ZUT - Krajowe Ramy Kwalifikacji / Rok 2013/2014 / Wydział Technologii i Inżynierii Chemicznej / Technologia chemiczna (S2) / Technologia podstawowej syntezy organicznej / Sylabus przedmiotu

Wydział Technologii i Inżynierii Chemicznej - Technologia chemiczna (S2)
specjalność: Technologia podstawowej syntezy organicznej

Sylabus przedmiotu Chemia fizyczna polimerów:

Informacje podstawowe

Kierunek studiów	Technologia chemiczna
Forma studiów	studia stacjonarne	Poziom	drugiego stopnia
Tytuł zawodowy absolwenta	magister inżynier
Obszary studiów	nauk technicznych, studiów inżynierskich
Profil	ogólnoakademicki
Moduł	—
Przedmiot	Chemia fizyczna polimerów
Specjalność	Technologia tworzyw sztucznych, włókien i elastomerów
Jednostka prowadząca	Instytut Polimerów
Nauczyciel odpowiedzialny	Agnieszka Piegat <Agnieszka.Piegat@zut.edu.pl>
Inni nauczyciele
ECTS (planowane)	4,0	ECTS (formy)	4,0
Forma zaliczenia	egzamin	Język	polski
Blok obieralny	—	Grupa obieralna	—

Formy dydaktyczne

Forma dydaktyczna	KOD	Semestr	Godziny	ECTS	Waga	Zaliczenie
laboratoria	L	1	45	1,7	0,26	zaliczenie
ćwiczenia audytoryjne	A	1	15	0,5	0,30	zaliczenie
wykłady	W	1	45	1,8	0,44	egzamin

Wymagania wstępne

KOD	Wymaganie wstępne
W-1	Opanowanie treści z zakresu fizyki, chemii fizycznej i chemii polimerów.

Cele przedmiotu

KOD	Cel modułu/przedmiotu
C-1	Zapoznanie studentów z definicjami i pojęciami związanymi z tematyką przedmiotu
C-2	Wykształcenie umiejętności posługiwania się wiedzą z zakresu podstawowych i szczegółowych zagadnień chemii fizycznej polimerów
C-3	Ukształtowanie umiejętności opisywania zjawisk i modeli fizycznych związków wielkocząsteczkowych

Treści programowe z podziałem na formy zajęć

KOD	Treść programowa	Godziny
ćwiczenia audytoryjne
T-A-1	Obliczanie stałych szybkości procesów polimeryzacji.	2
T-A-2	Obliczanie szybkości polimeryzacji.	2
T-A-3	Współczynniki reaktywności monomerów w kopolimeryzacji.	2
T-A-4	Obliczanie ciężarów cząsteczkowych polimerów (metoda wiskozymetryczna, osmometrii parowej i membranowej).	3
T-A-5	Rozpad inicjatorów- obliczanie współczynników szybkości rozpadu.	2
T-A-6	Wyznaczanie funkcji rozkładu mas cząsteczkowych polimerów.	2
T-A-7	Obliczanie temperatur zeszklenia na podtsawie równań modelowych	2
		15
laboratoria
T-L-1	Organizacja zajęć i BHP	3
T-L-2	Badanie wpływu stężenia monomeru na przebieg polimeryzacji roztworowej monomerów winylowych.	3
T-L-3	Oznaczanie ciężaru cząsteczkowego polimerów metodą wiskozymetryczną.	3
T-L-4	Dylatometryczny pomiar stopnia postępu i szybkości reakcji polimeryzacji	3
T-L-5	Ocena reaktywności substancji rodnikowo aktywnych.	3
T-L-6	Badanie rozpadu inicjatorów wolnorodnikowych polimeryzacji metodą wolumetryczną.	3
T-L-7	Osmometria parowa i membranowa.	6
T-L-8	Frakcjonowanie poli(metakrylanu metylu) i biomateriałów metodą selektywnego wytrącania.	3
T-L-9	Oczyszczanie polimerów z nano-elementami metodą frakcjonowanego wytrącania.	3
T-L-10	Badanie inhibicji w obecności zmiataczy biologicznych.	3
T-L-11	Oznaczanie parametrów rozpuszczalności Hildebranda metodą pęcznienia.	3
T-L-12	Pomiar temperatury zeszklenia polimerów metodą dylatometryczną.	3
T-L-13	Wyznaczanie współczynników reaktywności monomerów w kopolimeryzacji.	3
T-L-14	Wyznaczanie rzędowości reakcji rozpadu inicjatora metodą UV-VIS	3
		45
wykłady
T-W-1	Wprowadzenie, pojęcia podstawowe – literatura przedmiotu, monomery, mery, polimery, oligomery, historia polimerów, funkcyjność potencjalna i rzeczywista, struktura liniowa, rozgałęziona i usieciowana, polidyspersja, ilościowe określenie polidyspersyjności polimerów.	3
T-W-2	Fluktuacje właściwości, funkcje rozkładu ciężarów cząsteczkowych, średnie ciężary cząsteczkowe, statystyka łańcucha, funkcje Flory’ego i Schultza, konfiguracje i konformacja.	3
T-W-3	Rozcieńczone roztwory polimerów – spęcznianie i rozpuszczanie, termodynamika rozpuszczania, parametry Hildebranda, oddziaływania bliskiego i dalekiego zasięgu, łańcuch swobodnie związany, statystyczny model Kuhna, prawdopodobieństwo znalezienia końca łańcucha w objętości, prawdopodobieństwo odległości końców łańcucha.	3
T-W-4	Rozmiary kłębka, współczynnik ekspansji zwoju, warunki teta, roztwory metastabilne, objętość wyłączona, współczynnik wzajemnego oddziaływania polimer-rozpuszczalnik, wymiary makrocząsteczek rozgałęzionych, rozpuszczalność wielkocząsteczkowych biopolimerów.	3
T-W-5	Metody badania właściwości roztworów i oznaczania średnich ciężarów cząsteczkowych polimerów (parametry pomiarowe a średnie ciężary cząsteczkowe) – metody oznaczania liczbowo średniego ciężaru cząsteczkowego: ebuliometryczna i kriometryczna (zredukowana różnica temperatur, współczynniki wirialne, metoda porównawcza, stała kriometryczna i ebuliometryczna, metoda statyczna i dynamiczna).	3
T-W-6	Metody osmometryczne –membranowa (zredukowane ciśnienie osmotyczne, współczynniki wirialne, typy osmometrów, sposoby pomiarów, „metoda połowy sum”, ekstrapolacja do czasu zerowego, kondycjonowanie membran, rodzaje membran, ich asymetria i efekt balonowy), metoda destylacji izotermicznej – osmometrii parowej (vapour-pressure) (prawo Raoulta, zasada pomiaru, wzorce), metoda izopiestyczna (zasada pomiaru, metoda Bergera, metoda graficzna), metoda analityczna – oznaczania grup końcowych.	3
T-W-7	Metoda oznaczania wagowo średniego ciężaru cząsteczkowego polimeru – rozpraszanie światła w badaniach polimerów (małe i duże cząsteczki, inkrement współczynnika załamania, stała optyczna Debey’a, stała Rayleigha, rozpraszanie roztworu, czynnik depolaryzacji – funkcja P(teta) i jej własności, światło spolaryzowane i niespolaryzowane, wykres Zimma, wymiary makrocząsteczek).	6
T-W-8	Lepkość rozcieńczonych roztworów polimerów i metoda oznaczania wiskozymetrycznie średniego ciężaru cząsteczkowego (definicja lepkości, lepkość zredukowana, istotna, równanie MKSH, wymiary makrocząsteczek, zależność lepkości istotnej i ciężaru cząsteczkowego, wzory Flory’ego-Foxa, wyznaczanie K i alfa we wzorach MKSH, stężeniowa zależność lepkości istotnej, molowy współczynnik tarcia).	6
T-W-9	Dyfuzja w roztworach polimerów i zastosowanie metod dyfuzyjnych w badaniach właściwości roztworów polimerów (prawa Ficka).	3
T-W-10	Metody sedymentacyjne oznaczania ciężarów cząsteczkowych polimerów i badanie właściwości roztworów przy użyciu ultrawirówek (metoda szybkości sedymentacji, stała sedymentacyjna, metoda równowagi sedymentacyjnej, metoda Archibalda).	3
T-W-11	Frakcjonowanie polimerów i metody oceny polimolekularności, metoda frakcjonowanego wytrącania (fazy, koacerwaty, równanie Flory’ego, współczynnik podziału, frakcjonowanie „w trójkąt” i „choinkę”), metoda frakcjonowanego rozpuszczania (nośniki, ekstrakcja kolumnowa, gradient składu mieszaniny i temperatury), inne metody frakcjonowania (metoda podziału między dwie fazy ciekłe, metody dyfuzyjne, metoda chromatografii absorpcyjnej). Opracowanie wyników frakcjonowania.	6
T-W-12	Metody analityczne określania funkcji rozkładu ciężarów cząsteczkowych polimerów – metoda miareczkowania turbidimetrycznego, metoda chromatografii cienkowarstwowej, metoda GPC, metoda ultrawirówki. Inne metody określania niejednorodności polimerów.	3
		45

Obciążenie pracą studenta - formy aktywności

KOD	Forma aktywności	Godziny
ćwiczenia audytoryjne
A-A-1	Uczestnictwo w zajęciach	15
		15
laboratoria
A-L-1	Uczestnictwo w zajęciach laboratoryjnych	45
A-L-2	Zapoznanie się z instrukcjami do ćwiczeń oraz literaturą uzupełniającą	2
A-L-3	Opracowanie wyników z laboratorium w formie sprawozdania.	2
A-L-4	Przygotowanie się do kolokwium zaliczającego ćwiczenie.	3
		52
wykłady
A-W-1	Uczestnictwo w wykładach	45
A-W-2	Praca samodzielna	9
		54

Metody nauczania / narzędzia dydaktyczne

KOD	Metoda nauczania / narzędzie dydaktyczne
M-1	Wykład informacyjny z wyjaśnieniami tematyki przedmiotu
M-2	ćwiczenia laboratoryjne
M-3	ćwiczenia audytoryjne

Sposoby oceny

KOD	Sposób oceny
S-1	Ocena podsumowująca: Egzamin pisemny na koniec przedmiotu podsumowujący zdobytą wiedzę i umiejętności z zakresu przedmiotu
S-2	Ocena formująca: kolokwium pisemne
S-3	Ocena podsumowująca: kolokwium zaliczeniowe pisemne

Zamierzone efekty kształcenia - wiedza

Zamierzone efekty kształcenia	Odniesienie do efektów kształcenia dla kierunku studiów	Odniesienie do efektów zdefiniowanych dla obszaru kształcenia	Odniesienie do efektów kształcenia prowadzących do uzyskania tytułu zawodowego inżyniera	Cel przedmiotu	Treści programowe	Metody nauczania	Sposób oceny
TCH_2A_D01-03_W01 Student powinien definiować oraz objaśniać i tłumaczyć pojęcia z zakresu chemii fizycznej polimerów. Powinien również umieć charakteryzować modele i zjawiska dotyczące związków wielkocząsteczkowych.	TCH_2A_W01	T2A_W01	InzA2_W01, InzA2_W05	C-1, C-3, C-2	T-W-1, T-W-3, T-W-5, T-W-6, T-W-7, T-W-8, T-W-2, T-W-4, T-W-9, T-W-10, T-W-11, T-W-12	M-1, M-2, M-3	S-1
TCH_2A_D01-03_W02 Student potrafi opisać oraz wytłumaczyć zachowanie się makrocząsteczek w roztworach oraz umie charakteryzować właściwości molekularne polimerów.	TCH_2A_W02	T2A_W01	InzA2_W02, InzA2_W05	C-1, C-3, C-2	T-W-1, T-W-3, T-W-5, T-W-6, T-W-7, T-W-8, T-W-2, T-W-4, T-W-9, T-W-10, T-W-11, T-W-12	M-1, M-2	S-1

Zamierzone efekty kształcenia - umiejętności

Zamierzone efekty kształcenia	Odniesienie do efektów kształcenia dla kierunku studiów	Odniesienie do efektów zdefiniowanych dla obszaru kształcenia	Odniesienie do efektów kształcenia prowadzących do uzyskania tytułu zawodowego inżyniera	Cel przedmiotu	Treści programowe	Metody nauczania	Sposób oceny
TCH_2A_D01-03_U01 Student potrafi interpretować i ilościowo opisywać zjawiska fizykochemiczne w roztworach makrocząsteczek a także na podstawie wiedzy teoretycznej potrafi dobrać odpowiednie metody charakteryzowania makrocząsteczek w roztworach. Student potrafi uzupełnić informacje uzyskane na wykładach o treści zawarte w literaturze przedmiotu.	TCH_2A_U02	T2A_U01	—	C-1, C-3, C-2	T-A-1, T-A-2, T-A-3, T-A-4, T-L-2, T-L-3, T-L-4, T-L-5, T-L-6, T-L-7, T-L-8, T-L-9, T-L-10, T-L-11, T-L-12, T-L-13, T-L-14, T-A-5, T-A-6, T-A-7	M-2, M-3	S-2, S-3

Zamierzone efekty kształcenia - inne kompetencje społeczne i personalne

Zamierzone efekty kształcenia	Odniesienie do efektów kształcenia dla kierunku studiów	Odniesienie do efektów zdefiniowanych dla obszaru kształcenia	Odniesienie do efektów kształcenia prowadzących do uzyskania tytułu zawodowego inżyniera	Cel przedmiotu	Treści programowe	Metody nauczania	Sposób oceny
TCH_2A_D01-03_K01 Student wykazuje aktywną postawę na wykładach i ćwiczeniach oraz dba o poprawność językową związaną z terminologią przedmiotu.	TCH_2A_K03	T2A_K01, T2A_K03	—	C-1, C-3, C-2	T-L-2, T-L-3, T-L-4, T-L-5, T-L-6, T-L-7, T-L-8, T-L-9, T-L-10, T-L-11, T-L-12, T-L-1, T-L-13, T-L-14	M-1, M-2, M-3	S-1, S-3

Kryterium oceny - wiedza

Efekt kształcenia	Ocena	Kryterium oceny
TCH_2A_D01-03_W01 Student powinien definiować oraz objaśniać i tłumaczyć pojęcia z zakresu chemii fizycznej polimerów. Powinien również umieć charakteryzować modele i zjawiska dotyczące związków wielkocząsteczkowych.	2,0	Student nie potrafi wymienić podstawowych definicji z zakresu chemii fizycznej polimerów.
	3,0	Student potrafi wymienić i objaśnić niektóre podstawowe definicje i zjawiska z zakresu chemii fizycznej polimerów.
	3,5	Student potrafi wymienić i objaśnić wszystkie podstawowe definicje i zjawiska z zakresu chemii fizycznej polimerów.
	4,0	Student potrafi nie tylko wymienić i objaśnić wszystkie podstawowe definicje i zjawiska z zakresu chemii fizycznej polimerów ale również umie wymienić opisujące je modele.
	4,5	Student potrafi nie tylko wymienić i objaśnić wszystkie podstawowe definicje i zjawiska z zakresu chemii fizycznej polimerów ale również umie scharakteryzować opisujące je modele.
	5,0	Student posługując się definicjami i modelami z zakresu chemii fizycznej polimerów umie wytłumaczyć zjawiska zachodzące w roztworach makrocząsteczek, posługując się prawidłową terminologią przedmiotu.
TCH_2A_D01-03_W02 Student potrafi opisać oraz wytłumaczyć zachowanie się makrocząsteczek w roztworach oraz umie charakteryzować właściwości molekularne polimerów.	2,0	Student nie potrafi wymienić podstawowych zjawisk zachodzących w roztworach makrocząsteczek.
	3,0	Student potrafi wymienić i objaśnić niektóre podstawowe zjawiska zachodzące w roztworach makrocząsteczek.
	3,5	Student potrafi wymienić i objaśnić wszystkie zjawiska zachodzące w roztworach makrocząsteczek.
	4,0	Student potrafi nie tylko wymienić i objaśnić zjawiska zachodzące w roztworach makrocząsteczek ale również umie wymienić właściwości makrocząsteczek wynikające z tych zjawisk.
	4,5	Student potrafi nie tylko wymienić i objaśnić zjawiska zachodzące w roztworach makrocząsteczek ale również umie omówić podstawy teoretyczne właściwości makrocząsteczek wynikające z tych zjawisk.
	5,0	Student posługując się definicjami i teorią z zakresu roztworów makrocząsteczek umie wytłumaczyć zjawiska w nich zachodzące wiążąc je z właściwościami molekularnymi polimerów, posługując się przy tym prawidłową terminologią przedmiotu.

Kryterium oceny - umiejętności

Efekt kształcenia	Ocena	Kryterium oceny
TCH_2A_D01-03_U01 Student potrafi interpretować i ilościowo opisywać zjawiska fizykochemiczne w roztworach makrocząsteczek a także na podstawie wiedzy teoretycznej potrafi dobrać odpowiednie metody charakteryzowania makrocząsteczek w roztworach. Student potrafi uzupełnić informacje uzyskane na wykładach o treści zawarte w literaturze przedmiotu.	2,0	Student nie potrafi interpretować i opisywać zjawisk zachodzących w roztworach makrocząsteczek.
	3,0	Student potrafi wymienić i objaśnić niektóre podstawowe definicje i zjawiska zachodzące w roztworach makrocząsteczek omówione w trakcie wykładów.
	3,5	Student potrafi wymienić i objaśnić podstawowe definicje i zjawiska zachodzące w roztworach makrocząsteczek, omawiane w trakcie wykładów.
	4,0	Student potrafi wymienić i objaśnić podstawowe definicje i zjawiska zachodzące w roztworach makrocząsteczek, a także wymienić metody charakteryzawnia tych zjawisk.
	4,5	Student potrafi objaśnić i interpretować definicje i zjawiska zachodzące w roztworach makrocząsteczek, a także dobrać metody charakteryzawnia tych zjawisk. Wykazuje wiedzę wychodzącą poza zakres wykładów.
	5,0	Student posługując się definicjami i modelami z zakresu chemii fizycznej roztworów makrocząsteczek umie wytłumaczyć zjawiska zachodzące w tych roztworach, posługując się prawidłową terminologią przedmiotu. Wykazuje wiedzę wychodzącą poza zakres wykładów.

Kryterium oceny - inne kompetencje społeczne i personalne

Efekt kształcenia	Ocena	Kryterium oceny
TCH_2A_D01-03_K01 Student wykazuje aktywną postawę na wykładach i ćwiczeniach oraz dba o poprawność językową związaną z terminologią przedmiotu.	2,0	Student nie wykazuje żadnej aktywności na wykładach oraz w trakcie realizacji zajęć laboratoryjnych i audytoryjnych.
	3,0	Student wykazuje znikomą aktywność na wykładach oraz w trakcie realizacji zajęć laboratoryjnych i audytoryjnych.
	3,5	Student wykazuje aktywność na wykładach oraz w trakcie realizacji zajęć laboratoryjnych i audytoryjnych.
	4,0	Student wykazuje aktywność na wykładach oraz w trakcie realizacji zajęć laboratoryjnych i audytoryjnych. Posługuje się prawidłową terminologią.
	4,5	Student wykazuje aktywność, wiedzę oraz zaintersowanie na wykładach oraz w trakcie realizacji zajęć laboratoryjnych i audytoryjnych. Posługuje się prawidłową terminologią.
	5,0	Student wykazuje aktywność oraz zaintersowanie na wykładach oraz w trakcie realizacji zajęć laboratoryjnych i audytoryjnych. Posługuje się prawidłową terminologią.

Literatura podstawowa

W. Przygocki, A.Włochowicz, Uporządkowanie makrocząsteczek w polimerach i włóknach, WNT, Warszawa, 2006
J.M.G. Cowie, Polymers: Chemistry & Physics of Modern Materials, 2nd ed, Blackie Academic & Professional, 1996

Literatura dodatkowa

W. Przygocki, Fizyczne metody badania polimerów, PWN, Warszawa, 1990
L. H. Sperling, Introduction to physical polymer science, Wiley-Interscience, New York, 1992
S. Połowiński, Chemia fizyczna polimerów, Wyd. Politechniki Łódzkiej, Łódź, 1994

Treści programowe - ćwiczenia audytoryjne

KOD	Treść programowa	Godziny
T-A-1	Obliczanie stałych szybkości procesów polimeryzacji.	2
T-A-2	Obliczanie szybkości polimeryzacji.	2
T-A-3	Współczynniki reaktywności monomerów w kopolimeryzacji.	2
T-A-4	Obliczanie ciężarów cząsteczkowych polimerów (metoda wiskozymetryczna, osmometrii parowej i membranowej).	3
T-A-5	Rozpad inicjatorów- obliczanie współczynników szybkości rozpadu.	2
T-A-6	Wyznaczanie funkcji rozkładu mas cząsteczkowych polimerów.	2
T-A-7	Obliczanie temperatur zeszklenia na podtsawie równań modelowych	2
		15

Treści programowe - laboratoria

KOD	Treść programowa	Godziny
T-L-1	Organizacja zajęć i BHP	3
T-L-2	Badanie wpływu stężenia monomeru na przebieg polimeryzacji roztworowej monomerów winylowych.	3
T-L-3	Oznaczanie ciężaru cząsteczkowego polimerów metodą wiskozymetryczną.	3
T-L-4	Dylatometryczny pomiar stopnia postępu i szybkości reakcji polimeryzacji	3
T-L-5	Ocena reaktywności substancji rodnikowo aktywnych.	3
T-L-6	Badanie rozpadu inicjatorów wolnorodnikowych polimeryzacji metodą wolumetryczną.	3
T-L-7	Osmometria parowa i membranowa.	6
T-L-8	Frakcjonowanie poli(metakrylanu metylu) i biomateriałów metodą selektywnego wytrącania.	3
T-L-9	Oczyszczanie polimerów z nano-elementami metodą frakcjonowanego wytrącania.	3
T-L-10	Badanie inhibicji w obecności zmiataczy biologicznych.	3
T-L-11	Oznaczanie parametrów rozpuszczalności Hildebranda metodą pęcznienia.	3
T-L-12	Pomiar temperatury zeszklenia polimerów metodą dylatometryczną.	3
T-L-13	Wyznaczanie współczynników reaktywności monomerów w kopolimeryzacji.	3
T-L-14	Wyznaczanie rzędowości reakcji rozpadu inicjatora metodą UV-VIS	3
		45

Treści programowe - wykłady

KOD	Treść programowa	Godziny
T-W-1	Wprowadzenie, pojęcia podstawowe – literatura przedmiotu, monomery, mery, polimery, oligomery, historia polimerów, funkcyjność potencjalna i rzeczywista, struktura liniowa, rozgałęziona i usieciowana, polidyspersja, ilościowe określenie polidyspersyjności polimerów.	3
T-W-2	Fluktuacje właściwości, funkcje rozkładu ciężarów cząsteczkowych, średnie ciężary cząsteczkowe, statystyka łańcucha, funkcje Flory’ego i Schultza, konfiguracje i konformacja.	3
T-W-3	Rozcieńczone roztwory polimerów – spęcznianie i rozpuszczanie, termodynamika rozpuszczania, parametry Hildebranda, oddziaływania bliskiego i dalekiego zasięgu, łańcuch swobodnie związany, statystyczny model Kuhna, prawdopodobieństwo znalezienia końca łańcucha w objętości, prawdopodobieństwo odległości końców łańcucha.	3
T-W-4	Rozmiary kłębka, współczynnik ekspansji zwoju, warunki teta, roztwory metastabilne, objętość wyłączona, współczynnik wzajemnego oddziaływania polimer-rozpuszczalnik, wymiary makrocząsteczek rozgałęzionych, rozpuszczalność wielkocząsteczkowych biopolimerów.	3
T-W-5	Metody badania właściwości roztworów i oznaczania średnich ciężarów cząsteczkowych polimerów (parametry pomiarowe a średnie ciężary cząsteczkowe) – metody oznaczania liczbowo średniego ciężaru cząsteczkowego: ebuliometryczna i kriometryczna (zredukowana różnica temperatur, współczynniki wirialne, metoda porównawcza, stała kriometryczna i ebuliometryczna, metoda statyczna i dynamiczna).	3
T-W-6	Metody osmometryczne –membranowa (zredukowane ciśnienie osmotyczne, współczynniki wirialne, typy osmometrów, sposoby pomiarów, „metoda połowy sum”, ekstrapolacja do czasu zerowego, kondycjonowanie membran, rodzaje membran, ich asymetria i efekt balonowy), metoda destylacji izotermicznej – osmometrii parowej (vapour-pressure) (prawo Raoulta, zasada pomiaru, wzorce), metoda izopiestyczna (zasada pomiaru, metoda Bergera, metoda graficzna), metoda analityczna – oznaczania grup końcowych.	3
T-W-7	Metoda oznaczania wagowo średniego ciężaru cząsteczkowego polimeru – rozpraszanie światła w badaniach polimerów (małe i duże cząsteczki, inkrement współczynnika załamania, stała optyczna Debey’a, stała Rayleigha, rozpraszanie roztworu, czynnik depolaryzacji – funkcja P(teta) i jej własności, światło spolaryzowane i niespolaryzowane, wykres Zimma, wymiary makrocząsteczek).	6
T-W-8	Lepkość rozcieńczonych roztworów polimerów i metoda oznaczania wiskozymetrycznie średniego ciężaru cząsteczkowego (definicja lepkości, lepkość zredukowana, istotna, równanie MKSH, wymiary makrocząsteczek, zależność lepkości istotnej i ciężaru cząsteczkowego, wzory Flory’ego-Foxa, wyznaczanie K i alfa we wzorach MKSH, stężeniowa zależność lepkości istotnej, molowy współczynnik tarcia).	6
T-W-9	Dyfuzja w roztworach polimerów i zastosowanie metod dyfuzyjnych w badaniach właściwości roztworów polimerów (prawa Ficka).	3
T-W-10	Metody sedymentacyjne oznaczania ciężarów cząsteczkowych polimerów i badanie właściwości roztworów przy użyciu ultrawirówek (metoda szybkości sedymentacji, stała sedymentacyjna, metoda równowagi sedymentacyjnej, metoda Archibalda).	3
T-W-11	Frakcjonowanie polimerów i metody oceny polimolekularności, metoda frakcjonowanego wytrącania (fazy, koacerwaty, równanie Flory’ego, współczynnik podziału, frakcjonowanie „w trójkąt” i „choinkę”), metoda frakcjonowanego rozpuszczania (nośniki, ekstrakcja kolumnowa, gradient składu mieszaniny i temperatury), inne metody frakcjonowania (metoda podziału między dwie fazy ciekłe, metody dyfuzyjne, metoda chromatografii absorpcyjnej). Opracowanie wyników frakcjonowania.	6
T-W-12	Metody analityczne określania funkcji rozkładu ciężarów cząsteczkowych polimerów – metoda miareczkowania turbidimetrycznego, metoda chromatografii cienkowarstwowej, metoda GPC, metoda ultrawirówki. Inne metody określania niejednorodności polimerów.	3
		45

Formy aktywności - ćwiczenia audytoryjne

KOD	Forma aktywności	Godziny
A-A-1	Uczestnictwo w zajęciach	15
		15

(*) 1 punkt ECTS, odpowiada około 30 godzinom aktywności studenta

Formy aktywności - laboratoria

KOD	Forma aktywności	Godziny
A-L-1	Uczestnictwo w zajęciach laboratoryjnych	45
A-L-2	Zapoznanie się z instrukcjami do ćwiczeń oraz literaturą uzupełniającą	2
A-L-3	Opracowanie wyników z laboratorium w formie sprawozdania.	2
A-L-4	Przygotowanie się do kolokwium zaliczającego ćwiczenie.	3
		52

(*) 1 punkt ECTS, odpowiada około 30 godzinom aktywności studenta

Formy aktywności - wykłady

KOD	Forma aktywności	Godziny
A-W-1	Uczestnictwo w wykładach	45
A-W-2	Praca samodzielna	9
		54

(*) 1 punkt ECTS, odpowiada około 30 godzinom aktywności studenta

Pole	KOD	Znaczenie kodu
Zamierzone efekty kształcenia	TCH_2A_D01-03_W01	Student powinien definiować oraz objaśniać i tłumaczyć pojęcia z zakresu chemii fizycznej polimerów. Powinien również umieć charakteryzować modele i zjawiska dotyczące związków wielkocząsteczkowych.
Odniesienie do efektów kształcenia dla kierunku studiów	TCH_2A_W01	ma rozszerzoną wiedzę z zakresu biotechnologii, technologii chemicznej, organicznej, nieorganicznej oraz technologii polimerów, której zakres dostosowany jest do formułowania i rozwiązywania złożonych zadań z zakresu ukończonej specjalności
Odniesienie do efektów zdefiniowanych dla obszaru kształcenia	T2A_W01	ma rozszerzoną i pogłębioną wiedzę z zakresu matematyki, fizyki, chemii i innych obszarów właściwych dla studiowanego kierunku studiów przydatną do formułowania i rozwiązywania złożonych zadań z zakresu studiowanego kierunku studiów
Odniesienie do efektów kształcenia prowadzących do uzyskania tytułu zawodowego inżyniera	InzA2_W01	ma podstawową wiedzę o cyklu życia urządzeń, obiektów i systemów technicznych
	InzA2_W05	zna typowe technologie inżynierskie w zakresie studiowanego kierunku studiów
Cel przedmiotu	C-1	Zapoznanie studentów z definicjami i pojęciami związanymi z tematyką przedmiotu
	C-3	Ukształtowanie umiejętności opisywania zjawisk i modeli fizycznych związków wielkocząsteczkowych
	C-2	Wykształcenie umiejętności posługiwania się wiedzą z zakresu podstawowych i szczegółowych zagadnień chemii fizycznej polimerów
Treści programowe	T-W-1	Wprowadzenie, pojęcia podstawowe – literatura przedmiotu, monomery, mery, polimery, oligomery, historia polimerów, funkcyjność potencjalna i rzeczywista, struktura liniowa, rozgałęziona i usieciowana, polidyspersja, ilościowe określenie polidyspersyjności polimerów.
	T-W-3	Rozcieńczone roztwory polimerów – spęcznianie i rozpuszczanie, termodynamika rozpuszczania, parametry Hildebranda, oddziaływania bliskiego i dalekiego zasięgu, łańcuch swobodnie związany, statystyczny model Kuhna, prawdopodobieństwo znalezienia końca łańcucha w objętości, prawdopodobieństwo odległości końców łańcucha.
	T-W-5	Metody badania właściwości roztworów i oznaczania średnich ciężarów cząsteczkowych polimerów (parametry pomiarowe a średnie ciężary cząsteczkowe) – metody oznaczania liczbowo średniego ciężaru cząsteczkowego: ebuliometryczna i kriometryczna (zredukowana różnica temperatur, współczynniki wirialne, metoda porównawcza, stała kriometryczna i ebuliometryczna, metoda statyczna i dynamiczna).
	T-W-6	Metody osmometryczne –membranowa (zredukowane ciśnienie osmotyczne, współczynniki wirialne, typy osmometrów, sposoby pomiarów, „metoda połowy sum”, ekstrapolacja do czasu zerowego, kondycjonowanie membran, rodzaje membran, ich asymetria i efekt balonowy), metoda destylacji izotermicznej – osmometrii parowej (vapour-pressure) (prawo Raoulta, zasada pomiaru, wzorce), metoda izopiestyczna (zasada pomiaru, metoda Bergera, metoda graficzna), metoda analityczna – oznaczania grup końcowych.
	T-W-7	Metoda oznaczania wagowo średniego ciężaru cząsteczkowego polimeru – rozpraszanie światła w badaniach polimerów (małe i duże cząsteczki, inkrement współczynnika załamania, stała optyczna Debey’a, stała Rayleigha, rozpraszanie roztworu, czynnik depolaryzacji – funkcja P(teta) i jej własności, światło spolaryzowane i niespolaryzowane, wykres Zimma, wymiary makrocząsteczek).
	T-W-8	Lepkość rozcieńczonych roztworów polimerów i metoda oznaczania wiskozymetrycznie średniego ciężaru cząsteczkowego (definicja lepkości, lepkość zredukowana, istotna, równanie MKSH, wymiary makrocząsteczek, zależność lepkości istotnej i ciężaru cząsteczkowego, wzory Flory’ego-Foxa, wyznaczanie K i alfa we wzorach MKSH, stężeniowa zależność lepkości istotnej, molowy współczynnik tarcia).
	T-W-2	Fluktuacje właściwości, funkcje rozkładu ciężarów cząsteczkowych, średnie ciężary cząsteczkowe, statystyka łańcucha, funkcje Flory’ego i Schultza, konfiguracje i konformacja.
	T-W-4	Rozmiary kłębka, współczynnik ekspansji zwoju, warunki teta, roztwory metastabilne, objętość wyłączona, współczynnik wzajemnego oddziaływania polimer-rozpuszczalnik, wymiary makrocząsteczek rozgałęzionych, rozpuszczalność wielkocząsteczkowych biopolimerów.
	T-W-9	Dyfuzja w roztworach polimerów i zastosowanie metod dyfuzyjnych w badaniach właściwości roztworów polimerów (prawa Ficka).
	T-W-10	Metody sedymentacyjne oznaczania ciężarów cząsteczkowych polimerów i badanie właściwości roztworów przy użyciu ultrawirówek (metoda szybkości sedymentacji, stała sedymentacyjna, metoda równowagi sedymentacyjnej, metoda Archibalda).
	T-W-11	Frakcjonowanie polimerów i metody oceny polimolekularności, metoda frakcjonowanego wytrącania (fazy, koacerwaty, równanie Flory’ego, współczynnik podziału, frakcjonowanie „w trójkąt” i „choinkę”), metoda frakcjonowanego rozpuszczania (nośniki, ekstrakcja kolumnowa, gradient składu mieszaniny i temperatury), inne metody frakcjonowania (metoda podziału między dwie fazy ciekłe, metody dyfuzyjne, metoda chromatografii absorpcyjnej). Opracowanie wyników frakcjonowania.
	T-W-12	Metody analityczne określania funkcji rozkładu ciężarów cząsteczkowych polimerów – metoda miareczkowania turbidimetrycznego, metoda chromatografii cienkowarstwowej, metoda GPC, metoda ultrawirówki. Inne metody określania niejednorodności polimerów.
Metody nauczania	M-1	Wykład informacyjny z wyjaśnieniami tematyki przedmiotu
	M-2	ćwiczenia laboratoryjne
	M-3	ćwiczenia audytoryjne
Sposób oceny	S-1	Ocena podsumowująca: Egzamin pisemny na koniec przedmiotu podsumowujący zdobytą wiedzę i umiejętności z zakresu przedmiotu
Kryteria oceny	Ocena	Kryterium oceny
	2,0	Student nie potrafi wymienić podstawowych definicji z zakresu chemii fizycznej polimerów.
	3,0	Student potrafi wymienić i objaśnić niektóre podstawowe definicje i zjawiska z zakresu chemii fizycznej polimerów.
	3,5	Student potrafi wymienić i objaśnić wszystkie podstawowe definicje i zjawiska z zakresu chemii fizycznej polimerów.
	4,0	Student potrafi nie tylko wymienić i objaśnić wszystkie podstawowe definicje i zjawiska z zakresu chemii fizycznej polimerów ale również umie wymienić opisujące je modele.
	4,5	Student potrafi nie tylko wymienić i objaśnić wszystkie podstawowe definicje i zjawiska z zakresu chemii fizycznej polimerów ale również umie scharakteryzować opisujące je modele.
	5,0	Student posługując się definicjami i modelami z zakresu chemii fizycznej polimerów umie wytłumaczyć zjawiska zachodzące w roztworach makrocząsteczek, posługując się prawidłową terminologią przedmiotu.

Pole	KOD	Znaczenie kodu
Zamierzone efekty kształcenia	TCH_2A_D01-03_W02	Student potrafi opisać oraz wytłumaczyć zachowanie się makrocząsteczek w roztworach oraz umie charakteryzować właściwości molekularne polimerów.
Odniesienie do efektów kształcenia dla kierunku studiów	TCH_2A_W02	ma rozszerzoną wiedzę w zakresie opracowywania modeli procesów chemicznych, analizy termodynamicznej, obliczeń kinetycznych procesów chemicznych, a także optymalizacji
Odniesienie do efektów zdefiniowanych dla obszaru kształcenia	T2A_W01	ma rozszerzoną i pogłębioną wiedzę z zakresu matematyki, fizyki, chemii i innych obszarów właściwych dla studiowanego kierunku studiów przydatną do formułowania i rozwiązywania złożonych zadań z zakresu studiowanego kierunku studiów
Odniesienie do efektów kształcenia prowadzących do uzyskania tytułu zawodowego inżyniera	InzA2_W02	zna podstawowe metody, techniki, narzędzia i materiały stosowane przy rozwiązywaniu prostych zadań inżynierskich z zakresu studiowanego kierunku studiów
	InzA2_W05	zna typowe technologie inżynierskie w zakresie studiowanego kierunku studiów
Cel przedmiotu	C-1	Zapoznanie studentów z definicjami i pojęciami związanymi z tematyką przedmiotu
	C-3	Ukształtowanie umiejętności opisywania zjawisk i modeli fizycznych związków wielkocząsteczkowych
	C-2	Wykształcenie umiejętności posługiwania się wiedzą z zakresu podstawowych i szczegółowych zagadnień chemii fizycznej polimerów
Treści programowe	T-W-1	Wprowadzenie, pojęcia podstawowe – literatura przedmiotu, monomery, mery, polimery, oligomery, historia polimerów, funkcyjność potencjalna i rzeczywista, struktura liniowa, rozgałęziona i usieciowana, polidyspersja, ilościowe określenie polidyspersyjności polimerów.
	T-W-3	Rozcieńczone roztwory polimerów – spęcznianie i rozpuszczanie, termodynamika rozpuszczania, parametry Hildebranda, oddziaływania bliskiego i dalekiego zasięgu, łańcuch swobodnie związany, statystyczny model Kuhna, prawdopodobieństwo znalezienia końca łańcucha w objętości, prawdopodobieństwo odległości końców łańcucha.
	T-W-5	Metody badania właściwości roztworów i oznaczania średnich ciężarów cząsteczkowych polimerów (parametry pomiarowe a średnie ciężary cząsteczkowe) – metody oznaczania liczbowo średniego ciężaru cząsteczkowego: ebuliometryczna i kriometryczna (zredukowana różnica temperatur, współczynniki wirialne, metoda porównawcza, stała kriometryczna i ebuliometryczna, metoda statyczna i dynamiczna).
	T-W-6	Metody osmometryczne –membranowa (zredukowane ciśnienie osmotyczne, współczynniki wirialne, typy osmometrów, sposoby pomiarów, „metoda połowy sum”, ekstrapolacja do czasu zerowego, kondycjonowanie membran, rodzaje membran, ich asymetria i efekt balonowy), metoda destylacji izotermicznej – osmometrii parowej (vapour-pressure) (prawo Raoulta, zasada pomiaru, wzorce), metoda izopiestyczna (zasada pomiaru, metoda Bergera, metoda graficzna), metoda analityczna – oznaczania grup końcowych.
	T-W-7	Metoda oznaczania wagowo średniego ciężaru cząsteczkowego polimeru – rozpraszanie światła w badaniach polimerów (małe i duże cząsteczki, inkrement współczynnika załamania, stała optyczna Debey’a, stała Rayleigha, rozpraszanie roztworu, czynnik depolaryzacji – funkcja P(teta) i jej własności, światło spolaryzowane i niespolaryzowane, wykres Zimma, wymiary makrocząsteczek).
	T-W-8	Lepkość rozcieńczonych roztworów polimerów i metoda oznaczania wiskozymetrycznie średniego ciężaru cząsteczkowego (definicja lepkości, lepkość zredukowana, istotna, równanie MKSH, wymiary makrocząsteczek, zależność lepkości istotnej i ciężaru cząsteczkowego, wzory Flory’ego-Foxa, wyznaczanie K i alfa we wzorach MKSH, stężeniowa zależność lepkości istotnej, molowy współczynnik tarcia).
	T-W-2	Fluktuacje właściwości, funkcje rozkładu ciężarów cząsteczkowych, średnie ciężary cząsteczkowe, statystyka łańcucha, funkcje Flory’ego i Schultza, konfiguracje i konformacja.
	T-W-4	Rozmiary kłębka, współczynnik ekspansji zwoju, warunki teta, roztwory metastabilne, objętość wyłączona, współczynnik wzajemnego oddziaływania polimer-rozpuszczalnik, wymiary makrocząsteczek rozgałęzionych, rozpuszczalność wielkocząsteczkowych biopolimerów.
	T-W-9	Dyfuzja w roztworach polimerów i zastosowanie metod dyfuzyjnych w badaniach właściwości roztworów polimerów (prawa Ficka).
	T-W-10	Metody sedymentacyjne oznaczania ciężarów cząsteczkowych polimerów i badanie właściwości roztworów przy użyciu ultrawirówek (metoda szybkości sedymentacji, stała sedymentacyjna, metoda równowagi sedymentacyjnej, metoda Archibalda).
	T-W-11	Frakcjonowanie polimerów i metody oceny polimolekularności, metoda frakcjonowanego wytrącania (fazy, koacerwaty, równanie Flory’ego, współczynnik podziału, frakcjonowanie „w trójkąt” i „choinkę”), metoda frakcjonowanego rozpuszczania (nośniki, ekstrakcja kolumnowa, gradient składu mieszaniny i temperatury), inne metody frakcjonowania (metoda podziału między dwie fazy ciekłe, metody dyfuzyjne, metoda chromatografii absorpcyjnej). Opracowanie wyników frakcjonowania.
	T-W-12	Metody analityczne określania funkcji rozkładu ciężarów cząsteczkowych polimerów – metoda miareczkowania turbidimetrycznego, metoda chromatografii cienkowarstwowej, metoda GPC, metoda ultrawirówki. Inne metody określania niejednorodności polimerów.
Metody nauczania	M-1	Wykład informacyjny z wyjaśnieniami tematyki przedmiotu
Metody nauczania	M-2	ćwiczenia laboratoryjne
Sposób oceny	S-1	Ocena podsumowująca: Egzamin pisemny na koniec przedmiotu podsumowujący zdobytą wiedzę i umiejętności z zakresu przedmiotu
Kryteria oceny	Ocena	Kryterium oceny
	2,0	Student nie potrafi wymienić podstawowych zjawisk zachodzących w roztworach makrocząsteczek.
	3,0	Student potrafi wymienić i objaśnić niektóre podstawowe zjawiska zachodzące w roztworach makrocząsteczek.
	3,5	Student potrafi wymienić i objaśnić wszystkie zjawiska zachodzące w roztworach makrocząsteczek.
	4,0	Student potrafi nie tylko wymienić i objaśnić zjawiska zachodzące w roztworach makrocząsteczek ale również umie wymienić właściwości makrocząsteczek wynikające z tych zjawisk.
	4,5	Student potrafi nie tylko wymienić i objaśnić zjawiska zachodzące w roztworach makrocząsteczek ale również umie omówić podstawy teoretyczne właściwości makrocząsteczek wynikające z tych zjawisk.
	5,0	Student posługując się definicjami i teorią z zakresu roztworów makrocząsteczek umie wytłumaczyć zjawiska w nich zachodzące wiążąc je z właściwościami molekularnymi polimerów, posługując się przy tym prawidłową terminologią przedmiotu.

Pole	KOD	Znaczenie kodu
Zamierzone efekty kształcenia	TCH_2A_D01-03_U01	Student potrafi interpretować i ilościowo opisywać zjawiska fizykochemiczne w roztworach makrocząsteczek a także na podstawie wiedzy teoretycznej potrafi dobrać odpowiednie metody charakteryzowania makrocząsteczek w roztworach. Student potrafi uzupełnić informacje uzyskane na wykładach o treści zawarte w literaturze przedmiotu.
Odniesienie do efektów kształcenia dla kierunku studiów	TCH_2A_U02	potrafi interpretować i analizować pozyskane informacje literaturowe oraz wyciągać prawidłowe wnioski, w zakresie ukończonej specjalności potrafi formułować opinie wraz z uzasadnieniem w języku polskim i angielskim
Odniesienie do efektów zdefiniowanych dla obszaru kształcenia	T2A_U01	potrafi pozyskiwać informacje z literatury, baz danych oraz innych właściwie dobranych źródeł, także w języku angielskim lub innym języku obcym uznawanym za język komunikacji międzynarodowej w zakresie studiowanego kierunku studiów; potrafi integrować uzyskane informacje, dokonywać ich interpretacji i krytycznej oceny, a także wyciągać wnioski oraz formułować i wyczerpująco uzasadniać opinie
Cel przedmiotu	C-1	Zapoznanie studentów z definicjami i pojęciami związanymi z tematyką przedmiotu
	C-3	Ukształtowanie umiejętności opisywania zjawisk i modeli fizycznych związków wielkocząsteczkowych
	C-2	Wykształcenie umiejętności posługiwania się wiedzą z zakresu podstawowych i szczegółowych zagadnień chemii fizycznej polimerów
Treści programowe	T-A-1	Obliczanie stałych szybkości procesów polimeryzacji.
	T-A-2	Obliczanie szybkości polimeryzacji.
	T-A-3	Współczynniki reaktywności monomerów w kopolimeryzacji.
	T-A-4	Obliczanie ciężarów cząsteczkowych polimerów (metoda wiskozymetryczna, osmometrii parowej i membranowej).
	T-L-2	Badanie wpływu stężenia monomeru na przebieg polimeryzacji roztworowej monomerów winylowych.
	T-L-3	Oznaczanie ciężaru cząsteczkowego polimerów metodą wiskozymetryczną.
	T-L-4	Dylatometryczny pomiar stopnia postępu i szybkości reakcji polimeryzacji
	T-L-5	Ocena reaktywności substancji rodnikowo aktywnych.
	T-L-6	Badanie rozpadu inicjatorów wolnorodnikowych polimeryzacji metodą wolumetryczną.
	T-L-7	Osmometria parowa i membranowa.
	T-L-8	Frakcjonowanie poli(metakrylanu metylu) i biomateriałów metodą selektywnego wytrącania.
	T-L-9	Oczyszczanie polimerów z nano-elementami metodą frakcjonowanego wytrącania.
	T-L-10	Badanie inhibicji w obecności zmiataczy biologicznych.
	T-L-11	Oznaczanie parametrów rozpuszczalności Hildebranda metodą pęcznienia.
	T-L-12	Pomiar temperatury zeszklenia polimerów metodą dylatometryczną.
	T-L-13	Wyznaczanie współczynników reaktywności monomerów w kopolimeryzacji.
	T-L-14	Wyznaczanie rzędowości reakcji rozpadu inicjatora metodą UV-VIS
	T-A-5	Rozpad inicjatorów- obliczanie współczynników szybkości rozpadu.
	T-A-6	Wyznaczanie funkcji rozkładu mas cząsteczkowych polimerów.
	T-A-7	Obliczanie temperatur zeszklenia na podtsawie równań modelowych
Metody nauczania	M-2	ćwiczenia laboratoryjne
Metody nauczania	M-3	ćwiczenia audytoryjne
Sposób oceny	S-2	Ocena formująca: kolokwium pisemne
Sposób oceny	S-3	Ocena podsumowująca: kolokwium zaliczeniowe pisemne
Kryteria oceny	Ocena	Kryterium oceny
	2,0	Student nie potrafi interpretować i opisywać zjawisk zachodzących w roztworach makrocząsteczek.
	3,0	Student potrafi wymienić i objaśnić niektóre podstawowe definicje i zjawiska zachodzące w roztworach makrocząsteczek omówione w trakcie wykładów.
	3,5	Student potrafi wymienić i objaśnić podstawowe definicje i zjawiska zachodzące w roztworach makrocząsteczek, omawiane w trakcie wykładów.
	4,0	Student potrafi wymienić i objaśnić podstawowe definicje i zjawiska zachodzące w roztworach makrocząsteczek, a także wymienić metody charakteryzawnia tych zjawisk.
	4,5	Student potrafi objaśnić i interpretować definicje i zjawiska zachodzące w roztworach makrocząsteczek, a także dobrać metody charakteryzawnia tych zjawisk. Wykazuje wiedzę wychodzącą poza zakres wykładów.
	5,0	Student posługując się definicjami i modelami z zakresu chemii fizycznej roztworów makrocząsteczek umie wytłumaczyć zjawiska zachodzące w tych roztworach, posługując się prawidłową terminologią przedmiotu. Wykazuje wiedzę wychodzącą poza zakres wykładów.

Pole	KOD	Znaczenie kodu
Zamierzone efekty kształcenia	TCH_2A_D01-03_K01	Student wykazuje aktywną postawę na wykładach i ćwiczeniach oraz dba o poprawność językową związaną z terminologią przedmiotu.
Odniesienie do efektów kształcenia dla kierunku studiów	TCH_2A_K03	rozumie potrzebę kształcenia ustawicznego poprzez prace indywidualne oraz grupowe
Odniesienie do efektów zdefiniowanych dla obszaru kształcenia	T2A_K01	rozumie potrzebę uczenia się przez całe życie; potrafi inspirować i organizować proces uczenia się innych osób
	T2A_K03	potrafi współdziałać i pracować w grupie, przyjmując w niej różne role
Cel przedmiotu	C-1	Zapoznanie studentów z definicjami i pojęciami związanymi z tematyką przedmiotu
	C-3	Ukształtowanie umiejętności opisywania zjawisk i modeli fizycznych związków wielkocząsteczkowych
	C-2	Wykształcenie umiejętności posługiwania się wiedzą z zakresu podstawowych i szczegółowych zagadnień chemii fizycznej polimerów
Treści programowe	T-L-2	Badanie wpływu stężenia monomeru na przebieg polimeryzacji roztworowej monomerów winylowych.
	T-L-3	Oznaczanie ciężaru cząsteczkowego polimerów metodą wiskozymetryczną.
	T-L-4	Dylatometryczny pomiar stopnia postępu i szybkości reakcji polimeryzacji
	T-L-5	Ocena reaktywności substancji rodnikowo aktywnych.
	T-L-6	Badanie rozpadu inicjatorów wolnorodnikowych polimeryzacji metodą wolumetryczną.
	T-L-7	Osmometria parowa i membranowa.
	T-L-8	Frakcjonowanie poli(metakrylanu metylu) i biomateriałów metodą selektywnego wytrącania.
	T-L-9	Oczyszczanie polimerów z nano-elementami metodą frakcjonowanego wytrącania.
	T-L-10	Badanie inhibicji w obecności zmiataczy biologicznych.
	T-L-11	Oznaczanie parametrów rozpuszczalności Hildebranda metodą pęcznienia.
	T-L-12	Pomiar temperatury zeszklenia polimerów metodą dylatometryczną.
	T-L-1	Organizacja zajęć i BHP
	T-L-13	Wyznaczanie współczynników reaktywności monomerów w kopolimeryzacji.
	T-L-14	Wyznaczanie rzędowości reakcji rozpadu inicjatora metodą UV-VIS
Metody nauczania	M-1	Wykład informacyjny z wyjaśnieniami tematyki przedmiotu
	M-2	ćwiczenia laboratoryjne
	M-3	ćwiczenia audytoryjne
Sposób oceny	S-1	Ocena podsumowująca: Egzamin pisemny na koniec przedmiotu podsumowujący zdobytą wiedzę i umiejętności z zakresu przedmiotu
Sposób oceny	S-3	Ocena podsumowująca: kolokwium zaliczeniowe pisemne
Kryteria oceny	Ocena	Kryterium oceny
	2,0	Student nie wykazuje żadnej aktywności na wykładach oraz w trakcie realizacji zajęć laboratoryjnych i audytoryjnych.
	3,0	Student wykazuje znikomą aktywność na wykładach oraz w trakcie realizacji zajęć laboratoryjnych i audytoryjnych.
	3,5	Student wykazuje aktywność na wykładach oraz w trakcie realizacji zajęć laboratoryjnych i audytoryjnych.
	4,0	Student wykazuje aktywność na wykładach oraz w trakcie realizacji zajęć laboratoryjnych i audytoryjnych. Posługuje się prawidłową terminologią.
	4,5	Student wykazuje aktywność, wiedzę oraz zaintersowanie na wykładach oraz w trakcie realizacji zajęć laboratoryjnych i audytoryjnych. Posługuje się prawidłową terminologią.
	5,0	Student wykazuje aktywność oraz zaintersowanie na wykładach oraz w trakcie realizacji zajęć laboratoryjnych i audytoryjnych. Posługuje się prawidłową terminologią.