ZUT - Polska Rama Kwalifikacji / Rok 2023/2024 / Wydział Inżynierii Mechanicznej i Mechatroniki / Mechanika i budowa maszyn (S1) / Sylabus przedmiotu

Wydział Inżynierii Mechanicznej i Mechatroniki - Mechanika i budowa maszyn (S1)

Sylabus przedmiotu Wytrzymałość materiałów II:

Informacje podstawowe

Kierunek studiów	Mechanika i budowa maszyn
Forma studiów	studia stacjonarne	Poziom	pierwszego stopnia
Tytuł zawodowy absolwenta	inżynier
Obszary studiów	charakterystyki PRK, kompetencje inżynierskie PRK
Profil	ogólnoakademicki
Moduł	—
Przedmiot	Wytrzymałość materiałów II
Specjalność	przedmiot wspólny
Jednostka prowadząca	Katedra Mechaniki
Nauczyciel odpowiedzialny	Mariusz Leus <Mariusz.Leus@zut.edu.pl>
Inni nauczyciele	Mariusz Leus <Mariusz.Leus@zut.edu.pl>, Jędrzej Ratajczak <Jedrzej.Ratajczak@zut.edu.pl>, Marta Rybkiewicz <Marta.Abrahamowicz@zut.edu.pl>
ECTS (planowane)	4,0	ECTS (formy)	4,0
Forma zaliczenia	zaliczenie	Język	polski
Blok obieralny	—	Grupa obieralna	—

Formy dydaktyczne

Forma dydaktyczna	KOD	Semestr	Godziny	ECTS	Waga	Zaliczenie
wykłady	W	3	30	2,0	0,44	zaliczenie
ćwiczenia audytoryjne	A	3	15	1,0	0,30	zaliczenie
laboratoria	L	3	15	1,0	0,26	zaliczenie

Wymagania wstępne

KOD	Wymaganie wstępne
W-1	Zaliczony kurs: Matematyka I
W-2	Zaliczone kursy: Mechanika I, Wytrzymałość Materiałów I

Cele przedmiotu

KOD	Cel modułu/przedmiotu
C-1	Celem przedmiotu jest zapoznanie studentów z podstawami obliczeń elementów i konstrukcjii z uwagi na ich wytrzymałość, sztywność i stateczność.
C-2	Zapoznanie studentów z podstawowymi zasadami obliczeń elementów i konstrukcji w przypadku obciążeń złożonych np. jednoczesne zginanie i skręcanie prętów.
C-3	Zapoznanie studentów z podstawami doświadczalnych badań wytrzymałościowych. Zapoznanie studentów ze sposobami przeprowadzania podstawowych prób wytrzymałościowych, przygotowaniem próbek do badań wytrzymałościowych, używamą aparaturą i obowiązującymi normami oraz ukształtowanie umiejętnosci analizy wyników badań doświadczalnych.

Treści programowe z podziałem na formy zajęć

KOD	Treść programowa	Godziny
ćwiczenia audytoryjne
T-A-1	Obliczanie wytrzymałościowe belek: a) obliczanie dopuszczalnych obciążeń belki o zadanym przekroju, b) dobór przekroju belki przy danym obciążeniu Wyznaczanie ugięcia i kąta obrotu przekroju belki Rozwiązywanie belek statycznie niewyznaczalnych: a) metodą całkowania równania różniczkowego linii ugięcia, b) metodą porównywania odkształceń Wytrzymałość złożona pręta - równoczesne zginanie i skręcanie Wytrzymałość złożona pręta - zginanie z rozciąganiem lub ściskaniem Kolokwium nr 1 Obliczanie prętów na wyboczenie Wykorzystanie twierdzenia Castigliano do wyznaczania przemieszczeń w belkach Zastosowanie twierdzenia Menabrea-Castigliano do rozwiązywania belek statycznie niewyznaczalnych Zastosowanie twierdzenia Menabrea-Castigliano do rozwiązywania ram statycznie niewyznaczalnych Obliczenia prętów słabozakrzywionych Obliczenia wytrzymałościowe płyty przy zgięciu walcowym Kolokwium nr 2	15
		15
laboratoria
T-L-1	Wstęp do ćwiczeń laboratoryjnch. Omówienie regulaminu, programu i przebiegu ćwiczeń.	1
T-L-2	Statyczna próba rozciągania metali	2
T-L-3	Statyczna próba ściskania metali	1
T-L-4	Próby udarności. Próba ścinania technologicznego.	1
T-L-5	Pomiary twardości	2
T-L-6	Sprawdzian nr 1	1
T-L-7	Wyznaczanie modułu Younga, umownej granicy plastyczności i umownej granicy proporcjonalności	1
T-L-8	Wyboczenie	1
T-L-9	Pomiary naprężeń przy pomocy tensometrów oporowych	2
T-L-10	Badanie metali na zmęczenie	1
T-L-11	Wyznaczanie ugięcia belki. Wyznaczanie reakcji belki statycznie niewyznaczalnej. Twierdzenie Maxwella	1
T-L-12	Sprawdzian nr 2	1
		15
wykłady
T-W-1	Zginanie. Wykresy sił tnących i momentów gnących. Naprężenia normalne przy zginaniu prostym.	2
T-W-2	Naprężenia styczne przy zginaniu nierównomiernym	2
T-W-3	Pojęcie wytężenia materiału, analiza wytężenia elementów maszyn	2
T-W-4	Ważniejsze hipotezy wytrzymałościowe	2
T-W-5	Wytrzymałość złożona pręta: a) równoczesne zginanie i skręcanie, b) zginanie z rozciąganiem lub ściskaniem	2
T-W-6	Wytrzymałość zmęczeniowa	2
T-W-7	Równanie różniczkowe linii ugięcia belki	2
T-W-8	Wyboczenie	2
T-W-9	Metody energetyczne. Układy liniowo-sprężyste. Energia odkształcenia sprężystego układu liniowo-sprężystego.	2
T-W-10	Twierdzenia Betti i Maxwella. Twierdzenie Castigliano.	2
T-W-11	Zasada minimum energii Menabrea-Castigliano	1
T-W-12	Zastosowanie twierdzeń energetycznych do rozwiązywania belek	2
T-W-13	Zastosowanie twierdzeń energetycznych do rozwiązywania ram	2
T-W-14	Zastosowanie twierdzeń energetycznych do rozwiązywania prętów słabo zakrzywionych	2
T-W-15	Analiza wytrzymałościowa płyt cienkościennych	2
T-W-16	Zaliczenie wykładów	1
		30

Obciążenie pracą studenta - formy aktywności

KOD	Forma aktywności	Godziny
ćwiczenia audytoryjne
A-A-1	Przygotowanie do ćwiczeń na podstawie wykładu i zalecanej literatury	5
A-A-2	Uczestnictwo w zajęciach	15
A-A-3	Samodzielne rozwiązywanie zadań w ramach prac domowych	5
		25
laboratoria
A-L-1	Uczestnictwo w zajęciach	15
A-L-2	Opracowanie sprawozdań z ćwiczeń laboratoryjnych	10
		25
wykłady
A-W-1	Przygotowanie do wykładu na podstawie zalecanej literatury	10
A-W-2	Uczestnictwo w zajęciach	30
A-W-3	Przygotowanie do zaliczenia	10
		50

Metody nauczania / narzędzia dydaktyczne

KOD	Metoda nauczania / narzędzie dydaktyczne
M-1	Wykład informacyjny / typowe środki audiowizualne (tablica, rzutnik multimedialny)
M-2	Ćwiczenia przedmiotowe / tablica
M-3	Ćwiczenia laboratoryjne/ stanowiska badawcze

Sposoby oceny

KOD	Sposób oceny
S-1	Ocena formująca: Odpowiedzi ustne na ćwiczeniach audytoryjnych
S-2	Ocena formująca: Odpowiedzi ustne na ćwiczeniach laboratoryjnych
S-3	Ocena podsumowująca: Warunkiem zaliczenia ćwiczeń audytoryjnych jest uzyskanie pozytywnych ocen z dwóch kolokwiów, przewidzianych w ciągu semestru, obejmujących tematycznie zakres zadań rozwiązywanych na ćwiczeniach.
S-4	Ocena podsumowująca: Warunkiem zaliczenia ćwiczeń laboratoryjnych jest uzyskanie pozytywnych ocen z każdego sprawozdania oraz pozytywnych ocen z obydwóch sprawdzianów.
S-5	Ocena podsumowująca: Warunkiem zaliczenia wykładów jest uzyskanie pozytywnych ocen z kolowium ( część zadaniowa) oraz pisemnego zaliczenia części teoretycznej.

Zamierzone efekty uczenia się - wiedza

Zamierzone efekty uczenia się	Odniesienie do efektów kształcenia dla kierunku studiów	Odniesienie do efektów zdefiniowanych dla obszaru kształcenia	Odniesienie do efektów uczenia się prowadzących do uzyskania tytułu zawodowego inżyniera	Cel przedmiotu	Treści programowe	Metody nauczania	Sposób oceny
MBM_1A_B09_W01 W wyniku zaliczenia przedmiotu, student uzyskuje podstawowe informacje z Wytrzymałości Materiałów (zagadnienia wytrzymałości złożonej, hipotezy wytężeniowe, układy liniowo-sprężyste, analiza wytrzymałościowa płyt cienkościennych)	MBM_1A_W07, MBM_1A_W09	—	—	C-1, C-3	T-L-11, T-L-7, T-L-2, T-L-3, T-L-4, T-L-5, T-L-9, T-L-10, T-L-1, T-L-8, T-A-1, T-W-4, T-W-9, T-W-7, T-W-10, T-W-15, T-W-11, T-W-12, T-W-13, T-W-3, T-W-5, T-W-8, T-W-14	M-3, M-2, M-1	S-3, S-5, S-4

Zamierzone efekty uczenia się - umiejętności

Zamierzone efekty uczenia się	Odniesienie do efektów kształcenia dla kierunku studiów	Odniesienie do efektów zdefiniowanych dla obszaru kształcenia	Odniesienie do efektów uczenia się prowadzących do uzyskania tytułu zawodowego inżyniera	Cel przedmiotu	Treści programowe	Metody nauczania	Sposób oceny
MBM_1A_B09_U01 Student osiąga umiejętnośici obliczania belek, ram, prętów słabo zakrzywionych oraz płyt cienkościennych oraz doświadczalnego weryfikowania otrzymanych wyników obliczeń.	MBM_1A_U05, MBM_1A_U08, MBM_1A_U09	—	—	C-1, C-2, C-3	T-L-11, T-L-7, T-L-2, T-L-3, T-L-4, T-L-5, T-L-9, T-L-10, T-L-1, T-L-8, T-A-1, T-W-4, T-W-9, T-W-7, T-W-10, T-W-15, T-W-11, T-W-12, T-W-13, T-W-3, T-W-5, T-W-8, T-W-14	M-3, M-2, M-1	S-3, S-5, S-4

Zamierzone efekty uczenia się - inne kompetencje społeczne i personalne

Zamierzone efekty uczenia się	Odniesienie do efektów kształcenia dla kierunku studiów	Odniesienie do efektów zdefiniowanych dla obszaru kształcenia	Odniesienie do efektów uczenia się prowadzących do uzyskania tytułu zawodowego inżyniera	Cel przedmiotu	Treści programowe	Metody nauczania	Sposób oceny
MBM_1A_B09_K01 W wyniku przeprowadzonych (zaliczonych) zajęć student nabywa właściwą postawę do efektywnej pracy w zespole. Potrafi przeprowadzić konstruktywną krytykę wykonanych w zespole obliczeń wytrzymałościowych.	MBM_1A_K01, MBM_1A_K03, MBM_1A_K06	—	—	C-1	T-L-11, T-L-7, T-L-2, T-L-3, T-L-4, T-L-5, T-L-9, T-L-10, T-L-1, T-L-8, T-A-1, T-W-4, T-W-9, T-W-7, T-W-10, T-W-15, T-W-11, T-W-12, T-W-13, T-W-3, T-W-5, T-W-8, T-W-14	M-2, M-1	S-1, S-3, S-5, S-2, S-4

Kryterium oceny - wiedza

Efekt uczenia się	Ocena	Kryterium oceny
MBM_1A_B09_W01 W wyniku zaliczenia przedmiotu, student uzyskuje podstawowe informacje z Wytrzymałości Materiałów (zagadnienia wytrzymałości złożonej, hipotezy wytężeniowe, układy liniowo-sprężyste, analiza wytrzymałościowa płyt cienkościennych)	2,0	Student nie opanował podstawowej wiedzy z zakresu przedmiotu.
	3,0	Student opanował podstawową wiedzę z zakresu przedmiotu. Nie potrafi jej wykorzystać w obliczeniach.
	3,5	Student opanował przedstawioną wiedzę i umie ją stosować w stopniu pośrednim między oceną 3,0 a 4,0.
	4,0	Student opanował podstawową wiedzę z zakresu przedmiotu. Potrafi ją wykorzystać w typowych obliczeniach elementów maszyn. Ma trudności z rozwiazywaniem zadań niestandardowych.
	4,5	Student opanował przedstawioną wiedzę i umie ją stosować w stopniu pośrednim między oceną 4,0 a 5,0.
	5,0	Student opanował podstawową wiedzę z zakresu przedmiotu. Posiada umiejetność rozwiązywania zadań nietypowych. Wykazuje zainteresowanie przedmiotem wykraczające poza przedstawioną tematykę.

Kryterium oceny - umiejętności

Efekt uczenia się	Ocena	Kryterium oceny
MBM_1A_B09_U01 Student osiąga umiejętnośici obliczania belek, ram, prętów słabo zakrzywionych oraz płyt cienkościennych oraz doświadczalnego weryfikowania otrzymanych wyników obliczeń.	2,0	Student nie potrafi wykorzystać wiedzy teoretycznej w praktyce przez co nie potrafi samodzielnie rozwiązywać zadań z Wytrzymałości Materiałów.
	3,0	Student potrafi poprawnie rozwiązywacć zadania w sposób bierny, czesto korzysta z pomocy innych. Popełnia pomyłki w obliczeniach.
	3,5	Student wykazuje umiejętności pośrednie między oceną 3,0 a 4,0.
	4,0	Student potrafi poprawnie i samodzielnie rozwiązywać zadania. Popełnia nieliczne pomyłki w obliczeniach.
	4,5	Student wykazuje umiejętności pośrednie między oceną 4,0 a 5,0.
	5,0	Student potrafi poprawnie i samodzielnie rozwiązywać zadania. Wykazuje inicjatywę w stosowaniu własnych rozwiązań. Nie popełnia pomyłek w obliczeniach.

Kryterium oceny - inne kompetencje społeczne i personalne

Efekt uczenia się	Ocena	Kryterium oceny
MBM_1A_B09_K01 W wyniku przeprowadzonych (zaliczonych) zajęć student nabywa właściwą postawę do efektywnej pracy w zespole. Potrafi przeprowadzić konstruktywną krytykę wykonanych w zespole obliczeń wytrzymałościowych.	2,0	Student nieaktywny. W pracy korzysta z postępów innych. Nie wykazuje zainteresowania przedmiotem.
	3,0	Student samodzielnie wykonujący zadaną pracę. Nie wykazuje chęci współpracy z innymi studentami i prowadzącym zajęcia.
	3,5	Ocena pośrednia pomiędzy postawą studenta oceniana na 3,0 i 4,0.
	4,0	Student samodzielnie wykonujący zadaną pracę. Z chęcia przyłącza się do zespołu i współpracuje z innymi studentami oraz prowadzącym zajęcia.
	4,5	Ocena pośrednia pomiędzy postawą studenta oceniana na 4,0 i 5,0.
	5,0	Student wykazuje cechy przywódcze, organizuje pracę zespołu w sposób podwyższający jakość zadanych prac. Wykazuje zainteresowanie wiedzą wykraczające poza ramy przedmiotu.

Literatura podstawowa

Dyląg Z., Jakubowicz A., Orłoś Z., Wytrzymałość materiałów t.1 i t.2, WNT, Warszawa, 2003
Banasiak M., Grossman K., Zbiór zadań z wytrzymałości materiałów, WNT, Warszawa, 2000
Niezgodziński M.E., Niezgodziński T., Zadania z wytrzymałości materiałów, WNT, Warszawa, 1997
Niezgodziński M.E., Niezgodziński T., Wzory, wykresy i tablice wytrzymałościowe, WNT, Warszawa, 1996
4. Rajfert T., Rżysko J, Zbiór zadań ze statyki i wytrzymałości materiałów, PWN, 1974
KMPKM, Laboratorium Wytrzymałości Materiałów, 4.http://www.kmpkm.ps.pl/pub/Wytrzymalosc_Materialow/Laboratorium/, 2011
PKN, Polskie normy, 2011, aktualnie obowiążujące

Literatura dodatkowa

Bąk R., Burczyński T., Wytrzymałość materiałów z elementami ujęcia komputerowego, WNT, Warszawa, 2001
Zielnica J., Wytrzymałość Materiałów, Wydawnictwa Politechniki Poznańskiej, 2006
Brzoska Z., Wytrzymałość Materiałów, PWN, Warszawa, 1972

Treści programowe - ćwiczenia audytoryjne

KOD	Treść programowa	Godziny
T-A-1	Obliczanie wytrzymałościowe belek: a) obliczanie dopuszczalnych obciążeń belki o zadanym przekroju, b) dobór przekroju belki przy danym obciążeniu Wyznaczanie ugięcia i kąta obrotu przekroju belki Rozwiązywanie belek statycznie niewyznaczalnych: a) metodą całkowania równania różniczkowego linii ugięcia, b) metodą porównywania odkształceń Wytrzymałość złożona pręta - równoczesne zginanie i skręcanie Wytrzymałość złożona pręta - zginanie z rozciąganiem lub ściskaniem Kolokwium nr 1 Obliczanie prętów na wyboczenie Wykorzystanie twierdzenia Castigliano do wyznaczania przemieszczeń w belkach Zastosowanie twierdzenia Menabrea-Castigliano do rozwiązywania belek statycznie niewyznaczalnych Zastosowanie twierdzenia Menabrea-Castigliano do rozwiązywania ram statycznie niewyznaczalnych Obliczenia prętów słabozakrzywionych Obliczenia wytrzymałościowe płyty przy zgięciu walcowym Kolokwium nr 2	15
		15

Treści programowe - laboratoria

KOD	Treść programowa	Godziny
T-L-1	Wstęp do ćwiczeń laboratoryjnch. Omówienie regulaminu, programu i przebiegu ćwiczeń.	1
T-L-2	Statyczna próba rozciągania metali	2
T-L-3	Statyczna próba ściskania metali	1
T-L-4	Próby udarności. Próba ścinania technologicznego.	1
T-L-5	Pomiary twardości	2
T-L-6	Sprawdzian nr 1	1
T-L-7	Wyznaczanie modułu Younga, umownej granicy plastyczności i umownej granicy proporcjonalności	1
T-L-8	Wyboczenie	1
T-L-9	Pomiary naprężeń przy pomocy tensometrów oporowych	2
T-L-10	Badanie metali na zmęczenie	1
T-L-11	Wyznaczanie ugięcia belki. Wyznaczanie reakcji belki statycznie niewyznaczalnej. Twierdzenie Maxwella	1
T-L-12	Sprawdzian nr 2	1
		15

Treści programowe - wykłady

KOD	Treść programowa	Godziny
T-W-1	Zginanie. Wykresy sił tnących i momentów gnących. Naprężenia normalne przy zginaniu prostym.	2
T-W-2	Naprężenia styczne przy zginaniu nierównomiernym	2
T-W-3	Pojęcie wytężenia materiału, analiza wytężenia elementów maszyn	2
T-W-4	Ważniejsze hipotezy wytrzymałościowe	2
T-W-5	Wytrzymałość złożona pręta: a) równoczesne zginanie i skręcanie, b) zginanie z rozciąganiem lub ściskaniem	2
T-W-6	Wytrzymałość zmęczeniowa	2
T-W-7	Równanie różniczkowe linii ugięcia belki	2
T-W-8	Wyboczenie	2
T-W-9	Metody energetyczne. Układy liniowo-sprężyste. Energia odkształcenia sprężystego układu liniowo-sprężystego.	2
T-W-10	Twierdzenia Betti i Maxwella. Twierdzenie Castigliano.	2
T-W-11	Zasada minimum energii Menabrea-Castigliano	1
T-W-12	Zastosowanie twierdzeń energetycznych do rozwiązywania belek	2
T-W-13	Zastosowanie twierdzeń energetycznych do rozwiązywania ram	2
T-W-14	Zastosowanie twierdzeń energetycznych do rozwiązywania prętów słabo zakrzywionych	2
T-W-15	Analiza wytrzymałościowa płyt cienkościennych	2
T-W-16	Zaliczenie wykładów	1
		30

Formy aktywności - ćwiczenia audytoryjne

KOD	Forma aktywności	Godziny
A-A-1	Przygotowanie do ćwiczeń na podstawie wykładu i zalecanej literatury	5
A-A-2	Uczestnictwo w zajęciach	15
A-A-3	Samodzielne rozwiązywanie zadań w ramach prac domowych	5
		25

(*) 1 punkt ECTS, odpowiada około 30 godzinom aktywności studenta

Formy aktywności - laboratoria

KOD	Forma aktywności	Godziny
A-L-1	Uczestnictwo w zajęciach	15
A-L-2	Opracowanie sprawozdań z ćwiczeń laboratoryjnych	10
		25

(*) 1 punkt ECTS, odpowiada około 30 godzinom aktywności studenta

Formy aktywności - wykłady

KOD	Forma aktywności	Godziny
A-W-1	Przygotowanie do wykładu na podstawie zalecanej literatury	10
A-W-2	Uczestnictwo w zajęciach	30
A-W-3	Przygotowanie do zaliczenia	10
		50

(*) 1 punkt ECTS, odpowiada około 30 godzinom aktywności studenta

Pole	KOD	Znaczenie kodu
Zamierzone efekty uczenia się	MBM_1A_B09_W01	W wyniku zaliczenia przedmiotu, student uzyskuje podstawowe informacje z Wytrzymałości Materiałów (zagadnienia wytrzymałości złożonej, hipotezy wytężeniowe, układy liniowo-sprężyste, analiza wytrzymałościowa płyt cienkościennych)
Odniesienie do efektów kształcenia dla kierunku studiów	MBM_1A_W07	ma szczegółową wiedzę w zakresie projektowania procesów kształtowania części maszyn i montażu maszyn o średnim stopniu złożoności
Odniesienie do efektów kształcenia dla kierunku studiów	MBM_1A_W09	ma podstawowa wiedzę i zna trendy rozwojowych w obszarach: konstrukcji maszyn, technologii, eksploatacji maszyn, energetyki oraz zarządzania
Cel przedmiotu	C-1	Celem przedmiotu jest zapoznanie studentów z podstawami obliczeń elementów i konstrukcjii z uwagi na ich wytrzymałość, sztywność i stateczność.
Cel przedmiotu	C-3	Zapoznanie studentów z podstawami doświadczalnych badań wytrzymałościowych. Zapoznanie studentów ze sposobami przeprowadzania podstawowych prób wytrzymałościowych, przygotowaniem próbek do badań wytrzymałościowych, używamą aparaturą i obowiązującymi normami oraz ukształtowanie umiejętnosci analizy wyników badań doświadczalnych.
Treści programowe	T-L-11	Wyznaczanie ugięcia belki. Wyznaczanie reakcji belki statycznie niewyznaczalnej. Twierdzenie Maxwella
	T-L-7	Wyznaczanie modułu Younga, umownej granicy plastyczności i umownej granicy proporcjonalności
	T-L-2	Statyczna próba rozciągania metali
	T-L-3	Statyczna próba ściskania metali
	T-L-4	Próby udarności. Próba ścinania technologicznego.
	T-L-5	Pomiary twardości
	T-L-9	Pomiary naprężeń przy pomocy tensometrów oporowych
	T-L-10	Badanie metali na zmęczenie
	T-L-1	Wstęp do ćwiczeń laboratoryjnch. Omówienie regulaminu, programu i przebiegu ćwiczeń.
	T-L-8	Wyboczenie
	T-A-1	Obliczanie wytrzymałościowe belek: a) obliczanie dopuszczalnych obciążeń belki o zadanym przekroju, b) dobór przekroju belki przy danym obciążeniu Wyznaczanie ugięcia i kąta obrotu przekroju belki Rozwiązywanie belek statycznie niewyznaczalnych: a) metodą całkowania równania różniczkowego linii ugięcia, b) metodą porównywania odkształceń Wytrzymałość złożona pręta - równoczesne zginanie i skręcanie Wytrzymałość złożona pręta - zginanie z rozciąganiem lub ściskaniem Kolokwium nr 1 Obliczanie prętów na wyboczenie Wykorzystanie twierdzenia Castigliano do wyznaczania przemieszczeń w belkach Zastosowanie twierdzenia Menabrea-Castigliano do rozwiązywania belek statycznie niewyznaczalnych Zastosowanie twierdzenia Menabrea-Castigliano do rozwiązywania ram statycznie niewyznaczalnych Obliczenia prętów słabozakrzywionych Obliczenia wytrzymałościowe płyty przy zgięciu walcowym Kolokwium nr 2
	T-W-4	Ważniejsze hipotezy wytrzymałościowe
	T-W-9	Metody energetyczne. Układy liniowo-sprężyste. Energia odkształcenia sprężystego układu liniowo-sprężystego.
	T-W-7	Równanie różniczkowe linii ugięcia belki
	T-W-10	Twierdzenia Betti i Maxwella. Twierdzenie Castigliano.
	T-W-15	Analiza wytrzymałościowa płyt cienkościennych
	T-W-11	Zasada minimum energii Menabrea-Castigliano
	T-W-12	Zastosowanie twierdzeń energetycznych do rozwiązywania belek
	T-W-13	Zastosowanie twierdzeń energetycznych do rozwiązywania ram
	T-W-3	Pojęcie wytężenia materiału, analiza wytężenia elementów maszyn
	T-W-5	Wytrzymałość złożona pręta: a) równoczesne zginanie i skręcanie, b) zginanie z rozciąganiem lub ściskaniem
	T-W-8	Wyboczenie
	T-W-14	Zastosowanie twierdzeń energetycznych do rozwiązywania prętów słabo zakrzywionych
Metody nauczania	M-3	Ćwiczenia laboratoryjne/ stanowiska badawcze
	M-2	Ćwiczenia przedmiotowe / tablica
	M-1	Wykład informacyjny / typowe środki audiowizualne (tablica, rzutnik multimedialny)
Sposób oceny	S-3	Ocena podsumowująca: Warunkiem zaliczenia ćwiczeń audytoryjnych jest uzyskanie pozytywnych ocen z dwóch kolokwiów, przewidzianych w ciągu semestru, obejmujących tematycznie zakres zadań rozwiązywanych na ćwiczeniach.
	S-5	Ocena podsumowująca: Warunkiem zaliczenia wykładów jest uzyskanie pozytywnych ocen z kolowium ( część zadaniowa) oraz pisemnego zaliczenia części teoretycznej.
	S-4	Ocena podsumowująca: Warunkiem zaliczenia ćwiczeń laboratoryjnych jest uzyskanie pozytywnych ocen z każdego sprawozdania oraz pozytywnych ocen z obydwóch sprawdzianów.
Kryteria oceny	Ocena	Kryterium oceny
	2,0	Student nie opanował podstawowej wiedzy z zakresu przedmiotu.
	3,0	Student opanował podstawową wiedzę z zakresu przedmiotu. Nie potrafi jej wykorzystać w obliczeniach.
	3,5	Student opanował przedstawioną wiedzę i umie ją stosować w stopniu pośrednim między oceną 3,0 a 4,0.
	4,0	Student opanował podstawową wiedzę z zakresu przedmiotu. Potrafi ją wykorzystać w typowych obliczeniach elementów maszyn. Ma trudności z rozwiazywaniem zadań niestandardowych.
	4,5	Student opanował przedstawioną wiedzę i umie ją stosować w stopniu pośrednim między oceną 4,0 a 5,0.
	5,0	Student opanował podstawową wiedzę z zakresu przedmiotu. Posiada umiejetność rozwiązywania zadań nietypowych. Wykazuje zainteresowanie przedmiotem wykraczające poza przedstawioną tematykę.

Pole	KOD	Znaczenie kodu
Zamierzone efekty uczenia się	MBM_1A_B09_U01	Student osiąga umiejętnośici obliczania belek, ram, prętów słabo zakrzywionych oraz płyt cienkościennych oraz doświadczalnego weryfikowania otrzymanych wyników obliczeń.
Odniesienie do efektów kształcenia dla kierunku studiów	MBM_1A_U05	ma umiejętność samokształcenia - samodzielnego poszukiwania informacji i analizowania poznanych zagadnień
	MBM_1A_U08	potrafi planować i przeprowadzać eksperymenty, w tym symulacje komputerowe, interpretować uzyskane wyniki i wyciągać wnioski
	MBM_1A_U09	potrafi wykorzystać do formułowania i rozwiązywania zadań inżynierskich metody analityczne, symulacyjne oraz eksperymentalne
Cel przedmiotu	C-1	Celem przedmiotu jest zapoznanie studentów z podstawami obliczeń elementów i konstrukcjii z uwagi na ich wytrzymałość, sztywność i stateczność.
	C-2	Zapoznanie studentów z podstawowymi zasadami obliczeń elementów i konstrukcji w przypadku obciążeń złożonych np. jednoczesne zginanie i skręcanie prętów.
	C-3	Zapoznanie studentów z podstawami doświadczalnych badań wytrzymałościowych. Zapoznanie studentów ze sposobami przeprowadzania podstawowych prób wytrzymałościowych, przygotowaniem próbek do badań wytrzymałościowych, używamą aparaturą i obowiązującymi normami oraz ukształtowanie umiejętnosci analizy wyników badań doświadczalnych.
Treści programowe	T-L-11	Wyznaczanie ugięcia belki. Wyznaczanie reakcji belki statycznie niewyznaczalnej. Twierdzenie Maxwella
	T-L-7	Wyznaczanie modułu Younga, umownej granicy plastyczności i umownej granicy proporcjonalności
	T-L-2	Statyczna próba rozciągania metali
	T-L-3	Statyczna próba ściskania metali
	T-L-4	Próby udarności. Próba ścinania technologicznego.
	T-L-5	Pomiary twardości
	T-L-9	Pomiary naprężeń przy pomocy tensometrów oporowych
	T-L-10	Badanie metali na zmęczenie
	T-L-1	Wstęp do ćwiczeń laboratoryjnch. Omówienie regulaminu, programu i przebiegu ćwiczeń.
	T-L-8	Wyboczenie
	T-A-1	Obliczanie wytrzymałościowe belek: a) obliczanie dopuszczalnych obciążeń belki o zadanym przekroju, b) dobór przekroju belki przy danym obciążeniu Wyznaczanie ugięcia i kąta obrotu przekroju belki Rozwiązywanie belek statycznie niewyznaczalnych: a) metodą całkowania równania różniczkowego linii ugięcia, b) metodą porównywania odkształceń Wytrzymałość złożona pręta - równoczesne zginanie i skręcanie Wytrzymałość złożona pręta - zginanie z rozciąganiem lub ściskaniem Kolokwium nr 1 Obliczanie prętów na wyboczenie Wykorzystanie twierdzenia Castigliano do wyznaczania przemieszczeń w belkach Zastosowanie twierdzenia Menabrea-Castigliano do rozwiązywania belek statycznie niewyznaczalnych Zastosowanie twierdzenia Menabrea-Castigliano do rozwiązywania ram statycznie niewyznaczalnych Obliczenia prętów słabozakrzywionych Obliczenia wytrzymałościowe płyty przy zgięciu walcowym Kolokwium nr 2
	T-W-4	Ważniejsze hipotezy wytrzymałościowe
	T-W-9	Metody energetyczne. Układy liniowo-sprężyste. Energia odkształcenia sprężystego układu liniowo-sprężystego.
	T-W-7	Równanie różniczkowe linii ugięcia belki
	T-W-10	Twierdzenia Betti i Maxwella. Twierdzenie Castigliano.
	T-W-15	Analiza wytrzymałościowa płyt cienkościennych
	T-W-11	Zasada minimum energii Menabrea-Castigliano
	T-W-12	Zastosowanie twierdzeń energetycznych do rozwiązywania belek
	T-W-13	Zastosowanie twierdzeń energetycznych do rozwiązywania ram
	T-W-3	Pojęcie wytężenia materiału, analiza wytężenia elementów maszyn
	T-W-5	Wytrzymałość złożona pręta: a) równoczesne zginanie i skręcanie, b) zginanie z rozciąganiem lub ściskaniem
	T-W-8	Wyboczenie
	T-W-14	Zastosowanie twierdzeń energetycznych do rozwiązywania prętów słabo zakrzywionych
Metody nauczania	M-3	Ćwiczenia laboratoryjne/ stanowiska badawcze
	M-2	Ćwiczenia przedmiotowe / tablica
	M-1	Wykład informacyjny / typowe środki audiowizualne (tablica, rzutnik multimedialny)
Sposób oceny	S-3	Ocena podsumowująca: Warunkiem zaliczenia ćwiczeń audytoryjnych jest uzyskanie pozytywnych ocen z dwóch kolokwiów, przewidzianych w ciągu semestru, obejmujących tematycznie zakres zadań rozwiązywanych na ćwiczeniach.
	S-5	Ocena podsumowująca: Warunkiem zaliczenia wykładów jest uzyskanie pozytywnych ocen z kolowium ( część zadaniowa) oraz pisemnego zaliczenia części teoretycznej.
	S-4	Ocena podsumowująca: Warunkiem zaliczenia ćwiczeń laboratoryjnych jest uzyskanie pozytywnych ocen z każdego sprawozdania oraz pozytywnych ocen z obydwóch sprawdzianów.
Kryteria oceny	Ocena	Kryterium oceny
	2,0	Student nie potrafi wykorzystać wiedzy teoretycznej w praktyce przez co nie potrafi samodzielnie rozwiązywać zadań z Wytrzymałości Materiałów.
	3,0	Student potrafi poprawnie rozwiązywacć zadania w sposób bierny, czesto korzysta z pomocy innych. Popełnia pomyłki w obliczeniach.
	3,5	Student wykazuje umiejętności pośrednie między oceną 3,0 a 4,0.
	4,0	Student potrafi poprawnie i samodzielnie rozwiązywać zadania. Popełnia nieliczne pomyłki w obliczeniach.
	4,5	Student wykazuje umiejętności pośrednie między oceną 4,0 a 5,0.
	5,0	Student potrafi poprawnie i samodzielnie rozwiązywać zadania. Wykazuje inicjatywę w stosowaniu własnych rozwiązań. Nie popełnia pomyłek w obliczeniach.

Pole	KOD	Znaczenie kodu
Zamierzone efekty uczenia się	MBM_1A_B09_K01	W wyniku przeprowadzonych (zaliczonych) zajęć student nabywa właściwą postawę do efektywnej pracy w zespole. Potrafi przeprowadzić konstruktywną krytykę wykonanych w zespole obliczeń wytrzymałościowych.
Odniesienie do efektów kształcenia dla kierunku studiów	MBM_1A_K01	rozumie potrzebę uczenia się przez całe życie; potrafi inspirować i organizować proces uczenia się innych osób
	MBM_1A_K03	potrafi współdziałać i pracować w grupie, przyjmując w niej różne role
	MBM_1A_K06	potrafi myśleć i działać w sposób przedsiębiorczy
Cel przedmiotu	C-1	Celem przedmiotu jest zapoznanie studentów z podstawami obliczeń elementów i konstrukcjii z uwagi na ich wytrzymałość, sztywność i stateczność.
Treści programowe	T-L-11	Wyznaczanie ugięcia belki. Wyznaczanie reakcji belki statycznie niewyznaczalnej. Twierdzenie Maxwella
	T-L-7	Wyznaczanie modułu Younga, umownej granicy plastyczności i umownej granicy proporcjonalności
	T-L-2	Statyczna próba rozciągania metali
	T-L-3	Statyczna próba ściskania metali
	T-L-4	Próby udarności. Próba ścinania technologicznego.
	T-L-5	Pomiary twardości
	T-L-9	Pomiary naprężeń przy pomocy tensometrów oporowych
	T-L-10	Badanie metali na zmęczenie
	T-L-1	Wstęp do ćwiczeń laboratoryjnch. Omówienie regulaminu, programu i przebiegu ćwiczeń.
	T-L-8	Wyboczenie
	T-A-1	Obliczanie wytrzymałościowe belek: a) obliczanie dopuszczalnych obciążeń belki o zadanym przekroju, b) dobór przekroju belki przy danym obciążeniu Wyznaczanie ugięcia i kąta obrotu przekroju belki Rozwiązywanie belek statycznie niewyznaczalnych: a) metodą całkowania równania różniczkowego linii ugięcia, b) metodą porównywania odkształceń Wytrzymałość złożona pręta - równoczesne zginanie i skręcanie Wytrzymałość złożona pręta - zginanie z rozciąganiem lub ściskaniem Kolokwium nr 1 Obliczanie prętów na wyboczenie Wykorzystanie twierdzenia Castigliano do wyznaczania przemieszczeń w belkach Zastosowanie twierdzenia Menabrea-Castigliano do rozwiązywania belek statycznie niewyznaczalnych Zastosowanie twierdzenia Menabrea-Castigliano do rozwiązywania ram statycznie niewyznaczalnych Obliczenia prętów słabozakrzywionych Obliczenia wytrzymałościowe płyty przy zgięciu walcowym Kolokwium nr 2
	T-W-4	Ważniejsze hipotezy wytrzymałościowe
	T-W-9	Metody energetyczne. Układy liniowo-sprężyste. Energia odkształcenia sprężystego układu liniowo-sprężystego.
	T-W-7	Równanie różniczkowe linii ugięcia belki
	T-W-10	Twierdzenia Betti i Maxwella. Twierdzenie Castigliano.
	T-W-15	Analiza wytrzymałościowa płyt cienkościennych
	T-W-11	Zasada minimum energii Menabrea-Castigliano
	T-W-12	Zastosowanie twierdzeń energetycznych do rozwiązywania belek
	T-W-13	Zastosowanie twierdzeń energetycznych do rozwiązywania ram
	T-W-3	Pojęcie wytężenia materiału, analiza wytężenia elementów maszyn
	T-W-5	Wytrzymałość złożona pręta: a) równoczesne zginanie i skręcanie, b) zginanie z rozciąganiem lub ściskaniem
	T-W-8	Wyboczenie
	T-W-14	Zastosowanie twierdzeń energetycznych do rozwiązywania prętów słabo zakrzywionych
Metody nauczania	M-2	Ćwiczenia przedmiotowe / tablica
Metody nauczania	M-1	Wykład informacyjny / typowe środki audiowizualne (tablica, rzutnik multimedialny)
Sposób oceny	S-1	Ocena formująca: Odpowiedzi ustne na ćwiczeniach audytoryjnych
	S-3	Ocena podsumowująca: Warunkiem zaliczenia ćwiczeń audytoryjnych jest uzyskanie pozytywnych ocen z dwóch kolokwiów, przewidzianych w ciągu semestru, obejmujących tematycznie zakres zadań rozwiązywanych na ćwiczeniach.
	S-5	Ocena podsumowująca: Warunkiem zaliczenia wykładów jest uzyskanie pozytywnych ocen z kolowium ( część zadaniowa) oraz pisemnego zaliczenia części teoretycznej.
	S-2	Ocena formująca: Odpowiedzi ustne na ćwiczeniach laboratoryjnych
	S-4	Ocena podsumowująca: Warunkiem zaliczenia ćwiczeń laboratoryjnych jest uzyskanie pozytywnych ocen z każdego sprawozdania oraz pozytywnych ocen z obydwóch sprawdzianów.
Kryteria oceny	Ocena	Kryterium oceny
	2,0	Student nieaktywny. W pracy korzysta z postępów innych. Nie wykazuje zainteresowania przedmiotem.
	3,0	Student samodzielnie wykonujący zadaną pracę. Nie wykazuje chęci współpracy z innymi studentami i prowadzącym zajęcia.
	3,5	Ocena pośrednia pomiędzy postawą studenta oceniana na 3,0 i 4,0.
	4,0	Student samodzielnie wykonujący zadaną pracę. Z chęcia przyłącza się do zespołu i współpracuje z innymi studentami oraz prowadzącym zajęcia.
	4,5	Ocena pośrednia pomiędzy postawą studenta oceniana na 4,0 i 5,0.
	5,0	Student wykazuje cechy przywódcze, organizuje pracę zespołu w sposób podwyższający jakość zadanych prac. Wykazuje zainteresowanie wiedzą wykraczające poza ramy przedmiotu.