ZUT - Krajowe Ramy Kwalifikacji / Rok 2012/2013 / Wydział Techniki Morskiej i Transportu / Oceanotechnika (S2) / Sylabus przedmiotu

Wydział Techniki Morskiej i Transportu - Oceanotechnika (S2)

Sylabus przedmiotu Wytrzymałość statyczna i zmęczeniowa MES:

Informacje podstawowe

Kierunek studiów	Oceanotechnika
Forma studiów	studia stacjonarne	Poziom	drugiego stopnia
Tytuł zawodowy absolwenta	magister
Obszary studiów	nauk technicznych, studiów inżynierskich
Profil	ogólnoakademicki
Moduł	Przedmiot obieralny 3
Przedmiot	Wytrzymałość statyczna i zmęczeniowa MES
Specjalność	przedmiot wspólny
Jednostka prowadząca	Katedra Konstrukcji, Mechaniki i Technologii Okrętów
Nauczyciel odpowiedzialny	Maciej Taczała <Maciej.Taczala@zut.edu.pl>
Inni nauczyciele	Maciej Taczała <Maciej.Taczala@zut.edu.pl>, Tomasz Urbański <Tomasz.Urbanski@zut.edu.pl>
ECTS (planowane)	3,0	ECTS (formy)	3,0
Forma zaliczenia	egzamin	Język	polski
Blok obieralny	5	Grupa obieralna	6

Formy dydaktyczne

Forma dydaktyczna	KOD	Semestr	Godziny	ECTS	Waga	Zaliczenie
wykłady	W	3	30	1,5	0,50	egzamin
ćwiczenia audytoryjne	A	3	30	1,5	0,50	zaliczenie

Wymagania wstępne

KOD	Wymaganie wstępne
W-1	Podstawowe wiadomości, kompetencje i umiejętności z matematyki
W-2	Podstawowe wiadomości, kompetencje i umiejętności z mechaniki
W-3	Podstawowe wiadomości, kompetencje i umiejętności z mechaniki konstrukcji

Cele przedmiotu

KOD	Cel modułu/przedmiotu
C-1	Zapoznanie studentów z podstawami teoretycznymi i metodami analizy wytrzymałości statycznej i zmęczeniowej kadłuba okrętowego i obiektów offshore oraz stateczności elementów konstrukcyjnych.

Treści programowe z podziałem na formy zajęć

KOD	Treść programowa	Godziny
ćwiczenia audytoryjne
T-A-1	Przykłady i zadania zgodnie z tematyka prowadzonych wykładów.	28
T-A-2	Kolokwium nr 1.	1
T-A-3	Kolokwium nr 2.	1
		30
wykłady
T-W-1	Warunki i obciążenia środowiskowe statków i obiektów oceanotechnicznych.	1
T-W-2	Elementy konstrukcyjne kadłuba statku i obiektów offshore i ich modele: wiązania ramowe, płyty usztywnione, usztywnione. Pojęcia ortotropii konstrukcyjnej i pasa współpracującego poszycia, sposoby modelowania płyt usztywnionych.	3
T-W-3	Wytrzymałość ogólna kadłuba – zginanie, ścinanie, skręcanie.	3
T-W-4	Wytrzymałość strefowa i lokalna, naprężenia pierwszego, drugiego i trzeciego rzędu, koncentracja naprężeń.	3
T-W-5	Stateczność elementów konstrukcyjnych: płyt i paneli usztywnionych; postacie wyboczenia, metody analizy.	3
T-W-6	Modelowanie elementów konstrukcyjnych kadłuba w MES, technika submodellingu.	2
T-W-7	Pojęcie stanu granicznego konstrukcji, projektowanie metodą stanów granicznych.	2
T-W-8	Pojęcie wytrzymałości zmęczeniowej, czynniki wpływające na wytrzymałość zmęczeniową.	2
T-W-9	Krótko- i długoterminowa prognoza naprężeń.	2
T-W-10	Wytrzymałość zmęczeniowa w oparciu o krzywe S-N i mechanikę pękania.	3
T-W-11	Rodzaje naprężeń wykorzystywnae w analizie wytrzymałości zmęczeniowej: "nominal", "hot-spot", "notch". Korekta krzywych S-N.	3
T-W-12	Ocena wytrzymałości zmęczeniowej wg przepisów towarzystw klasyfikacyjnych.	3
		30

Obciążenie pracą studenta - formy aktywności

KOD	Forma aktywności	Godziny
ćwiczenia audytoryjne
A-A-1	Uczestnictwo w zajęciach	30
A-A-2	Przygotowanie się do kolokwiów	8
		38
wykłady
A-W-1	Uczestnictwo w zajęciach	30
A-W-2	Przygotowanie do zaliczenia formy zajęć	6
A-W-3	Udział w egzaminie	2
		38

Metody nauczania / narzędzia dydaktyczne

KOD	Metoda nauczania / narzędzie dydaktyczne
M-1	Metody podające: wykład informacyjny, objaśnienie lub wyjaśnienie.
M-2	Metody problemowe: wykład problemowy.
M-3	Metody praktyczne: pokaz, ćwiczenia przedmiotowe.

Sposoby oceny

KOD	Sposób oceny
S-1	Ocena formująca: Ocena ciągła.
S-2	Ocena podsumowująca: Ocena na podstawie wyników pracy zaliczeniowej (wykłady).
S-3	Ocena podsumowująca: Ocena na podstawie wyników kolokwiów zaliczeniowych (ćwiczenia przedmiotowe).

Zamierzone efekty kształcenia - wiedza

Zamierzone efekty kształcenia	Odniesienie do efektów kształcenia dla kierunku studiów	Odniesienie do efektów zdefiniowanych dla obszaru kształcenia	Odniesienie do efektów kształcenia prowadzących do uzyskania tytułu zawodowego inżyniera	Cel przedmiotu	Treści programowe	Metody nauczania	Sposób oceny
O_2A_O03-1_W01 ma uporządkowaną i pogłębioną wiedzę w zakresie mechaniki konstrukcji obiektów oceanotechnicznych	O_2A_W15	T2A_W01, T2A_W02, T2A_W04, T2A_W07, T2A_W08	InzA2_W02, InzA2_W03, InzA2_W05	C-1	T-W-2, T-W-3, T-W-4, T-W-5, T-W-6, T-W-7	M-1, M-2, M-3	S-2

Zamierzone efekty kształcenia - umiejętności

Zamierzone efekty kształcenia	Odniesienie do efektów kształcenia dla kierunku studiów	Odniesienie do efektów zdefiniowanych dla obszaru kształcenia	Odniesienie do efektów kształcenia prowadzących do uzyskania tytułu zawodowego inżyniera	Cel przedmiotu	Treści programowe	Metody nauczania	Sposób oceny
O_2A_O03-1_U01 potrafi dokonać obliczeń wytrzymałościowych elementów konstrukcyjnych obiektów oceanotechnicznych według przepisów i procedur obliczeniowych	O_2A_U19	T2A_U08, T2A_U09, T2A_U10, T2A_U15, T2A_U17, T2A_U18	InzA2_U01, InzA2_U02, InzA2_U03, InzA2_U05, InzA2_U06, InzA2_U07	C-1	T-W-2, T-W-3, T-W-4, T-W-5, T-W-6, T-W-7, T-W-10, T-W-8, T-W-12, T-W-9, T-W-1, T-W-11	M-1, M-2, M-3	S-2

Zamierzone efekty kształcenia - inne kompetencje społeczne i personalne

Zamierzone efekty kształcenia	Odniesienie do efektów kształcenia dla kierunku studiów	Odniesienie do efektów zdefiniowanych dla obszaru kształcenia	Odniesienie do efektów kształcenia prowadzących do uzyskania tytułu zawodowego inżyniera	Cel przedmiotu	Treści programowe	Metody nauczania	Sposób oceny
O_2A_O03-1_K01 ma świadomość wpływu działalności inżynierskiej na środowisko, potrafi pracować współpracować w zespole nad wyznaczonym zadaniem	O_2A_K02, O_2A_K03, O_2A_K04, O_2A_K05	T2A_K02, T2A_K03, T2A_K04	InzA2_K01, InzA2_K02	C-1	T-W-6, T-W-8, T-W-3, T-W-5, T-W-11, T-W-10, T-W-7, T-W-2, T-W-9, T-W-12, T-W-1, T-A-1, T-W-4	M-3, M-1, M-2	S-1

Kryterium oceny - wiedza

Efekt kształcenia	Ocena	Kryterium oceny
O_2A_O03-1_W01 ma uporządkowaną i pogłębioną wiedzę w zakresie mechaniki konstrukcji obiektów oceanotechnicznych	2,0	Student nie ma uporządkowanej i pogłębionej wiedzy w zakresie mechaniki konstrukcji obiektów oceanotechnicznych.
	3,0	Student ma uporządkowaną i pogłębioną wiedzę w zakresie mechaniki konstrukcji obiektów oceanotechnicznych niezbędną dla rozwiązania problemów na podstawowym poziomie trudności.
	3,5	Student ma uporządkowaną i pogłębioną wiedzę w zakresie mechaniki konstrukcji obiektów oceanotechnicznych niezbędną dla rozwiązania problemów na średnim poziomie trudności.
	4,0	Student ma uporządkowaną i pogłębioną wiedzę w zakresie mechaniki konstrukcji obiektów oceanotechnicznych niezbędną dla rozwiązania problemów na zaawansowanym podstawowym poziomie trudności.
	4,5	Student ma uporządkowaną i pogłębioną wiedzę w zakresie mechaniki konstrukcji obiektów oceanotechnicznych niezbędną dla sformułowania i rozwiązania problemów na średnim poziomie trudności.
	5,0	Student ma uporządkowaną i pogłębioną wiedzę w zakresie mechaniki konstrukcji obiektów oceanotechnicznych niezbędną dla sformułowania i rozwiązania problemów na zaawansowanym poziomie trudności.

Kryterium oceny - umiejętności

Efekt kształcenia	Ocena	Kryterium oceny
O_2A_O03-1_U01 potrafi dokonać obliczeń wytrzymałościowych elementów konstrukcyjnych obiektów oceanotechnicznych według przepisów i procedur obliczeniowych	2,0	Student nie potrafi dokonać obliczeń wytrzymałościowych elementów konstrukcyjnych obiektów oceanotechnicznych według przepisów i procedur obliczeniowych.
	3,0	Student nie potrafi dokonać obliczeń wytrzymałościowych elementów konstrukcyjnych obiektów oceanotechnicznych według przepisów i procedur obliczeniowych na podstawowym poziomie trudności.
	3,5	Student nie potrafi dokonać obliczeń wytrzymałościowych elementów konstrukcyjnych obiektów oceanotechnicznych według przepisów i procedur obliczeniowych na średnim poziomie trudności.
	4,0	Student nie potrafi dokonać obliczeń wytrzymałościowych elementów konstrukcyjnych obiektów oceanotechnicznych według przepisów i procedur obliczeniowych na zaawansowanym poziomie trudności.
	4,5	Student nie potrafi dokonać obliczeń wytrzymałościowych elementów konstrukcyjnych obiektów oceanotechnicznych według przepisów i procedur obliczeniowych na zaawansowanym poziomie trudności, potrafi wykonać analizę wyników.
	5,0	Student nie potrafi dokonać obliczeń wytrzymałościowych elementów konstrukcyjnych obiektów oceanotechnicznych według przepisów i procedur obliczeniowych na zaawansowanym poziomie trudności, potrafi wykonać analizę wyników i zinterpretować wnioski.

Kryterium oceny - inne kompetencje społeczne i personalne

Efekt kształcenia	Ocena	Kryterium oceny
O_2A_O03-1_K01 ma świadomość wpływu działalności inżynierskiej na środowisko, potrafi pracować współpracować w zespole nad wyznaczonym zadaniem	2,0	Student nie rozumie wpływu działalności inżynierskiej na środowisko i odpowiedzialności za podejmowane decyzje oraz zagrożeń występujących w procesach oddziaływania środowiska morskiego na maszyny i urządzenia, jak również nie potrafi pracować w grupie.
	3,0	Student ma podstawowa świadomość wpływu działalności inżynierskiej na środowisko i odpowiedzialności za podejmowane decyzje oraz zagrożeń występujących w procesach oddziaływania środowiska morskiego na maszyny i urządzenia, jak również potrafi pracować w grupie.
	3,5	Student ma świadomość i rozumie wpływ działalności inżynierskiej na środowisko i odpowiedzialność za podejmowane decyzje oraz zagrożenia występujące w procesach oddziaływania środowiska morskiego na maszyny i urządzenia, jak również potrafi pracować w grupie.
	4,0	Student ma pełna świadomość i rozumie wpływ działalności inżynierskiej na środowisko i odpowiedzialność za podejmowane decyzje oraz zagrożenia występujące w procesach oddziaływania środowiska morskiego na maszyny i urządzenia, jak również potrafi współdziałać i pracować w grupie.
	4,5	Student ma pełna świadomość i rozumie wpływ działalności inżynierskiej na środowisko i odpowiedzialność za podejmowane decyzje oraz zagrożenia występujące w procesach oddziaływania środowiska morskiego na maszyny i urządzenia, jak również potrafi współdziałać i pracować w grupie; ponadto potrafi przekazywać informacje i opinie na tematy poruszane na zajęciach z uwzględnieniem różnych punktów widzenia.
	5,0	Student ma pełna świadomość i rozumie wpływ działalności inżynierskiej na środowisko i odpowiedzialność za podejmowane decyzje oraz zagrożenia występujące w procesach oddziaływania środowiska morskiego na maszyny i urządzenia, jak również potrafi współdziałać i pracować w grupie; ponadto potrafi przekazywać informacje i opinie na tematy poruszane na zajęciach z uwzględnieniem różnych punktów widzenia oraz własnej oceny.

Literatura podstawowa

Rakowski, G., Kasprzyk, Z., Metoda elementów skończonych w mechanice konstrukcji, Oficyna Wydawnicza Politechniki Warszawskiej, Warszawa, 2005
Hughes, O. F., Ship Structural Design, The Society of Naval Architects and Marine Engineers, Jersey City, New Jersey, 1988
Bai, Y., Marine Structural Design, Elsevier, Amsterdam, 2003
Paik, J. K., Thayamballi, A. K., Ship-Shaped Offshore Installations, Cambridge University Press, Cambridge, 2007

Literatura dodatkowa

Gawroński W., Metoda elementów skończonych w dynamice konstrukcji, ARKADY, Warszawa, 1984
Paik, J. K., Thayamballi, A. K., Ultimate limit state design of steel-plated structures, John Wiley and Sons, West Sussex, 2003

Treści programowe - ćwiczenia audytoryjne

KOD	Treść programowa	Godziny
T-A-1	Przykłady i zadania zgodnie z tematyka prowadzonych wykładów.	28
T-A-2	Kolokwium nr 1.	1
T-A-3	Kolokwium nr 2.	1
		30

Treści programowe - wykłady

KOD	Treść programowa	Godziny
T-W-1	Warunki i obciążenia środowiskowe statków i obiektów oceanotechnicznych.	1
T-W-2	Elementy konstrukcyjne kadłuba statku i obiektów offshore i ich modele: wiązania ramowe, płyty usztywnione, usztywnione. Pojęcia ortotropii konstrukcyjnej i pasa współpracującego poszycia, sposoby modelowania płyt usztywnionych.	3
T-W-3	Wytrzymałość ogólna kadłuba – zginanie, ścinanie, skręcanie.	3
T-W-4	Wytrzymałość strefowa i lokalna, naprężenia pierwszego, drugiego i trzeciego rzędu, koncentracja naprężeń.	3
T-W-5	Stateczność elementów konstrukcyjnych: płyt i paneli usztywnionych; postacie wyboczenia, metody analizy.	3
T-W-6	Modelowanie elementów konstrukcyjnych kadłuba w MES, technika submodellingu.	2
T-W-7	Pojęcie stanu granicznego konstrukcji, projektowanie metodą stanów granicznych.	2
T-W-8	Pojęcie wytrzymałości zmęczeniowej, czynniki wpływające na wytrzymałość zmęczeniową.	2
T-W-9	Krótko- i długoterminowa prognoza naprężeń.	2
T-W-10	Wytrzymałość zmęczeniowa w oparciu o krzywe S-N i mechanikę pękania.	3
T-W-11	Rodzaje naprężeń wykorzystywnae w analizie wytrzymałości zmęczeniowej: "nominal", "hot-spot", "notch". Korekta krzywych S-N.	3
T-W-12	Ocena wytrzymałości zmęczeniowej wg przepisów towarzystw klasyfikacyjnych.	3
		30

Formy aktywności - ćwiczenia audytoryjne

KOD	Forma aktywności	Godziny
A-A-1	Uczestnictwo w zajęciach	30
A-A-2	Przygotowanie się do kolokwiów	8
		38

(*) 1 punkt ECTS, odpowiada około 30 godzinom aktywności studenta

Formy aktywności - wykłady

KOD	Forma aktywności	Godziny
A-W-1	Uczestnictwo w zajęciach	30
A-W-2	Przygotowanie do zaliczenia formy zajęć	6
A-W-3	Udział w egzaminie	2
		38

(*) 1 punkt ECTS, odpowiada około 30 godzinom aktywności studenta

Pole	KOD	Znaczenie kodu
Zamierzone efekty kształcenia	O_2A_O03-1_W01	ma uporządkowaną i pogłębioną wiedzę w zakresie mechaniki konstrukcji obiektów oceanotechnicznych
Odniesienie do efektów kształcenia dla kierunku studiów	O_2A_W15	ma uporządkowaną i pogłębioną wiedzę w zakresie mechaniki konstrukcji i technologii budowy obiektów oceanotechnicznych
Odniesienie do efektów zdefiniowanych dla obszaru kształcenia	T2A_W01	ma rozszerzoną i pogłębioną wiedzę z zakresu matematyki, fizyki, chemii i innych obszarów właściwych dla studiowanego kierunku studiów przydatną do formułowania i rozwiązywania złożonych zadań z zakresu studiowanego kierunku studiów
	T2A_W02	ma szczegółową wiedzę w zakresie kierunków studiów powiązanych ze studiowanym kierunkiem studiów
	T2A_W04	ma podbudowaną teoretycznie szczegółową wiedzę związaną z wybranymi zagadnieniami z zakresu studiowanego kierunku studiów
	T2A_W07	zna podstawowe metody, techniki, narzędzia i materiały stosowane przy rozwiązywaniu złożonych zadań inżynierskich z zakresu studiowanego kierunku studiów
	T2A_W08	ma wiedzę niezbędną do rozumienia społecznych, ekonomicznych, prawnych i innych pozatechnicznych uwarunkowań działalności inżynierskiej oraz ich uwzględniania w praktyce inżynierskiej
Odniesienie do efektów kształcenia prowadzących do uzyskania tytułu zawodowego inżyniera	InzA2_W02	zna podstawowe metody, techniki, narzędzia i materiały stosowane przy rozwiązywaniu prostych zadań inżynierskich z zakresu studiowanego kierunku studiów
	InzA2_W03	ma podstawową wiedzę niezbędną do rozumienia społecznych, ekonomicznych, prawnych i innych uwarunkowań działalności inżynierskiej
	InzA2_W05	zna typowe technologie inżynierskie w zakresie studiowanego kierunku studiów
Cel przedmiotu	C-1	Zapoznanie studentów z podstawami teoretycznymi i metodami analizy wytrzymałości statycznej i zmęczeniowej kadłuba okrętowego i obiektów offshore oraz stateczności elementów konstrukcyjnych.
Treści programowe	T-W-2	Elementy konstrukcyjne kadłuba statku i obiektów offshore i ich modele: wiązania ramowe, płyty usztywnione, usztywnione. Pojęcia ortotropii konstrukcyjnej i pasa współpracującego poszycia, sposoby modelowania płyt usztywnionych.
	T-W-3	Wytrzymałość ogólna kadłuba – zginanie, ścinanie, skręcanie.
	T-W-4	Wytrzymałość strefowa i lokalna, naprężenia pierwszego, drugiego i trzeciego rzędu, koncentracja naprężeń.
	T-W-5	Stateczność elementów konstrukcyjnych: płyt i paneli usztywnionych; postacie wyboczenia, metody analizy.
	T-W-6	Modelowanie elementów konstrukcyjnych kadłuba w MES, technika submodellingu.
	T-W-7	Pojęcie stanu granicznego konstrukcji, projektowanie metodą stanów granicznych.
Metody nauczania	M-1	Metody podające: wykład informacyjny, objaśnienie lub wyjaśnienie.
	M-2	Metody problemowe: wykład problemowy.
	M-3	Metody praktyczne: pokaz, ćwiczenia przedmiotowe.
Sposób oceny	S-2	Ocena podsumowująca: Ocena na podstawie wyników pracy zaliczeniowej (wykłady).
Kryteria oceny	Ocena	Kryterium oceny
	2,0	Student nie ma uporządkowanej i pogłębionej wiedzy w zakresie mechaniki konstrukcji obiektów oceanotechnicznych.
	3,0	Student ma uporządkowaną i pogłębioną wiedzę w zakresie mechaniki konstrukcji obiektów oceanotechnicznych niezbędną dla rozwiązania problemów na podstawowym poziomie trudności.
	3,5	Student ma uporządkowaną i pogłębioną wiedzę w zakresie mechaniki konstrukcji obiektów oceanotechnicznych niezbędną dla rozwiązania problemów na średnim poziomie trudności.
	4,0	Student ma uporządkowaną i pogłębioną wiedzę w zakresie mechaniki konstrukcji obiektów oceanotechnicznych niezbędną dla rozwiązania problemów na zaawansowanym podstawowym poziomie trudności.
	4,5	Student ma uporządkowaną i pogłębioną wiedzę w zakresie mechaniki konstrukcji obiektów oceanotechnicznych niezbędną dla sformułowania i rozwiązania problemów na średnim poziomie trudności.
	5,0	Student ma uporządkowaną i pogłębioną wiedzę w zakresie mechaniki konstrukcji obiektów oceanotechnicznych niezbędną dla sformułowania i rozwiązania problemów na zaawansowanym poziomie trudności.

Pole	KOD	Znaczenie kodu
Zamierzone efekty kształcenia	O_2A_O03-1_U01	potrafi dokonać obliczeń wytrzymałościowych elementów konstrukcyjnych obiektów oceanotechnicznych według przepisów i procedur obliczeniowych
Odniesienie do efektów kształcenia dla kierunku studiów	O_2A_U19	potrafi dokonać obliczeń wytrzymałościowych elementów konstrukcyjnych obiektów oceanotechnicznych według przepisów i procedur obliczeniowych
Odniesienie do efektów zdefiniowanych dla obszaru kształcenia	T2A_U08	potrafi planować i przeprowadzać eksperymenty, w tym pomiary i symulacje komputerowe, interpretować uzyskane wyniki i wyciągać wnioski
	T2A_U09	potrafi wykorzystać do formułowania i rozwiązywania zadań inżynierskich i prostych problemów badawczych metody analityczne, symulacyjne i eksperymentalne
	T2A_U10	potrafi - przy formułowaniu i rozwiązywaniu zadań inżynierskich - integrować wiedzę z zakresu dziedzin nauki i dyscyplin naukowych, właściwych dla studiowanego kierunku studiów oraz zastosować podejście systemowe, uwzględniające także aspekty pozatechniczne
	T2A_U15	potrafi dokonać krytycznej analizy sposobu funkcjonowania i ocenić - zwłaszcza w powiązaniu ze studiowanym kierunkiem studiów - istniejące rozwiązania techniczne, w szczególności urządzenia, obiekty, systemy, procesy, usługi
	T2A_U17	potrafi dokonać identyfikacji i sformułować specyfikację złożonych zadań inżynierskich, charakterystycznych dla studiowanego kierunku studiów, w tym zadań nietypowych, uwzględniając ich aspekty pozatechniczne
	T2A_U18	potrafi ocenić przydatność metod i narzędzi służących do rozwiązania zadania inżynierskiego, charakterystycznego dla studiowanego kierunku studiów, w tym dostrzec ograniczenia tych metod i narzędzi; potrafi - stosując także koncepcyjnie nowe metody - rozwiązywać złożone zadania inżynierskie, charakterystyczne dla studiowanego kierunku studiów, w tym zadania nietypowe oraz zadania zawierające komponent badawczy
Odniesienie do efektów kształcenia prowadzących do uzyskania tytułu zawodowego inżyniera	InzA2_U01	potrafi planować i przeprowadzać eksperymenty, w tym pomiary i symulacje komputerowe, interpretować uzyskane wyniki i wyciągać wnioski
	InzA2_U02	potrafi wykorzystać do formułowania i rozwiązywania zadań inżynierskich metody analityczne, symulacyjne oraz eksperymentalne
	InzA2_U03	potrafi - przy formułowaniu i rozwiązywaniu zadań inżynierskich - dostrzegać ich aspekty systemowe i pozatechniczne
	InzA2_U05	potrafi dokonać krytycznej analizy sposobu funkcjonowania i ocenić - zwłaszcza w powiązaniu ze studiowanym kierunkiem studiów - istniejące rozwiązania techniczne, w szczególności urządzenia, obiekty, systemy, procesy, usługi
	InzA2_U06	potrafi dokonać identyfikacji i sformułować specyfikację prostych zadań inżynierskich o charakterze praktycznym, charakterystycznych dla studiowanego kierunku studiów
	InzA2_U07	potrafi ocenić przydatność rutynowych metod i narzędzi służących do rozwiązania prostego zadania inżynierskiego o charakterze praktycznym, charakterystycznego dla studiowanego kierunku studiów oraz wybrać i zastosować właściwą metodę i narzędzia
Cel przedmiotu	C-1	Zapoznanie studentów z podstawami teoretycznymi i metodami analizy wytrzymałości statycznej i zmęczeniowej kadłuba okrętowego i obiektów offshore oraz stateczności elementów konstrukcyjnych.
Treści programowe	T-W-2	Elementy konstrukcyjne kadłuba statku i obiektów offshore i ich modele: wiązania ramowe, płyty usztywnione, usztywnione. Pojęcia ortotropii konstrukcyjnej i pasa współpracującego poszycia, sposoby modelowania płyt usztywnionych.
	T-W-3	Wytrzymałość ogólna kadłuba – zginanie, ścinanie, skręcanie.
	T-W-4	Wytrzymałość strefowa i lokalna, naprężenia pierwszego, drugiego i trzeciego rzędu, koncentracja naprężeń.
	T-W-5	Stateczność elementów konstrukcyjnych: płyt i paneli usztywnionych; postacie wyboczenia, metody analizy.
	T-W-6	Modelowanie elementów konstrukcyjnych kadłuba w MES, technika submodellingu.
	T-W-7	Pojęcie stanu granicznego konstrukcji, projektowanie metodą stanów granicznych.
	T-W-10	Wytrzymałość zmęczeniowa w oparciu o krzywe S-N i mechanikę pękania.
	T-W-8	Pojęcie wytrzymałości zmęczeniowej, czynniki wpływające na wytrzymałość zmęczeniową.
	T-W-12	Ocena wytrzymałości zmęczeniowej wg przepisów towarzystw klasyfikacyjnych.
	T-W-9	Krótko- i długoterminowa prognoza naprężeń.
	T-W-1	Warunki i obciążenia środowiskowe statków i obiektów oceanotechnicznych.
	T-W-11	Rodzaje naprężeń wykorzystywnae w analizie wytrzymałości zmęczeniowej: "nominal", "hot-spot", "notch". Korekta krzywych S-N.
Metody nauczania	M-1	Metody podające: wykład informacyjny, objaśnienie lub wyjaśnienie.
	M-2	Metody problemowe: wykład problemowy.
	M-3	Metody praktyczne: pokaz, ćwiczenia przedmiotowe.
Sposób oceny	S-2	Ocena podsumowująca: Ocena na podstawie wyników pracy zaliczeniowej (wykłady).
Kryteria oceny	Ocena	Kryterium oceny
	2,0	Student nie potrafi dokonać obliczeń wytrzymałościowych elementów konstrukcyjnych obiektów oceanotechnicznych według przepisów i procedur obliczeniowych.
	3,0	Student nie potrafi dokonać obliczeń wytrzymałościowych elementów konstrukcyjnych obiektów oceanotechnicznych według przepisów i procedur obliczeniowych na podstawowym poziomie trudności.
	3,5	Student nie potrafi dokonać obliczeń wytrzymałościowych elementów konstrukcyjnych obiektów oceanotechnicznych według przepisów i procedur obliczeniowych na średnim poziomie trudności.
	4,0	Student nie potrafi dokonać obliczeń wytrzymałościowych elementów konstrukcyjnych obiektów oceanotechnicznych według przepisów i procedur obliczeniowych na zaawansowanym poziomie trudności.
	4,5	Student nie potrafi dokonać obliczeń wytrzymałościowych elementów konstrukcyjnych obiektów oceanotechnicznych według przepisów i procedur obliczeniowych na zaawansowanym poziomie trudności, potrafi wykonać analizę wyników.
	5,0	Student nie potrafi dokonać obliczeń wytrzymałościowych elementów konstrukcyjnych obiektów oceanotechnicznych według przepisów i procedur obliczeniowych na zaawansowanym poziomie trudności, potrafi wykonać analizę wyników i zinterpretować wnioski.

Pole	KOD	Znaczenie kodu
Zamierzone efekty kształcenia	O_2A_O03-1_K01	ma świadomość wpływu działalności inżynierskiej na środowisko, potrafi pracować współpracować w zespole nad wyznaczonym zadaniem
Odniesienie do efektów kształcenia dla kierunku studiów	O_2A_K02	ma świadomość wpływu działalności inżynierskiej na otoczenie i środowisko oraz rozumie związaną z tym odpowiedzialność za podejmowane decyzje, w szczególności w odniesieniu do bezpieczeństwa własnego i innych osób oraz ochrony środowiska
	O_2A_K03	potrafi współpracować i realizować zadania w grupie oraz ma świadomość konieczności odpowiedniego podziału obowiązków
	O_2A_K04	rozumie konieczność działań zespołowych i potrafi brać odpowiedzialność za wyniki wspólnych działań
	O_2A_K05	potrafi dokonać analizy zadań przydzielonych do realizacji, określając odpowiednie priorytety pozwalające na możliwie efektywne wykonanie tych zadań
Odniesienie do efektów zdefiniowanych dla obszaru kształcenia	T2A_K02	ma świadomość ważności i zrozumienie pozatechnicznych aspektów i skutków działalności inżynierskiej, w tym jej wpływu na środowisko, i związanej z tym odpowiedzialności za podejmowane decyzje
	T2A_K03	potrafi współdziałać i pracować w grupie, przyjmując w niej różne role
	T2A_K04	potrafi odpowiednio określić priorytety służące realizacji określonego przez siebie lub innych zadania
Odniesienie do efektów kształcenia prowadzących do uzyskania tytułu zawodowego inżyniera	InzA2_K01	ma świadomość ważności i rozumie pozatechniczne aspekty i skutki działalności inżynierskiej, w tym jej wpływu na środowisko, i związanej z tym odpowiedzialności za podejmowane decyzje
	InzA2_K02	potrafi myśleć i działać w sposób przedsiębiorczy
Cel przedmiotu	C-1	Zapoznanie studentów z podstawami teoretycznymi i metodami analizy wytrzymałości statycznej i zmęczeniowej kadłuba okrętowego i obiektów offshore oraz stateczności elementów konstrukcyjnych.
Treści programowe	T-W-6	Modelowanie elementów konstrukcyjnych kadłuba w MES, technika submodellingu.
	T-W-8	Pojęcie wytrzymałości zmęczeniowej, czynniki wpływające na wytrzymałość zmęczeniową.
	T-W-3	Wytrzymałość ogólna kadłuba – zginanie, ścinanie, skręcanie.
	T-W-5	Stateczność elementów konstrukcyjnych: płyt i paneli usztywnionych; postacie wyboczenia, metody analizy.
	T-W-11	Rodzaje naprężeń wykorzystywnae w analizie wytrzymałości zmęczeniowej: "nominal", "hot-spot", "notch". Korekta krzywych S-N.
	T-W-10	Wytrzymałość zmęczeniowa w oparciu o krzywe S-N i mechanikę pękania.
	T-W-7	Pojęcie stanu granicznego konstrukcji, projektowanie metodą stanów granicznych.
	T-W-2	Elementy konstrukcyjne kadłuba statku i obiektów offshore i ich modele: wiązania ramowe, płyty usztywnione, usztywnione. Pojęcia ortotropii konstrukcyjnej i pasa współpracującego poszycia, sposoby modelowania płyt usztywnionych.
	T-W-9	Krótko- i długoterminowa prognoza naprężeń.
	T-W-12	Ocena wytrzymałości zmęczeniowej wg przepisów towarzystw klasyfikacyjnych.
	T-W-1	Warunki i obciążenia środowiskowe statków i obiektów oceanotechnicznych.
	T-A-1	Przykłady i zadania zgodnie z tematyka prowadzonych wykładów.
	T-W-4	Wytrzymałość strefowa i lokalna, naprężenia pierwszego, drugiego i trzeciego rzędu, koncentracja naprężeń.
Metody nauczania	M-3	Metody praktyczne: pokaz, ćwiczenia przedmiotowe.
	M-1	Metody podające: wykład informacyjny, objaśnienie lub wyjaśnienie.
	M-2	Metody problemowe: wykład problemowy.
Sposób oceny	S-1	Ocena formująca: Ocena ciągła.
Kryteria oceny	Ocena	Kryterium oceny
	2,0	Student nie rozumie wpływu działalności inżynierskiej na środowisko i odpowiedzialności za podejmowane decyzje oraz zagrożeń występujących w procesach oddziaływania środowiska morskiego na maszyny i urządzenia, jak również nie potrafi pracować w grupie.
	3,0	Student ma podstawowa świadomość wpływu działalności inżynierskiej na środowisko i odpowiedzialności za podejmowane decyzje oraz zagrożeń występujących w procesach oddziaływania środowiska morskiego na maszyny i urządzenia, jak również potrafi pracować w grupie.
	3,5	Student ma świadomość i rozumie wpływ działalności inżynierskiej na środowisko i odpowiedzialność za podejmowane decyzje oraz zagrożenia występujące w procesach oddziaływania środowiska morskiego na maszyny i urządzenia, jak również potrafi pracować w grupie.
	4,0	Student ma pełna świadomość i rozumie wpływ działalności inżynierskiej na środowisko i odpowiedzialność za podejmowane decyzje oraz zagrożenia występujące w procesach oddziaływania środowiska morskiego na maszyny i urządzenia, jak również potrafi współdziałać i pracować w grupie.
	4,5	Student ma pełna świadomość i rozumie wpływ działalności inżynierskiej na środowisko i odpowiedzialność za podejmowane decyzje oraz zagrożenia występujące w procesach oddziaływania środowiska morskiego na maszyny i urządzenia, jak również potrafi współdziałać i pracować w grupie; ponadto potrafi przekazywać informacje i opinie na tematy poruszane na zajęciach z uwzględnieniem różnych punktów widzenia.
	5,0	Student ma pełna świadomość i rozumie wpływ działalności inżynierskiej na środowisko i odpowiedzialność za podejmowane decyzje oraz zagrożenia występujące w procesach oddziaływania środowiska morskiego na maszyny i urządzenia, jak również potrafi współdziałać i pracować w grupie; ponadto potrafi przekazywać informacje i opinie na tematy poruszane na zajęciach z uwzględnieniem różnych punktów widzenia oraz własnej oceny.