ZUT - Krajowe Ramy Kwalifikacji / Rok 2012/2013 / Wydział Budownictwa i Architektury / Architektura i urbanistyka (S1) / Sylabus przedmiotu

Wydział Budownictwa i Architektury - Architektura i urbanistyka (S1)

Sylabus przedmiotu Geometria wykreślna 2:

Informacje podstawowe

Kierunek studiów	Architektura i urbanistyka
Forma studiów	studia stacjonarne	Poziom	pierwszego stopnia
Tytuł zawodowy absolwenta	inżynier
Obszary studiów	nauk technicznych, studiów inżynierskich
Profil	ogólnoakademicki
Moduł	—
Przedmiot	Geometria wykreślna 2
Specjalność	przedmiot wspólny
Jednostka prowadząca	Instytut Architektury i Planowania Przestrzennego
Nauczyciel odpowiedzialny	Piotr Arlet <Piotr.Arlet@zut.edu.pl>
Inni nauczyciele
ECTS (planowane)	3,0	ECTS (formy)	3,0
Forma zaliczenia	egzamin	Język	polski
Blok obieralny	—	Grupa obieralna	—

Formy dydaktyczne

Forma dydaktyczna	KOD	Semestr	Godziny	ECTS	Waga	Zaliczenie
wykłady	W	2	15	1,0	0,62	egzamin
laboratoria	L	2	15	2,0	0,38	zaliczenie

Wymagania wstępne

KOD	Wymaganie wstępne
W-1	Wymagana jest wiedza z zakresu pierwszego semestru.

Cele przedmiotu

KOD	Cel modułu/przedmiotu
C-1	Umiejętność pracy z rzutami prostokątnymi, jako podstawowym rodzajem odwzorowania w technice.
C-2	Rozwiązywanie problemów geometrycznych, pojawiających się w praktyce projektowej.
C-3	Ćwiczenie i rozwijanie wyobraźni przestrzennej.

Treści programowe z podziałem na formy zajęć

KOD	Treść programowa	Godziny
laboratoria
T-L-1	Wyznaczanie linii przenikania wielościanów: graniastosłupów i ostrosłupów o podstawach na jednej płaszczyźnie.	1
T-L-2	Wyznaczanie linii przenikania wielościanów: graniastosłupów i ostrosłupów o podstawach na różnych płaszczyznach.	1
T-L-3	Rozwiązywanie dachów budynków wolnostojących.	1
T-L-4	Rozwiązywanie dachów budynków przylegających do innych budynków.	1
T-L-5	Rzuty cechowane - podstawowe konstrukcje w rzutach cechowanych.	1
T-L-6	Rzuty cechowane - kłady, zagadnienia miarowe, prawdziwe wielkości punktów.	1
T-L-7	Pisemne kolokwium nr 1.	1
T-L-8	Topografia - projektowanie robót ziemnych.	1
T-L-9	Aksonometria w praktyce.	1
T-L-10	Konstrukcje krzywych stożkowych: elipsy, paraboli, hiperboli.	1
T-L-11	Powierzchnie w rzutach: stożek i walec obrotowy w różnych położeniach.	1
T-L-12	Przekroje powierzchni walca, stożka i innych obrotowych.	1
T-L-13	Punkty przebicia powierzcni prostą; rozwinięcia powierzchni stożka i walca.	1
T-L-14	Pisemne kolokwium nr 2.	1
T-L-15	Powierzchnie prostokreślne w rzutach.	1
		15
wykłady
T-W-1	Geometria dachów - rozwiązywanie dachów budynków wolnostojących.	1
T-W-2	Geometria dachów - rozwiązywanie dachów budynków przylegających do innych budynków.	1
T-W-3	Rzuty cechowane - podstawowe konstrukcje w rzutach cechowanych.	1
T-W-4	Rzuty cechowane - kłady, zagadnienia miarowe, prawdziwe wielkości punktów.	1
T-W-5	Topografia - powierzchnia, przekroje, profile terenu, linie spadu, linie stokowe.	1
T-W-6	Topografia - projektowanie robót ziemnych.	1
T-W-7	Aksonometria - rodzaje, definicje, zastosowania.	1
T-W-8	Planimetria - konstrukcje krzywych stożkowych: elipsy, paraboli, hiperboli.	1
T-W-9	Powierzchnie w rzutach: stożek i walec obrotowy w różnych położeniach.	1
T-W-10	Inne powierzchnie obrotowe, punkty leżące na powierzchniach.	1
T-W-11	Przekroje powierzchni walca, stożka i innych obrotowych.	1
T-W-12	Punkty przebicia powierzcni prostą; rozwinięcia powierzchni stożka i walca.	1
T-W-13	Powierzchnie prostokreślne - definicje, konstrukcje, rzuty i zastosowanie.	1
T-W-14	Przenikanie powierzchni.	1
T-W-15	Wybrane przykłady konstrukcji cieni.	1
		15

Obciążenie pracą studenta - formy aktywności

KOD	Forma aktywności	Godziny
laboratoria
A-L-1	Indywidualne i wspólne przeanalizowanie problemów zawartych w zadaniach i ich rozwiązanie w zeszytach oraz, wyrywkowo na tablicy.	13
A-L-2	Rozwiązywanie zadań domowych.	15
A-L-3	Przygotowanie do dwóch kolokwiów pisemnych.	10
A-L-4	Nauka własna: utwalanie materiału, analizowanie zadań z ćwiczeń.	15
A-L-5	Udział w obowiązkowych konsulatacjach.	7
		60
wykłady
A-W-1	Uczestnictwo w wykładach.	15
A-W-2	Przyswojenie bieżącej partii materiału.	15
		30

Metody nauczania / narzędzia dydaktyczne

KOD	Metoda nauczania / narzędzie dydaktyczne
M-1	Wykłady są prowadzone metodą informacyjno problemową. Wykłady mają charakter informacyjny przedstawiający pojęcia, reguły i metody teoretyczne, a następnie - podający przykłady omówionych metod w zastosownaniu do rozwiazywania konkretnych problemów geometrycznych. Środkami są rysunki przedstawiające wyabstrachowane problemy i przykłady rozwiązywania zadań, wyświetlane na ekranie w określonej kolejności, którym towarzyszy szczegółowe omówienie werbalne. Ćwiczenia są ściśle powiązane z tematyką wykładów. Do każedego z ćwiczeń prowadzący przygotowuje zestw zadań, odpowiednio dobrany do bieżcej tematyki wykładów, do wykonania na zajeciach i w domu. Studenci podczs ćwiczeń samodzielnie rozwiązują otrzymane zadania. Prowadzący w miarę potrzeb wspiera pracę studentów, udziela porad indywidualnie lub ogólnie, dla całej grupy.

KOD

Metoda nauczania / narzędzie dydaktyczne

M-1

Wykłady są prowadzone metodą informacyjno problemową. Wykłady mają charakter informacyjny przedstawiający pojęcia, reguły i metody teoretyczne, a następnie - podający przykłady omówionych metod w zastosownaniu do rozwiazywania konkretnych problemów geometrycznych. Środkami są rysunki przedstawiające wyabstrachowane problemy i przykłady rozwiązywania zadań, wyświetlane na ekranie w określonej kolejności, którym towarzyszy szczegółowe omówienie werbalne. Ćwiczenia są ściśle powiązane z tematyką wykładów. Do każedego z ćwiczeń prowadzący przygotowuje zestw zadań, odpowiednio dobrany do bieżcej tematyki wykładów, do wykonania na zajeciach i w domu. Studenci podczs ćwiczeń samodzielnie rozwiązują otrzymane zadania. Prowadzący w miarę potrzeb wspiera pracę studentów, udziela porad indywidualnie lub ogólnie, dla całej grupy.

Sposoby oceny

KOD	Sposób oceny
S-1	Ocena formująca: Studenci są oceniani na bieżąco w trakcie zajęć praktycznych. Oceniany jest: poziom przyswojenia bieżcego materiału, trafność doboru metod rozwiązania problemu, poprawność wypowiedzi werbalnej, staranność w wykonaniu rysunków.
S-2	Ocena formująca: Poziom przyswojenia materiału jest kontrolowany dwukrotnie, w połowie i pod koniec semestru, w formie pisemnych kolokwiów.

Zamierzone efekty kształcenia - wiedza

Zamierzone efekty kształcenia	Odniesienie do efektów kształcenia dla kierunku studiów	Odniesienie do efektów zdefiniowanych dla obszaru kształcenia	Odniesienie do efektów kształcenia prowadzących do uzyskania tytułu zawodowego inżyniera	Cel przedmiotu	Treści programowe	Metody nauczania	Sposób oceny
A_1A_B-II/2_W01 Zna rodzaje rzutów i zasady ich wykonywania. Wie jak stosować różne konstrukcje geometryczne, trafnie dobiera je do konkretnego problemu w zakresie określonym tematyką I. semestru.	A_1A_W01	T1A_W01, T1A_W02	—	C-1, C-3, C-2	T-W-1, T-W-7, T-W-6, T-W-8, T-W-5, T-W-9, T-W-15, T-W-3, T-W-13, T-W-11, T-W-14, T-L-1, T-W-12, T-L-2, T-W-4, T-W-2, T-W-10	M-1	S-2, S-1
A_1A_B-II/2_W02 Wie jak zapisać przyjęte rozwiazania geometryczne w formie poprawnych rysunków.	A_1A_W02	T1A_W02, T1A_W03	InzA_W02, InzA_W05	C-3, C-2, C-1	T-W-8, T-W-5, T-W-2, T-W-12, T-W-9, T-W-7, T-L-1, T-W-15, T-W-13, T-W-11, T-L-2, T-W-6, T-W-1, T-W-4, T-W-3, T-W-10, T-W-14	M-1	S-2, S-1

Zamierzone efekty kształcenia - umiejętności

Zamierzone efekty kształcenia	Odniesienie do efektów kształcenia dla kierunku studiów	Odniesienie do efektów zdefiniowanych dla obszaru kształcenia	Odniesienie do efektów kształcenia prowadzących do uzyskania tytułu zawodowego inżyniera	Cel przedmiotu	Treści programowe	Metody nauczania	Sposób oceny
A_1A_B-II/2_U01 Potrafi oczytać z rzutów kształt przestrzenny obiektów przestrzennych, budowlanych i powierzchni topograficznej.	A_1A_U03	T1A_U09, T1A_U14, T1A_U16	InzA_U06, InzA_U08	C-3, C-2, C-1	T-W-8, T-W-3, T-W-5, T-W-12, T-W-15, T-W-14, T-W-2, T-W-1, T-W-7, T-L-1, T-W-11, T-W-9, T-W-10, T-W-4, T-W-6, T-L-2, T-W-13	M-1	S-1, S-2
A_1A_B-II/2_U02 Sprawnie rysuje, tworzy obrazy graficzne na papierze i w formie elektronicznej. Posługuje się przyborami geometrycznymi i rysunkowymi.	A_1A_U07	T1A_U09, T1A_U16	InzA_U02	C-1, C-2, C-3	T-W-4, T-W-6, T-W-8, T-W-15, T-W-11, T-L-2, T-W-9, T-W-1, T-W-5, T-W-10, T-W-7, T-L-1, T-W-2, T-W-13, T-W-3, T-W-14, T-W-12	M-1	S-2, S-1

Zamierzone efekty kształcenia - inne kompetencje społeczne i personalne

Zamierzone efekty kształcenia	Odniesienie do efektów kształcenia dla kierunku studiów	Odniesienie do efektów zdefiniowanych dla obszaru kształcenia	Odniesienie do efektów kształcenia prowadzących do uzyskania tytułu zawodowego inżyniera	Cel przedmiotu	Treści programowe	Metody nauczania	Sposób oceny
A_1A_B-II/2_K01 Rozumie potrzebę permanentnej nauki, potrafi ją organizować. Posiada wiedzę teoretyczną, potrafi ją wykorzystać w praktyce.	A_1A_K01	T1A_K01	—	C-1, C-2, C-3	T-W-6, T-W-8, T-W-11, T-L-2, T-W-1, T-W-7, T-W-14, T-W-9, T-W-4, T-W-5, T-W-12, T-L-1, T-W-3, T-W-13, T-W-10, T-W-2, T-W-15	M-1	S-1, S-2

Kryterium oceny - wiedza

Efekt kształcenia	Ocena	Kryterium oceny
A_1A_B-II/2_W01 Zna rodzaje rzutów i zasady ich wykonywania. Wie jak stosować różne konstrukcje geometryczne, trafnie dobiera je do konkretnego problemu w zakresie określonym tematyką I. semestru.	2,0	Student popełnia błędy na etapie przerysowania danych rysunkowych z tablicy, lub w ogóle tego nie potrafi.
	3,0	Wie jak rozwiązać zadanie, trafnie dobrał metodę, lecz nie potrafi uzyskać rozwiązania.
	3,5	Wie jak rozwiązać zadanie, trafnie dobrał metodę, lecz uzyskał tylko część rozwiązania.
	4,0	Wie jak rozwiązać zadanie, trafnie dobrał metodę, lecz w wielu szczegółach popełnił błędy, które znaczaco rzutują na poprawność rozwiązania.
	4,5	Wie jak rozwiązać zadanie, trafnie dobrał metodę, lecz w kilku szczegółach popełnił błędy, które rzutują na poprawność rozwiązania. Rysunek czytelny.
	5,0	Trafnie dobrał metodę, uzyskał rozwiązanie. Rysunek posiada walory estetyczne.
A_1A_B-II/2_W02 Wie jak zapisać przyjęte rozwiazania geometryczne w formie poprawnych rysunków.	2,0	Student popełnia błędy na etapie przerysowania danych rysunkowych z tablicy, lub w ogóle tego nie potrafi.
	3,0	Wie jak rozwiązać zadanie, trafnie dobrał metodę, lecz nie potrafi uzyskać rozwiązania.
	3,5	Wie jak rozwiązać zadanie, trafnie dobrał metodę, lecz uzyskał tylko część rozwiązania.
	4,0	Wie jak rozwiązać zadanie, trafnie dobrał metodę, lecz w wielu szczegółach popełnił błędy, które znaczaco rzutują na poprawność rozwiązania.
	4,5	Wie jak rozwiązać zadanie, trafnie dobrał metodę, lecz w kilku szczegółach popełnił błędy, które rzutują na poprawność rozwiązania. Rysunek czytelny.
	5,0	Trafnie dobrał metodę, uzyskał rozwiązanie. Rysunek posiada walory estetyczne.

Kryterium oceny - umiejętności

Efekt kształcenia	Ocena	Kryterium oceny
A_1A_B-II/2_U01 Potrafi oczytać z rzutów kształt przestrzenny obiektów przestrzennych, budowlanych i powierzchni topograficznej.	2,0	Nie umie poradzić sobie sobie z problemem. Nie umie wykorzystać posiadanej wiedzy teoretycznej w praktyce. Wykazuje znaczące braki w wiedzy.
	3,0	Umie rozwiązać zadanie poprawnie, nie ma błędów merytorycznych. Zna tylko jedną z metod rozwiązania. Rysunek nie jest czytelny, opis niejednoznaczny lub jego brak.
	3,5	Umie rozwiązać zadanie poprawnie, nie ma błędów merytorycznych. Zna tylko jedną z metod rozwiązania. Rysunek jest czytelny, opis jednoznaczny.
	4,0	Umie poprawnie rozwiązać zadanie. Umiejętnie dobrał metodę rozwiazania, zrobił drobne błędy graficzne, które nie maja wpływu na właściwe rozwiązanie końcowe. Opis poprawny, czytelny.
	4,5	Umie poprawnie rozwiązać zadanie. Umiejętnie dobrał metodę rozwiazania. Potrafi zweryfikowac swoje błędy. Rysunek i opis poprawny, czytelny.
	5,0	Umie poprawnie rozwiązać zadanie. Zna kilka metod rozwiązania, potrafi wybrać najefektywniejszą. Potrafi zweryfikować swoje błędy. Rysunek wykonany czytelnie i prawidłowo opisany, charakteryzujący się wysoką estetyką wykonania.
A_1A_B-II/2_U02 Sprawnie rysuje, tworzy obrazy graficzne na papierze i w formie elektronicznej. Posługuje się przyborami geometrycznymi i rysunkowymi.	2,0	Nie umie poradzić sobie sobie z problemem. Nie umie wykorzystać posiadanej wiedzy teoretycznej w praktyce. Wykazuje znaczące braki w wiedzy.
	3,0	Umie rozwiązać zadanie poprawnie, nie ma błędów merytorycznych. Zna tylko jedną z metod rozwiązania. Rysunek nie jest czytelny, opis niejednoznaczny lub jego brak.
	3,5	Umie rozwiązać zadanie poprawnie, nie ma błędów merytorycznych. Zna tylko jedną z metod rozwiązania. Rysunek jest czytelny, opis jednoznaczny.
	4,0	Umie poprawnie rozwiązać zadanie. Umiejętnie dobrał metodę rozwiazania, zrobił drobne błędy graficzne, które nie maja wpływu na właściwe rozwiązanie końcowe. Opis poprawny, czytelny.
	4,5	Umie poprawnie rozwiązać zadanie. Umiejętnie dobrał metodę rozwiazania. Potrafi zweryfikowac swoje błędy. Rysunek i opis poprawny, czytelny.
	5,0	Umie poprawnie rozwiązać zadanie. Zna kilka metod rozwiązania, potrafi wybrać najefektywniejszą. Potrafi zweryfikować swoje błędy. Rysunek wykonany czytelnie i prawidłowo opisany, charakteryzujący się wysoką estetyką wykonania.

Kryterium oceny - inne kompetencje społeczne i personalne

Efekt kształcenia	Ocena	Kryterium oceny
A_1A_B-II/2_K01 Rozumie potrzebę permanentnej nauki, potrafi ją organizować. Posiada wiedzę teoretyczną, potrafi ją wykorzystać w praktyce.	2,0	Student apatyczny, pozbawiony energii, nie angażuje się, nie wykonuje poleceń.
	3,0	Student niechętnie angażuje się we wspólną pracę, oczekuje gotowych i sprawdzonych rozwiązań.
	3,5	Student niechętnie angażuje się we wspólną pracę, oczekuje gotowych i sprawdzonych rozwiązań.
	4,0	Student odnajduje swe miejsce w grupie i wypełnia przydzielony zakres obowiązków, nie wykazuje dostatecznej inicjatywy w rozwiazywaniu problemów.
	4,5	Student posiada zdolności przywódcze. Poszukuje rozwiązań problemów.
	5,0	Student przejmuje przywództwo w grupie, dzieli pracę, pomaga słabszym.

Literatura podstawowa

Mieczysław Majewski, Geometria wykreślna t.1, Wydawnictwo Uczelniane Politechniki Szczecińskiej, Szczecin, 1991
Lewandowski Zbigniew, Geometria wykreślna, PWN, Warszawa, 1975
Tadeusz Rachwał ,Stefania Dwuraźna, Geometria Wykreślna, PWN, Łódź, 1975
Stanisław Szerszeń, Nauka o rzutach, PWN, Warszawa, 1963
Piotr Arlet, Materiały pomocnicze do ćwiczeń z geometrii wykreślnej, Politechnika Szczecińska WBiA, Szczecin, 2004

Literatura dodatkowa

Otto Edward ,Otto Franciszek, Podręcznik geometrii wykreślnej, PWN, Warszawa, 1975
Otto Edward,Otto Franciszek, Zbiór zadań z geometrii wykreslnej, PWN, Warszawa, 1968

Treści programowe - laboratoria

KOD	Treść programowa	Godziny
T-L-1	Wyznaczanie linii przenikania wielościanów: graniastosłupów i ostrosłupów o podstawach na jednej płaszczyźnie.	1
T-L-2	Wyznaczanie linii przenikania wielościanów: graniastosłupów i ostrosłupów o podstawach na różnych płaszczyznach.	1
T-L-3	Rozwiązywanie dachów budynków wolnostojących.	1
T-L-4	Rozwiązywanie dachów budynków przylegających do innych budynków.	1
T-L-5	Rzuty cechowane - podstawowe konstrukcje w rzutach cechowanych.	1
T-L-6	Rzuty cechowane - kłady, zagadnienia miarowe, prawdziwe wielkości punktów.	1
T-L-7	Pisemne kolokwium nr 1.	1
T-L-8	Topografia - projektowanie robót ziemnych.	1
T-L-9	Aksonometria w praktyce.	1
T-L-10	Konstrukcje krzywych stożkowych: elipsy, paraboli, hiperboli.	1
T-L-11	Powierzchnie w rzutach: stożek i walec obrotowy w różnych położeniach.	1
T-L-12	Przekroje powierzchni walca, stożka i innych obrotowych.	1
T-L-13	Punkty przebicia powierzcni prostą; rozwinięcia powierzchni stożka i walca.	1
T-L-14	Pisemne kolokwium nr 2.	1
T-L-15	Powierzchnie prostokreślne w rzutach.	1
		15

Treści programowe - wykłady

KOD	Treść programowa	Godziny
T-W-1	Geometria dachów - rozwiązywanie dachów budynków wolnostojących.	1
T-W-2	Geometria dachów - rozwiązywanie dachów budynków przylegających do innych budynków.	1
T-W-3	Rzuty cechowane - podstawowe konstrukcje w rzutach cechowanych.	1
T-W-4	Rzuty cechowane - kłady, zagadnienia miarowe, prawdziwe wielkości punktów.	1
T-W-5	Topografia - powierzchnia, przekroje, profile terenu, linie spadu, linie stokowe.	1
T-W-6	Topografia - projektowanie robót ziemnych.	1
T-W-7	Aksonometria - rodzaje, definicje, zastosowania.	1
T-W-8	Planimetria - konstrukcje krzywych stożkowych: elipsy, paraboli, hiperboli.	1
T-W-9	Powierzchnie w rzutach: stożek i walec obrotowy w różnych położeniach.	1
T-W-10	Inne powierzchnie obrotowe, punkty leżące na powierzchniach.	1
T-W-11	Przekroje powierzchni walca, stożka i innych obrotowych.	1
T-W-12	Punkty przebicia powierzcni prostą; rozwinięcia powierzchni stożka i walca.	1
T-W-13	Powierzchnie prostokreślne - definicje, konstrukcje, rzuty i zastosowanie.	1
T-W-14	Przenikanie powierzchni.	1
T-W-15	Wybrane przykłady konstrukcji cieni.	1
		15

Formy aktywności - laboratoria

KOD	Forma aktywności	Godziny
A-L-1	Indywidualne i wspólne przeanalizowanie problemów zawartych w zadaniach i ich rozwiązanie w zeszytach oraz, wyrywkowo na tablicy.	13
A-L-2	Rozwiązywanie zadań domowych.	15
A-L-3	Przygotowanie do dwóch kolokwiów pisemnych.	10
A-L-4	Nauka własna: utwalanie materiału, analizowanie zadań z ćwiczeń.	15
A-L-5	Udział w obowiązkowych konsulatacjach.	7
		60

(*) 1 punkt ECTS, odpowiada około 30 godzinom aktywności studenta

Formy aktywności - wykłady

KOD	Forma aktywności	Godziny
A-W-1	Uczestnictwo w wykładach.	15
A-W-2	Przyswojenie bieżącej partii materiału.	15
		30

(*) 1 punkt ECTS, odpowiada około 30 godzinom aktywności studenta

Pole	KOD	Znaczenie kodu
Zamierzone efekty kształcenia	A_1A_B-II/2_W01	Zna rodzaje rzutów i zasady ich wykonywania. Wie jak stosować różne konstrukcje geometryczne, trafnie dobiera je do konkretnego problemu w zakresie określonym tematyką I. semestru.
Odniesienie do efektów kształcenia dla kierunku studiów	A_1A_W01	ma wiedzę z wybranych działów nauk ścisłych służącą do rozwiązywania problemów projektowych (matematyka, mechanika, fizyka budowli…)
Odniesienie do efektów zdefiniowanych dla obszaru kształcenia	T1A_W01	ma wiedzę z zakresu matematyki, fizyki, chemii i innych obszarów właściwych dla studiowanego kierunku studiów przydatną do formułowania i rozwiązywania prostych zadań z zakresu studiowanego kierunku studiów
	T1A_W02	ma podstawową wiedzę w zakresie kierunków studiów powiązanych ze studiowanym kierunkiem studiów
Cel przedmiotu	C-1	Umiejętność pracy z rzutami prostokątnymi, jako podstawowym rodzajem odwzorowania w technice.
	C-3	Ćwiczenie i rozwijanie wyobraźni przestrzennej.
	C-2	Rozwiązywanie problemów geometrycznych, pojawiających się w praktyce projektowej.
Treści programowe	T-W-1	Geometria dachów - rozwiązywanie dachów budynków wolnostojących.
	T-W-7	Aksonometria - rodzaje, definicje, zastosowania.
	T-W-6	Topografia - projektowanie robót ziemnych.
	T-W-8	Planimetria - konstrukcje krzywych stożkowych: elipsy, paraboli, hiperboli.
	T-W-5	Topografia - powierzchnia, przekroje, profile terenu, linie spadu, linie stokowe.
	T-W-9	Powierzchnie w rzutach: stożek i walec obrotowy w różnych położeniach.
	T-W-15	Wybrane przykłady konstrukcji cieni.
	T-W-3	Rzuty cechowane - podstawowe konstrukcje w rzutach cechowanych.
	T-W-13	Powierzchnie prostokreślne - definicje, konstrukcje, rzuty i zastosowanie.
	T-W-11	Przekroje powierzchni walca, stożka i innych obrotowych.
	T-W-14	Przenikanie powierzchni.
	T-L-1	Wyznaczanie linii przenikania wielościanów: graniastosłupów i ostrosłupów o podstawach na jednej płaszczyźnie.
	T-W-12	Punkty przebicia powierzcni prostą; rozwinięcia powierzchni stożka i walca.
	T-L-2	Wyznaczanie linii przenikania wielościanów: graniastosłupów i ostrosłupów o podstawach na różnych płaszczyznach.
	T-W-4	Rzuty cechowane - kłady, zagadnienia miarowe, prawdziwe wielkości punktów.
	T-W-2	Geometria dachów - rozwiązywanie dachów budynków przylegających do innych budynków.
	T-W-10	Inne powierzchnie obrotowe, punkty leżące na powierzchniach.
Metody nauczania	M-1	Wykłady są prowadzone metodą informacyjno problemową. Wykłady mają charakter informacyjny przedstawiający pojęcia, reguły i metody teoretyczne, a następnie - podający przykłady omówionych metod w zastosownaniu do rozwiazywania konkretnych problemów geometrycznych. Środkami są rysunki przedstawiające wyabstrachowane problemy i przykłady rozwiązywania zadań, wyświetlane na ekranie w określonej kolejności, którym towarzyszy szczegółowe omówienie werbalne. Ćwiczenia są ściśle powiązane z tematyką wykładów. Do każedego z ćwiczeń prowadzący przygotowuje zestw zadań, odpowiednio dobrany do bieżcej tematyki wykładów, do wykonania na zajeciach i w domu. Studenci podczs ćwiczeń samodzielnie rozwiązują otrzymane zadania. Prowadzący w miarę potrzeb wspiera pracę studentów, udziela porad indywidualnie lub ogólnie, dla całej grupy.
Sposób oceny	S-2	Ocena formująca: Poziom przyswojenia materiału jest kontrolowany dwukrotnie, w połowie i pod koniec semestru, w formie pisemnych kolokwiów.
Sposób oceny	S-1	Ocena formująca: Studenci są oceniani na bieżąco w trakcie zajęć praktycznych. Oceniany jest: poziom przyswojenia bieżcego materiału, trafność doboru metod rozwiązania problemu, poprawność wypowiedzi werbalnej, staranność w wykonaniu rysunków.
Kryteria oceny	Ocena	Kryterium oceny
	2,0	Student popełnia błędy na etapie przerysowania danych rysunkowych z tablicy, lub w ogóle tego nie potrafi.
	3,0	Wie jak rozwiązać zadanie, trafnie dobrał metodę, lecz nie potrafi uzyskać rozwiązania.
	3,5	Wie jak rozwiązać zadanie, trafnie dobrał metodę, lecz uzyskał tylko część rozwiązania.
	4,0	Wie jak rozwiązać zadanie, trafnie dobrał metodę, lecz w wielu szczegółach popełnił błędy, które znaczaco rzutują na poprawność rozwiązania.
	4,5	Wie jak rozwiązać zadanie, trafnie dobrał metodę, lecz w kilku szczegółach popełnił błędy, które rzutują na poprawność rozwiązania. Rysunek czytelny.
	5,0	Trafnie dobrał metodę, uzyskał rozwiązanie. Rysunek posiada walory estetyczne.

Pole	KOD	Znaczenie kodu
Zamierzone efekty kształcenia	A_1A_B-II/2_W02	Wie jak zapisać przyjęte rozwiazania geometryczne w formie poprawnych rysunków.
Odniesienie do efektów kształcenia dla kierunku studiów	A_1A_W02	zna zasady inżynierskiego zapisu graficznego, jego czytania i obróbki: także z wykorzystaniem techniki komputerowej (rzuty prostokątne, budowlany rysunek techniczny, mapy geodezyjne…)
Odniesienie do efektów zdefiniowanych dla obszaru kształcenia	T1A_W02	ma podstawową wiedzę w zakresie kierunków studiów powiązanych ze studiowanym kierunkiem studiów
	T1A_W03	ma uporządkowaną, podbudowaną teoretycznie wiedzę ogólną obejmującą kluczowe zagadnienia z zakresu studiowanego kierunku studiów
Odniesienie do efektów kształcenia prowadzących do uzyskania tytułu zawodowego inżyniera	InzA_W02	zna podstawowe metody, techniki, narzędzia i materiały stosowane przy rozwiązywaniu prostych zadań inżynierskich z zakresu studiowanego kierunku studiów
	InzA_W05	zna typowe technologie inżynierskie w zakresie studiowanego kierunku studiów
Cel przedmiotu	C-3	Ćwiczenie i rozwijanie wyobraźni przestrzennej.
	C-2	Rozwiązywanie problemów geometrycznych, pojawiających się w praktyce projektowej.
	C-1	Umiejętność pracy z rzutami prostokątnymi, jako podstawowym rodzajem odwzorowania w technice.
Treści programowe	T-W-8	Planimetria - konstrukcje krzywych stożkowych: elipsy, paraboli, hiperboli.
	T-W-5	Topografia - powierzchnia, przekroje, profile terenu, linie spadu, linie stokowe.
	T-W-2	Geometria dachów - rozwiązywanie dachów budynków przylegających do innych budynków.
	T-W-12	Punkty przebicia powierzcni prostą; rozwinięcia powierzchni stożka i walca.
	T-W-9	Powierzchnie w rzutach: stożek i walec obrotowy w różnych położeniach.
	T-W-7	Aksonometria - rodzaje, definicje, zastosowania.
	T-L-1	Wyznaczanie linii przenikania wielościanów: graniastosłupów i ostrosłupów o podstawach na jednej płaszczyźnie.
	T-W-15	Wybrane przykłady konstrukcji cieni.
	T-W-13	Powierzchnie prostokreślne - definicje, konstrukcje, rzuty i zastosowanie.
	T-W-11	Przekroje powierzchni walca, stożka i innych obrotowych.
	T-L-2	Wyznaczanie linii przenikania wielościanów: graniastosłupów i ostrosłupów o podstawach na różnych płaszczyznach.
	T-W-6	Topografia - projektowanie robót ziemnych.
	T-W-1	Geometria dachów - rozwiązywanie dachów budynków wolnostojących.
	T-W-4	Rzuty cechowane - kłady, zagadnienia miarowe, prawdziwe wielkości punktów.
	T-W-3	Rzuty cechowane - podstawowe konstrukcje w rzutach cechowanych.
	T-W-10	Inne powierzchnie obrotowe, punkty leżące na powierzchniach.
	T-W-14	Przenikanie powierzchni.
Metody nauczania	M-1	Wykłady są prowadzone metodą informacyjno problemową. Wykłady mają charakter informacyjny przedstawiający pojęcia, reguły i metody teoretyczne, a następnie - podający przykłady omówionych metod w zastosownaniu do rozwiazywania konkretnych problemów geometrycznych. Środkami są rysunki przedstawiające wyabstrachowane problemy i przykłady rozwiązywania zadań, wyświetlane na ekranie w określonej kolejności, którym towarzyszy szczegółowe omówienie werbalne. Ćwiczenia są ściśle powiązane z tematyką wykładów. Do każedego z ćwiczeń prowadzący przygotowuje zestw zadań, odpowiednio dobrany do bieżcej tematyki wykładów, do wykonania na zajeciach i w domu. Studenci podczs ćwiczeń samodzielnie rozwiązują otrzymane zadania. Prowadzący w miarę potrzeb wspiera pracę studentów, udziela porad indywidualnie lub ogólnie, dla całej grupy.
Sposób oceny	S-2	Ocena formująca: Poziom przyswojenia materiału jest kontrolowany dwukrotnie, w połowie i pod koniec semestru, w formie pisemnych kolokwiów.
Sposób oceny	S-1	Ocena formująca: Studenci są oceniani na bieżąco w trakcie zajęć praktycznych. Oceniany jest: poziom przyswojenia bieżcego materiału, trafność doboru metod rozwiązania problemu, poprawność wypowiedzi werbalnej, staranność w wykonaniu rysunków.
Kryteria oceny	Ocena	Kryterium oceny
	2,0	Student popełnia błędy na etapie przerysowania danych rysunkowych z tablicy, lub w ogóle tego nie potrafi.
	3,0	Wie jak rozwiązać zadanie, trafnie dobrał metodę, lecz nie potrafi uzyskać rozwiązania.
	3,5	Wie jak rozwiązać zadanie, trafnie dobrał metodę, lecz uzyskał tylko część rozwiązania.
	4,0	Wie jak rozwiązać zadanie, trafnie dobrał metodę, lecz w wielu szczegółach popełnił błędy, które znaczaco rzutują na poprawność rozwiązania.
	4,5	Wie jak rozwiązać zadanie, trafnie dobrał metodę, lecz w kilku szczegółach popełnił błędy, które rzutują na poprawność rozwiązania. Rysunek czytelny.
	5,0	Trafnie dobrał metodę, uzyskał rozwiązanie. Rysunek posiada walory estetyczne.

Pole	KOD	Znaczenie kodu
Zamierzone efekty kształcenia	A_1A_B-II/2_U01	Potrafi oczytać z rzutów kształt przestrzenny obiektów przestrzennych, budowlanych i powierzchni topograficznej.
Odniesienie do efektów kształcenia dla kierunku studiów	A_1A_U03	potrafi wykonać proste prace geodezyjne, interpretuje ukształtowanie terenu i projektuje niewielkie roboty ziemne
Odniesienie do efektów zdefiniowanych dla obszaru kształcenia	T1A_U09	potrafi wykorzystać do formułowania i rozwiązywania zadań inżynierskich metody analityczne, symulacyjne oraz eksperymentalne
	T1A_U14	potrafi dokonać identyfikacji i sformułować specyfikację prostych zadań inżynierskich o charakterze praktycznym, charakterystycznych dla studiowanego kierunku studiów
	T1A_U16	potrafi - zgodnie z zadaną specyfikacją - zaprojektować oraz zrealizować proste urządzenie, obiekt, system lub proces, typowe dla studiowanego kierunku studiów, używając właściwych metod, technik i narzędzi
Odniesienie do efektów kształcenia prowadzących do uzyskania tytułu zawodowego inżyniera	InzA_U06	potrafi dokonać identyfikacji i sformułować specyfikację prostych zadań inżynierskich o charakterze praktycznym, charakterystycznych dla studiowanego kierunku studiów
	InzA_U08	potrafi - zgodnie z zadaną specyfikacją - zaprojektować proste urządzenie, obiekt, system lub proces, typowe dla studiowanego kierunku studiów, używając właściwych metod, technik i narzędzi
Cel przedmiotu	C-3	Ćwiczenie i rozwijanie wyobraźni przestrzennej.
	C-2	Rozwiązywanie problemów geometrycznych, pojawiających się w praktyce projektowej.
	C-1	Umiejętność pracy z rzutami prostokątnymi, jako podstawowym rodzajem odwzorowania w technice.
Treści programowe	T-W-8	Planimetria - konstrukcje krzywych stożkowych: elipsy, paraboli, hiperboli.
	T-W-3	Rzuty cechowane - podstawowe konstrukcje w rzutach cechowanych.
	T-W-5	Topografia - powierzchnia, przekroje, profile terenu, linie spadu, linie stokowe.
	T-W-12	Punkty przebicia powierzcni prostą; rozwinięcia powierzchni stożka i walca.
	T-W-15	Wybrane przykłady konstrukcji cieni.
	T-W-14	Przenikanie powierzchni.
	T-W-2	Geometria dachów - rozwiązywanie dachów budynków przylegających do innych budynków.
	T-W-1	Geometria dachów - rozwiązywanie dachów budynków wolnostojących.
	T-W-7	Aksonometria - rodzaje, definicje, zastosowania.
	T-L-1	Wyznaczanie linii przenikania wielościanów: graniastosłupów i ostrosłupów o podstawach na jednej płaszczyźnie.
	T-W-11	Przekroje powierzchni walca, stożka i innych obrotowych.
	T-W-9	Powierzchnie w rzutach: stożek i walec obrotowy w różnych położeniach.
	T-W-10	Inne powierzchnie obrotowe, punkty leżące na powierzchniach.
	T-W-4	Rzuty cechowane - kłady, zagadnienia miarowe, prawdziwe wielkości punktów.
	T-W-6	Topografia - projektowanie robót ziemnych.
	T-L-2	Wyznaczanie linii przenikania wielościanów: graniastosłupów i ostrosłupów o podstawach na różnych płaszczyznach.
	T-W-13	Powierzchnie prostokreślne - definicje, konstrukcje, rzuty i zastosowanie.
Metody nauczania	M-1	Wykłady są prowadzone metodą informacyjno problemową. Wykłady mają charakter informacyjny przedstawiający pojęcia, reguły i metody teoretyczne, a następnie - podający przykłady omówionych metod w zastosownaniu do rozwiazywania konkretnych problemów geometrycznych. Środkami są rysunki przedstawiające wyabstrachowane problemy i przykłady rozwiązywania zadań, wyświetlane na ekranie w określonej kolejności, którym towarzyszy szczegółowe omówienie werbalne. Ćwiczenia są ściśle powiązane z tematyką wykładów. Do każedego z ćwiczeń prowadzący przygotowuje zestw zadań, odpowiednio dobrany do bieżcej tematyki wykładów, do wykonania na zajeciach i w domu. Studenci podczs ćwiczeń samodzielnie rozwiązują otrzymane zadania. Prowadzący w miarę potrzeb wspiera pracę studentów, udziela porad indywidualnie lub ogólnie, dla całej grupy.
Sposób oceny	S-1	Ocena formująca: Studenci są oceniani na bieżąco w trakcie zajęć praktycznych. Oceniany jest: poziom przyswojenia bieżcego materiału, trafność doboru metod rozwiązania problemu, poprawność wypowiedzi werbalnej, staranność w wykonaniu rysunków.
Sposób oceny	S-2	Ocena formująca: Poziom przyswojenia materiału jest kontrolowany dwukrotnie, w połowie i pod koniec semestru, w formie pisemnych kolokwiów.
Kryteria oceny	Ocena	Kryterium oceny
	2,0	Nie umie poradzić sobie sobie z problemem. Nie umie wykorzystać posiadanej wiedzy teoretycznej w praktyce. Wykazuje znaczące braki w wiedzy.
	3,0	Umie rozwiązać zadanie poprawnie, nie ma błędów merytorycznych. Zna tylko jedną z metod rozwiązania. Rysunek nie jest czytelny, opis niejednoznaczny lub jego brak.
	3,5	Umie rozwiązać zadanie poprawnie, nie ma błędów merytorycznych. Zna tylko jedną z metod rozwiązania. Rysunek jest czytelny, opis jednoznaczny.
	4,0	Umie poprawnie rozwiązać zadanie. Umiejętnie dobrał metodę rozwiazania, zrobił drobne błędy graficzne, które nie maja wpływu na właściwe rozwiązanie końcowe. Opis poprawny, czytelny.
	4,5	Umie poprawnie rozwiązać zadanie. Umiejętnie dobrał metodę rozwiazania. Potrafi zweryfikowac swoje błędy. Rysunek i opis poprawny, czytelny.
	5,0	Umie poprawnie rozwiązać zadanie. Zna kilka metod rozwiązania, potrafi wybrać najefektywniejszą. Potrafi zweryfikować swoje błędy. Rysunek wykonany czytelnie i prawidłowo opisany, charakteryzujący się wysoką estetyką wykonania.

Pole	KOD	Znaczenie kodu
Zamierzone efekty kształcenia	A_1A_B-II/2_U02	Sprawnie rysuje, tworzy obrazy graficzne na papierze i w formie elektronicznej. Posługuje się przyborami geometrycznymi i rysunkowymi.
Odniesienie do efektów kształcenia dla kierunku studiów	A_1A_U07	sprawnie rysuje (rzeźbi, maluje, tworzy kolorowe grafiki…) z użyciem różnych narzędzi, materiałów i technik, także komputerowych; modeluje wirtualnie i fizycznie
Odniesienie do efektów zdefiniowanych dla obszaru kształcenia	T1A_U09	potrafi wykorzystać do formułowania i rozwiązywania zadań inżynierskich metody analityczne, symulacyjne oraz eksperymentalne
	T1A_U16	potrafi - zgodnie z zadaną specyfikacją - zaprojektować oraz zrealizować proste urządzenie, obiekt, system lub proces, typowe dla studiowanego kierunku studiów, używając właściwych metod, technik i narzędzi
Odniesienie do efektów kształcenia prowadzących do uzyskania tytułu zawodowego inżyniera	InzA_U02	potrafi wykorzystać do formułowania i rozwiązywania zadań inżynierskich metody analityczne, symulacyjne oraz eksperymentalne
Cel przedmiotu	C-1	Umiejętność pracy z rzutami prostokątnymi, jako podstawowym rodzajem odwzorowania w technice.
	C-2	Rozwiązywanie problemów geometrycznych, pojawiających się w praktyce projektowej.
	C-3	Ćwiczenie i rozwijanie wyobraźni przestrzennej.
Treści programowe	T-W-4	Rzuty cechowane - kłady, zagadnienia miarowe, prawdziwe wielkości punktów.
	T-W-6	Topografia - projektowanie robót ziemnych.
	T-W-8	Planimetria - konstrukcje krzywych stożkowych: elipsy, paraboli, hiperboli.
	T-W-15	Wybrane przykłady konstrukcji cieni.
	T-W-11	Przekroje powierzchni walca, stożka i innych obrotowych.
	T-L-2	Wyznaczanie linii przenikania wielościanów: graniastosłupów i ostrosłupów o podstawach na różnych płaszczyznach.
	T-W-9	Powierzchnie w rzutach: stożek i walec obrotowy w różnych położeniach.
	T-W-1	Geometria dachów - rozwiązywanie dachów budynków wolnostojących.
	T-W-5	Topografia - powierzchnia, przekroje, profile terenu, linie spadu, linie stokowe.
	T-W-10	Inne powierzchnie obrotowe, punkty leżące na powierzchniach.
	T-W-7	Aksonometria - rodzaje, definicje, zastosowania.
	T-L-1	Wyznaczanie linii przenikania wielościanów: graniastosłupów i ostrosłupów o podstawach na jednej płaszczyźnie.
	T-W-2	Geometria dachów - rozwiązywanie dachów budynków przylegających do innych budynków.
	T-W-13	Powierzchnie prostokreślne - definicje, konstrukcje, rzuty i zastosowanie.
	T-W-3	Rzuty cechowane - podstawowe konstrukcje w rzutach cechowanych.
	T-W-14	Przenikanie powierzchni.
	T-W-12	Punkty przebicia powierzcni prostą; rozwinięcia powierzchni stożka i walca.
Metody nauczania	M-1	Wykłady są prowadzone metodą informacyjno problemową. Wykłady mają charakter informacyjny przedstawiający pojęcia, reguły i metody teoretyczne, a następnie - podający przykłady omówionych metod w zastosownaniu do rozwiazywania konkretnych problemów geometrycznych. Środkami są rysunki przedstawiające wyabstrachowane problemy i przykłady rozwiązywania zadań, wyświetlane na ekranie w określonej kolejności, którym towarzyszy szczegółowe omówienie werbalne. Ćwiczenia są ściśle powiązane z tematyką wykładów. Do każedego z ćwiczeń prowadzący przygotowuje zestw zadań, odpowiednio dobrany do bieżcej tematyki wykładów, do wykonania na zajeciach i w domu. Studenci podczs ćwiczeń samodzielnie rozwiązują otrzymane zadania. Prowadzący w miarę potrzeb wspiera pracę studentów, udziela porad indywidualnie lub ogólnie, dla całej grupy.
Sposób oceny	S-2	Ocena formująca: Poziom przyswojenia materiału jest kontrolowany dwukrotnie, w połowie i pod koniec semestru, w formie pisemnych kolokwiów.
Sposób oceny	S-1	Ocena formująca: Studenci są oceniani na bieżąco w trakcie zajęć praktycznych. Oceniany jest: poziom przyswojenia bieżcego materiału, trafność doboru metod rozwiązania problemu, poprawność wypowiedzi werbalnej, staranność w wykonaniu rysunków.
Kryteria oceny	Ocena	Kryterium oceny
	2,0	Nie umie poradzić sobie sobie z problemem. Nie umie wykorzystać posiadanej wiedzy teoretycznej w praktyce. Wykazuje znaczące braki w wiedzy.
	3,0	Umie rozwiązać zadanie poprawnie, nie ma błędów merytorycznych. Zna tylko jedną z metod rozwiązania. Rysunek nie jest czytelny, opis niejednoznaczny lub jego brak.
	3,5	Umie rozwiązać zadanie poprawnie, nie ma błędów merytorycznych. Zna tylko jedną z metod rozwiązania. Rysunek jest czytelny, opis jednoznaczny.
	4,0	Umie poprawnie rozwiązać zadanie. Umiejętnie dobrał metodę rozwiazania, zrobił drobne błędy graficzne, które nie maja wpływu na właściwe rozwiązanie końcowe. Opis poprawny, czytelny.
	4,5	Umie poprawnie rozwiązać zadanie. Umiejętnie dobrał metodę rozwiazania. Potrafi zweryfikowac swoje błędy. Rysunek i opis poprawny, czytelny.
	5,0	Umie poprawnie rozwiązać zadanie. Zna kilka metod rozwiązania, potrafi wybrać najefektywniejszą. Potrafi zweryfikować swoje błędy. Rysunek wykonany czytelnie i prawidłowo opisany, charakteryzujący się wysoką estetyką wykonania.

Pole	KOD	Znaczenie kodu
Zamierzone efekty kształcenia	A_1A_B-II/2_K01	Rozumie potrzebę permanentnej nauki, potrafi ją organizować. Posiada wiedzę teoretyczną, potrafi ją wykorzystać w praktyce.
Odniesienie do efektów kształcenia dla kierunku studiów	A_1A_K01	rozumie potrzebę permanentnej nauki, potrafi ją organizować
Odniesienie do efektów zdefiniowanych dla obszaru kształcenia	T1A_K01	rozumie potrzebę uczenia się przez całe życie; potrafi inspirować i organizować proces uczenia się innych osób
Cel przedmiotu	C-1	Umiejętność pracy z rzutami prostokątnymi, jako podstawowym rodzajem odwzorowania w technice.
	C-2	Rozwiązywanie problemów geometrycznych, pojawiających się w praktyce projektowej.
	C-3	Ćwiczenie i rozwijanie wyobraźni przestrzennej.
Treści programowe	T-W-6	Topografia - projektowanie robót ziemnych.
	T-W-8	Planimetria - konstrukcje krzywych stożkowych: elipsy, paraboli, hiperboli.
	T-W-11	Przekroje powierzchni walca, stożka i innych obrotowych.
	T-L-2	Wyznaczanie linii przenikania wielościanów: graniastosłupów i ostrosłupów o podstawach na różnych płaszczyznach.
	T-W-1	Geometria dachów - rozwiązywanie dachów budynków wolnostojących.
	T-W-7	Aksonometria - rodzaje, definicje, zastosowania.
	T-W-14	Przenikanie powierzchni.
	T-W-9	Powierzchnie w rzutach: stożek i walec obrotowy w różnych położeniach.
	T-W-4	Rzuty cechowane - kłady, zagadnienia miarowe, prawdziwe wielkości punktów.
	T-W-5	Topografia - powierzchnia, przekroje, profile terenu, linie spadu, linie stokowe.
	T-W-12	Punkty przebicia powierzcni prostą; rozwinięcia powierzchni stożka i walca.
	T-L-1	Wyznaczanie linii przenikania wielościanów: graniastosłupów i ostrosłupów o podstawach na jednej płaszczyźnie.
	T-W-3	Rzuty cechowane - podstawowe konstrukcje w rzutach cechowanych.
	T-W-13	Powierzchnie prostokreślne - definicje, konstrukcje, rzuty i zastosowanie.
	T-W-10	Inne powierzchnie obrotowe, punkty leżące na powierzchniach.
	T-W-2	Geometria dachów - rozwiązywanie dachów budynków przylegających do innych budynków.
	T-W-15	Wybrane przykłady konstrukcji cieni.
Metody nauczania	M-1	Wykłady są prowadzone metodą informacyjno problemową. Wykłady mają charakter informacyjny przedstawiający pojęcia, reguły i metody teoretyczne, a następnie - podający przykłady omówionych metod w zastosownaniu do rozwiazywania konkretnych problemów geometrycznych. Środkami są rysunki przedstawiające wyabstrachowane problemy i przykłady rozwiązywania zadań, wyświetlane na ekranie w określonej kolejności, którym towarzyszy szczegółowe omówienie werbalne. Ćwiczenia są ściśle powiązane z tematyką wykładów. Do każedego z ćwiczeń prowadzący przygotowuje zestw zadań, odpowiednio dobrany do bieżcej tematyki wykładów, do wykonania na zajeciach i w domu. Studenci podczs ćwiczeń samodzielnie rozwiązują otrzymane zadania. Prowadzący w miarę potrzeb wspiera pracę studentów, udziela porad indywidualnie lub ogólnie, dla całej grupy.
Sposób oceny	S-1	Ocena formująca: Studenci są oceniani na bieżąco w trakcie zajęć praktycznych. Oceniany jest: poziom przyswojenia bieżcego materiału, trafność doboru metod rozwiązania problemu, poprawność wypowiedzi werbalnej, staranność w wykonaniu rysunków.
Sposób oceny	S-2	Ocena formująca: Poziom przyswojenia materiału jest kontrolowany dwukrotnie, w połowie i pod koniec semestru, w formie pisemnych kolokwiów.
Kryteria oceny	Ocena	Kryterium oceny
	2,0	Student apatyczny, pozbawiony energii, nie angażuje się, nie wykonuje poleceń.
	3,0	Student niechętnie angażuje się we wspólną pracę, oczekuje gotowych i sprawdzonych rozwiązań.
	3,5	Student niechętnie angażuje się we wspólną pracę, oczekuje gotowych i sprawdzonych rozwiązań.
	4,0	Student odnajduje swe miejsce w grupie i wypełnia przydzielony zakres obowiązków, nie wykazuje dostatecznej inicjatywy w rozwiazywaniu problemów.
	4,5	Student posiada zdolności przywódcze. Poszukuje rozwiązań problemów.
	5,0	Student przejmuje przywództwo w grupie, dzieli pracę, pomaga słabszym.