| Pole | KOD | Znaczenie kodu |
|---|
| Zamierzone efekty kształcenia | I_1A_C/04_U01 | Student powinien umieć od podstaw implementować specyfikację rozwiązywanego problemu wykorzystując programistyczne mechanizmy implementacji paradygmatu obiektowego |
|---|
| Odniesienie do efektów kształcenia dla kierunku studiów | I_1A_U20 | ma umiejętności samokształcania się |
|---|
| I_1A_U01 | potrafi w zakresie podstawowym projektować, implementować i testować oprogramowanie |
| I_1A_U02 | potrafi aktywnie uczestniczyć w pracach projektowych zespołowych i indywidualnych |
| I_1A_U14 | ma umiejętność tworzenia interfejsów użytkownika oraz wykorzystania różnych sposobów komunikacji z systemami komputerowymi |
| I_1A_U19 | ma umiejętność wyboru algorytmu i struktur danych do rozwiązania określonego zadania inżynierskiego |
| I_1A_U03 | umie oceniać przydatność i stosować różne paradygmaty programowania, języki i środowiska programistyczne do rozwiązywania problemów dziedzinowych |
| I_1A_U05 | potrafi tworzyć i posługiwać się dokumentacją techniczną |
| Odniesienie do efektów zdefiniowanych dla obszaru kształcenia | T1A_U01 | potrafi pozyskiwać informacje z literatury, baz danych oraz innych właściwie dobranych źródeł, także w języku angielskim lub innym języku obcym uznawanym za język komunikacji międzynarodowej w zakresie studiowanego kierunku studiów; potrafi integrować uzyskane informacje, dokonywać ich interpretacji, a także wyciągać wnioski oraz formułować i uzasadniać opinie |
|---|
| T1A_U02 | potrafi porozumiewać się przy użyciu różnych technik w środowisku zawodowym oraz w innych środowiskach |
| T1A_U03 | potrafi przygotować w języku polskim i języku obcym, uznawanym za podstawowy dla dziedzin nauki i dyscyplin naukowych właściwych dla studiowanego kierunku studiów, dobrze udokumentowane opracowanie problemów z zakresu studiowanego kierunku studiów |
| T1A_U04 | potrafi przygotować i przedstawić w języku polskim i języku obcym prezentację ustną, dotyczącą szczegółowych zagadnień z zakresu studiowanego kierunku studiów |
| T1A_U05 | ma umiejętność samokształcenia się |
| T1A_U06 | ma umiejętności językowe w zakresie dziedzin nauki i dyscyplin naukowych, właściwych dla studiowanego kierunku studiów, zgodne z wymaganiami określonymi dla poziomu B2 Europejskiego Systemu Opisu Kształcenia Językowego |
| T1A_U07 | potrafi posługiwać się technikami informacyjno-komunikacyjnymi właściwymi do realizacji zadań typowych dla działalności inżynierskiej |
| T1A_U08 | potrafi planować i przeprowadzać eksperymenty, w tym pomiary i symulacje komputerowe, interpretować uzyskane wyniki i wyciągać wnioski |
| T1A_U09 | potrafi wykorzystać do formułowania i rozwiązywania zadań inżynierskich metody analityczne, symulacyjne oraz eksperymentalne |
| T1A_U10 | potrafi - przy formułowaniu i rozwiązywaniu zadań inżynierskich - dostrzegać ich aspekty systemowe i pozatechniczne |
| T1A_U11 | ma przygotowanie niezbędne do pracy w środowisku przemysłowym oraz zna zasady bezpieczeństwa związane z tą pracą |
| T1A_U12 | potrafi dokonać wstępnej analizy ekonomicznej podejmowanych działań inżynierskich |
| T1A_U13 | potrafi dokonać krytycznej analizy sposobu funkcjonowania i ocenić - zwłaszcza w powiązaniu ze studiowanym kierunkiem studiów - istniejące rozwiązania techniczne, w szczególności urządzenia, obiekty, systemy, procesy, usługi |
| T1A_U14 | potrafi dokonać identyfikacji i sformułować specyfikację prostych zadań inżynierskich o charakterze praktycznym, charakterystycznych dla studiowanego kierunku studiów |
| T1A_U15 | potrafi ocenić przydatność rutynowych metod i narzędzi służących do rozwiązania prostego zadania inżynierskiego o charakterze praktycznym, charakterystycznego dla studiowanego kierunku studiów oraz wybrać i zastosować właściwą metodę i narzędzia |
| T1A_U16 | potrafi - zgodnie z zadaną specyfikacją - zaprojektować oraz zrealizować proste urządzenie, obiekt, system lub proces, typowe dla studiowanego kierunku studiów, używając właściwych metod, technik i narzędzi |
| Odniesienie do efektów kształcenia prowadzących do uzyskania tytułu zawodowego inżyniera | InzA_U01 | potrafi planować i przeprowadzać eksperymenty, w tym pomiary i symulacje komputerowe, interpretować uzyskane wyniki i wyciągać wnioski |
|---|
| InzA_U02 | potrafi wykorzystać do formułowania i rozwiązywania zadań inżynierskich metody analityczne, symulacyjne oraz eksperymentalne |
| InzA_U03 | potrafi - przy formułowaniu i rozwiązywaniu zadań inżynierskich - dostrzegać ich aspekty systemowe i pozatechniczne |
| InzA_U05 | potrafi dokonać krytycznej analizy sposobu funkcjonowania i ocenić - zwłaszcza w powiązaniu ze studiowanym kierunkiem studiów - istniejące rozwiązania techniczne, w szczególności urządzenia, obiekty, systemy, procesy, usługi |
| InzA_U06 | potrafi dokonać identyfikacji i sformułować specyfikację prostych zadań inżynierskich o charakterze praktycznym, charakterystycznych dla studiowanego kierunku studiów |
| InzA_U07 | potrafi ocenić przydatność rutynowych metod i narzędzi służących do rozwiązania prostego zadania inżynierskiego o charakterze praktycznym, charakterystycznego dla studiowanego kierunku studiów oraz wybrać i zastosować właściwą metodę i narzędzia |
| InzA_U08 | potrafi - zgodnie z zadaną specyfikacją - zaprojektować proste urządzenie, obiekt, system lub proces, typowe dla studiowanego kierunku studiów, używając właściwych metod, technik i narzędzi |
| Cel przedmiotu | C-1 | Zapoznanie studentów z zasadami programowania obiektowego. |
|---|
| C-2 | Ukształtowanie umiejętności z zakresu technik programowania obiektowego |
| Treści programowe | T-W-2 | Zarządzanie czasem życia i dostępem do składowych obiektów złożonych. Agregacja a kompozycja. |
|---|
| T-W-4 | Dziedziczenie. Technika programowania. |
| T-W-5 | Polimorfizm. Metody wirtualne i klasy polimorficzne. |
| T-W-6 | Programowanie uogólnione. Funkcje wzorcowe i wzorce klas. |
| T-W-7 | Programowanie generyczne za pomocą biblioteki standardowej, STL. |
| T-W-3 | Przeładowanie operacji, funkcji oraz przeciążanie operatorów. |
| T-W-1 | Paradygmat programowania obiektowego. Języki oraz środowiska programowania obiektowego. Inkapsulacja jako element paradygmatu. |
| T-W-8 | Rozpoznanie typu w czasie wykonania programu. Obsługa wyjątków. |
| T-L-7 | Metody wirtualne; definicja metody wirtualnej; wirtualne destruktory; wywołanie metody wirtualnej; wirtualne klasy podstawowe; definicja wirtualnej klasy podstawowej; dostęp do składowych wirtualnej klasy podstawowej; kolejność wywoływania konstruktorów i destruktorów. |
| T-L-8 | Definicja klasy wzorcowej; konkretyzowanie klasy wzorcowej; specjalizowanie klasy wzorcowej; pola statyczne klas wzorcowych; wyrażenia stałe jako parametry klas wzorcowych; typy zagnieżdżone w treść klasy wzorcowej; deklaracja zaprzyjaźnienia klas wzorcowych. Specjalizacja szablonów. Dziedziczenie a klasy wzorcowe - wzorcowa klasa pochodna. |
| T-L-9 | Listy jednokierunkowe i dwukierunkowe; tworzenie węzła; pojęcie i opracowanie iteratora; definicje metod podstawowych listy. Definicja metod podstawowych stosu i kolejki. Rekursja. Drzewa binarne. |
| T-L-1 | Środowisko implementacji. Tworzenie obiektów na stosie za pomocą struktur. Przekazanie obiektów przez argumenty funkcji globalnych i zwrot obiektów. Programowanie funkcji przeładowanych. |
| T-L-2 | Tworzenie obiektów na stercie za pomocą klas. Zarządzanie obiektami na stercie. Operatory new oraz delete. Tablicy obiektów i wskaźników na obiekty. |
| T-L-3 | Konstruowanie złożonych obiektów: agregacja i kompozycja. Programowanie konstruktorów, destruktorów, inicjalizacja i kasowanie obiektów dynamicznych. |
| T-L-4 | Programowanie klas zagnieżdżonych, statycznych oraz lokalnych. Wykorzystanie deklaracji friend, wskaźnika this oraz uzycie wskaźników do składowych, w tym statycznych. |
| T-L-5 | Przeciążanie operatorów oraz programowanie operatorów konwersji typów. |
| T-L-10 | Definicja i uzycie przestrzeni nazw, programowanie kontejnerów sekwencyjnych biblioteki STL: string, vector, lista, kolejka dwukierunkowa. |
| T-L-11 | Strumieni wejścia –wyjścia: pojęcie strumienia, strumienie związane z plikami, łańcuchowe strumienie, formatowanie strumienie, manipulatory. |
| T-L-6 | Klasy podstawowe i pochodne. Programowanie dziedziczenia. Dostęp do składowych, inicjowanie klasy dziedziczonych, dziedziczenie a konwersja typu, dziedziczenie operatorów. |
| T-L-12 | Programowanie kontenerów asocjacyjnych : map, multimap, set, multiset. |
| T-L-13 | Pojęcie predykatu. Obiekty funkcyjne. Adaptowanie obiektów funkcyjnych. Biblioteka predykatów. Algorytmy uogólnione: manipulowanie sekwencjami, sortowanie i operacji na sekwencjach posortowanych, algorytmy numeryczne. |
| T-L-14 | Rzutowanie w czasie wykonania. Operator typeid. Zastosowanie mechanizmu RTTI. |
| T-L-15 | Przychwytywanie wyjątku, dopasowanie wyjątków, wyjątki standardowe, specyfikacja wyjątków, bezpieczeństwo wyjątków. |
| Metody nauczania | M-1 | Wykład informacyjny połączony z metodą badania przypadków oraz komputerową demonstracją |
|---|
| M-2 | Ćwiczenia laboratoryjne |
| Sposób oceny | S-1 | Ocena formująca: Wejciówka. Pozwala oceniać przygotowanie studenta do ćwiczeń laboratoryjnych. |
|---|
| S-2 | Ocena formująca: Sprawdzenie programistycznych zadań domowych. Pozwala ocenić przyswojoną wiedzę z wcześniejszych tematów . |
| S-3 | Ocena formująca: Ocena zadań ćwiczeniowych wykonywanych w ramach zajęć laboratorinyjch. Pozwala ocenić stopień przygotowania studenta do samodzielnego wykonania programistycznych ćwiczeń domowych. |
| S-4 | Ocena podsumowująca: Testowy ekzamin pisemny |
| Kryteria oceny | Ocena | Kryterium oceny |
|---|
| 2,0 | nie spełnia kryteriów okreslonych dla oceny 3 |
| 3,0 | potrafi implementować główne podstatowe zasady paradygmatu obiektowego |
| 3,5 | potrafi implementować główne podstatowe zasady paradygmatu obiektowego oraz zarządzania wyjątkami |
| 4,0 | potrafi implementować podstatowe zasady paradygmatu obiektowego, zasady zarządzania wyjakami oraz wybrane podstawowe mechanizmy programowania uogólnionego. |
| 4,5 | potrafi implementować podstatowe zasady paradygmatu obiektowego, zasady zarządzania wyjątkami, dowolne mechanizmy programowania uogólnionego. |
| 5,0 | potrafi implementować podstatowe zasady paradygmatu obiektowego, zarządzania wyjątkami, dowolne mechanizmy programowania uogólnionego oraz biblioteki standardowej. |