Wydział Kształtowania Środowiska i Rolnictwa - Architektura krajobrazu (S1)
Sylabus przedmiotu Geometria wykreślna:
Informacje podstawowe
| Kierunek studiów | Architektura krajobrazu | ||
|---|---|---|---|
| Forma studiów | studia stacjonarne | Poziom | pierwszego stopnia |
| Tytuł zawodowy absolwenta | inżynier | ||
| Obszary studiów | charakterystyki PRK, dziedzina sztuki PRK, kompetencje inżynierskie PRK | ||
| Profil | ogólnoakademicki | ||
| Moduł | — | ||
| Przedmiot | Geometria wykreślna | ||
| Specjalność | przedmiot wspólny | ||
| Jednostka prowadząca | Instytut Architektury i Planowania Przestrzennego | ||
| Nauczyciel odpowiedzialny | Piotr Arlet <Piotr.Arlet@zut.edu.pl> | ||
| Inni nauczyciele | |||
| ECTS (planowane) | 2,0 | ECTS (formy) | 2,0 |
| Forma zaliczenia | zaliczenie | Język | polski |
| Blok obieralny | — | Grupa obieralna | — |
Formy dydaktyczne
Wymagania wstępne
| KOD | Wymaganie wstępne |
|---|---|
| W-1 | podstawowe wiadomości z geometrii euklidesowej, planimetrii i stereometrii z zakresu szkoły średniej |
| W-2 | umiejętność posługiwania się przyborami geometrycznymi |
Cele przedmiotu
| KOD | Cel modułu/przedmiotu |
|---|---|
| C-1 | Umiejętność pracy z rzutami prostokątnymi, jako podstawowym rodzajem odwzorowania w technice. |
| C-2 | Rozwiązywanie problemów geometrycznych, pojawiających się w praktyce projektowej. |
| C-3 | Ćwiczenie i rozwijanie wyobraźni przestrzennej. |
Treści programowe z podziałem na formy zajęć
| KOD | Treść programowa | Godziny |
|---|---|---|
| laboratoria | ||
| T-L-1 | pkt-y i proste w rzutach cechowanych | 1 |
| T-L-2 | wzajemne płożenia poznanych elementów: pł-zn, prostych i pkt-ów w rzutach cechowanych; zagadnienie przynalezności, równoległość | 1 |
| T-L-3 | wyznaczanie krawędzi pł-zn; wyznaczanie pkt-u przebicia pł-ny prostą | 1 |
| T-L-4 | wyznaczanie elementów prostopadłych w rzutach cechowanych: prostopadłość prostej i pł-ny, prostopadłość pł-zn, prostopadłość prostych | 1 |
| T-L-5 | wyznaczanie prawdziwej odległości w rzutach cechowanych: odległość pkt-u od prostej, pkt-u od pł-ny, dwóch prostych i dwóch pł-zn równoległych | 1 |
| T-L-6 | wyznaczanie prawdziwej wielkości w rzutach cechowanych metodą kładu płaszczyzyny | 1 |
| T-L-7 | wyznaczanie prawdziwych wielkości kątów zawartych między: dwiema prostymi, prostą i pł-ną, dwiema pł-mi | 1 |
| T-L-8 | kolokwium zaliczające materiał rzutów cechowanych | 1 |
| T-L-9 | konstrukcje geometryczne na powierzchniach topograficznych: linie spadu, stokowa, przekroje powierzchni | 1 |
| T-L-10 | projekt robót ziemnych: plac poziomy w terenie; projektu do samodzielnego wykonania: przejście drogi z nasypu w wykop | 1 |
| T-L-11 | kolokwium sprawdzające | 1 |
| T-L-12 | rzuty Monge'a, zasada odwzorowania, pkt-y, proste i płaszczyzny w różnych położeniach wzgl. rzutni | 1 |
| T-L-13 | krawędź dwóch pł-zn, z których jedna jest w położeniu szczególnym; punkty przebicia pł-ny prostą | 1 |
| T-L-14 | krawędż dwóch wielokątów w dowolnym położeniu; rozwiązywanie zagadnienia widoczności; prawdziwa wielkość wielokąta metodą transformacji położenia | 1 |
| T-L-15 | wielościany w rzutach Monge'a w położeniu dowolnym, metodą transformacji położenia | 1 |
| 15 | ||
| wykłady | ||
| T-W-1 | wprowadzenie w zagadnienie rzutów; rodzaje i zasady rzutowania; rzuty cechowane; obraz pkt-u i prostej w rzutach cechowanych | 1 |
| T-W-2 | pł-na w rzutach cechowanych; wzajemne płożenia poznanych elementów: zagadnienie przynalezności, równoległość | 1 |
| T-W-3 | wyznaczanie krawędzi pł-zn; wyznaczanie pkt-u przebicia pł-ny prostą | 1 |
| T-W-4 | prostopadłość w rzutach cechowanych: prostopadłość prostej i pł-ny, prostopadłość pł-zn, prostopadłość prostych | 1 |
| T-W-5 | odległości w rzutach cechowanych: odległość pkt-u od prostej, pkt-u od pł-ny, dwóch prostych i dwóch pł-zn równoległych | 1 |
| T-W-6 | kłady płaszczyzn w rzutach cechowanych: konstrukcja i zastosowanie | 1 |
| T-W-7 | wyznaczanie prawdziwych wielkości kątów zawartych między: dwiema prostymi, prostą i pł-ną, dwiema pł-mi | 1 |
| T-W-8 | pojęcie powierzchni, powierzchnia topograficzna i jej elementy | 1 |
| T-W-9 | konstrukcje geometryczne na powierzchniach topograficznych: linie spadu, stokowa, przekroje powierzchni | 1 |
| T-W-10 | projektowanie robót ziemnych: problematyka, konstrukcja geometryczna, graficzny sposób podania | 1 |
| T-W-11 | rzuty Monge'a, zasada odwzorowania, pkt-y i proste w różnych położeniach wzgl. rzutni | 1 |
| T-W-12 | bezśladowe odwzorowanie pł-ny w rzutach Monge'a; różne położenia pł-zn wzgl. rzutni | 1 |
| T-W-13 | krawędź dwóch pł-zn, z których jedna jest w położeniu szczególnym; punkty przebicia pł-ny prostą | 1 |
| T-W-14 | krawędż dwóch wielokątów w dowolnym położeniu; rozwiązywanie zagadnienia widoczności; prawdziwa wielkość wielokąta metodą transformacji położenia | 1 |
| T-W-15 | wielościany foremne; wielościany w rzutach Monge'a w położeniu dowolnym, metodą transformacji położenia | 1 |
| 15 | ||
Obciążenie pracą studenta - formy aktywności
| KOD | Forma aktywności | Godziny |
|---|---|---|
| laboratoria | ||
| A-L-1 | aktywne uczestnictwo w zajęciach, wykorzytanie wiedzy uzyskanej na wykładach | 3 |
| A-L-2 | rozwiązywanie zadań | 15 |
| A-L-3 | przygotowanie do kolokwium sprawdzajacego | 4 |
| A-L-4 | przygotowanie projektu robót ziemnych | 8 |
| 30 | ||
| wykłady | ||
| A-W-1 | obecność i przyswojenie materiału podanego na wykładzie | 15 |
| A-W-2 | sporządzanie notatek | 10 |
| A-W-3 | Przyswojenie wiedzy podanej na wykładach | 5 |
| 30 | ||
Metody nauczania / narzędzia dydaktyczne
| KOD | Metoda nauczania / narzędzie dydaktyczne |
|---|---|
| M-1 | Wykłady są prowadzone metodą informacyjno problemową. Wykłady mają charakter informacyjny przedstawiający pojęcia, reguły i metody teoretyczne, a następnie - podający przykłady omówionych metod w zastosownaniu do rozwiazywania konkretnych problemów geometrycznych. Środkami są rysunki przedstawiające wyabstrachowane problemy i przykłady rozwiązywania zadań, wyświetlane na ekranie w określonej kolejności, którym towarzyszy szczegółowe omówienie werbalne. Ćwiczenia są ściśle powiązane z tematyką wykładów. Do każedego z ćwiczeń prowadzący przygotowuje zestw zadań, odpowiednio dobrany do bieżcej tematyki wykładów, do wykonania na zajeciach i w domu. Studenci podczs ćwiczeń samodzielnie rozwiązują otrzymane zadania. Prowadzący w miarę potrzeb wspiera pracę studentów, udziela porad indywidualnie lub ogólnie, dla całej grupy. |
Sposoby oceny
| KOD | Sposób oceny |
|---|---|
| S-1 | Ocena formująca: Studenci są oceniani na bieżąco w trakcie zajęć praktycznych. Oceniana jest: poziom przyswojenia bieżcego materiału, trafność doboru metod rozwiązania problemu, poprawność wypowiedzi werbalnej, staranność w wykonaniu rysunków. |
| S-2 | Ocena formująca: Poziom przyswojenia materiału jest kontrolowany w formie pisemnego kolokwium i problemowego zadania projektowego. |
Zamierzone efekty uczenia się - wiedza
| Zamierzone efekty uczenia się | Odniesienie do efektów kształcenia dla kierunku studiów | Odniesienie do efektów zdefiniowanych dla obszaru kształcenia | Odniesienie do efektów uczenia się prowadzących do uzyskania tytułu zawodowego inżyniera | Cel przedmiotu | Treści programowe | Metody nauczania | Sposób oceny |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| AK_1A_B05_W01 ma podstawową wiedzę w zakresie geometrii wykreślnej, przydatną do rozumienia i opisu zalezności zachodzacych w przestrzeni i w krajobrazie; opisuje podstawowe elementy geometryczne w rysunku i w przestrzeni oraz podstawowe metody kształtowania kompozycji (układów przestrzennych); zna podstawowe metody odwzorowania rzeźby terenu i jego kształtowania; | AK_1A_W02, AK_1A_W03, AK_1A_W01 | — | — | C-1, C-2, C-3 | T-W-5, T-W-6, T-W-2, T-W-1, T-W-3, T-W-4, T-W-7, T-W-8, T-W-9, T-W-10, T-W-11, T-W-12, T-W-13, T-W-15, T-W-14, T-L-1, T-L-2, T-L-3, T-L-4, T-L-5, T-L-6, T-L-7, T-L-8, T-L-9, T-L-10, T-L-14, T-L-13, T-L-15, T-L-12 | M-1 | S-1, S-2 |
Zamierzone efekty uczenia się - umiejętności
| Zamierzone efekty uczenia się | Odniesienie do efektów kształcenia dla kierunku studiów | Odniesienie do efektów zdefiniowanych dla obszaru kształcenia | Odniesienie do efektów uczenia się prowadzących do uzyskania tytułu zawodowego inżyniera | Cel przedmiotu | Treści programowe | Metody nauczania | Sposób oceny |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| AK_1A_B05_U01 Potrafi przedstawiać przestrzenne układy elementów geometrycnych i powierzchnii topograficznych, rozwiązuje problemy geometryczne pojawiajace się w projektowaniu krajobrazu. | AK_1A_U02 | — | — | C-1, C-2, C-3 | T-W-5, T-W-6, T-W-2, T-W-1, T-W-3, T-W-4, T-W-7, T-W-8, T-W-9, T-W-10, T-W-11, T-W-12, T-W-13, T-W-15, T-W-14, T-L-1, T-L-2, T-L-3, T-L-4, T-L-5, T-L-6, T-L-7, T-L-8, T-L-9, T-L-10, T-L-14, T-L-13, T-L-15, T-L-12 | M-1 | S-1, S-2 |
Zamierzone efekty uczenia się - inne kompetencje społeczne i personalne
| Zamierzone efekty uczenia się | Odniesienie do efektów kształcenia dla kierunku studiów | Odniesienie do efektów zdefiniowanych dla obszaru kształcenia | Odniesienie do efektów uczenia się prowadzących do uzyskania tytułu zawodowego inżyniera | Cel przedmiotu | Treści programowe | Metody nauczania | Sposób oceny |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| AK_1A_B05_K01 W otoczeniu zauważa formy i układy przestrzenne (w tym morfologię terenu), interpretuje je geometrycznie, jest przygotowany do takiego ich twórczego przekształcania, które będzie poprawne pod wzgledem geometrycznym. | AK_1A_K01 | — | — | C-1, C-2, C-3 | T-W-5, T-W-6, T-W-2, T-W-1, T-W-3, T-W-4, T-W-7, T-W-8, T-W-9, T-W-10, T-W-11, T-W-12, T-W-13, T-W-15, T-W-14, T-L-1, T-L-2, T-L-3, T-L-4, T-L-5, T-L-6, T-L-7, T-L-8, T-L-9, T-L-10, T-L-14, T-L-13, T-L-15, T-L-12 | M-1 | S-1, S-2 |
Kryterium oceny - wiedza
| Efekt uczenia się | Ocena | Kryterium oceny |
|---|---|---|
| AK_1A_B05_W01 ma podstawową wiedzę w zakresie geometrii wykreślnej, przydatną do rozumienia i opisu zalezności zachodzacych w przestrzeni i w krajobrazie; opisuje podstawowe elementy geometryczne w rysunku i w przestrzeni oraz podstawowe metody kształtowania kompozycji (układów przestrzennych); zna podstawowe metody odwzorowania rzeźby terenu i jego kształtowania; | 2,0 | Nie wie czego od niego chcą. |
| 3,0 | Wie jak rozwiązać zadanie, trafnie dobrał metodę, lecz nie potrafi uzyskać rozwiązania. | |
| 3,5 | Wie jak rozwiązać zadanie, trafnie dobrał metodę, lecz uzyskał tylko część rozwiązania. | |
| 4,0 | Wie jak rozwiązać zadanie, trafnie dobrał metodę, lecz w wielu szczegółach popełnił błędy, które znaczaco rzutują na poprawność rozwiązania. | |
| 4,5 | Wie jak rozwiązać zadanie, trafnie dobrał metodę, lecz w wielu szczegółach popełnił błędy, które znaczaco rzutują na poprawność rozwiązania. | |
| 5,0 | Trafnie dobrał metodę, uzyskał rozwiązanie. |
Kryterium oceny - umiejętności
| Efekt uczenia się | Ocena | Kryterium oceny |
|---|---|---|
| AK_1A_B05_U01 Potrafi przedstawiać przestrzenne układy elementów geometrycnych i powierzchnii topograficznych, rozwiązuje problemy geometryczne pojawiajace się w projektowaniu krajobrazu. | 2,0 | Student popełnia błęby na etapie przerysowania danych rysunkowych z tablicy, lub w ogóle tego nie potrafi. |
| 3,0 | Wie jak rozwiązać zadanie, trafnie dobrał metodę, lecz nie potrafi uzyskać rozwiązania. Rysunek słabo czytelny. | |
| 3,5 | Wie jak rozwiązać zadanie, trafnie dobrał metodę, lecz uzyskał tylko część rozwiązania. Rysunek słabo czytelny. | |
| 4,0 | Wie jak rozwiązać zadanie, trafnie dobrał metodę, lecz w wielu szczegółach popełnił błędy, które znaczaco rzutują na poprawność rozwiązania. Rysunek czytelny. | |
| 4,5 | Wie jak rozwiązać zadanie, trafnie dobrał metodę, lecz w kilku szczegółach popełnił błędy, które rzutują na poprawność rozwiązania. Rysunek czytelny. | |
| 5,0 | Trafnie dobrał metodę, uzyskał rozwiązanie. Rysunek posiada walory estetyczne. |
Kryterium oceny - inne kompetencje społeczne i personalne
| Efekt uczenia się | Ocena | Kryterium oceny |
|---|---|---|
| AK_1A_B05_K01 W otoczeniu zauważa formy i układy przestrzenne (w tym morfologię terenu), interpretuje je geometrycznie, jest przygotowany do takiego ich twórczego przekształcania, które będzie poprawne pod wzgledem geometrycznym. | 2,0 | Nie wie czego od niego chcą. |
| 3,0 | Wie jak rozwiązać zadanie, trafnie dobrał metodę, lecz nie potrafi uzyskać rozwiązania. | |
| 3,5 | Wie jak rozwiązać zadanie, trafnie dobrał metodę, lecz uzyskał tylko część rozwiązania. | |
| 4,0 | Wie jak rozwiązać zadanie, trafnie dobrał metodę, lecz w wielu szczegółach popełnił błędy, które znaczaco rzutują na poprawność rozwiązania. | |
| 4,5 | Wie jak rozwiązać zadanie, trafnie dobrał metodę, lecz popełnił nieliczne błędy, które rzutują na porawnośc rozwiązania. | |
| 5,0 | Trafnie dobrał metodę, uzyskał rozwiązanie. |
Literatura podstawowa
- Arlet Piotr, Materiały pomocnicze do ćwiczeń z geometrii wykreślnej, Wyd. Ucz. Politechniki Szczecińskiej, Szczecin, 2004, dostępne w Internecie w formacie djvu
- Lewandowski Zbigniew, Geometria Wykreślna, PWN, Poznań, 1980, 9, lub inne wydanie
- Otto Edward, Franciszek, Podręcznik geometrii wykreślnej, PWN, Wa-wa, 1998, 7, lub inne wydanie
- Szerszeń Stanisław, Nauka o rzutach, PWN, Wa-wa, 1978, XI, lub inne wydanie