| Pole | KOD | Znaczenie kodu |
|---|
| Zamierzone efekty kształcenia | KCh_1A_C02_U01 | Student potrafi wykorzystując różne źródła informacji dobrać odpowiednią metodę pomiarową wykorzystującą zjawisko dyfrakcji do zbadania określonych właściwości badanej substancji, interpretować uzyskane wyniki, ocenić przydatność zastosowanej metody badawczej do rozwiązania postawionego zadania i na tej podstawie wyciągać wnioski formułowane słownie lub w formie pisemnej |
|---|
| Odniesienie do efektów kształcenia dla kierunku studiów | KCh_1A_U07 | potrafi uczyć się samodzielnie |
|---|
| KCh_1A_U08 | potrafi w oparciu o różne źródła, wykorzystując podstawowe ujęcia teoretyczne, przygotować typowe prace pisemne w języku polskim oraz angielskim lub niemieckim dotyczące wybranych zagadnień z zakresu chemii i dyscyplin pokrewnych |
| KCh_1A_U15 | potrafi ocenić przydatność podstawowej aparatury pomiarowej i rutynowych metod służących do rozwiązania prostych zadań inżynierskich o charakterze praktycznym w obszarze chemii oraz wybrać i zastosować właściwe rozwiązanie |
| KCh_1A_U01 | potrafi analizować problemy z zakresu chemii, w szczególności problemy o charakterze utylitarnym oraz znajdować ich rozwiązania w oparciu o poznane twierdzenia i metody |
| KCh_1A_U02 | potrafi wykonywać analizy ilościowe, szczególnie z wykorzystaniem metod chemicznych i fizycznych oraz formułować na tej podstawie wnioski jakościowe |
| KCh_1A_U03 | potrafi planować i przeprowadzać proste badania doświadczalne i symulacje komputerowe w zakresie chemii, interpretować uzyskane wyniki i wyciągać wnioski |
| KCh_1A_U04 | potrafi wykorzystać metody numeryczne i analityczne do formułowania zadań, rozwiązania problemów matematycznych i inżynierskich oraz analizy uzyskanych danych pomiarowych; posiada umiejętność stosowania podstawowych pakietów oprogramowania oraz wybranych języków programowania |
| KCh_1A_U05 | potrafi ocenić istniejące rozwiązania techniczne w zakresie chemii oraz przygotować opracowanie określonego problemu o charakterze inżynierskim związanego z ich funkcjonowaniem i zaproponować sposoby jego rozwiązania |
| Odniesienie do efektów zdefiniowanych dla obszaru kształcenia | X1A_U01 | potrafi analizować problemy oraz znajdować ich rozwiązania w oparciu o poznane twierdzenia i metody |
|---|
| X1A_U02 | potrafi wykonywać analizy ilościowe oraz formułować na tej podstawie wnioski jakościowe |
| X1A_U03 | potrafi planować i wykonywać proste badania doświadczalne lub obserwacje oraz analizować ich wyniki |
| X1A_U04 | potrafi stosować metody numeryczne do rozwiązania problemów matematycznych; posiada umiejętność stosowania podstawowych pakietów oprogramowania oraz wybranych języków programowania |
| X1A_U05 | potrafi utworzyć opracowanie przedstawiające określony problem z zakresu dziedzin nauki i dyscyplin naukowych, właściwych dla studiowanego kierunku studiów i sposoby jego rozwiązania |
| X1A_U07 | potrafi uczyć się samodzielnie |
| X1A_U08 | posiada umiejętność przygotowania typowych prac pisemnych w języku polskim i języku obcym, uznawanym za podstawowy dla dziedzin nauki i dyscyplin naukowych, właściwych dla studiowanego kierunku studiów, dotyczących zagadnień szczegółowych, z wykorzystaniem podstawowych ujęć teoretycznych, a także różnych źródeł |
| Odniesienie do efektów kształcenia prowadzących do uzyskania tytułu zawodowego inżyniera | InzA_U01 | potrafi planować i przeprowadzać eksperymenty, w tym pomiary i symulacje komputerowe, interpretować uzyskane wyniki i wyciągać wnioski |
|---|
| InzA_U02 | potrafi wykorzystać do formułowania i rozwiązywania zadań inżynierskich metody analityczne, symulacyjne oraz eksperymentalne |
| InzA_U07 | potrafi ocenić przydatność rutynowych metod i narzędzi służących do rozwiązania prostego zadania inżynierskiego o charakterze praktycznym, charakterystycznego dla studiowanego kierunku studiów oraz wybrać i zastosować właściwą metodę i narzędzia |
| Cel przedmiotu | C-3 | Zapoznanie studentów z metodami badawczymi wykorzystującymi zjawisko dyfrakcji |
|---|
| C-1 | Zapoznanie studentów z podstawowymi pojęciami w obszarze krystalografii i ciała stałego |
| C-2 | Zapoznanie studentów z metodami otrzymywania i właściwościami promieniowania rentgenowskiego |
| Treści programowe | T-W-6 | Geometria dyfrakcji. Równanie Lauego. Równanie Bragga. Natężenie rentgenowskich refleksów dyfrakcyjnych. Reguły wygaszeń refleksów dyfrakcyjnych. |
|---|
| T-W-15 | Podstawowe informacje o dyfrakcji elektronów i neutronów. Zastosowanie dyfrakcji neutronów do wyznaczania położenia atomów lekkich i o zbliżonych liczbach atomowych oraz wyznaczania struktur magnetycznych. Porównanie zalet i wad dyfrakcji elektronów, neutronów i promieni rentgenowskich. |
| T-W-13 | Wskaźnikowanie dyfraktogramów substancji proszkowych. Metoda graficzna. Zastosowanie komputerów do wskaźnikowania. Precyzyjny pomiar stałych sieciowych. Gęstość rentgenowska. |
| T-W-4 | Rzeczywista budowa ciał krystalicznych. Defekty sieci krystalicznej. Budowa wewnętrzna a właściwości fizyczne ciał stałych. Roztwory stałe. |
| T-W-1 | Definicja i podział krystalografii. Definicja ciała stałego. Właściwości fizyczne wektorowe i skalarne. Podstawowe pojęcia krystalografii. Budowa wewnętrzna kryształu idealnego. |
| T-W-2 | Układy krystalograficzne. Typy sieci Bravais´go. Morfologia kryształów. Symetria w budowie wewnętrznej kryształów. Grupy punktowe. Grupy przestrzenne. Międzynarodowe Tablice Krystalograficzne. |
| T-W-3 | Klasyfikacja ciał krystalicznych. Promienie atomowe i jonowe. Typy poliedrów koordynacyjnych. Zwarte warstwy heksagonalne - struktura A1 i A3. Struktury wybranych pierwiastków i związków chemicznych. |
| T-W-10 | Obraz dyfrakcyjny a rzeczywista budowa ciał stałych. Pomiar wielkości krystalitów metodą dyfrakcyjną. Pomiar mikronaprężeń i zniekształceń sieciowych. Dyfrakcyjna topografia rentgenowska. |
| T-W-7 | Wspołczesna dyfraktometria proszkowa. Dyfraktometr z dyspersją energii. Sieć odwrotna. Metody dyfrakcyjne badania monokryształów. |
| T-W-8 | Rentgenowska analiza fazowa materiałów polikrystalicznych. Tekstura a właściwości. Dyfraktometryczne badanie tekstur. |
| T-W-9 | Rentgenowska ilościowa analiza fazowa. Metodyka pomiarów. Pomiar grubości cienkich warstw. |
| T-W-11 | Wykorzystanie przystawek rentgenowskich nisko- i wysokotemperaturowych oraz wysokociśnieniowych. Badanie polimorficznych przemian fazowych. Badanie mechanizmu i kinetyki reakcji w ciele stałym. |
| T-W-12 | Ciała amorficzne a ciała krystaliczne. Badanie ciekłych kryształów metodą rentgenowską. Małokątowe rozpraszanie promieni rentgenowskich. |
| T-W-14 | Wyznaczanie struktury ciał stałych. Generowanie teoretycznych dyfraktogramów. Zastosowanie metody Rietvelda do udokładniania struktur ciał stałych na podstawie dyfraktogramów proszkowych. Metody ab initio. |
| T-W-5 | Otrzymywanie i właściwości promieniowania rentgenowskiego. Oddziaływanie promieniowania rentgenowskiego z materią. Dyfrakcja promieniowania rentgenowskiego na ciałach krystalicznych. |
| Metody nauczania | M-1 | Wykład informacyjny, objaśnienie i wyjaśnienie |
|---|
| Sposób oceny | S-1 | Ocena podsumowująca: zaliczenie pisemne |
|---|
| Kryteria oceny | Ocena | Kryterium oceny |
|---|
| 2,0 | |
| 3,0 | student potrafi korzystać z podstawowych żródeł informacji dotyczących krystalografii oraz budowy i właściwości ciała stałego oraz potrafi scharakteryzować budowę wskazanego obiektu wykorzystując aparat pojęciowy stosowany w krystalografii |
| 3,5 | |
| 4,0 | |
| 4,5 | |
| 5,0 | |