Wydział Kształtowania Środowiska i Rolnictwa - Ochrona i kształtowanie środowiska (S3)
Sylabus przedmiotu Filozofia:
Informacje podstawowe
| Kierunek studiów | Ochrona i kształtowanie środowiska | ||
|---|---|---|---|
| Forma studiów | studia stacjonarne | Poziom | trzeciego stopnia |
| Stopnień naukowy absolwenta | doktor | ||
| Obszary studiów | — | ||
| Profil | |||
| Moduł | — | ||
| Przedmiot | Filozofia | ||
| Specjalność | przedmiot wspólny | ||
| Jednostka prowadząca | Studium Nauk Humanistycznych i Pedagogicznych | ||
| Nauczyciel odpowiedzialny | Aleksander Butrynowski <Aleksander.Butrynowski@zut.edu.pl> | ||
| Inni nauczyciele | Aleksander Butrynowski <Aleksander.Butrynowski@zut.edu.pl>, Dariusz Zienkiewicz <Dariusz.Zienkiewicz@zut.edu.pl> | ||
| ECTS (planowane) | 2,0 | ECTS (formy) | 2,0 |
| Forma zaliczenia | egzamin | Język | polski |
| Blok obieralny | 2 | Grupa obieralna | 2 |
Wymagania wstępne
| KOD | Wymaganie wstępne |
|---|---|
| W-1 | Postawy filozofii |
| W-2 | Podstawowa wiedza z zakresu fizyki i innych nauk przyrodniczych |
Cele przedmiotu
| KOD | Cel modułu/przedmiotu |
|---|---|
| C-1 | Znajomość podstawowych reguł wnioskowania obowiazujacych we współczesnych naukach przyrodniczych. Umiejętność wykorzystania tej wiedzy do racjonalnego myślenia w zakresie swoich zawodowych kompetencji. |
| C-2 | Umiejętnośc analitycznego porównywania stanowisk, wskazywania na wady i zalety poszczególnych rozwiązań, dokonywania wyboru ze względu na przyjęte kryteria. |
Treści programowe z podziałem na formy zajęć
| KOD | Treść programowa | Godziny |
|---|---|---|
| wykłady | ||
| T-W-1 | Znaczące teorie i odkrycia naukowe od Arystotelesa do Galileusza ważne dla współczesnego obrazu świata. | 2 |
| T-W-2 | Świat mechanistyczny – nadzieja opanowania przyrody. Jawne i ukryte filozoficzne założenia w świecie Newtona. Mechanicyzm początków XXI w. | 2 |
| T-W-3 | Teorie względności Einsteina i mechanika kwantowa – zacieranie się granic między naukami przyrodniczymi a filozofią. | 4 |
| T-W-4 | Przełom informatyczny. Kognitywistyka i wyłaniający się z niej obraz człowieka i świata. Człowiek jako maszyna Turinga. Problem sztucznej inteligencji. | 2 |
| T-W-5 | Postmodernistyczny przełom w podejściu do nauk przyrodniczych. Czy kategoria „obiektywnej prawdy” jest znakiem rozpoznawczym nauki? | 1 |
| T-W-6 | Falsyfikowalność jako kryterium naukowości teorii. Porównanie indukcjonistycznej i falsyfikacjonistycznej teorii konfirmacji. | 2 |
| T-W-7 | Czy zalecana metoda nauki XXI wieku może sprowadzać się do metodologicznego zawołania Feyerabenda "wszystko wolno"? | 2 |
| 15 | ||
Obciążenie pracą studenta - formy aktywności
| KOD | Forma aktywności | Godziny |
|---|---|---|
| wykłady | ||
| A-W-1 | uczestnictwo w zajęciach | 15 |
| A-W-2 | Konsultacje | 2 |
| A-W-3 | Przygotowanie merytoryczne do wykładu konwersatoryjnego i zaliczenia | 43 |
| 60 | ||
Metody nauczania / narzędzia dydaktyczne
| KOD | Metoda nauczania / narzędzie dydaktyczne |
|---|---|
| M-1 | wykład informacyjny |
| M-2 | Wykład problemowy |
| M-3 | Wykład konwersatoryjny |
Sposoby oceny
| KOD | Sposób oceny |
|---|---|
| S-1 | Ocena formująca: Aktywność merytoryczna podczas wykładu konwersatoryjnego. |
| S-2 | Ocena podsumowująca: zaliczenie ustne z wykładów i zadanej literatury |
Zamierzone efekty kształcenia - wiedza
| Zamierzone efekty kształcenia | Odniesienie do efektów kształcenia dla dyscypliny | Odniesienie do efektów zdefiniowanych dla obszaru kształcenia | Cel przedmiotu | Treści programowe | Metody nauczania | Sposób oceny |
|---|---|---|---|---|---|---|
| OKS_3A_B03-2_W01 Posiada wiedzę dotyczącą roli nauk przyrodniczych i ich miejsca w kulturze. Posiada wiedzę dotyczącą specyfiki myślenia naukowego. | OS_3A_W02 | — | C-1, C-2 | T-W-2, T-W-1, T-W-4, T-W-3, T-W-5, T-W-6, T-W-7 | M-3, M-2, M-1 | S-1, S-2 |
Zamierzone efekty kształcenia - umiejętności
| Zamierzone efekty kształcenia | Odniesienie do efektów kształcenia dla dyscypliny | Odniesienie do efektów zdefiniowanych dla obszaru kształcenia | Cel przedmiotu | Treści programowe | Metody nauczania | Sposób oceny |
|---|---|---|---|---|---|---|
| OKS_3A_B03-2_U01 Potrafi dyskutować stosując logicznie jak i merytorycznie uzasadnione argumenty, mając świadomość specyfiki myślenia naukowego. | OS_3A_U01 | — | C-2 | T-W-2, T-W-1, T-W-4, T-W-3, T-W-5, T-W-6, T-W-7 | M-3, M-2 | S-1 |
Zamierzone efekty kształcenia - inne kompetencje społeczne i personalne
| Zamierzone efekty kształcenia | Odniesienie do efektów kształcenia dla dyscypliny | Odniesienie do efektów zdefiniowanych dla obszaru kształcenia | Cel przedmiotu | Treści programowe | Metody nauczania | Sposób oceny |
|---|---|---|---|---|---|---|
| OKS_3A_B03-2_K01 Posiada kompetencje związane ze współpracą w grupie dokonując selekcji materiału, a następnie dyskutując w zespole rozważane zagadnienia. Bierze odpowiedzialność za jakość dyskusji, wywiązuje się ze swojego zadania wynikającego z podziału obowiązków w grupie; potrafi ocenić wykonanie zadania. | OS_3A_K01 | — | C-2 | T-W-2, T-W-1, T-W-4, T-W-3, T-W-5, T-W-6, T-W-7 | M-3, M-2 | S-1 |
Kryterium oceny - wiedza
| Efekt kształcenia | Ocena | Kryterium oceny |
|---|---|---|
| OKS_3A_B03-2_W01 Posiada wiedzę dotyczącą roli nauk przyrodniczych i ich miejsca w kulturze. Posiada wiedzę dotyczącą specyfiki myślenia naukowego. | 2,0 | nie umie przedstawić roli nauk przyrodniczych w kulturze; nie ma świadomości specyfiki wymagań myślenia naukowego. |
| 3,0 | powierzchownie przedstawia rolę nauk przyrodniczych w kulturze; nie ma świadomości specyfiki wymagań myślenia naukowego. | |
| 3,5 | powierzchownie przedstawia rolę nauk przyrodniczych w kulturze; wskazuje na podstawowe wyróżniki myślenia naukowego. | |
| 4,0 | w sposób udokumentowany faktograficznie przedstawia rolę nauk przyrodniczych w kulturze; wskazuje na podstawowe wyróżniki myślenia naukowego; stosuje niektóre z tych wyróżników do oceny poznawanych teorii. | |
| 4,5 | w sposób udokumentowany faktograficznie przedstawia rolę nauk przyrodniczych w kulturze; wskazuje na podstawowe wyróżniki myślenia naukowego; stosuje niektóre z tych wyróżników do oceny poznawanych teorii; potrafi samodzielnie zastosować reguły myślenia naukowego podczas omawiania problemów studiowanej dyscypliny. | |
| 5,0 | w sposób udokumentowany i zróżnicowany faktograficznie przedstawia rolę nauk przyrodniczych w kulturze; w pełni charakteryzuje wyróżniki myślenia naukowego; stosuje niektóre z tych wyróżników do oceny poznawanych teorii; potrafi samodzielnie i twórczo zastosować reguły myślenia naukowego podczas omawiania problemów studiowanej dyscypliny. |
Kryterium oceny - umiejętności
| Efekt kształcenia | Ocena | Kryterium oceny |
|---|---|---|
| OKS_3A_B03-2_U01 Potrafi dyskutować stosując logicznie jak i merytorycznie uzasadnione argumenty, mając świadomość specyfiki myślenia naukowego. | 2,0 | nie czestniczy w pracy zespołu przygotowującego prezentację; nie bierze udziału w dyskusjach |
| 3,0 | w dyskusjach nie używa naukowej terminologii i popełnia błędy logiczne; aktywność w pracy zespołu umiarkowana. | |
| 3,5 | niekiedy w dyskusjach używa naukowej terminologii; nieliczne błędy logiczne; przejawia aktywność w pracy zespołu. | |
| 4,0 | potrafi rzetelnie i trafnie dyskutować używając terminologii naukowej; przejawia aktywność w pracy zespołu. | |
| 4,5 | potrafi rzetelnie i trafnie dyskutować używając terminologii naukowej; samodzielnie tworzy argumenty bazując na zdobytej wiedzy; w pracy zespołowej jest aktywny i odpowiedzialny za jej jakość. | |
| 5,0 | potrafi rzetelnie i trafnie dyskutować używając terminologii naukowej; samodzielnie tworzy argumenty bazując na zdobytej wiedzy; w pracy zespołowej jest liderem kreującym nowe pomysły i dbającym o jakość pracy zespołu. |
Kryterium oceny - inne kompetencje społeczne i personalne
| Efekt kształcenia | Ocena | Kryterium oceny |
|---|---|---|
| OKS_3A_B03-2_K01 Posiada kompetencje związane ze współpracą w grupie dokonując selekcji materiału, a następnie dyskutując w zespole rozważane zagadnienia. Bierze odpowiedzialność za jakość dyskusji, wywiązuje się ze swojego zadania wynikającego z podziału obowiązków w grupie; potrafi ocenić wykonanie zadania. | 2,0 | nie posiada kompetencji związanych ze współpracą w grupie; nie potrafi dokonać selekcji materiału; brak odpowiedzialności za jakość i terminowość wykonywanej pracy. |
| 3,0 | przejawia podstawowe kompetencje związane ze współpracą w grupie; dokonuje selekcji materiału, sporadycznie bierze udział w dyskusji. W stopniu podstawowym potrafi przedstawić swoje kompetencje podczas egzaminu. | |
| 3,5 | przejawia podstawowe kompetencje związane ze współpracą w grupie; dokonuje selekcji materiału; wywiązuje się ze swojego zadania wynikającego z podziału obowiązków w grupie. W stopniu podstawowym potrafi przedstawić swoje kompetencje podczas egzaminu. | |
| 4,0 | przejawia kompetencje związane ze współpracą w grupie; dokonuje selekcji materiału – w sposób poprawny hierarchizuje pojęcia; często zabiera głos w dyskusjach; wywiązuje się ze swojego zadania wynikającego z podziału obowiązków w grupie. Potrafi przedstawić swoje kompetencje podczas egzaminu. | |
| 4,5 | przejawia kompetencje związane ze współpracą w grupie; dokonuje selekcji materiału – w sposób poprawny hierarchizuje pojęcia; często zabiera głos w dyskusjach; wywiązuje się ze swojego zadania wynikającego z podziału obowiązków w grupie; ocenia wykonanie zadania. Potrafi przedstawić swoje kompetencje podczas egzaminu, wykazując samodzielność w prowadzonych wnioskowaniach. | |
| 5,0 | przejawia kompetencje związane ze współpracą w grupie; dokonuje selekcji materiału przygotowując się na ćwiczenia – w sposób poprawny hierarchizuje pojęcia; często zabiera głos w dyskusjach; bardzo dobrze wywiązuje się ze swojego zadania wynikającego z podziału obowiązków w grupie – chętnie podejmuje się roli lidera; ocenia wykonanie zadania; samodzielnie i w sposób twórczy inspiruje dyskusję i pracę zespołu. Potrafi przedstawić swoje kompetencje podczas egzaminu, wykazując samodzielność w prowadzonych wnioskowaniach. |
Literatura podstawowa
- Chalmers A., Czym jest to, co zwiemy nauką?, Siedmioróg, 1997
- Heller M., Filozofia nauki. Wprowadzenie, Petrus, 2011
- Penrose R., Droga do rzeczywistości. Wyczerpujący przewodnik po prawach rządzących Wszechświatem, Prószyński i S-ka, 2010
Literatura dodatkowa
- Greene B., Piękno wszechświata. Superstruny, ukryte wymiary i poszukiwania teorii ostatecznej, Prószyński i S-ka, 2005
- Marciszewski W., Sztuczna inteligencja, Znak, 1998