Zachodniopomorski Uniwersytet Technologiczny w Szczecinie

Wydział Architektury - Projektowanie Architektury Wnętrz i Otoczenia (S1)

Sylabus przedmiotu Matematyka:

Informacje podstawowe

Kierunek studiów Projektowanie Architektury Wnętrz i Otoczenia
Forma studiów studia stacjonarne Poziom pierwszego stopnia
Tytuł zawodowy absolwenta inżynier
Obszary studiów charakterystyki PRK, dziedzina sztuki PRK, kompetencje inżynierskie PRK
Profil ogólnoakademicki
Moduł
Przedmiot Matematyka
Specjalność przedmiot wspólny
Jednostka prowadząca Studium Matematyki
Nauczyciel odpowiedzialny Jolanta Rosiak <Jolanta.Rosiak@zut.edu.pl>
Inni nauczyciele Maciej Zwierzchowski <Maciej.Zwierzchowski@zut.edu.pl>
ECTS (planowane) 3,0 ECTS (formy) 3,0
Forma zaliczenia zaliczenie Język polski
Blok obieralny Grupa obieralna

Formy dydaktyczne

Forma dydaktycznaKODSemestrGodzinyECTSWagaZaliczenie
wykładyW1 30 2,00,59zaliczenie
ćwiczenia audytoryjneA1 15 1,00,41zaliczenie

Wymagania wstępne

KODWymaganie wstępne
W-1Znajomość matematyki ze szkoły średniej : wykresy i własności funkcji elementarnych, umiejętność rozwiązywania równań i nierówności funkcyjnych, trygonometria.

Cele przedmiotu

KODCel modułu/przedmiotu
C-1Przekazanie studentowi elementarnej wiedzy z zakresu matematyki wyższej z działów omawianych w ramach przedmiotu.
C-2Zapoznanie studenta z podstawowym aparatem matematycznym niezbędnym do zrozumienia innych przedmiotów technicznych i rozwiązywania zadań budowlanych.
C-3Ukształtowanie u studenta świadomości konieczności uczenia się przez całe życie oraz odpowiedzialności za pracę własną i zespołu.

Treści programowe z podziałem na formy zajęć

KODTreść programowaGodziny
ćwiczenia audytoryjne
T-A-1Określenie macierzy i wykonywanie działań na macierzach.1
T-A-2Wyznacznik: schematy obliczeniowe wyznaczników drugiego i trzeciego stopnia, wyznaczanie wyznaczników wyzszych stopni.1
T-A-3Układy równań liniowych.1
T-A-4Działania na wektorach, iloczyn skalarny i wektorowy.1
T-A-5Wyznaczanie zapisów płaszczyzny i prostej w przestrzeni.1
T-A-6Badanie wzajemnego położenia prostych i płaszczyzn w przestrzeni, rzuty prostokątne1
T-A-7Wyznaczanie dziedzin funkcji - rozwiązywanie elementarnych nierówności funkcyjnych.2
T-A-8Wyznaczanie granic funkcji w oparciu o wykresy funkcji elementarnych oraz o odpowiednie twierdzenia i wzory.1
T-A-9Obliczanie pochodnych funkcji z definicji oraz ze wzorów.2
T-A-10Wyznaczanie przedziałów monotoniczności i ekstremów funkcji.2
T-A-11Obliczanie całek nieoznaczonych - metody: przekształcania tożsamościowego funkcji podcałkowej; przez podstawianie; przez części.2
15
wykłady
T-W-1Geometria analityczna w przestrzeni: algebra wektorów; zapisy prostej i płaszczyzny; wzajemne położenia punktów, prostych i płaszczyzn - odległości, rzuty, kąty.7
T-W-2Funkcje jednej zmiennej rzeczywistej - własności; funkcje złożone i odwrotne. Funkcje cyklometryczne.3
T-W-3Granice ciagów, liczba Nepera, granice funkcji jednej zmiennej rzeczywistej.3
T-W-4Ciągłość funkcji.1
T-W-5Rachunek różniczkowy funkcji jednej zmiennej: pochodna i różniczka funkcji; wzory i reguły różniczkowania; pochodne wyższych rzędów.6
T-W-6Zastosowanie pochodnych do badania przebiegu zmienności funkcji.6
T-W-7Elementarny rachunek całkowy: całka nieoznaczona - metoda podstawiania i metoda przez części; Wzór Newtona- Leibniza.4
30

Obciążenie pracą studenta - formy aktywności

KODForma aktywnościGodziny
ćwiczenia audytoryjne
A-A-1Uczestnictwo w zajęciach.15
A-A-2Samodzielna praca przy rozwiązywaniu zadań i analizowaniu problemów.5
A-A-3Konsultacje z prowadzącym zajęcia1
A-A-4Przygotowanie do kolokwium.4
25
wykłady
A-W-1Uczestnictwo w zajęciach.30
A-W-2Samodzielne analizowanie treści z wykładu i studiowanie literatury w celu przygotowania do ćwiczeń i do zaliczenia wykładu.18
A-W-3Konsultacje z prowadzącym zajęcia2
50

Metody nauczania / narzędzia dydaktyczne

KODMetoda nauczania / narzędzie dydaktyczne
M-1Wykład informacyjny z wyjaśnieniami i przykładami.
M-2Ćwiczenia przedmiotowe - rozwiązywanie zadań rachunkowych i problemowych dotyczących treści wykładu.

Sposoby oceny

KODSposób oceny
S-1Ocena formująca: Ćwiczenia: ocena obecności i aktywności studenta na ćwiczeniach.
S-2Ocena podsumowująca: Ćwiczenia - zaliczenie na podstawie łacznej punktacji z dwóch kolokwiów (każde zaliczone na minimum 50%) i punktacji dodatkowej za aktywność studenta na ćwiczeniach. Przelicznik punktacji na oceny podany do wiadomości studentów na pierwszym wykładzie.
S-3Ocena podsumowująca: Wykład: zaliczenie na podstawie odpowiedzi pisemnej na pytania teoretyczno - rachunkowe.

Zamierzone efekty uczenia się - wiedza

Zamierzone efekty uczenia sięOdniesienie do efektów kształcenia dla kierunku studiówOdniesienie do efektów zdefiniowanych dla obszaru kształceniaOdniesienie do efektów uczenia się prowadzących do uzyskania tytułu zawodowego inżynieraCel przedmiotuTreści programoweMetody nauczaniaSposób oceny
PAWiO_1A_S1/B/05_W01
ma wiedzę z wybranych działów nauk ścisłych służącą do rozwiązywania problemów projektowych (matematyka, mechanika budowli, konstrukcje budowlane)
PAWiO_1A_W01C-3, C-1, C-2T-W-5, T-W-3, T-W-1, T-W-7, T-W-4, T-W-6, T-W-2, T-A-1, T-A-2, T-A-4, T-A-5, T-A-8, T-A-6, T-A-9, T-A-7, T-A-10, T-A-3, T-A-11M-1, M-2S-3, S-1, S-2

Zamierzone efekty uczenia się - umiejętności

Zamierzone efekty uczenia sięOdniesienie do efektów kształcenia dla kierunku studiówOdniesienie do efektów zdefiniowanych dla obszaru kształceniaOdniesienie do efektów uczenia się prowadzących do uzyskania tytułu zawodowego inżynieraCel przedmiotuTreści programoweMetody nauczaniaSposób oceny
PAWiO_1A_S1/B/05_U01
potrafi do rozwiązywania zadań inżynierskich wykorzystać metody anlityczne
PAWiO_1A_U31C-3, C-1, C-2T-W-5, T-W-3, T-W-1, T-W-7, T-W-4, T-W-6, T-W-2, T-A-1, T-A-2, T-A-4, T-A-5, T-A-8, T-A-6, T-A-9, T-A-7, T-A-10, T-A-3, T-A-11M-1, M-2S-3, S-1, S-2

Zamierzone efekty uczenia się - inne kompetencje społeczne i personalne

Zamierzone efekty uczenia sięOdniesienie do efektów kształcenia dla kierunku studiówOdniesienie do efektów zdefiniowanych dla obszaru kształceniaOdniesienie do efektów uczenia się prowadzących do uzyskania tytułu zawodowego inżynieraCel przedmiotuTreści programoweMetody nauczaniaSposób oceny
PAWiO_1A_S1/B/05_K01
rozumie potrzebę permanentnej nauki, potrafi inspirować inne osoby do nauki
PAWiO_1A_K01C-3, C-1, C-2T-W-5, T-W-3, T-W-1, T-W-7, T-W-4, T-W-6, T-W-2, T-A-1, T-A-2, T-A-4, T-A-5, T-A-8, T-A-6, T-A-9, T-A-7, T-A-10, T-A-3, T-A-11M-1, M-2S-3, S-1, S-2

Kryterium oceny - wiedza

Efekt uczenia sięOcenaKryterium oceny
PAWiO_1A_S1/B/05_W01
ma wiedzę z wybranych działów nauk ścisłych służącą do rozwiązywania problemów projektowych (matematyka, mechanika budowli, konstrukcje budowlane)
2,0
3,0ma dostateczną wiedzę z wybranych działów nauk ścisłych służącą do rozwiązywania problemów projektowych (matematyka, mechanika budowli, konstrukcje budowlane)
3,5
4,0
4,5
5,0

Kryterium oceny - umiejętności

Efekt uczenia sięOcenaKryterium oceny
PAWiO_1A_S1/B/05_U01
potrafi do rozwiązywania zadań inżynierskich wykorzystać metody anlityczne
2,0
3,0W stopniu dostatecznym potrafi do rozwiązywania zadań inżynierskich wykorzystać metody anlityczne
3,5
4,0
4,5
5,0

Kryterium oceny - inne kompetencje społeczne i personalne

Efekt uczenia sięOcenaKryterium oceny
PAWiO_1A_S1/B/05_K01
rozumie potrzebę permanentnej nauki, potrafi inspirować inne osoby do nauki
2,0
3,0W stopniu dostatecznym rozumie potrzebę permanentnej nauki, potrafi inspirować inne osoby do nauki
3,5
4,0
4,5
5,0

Literatura podstawowa

  1. Marian Gewert, Zbigniew Skoczylas, Analiza matematyczna 1. Przykłady i zadania Oficyna Wydawnicza, Oficyna Wydawnicza GiS, Wrocław, 2007, Dostępne są różne wydania.
  2. Marian Gewert, Zbigniew Skoczylas, Analiza matematyczna1. Definicje, twierdzenia i wzory., Oficyna Wydawnicza GiS, Wrocław, 2007, Dostępne są różne wydania.
  3. Teresa Jurlewicz, Zbigniew Skoczylas, Algebra i geometria analityczna. Definicje, twierdzenia, wzory., Oficyna Wydawnicza GiS, Wrocław, 2008, Dostępne są różne wydania.
  4. Teresa Jurlewicz, Zbigniew Skoczylas, Algebra i geometria analityczna. Przykłady i zadania., Oficyna wydawnicza GiS, Wrocław, 2008, 14, Dostępne sa różne wydania.

Literatura dodatkowa

  1. E. Otto, Matematyka dla wydziałów budowlanych i mechanicznych., PWN, Warszawa, 1978
  2. B. Gdowski, E. Pluciński, Zadania z rachunku wektorowego i geometrii analitycznej., PWN, Warszawa, 1976
  3. W. Krysicki, L. Włodarski, Analiza matematyczna w zadaniach. Tom I., PWN, Warszawa, 2007, Dostępne są różne wydania.

Treści programowe - ćwiczenia audytoryjne

KODTreść programowaGodziny
T-A-1Określenie macierzy i wykonywanie działań na macierzach.1
T-A-2Wyznacznik: schematy obliczeniowe wyznaczników drugiego i trzeciego stopnia, wyznaczanie wyznaczników wyzszych stopni.1
T-A-3Układy równań liniowych.1
T-A-4Działania na wektorach, iloczyn skalarny i wektorowy.1
T-A-5Wyznaczanie zapisów płaszczyzny i prostej w przestrzeni.1
T-A-6Badanie wzajemnego położenia prostych i płaszczyzn w przestrzeni, rzuty prostokątne1
T-A-7Wyznaczanie dziedzin funkcji - rozwiązywanie elementarnych nierówności funkcyjnych.2
T-A-8Wyznaczanie granic funkcji w oparciu o wykresy funkcji elementarnych oraz o odpowiednie twierdzenia i wzory.1
T-A-9Obliczanie pochodnych funkcji z definicji oraz ze wzorów.2
T-A-10Wyznaczanie przedziałów monotoniczności i ekstremów funkcji.2
T-A-11Obliczanie całek nieoznaczonych - metody: przekształcania tożsamościowego funkcji podcałkowej; przez podstawianie; przez części.2
15

Treści programowe - wykłady

KODTreść programowaGodziny
T-W-1Geometria analityczna w przestrzeni: algebra wektorów; zapisy prostej i płaszczyzny; wzajemne położenia punktów, prostych i płaszczyzn - odległości, rzuty, kąty.7
T-W-2Funkcje jednej zmiennej rzeczywistej - własności; funkcje złożone i odwrotne. Funkcje cyklometryczne.3
T-W-3Granice ciagów, liczba Nepera, granice funkcji jednej zmiennej rzeczywistej.3
T-W-4Ciągłość funkcji.1
T-W-5Rachunek różniczkowy funkcji jednej zmiennej: pochodna i różniczka funkcji; wzory i reguły różniczkowania; pochodne wyższych rzędów.6
T-W-6Zastosowanie pochodnych do badania przebiegu zmienności funkcji.6
T-W-7Elementarny rachunek całkowy: całka nieoznaczona - metoda podstawiania i metoda przez części; Wzór Newtona- Leibniza.4
30

Formy aktywności - ćwiczenia audytoryjne

KODForma aktywnościGodziny
A-A-1Uczestnictwo w zajęciach.15
A-A-2Samodzielna praca przy rozwiązywaniu zadań i analizowaniu problemów.5
A-A-3Konsultacje z prowadzącym zajęcia1
A-A-4Przygotowanie do kolokwium.4
25
(*) 1 punkt ECTS, odpowiada około 30 godzinom aktywności studenta

Formy aktywności - wykłady

KODForma aktywnościGodziny
A-W-1Uczestnictwo w zajęciach.30
A-W-2Samodzielne analizowanie treści z wykładu i studiowanie literatury w celu przygotowania do ćwiczeń i do zaliczenia wykładu.18
A-W-3Konsultacje z prowadzącym zajęcia2
50
(*) 1 punkt ECTS, odpowiada około 30 godzinom aktywności studenta
PoleKODZnaczenie kodu
Zamierzone efekty uczenia sięPAWiO_1A_S1/B/05_W01ma wiedzę z wybranych działów nauk ścisłych służącą do rozwiązywania problemów projektowych (matematyka, mechanika budowli, konstrukcje budowlane)
Odniesienie do efektów kształcenia dla kierunku studiówPAWiO_1A_W01ma wiedzę z wybranych działów nauk ścisłych służącą do rozwiązywania problemów projektowych (matematyka, mechanika budowli, konstrukcje budowlane)
Cel przedmiotuC-3Ukształtowanie u studenta świadomości konieczności uczenia się przez całe życie oraz odpowiedzialności za pracę własną i zespołu.
C-1Przekazanie studentowi elementarnej wiedzy z zakresu matematyki wyższej z działów omawianych w ramach przedmiotu.
C-2Zapoznanie studenta z podstawowym aparatem matematycznym niezbędnym do zrozumienia innych przedmiotów technicznych i rozwiązywania zadań budowlanych.
Treści programoweT-W-5Rachunek różniczkowy funkcji jednej zmiennej: pochodna i różniczka funkcji; wzory i reguły różniczkowania; pochodne wyższych rzędów.
T-W-3Granice ciagów, liczba Nepera, granice funkcji jednej zmiennej rzeczywistej.
T-W-1Geometria analityczna w przestrzeni: algebra wektorów; zapisy prostej i płaszczyzny; wzajemne położenia punktów, prostych i płaszczyzn - odległości, rzuty, kąty.
T-W-7Elementarny rachunek całkowy: całka nieoznaczona - metoda podstawiania i metoda przez części; Wzór Newtona- Leibniza.
T-W-4Ciągłość funkcji.
T-W-6Zastosowanie pochodnych do badania przebiegu zmienności funkcji.
T-W-2Funkcje jednej zmiennej rzeczywistej - własności; funkcje złożone i odwrotne. Funkcje cyklometryczne.
T-A-1Określenie macierzy i wykonywanie działań na macierzach.
T-A-2Wyznacznik: schematy obliczeniowe wyznaczników drugiego i trzeciego stopnia, wyznaczanie wyznaczników wyzszych stopni.
T-A-4Działania na wektorach, iloczyn skalarny i wektorowy.
T-A-5Wyznaczanie zapisów płaszczyzny i prostej w przestrzeni.
T-A-8Wyznaczanie granic funkcji w oparciu o wykresy funkcji elementarnych oraz o odpowiednie twierdzenia i wzory.
T-A-6Badanie wzajemnego położenia prostych i płaszczyzn w przestrzeni, rzuty prostokątne
T-A-9Obliczanie pochodnych funkcji z definicji oraz ze wzorów.
T-A-7Wyznaczanie dziedzin funkcji - rozwiązywanie elementarnych nierówności funkcyjnych.
T-A-10Wyznaczanie przedziałów monotoniczności i ekstremów funkcji.
T-A-3Układy równań liniowych.
T-A-11Obliczanie całek nieoznaczonych - metody: przekształcania tożsamościowego funkcji podcałkowej; przez podstawianie; przez części.
Metody nauczaniaM-1Wykład informacyjny z wyjaśnieniami i przykładami.
M-2Ćwiczenia przedmiotowe - rozwiązywanie zadań rachunkowych i problemowych dotyczących treści wykładu.
Sposób ocenyS-3Ocena podsumowująca: Wykład: zaliczenie na podstawie odpowiedzi pisemnej na pytania teoretyczno - rachunkowe.
S-1Ocena formująca: Ćwiczenia: ocena obecności i aktywności studenta na ćwiczeniach.
S-2Ocena podsumowująca: Ćwiczenia - zaliczenie na podstawie łacznej punktacji z dwóch kolokwiów (każde zaliczone na minimum 50%) i punktacji dodatkowej za aktywność studenta na ćwiczeniach. Przelicznik punktacji na oceny podany do wiadomości studentów na pierwszym wykładzie.
Kryteria ocenyOcenaKryterium oceny
2,0
3,0ma dostateczną wiedzę z wybranych działów nauk ścisłych służącą do rozwiązywania problemów projektowych (matematyka, mechanika budowli, konstrukcje budowlane)
3,5
4,0
4,5
5,0
PoleKODZnaczenie kodu
Zamierzone efekty uczenia sięPAWiO_1A_S1/B/05_U01potrafi do rozwiązywania zadań inżynierskich wykorzystać metody anlityczne
Odniesienie do efektów kształcenia dla kierunku studiówPAWiO_1A_U31potrafi do rozwiązywania zadań inżynierskich zastosować metody analityczne, symulacyjne oraz eksperymentalne
Cel przedmiotuC-3Ukształtowanie u studenta świadomości konieczności uczenia się przez całe życie oraz odpowiedzialności za pracę własną i zespołu.
C-1Przekazanie studentowi elementarnej wiedzy z zakresu matematyki wyższej z działów omawianych w ramach przedmiotu.
C-2Zapoznanie studenta z podstawowym aparatem matematycznym niezbędnym do zrozumienia innych przedmiotów technicznych i rozwiązywania zadań budowlanych.
Treści programoweT-W-5Rachunek różniczkowy funkcji jednej zmiennej: pochodna i różniczka funkcji; wzory i reguły różniczkowania; pochodne wyższych rzędów.
T-W-3Granice ciagów, liczba Nepera, granice funkcji jednej zmiennej rzeczywistej.
T-W-1Geometria analityczna w przestrzeni: algebra wektorów; zapisy prostej i płaszczyzny; wzajemne położenia punktów, prostych i płaszczyzn - odległości, rzuty, kąty.
T-W-7Elementarny rachunek całkowy: całka nieoznaczona - metoda podstawiania i metoda przez części; Wzór Newtona- Leibniza.
T-W-4Ciągłość funkcji.
T-W-6Zastosowanie pochodnych do badania przebiegu zmienności funkcji.
T-W-2Funkcje jednej zmiennej rzeczywistej - własności; funkcje złożone i odwrotne. Funkcje cyklometryczne.
T-A-1Określenie macierzy i wykonywanie działań na macierzach.
T-A-2Wyznacznik: schematy obliczeniowe wyznaczników drugiego i trzeciego stopnia, wyznaczanie wyznaczników wyzszych stopni.
T-A-4Działania na wektorach, iloczyn skalarny i wektorowy.
T-A-5Wyznaczanie zapisów płaszczyzny i prostej w przestrzeni.
T-A-8Wyznaczanie granic funkcji w oparciu o wykresy funkcji elementarnych oraz o odpowiednie twierdzenia i wzory.
T-A-6Badanie wzajemnego położenia prostych i płaszczyzn w przestrzeni, rzuty prostokątne
T-A-9Obliczanie pochodnych funkcji z definicji oraz ze wzorów.
T-A-7Wyznaczanie dziedzin funkcji - rozwiązywanie elementarnych nierówności funkcyjnych.
T-A-10Wyznaczanie przedziałów monotoniczności i ekstremów funkcji.
T-A-3Układy równań liniowych.
T-A-11Obliczanie całek nieoznaczonych - metody: przekształcania tożsamościowego funkcji podcałkowej; przez podstawianie; przez części.
Metody nauczaniaM-1Wykład informacyjny z wyjaśnieniami i przykładami.
M-2Ćwiczenia przedmiotowe - rozwiązywanie zadań rachunkowych i problemowych dotyczących treści wykładu.
Sposób ocenyS-3Ocena podsumowująca: Wykład: zaliczenie na podstawie odpowiedzi pisemnej na pytania teoretyczno - rachunkowe.
S-1Ocena formująca: Ćwiczenia: ocena obecności i aktywności studenta na ćwiczeniach.
S-2Ocena podsumowująca: Ćwiczenia - zaliczenie na podstawie łacznej punktacji z dwóch kolokwiów (każde zaliczone na minimum 50%) i punktacji dodatkowej za aktywność studenta na ćwiczeniach. Przelicznik punktacji na oceny podany do wiadomości studentów na pierwszym wykładzie.
Kryteria ocenyOcenaKryterium oceny
2,0
3,0W stopniu dostatecznym potrafi do rozwiązywania zadań inżynierskich wykorzystać metody anlityczne
3,5
4,0
4,5
5,0
PoleKODZnaczenie kodu
Zamierzone efekty uczenia sięPAWiO_1A_S1/B/05_K01rozumie potrzebę permanentnej nauki, potrafi inspirować inne osoby do nauki
Odniesienie do efektów kształcenia dla kierunku studiówPAWiO_1A_K01Potrafi inspirować inne osoby do nauki
Cel przedmiotuC-3Ukształtowanie u studenta świadomości konieczności uczenia się przez całe życie oraz odpowiedzialności za pracę własną i zespołu.
C-1Przekazanie studentowi elementarnej wiedzy z zakresu matematyki wyższej z działów omawianych w ramach przedmiotu.
C-2Zapoznanie studenta z podstawowym aparatem matematycznym niezbędnym do zrozumienia innych przedmiotów technicznych i rozwiązywania zadań budowlanych.
Treści programoweT-W-5Rachunek różniczkowy funkcji jednej zmiennej: pochodna i różniczka funkcji; wzory i reguły różniczkowania; pochodne wyższych rzędów.
T-W-3Granice ciagów, liczba Nepera, granice funkcji jednej zmiennej rzeczywistej.
T-W-1Geometria analityczna w przestrzeni: algebra wektorów; zapisy prostej i płaszczyzny; wzajemne położenia punktów, prostych i płaszczyzn - odległości, rzuty, kąty.
T-W-7Elementarny rachunek całkowy: całka nieoznaczona - metoda podstawiania i metoda przez części; Wzór Newtona- Leibniza.
T-W-4Ciągłość funkcji.
T-W-6Zastosowanie pochodnych do badania przebiegu zmienności funkcji.
T-W-2Funkcje jednej zmiennej rzeczywistej - własności; funkcje złożone i odwrotne. Funkcje cyklometryczne.
T-A-1Określenie macierzy i wykonywanie działań na macierzach.
T-A-2Wyznacznik: schematy obliczeniowe wyznaczników drugiego i trzeciego stopnia, wyznaczanie wyznaczników wyzszych stopni.
T-A-4Działania na wektorach, iloczyn skalarny i wektorowy.
T-A-5Wyznaczanie zapisów płaszczyzny i prostej w przestrzeni.
T-A-8Wyznaczanie granic funkcji w oparciu o wykresy funkcji elementarnych oraz o odpowiednie twierdzenia i wzory.
T-A-6Badanie wzajemnego położenia prostych i płaszczyzn w przestrzeni, rzuty prostokątne
T-A-9Obliczanie pochodnych funkcji z definicji oraz ze wzorów.
T-A-7Wyznaczanie dziedzin funkcji - rozwiązywanie elementarnych nierówności funkcyjnych.
T-A-10Wyznaczanie przedziałów monotoniczności i ekstremów funkcji.
T-A-3Układy równań liniowych.
T-A-11Obliczanie całek nieoznaczonych - metody: przekształcania tożsamościowego funkcji podcałkowej; przez podstawianie; przez części.
Metody nauczaniaM-1Wykład informacyjny z wyjaśnieniami i przykładami.
M-2Ćwiczenia przedmiotowe - rozwiązywanie zadań rachunkowych i problemowych dotyczących treści wykładu.
Sposób ocenyS-3Ocena podsumowująca: Wykład: zaliczenie na podstawie odpowiedzi pisemnej na pytania teoretyczno - rachunkowe.
S-1Ocena formująca: Ćwiczenia: ocena obecności i aktywności studenta na ćwiczeniach.
S-2Ocena podsumowująca: Ćwiczenia - zaliczenie na podstawie łacznej punktacji z dwóch kolokwiów (każde zaliczone na minimum 50%) i punktacji dodatkowej za aktywność studenta na ćwiczeniach. Przelicznik punktacji na oceny podany do wiadomości studentów na pierwszym wykładzie.
Kryteria ocenyOcenaKryterium oceny
2,0
3,0W stopniu dostatecznym rozumie potrzebę permanentnej nauki, potrafi inspirować inne osoby do nauki
3,5
4,0
4,5
5,0