ZUT - Krajowe Ramy Kwalifikacji / Rok 2016/2017 / Wydział Inżynierii Mechanicznej i Mechatroniki / Mechatronika (S1) / Sylabus przedmiotu

Wydział Inżynierii Mechanicznej i Mechatroniki - Mechatronika (S1)

Sylabus przedmiotu Dynamika układów mechanicznych:

Informacje podstawowe

Kierunek studiów	Mechatronika
Forma studiów	studia stacjonarne	Poziom	pierwszego stopnia
Tytuł zawodowy absolwenta	inżynier
Obszary studiów	nauk technicznych, studiów inżynierskich
Profil	ogólnoakademicki
Moduł	—
Przedmiot	Dynamika układów mechanicznych
Specjalność	przedmiot wspólny
Jednostka prowadząca	Instytut Technologii Mechanicznej
Nauczyciel odpowiedzialny	Krzysztof Marchelek <Krzysztof.Marchelek@zut.edu.pl>
Inni nauczyciele	Marcin Chodźko <Marcin.Chodzko@zut.edu.pl>
ECTS (planowane)	5,0	ECTS (formy)	5,0
Forma zaliczenia	zaliczenie	Język	polski
Blok obieralny	7	Grupa obieralna	2

Formy dydaktyczne

Forma dydaktyczna	KOD	Semestr	Godziny	ECTS	Waga	Zaliczenie
ćwiczenia audytoryjne	A	6	15	1,5	0,30	zaliczenie
laboratoria	L	6	15	1,5	0,26	zaliczenie
wykłady	W	6	30	2,0	0,44	zaliczenie

Wymagania wstępne

KOD	Wymaganie wstępne
W-1	Wymaga się, by student posiadał ugruntowane wiadomości z zakresu matematyki i mechaniki.

Cele przedmiotu

KOD	Cel modułu/przedmiotu
C-1	Zaznajomienie studentów z teoretycznymi podstawami modelowania dynamiki układów mechanicznych.
C-2	Zwrócenie uwagi studentów na praktyczny aspekt i mozność wykorzystania poznawanych modeli teoretycznych w aplikacjach inżynierskich.
C-3	Wykształcenie w studencie świadomości potrzeby samodzielnej pracy w celu doskonalenia nabywanych umiejętności rozwiązywania problemów inżynierskich.
C-4	Zaznajomienie studentów z praktycznymi metodami określania własciwości dynamicznych obiektów mechanicznych.
C-5	Zapoznanie studentów z aparaturą pomiarową stosowaną do dokonywania pomiarów drgań.

Treści programowe z podziałem na formy zajęć

KOD	Treść programowa	Godziny
ćwiczenia audytoryjne
T-A-1	Zadania w zakresie układania równań ruchu układów mechanicznych różnymi metodami.	4
T-A-2	Drgania swobodne i wymuszone drgania liniowych układów o jednym stopniu swobody zadania.	4
T-A-3	Minimalizacja drgań układów mechanicznych - zadania.	2
T-A-4	Wyznaczanie wartości własnych i wektorów własnych układów o wielu stopniach swobody.	5
		15
laboratoria
T-L-1	Podstawy pomiarów drgań mechanicznych.	2
T-L-2	Badania układów o jednym stopniu swobody.	2
T-L-3	Badania układów o dwóch stopniach swobody.	2
T-L-4	Dobór eliminatora drgań do układu o jednym stopniu swobody.	2
T-L-5	Metody identyfikacji parametrów modeli układów mechanicznych.	2
T-L-6	Eksperyment modalny dla układu o wielu stoniach swobody.	5
		15
wykłady
T-W-1	Zasady budowy modeli fizycznych. Stopnie swobody i współrzędne uogólnione. Więzy. Zasada prac przygotowanych.	6
T-W-2	Metody układania równań ruchu. Równanie Lagrange’a II rodzaju. Metoda sił i metoda przemieszczeń.	4
T-W-3	Swobodne i wymuszone drgania liniowych układów o jednym stopniu swobody. Modelowanie tłumienia. Analiza rezonansowa.	4
T-W-4	Operatorowa funkcja przejścia układu o jednym stopniu swobody. Minimalizacja drgań układów mechanicznych. Wibroizolacja układu mechanicznego.	6
T-W-5	Swobodne i wymuszone drgania liniowych układów o wielu stopniach swobody. Wartości własne i wektory własne układów o wielu stopniach swobody.	4
T-W-6	Modele modalne układów o wielu stopniach swobody.	6
		30

Obciążenie pracą studenta - formy aktywności

KOD	Forma aktywności	Godziny
ćwiczenia audytoryjne
A-A-1	Uczestnictwo w zajęciach	15
A-A-2	Samodzielne rozwiązywanie zadań w ramach samokształcenia.	10
A-A-3	Konsultacje i zaliczenia.	10
A-A-4	Przygotowanie się do zaliczenia	10
		45
laboratoria
A-L-1	Uczestnictwo w zajęciach	15
A-L-2	Przygotowywanie raportów z badań.	10
A-L-3	Przygotowywanie się do zajęć i zaliczeń.	5
A-L-4	Konsultacje.	5
		35
wykłady
A-W-1	Uczestnictwo w zajęciach	30
A-W-2	Konsultacje.	10
A-W-3	Studiowanie literatury.	10
A-W-4	Przygotowywanie się do zaliczenia.	5
A-W-5	Samodzielne rozwiązywanie zadań problemowych.	5
		60

Metody nauczania / narzędzia dydaktyczne

KOD	Metoda nauczania / narzędzie dydaktyczne
M-1	Wykład informacyjny.
M-2	Ćwiczenia przedmiotowe.
M-3	Ćwiczenia laboratoryjne.

Sposoby oceny

KOD	Sposób oceny
S-1	Ocena podsumowująca: Zaliczenie pisemne z zakresu podstaw teoretycznych.
S-2	Ocena podsumowująca: Zaliczenie pisemne sprawdzające umiejętnośc rozwiązywania zadań rachunkowych.
S-3	Ocena podsumowująca: Raporty z badań laboratoryjnych.
S-4	Ocena formująca: Ocena poprawności wykonywanych czynności w trakcie zajęć laboratoryjnych.

Zamierzone efekty kształcenia - wiedza

Zamierzone efekty kształcenia	Odniesienie do efektów kształcenia dla kierunku studiów	Odniesienie do efektów zdefiniowanych dla obszaru kształcenia	Odniesienie do efektów kształcenia prowadzących do uzyskania tytułu zawodowego inżyniera	Cel przedmiotu	Treści programowe	Metody nauczania	Sposób oceny
ME_1A_C08-1_W01 Student powinien zostać zaznajomiony z podstawami teoretycznymi modelowania właściwości dynamicznych maszyn.	ME_1A_W05, ME_1A_W01	T1A_W01, T1A_W05	—	C-2, C-1	T-W-1, T-W-2, T-W-5, T-W-6, T-W-4, T-W-3, T-A-2, T-A-4, T-A-1, T-A-3	M-1	S-1

Zamierzone efekty kształcenia - umiejętności

Zamierzone efekty kształcenia	Odniesienie do efektów kształcenia dla kierunku studiów	Odniesienie do efektów zdefiniowanych dla obszaru kształcenia	Odniesienie do efektów kształcenia prowadzących do uzyskania tytułu zawodowego inżyniera	Cel przedmiotu	Treści programowe	Metody nauczania	Sposób oceny
ME_1A_C08-1_U01 W wyniku uczestnictwa w zajęciach student powinien nabyć umiejętności z zakresu formułowania oraz rozwiązywania zadań teoretycznych z zakresu dynamiki układów mechanicznych. Powinien również umieć się posługiwać pojęciami z tej dziedziny.	ME_1A_U09, ME_1A_U07	T1A_U09, T1A_U15, T1A_U16	InzA_U02, InzA_U06, InzA_U07, InzA_U08	C-2, C-4	T-W-1, T-W-2, T-W-5, T-W-6, T-W-4, T-W-3, T-A-2, T-A-4, T-A-1, T-A-3	M-2	S-2
ME_1A_C08-1_U02 Student powinien potrafić dobrać elementy toru pomiarowego, określić parametry przetworników pomiarowych i dokonac prostego pomiaru drgań.	ME_1A_U08, ME_1A_U09, ME_1A_U07	T1A_U08, T1A_U09, T1A_U15, T1A_U16	InzA_U01, InzA_U02, InzA_U06, InzA_U07, InzA_U08	C-5, C-4	T-L-5, T-L-4, T-L-2, T-L-6, T-L-3, T-L-1	M-3	S-3

Zamierzone efekty kształcenia - inne kompetencje społeczne i personalne

Zamierzone efekty kształcenia	Odniesienie do efektów kształcenia dla kierunku studiów	Odniesienie do efektów zdefiniowanych dla obszaru kształcenia	Odniesienie do efektów kształcenia prowadzących do uzyskania tytułu zawodowego inżyniera	Cel przedmiotu	Treści programowe	Metody nauczania	Sposób oceny
ME_1A_C08-1_K01 Zamierzonym efektem jest umotywowanie studenta do samodzielnej pracy oraz ugruntowywania zdobytej wiedzy przez rozwiązywanie dużej liczby zadań (nabycie wprawy w posługiwaniu się narzędziami obliczeniowymi).	ME_1A_K01	T1A_K01	—	C-3	T-L-5, T-L-4, T-L-2, T-L-6, T-L-3, T-L-1	M-3, M-2, M-1	S-3

Kryterium oceny - wiedza

Efekt kształcenia	Ocena	Kryterium oceny
ME_1A_C08-1_W01 Student powinien zostać zaznajomiony z podstawami teoretycznymi modelowania właściwości dynamicznych maszyn.	2,0	Student nie opanował podstawowej wiedzy z zakresu przedmiotu.
	3,0	Student opanował podstawową wiedzę z zakresu przedmiotu. Z trudem kojarzy elementy nabytej wiedzy. Czasem nie wie jak posiadaną wiedzę wykorzystać.
	3,5	Student opanował wiedzę w stopniu pośrednim między oceną 3,0 i 4,0.
	4,0	Student opanował podstawową wiedzę z zakresu przedmiotu. Zna ograniczenia i obszary i jej stosowania.
	4,5	Student opanował wiedzę w stopniu pośrednim między oceną 4,0 i 5,0.
	5,0	Student opanował podstawową wiedzę z zakresu przedmiotu. Rozumie ograniczenia i zna obszary i jej stosowania.

Kryterium oceny - umiejętności

Efekt kształcenia	Ocena	Kryterium oceny
ME_1A_C08-1_U01 W wyniku uczestnictwa w zajęciach student powinien nabyć umiejętności z zakresu formułowania oraz rozwiązywania zadań teoretycznych z zakresu dynamiki układów mechanicznych. Powinien również umieć się posługiwać pojęciami z tej dziedziny.	2,0	Student nie potrafi wykorzystać wiedzy teoretycznej do formułowania i rozwiązywania zadań inżynierskich.
	3,0	Wykonuje zlecone czynności praktyczne lecz z pomyłkami. Nie stosuje poprawnych pojęć. Jego wnioski świadczą o nieopanowaniu do końca materiału teoretycznego.
	3,5	Umiejętności pośrednie pomiędzy tymi ocenianymi na 3,0 a 4,0.
	4,0	Poprawnie wykonuje zlecone działania lecz wymaga stałego nadzoru i zwracania uwagi na istotne elementy procedur obliczeniowych. Ma trudności z wyciąganiem właściwych wniosków.
	4,5	Umiejętności pośrednie pomiędzy tymi ocenianymi na 4,0 a 5,0
	5,0	Poprawnie wykonuje zlecone działania, posługuje się poprawnymi sformułowaniami i pojęciami. Wyciąga logiczne wnioski i zna ograniczenia stosowanych narzędzi.
ME_1A_C08-1_U02 Student powinien potrafić dobrać elementy toru pomiarowego, określić parametry przetworników pomiarowych i dokonac prostego pomiaru drgań.	2,0	Student nie jest w stanie samodzielnie wykonać zleconych czynności.
	3,0	Student wykonuje poprawnie zlecone czynności. Nie potrafi wyciągnąc wniosków na podstawie swoich czynności. Słownictwo stosuje niewłaściwe lub z licznymi pomyłkami.
	3,5	Umiejętności pośrednie pomiędzy tymi ocenianymi na 3,0 a 4,0.
	4,0	Poprawnie wykonuje zlecone działania lecz wymaga stałego nadzoru i zwracania uwagi na istotne elementy procedur badawczych. Ma trudności z wyciąganiem właściwych wniosków. Stosuje własciwa terminologię.
	4,5	Umiejętności pośrednie pomiędzy tymi ocenianymi na 4,0 a 5,0
	5,0	Poprawnie wykonuje zlecone działania, posługuje się poprawnymi sformułowaniami i pojęciami. Wyciąga logiczne wnioski i zna ograniczenia stosowanych narzędzi.

Literatura podstawowa

Zbigniew Osiński, Teoria drgań, PWN, Warszawa, 1980
Zdzisław Parszewski, Drgania i dynamika maszyn, WNT, Warszawa, 1982
Czesław Cempel, Drgania mechaniczne – wprowadzenie, Wydawnictwo Politechniki Poznańskiej, Poznań, 1982
Stanisław Woroszył, Przykłady i zadania z teorii drgań, PWN, Warszawa, 1976
Jakub Gutenbaum, Matematyczne modelowanie systemów, PWN, Warszawa, 1987
Zbigniew Osiński, Zbiór zadań z teorii drgań, PWN, Warszawa, 1987
Krzysztof Marchelek, Stefan Berczyński, Drgania mechaniczne – zbiór zadań z rozwiązaniami, Wydawnictwo Uczelniane Politechniki Szczecińskiej, Szczecin, 1986
Józef Giergiel, Drgania mechaniczne, Uczelniane Wydawnictwo Naukowo-Dydaktyczne AGH, Kraków, 2000
Jak Kruszewski, Edmund Wittbrodt, Drgania układów mechanicznych w ujęciu komputerowym. Tom 1, Zagadnienia liniowe., WNT, Warszawa, 1992

Treści programowe - ćwiczenia audytoryjne

KOD	Treść programowa	Godziny
T-A-1	Zadania w zakresie układania równań ruchu układów mechanicznych różnymi metodami.	4
T-A-2	Drgania swobodne i wymuszone drgania liniowych układów o jednym stopniu swobody zadania.	4
T-A-3	Minimalizacja drgań układów mechanicznych - zadania.	2
T-A-4	Wyznaczanie wartości własnych i wektorów własnych układów o wielu stopniach swobody.	5
		15

Treści programowe - laboratoria

KOD	Treść programowa	Godziny
T-L-1	Podstawy pomiarów drgań mechanicznych.	2
T-L-2	Badania układów o jednym stopniu swobody.	2
T-L-3	Badania układów o dwóch stopniach swobody.	2
T-L-4	Dobór eliminatora drgań do układu o jednym stopniu swobody.	2
T-L-5	Metody identyfikacji parametrów modeli układów mechanicznych.	2
T-L-6	Eksperyment modalny dla układu o wielu stoniach swobody.	5
		15

Treści programowe - wykłady

KOD	Treść programowa	Godziny
T-W-1	Zasady budowy modeli fizycznych. Stopnie swobody i współrzędne uogólnione. Więzy. Zasada prac przygotowanych.	6
T-W-2	Metody układania równań ruchu. Równanie Lagrange’a II rodzaju. Metoda sił i metoda przemieszczeń.	4
T-W-3	Swobodne i wymuszone drgania liniowych układów o jednym stopniu swobody. Modelowanie tłumienia. Analiza rezonansowa.	4
T-W-4	Operatorowa funkcja przejścia układu o jednym stopniu swobody. Minimalizacja drgań układów mechanicznych. Wibroizolacja układu mechanicznego.	6
T-W-5	Swobodne i wymuszone drgania liniowych układów o wielu stopniach swobody. Wartości własne i wektory własne układów o wielu stopniach swobody.	4
T-W-6	Modele modalne układów o wielu stopniach swobody.	6
		30

Formy aktywności - ćwiczenia audytoryjne

KOD	Forma aktywności	Godziny
A-A-1	Uczestnictwo w zajęciach	15
A-A-2	Samodzielne rozwiązywanie zadań w ramach samokształcenia.	10
A-A-3	Konsultacje i zaliczenia.	10
A-A-4	Przygotowanie się do zaliczenia	10
		45

(*) 1 punkt ECTS, odpowiada około 30 godzinom aktywności studenta

Formy aktywności - laboratoria

KOD	Forma aktywności	Godziny
A-L-1	Uczestnictwo w zajęciach	15
A-L-2	Przygotowywanie raportów z badań.	10
A-L-3	Przygotowywanie się do zajęć i zaliczeń.	5
A-L-4	Konsultacje.	5
		35

(*) 1 punkt ECTS, odpowiada około 30 godzinom aktywności studenta

Formy aktywności - wykłady

KOD	Forma aktywności	Godziny
A-W-1	Uczestnictwo w zajęciach	30
A-W-2	Konsultacje.	10
A-W-3	Studiowanie literatury.	10
A-W-4	Przygotowywanie się do zaliczenia.	5
A-W-5	Samodzielne rozwiązywanie zadań problemowych.	5
		60

(*) 1 punkt ECTS, odpowiada około 30 godzinom aktywności studenta

Pole	KOD	Znaczenie kodu
Zamierzone efekty kształcenia	ME_1A_C08-1_W01	Student powinien zostać zaznajomiony z podstawami teoretycznymi modelowania właściwości dynamicznych maszyn.
Odniesienie do efektów kształcenia dla kierunku studiów	ME_1A_W05	Orientuje się w obecnym stanie oraz trendach rozwojowych w obszarach elektroniki, informatyki i budowy maszyn.
Odniesienie do efektów kształcenia dla kierunku studiów	ME_1A_W01	Ma wiedzę z matematyki, fizyki i chemii na poziomie wyższym niezbędnym do ilościowego opisu i analizy problemów oraz rozwiązywania prostych zadań z zakresu studiowanego kierunku studiów.
Odniesienie do efektów zdefiniowanych dla obszaru kształcenia	T1A_W01	ma wiedzę z zakresu matematyki, fizyki, chemii i innych obszarów właściwych dla studiowanego kierunku studiów przydatną do formułowania i rozwiązywania prostych zadań z zakresu studiowanego kierunku studiów
	T1A_W05	ma podstawową wiedzę o trendach rozwojowych z zakresu dziedzin nauki i dyscyplin naukowych, właściwych dla studiowanego kierunku studiów
Cel przedmiotu	C-2	Zwrócenie uwagi studentów na praktyczny aspekt i mozność wykorzystania poznawanych modeli teoretycznych w aplikacjach inżynierskich.
Cel przedmiotu	C-1	Zaznajomienie studentów z teoretycznymi podstawami modelowania dynamiki układów mechanicznych.
Treści programowe	T-W-1	Zasady budowy modeli fizycznych. Stopnie swobody i współrzędne uogólnione. Więzy. Zasada prac przygotowanych.
	T-W-2	Metody układania równań ruchu. Równanie Lagrange’a II rodzaju. Metoda sił i metoda przemieszczeń.
	T-W-5	Swobodne i wymuszone drgania liniowych układów o wielu stopniach swobody. Wartości własne i wektory własne układów o wielu stopniach swobody.
	T-W-6	Modele modalne układów o wielu stopniach swobody.
	T-W-4	Operatorowa funkcja przejścia układu o jednym stopniu swobody. Minimalizacja drgań układów mechanicznych. Wibroizolacja układu mechanicznego.
	T-W-3	Swobodne i wymuszone drgania liniowych układów o jednym stopniu swobody. Modelowanie tłumienia. Analiza rezonansowa.
	T-A-2	Drgania swobodne i wymuszone drgania liniowych układów o jednym stopniu swobody zadania.
	T-A-4	Wyznaczanie wartości własnych i wektorów własnych układów o wielu stopniach swobody.
	T-A-1	Zadania w zakresie układania równań ruchu układów mechanicznych różnymi metodami.
	T-A-3	Minimalizacja drgań układów mechanicznych - zadania.
Metody nauczania	M-1	Wykład informacyjny.
Sposób oceny	S-1	Ocena podsumowująca: Zaliczenie pisemne z zakresu podstaw teoretycznych.
Kryteria oceny	Ocena	Kryterium oceny
	2,0	Student nie opanował podstawowej wiedzy z zakresu przedmiotu.
	3,0	Student opanował podstawową wiedzę z zakresu przedmiotu. Z trudem kojarzy elementy nabytej wiedzy. Czasem nie wie jak posiadaną wiedzę wykorzystać.
	3,5	Student opanował wiedzę w stopniu pośrednim między oceną 3,0 i 4,0.
	4,0	Student opanował podstawową wiedzę z zakresu przedmiotu. Zna ograniczenia i obszary i jej stosowania.
	4,5	Student opanował wiedzę w stopniu pośrednim między oceną 4,0 i 5,0.
	5,0	Student opanował podstawową wiedzę z zakresu przedmiotu. Rozumie ograniczenia i zna obszary i jej stosowania.

Pole	KOD	Znaczenie kodu
Zamierzone efekty kształcenia	ME_1A_C08-1_U01	W wyniku uczestnictwa w zajęciach student powinien nabyć umiejętności z zakresu formułowania oraz rozwiązywania zadań teoretycznych z zakresu dynamiki układów mechanicznych. Powinien również umieć się posługiwać pojęciami z tej dziedziny.
Odniesienie do efektów kształcenia dla kierunku studiów	ME_1A_U09	Potrafi rozwiązywać zadania inżynierskie metodami analitycznymi, symulacyjnymi i za pomocą eksperymentu.
Odniesienie do efektów kształcenia dla kierunku studiów	ME_1A_U07	Potrafi przygotować proste programy komputerowe, programy dla urządzeń sterowanych numerycznie, sterowników programowalnych (PLC) oraz innych wybranych układów mikroprocesorowych.
Odniesienie do efektów zdefiniowanych dla obszaru kształcenia	T1A_U09	potrafi wykorzystać do formułowania i rozwiązywania zadań inżynierskich metody analityczne, symulacyjne oraz eksperymentalne
	T1A_U15	potrafi ocenić przydatność rutynowych metod i narzędzi służących do rozwiązania prostego zadania inżynierskiego o charakterze praktycznym, charakterystycznego dla studiowanego kierunku studiów oraz wybrać i zastosować właściwą metodę i narzędzia
	T1A_U16	potrafi - zgodnie z zadaną specyfikacją - zaprojektować oraz zrealizować proste urządzenie, obiekt, system lub proces, typowe dla studiowanego kierunku studiów, używając właściwych metod, technik i narzędzi
Odniesienie do efektów kształcenia prowadzących do uzyskania tytułu zawodowego inżyniera	InzA_U02	potrafi wykorzystać do formułowania i rozwiązywania zadań inżynierskich metody analityczne, symulacyjne oraz eksperymentalne
	InzA_U06	potrafi dokonać identyfikacji i sformułować specyfikację prostych zadań inżynierskich o charakterze praktycznym, charakterystycznych dla studiowanego kierunku studiów
	InzA_U07	potrafi ocenić przydatność rutynowych metod i narzędzi służących do rozwiązania prostego zadania inżynierskiego o charakterze praktycznym, charakterystycznego dla studiowanego kierunku studiów oraz wybrać i zastosować właściwą metodę i narzędzia
	InzA_U08	potrafi - zgodnie z zadaną specyfikacją - zaprojektować proste urządzenie, obiekt, system lub proces, typowe dla studiowanego kierunku studiów, używając właściwych metod, technik i narzędzi
Cel przedmiotu	C-2	Zwrócenie uwagi studentów na praktyczny aspekt i mozność wykorzystania poznawanych modeli teoretycznych w aplikacjach inżynierskich.
Cel przedmiotu	C-4	Zaznajomienie studentów z praktycznymi metodami określania własciwości dynamicznych obiektów mechanicznych.
Treści programowe	T-W-1	Zasady budowy modeli fizycznych. Stopnie swobody i współrzędne uogólnione. Więzy. Zasada prac przygotowanych.
	T-W-2	Metody układania równań ruchu. Równanie Lagrange’a II rodzaju. Metoda sił i metoda przemieszczeń.
	T-W-5	Swobodne i wymuszone drgania liniowych układów o wielu stopniach swobody. Wartości własne i wektory własne układów o wielu stopniach swobody.
	T-W-6	Modele modalne układów o wielu stopniach swobody.
	T-W-4	Operatorowa funkcja przejścia układu o jednym stopniu swobody. Minimalizacja drgań układów mechanicznych. Wibroizolacja układu mechanicznego.
	T-W-3	Swobodne i wymuszone drgania liniowych układów o jednym stopniu swobody. Modelowanie tłumienia. Analiza rezonansowa.
	T-A-2	Drgania swobodne i wymuszone drgania liniowych układów o jednym stopniu swobody zadania.
	T-A-4	Wyznaczanie wartości własnych i wektorów własnych układów o wielu stopniach swobody.
	T-A-1	Zadania w zakresie układania równań ruchu układów mechanicznych różnymi metodami.
	T-A-3	Minimalizacja drgań układów mechanicznych - zadania.
Metody nauczania	M-2	Ćwiczenia przedmiotowe.
Sposób oceny	S-2	Ocena podsumowująca: Zaliczenie pisemne sprawdzające umiejętnośc rozwiązywania zadań rachunkowych.
Kryteria oceny	Ocena	Kryterium oceny
	2,0	Student nie potrafi wykorzystać wiedzy teoretycznej do formułowania i rozwiązywania zadań inżynierskich.
	3,0	Wykonuje zlecone czynności praktyczne lecz z pomyłkami. Nie stosuje poprawnych pojęć. Jego wnioski świadczą o nieopanowaniu do końca materiału teoretycznego.
	3,5	Umiejętności pośrednie pomiędzy tymi ocenianymi na 3,0 a 4,0.
	4,0	Poprawnie wykonuje zlecone działania lecz wymaga stałego nadzoru i zwracania uwagi na istotne elementy procedur obliczeniowych. Ma trudności z wyciąganiem właściwych wniosków.
	4,5	Umiejętności pośrednie pomiędzy tymi ocenianymi na 4,0 a 5,0
	5,0	Poprawnie wykonuje zlecone działania, posługuje się poprawnymi sformułowaniami i pojęciami. Wyciąga logiczne wnioski i zna ograniczenia stosowanych narzędzi.

Pole	KOD	Znaczenie kodu
Zamierzone efekty kształcenia	ME_1A_C08-1_U02	Student powinien potrafić dobrać elementy toru pomiarowego, określić parametry przetworników pomiarowych i dokonac prostego pomiaru drgań.
Odniesienie do efektów kształcenia dla kierunku studiów	ME_1A_U08	Potrafi dobrać narzędzia pomiarowe, zaplanować i przeprowadzić badania doświadczalne oraz zinterpretować i ocenić uzyskane wyniki.
	ME_1A_U09	Potrafi rozwiązywać zadania inżynierskie metodami analitycznymi, symulacyjnymi i za pomocą eksperymentu.
	ME_1A_U07	Potrafi przygotować proste programy komputerowe, programy dla urządzeń sterowanych numerycznie, sterowników programowalnych (PLC) oraz innych wybranych układów mikroprocesorowych.
Odniesienie do efektów zdefiniowanych dla obszaru kształcenia	T1A_U08	potrafi planować i przeprowadzać eksperymenty, w tym pomiary i symulacje komputerowe, interpretować uzyskane wyniki i wyciągać wnioski
	T1A_U09	potrafi wykorzystać do formułowania i rozwiązywania zadań inżynierskich metody analityczne, symulacyjne oraz eksperymentalne
	T1A_U15	potrafi ocenić przydatność rutynowych metod i narzędzi służących do rozwiązania prostego zadania inżynierskiego o charakterze praktycznym, charakterystycznego dla studiowanego kierunku studiów oraz wybrać i zastosować właściwą metodę i narzędzia
	T1A_U16	potrafi - zgodnie z zadaną specyfikacją - zaprojektować oraz zrealizować proste urządzenie, obiekt, system lub proces, typowe dla studiowanego kierunku studiów, używając właściwych metod, technik i narzędzi
Odniesienie do efektów kształcenia prowadzących do uzyskania tytułu zawodowego inżyniera	InzA_U01	potrafi planować i przeprowadzać eksperymenty, w tym pomiary i symulacje komputerowe, interpretować uzyskane wyniki i wyciągać wnioski
	InzA_U02	potrafi wykorzystać do formułowania i rozwiązywania zadań inżynierskich metody analityczne, symulacyjne oraz eksperymentalne
	InzA_U06	potrafi dokonać identyfikacji i sformułować specyfikację prostych zadań inżynierskich o charakterze praktycznym, charakterystycznych dla studiowanego kierunku studiów
	InzA_U07	potrafi ocenić przydatność rutynowych metod i narzędzi służących do rozwiązania prostego zadania inżynierskiego o charakterze praktycznym, charakterystycznego dla studiowanego kierunku studiów oraz wybrać i zastosować właściwą metodę i narzędzia
	InzA_U08	potrafi - zgodnie z zadaną specyfikacją - zaprojektować proste urządzenie, obiekt, system lub proces, typowe dla studiowanego kierunku studiów, używając właściwych metod, technik i narzędzi
Cel przedmiotu	C-5	Zapoznanie studentów z aparaturą pomiarową stosowaną do dokonywania pomiarów drgań.
Cel przedmiotu	C-4	Zaznajomienie studentów z praktycznymi metodami określania własciwości dynamicznych obiektów mechanicznych.
Treści programowe	T-L-5	Metody identyfikacji parametrów modeli układów mechanicznych.
	T-L-4	Dobór eliminatora drgań do układu o jednym stopniu swobody.
	T-L-2	Badania układów o jednym stopniu swobody.
	T-L-6	Eksperyment modalny dla układu o wielu stoniach swobody.
	T-L-3	Badania układów o dwóch stopniach swobody.
	T-L-1	Podstawy pomiarów drgań mechanicznych.
Metody nauczania	M-3	Ćwiczenia laboratoryjne.
Sposób oceny	S-3	Ocena podsumowująca: Raporty z badań laboratoryjnych.
Kryteria oceny	Ocena	Kryterium oceny
	2,0	Student nie jest w stanie samodzielnie wykonać zleconych czynności.
	3,0	Student wykonuje poprawnie zlecone czynności. Nie potrafi wyciągnąc wniosków na podstawie swoich czynności. Słownictwo stosuje niewłaściwe lub z licznymi pomyłkami.
	3,5	Umiejętności pośrednie pomiędzy tymi ocenianymi na 3,0 a 4,0.
	4,0	Poprawnie wykonuje zlecone działania lecz wymaga stałego nadzoru i zwracania uwagi na istotne elementy procedur badawczych. Ma trudności z wyciąganiem właściwych wniosków. Stosuje własciwa terminologię.
	4,5	Umiejętności pośrednie pomiędzy tymi ocenianymi na 4,0 a 5,0
	5,0	Poprawnie wykonuje zlecone działania, posługuje się poprawnymi sformułowaniami i pojęciami. Wyciąga logiczne wnioski i zna ograniczenia stosowanych narzędzi.

Pole	KOD	Znaczenie kodu
Zamierzone efekty kształcenia	ME_1A_C08-1_K01	Zamierzonym efektem jest umotywowanie studenta do samodzielnej pracy oraz ugruntowywania zdobytej wiedzy przez rozwiązywanie dużej liczby zadań (nabycie wprawy w posługiwaniu się narzędziami obliczeniowymi).
Odniesienie do efektów kształcenia dla kierunku studiów	ME_1A_K01	Rozumie potrzebę ciągłego uczenia się celem utrzymania poziomu i podnoszenia kompetencji zawodowych, osobistych i społecznych.
Odniesienie do efektów zdefiniowanych dla obszaru kształcenia	T1A_K01	rozumie potrzebę uczenia się przez całe życie; potrafi inspirować i organizować proces uczenia się innych osób
Cel przedmiotu	C-3	Wykształcenie w studencie świadomości potrzeby samodzielnej pracy w celu doskonalenia nabywanych umiejętności rozwiązywania problemów inżynierskich.
Treści programowe	T-L-5	Metody identyfikacji parametrów modeli układów mechanicznych.
	T-L-4	Dobór eliminatora drgań do układu o jednym stopniu swobody.
	T-L-2	Badania układów o jednym stopniu swobody.
	T-L-6	Eksperyment modalny dla układu o wielu stoniach swobody.
	T-L-3	Badania układów o dwóch stopniach swobody.
	T-L-1	Podstawy pomiarów drgań mechanicznych.
Metody nauczania	M-3	Ćwiczenia laboratoryjne.
	M-2	Ćwiczenia przedmiotowe.
	M-1	Wykład informacyjny.
Sposób oceny	S-3	Ocena podsumowująca: Raporty z badań laboratoryjnych.