentgenowskiego. Oddziaływanie promieniowania rentgenowskiego z materią.
T-W-13Wskaźnikowanie dyfraktogramów proszkowych. Precyzyjny pomiar stałych sieciowych. Gęstość rentgenowska. Wykorzystanie spektroskopii IR do identyfikacji poliedrów koordynacyjnych i określania stopnia ich deformacji.
Metody nauczaniaM-1wykład informacyjny
Sposób ocenyS-1Ocena podsumowująca: egzamin pisemny
S-3Ocena podsumowująca: zaliczenie pisemne
Kryteria ocenyOcenaKryterium oceny
2,0
3,0student potrafi określić w stopniu podstawowym kierunki dalszego uczenia się i w stopniu podstawowym realizować proces samokształcenia się
3,5
4,0
4,5
5,0
PoleKODZnaczenie kodu
Zamierzone efekty kształceniaCh_2A_D01-05_K01Student rozumie potrzebę uczenia się przez całe życie, potrafi inspirować i organizować proces uczenia się innych osób
Odniesienie do efektów kształcenia dla kierunku studiówCh_2A_K01rozumie potrzebę uczenia się przez całe życie, potrafi inspirować i organizować proces uczenia się innych osób
Odniesienie do efektów zdefiniowanych dla obszaru kształceniaX2A_K01rozumie potrzebę uczenia się przez całe życie, potrafi inspirować i organizować proces uczenia się innych osób
Cel przedmiotuC-2Zapoznanie studentów metodami otrzymywania i właściwościami promieniowania rentgenowskiego
C-1Zapoznanie studentów z podstawowymi pojęciami w obszarze krystalografii i ciała stałego
C-3Zapoznanie studentów z metodami badawczymi służącymi do badania struktury związków nieorganicznych
Treści programoweT-W-8Dyfrakcja promieniowania rentgenowskiego na ciałach krystalicznych. Geometria dyfrakcji. Równanie Lauego. Równanie Bragga. Natężenie rentgenowskich refleksów dyfrakcyjnych. Reguły wygaszeń refleksów dyfrakcyjnych.
T-W-9Sieć odwrotna. Konstrukcja Ewalda. Metody dyfrakcyjne badania monokryształów.
T-W-12Rentgenografia nisko- i wysokotemperaturowa oraz wysokociśnieniowa. Badanie polimorficznych przemian fazowych. Ciała amorficzne a ciała krystaliczne. Ciekłe kryształy. Małokątowe rozpraszanie promieniowania rentgenowskiego.
T-W-2Układy krystalograficzne. Typy sieci Bravais. Wskaźniki kierunków i płaszczyzn sieciowych (wskaźniki Millera). Morfologia kryształów. Projekcja sferyczna i stereograficzna.
T-W-4Klasyfikacja ciał krystalicznych. Promienie atomowe i jonowe. Typy poliedrów koordynacyjnych. Zwarte warstwy heksagonalne - struktura A1 i A3. Struktura A2.
T-W-6Defekty sieci krystalicznej. Budowa wewnętrzna a właściwości fizyczne ciał stałych.
T-W-15Podstawowe informacje o dyfrakcji elektronów i neutronów. Zastosowanie dyfrakcji neutronów do wyznaczania położenia atomów lekkich i o zbliżonych liczbach atomowych oraz wyznaczania struktur magnetycznych. Porównanie zalet i wad dyfrakcji elektronów, neutronów i promieniowania rentgenowskiego.
T-W-11Obraz dyfrakcyjny a rzeczywista budowa ciał stałych. Tekstura a właściwości. Dyfraktometryczne badanie tekstur. Pomiar wielkości krystalitów metoda dyfrakcyjną. Pomiar mikronaprężeń i zniekształceń sieciowych. Dyfrakcyjna topografia rentgenowska.
T-W-14Wyznaczanie struktury ciał stałych. Generowanie teoretycznych dyfraktogramów. Zastosowanie metody Rietvelda do udokładniania struktur ciał stałych na podstawie dyfraktogramów proszkowych. Metody ab initio.
T-W-1Definicja i podział krystalografii. Definicja makroskopowa ciała stałego. Właściwości fizyczne wektorowe i skalarne. Budowa wewnętrzna kryształu idealnego. Podstawowe pojęcia opisu kryształu: węzeł, prosta sieciowa, płaszczyzna sieciowa, komórka elementarna.
T-W-7Otrzymywanie i właściwości promieniowania rentgenowskiego. Oddziaływanie promieniowania rentgenowskiego z materią.
T-W-13Wskaźnikowanie dyfraktogramów proszkowych. Precyzyjny pomiar stałych sieciowych. Gęstość rentgenowska. Wykorzystanie spektroskopii IR do identyfikacji poliedrów koordynacyjnych i określania stopnia ich deformacji.
Metody nauczaniaM-1wykład informacyjny
M-2pokaz
M-3ćwiczenia laboratoryjne
Sposób ocenyS-1Ocena podsumowująca: egzamin pisemny
S-2Ocena formująca: sprawozdanie przygotowane po wykonaniu kolejnch ćwiczeń laboratoryjnych
S-3Ocena podsumowująca: zaliczenie pisemne
Kryteria ocenyOcenaKryterium oceny
2,0
3,0student rozumie w stopniu podstawowym potrzebę uczenia się przez całe życie ale nie potrafi inspirować i organizować procesu uczenia się innych osób
3,5
4,0
4,5
5,0
PoleKODZnaczenie kodu
Zamierzone efekty kształceniaCh_2A_D01-05_K02Student potrafi biorąc odpowiedzialność za powierzone do realizacji zadania współdziałać i pracować w grupie, przyjmując w niej różne role
Odniesienie do efektów kształcenia dla kierunku studiówCh_2A_K02potrafi biorąc odpowiedzialność za powierzone do realizacji zadania współdziałać i pracować w grupie przyjmując w niej różne role
Odniesienie do efektów zdefiniowanych dla obszaru kształceniaX2A_K02potrafi współdziałać i pracować w grupie, przyjmując w niej różne role
Cel przedmiotuC-2Zapoznanie studentów metodami otrzymywania i właściwościami promieniowania rentgenowskiego
C-3Zapoznanie studentów z metodami badawczymi służącymi do badania struktury związków nieorganicznych
Treści programoweT-W-8Dyfrakcja promieniowania rentgenowskiego na ciałach krystalicznych. Geometria dyfrakcji. Równanie Lauego. Równanie Bragga. Natężenie rentgenowskich refleksów dyfrakcyjnych. Reguły wygaszeń refleksów dyfrakcyjnych.
T-W-9Sieć odwrotna. Konstrukcja Ewalda. Metody dyfrakcyjne badania monokryształów.
T-W-12Rentgenografia nisko- i wysokotemperaturowa oraz wysokociśnieniowa. Badanie polimorficznych przemian fazowych. Ciała amorficzne a ciała krystaliczne. Ciekłe kryształy. Małokątowe rozpraszanie promieniowania rentgenowskiego.
T-W-2Układy krystalograficzne. Typy sieci Bravais. Wskaźniki kierunków i płaszczyzn sieciowych (wskaźniki Millera). Morfologia kryształów. Projekcja sferyczna i stereograficzna.
T-W-4Klasyfikacja ciał krystalicznych. Promienie atomowe i jonowe. Typy poliedrów koordynacyjnych. Zwarte warstwy heksagonalne - struktura A1 i A3. Struktura A2.
T-W-6Defekty sieci krystalicznej. Budowa wewnętrzna a właściwości fizyczne ciał stałych.
T-W-15Podstawowe informacje o dyfrakcji elektronów i neutronów. Zastosowanie dyfrakcji neutronów do wyznaczania położenia atomów lekkich i o zbliżonych liczbach atomowych oraz wyznaczania struktur magnetycznych. Porównanie zalet i wad dyfrakcji elektronów, neutronów i promieniowania rentgenowskiego.
T-W-11Obraz dyfrakcyjny a rzeczywista budowa ciał stałych. Tekstura a właściwości. Dyfraktometryczne badanie tekstur. Pomiar wielkości krystalitów metoda dyfrakcyjną. Pomiar mikronaprężeń i zniekształceń sieciowych. Dyfrakcyjna topografia rentgenowska.
T-W-5Struktura A1 i struktury pokrewne. Struktury wybranych pierwiastków i nieorganicznych związków chemicznych.
T-W-10Wspołczesna dyfraktometria proszkowa.
T-W-14Wyznaczanie struktury ciał stałych. Generowanie teoretycznych dyfraktogramów. Zastosowanie metody Rietvelda do udokładniania struktur ciał stałych na podstawie dyfraktogramów proszkowych. Metody ab initio.
T-W-1Definicja i podział krystalografii. Definicja makroskopowa ciała stałego. Właściwości fizyczne wektorowe i skalarne. Budowa wewnętrzna kryształu idealnego. Podstawowe pojęcia opisu kryształu: węzeł, prosta sieciowa, płaszczyzna sieciowa, komórka elementarna.
T-W-3Właściwości symetrii brył, komórek elementarnych i sieci przestrzennych. Operacje i elementy symetrii. Złożone elementy symetrii. Wspołistnienie elementów symetrii. Grupy punktowe. Grupy przestrzenne. Klasyfikacja Hermana-Maugina i Schonflisa. Międzynarodowe Tablice Krystalograficzne.
T-W-7Otrzymywanie i właściwości promieniowania rentgenowskiego. Oddziaływanie promieniowania rentgenowskiego z materią.
T-W-13Wskaźnikowanie dyfraktogramów proszkowych. Precyzyjny pomiar stałych sieciowych. Gęstość rentgenowska. Wykorzystanie spektroskopii IR do identyfikacji poliedrów koordynacyjnych i określania stopnia ich deformacji.
T-L-1Ćwiczenia wprowadzające. Regulamin pracy i BHP w laboratorium. Prezentacja niezbędnego do wykonania ćwiczeń sprzętu laboratoryjnego i aparatury badawczej. Omówienie sposobu sporządzania sprawozdań z wykonanych ćwiczeń. Struktura a obraz dyfrakcyjny. Rentgenowska analiza fazowa faz o wzorach sumarycznych typu MO, M2O3, MO2, MO3, MXO3 , MXO4 i M2XO6.
T-L-2Wskaźnikowanie dyfraktogramów proszkowych. Obliczanie gęstości rentgenowskiej.
T-L-4Udokładnianie struktury wybranych faz metodą Rietvelda. Analiza postępu procesu udokładniania struktury. Kryteria oceny uzyskanego rozwiązania.
T-L-3Izotypia, homeotypia, politypia, polimorfizm. Analiza danych literaturowych na temat struktury wybranych faz z wykorzystaniem Międzynarodowych Tablic Krystalograficznych. Identyfikacja typu poliedrów koordynacyjnych budujących strukturę badanych faz, sposobu ich powiązania, długości wiazań i kątów pomiedzy nimi. Wykorzystanie spektroskopii IR do identyfikacji poliedrów koordynacyjnych i określania stopnia ich deformacji. Przygotowanie zbioru wejściowego do udokładniania struktury metodą Rietvelda.
Metody nauczaniaM-2pokaz
M-3ćwiczenia laboratoryjne
Sposób ocenyS-4Ocena formująca: Obserwacja pracy w grupach
Kryteria ocenyOcenaKryterium oceny
2,0
3,0student w stopniu podstawowym potrafi pracować w grupie, jednak nie potrafi pełnić roli lidera
3,5
4,0
4,5
5,0