Zachodniopomorski Uniwersytet Technologiczny w Szczecinie

Wydział Techniki Morskiej i Transportu - Budowa jachtów (S1)

Sylabus przedmiotu Wytrzymałość materiałów:

Informacje podstawowe

Kierunek studiów Budowa jachtów
Forma studiów studia stacjonarne Poziom pierwszego stopnia
Tytuł zawodowy absolwenta inżynier
Obszary studiów nauk technicznych, studiów inżynierskich
Profil ogólnoakademicki
Moduł
Przedmiot Wytrzymałość materiałów
Specjalność przedmiot wspólny
Jednostka prowadząca Katedra Konstrukcji, Mechaniki i Technologii Okrętów
Nauczyciel odpowiedzialny Maciej Taczała <Maciej.Taczala@zut.edu.pl>
Inni nauczyciele Maciej Taczała <Maciej.Taczala@zut.edu.pl>, Tomasz Urbański <Tomasz.Urbanski@zut.edu.pl>
ECTS (planowane) 4,0 ECTS (formy) 4,0
Forma zaliczenia egzamin Język polski
Blok obieralny Grupa obieralna

Formy dydaktyczne

Forma dydaktycznaKODSemestrGodzinyECTSWagaZaliczenie
ćwiczenia audytoryjneA3 15 1,00,33zaliczenie
laboratoriaL3 15 1,00,33zaliczenie
wykładyW3 30 2,00,34egzamin

Wymagania wstępne

KODWymaganie wstępne
W-1Podstawowe wiadomości, kompetencje i umiejętności z matematyki
W-2Podstawowe wiadomości, kompetencje i umiejętności z mechaniki ogólnej

Cele przedmiotu

KODCel modułu/przedmiotu
C-1Umiejetność oceny wytrzymałości elementów konstrukcyjnych z wykorzystaniem modeli obliczeniowych wytrzymałości materiałów.

Treści programowe z podziałem na formy zajęć

KODTreść programowaGodziny
ćwiczenia audytoryjne
T-A-1Przykłady i zadania zgodnie z tematyka prowadzonych wykładów.13
T-A-2Kolokwium nr 1.1
T-A-3Kolokwium nr 2.1
15
laboratoria
T-L-1Przeszkolenie BHP - stanowiskowe.1
T-L-2Statyczna próba rozciągania próbek ze stopów metali.2
T-L-3Statyczna próba ściskania próbek ze stopów metali.2
T-L-4Próba udarności stali.2
T-L-5Pomiary odkształceń układów sprężystych.3
T-L-6Próba wytrzymałości zmęczeniowej.3
T-L-7Zaliczenie formy zajęć.2
15
wykłady
T-W-1Przedmiot i podstawowe pojęcia wytrzymałości materiałów. Doświadczalne podstawy określania własności mechanicznych materiałów.2
T-W-2Proste osiowe rozciąganie i ściskanie, prawo Hooke'a, zasada superpozycji. Układy prętowe statycznie niewyznaczalne.4
T-W-3Zbiorniki cienkościenne osiowo-symetryczne.2
T-W-4Ścinanie technologiczne: połączenia sworzniowe, połączenia spawane.2
T-W-5Momenty bezwładności figur płaskich.4
T-W-6Skręcanie prętów o przekroju okrągłym.2
T-W-7Zginanie płaskie: wykresy momentów gnących i sił tnących, naprężenia normalne przy zginaniu, równanie różniczkowe linii ugięcia, wpływ sił poprzecznych na deformacje belek zginanych.5
T-W-8Belki statycznie niewyznaczalne; metoda porównywania odkształceń, metoda całkowania równań linii ugięcia.2
T-W-9Elementy analizy stanów naprężenia i odkształcenia. Uogólnione prawo Hooke'a. Pojęcie wytrzymałości złożonej; hipotezy wytężeniowe, obliczenia wytrzymałości złożonej prętów.5
T-W-10Wyboczenie sprężyste i sprężysto-plastyczne pręta.2
30

Obciążenie pracą studenta - formy aktywności

KODForma aktywnościGodziny
ćwiczenia audytoryjne
A-A-1uczestnictwo w zajęciach15
A-A-2przygotowanie się do kolokwiów10
25
laboratoria
A-L-1uczestnictwo w zajęciach15
A-L-2opracowywanie wyników pomiarów8
A-L-3przygotowanie się do kolokwiów3
26
wykłady
A-W-1uczestnictwo w zajęciach30
A-W-2przygotowanie do zaliczenia formy zajęć18
A-W-3udział w egzaminie2
50

Metody nauczania / narzędzia dydaktyczne

KODMetoda nauczania / narzędzie dydaktyczne
M-1Metody podające: wykład informacyjny, objaśnienie lub wyjaśnienie.
M-2Metody problemowe: wykład problemowy.
M-3Metody programowane: z użyciem komputera.
M-4Metody praktyczne: pokaz, ćwiczenia przedmiotowe, ćwiczenia laboratoryjne.

Sposoby oceny

KODSposób oceny
S-1Ocena podsumowująca: Ocena na podstawie egzaminu przeprowadzanego w dwóch formach, tj. pisemnej oraz ustnej (wykłady).
S-2Ocena podsumowująca: Ocena na podstawie wyników kolokwiów zaliczeniowych (ćwiczenia audytoryjne).
S-3Ocena podsumowująca: Ocena na podstawie sprawozdań wykonywanych dla każdego zagadnienia tematycznego oraz wyników kolokwium zaliczeniowego (ćwiczenia laboratoryjne).

Zamierzone efekty kształcenia - wiedza

Zamierzone efekty kształceniaOdniesienie do efektów kształcenia dla kierunku studiówOdniesienie do efektów zdefiniowanych dla obszaru kształceniaOdniesienie do efektów kształcenia prowadzących do uzyskania tytułu zawodowego inżynieraCel przedmiotuTreści programoweMetody nauczaniaSposób oceny
BJ_1A_B15_W01
ma wiedzę w zakresie analizy wytrzymałości elementów konstrukcyjnych
BJ_1A_W07T1A_W03, T1A_W06, T1A_W07InzA_W01, InzA_W02C-1T-L-4, T-L-1, T-L-3, T-L-2, T-L-6, T-W-2, T-W-8, T-W-3, T-A-3, T-L-5, T-L-7, T-W-9, T-W-6, T-A-1, T-W-5, T-W-1, T-W-4, T-W-7, T-A-2, T-W-10M-1, M-2, M-3, M-4S-1, S-3, S-2

Zamierzone efekty kształcenia - umiejętności

Zamierzone efekty kształceniaOdniesienie do efektów kształcenia dla kierunku studiówOdniesienie do efektów zdefiniowanych dla obszaru kształceniaOdniesienie do efektów kształcenia prowadzących do uzyskania tytułu zawodowego inżynieraCel przedmiotuTreści programoweMetody nauczaniaSposób oceny
BJ_1A_B15_U01
potrafi przeprowadzać eksperymenty i symulacje wytrzymałości elementów konstrukcyjnych
BJ_1A_U08T1A_U08, T1A_U09InzA_U01, InzA_U02C-1T-W-5, T-L-4, T-W-7, T-L-6, T-L-1, T-A-3, T-W-1, T-W-4, T-W-10, T-L-3, T-W-9, T-W-6, T-W-2, T-L-2, T-L-5, T-W-8, T-A-1, T-A-2, T-L-7, T-W-3M-1, M-2, M-3, M-4S-1, S-2, S-3

Kryterium oceny - wiedza

Efekt kształceniaOcenaKryterium oceny
BJ_1A_B15_W01
ma wiedzę w zakresie analizy wytrzymałości elementów konstrukcyjnych
2,0Student nie ma wiedzy w zakresie analizy wytrzymałości elementów konstrukcyjnych.
3,0Student ma wiedzę w zakresie analizy wytrzymałości elementów konstrukcyjnych wystarczającą do rozwiązywania problemów na podstawowym poziomie trudności.
3,5Student ma wiedzę w zakresie analizy wytrzymałości elementów konstrukcyjnych wystarczającą do rozwiązywania problemów na średnim poziomie trudności.
4,0Student ma wiedzę w zakresie analizy wytrzymałości elementów konstrukcyjnych wystarczającą do rozwiązywania problemów na zaawansowanym poziomie trudności.
4,5Student ma wiedzę w zakresie analizy wytrzymałości elementów konstrukcyjnych wystarczającą do sformułowania i rozwiązywania problemów na średnim poziomie trudności.
5,0Student ma wiedzę w zakresie analizy wytrzymałości elementów konstrukcyjnych wystarczającą do sformułowania i rozwiązywania problemów na zaawansowanym poziomie trudności.

Kryterium oceny - umiejętności

Efekt kształceniaOcenaKryterium oceny
BJ_1A_B15_U01
potrafi przeprowadzać eksperymenty i symulacje wytrzymałości elementów konstrukcyjnych
2,0Student nie potrafi przeprowadzać eksperymentów i symulacji wytrzymałości elementów konstrukcyjnych
3,0Student potrafi przeprowadzać eksperymenty i symulacje wytrzymałości elementów konstrukcyjnych - rozwiązywanie problemów na podstawowym poziomie trudności.
3,5Student potrafi przeprowadzać eksperymenty i symulacje wytrzymałości elementów konstrukcyjnych - rozwiązywanie problemów na średnim poziomie trudności.
4,0Student potrafi przeprowadzać eksperymenty i symulacje wytrzymałości elementów konstrukcyjnych - rozwiązywanie problemów na zaawansowanym poziomie trudności.
4,5Student potrafi przeprowadzać eksperymenty i symulacje wytrzymałości elementów konstrukcyjnych - sformułowanie i rozwiązywanie problemów na średnim poziomie trudności.
5,0Student potrafi przeprowadzać eksperymenty i symulacje wytrzymałości elementów konstrukcyjnych - sformułowanie i rozwiązywanie problemów na zaawansowanym poziomie trudności.

Literatura podstawowa

  1. Banasiak, M., Grossman, K., Trombski, M., Zbiór zadań z wytrzymałości materiałów, PWN, Warszawa, 1992
  2. Dyląg Z., Jakubowicz A., Orłoś Z., Wytrzymałość materiałów, WNT, Warszawa, 1996
  3. Grudziński, K., Ćwiczenia laboratoryjne z wytrzymałości materiałów, Politechnika Szczecińska, Szczecin, 1981

Literatura dodatkowa

  1. Jastrzębski, P., Mutermilch, J., Orłowski, W., Wytrzymałość materiałów, Arkady, Warszawa, 1985
  2. Niezgodziński M., Niezgodziński T., Wytrzymałość materiałów, PWN, Warszawa, 1979

Treści programowe - ćwiczenia audytoryjne

KODTreść programowaGodziny
T-A-1Przykłady i zadania zgodnie z tematyka prowadzonych wykładów.13
T-A-2Kolokwium nr 1.1
T-A-3Kolokwium nr 2.1
15

Treści programowe - laboratoria

KODTreść programowaGodziny
T-L-1Przeszkolenie BHP - stanowiskowe.1
T-L-2Statyczna próba rozciągania próbek ze stopów metali.2
T-L-3Statyczna próba ściskania próbek ze stopów metali.2
T-L-4Próba udarności stali.2
T-L-5Pomiary odkształceń układów sprężystych.3
T-L-6Próba wytrzymałości zmęczeniowej.3
T-L-7Zaliczenie formy zajęć.2
15

Treści programowe - wykłady

KODTreść programowaGodziny
T-W-1Przedmiot i podstawowe pojęcia wytrzymałości materiałów. Doświadczalne podstawy określania własności mechanicznych materiałów.2
T-W-2Proste osiowe rozciąganie i ściskanie, prawo Hooke'a, zasada superpozycji. Układy prętowe statycznie niewyznaczalne.4
T-W-3Zbiorniki cienkościenne osiowo-symetryczne.2
T-W-4Ścinanie technologiczne: połączenia sworzniowe, połączenia spawane.2
T-W-5Momenty bezwładności figur płaskich.4
T-W-6Skręcanie prętów o przekroju okrągłym.2
T-W-7Zginanie płaskie: wykresy momentów gnących i sił tnących, naprężenia normalne przy zginaniu, równanie różniczkowe linii ugięcia, wpływ sił poprzecznych na deformacje belek zginanych.5
T-W-8Belki statycznie niewyznaczalne; metoda porównywania odkształceń, metoda całkowania równań linii ugięcia.2
T-W-9Elementy analizy stanów naprężenia i odkształcenia. Uogólnione prawo Hooke'a. Pojęcie wytrzymałości złożonej; hipotezy wytężeniowe, obliczenia wytrzymałości złożonej prętów.5
T-W-10Wyboczenie sprężyste i sprężysto-plastyczne pręta.2
30

Formy aktywności - ćwiczenia audytoryjne

KODForma aktywnościGodziny
A-A-1uczestnictwo w zajęciach15
A-A-2przygotowanie się do kolokwiów10
25
(*) 1 punkt ECTS, odpowiada około 30 godzinom aktywności studenta

Formy aktywności - laboratoria

KODForma aktywnościGodziny
A-L-1uczestnictwo w zajęciach15
A-L-2opracowywanie wyników pomiarów8
A-L-3przygotowanie się do kolokwiów3
26
(*) 1 punkt ECTS, odpowiada około 30 godzinom aktywności studenta

Formy aktywności - wykłady

KODForma aktywnościGodziny
A-W-1uczestnictwo w zajęciach30
A-W-2przygotowanie do zaliczenia formy zajęć18
A-W-3udział w egzaminie2
50
(*) 1 punkt ECTS, odpowiada około 30 godzinom aktywności studenta
PoleKODZnaczenie kodu
Zamierzone efekty kształceniaBJ_1A_B15_W01ma wiedzę w zakresie analizy wytrzymałości elementów konstrukcyjnych
Odniesienie do efektów kształcenia dla kierunku studiówBJ_1A_W07ma wiedzę na temat wytrzymałości materiałów metalowych i niemetalowych, w tym doświadczalnych metod wyznaczania właściwości mechanicznych, niezbędną do oceny bezpieczeństwa i niezawodności konstrukcji
Odniesienie do efektów zdefiniowanych dla obszaru kształceniaT1A_W03ma uporządkowaną, podbudowaną teoretycznie wiedzę ogólną obejmującą kluczowe zagadnienia z zakresu studiowanego kierunku studiów
T1A_W06ma podstawową wiedzę o cyklu życia urządzeń, obiektów i systemów technicznych
T1A_W07zna podstawowe metody, techniki, narzędzia i materiały stosowane przy rozwiązywaniu prostych zadań inżynierskich z zakresu studiowanego kierunku studiów
Odniesienie do efektów kształcenia prowadzących do uzyskania tytułu zawodowego inżynieraInzA_W01ma podstawową wiedzę o cyklu życia urządzeń, obiektów i systemów technicznych
InzA_W02zna podstawowe metody, techniki, narzędzia i materiały stosowane przy rozwiązywaniu prostych zadań inżynierskich z zakresu studiowanego kierunku studiów
Cel przedmiotuC-1Umiejetność oceny wytrzymałości elementów konstrukcyjnych z wykorzystaniem modeli obliczeniowych wytrzymałości materiałów.
Treści programoweT-L-4Próba udarności stali.
T-L-1Przeszkolenie BHP - stanowiskowe.
T-L-3Statyczna próba ściskania próbek ze stopów metali.
T-L-2Statyczna próba rozciągania próbek ze stopów metali.
T-L-6Próba wytrzymałości zmęczeniowej.
T-W-2Proste osiowe rozciąganie i ściskanie, prawo Hooke'a, zasada superpozycji. Układy prętowe statycznie niewyznaczalne.
T-W-8Belki statycznie niewyznaczalne; metoda porównywania odkształceń, metoda całkowania równań linii ugięcia.
T-W-3Zbiorniki cienkościenne osiowo-symetryczne.
T-A-3Kolokwium nr 2.
T-L-5Pomiary odkształceń układów sprężystych.
T-L-7Zaliczenie formy zajęć.
T-W-9Elementy analizy stanów naprężenia i odkształcenia. Uogólnione prawo Hooke'a. Pojęcie wytrzymałości złożonej; hipotezy wytężeniowe, obliczenia wytrzymałości złożonej prętów.
T-W-6Skręcanie prętów o przekroju okrągłym.
T-A-1Przykłady i zadania zgodnie z tematyka prowadzonych wykładów.
T-W-5Momenty bezwładności figur płaskich.
T-W-1Przedmiot i podstawowe pojęcia wytrzymałości materiałów. Doświadczalne podstawy określania własności mechanicznych materiałów.
T-W-4Ścinanie technologiczne: połączenia sworzniowe, połączenia spawane.
T-W-7Zginanie płaskie: wykresy momentów gnących i sił tnących, naprężenia normalne przy zginaniu, równanie różniczkowe linii ugięcia, wpływ sił poprzecznych na deformacje belek zginanych.
T-A-2Kolokwium nr 1.
T-W-10Wyboczenie sprężyste i sprężysto-plastyczne pręta.
Metody nauczaniaM-1Metody podające: wykład informacyjny, objaśnienie lub wyjaśnienie.
M-2Metody problemowe: wykład problemowy.
M-3Metody programowane: z użyciem komputera.
M-4Metody praktyczne: pokaz, ćwiczenia przedmiotowe, ćwiczenia laboratoryjne.
Sposób ocenyS-1Ocena podsumowująca: Ocena na podstawie egzaminu przeprowadzanego w dwóch formach, tj. pisemnej oraz ustnej (wykłady).
S-3Ocena podsumowująca: Ocena na podstawie sprawozdań wykonywanych dla każdego zagadnienia tematycznego oraz wyników kolokwium zaliczeniowego (ćwiczenia laboratoryjne).
S-2Ocena podsumowująca: Ocena na podstawie wyników kolokwiów zaliczeniowych (ćwiczenia audytoryjne).
Kryteria ocenyOcenaKryterium oceny
2,0Student nie ma wiedzy w zakresie analizy wytrzymałości elementów konstrukcyjnych.
3,0Student ma wiedzę w zakresie analizy wytrzymałości elementów konstrukcyjnych wystarczającą do rozwiązywania problemów na podstawowym poziomie trudności.
3,5Student ma wiedzę w zakresie analizy wytrzymałości elementów konstrukcyjnych wystarczającą do rozwiązywania problemów na średnim poziomie trudności.
4,0Student ma wiedzę w zakresie analizy wytrzymałości elementów konstrukcyjnych wystarczającą do rozwiązywania problemów na zaawansowanym poziomie trudności.
4,5Student ma wiedzę w zakresie analizy wytrzymałości elementów konstrukcyjnych wystarczającą do sformułowania i rozwiązywania problemów na średnim poziomie trudności.
5,0Student ma wiedzę w zakresie analizy wytrzymałości elementów konstrukcyjnych wystarczającą do sformułowania i rozwiązywania problemów na zaawansowanym poziomie trudności.
PoleKODZnaczenie kodu
Zamierzone efekty kształceniaBJ_1A_B15_U01potrafi przeprowadzać eksperymenty i symulacje wytrzymałości elementów konstrukcyjnych
Odniesienie do efektów kształcenia dla kierunku studiówBJ_1A_U08potrafi planować i przeprowadzać eksperymenty, w tym pomiary i symulacje komputerowe, potrafi wykorzystać do formułowania i rozwiązywania zadań inżynierskich metody analityczne, symulacyjne i eksperymentalne; potrafi interpretować uzyskane wyniki i wyciągać wnioski dotyczące właściwości projektowanych jednostek pływających
Odniesienie do efektów zdefiniowanych dla obszaru kształceniaT1A_U08potrafi planować i przeprowadzać eksperymenty, w tym pomiary i symulacje komputerowe, interpretować uzyskane wyniki i wyciągać wnioski
T1A_U09potrafi wykorzystać do formułowania i rozwiązywania zadań inżynierskich metody analityczne, symulacyjne oraz eksperymentalne
Odniesienie do efektów kształcenia prowadzących do uzyskania tytułu zawodowego inżynieraInzA_U01potrafi planować i przeprowadzać eksperymenty, w tym pomiary i symulacje komputerowe, interpretować uzyskane wyniki i wyciągać wnioski
InzA_U02potrafi wykorzystać do formułowania i rozwiązywania zadań inżynierskich metody analityczne, symulacyjne oraz eksperymentalne
Cel przedmiotuC-1Umiejetność oceny wytrzymałości elementów konstrukcyjnych z wykorzystaniem modeli obliczeniowych wytrzymałości materiałów.
Treści programoweT-W-5Momenty bezwładności figur płaskich.
T-L-4Próba udarności stali.
T-W-7Zginanie płaskie: wykresy momentów gnących i sił tnących, naprężenia normalne przy zginaniu, równanie różniczkowe linii ugięcia, wpływ sił poprzecznych na deformacje belek zginanych.
T-L-6Próba wytrzymałości zmęczeniowej.
T-L-1Przeszkolenie BHP - stanowiskowe.
T-A-3Kolokwium nr 2.
T-W-1Przedmiot i podstawowe pojęcia wytrzymałości materiałów. Doświadczalne podstawy określania własności mechanicznych materiałów.
T-W-4Ścinanie technologiczne: połączenia sworzniowe, połączenia spawane.
T-W-10Wyboczenie sprężyste i sprężysto-plastyczne pręta.
T-L-3Statyczna próba ściskania próbek ze stopów metali.
T-W-9Elementy analizy stanów naprężenia i odkształcenia. Uogólnione prawo Hooke'a. Pojęcie wytrzymałości złożonej; hipotezy wytężeniowe, obliczenia wytrzymałości złożonej prętów.
T-W-6Skręcanie prętów o przekroju okrągłym.
T-W-2Proste osiowe rozciąganie i ściskanie, prawo Hooke'a, zasada superpozycji. Układy prętowe statycznie niewyznaczalne.
T-L-2Statyczna próba rozciągania próbek ze stopów metali.
T-L-5Pomiary odkształceń układów sprężystych.
T-W-8Belki statycznie niewyznaczalne; metoda porównywania odkształceń, metoda całkowania równań linii ugięcia.
T-A-1Przykłady i zadania zgodnie z tematyka prowadzonych wykładów.
T-A-2Kolokwium nr 1.
T-L-7Zaliczenie formy zajęć.
T-W-3Zbiorniki cienkościenne osiowo-symetryczne.
Metody nauczaniaM-1Metody podające: wykład informacyjny, objaśnienie lub wyjaśnienie.
M-2Metody problemowe: wykład problemowy.
M-3Metody programowane: z użyciem komputera.
M-4Metody praktyczne: pokaz, ćwiczenia przedmiotowe, ćwiczenia laboratoryjne.
Sposób ocenyS-1Ocena podsumowująca: Ocena na podstawie egzaminu przeprowadzanego w dwóch formach, tj. pisemnej oraz ustnej (wykłady).
S-2Ocena podsumowująca: Ocena na podstawie wyników kolokwiów zaliczeniowych (ćwiczenia audytoryjne).
S-3Ocena podsumowująca: Ocena na podstawie sprawozdań wykonywanych dla każdego zagadnienia tematycznego oraz wyników kolokwium zaliczeniowego (ćwiczenia laboratoryjne).
Kryteria ocenyOcenaKryterium oceny
2,0Student nie potrafi przeprowadzać eksperymentów i symulacji wytrzymałości elementów konstrukcyjnych
3,0Student potrafi przeprowadzać eksperymenty i symulacje wytrzymałości elementów konstrukcyjnych - rozwiązywanie problemów na podstawowym poziomie trudności.
3,5Student potrafi przeprowadzać eksperymenty i symulacje wytrzymałości elementów konstrukcyjnych - rozwiązywanie problemów na średnim poziomie trudności.
4,0Student potrafi przeprowadzać eksperymenty i symulacje wytrzymałości elementów konstrukcyjnych - rozwiązywanie problemów na zaawansowanym poziomie trudności.
4,5Student potrafi przeprowadzać eksperymenty i symulacje wytrzymałości elementów konstrukcyjnych - sformułowanie i rozwiązywanie problemów na średnim poziomie trudności.
5,0Student potrafi przeprowadzać eksperymenty i symulacje wytrzymałości elementów konstrukcyjnych - sformułowanie i rozwiązywanie problemów na zaawansowanym poziomie trudności.