ZUT - Krajowe Ramy Kwalifikacji / Rok 2013/2014 / Wydział Budownictwa i Architektury / Architektura i urbanistyka (N2) / Sylabus przedmiotu

Wydział Budownictwa i Architektury - Architektura i urbanistyka (N2)

Sylabus przedmiotu Psychologia i percepcja kompozycji:

Informacje podstawowe

Kierunek studiów	Architektura i urbanistyka
Forma studiów	studia niestacjonarne	Poziom	drugiego stopnia
Tytuł zawodowy absolwenta	magister
Obszary studiów	nauk technicznych
Profil	ogólnoakademicki
Moduł	—
Przedmiot	Psychologia i percepcja kompozycji
Specjalność	przedmiot wspólny
Jednostka prowadząca	Instytut Architektury i Planowania Przestrzennego
Nauczyciel odpowiedzialny	Joanna Arlet <arlet@zut.edu.pl>
Inni nauczyciele	Joanna Arlet <arlet@zut.edu.pl>, Aleksandra Satkiewicz-Parczewska <asparstudio@wp.pl>
ECTS (planowane)	2,0	ECTS (formy)	2,0
Forma zaliczenia	zaliczenie	Język	polski
Blok obieralny	—	Grupa obieralna	—

Formy dydaktyczne

Forma dydaktyczna	KOD	Semestr	Godziny	ECTS	Waga	Zaliczenie
wykłady	W	1	9	1,0	0,50	zaliczenie
projekty	P	1	27	1,0	0,50	zaliczenie

Wymagania wstępne

KOD	Wymaganie wstępne
W-1	posiada podstawową wiedzę zwiazaną z wykształceniem inzyniera architekta.

Cele przedmiotu

KOD	Cel modułu/przedmiotu
C-1	Zapoznanie studentów z zasadami tworzenia kompozycji w sztuce
C-2	Przygotowanie i prowadzenie prezentacji dot. zagadnień zwiazanych z psychologią architektury
C-3	ukształtowanie umiejetności z zakresu stosowania odpowiednich kształtów i kolorów zgodnych z ich psycholgicznym oddziaływaniem

Treści programowe z podziałem na formy zajęć

KOD	Treść programowa	Godziny
projekty
T-P-1	Wprowadzenie w tematykę ćwiczeń. Określenie celu zajęć.	3
T-P-2	Własna autorska definicja piękna. Moje magiczne miejsce.	3
T-P-3	Zapis mentalny - wykres wrażeń - drogi dojścia z uczelni do domu z zaznaczeniem punktów naj+ i naj -.	3
T-P-4	transpozycja kompozycji muzycznej na architektoniczną poprzez działania interdyscyplinarne	3
T-P-5	Moja droga do domu - wizualizacje, dyskusja, wnioski, podsumowanie.	3
T-P-6	Opracowanie schematu percepcji wybranego obiektu z uwzglądnieniem czterech stref percepcyjnych.	3
T-P-7	Znaczenie działań interdyscyplinarnych, podsumowanie transpozycji ulubionej muzyki na kompozycję architektoniczną.	3
T-P-8	Moje inspiracje - ulubiony obiekt architektoniczny, dyskusja nad przyszłością architektury.	3
T-P-9	Psychologia kolorów, wpływ koloru na psychikę człowieka, kolor w architekturze.	3
		27
wykłady
T-W-1	Wprowadzenie. Krótki zarys problematyki przedmiotu w świetle psychologii architektury i jej znaczenia dla warsztatu projektowego współczesnego architekta	1
T-W-2	Psychologia percepcji i definicja piękna	1
T-W-3	Kompozycja architektoniczna, demonstracja formy najprostszej.	1
T-W-4	Budowa kompozycji architektonicznej: cztery główne konwencje, znaczenie rytmu.	1
T-W-5	Dwufazowość percepcji: wrażenie i racjonalizowanie. Trójstopniowy proces percepcyjny: analiza, organizacja, synteza. Figury niemożliwe.	1
T-W-6	Percepcja wizualna - prawa, zasady, granice. Znaczenie stref percepcyjnych w psychologicznym strukturalizowaniu przestrzeni.	1
T-W-7	Znaczenie działań interdyscyplinarnych w tym malarstwa, rzeźby i muzyki.	1
T-W-8	Złudzenia optyczne, a percepcja kompozycji	1
T-W-9	Psychologia kolorów, gra światła.	1
		9

Obciążenie pracą studenta - formy aktywności

KOD	Forma aktywności	Godziny
projekty
A-P-1	Wykonanie ćwiczenia na zajęciach	2
A-P-2	prezentacja i omówienie ćwiczenia na zajęciach	4
A-P-3	obserwacje w terenie, prezentacje wybranych przez studentów obiektów, omówienie ich percepcji i dyskusja	7
A-P-4	wybranie utworu muzycznego, aktywne słuchanie i wykonanie impresji graficznych i w kolorze, wykresu wrazeń, wykresu graficznego, transpozycji przestrzennej do tej muzyki	6
A-P-5	wykonanie ćwiczenia i zespołowa prezentacja wraz z dyskusją	4
A-P-6	opracowanie i i prezentacja na zajeciach wybranego zagadnienia dotyczacego psychologii architektury na zajeciach, dyskusja	7
		30
wykłady
A-W-1	aktywna obecność na wykładach	9
A-W-2	Przyswojenie materiału podanego na wykładach.	21
		30

Metody nauczania / narzędzia dydaktyczne

KOD	Metoda nauczania / narzędzie dydaktyczne
M-1	Metody podające: wykłady informacyjne i prelekcje z objaśnieniem. Metody problemowe: wykłady problemowe i konwersatoryjne, Metody aktywizujące: metoda przypadków,metoda sytuacyjna,inscenizacja,gry dydaktyczne (symulacyjne, decyzyjne, psychologiczne),seminarium,dyskusja dydaktyczna (związana z wykładem, okrągłego stołu, wielokrotna,). Metody eksponujące:filmy ,ekspozycje, pokazy połączone z przeżyciem. Metody programowane: z użyciem komputera, z użyciem maszyny dydaktycznej, z użyciem podręcznika programowanego. Metody praktyczne: pokazy, ćwiczenia przedmiotowe, korekty ćwiczeń i projektów, symulacje i seminaria.
M-2	ćwiczenia testowe i projektowe z wprowadzeniem zajęć interdyscyplinarnych, z wykorzystaniem muzyki i innych dziedzin sztuki, także w formie korekt zadanych prac projektowych, prezentacji zespołowych wybranych zagadnień i dyskusji podsumowujących.

KOD

Metoda nauczania / narzędzie dydaktyczne

M-1

Metody podające: wykłady informacyjne i prelekcje z objaśnieniem. Metody problemowe: wykłady problemowe i konwersatoryjne, Metody aktywizujące: metoda przypadków,metoda sytuacyjna,inscenizacja,gry dydaktyczne (symulacyjne, decyzyjne, psychologiczne),seminarium,dyskusja dydaktyczna (związana z wykładem, okrągłego stołu, wielokrotna,). Metody eksponujące:filmy ,ekspozycje, pokazy połączone z przeżyciem. Metody programowane: z użyciem komputera, z użyciem maszyny dydaktycznej, z użyciem podręcznika programowanego. Metody praktyczne: pokazy, ćwiczenia przedmiotowe, korekty ćwiczeń i projektów, symulacje i seminaria.

M-2

ćwiczenia testowe i projektowe z wprowadzeniem zajęć interdyscyplinarnych, z wykorzystaniem muzyki i innych dziedzin sztuki, także w formie korekt zadanych prac projektowych, prezentacji zespołowych wybranych zagadnień i dyskusji podsumowujących.

Sposoby oceny

KOD	Sposób oceny
S-1	Ocena formująca: ocena okresowych osiągnięć studenta prowadzona na początku zajęć i w trakcie ich trwania.
S-2	Ocena podsumowująca: ocena na koniec przedmiotu, która podsumowuje osiągnięte efekty uczenia się poprzez średnią ocen z wykonanych zadan, ćwiczeń i projektów.

Zamierzone efekty kształcenia - wiedza

Zamierzone efekty kształcenia	Odniesienie do efektów kształcenia dla kierunku studiów	Odniesienie do efektów zdefiniowanych dla obszaru kształcenia	Cel przedmiotu	Treści programowe	Metody nauczania	Sposób oceny
A_2A_BN2-IX/1_W01 W wyniku przeprowadzonych zajęć student powinien być w stanie:rozpoznawać i formułowac podstawowe aspekty odbioru kompozycji i oddziaływania przestrzeni architektonicznej w zakresie ogólnych praw psychologii percepcji z uwzględnieniem oddziaływania emocjonalnego kształtów, faktur i kolorów i ich i odpowiednim dobieraniem.	A_2A_W15, A_2A_W05, A_2A_W06	T2A_W02, T2A_W04, T2A_W08	C-1, C-2, C-3	T-P-3, T-P-1, T-P-2, T-P-4, T-P-5, T-P-6, T-W-1, T-W-2, T-W-3, T-W-4, T-W-5, T-W-6, T-W-7, T-W-8, T-W-9, T-P-7, T-P-8, T-P-9	M-1, M-2	S-1, S-2

Zamierzone efekty kształcenia - umiejętności

Zamierzone efekty kształcenia	Odniesienie do efektów kształcenia dla kierunku studiów	Odniesienie do efektów zdefiniowanych dla obszaru kształcenia	Cel przedmiotu	Treści programowe	Metody nauczania	Sposób oceny
A_2A_BN2-IX/1_U01 W wyniku przeprowadzonych zajęć student powinien posiadać umiejętności związane z prawidłowym posługiwaniem się prawami dotyczącymi kompozycji i psychologii percepcji, także związanymi ze stosowaniem kształtów, faktur i kolorów w architekturze oraz powinien mieć odpowiednio rozwiniętą wrażliwość estetyczną i emocjonalną w stosunku do współczesnej sztuki.	A_2A_U01	T2A_U08, T2A_U11	C-1, C-2, C-3	T-P-3, T-P-1, T-P-2, T-P-4, T-P-5, T-P-6, T-P-7, T-P-8, T-P-9	M-1, M-2	S-1, S-2

Zamierzone efekty kształcenia - inne kompetencje społeczne i personalne

Zamierzone efekty kształcenia	Odniesienie do efektów kształcenia dla kierunku studiów	Odniesienie do efektów zdefiniowanych dla obszaru kształcenia	Cel przedmiotu	Treści programowe	Metody nauczania	Sposób oceny
A_2A_BN2-IX/1_K01 W wyniku przeprowadzonych zajęć student nabędzie następujące postawy: aktywna postawa w stosunku do oceny oddziaływania przrestrzeni architektonicznych, chętny do współpracy, dbały o piękno, kreatywny, otwarty na różne oceny odbioru przestrzeni przez innych ludzii, postrzeganie relacji miedzy kompozycją architektoniczna a jej percepcją.	A_2A_K07, A_2A_K08, A_2A_K03	T2A_K04, T2A_K05, T2A_K07	C-1, C-2, C-3	T-W-1, T-W-2, T-W-3, T-W-4, T-W-5, T-W-6, T-W-7, T-W-8, T-W-9	M-1, M-2	S-1, S-2

Kryterium oceny - wiedza

Efekt kształcenia	Ocena	Kryterium oceny
A_2A_BN2-IX/1_W01 W wyniku przeprowadzonych zajęć student powinien być w stanie:rozpoznawać i formułowac podstawowe aspekty odbioru kompozycji i oddziaływania przestrzeni architektonicznej w zakresie ogólnych praw psychologii percepcji z uwzględnieniem oddziaływania emocjonalnego kształtów, faktur i kolorów i ich i odpowiednim dobieraniem.	2,0	Nie orientuje się w podstawowych aspektach odbioru kompozycji, nie zna podstawowych praw percepcji.
	3,0	Orientuje się w podstawowych aspektach odbioru kompozycji, zna podstawowe prawa percepcji.
	3,5	Orientuje się w podstawowych aspektach odbioru kompozycji, zna prawa percepcji.
	4,0	Dobrze orientuje się w aspektach odbioru kompozycji, zna prawa percepcji.
	4,5	Dobrze orientuje się w aspektach odbioru kompozycji, zna dobrze prawa percepcji.
	5,0	Bardzo dobrze orientuje się w aspektach odbioru kompozycji, zna bardzo dobrze prawa percepcji.

Kryterium oceny - umiejętności

Efekt kształcenia	Ocena	Kryterium oceny
A_2A_BN2-IX/1_U01 W wyniku przeprowadzonych zajęć student powinien posiadać umiejętności związane z prawidłowym posługiwaniem się prawami dotyczącymi kompozycji i psychologii percepcji, także związanymi ze stosowaniem kształtów, faktur i kolorów w architekturze oraz powinien mieć odpowiednio rozwiniętą wrażliwość estetyczną i emocjonalną w stosunku do współczesnej sztuki.	2,0	Nie potrafi poslugiwać się prawami dotyczącymi kompozycji i psychologii percepcji.
	3,0	Prawidłowo posługuje się prawami dotyczącymi kompozycji i psychologii percepcji.
	3,5	Prawidłowo posługuje się prawami dotyczącymi kompozycji i psychologii percepcji.
	4,0	Dobrze posługuje się prawami dotyczącymi kompozycji i psychologii percepcji.
	4,5	Dobrze posługuje się prawami dotyczącymi kompozycji i psychologii percepcji.
	5,0	Bardzo sprawnie posługuje się prawami dotyczącymi kompozycji i psychologii percepcji.

Kryterium oceny - inne kompetencje społeczne i personalne

Efekt kształcenia	Ocena	Kryterium oceny
A_2A_BN2-IX/1_K01 W wyniku przeprowadzonych zajęć student nabędzie następujące postawy: aktywna postawa w stosunku do oceny oddziaływania przrestrzeni architektonicznych, chętny do współpracy, dbały o piękno, kreatywny, otwarty na różne oceny odbioru przestrzeni przez innych ludzii, postrzeganie relacji miedzy kompozycją architektoniczna a jej percepcją.	2,0	Student nieaktywny , nieobowiązkowy.
	3,0	Student sumienny, współpracujący z zespołem.
	3,5	Student sumienny, dobrze współpracujący z zespołem.
	4,0	Student obowiązkowy , sumienny, dobrze współpracujący z zespołem.
	4,5	Student ambitny, obowiązkowy , sumienny, dobrze współpracujący z zespołem.
	5,0	Student ambitny, obowiązkowy , sumienny, bardzo dobrze współpracujący z zespołem.

Literatura podstawowa

Arnheim R., Sztuka i percepcja wzrokowa, WAiF, Warszawa
Bańka A., Psychologiczna struktura projektowa środowiska.Studium przestzreni architektonicznej., Wyd.Politechniki Poznańskiej, Poznań
Lenartowicz J.K., O psychologii architektury, Politechnika Krakowska, Kraków
Lenartowicz J.K., Słownik psychologii architektury dla studiujacych architekturę, Politechnika Krakowska, Kraków
Satkiewicz-Parczewska A., Kompozycja architektoniczna a jej percepcja, Wyd. Politechnika Szczecińska IAiPP, Szczecin

Literatura dodatkowa

Hochberg J.E., Percepcja, PWN, Warszawa
Satkiewicz-Parczewska A., Rytm w architekturze jako główny element kompozycji na tle analogii z muzyką, Politechnika Szczecińska, Szzczecin
Zimbardo Ph.G., Psychologia i życie, PWN, Warszawa, 2011

Treści programowe - projekty

KOD	Treść programowa	Godziny
T-P-1	Wprowadzenie w tematykę ćwiczeń. Określenie celu zajęć.	3
T-P-2	Własna autorska definicja piękna. Moje magiczne miejsce.	3
T-P-3	Zapis mentalny - wykres wrażeń - drogi dojścia z uczelni do domu z zaznaczeniem punktów naj+ i naj -.	3
T-P-4	transpozycja kompozycji muzycznej na architektoniczną poprzez działania interdyscyplinarne	3
T-P-5	Moja droga do domu - wizualizacje, dyskusja, wnioski, podsumowanie.	3
T-P-6	Opracowanie schematu percepcji wybranego obiektu z uwzglądnieniem czterech stref percepcyjnych.	3
T-P-7	Znaczenie działań interdyscyplinarnych, podsumowanie transpozycji ulubionej muzyki na kompozycję architektoniczną.	3
T-P-8	Moje inspiracje - ulubiony obiekt architektoniczny, dyskusja nad przyszłością architektury.	3
T-P-9	Psychologia kolorów, wpływ koloru na psychikę człowieka, kolor w architekturze.	3
		27

Treści programowe - wykłady

KOD	Treść programowa	Godziny
T-W-1	Wprowadzenie. Krótki zarys problematyki przedmiotu w świetle psychologii architektury i jej znaczenia dla warsztatu projektowego współczesnego architekta	1
T-W-2	Psychologia percepcji i definicja piękna	1
T-W-3	Kompozycja architektoniczna, demonstracja formy najprostszej.	1
T-W-4	Budowa kompozycji architektonicznej: cztery główne konwencje, znaczenie rytmu.	1
T-W-5	Dwufazowość percepcji: wrażenie i racjonalizowanie. Trójstopniowy proces percepcyjny: analiza, organizacja, synteza. Figury niemożliwe.	1
T-W-6	Percepcja wizualna - prawa, zasady, granice. Znaczenie stref percepcyjnych w psychologicznym strukturalizowaniu przestrzeni.	1
T-W-7	Znaczenie działań interdyscyplinarnych w tym malarstwa, rzeźby i muzyki.	1
T-W-8	Złudzenia optyczne, a percepcja kompozycji	1
T-W-9	Psychologia kolorów, gra światła.	1
		9

Formy aktywności - projekty

KOD	Forma aktywności	Godziny
A-P-1	Wykonanie ćwiczenia na zajęciach	2
A-P-2	prezentacja i omówienie ćwiczenia na zajęciach	4
A-P-3	obserwacje w terenie, prezentacje wybranych przez studentów obiektów, omówienie ich percepcji i dyskusja	7
A-P-4	wybranie utworu muzycznego, aktywne słuchanie i wykonanie impresji graficznych i w kolorze, wykresu wrazeń, wykresu graficznego, transpozycji przestrzennej do tej muzyki	6
A-P-5	wykonanie ćwiczenia i zespołowa prezentacja wraz z dyskusją	4
A-P-6	opracowanie i i prezentacja na zajeciach wybranego zagadnienia dotyczacego psychologii architektury na zajeciach, dyskusja	7
		30

(*) 1 punkt ECTS, odpowiada około 30 godzinom aktywności studenta

Formy aktywności - wykłady

KOD	Forma aktywności	Godziny
A-W-1	aktywna obecność na wykładach	9
A-W-2	Przyswojenie materiału podanego na wykładach.	21
		30

(*) 1 punkt ECTS, odpowiada około 30 godzinom aktywności studenta

Pole	KOD	Znaczenie kodu
Zamierzone efekty kształcenia	A_2A_BN2-IX/1_W01	W wyniku przeprowadzonych zajęć student powinien być w stanie:rozpoznawać i formułowac podstawowe aspekty odbioru kompozycji i oddziaływania przestrzeni architektonicznej w zakresie ogólnych praw psychologii percepcji z uwzględnieniem oddziaływania emocjonalnego kształtów, faktur i kolorów i ich i odpowiednim dobieraniem.
Odniesienie do efektów kształcenia dla kierunku studiów	A_2A_W15	zna obszary oddziaływania projektowania i planowa-nia na społeczeństwo i jakość życia jednostek (per-cepcja, ergonomia, potrzeby niepełnosprawnych)
	A_2A_W05	zna zasady i elementy kompozycji architektonicznej, urbanistycznej
	A_2A_W06	w kompozycji rozumie powiązania przestrzenne i zagadnienia proporcji oraz skali (także: skali człowieka)
Odniesienie do efektów zdefiniowanych dla obszaru kształcenia	T2A_W02	ma szczegółową wiedzę w zakresie kierunków studiów powiązanych ze studiowanym kierunkiem studiów
	T2A_W04	ma podbudowaną teoretycznie szczegółową wiedzę związaną z wybranymi zagadnieniami z zakresu studiowanego kierunku studiów
	T2A_W08	ma wiedzę niezbędną do rozumienia społecznych, ekonomicznych, prawnych i innych pozatechnicznych uwarunkowań działalności inżynierskiej oraz ich uwzględniania w praktyce inżynierskiej
Odniesienie do efektów kształcenia prowadzących do uzyskania tytułu zawodowego inżyniera	InzA2_W03	ma podstawową wiedzę niezbędną do rozumienia społecznych, ekonomicznych, prawnych i innych uwarunkowań działalności inżynierskiej
Cel przedmiotu	C-1	Zapoznanie studentów z zasadami tworzenia kompozycji w sztuce
	C-2	Przygotowanie i prowadzenie prezentacji dot. zagadnień zwiazanych z psychologią architektury
	C-3	ukształtowanie umiejetności z zakresu stosowania odpowiednich kształtów i kolorów zgodnych z ich psycholgicznym oddziaływaniem
Treści programowe	T-P-3	Zapis mentalny - wykres wrażeń - drogi dojścia z uczelni do domu z zaznaczeniem punktów naj+ i naj -.
	T-P-1	Wprowadzenie w tematykę ćwiczeń. Określenie celu zajęć.
	T-P-2	Własna autorska definicja piękna. Moje magiczne miejsce.
	T-P-4	transpozycja kompozycji muzycznej na architektoniczną poprzez działania interdyscyplinarne
	T-P-5	Moja droga do domu - wizualizacje, dyskusja, wnioski, podsumowanie.
	T-P-6	Opracowanie schematu percepcji wybranego obiektu z uwzglądnieniem czterech stref percepcyjnych.
	T-W-1	Wprowadzenie. Krótki zarys problematyki przedmiotu w świetle psychologii architektury i jej znaczenia dla warsztatu projektowego współczesnego architekta
	T-W-2	Psychologia percepcji i definicja piękna
	T-W-3	Kompozycja architektoniczna, demonstracja formy najprostszej.
	T-W-4	Budowa kompozycji architektonicznej: cztery główne konwencje, znaczenie rytmu.
	T-W-5	Dwufazowość percepcji: wrażenie i racjonalizowanie. Trójstopniowy proces percepcyjny: analiza, organizacja, synteza. Figury niemożliwe.
	T-W-6	Percepcja wizualna - prawa, zasady, granice. Znaczenie stref percepcyjnych w psychologicznym strukturalizowaniu przestrzeni.
	T-W-7	Znaczenie działań interdyscyplinarnych w tym malarstwa, rzeźby i muzyki.
	T-W-8	Złudzenia optyczne, a percepcja kompozycji
	T-W-9	Psychologia kolorów, gra światła.
	T-P-7	Znaczenie działań interdyscyplinarnych, podsumowanie transpozycji ulubionej muzyki na kompozycję architektoniczną.
	T-P-8	Moje inspiracje - ulubiony obiekt architektoniczny, dyskusja nad przyszłością architektury.
	T-P-9	Psychologia kolorów, wpływ koloru na psychikę człowieka, kolor w architekturze.
Metody nauczania	M-1	Metody podające: wykłady informacyjne i prelekcje z objaśnieniem. Metody problemowe: wykłady problemowe i konwersatoryjne, Metody aktywizujące: metoda przypadków,metoda sytuacyjna,inscenizacja,gry dydaktyczne (symulacyjne, decyzyjne, psychologiczne),seminarium,dyskusja dydaktyczna (związana z wykładem, okrągłego stołu, wielokrotna,). Metody eksponujące:filmy ,ekspozycje, pokazy połączone z przeżyciem. Metody programowane: z użyciem komputera, z użyciem maszyny dydaktycznej, z użyciem podręcznika programowanego. Metody praktyczne: pokazy, ćwiczenia przedmiotowe, korekty ćwiczeń i projektów, symulacje i seminaria.
Metody nauczania	M-2	ćwiczenia testowe i projektowe z wprowadzeniem zajęć interdyscyplinarnych, z wykorzystaniem muzyki i innych dziedzin sztuki, także w formie korekt zadanych prac projektowych, prezentacji zespołowych wybranych zagadnień i dyskusji podsumowujących.
Sposób oceny	S-1	Ocena formująca: ocena okresowych osiągnięć studenta prowadzona na początku zajęć i w trakcie ich trwania.
Sposób oceny	S-2	Ocena podsumowująca: ocena na koniec przedmiotu, która podsumowuje osiągnięte efekty uczenia się poprzez średnią ocen z wykonanych zadan, ćwiczeń i projektów.
Kryteria oceny	Ocena	Kryterium oceny
	2,0	Nie orientuje się w podstawowych aspektach odbioru kompozycji, nie zna podstawowych praw percepcji.
	3,0	Orientuje się w podstawowych aspektach odbioru kompozycji, zna podstawowe prawa percepcji.
	3,5	Orientuje się w podstawowych aspektach odbioru kompozycji, zna prawa percepcji.
	4,0	Dobrze orientuje się w aspektach odbioru kompozycji, zna prawa percepcji.
	4,5	Dobrze orientuje się w aspektach odbioru kompozycji, zna dobrze prawa percepcji.
	5,0	Bardzo dobrze orientuje się w aspektach odbioru kompozycji, zna bardzo dobrze prawa percepcji.

Pole	KOD	Znaczenie kodu
Zamierzone efekty kształcenia	A_2A_BN2-IX/1_U01	W wyniku przeprowadzonych zajęć student powinien posiadać umiejętności związane z prawidłowym posługiwaniem się prawami dotyczącymi kompozycji i psychologii percepcji, także związanymi ze stosowaniem kształtów, faktur i kolorów w architekturze oraz powinien mieć odpowiednio rozwiniętą wrażliwość estetyczną i emocjonalną w stosunku do współczesnej sztuki.
Odniesienie do efektów kształcenia dla kierunku studiów	A_2A_U01	przez pracę realizuje indywidualną postawę twórczą, którą manifestuje swój stosunek do rzeczywistości i współczesnej sztuki
Odniesienie do efektów zdefiniowanych dla obszaru kształcenia	T2A_U08	potrafi planować i przeprowadzać eksperymenty, w tym pomiary i symulacje komputerowe, interpretować uzyskane wyniki i wyciągać wnioski
	T2A_U11	potrafi formułować i testować hipotezy związane z problemami inżynierskimi i prostymi problemami badawczymi
Odniesienie do efektów kształcenia prowadzących do uzyskania tytułu zawodowego inżyniera	InzA2_U01	potrafi planować i przeprowadzać eksperymenty, w tym pomiary i symulacje komputerowe, interpretować uzyskane wyniki i wyciągać wnioski
Cel przedmiotu	C-1	Zapoznanie studentów z zasadami tworzenia kompozycji w sztuce
	C-2	Przygotowanie i prowadzenie prezentacji dot. zagadnień zwiazanych z psychologią architektury
	C-3	ukształtowanie umiejetności z zakresu stosowania odpowiednich kształtów i kolorów zgodnych z ich psycholgicznym oddziaływaniem
Treści programowe	T-P-3	Zapis mentalny - wykres wrażeń - drogi dojścia z uczelni do domu z zaznaczeniem punktów naj+ i naj -.
	T-P-1	Wprowadzenie w tematykę ćwiczeń. Określenie celu zajęć.
	T-P-2	Własna autorska definicja piękna. Moje magiczne miejsce.
	T-P-4	transpozycja kompozycji muzycznej na architektoniczną poprzez działania interdyscyplinarne
	T-P-5	Moja droga do domu - wizualizacje, dyskusja, wnioski, podsumowanie.
	T-P-6	Opracowanie schematu percepcji wybranego obiektu z uwzglądnieniem czterech stref percepcyjnych.
	T-P-7	Znaczenie działań interdyscyplinarnych, podsumowanie transpozycji ulubionej muzyki na kompozycję architektoniczną.
	T-P-8	Moje inspiracje - ulubiony obiekt architektoniczny, dyskusja nad przyszłością architektury.
	T-P-9	Psychologia kolorów, wpływ koloru na psychikę człowieka, kolor w architekturze.
Metody nauczania	M-1	Metody podające: wykłady informacyjne i prelekcje z objaśnieniem. Metody problemowe: wykłady problemowe i konwersatoryjne, Metody aktywizujące: metoda przypadków,metoda sytuacyjna,inscenizacja,gry dydaktyczne (symulacyjne, decyzyjne, psychologiczne),seminarium,dyskusja dydaktyczna (związana z wykładem, okrągłego stołu, wielokrotna,). Metody eksponujące:filmy ,ekspozycje, pokazy połączone z przeżyciem. Metody programowane: z użyciem komputera, z użyciem maszyny dydaktycznej, z użyciem podręcznika programowanego. Metody praktyczne: pokazy, ćwiczenia przedmiotowe, korekty ćwiczeń i projektów, symulacje i seminaria.
Metody nauczania	M-2	ćwiczenia testowe i projektowe z wprowadzeniem zajęć interdyscyplinarnych, z wykorzystaniem muzyki i innych dziedzin sztuki, także w formie korekt zadanych prac projektowych, prezentacji zespołowych wybranych zagadnień i dyskusji podsumowujących.
Sposób oceny	S-1	Ocena formująca: ocena okresowych osiągnięć studenta prowadzona na początku zajęć i w trakcie ich trwania.
Sposób oceny	S-2	Ocena podsumowująca: ocena na koniec przedmiotu, która podsumowuje osiągnięte efekty uczenia się poprzez średnią ocen z wykonanych zadan, ćwiczeń i projektów.
Kryteria oceny	Ocena	Kryterium oceny
	2,0	Nie potrafi poslugiwać się prawami dotyczącymi kompozycji i psychologii percepcji.
	3,0	Prawidłowo posługuje się prawami dotyczącymi kompozycji i psychologii percepcji.
	3,5	Prawidłowo posługuje się prawami dotyczącymi kompozycji i psychologii percepcji.
	4,0	Dobrze posługuje się prawami dotyczącymi kompozycji i psychologii percepcji.
	4,5	Dobrze posługuje się prawami dotyczącymi kompozycji i psychologii percepcji.
	5,0	Bardzo sprawnie posługuje się prawami dotyczącymi kompozycji i psychologii percepcji.

Pole	KOD	Znaczenie kodu
Zamierzone efekty kształcenia	A_2A_BN2-IX/1_K01	W wyniku przeprowadzonych zajęć student nabędzie następujące postawy: aktywna postawa w stosunku do oceny oddziaływania przrestrzeni architektonicznych, chętny do współpracy, dbały o piękno, kreatywny, otwarty na różne oceny odbioru przestrzeni przez innych ludzii, postrzeganie relacji miedzy kompozycją architektoniczna a jej percepcją.
Odniesienie do efektów kształcenia dla kierunku studiów	A_2A_K07	jest otwarty i komunikatywny, wyraża swoje poglądy, prezentuje rozwiązania i dyskutuje w śro-dowisku branżowym, na forum publicznym i w kontaktach z mediami
	A_2A_K08	popularyzuje wiedzę o architekturze, inicjuje działania na rzecz podnoszenia jakości życia i środowiska
	A_2A_K03	szanuje i chroni integralność środowiska przyrodniczego i kulturowego
Odniesienie do efektów zdefiniowanych dla obszaru kształcenia	T2A_K04	potrafi odpowiednio określić priorytety służące realizacji określonego przez siebie lub innych zadania
	T2A_K05	prawidłowo identyfikuje i rozstrzyga dylematy związane z wykonywaniem zawodu
	T2A_K07	ma świadomość roli społecznej absolwenta uczelni technicznej, a zwłaszcza rozumie potrzebę formułowania i przekazywania społeczeństwu, w szczególności poprzez środki masowego przekazu, informacji i opinii dotyczących osiągnięć techniki i innych aspektów działalności inżynierskiej; podejmuje starania, aby przekazać takie informacje i opnie w sposób powszechnie zrozumiały, z uzasadnieniem różnych punktów widzenia
Odniesienie do efektów kształcenia prowadzących do uzyskania tytułu zawodowego inżyniera	InzA2_K01	ma świadomość ważności i rozumie pozatechniczne aspekty i skutki działalności inżynierskiej, w tym jej wpływu na środowisko, i związanej z tym odpowiedzialności za podejmowane decyzje
	InzA2_K02	potrafi myśleć i działać w sposób przedsiębiorczy
Cel przedmiotu	C-1	Zapoznanie studentów z zasadami tworzenia kompozycji w sztuce
	C-2	Przygotowanie i prowadzenie prezentacji dot. zagadnień zwiazanych z psychologią architektury
	C-3	ukształtowanie umiejetności z zakresu stosowania odpowiednich kształtów i kolorów zgodnych z ich psycholgicznym oddziaływaniem
Treści programowe	T-W-1	Wprowadzenie. Krótki zarys problematyki przedmiotu w świetle psychologii architektury i jej znaczenia dla warsztatu projektowego współczesnego architekta
	T-W-2	Psychologia percepcji i definicja piękna
	T-W-3	Kompozycja architektoniczna, demonstracja formy najprostszej.
	T-W-4	Budowa kompozycji architektonicznej: cztery główne konwencje, znaczenie rytmu.
	T-W-5	Dwufazowość percepcji: wrażenie i racjonalizowanie. Trójstopniowy proces percepcyjny: analiza, organizacja, synteza. Figury niemożliwe.
	T-W-6	Percepcja wizualna - prawa, zasady, granice. Znaczenie stref percepcyjnych w psychologicznym strukturalizowaniu przestrzeni.
	T-W-7	Znaczenie działań interdyscyplinarnych w tym malarstwa, rzeźby i muzyki.
	T-W-8	Złudzenia optyczne, a percepcja kompozycji
	T-W-9	Psychologia kolorów, gra światła.
Metody nauczania	M-1	Metody podające: wykłady informacyjne i prelekcje z objaśnieniem. Metody problemowe: wykłady problemowe i konwersatoryjne, Metody aktywizujące: metoda przypadków,metoda sytuacyjna,inscenizacja,gry dydaktyczne (symulacyjne, decyzyjne, psychologiczne),seminarium,dyskusja dydaktyczna (związana z wykładem, okrągłego stołu, wielokrotna,). Metody eksponujące:filmy ,ekspozycje, pokazy połączone z przeżyciem. Metody programowane: z użyciem komputera, z użyciem maszyny dydaktycznej, z użyciem podręcznika programowanego. Metody praktyczne: pokazy, ćwiczenia przedmiotowe, korekty ćwiczeń i projektów, symulacje i seminaria.
Metody nauczania	M-2	ćwiczenia testowe i projektowe z wprowadzeniem zajęć interdyscyplinarnych, z wykorzystaniem muzyki i innych dziedzin sztuki, także w formie korekt zadanych prac projektowych, prezentacji zespołowych wybranych zagadnień i dyskusji podsumowujących.
Sposób oceny	S-1	Ocena formująca: ocena okresowych osiągnięć studenta prowadzona na początku zajęć i w trakcie ich trwania.
Sposób oceny	S-2	Ocena podsumowująca: ocena na koniec przedmiotu, która podsumowuje osiągnięte efekty uczenia się poprzez średnią ocen z wykonanych zadan, ćwiczeń i projektów.
Kryteria oceny	Ocena	Kryterium oceny
	2,0	Student nieaktywny , nieobowiązkowy.
	3,0	Student sumienny, współpracujący z zespołem.
	3,5	Student sumienny, dobrze współpracujący z zespołem.
	4,0	Student obowiązkowy , sumienny, dobrze współpracujący z zespołem.
	4,5	Student ambitny, obowiązkowy , sumienny, dobrze współpracujący z zespołem.
	5,0	Student ambitny, obowiązkowy , sumienny, bardzo dobrze współpracujący z zespołem.