Wydział Informatyki - Informatyka (S2)
specjalność: projektowanie i zarządzanie projektami informatycznymi
Sylabus przedmiotu Adaptacyjne środowiska i obiekty informatyczne - Przedmiot obieralny I:
Informacje podstawowe
| Kierunek studiów | Informatyka | ||
|---|---|---|---|
| Forma studiów | studia stacjonarne | Poziom | drugiego stopnia |
| Tytuł zawodowy absolwenta | magister inżynier | ||
| Obszary studiów | nauk technicznych | ||
| Profil | ogólnoakademicki | ||
| Moduł | — | ||
| Przedmiot | Adaptacyjne środowiska i obiekty informatyczne - Przedmiot obieralny I | ||
| Specjalność | internet w zarządzaniu | ||
| Jednostka prowadząca | Katedra Inżynierii Oprogramowania | ||
| Nauczyciel odpowiedzialny | Valery Rogoza <wrogoza@zut.edu.pl> | ||
| Inni nauczyciele | Valery Rogoza <wrogoza@zut.edu.pl> | ||
| ECTS (planowane) | 2,0 | ECTS (formy) | 2,0 |
| Forma zaliczenia | zaliczenie | Język | polski |
| Blok obieralny | 5 | Grupa obieralna | 1 |
Formy dydaktyczne
Wymagania wstępne
| KOD | Wymaganie wstępne |
|---|---|
| W-1 | Przewiduje się, że przystępując do studiowania przedmiotu studenci mają wiedzę z takich podstawowych przemiotów, jak "Podstawy informatyki i algorytmizacji", "Sieci komuterowe", "Programowanie obiektowe" oraz praktycznie opanowały Techniki programowania w jednym z języków programowania obiektowego - Java, C# lub C#. |
Cele przedmiotu
| KOD | Cel modułu/przedmiotu |
|---|---|
| C-1 | Celem przedmiotu jest znajomość studentów z zasadami tworzenia architektury adaptacyjnych środowisk komputerowych (tzw/ platform egzistencjonalnych), które wspierają współdziałanie obiektów interoperabilnych, czyli obiektów zdolnych do adaptacji swoich dzieje w trakcie rozwiązania postawionych problemów. |
Treści programowe z podziałem na formy zajęć
| KOD | Treść programowa | Godziny |
|---|---|---|
| laboratoria | ||
| T-L-1 | Znajomość z wiadomymi platformami egzistencjonalnymi: CORBA, COM+, Java/RMI, Microsoft.NET Framework | 4 |
| T-L-2 | Badanie środowiska tworzenia agentów mobilnych JADE | 4 |
| T-L-3 | Znajomość z architekrurą i najeważniejszymy funkcjami hybrydowych platform egzistencjonalnych | 2 |
| T-L-4 | Badania metod tworzenia inteligentnych obiektów samoorganizujących się zasobami Matlab | 4 |
| T-L-5 | Zajęcie podsumuwujące | 1 |
| 15 | ||
| wykłady | ||
| T-W-1 | Złożone problemy: ich charakterystyczne cechy, problemy ich analizy zasobami komputerowymi. Wymagania stawiane do składu i funkcji środowisk komputerowych przeznaczonych do rozwiązania złożonych problemów. | 2 |
| T-W-2 | Architektury platform egzistencjonalnych systemów komputerowych z warstwą pośrednią. | 2 |
| T-W-3 | Modele adaptacyjnego sterowania sieciami komunikacyjnymi. | 2 |
| T-W-4 | Techniki budowy adaptacyjnych systemów sieciowych: odpornych na błędy, ze skalowalną architekturą, wspierających współdziałanie obiektów interoperabilnych. | 3 |
| T-W-5 | Zasady budowy adaptacyjnych systemów rozproszonych | 2 |
| T-W-6 | Architektury i funkcje hybrydowych żrodowisk adaptacyjnych z wysokim poziomem samoorganizacj. | 2 |
| T-W-7 | Techniki tworzenia adaptacyjnych obiektów opartych na zasady samoorganizacji | 2 |
| 15 | ||
Obciążenie pracą studenta - formy aktywności
| KOD | Forma aktywności | Godziny |
|---|---|---|
| laboratoria | ||
| A-L-1 | Wykonanie zadań na zjęciach laboratoryjnych | 15 |
| A-L-2 | Konsultacje z tematów zajęć laboratoryjnych | 2 |
| A-L-3 | Przygotowanie do zajęć laboratoryjnych | 10 |
| A-L-4 | Zaliczenie z zajęć laboratoryjnych | 2 |
| 29 | ||
| wykłady | ||
| A-W-1 | Uczęszczanie wykładów | 15 |
| A-W-2 | Konsultacje z przedmiotu | 1 |
| A-W-3 | Samodzielne studiowanie proponowanej literatury | 5 |
| A-W-4 | Przygotowanie do zaliczenia z przedmiotu i zdawanie zaliczenia | 9 |
| 30 | ||
Metody nauczania / narzędzia dydaktyczne
| KOD | Metoda nauczania / narzędzie dydaktyczne |
|---|---|
| M-1 | Wykłady, zajęcia laboratoryjne, konsultacje z przedniotu, znajomość z proponowaną literaturą? przygotowanie do zaliczeń z przedmiotu i zajęć laboratoryjnych. Sprzęt na wykładach: projektor multimedialny, komputer. Sprzęt na zajęciach laboratoryjnych: komputery |
Sposoby oceny
| KOD | Sposób oceny |
|---|---|
| S-1 | Ocena formująca: Ocena jakości i pełnoty wykonania zadań na zajęciach laboratoryjnych, ocena odpowiedzi na zaliczeniu z przedmiotu. |
Zamierzone efekty kształcenia - wiedza
| Zamierzone efekty kształcenia | Odniesienie do efektów kształcenia dla kierunku studiów | Odniesienie do efektów zdefiniowanych dla obszaru kształcenia | Cel przedmiotu | Treści programowe | Metody nauczania | Sposób oceny |
|---|---|---|---|---|---|---|
| I_2A_D15/O4/1-2_W01 Studenci zdobywają wiedzę ze współczesnych architektur egzystencjonalnych i adaptacyjnych platform komputerowych, zasad ich budowy i najgłówniejszych funkcji tych platform, a także z technik tworzenia obiektów zdolnych do adaptacji swego zachowania w trybie dynamicznym. | I_2A_W04, I_2A_W10 | T2A_W02, T2A_W04, T2A_W05, T2A_W07 | C-1 | T-W-1, T-W-2, T-W-3, T-W-4, T-W-5, T-W-6, T-W-7 | M-1 | S-1 |
Zamierzone efekty kształcenia - umiejętności
| Zamierzone efekty kształcenia | Odniesienie do efektów kształcenia dla kierunku studiów | Odniesienie do efektów zdefiniowanych dla obszaru kształcenia | Cel przedmiotu | Treści programowe | Metody nauczania | Sposób oceny |
|---|---|---|---|---|---|---|
| I_2A_D15/O4/1-2_U01 Po studiowaniu przedmiotu studenci zdobywają umiejętności: wyboru i analizy platrormy egzistencjonalnej, która najbardziej odpowiada zagadnieniu ulegającemu rozwiązaniu, analizować i uzasadniać wybór funkcje platformy i zasobów zwiększania wydajności plaformy (w razie potrzeby) ze wzgłedu na wymagania skalowalności, odporności na błędy i zdolności do wsparcia funkcjonalności obiektów interoperablinych realizowanych na tej platformie. | I_2A_U07 | T2A_U09, T2A_U12, T2A_U18 | C-1 | T-W-4, T-W-7, T-L-4 | M-1 | S-1 |
Zamierzone efekty kształcenia - inne kompetencje społeczne i personalne
| Zamierzone efekty kształcenia | Odniesienie do efektów kształcenia dla kierunku studiów | Odniesienie do efektów zdefiniowanych dla obszaru kształcenia | Cel przedmiotu | Treści programowe | Metody nauczania | Sposób oceny |
|---|---|---|---|---|---|---|
| I_2A_D15/O4/1-2_K01 Po przestudiowaniu danego przedmiotu studenci zdobywają kompetencje w dziedzinie tworzenia i wykorzystania adaptacyjnych środowisk komputerowych do efektywnego rozwiązania problemów opracowywania informacji podczas rozwiązania złożonych problemów wymagających elastycznego nastawiania środowiska komputerowego. | I_2A_K06 | T2A_K06 | C-1 | T-W-2, T-W-5, T-L-1, T-L-3 | M-1 | S-1 |
Kryterium oceny - wiedza
| Efekt kształcenia | Ocena | Kryterium oceny |
|---|---|---|
| I_2A_D15/O4/1-2_W01 Studenci zdobywają wiedzę ze współczesnych architektur egzystencjonalnych i adaptacyjnych platform komputerowych, zasad ich budowy i najgłówniejszych funkcji tych platform, a także z technik tworzenia obiektów zdolnych do adaptacji swego zachowania w trybie dynamicznym. | 2,0 | Student nie wyjawia wiedzy z podstawowych architektur środowisk adaptacyjnych, nie w stanie przedstawić analizę ich zasadniczych cech i funkcji i nie ma wyraźnego przedstawienia o tym, w jaki sposób mogą być tworzone inteligentne obiekty zdolne do samoorganizacji. |
| 3,0 | Student wyjawia wiedzę z niektórych podstawowych architektur środowisk adaptacyjnych, ale nie w stanie przedstawić analizę ich zasadniczych cech i funkcji i nie ma wyraźnego przedstawienia o tym, w jaki sposób mogą być tworzone inteligentne obiekty zdolne do samoorganizacji. | |
| 3,5 | Student wyjawia wiedzę z podstawowych architektur środowisk adaptacyjnych, ale nie w stanie przedstawić dokłądną analizę ich zasadniczych cech i funkcji i ma słabe przedstawienie o tym, w jaki sposób mogą być tworzone inteligentne obiekty zdolne do samoorganizacji. | |
| 4,0 | Student wyjawia dobrą wiedzę z podstawowych architektur środowisk adaptacyjnych, w stanie opisać ich zasadnicze cechy i funkcji, ale ma słabe przedstawienie o tym, w jaki sposób mogą być tworzone inteligentne obiekty zdolne do samoorganizacji. | |
| 4,5 | Student wyjawia dobrą wiedzę z podstawowych architektur środowisk adaptacyjnych, w stanie opisać ich zasadnicze cechy i funkcji, ma przedstawienie o tym, w jaki sposób mogą być tworzone inteligentne obiekty zdolne do samoorganizacji, ale napotyka się z trudnościami klasyfikacji metod tworzenia omówionych obiektów . | |
| 5,0 | Student wyjawia dobrą wiedzę z podstawowych architektur środowisk adaptacyjnych, w stanie opisać ich zasadnicze cechy i funkcji, ma dobre przedstawienie o tym, w jaki sposób mogą być tworzone inteligentne obiekty zdolne do samoorganizacji i jest w stanie opisać klasyfikację metod tworzenia omówionych obiektów i warunki zastosowania tych metod. |
Kryterium oceny - umiejętności
| Efekt kształcenia | Ocena | Kryterium oceny |
|---|---|---|
| I_2A_D15/O4/1-2_U01 Po studiowaniu przedmiotu studenci zdobywają umiejętności: wyboru i analizy platrormy egzistencjonalnej, która najbardziej odpowiada zagadnieniu ulegającemu rozwiązaniu, analizować i uzasadniać wybór funkcje platformy i zasobów zwiększania wydajności plaformy (w razie potrzeby) ze wzgłedu na wymagania skalowalności, odporności na błędy i zdolności do wsparcia funkcjonalności obiektów interoperablinych realizowanych na tej platformie. | 2,0 | Student nie w stanie wybrać i przeanalizować platformę egzistencjonalną, któraby odpowiadała zagadnieniu ulegającemu rozwiązaniu, a także nie ma pojęcia co do istniejących funkcji współczesnych platform i zasobów programistycznych do realizacji obiektów interoperabilnych. |
| 3,0 | Student demonstruje znajomość z istniejących platform egzistencjonalnych, ale nie w stanie wybrać pewną platformę i funkcje tej platformy do realizacji adaptacyjnego środowiska rozproszonego. | |
| 3,5 | Student demonstruje znajomość z istniejących platform egzistencjonalnych, w stanie wybrać pewną platformę i funkcje tej platformy do realizacji adaptacyjnego środowiska rozproszonego, ale nie w stanie przeanalizować, o ile funkcje te są optymalne do rozwiązania postawionego problemu. | |
| 4,0 | Student demonstruje dobrą znajomość z istniejących platform egzistencjonalnych, w stanie wybrać pewną platformę i funkcje tej platformy do realizacji adaptacyjnego środowiska rozproszonego, ale odczuwa trudności do analizy tego, jakie są funkcje wybranej platformy pozwalające zapewnić skalowalność, bezpieczeństwo i odporność na błędy. | |
| 4,5 | Student demonstruje dobrą znajomość z istniejących platform egzistencjonalnych, w stanie wybrać pewną platformę i funkcje tej platformy do realizacji adaptacyjnego środowiska rozproszonego, może przeanalizować, o ile funkcje te są optymalne do rozwiązania postawionego problemu, ale odczuwa trudności do analizy tego, jakie są funkcje wybranej platformy pozwalające zapewnić skalowalność, bezpieczeństwo i odporność na błędy. | |
| 5,0 | Student demonstruje dobrą znajomość z istniejących platform egzistencjonalnych, w stanie wybrać pewną platformę i funkcje tej platformy do realizacji adaptacyjnego środowiska rozproszonego, może przeanalizować, o ile funkcje te są optymalne do rozwiązania postawionego problemu, jest zdolny do analizy tego, jakie są funkcje wybranej platformy pozwalające zapewnić skalowalność, bezpieczeństwo i odporność na błędy. |
Kryterium oceny - inne kompetencje społeczne i personalne
| Efekt kształcenia | Ocena | Kryterium oceny |
|---|---|---|
| I_2A_D15/O4/1-2_K01 Po przestudiowaniu danego przedmiotu studenci zdobywają kompetencje w dziedzinie tworzenia i wykorzystania adaptacyjnych środowisk komputerowych do efektywnego rozwiązania problemów opracowywania informacji podczas rozwiązania złożonych problemów wymagających elastycznego nastawiania środowiska komputerowego. | 2,0 | Student nie wyjawia kompetencje dotyczące rozumienia preznaczenia platform egzistencjonalnych i obiektów interoperabilnych do realizacji rozproszonych systemów informatycznych. |
| 3,0 | Student wyjawia znajomość zasad tworzenia platform egzistencjonalnych, ale bardzo słabo orientuje się w tym, w jaki sposób te platformy współdziałąją ze sobą i na czym polega uniwersalność tych platform do realizacji środowisk adaptacyjnych. | |
| 3,5 | Student wyjawia znajomość zasad tworzenia platform egzistencjonalnych, orientuje się w tym, w jaki sposób te platformy współdziałąją ze sobą, ale nie zna, na czym polega uniwersalność tych platform do realizacji środowisk adaptacyjnych. | |
| 4,0 | Student wyjawia dobrą znajomość zasad tworzenia platform egzistencjonalnych, orientuje się w tym, w jaki sposób te platformy współdziałąją ze sobą, zna, na czym polega uniwersalność tych platform do realizacji środowisk adaptacyjnych, ale nie wyjawia kompetencje w porównawczej analizie platform między sobą w celu wybory optymalnej struktury adaptacyjnego systemu informatycznego. | |
| 4,5 | Student wyjawia dobrą znajomość zasad tworzenia platform egzistencjonalnych, orientuje się w tym, w jaki sposób te platformy współdziałąją ze sobą, zna, na czym polega uniwersalność tych platform do realizacji środowisk adaptacyjnych, wyjawia kompetencje w porównawczej analizie platform między sobą, ale nie w stanie ocenić, o ile optymalny jest wybor danej platformy do budowy środowiska adaptacyjnego. | |
| 5,0 | Student wyjawia dobrą znajomość zasad tworzenia platform egzistencjonalnych, orientuje się w tym, w jaki sposób te platformy współdziałąją ze sobą, zna, na czym polega uniwersalność tych platform do realizacji środowisk adaptacyjnych, wyjawia kompetencje w porównawczej analizie platform między sobą, i w stanie ocenić, o ile optymalny jest wybor danej platformy do budowy środowiska adaptacyjnego. |
Literatura podstawowa
- Haibo He, Self-Adaptive Systems for Machine Intelligence, John Wiley & Sons, Hoboke, New Jersey, 2011
- Mirosław Krzyśko, Waldemar Wołyński, Tomasz Górecki, Michał Skorzybut, Systemy Uczące się, Naukowo-Techiczne, Warszawa, 2008
- Paweł Wawrzyński, Systemy Adaptacyjne i Uczące się, OWPW, Warszawa, 2009
Literatura dodatkowa
- Fradkov, A. L., Miroshnik, I. V., Nikiforov, V. O., Nonlinear and Adaptive Control of Complex Systems., Kluwer, Dordrecht, 1999, Series: Mathematics and Its Applications. Vol. 491.
- Bellman R., Adaptive Control Processes, Princeton Uniwersity Press, Princeton, NY, 1961
- Benveniste A., Metivier M., Priouret P., Adaptive Algorithms and Stochastic Approximation, Springer-Verlag, New York, 1987