ZUT - Polska Rama Kwalifikacji / Rok 2019/2020 / Wydział Inżynierii Mechanicznej i Mechatroniki / Mechatronika (S1) / Sylabus przedmiotu

Wydział Inżynierii Mechanicznej i Mechatroniki - Mechatronika (S1)

Sylabus przedmiotu Eksploatacja układów mechatronicznych:

Informacje podstawowe

Kierunek studiów	Mechatronika
Forma studiów	studia stacjonarne	Poziom	pierwszego stopnia
Tytuł zawodowy absolwenta	inżynier
Obszary studiów	charakterystyki PRK, kompetencje inżynierskie PRK
Profil	ogólnoakademicki
Moduł	—
Przedmiot	Eksploatacja układów mechatronicznych
Specjalność	przedmiot wspólny
Jednostka prowadząca	Instytut Technologii Mechanicznej
Nauczyciel odpowiedzialny	Marcin Hoffmann <Marcin.Hoffmann@zut.edu.pl>
Inni nauczyciele	Andrzej Bodnar <Andrzej.Bodnar@zut.edu.pl>
ECTS (planowane)	2,0	ECTS (formy)	2,0
Forma zaliczenia	zaliczenie	Język	polski
Blok obieralny	5	Grupa obieralna	2

Formy dydaktyczne

Forma dydaktyczna	KOD	Semestr	Godziny	ECTS	Waga	Zaliczenie
ćwiczenia audytoryjne	A	6	15	1,0	0,41	zaliczenie
wykłady	W	6	15	1,0	0,59	zaliczenie

Wymagania wstępne

KOD	Wymaganie wstępne
W-1	Podstawowa wiedza z: - statystyki matematycznej, - elektroniki, - mechaniki.

Cele przedmiotu

KOD	Cel modułu/przedmiotu
C-1	Poznanie zasad eksploatacji układów mechatronicznych. Poznanie metod diagnozowania i nadzoru.
C-2	Nabycie umiejętności oceny niezawodności prostych urządzeń mechatronicznych.

Treści programowe z podziałem na formy zajęć

KOD	Treść programowa	Godziny
ćwiczenia audytoryjne
T-A-1	Obliczanie wskaźników oceny procesu eksploatacji pojedynczego obiektu i grupy obiektów technicznych.	2
T-A-2	Wyszukiwanie słabych ogniw.	2
T-A-3	Wyznaczanie trwałości maszyn i środków transportowych na podstawie wyników badań.	2
T-A-4	Estymowanie parametrów niezawodności.	2
T-A-5	Prognozowanie niezawodności złożonych układów mechatronicznych.	2
T-A-6	Wykorzystanie modeli obiektów. Analiza sygnałów diagnostycznych.	2
T-A-7	Dobór wartości granicznych.	2
T-A-8	Ocena niezawodności logicznego układu kombinacyjnego.	1
		15
wykłady
T-W-1	Metody utrzymania urządzeń w gotowości technicznej. System obsługi.	2
T-W-2	Gospodarka remontowa, organizacja remontów. Naprawa zespołów mechanicznych i elektronicznych.	2
T-W-3	Wycofanie obiektu z użytkowania, utylizacja i recykling. Czynniki i procesy powodujące zmiany stanu technicznego i uszkodzenia elementów maszyn oraz urządzeń. Niesprawność.	3
T-W-4	Trwałość i niezawodność. Funkcje i miary niezawodności, trwałość, podstawowe zależności.	1
T-W-5	Modelowanie procesów życia obiektów. Układy szeregowe, równoległe i złożone.	2
T-W-6	Modele uszkodzeń. Przykłady oceny niezawodności.	2
T-W-7	Systemy naprawialne. Podnoszenie niezawodności i jej koszty, redundancja. Testowanie żywotności.	2
T-W-8	Stan techniczny obiektu. Diagnozowanie. Modele diagnostyczne.	1
		15

Obciążenie pracą studenta - formy aktywności

KOD	Forma aktywności	Godziny
ćwiczenia audytoryjne
A-A-1	uczestnictwo w zajęciach	15
A-A-2	przygotowanie do kolokwium	8
A-A-3	zaliczenie	2
		25
wykłady
A-W-1	uczestnictwo w zajęciach	15
A-W-2	analiza literatury	4
A-W-3	przygotowanie do zaliczenia	4
A-W-4	zaliczenie	2
		25

Metody nauczania / narzędzia dydaktyczne

KOD	Metoda nauczania / narzędzie dydaktyczne
M-1	Wykład informacyjny.
M-2	Ćwiczenia audytoryjne.

Sposoby oceny

KOD	Sposób oceny
S-1	Ocena formująca: Oceana analityczna - średnia ze stopni ze sprawdzianów z zdaniami rachunkowymi.
S-2	Ocena podsumowująca: Oceana analityczna - średnia ze stopni z pisemnych sprawdzianów wiedzy przekazanej na wykładzie i zdobytej samodzielnie oraz umiejętność rozwiązywania zadań.
S-3	Ocena podsumowująca: Ocena kompetencji personalnych i społecznych - intuicujna w formie aprobaty.

Zamierzone efekty uczenia się - wiedza

Zamierzone efekty uczenia się	Odniesienie do efektów kształcenia dla kierunku studiów	Odniesienie do efektów zdefiniowanych dla obszaru kształcenia	Odniesienie do efektów uczenia się prowadzących do uzyskania tytułu zawodowego inżyniera	Cel przedmiotu	Treści programowe	Metody nauczania	Sposób oceny
ME_1A_C02-1_W01 W wyniku przeprowadzonych zajęć student powinien być w stanie: - zdefiniować podstawowe zasady eksploatacji układów mechatronicznych, - wymieniać metody utrzymania urządzeń w gotowości technicznej, - wymieniać czynniki i procesy powodujące zmiany stanu technicznego i uszkodzenia elementów maszyn, - zdefiniować trwałość i niezawodność, - rozpoznać układy szeregowe, równoległe i złożone oraz dobrać metodę ich obliczeń, - opisać stan techniczny obiektu systemy naprawialne oraz metod diagnozowania i nadzoru - zaproponować metodę podniesienia niezawodności układu	ME_1A_W06	—	—	C-1	T-A-1, T-A-2, T-A-3, T-A-4, T-A-5, T-A-6, T-A-7, T-A-8, T-W-2, T-W-4, T-W-3, T-W-5, T-W-6, T-W-7, T-W-8, T-W-1	M-1, M-2	S-2

Zamierzone efekty uczenia się - umiejętności

Zamierzone efekty uczenia się	Odniesienie do efektów kształcenia dla kierunku studiów	Odniesienie do efektów zdefiniowanych dla obszaru kształcenia	Odniesienie do efektów uczenia się prowadzących do uzyskania tytułu zawodowego inżyniera	Cel przedmiotu	Treści programowe	Metody nauczania	Sposób oceny
ME_1A_C02-1_U01 W wyniku przeprowadzonych zajęć student powinien umieć: - zinterpretować podstawowe wskaźniki związane z niezawodnością i eksploatacją układów mechatronicznych - zastosować metody utrzymania urządzeń w gotowości technicznej do konkretnych obiektów - zinterpretować czynniki i procesy powodujące zmiany stanu technicznego i uszkodzenia elementów maszyn - obliczać niezawodność i trwałość układy szeregowych, równoległych i złożonych - dobierać metodę podniesienia niezawodności układu	ME_1A_U13, ME_1A_U14, ME_1A_U15	—	—	C-2	T-A-1, T-A-2, T-A-3, T-A-4, T-A-5, T-A-6, T-A-7, T-A-8	M-1, M-2	S-1

Zamierzone efekty uczenia się - inne kompetencje społeczne i personalne

Zamierzone efekty uczenia się	Odniesienie do efektów kształcenia dla kierunku studiów	Odniesienie do efektów zdefiniowanych dla obszaru kształcenia	Odniesienie do efektów uczenia się prowadzących do uzyskania tytułu zawodowego inżyniera	Cel przedmiotu	Treści programowe	Metody nauczania	Sposób oceny
ME_1A_C02-1_K01 Ćwiczenia w grupie kształtują właściwa postawę studenta do efektywnej współpracy w zespole. Student rozumie potrzebę nabywania nowej wiedzy.	ME_1A_K01, ME_1A_K03	—	—	C-1	T-A-1, T-A-2, T-A-4, T-A-5	M-1, M-2	S-3

Kryterium oceny - wiedza

Efekt uczenia się	Ocena	Kryterium oceny
ME_1A_C02-1_W01 W wyniku przeprowadzonych zajęć student powinien być w stanie: - zdefiniować podstawowe zasady eksploatacji układów mechatronicznych, - wymieniać metody utrzymania urządzeń w gotowości technicznej, - wymieniać czynniki i procesy powodujące zmiany stanu technicznego i uszkodzenia elementów maszyn, - zdefiniować trwałość i niezawodność, - rozpoznać układy szeregowe, równoległe i złożone oraz dobrać metodę ich obliczeń, - opisać stan techniczny obiektu systemy naprawialne oraz metod diagnozowania i nadzoru - zaproponować metodę podniesienia niezawodności układu	2,0	Student nie opanował podstawowej wiedzy z zakresu przedmiotu.
	3,0	Student opanował podstawową wiedzą z zakresu przedmiotu. Nie portafi kojarzyć i analizaować nabytej wiedzy. Czasaem nie wie jak ją wykorzystać.
	3,5	Student opanował wiedzę w stopniu średnim między oceną 3.0 i 4.0.
	4,0	Student opanował podstawową wiedzę z zakresu przedmiotu. Zna ograniczenia i obszary jej stosowania.
	4,5	Student opanował wiedzę w stopniu pośrednim między oceną 4.0 i 5.0.
	5,0	Student opanował podstawową wiedzę z zakresu przedmiotu. Rozumie ograniczenia i zna obszary jej stosowania.

Kryterium oceny - umiejętności

Efekt uczenia się	Ocena	Kryterium oceny
ME_1A_C02-1_U01 W wyniku przeprowadzonych zajęć student powinien umieć: - zinterpretować podstawowe wskaźniki związane z niezawodnością i eksploatacją układów mechatronicznych - zastosować metody utrzymania urządzeń w gotowości technicznej do konkretnych obiektów - zinterpretować czynniki i procesy powodujące zmiany stanu technicznego i uszkodzenia elementów maszyn - obliczać niezawodność i trwałość układy szeregowych, równoległych i złożonych - dobierać metodę podniesienia niezawodności układu	2,0	Nie potrafi poprawnie rozwiązywać zadań. Przy wykonywaniu ćwiczeń nie potrafi wyjaśnić metody obliczeniowej oraz konieczności obliczeń. Ma problemy z formułowaniem wniosków.
	3,0	Student opanował podstawową wiedzę z zakresu przedmiotu. Student rozwiązuje zadania metodami nieoptymalnymi. Popełnia pomyłki w obliczeniach. Ćwiczenia praktyczne realizuje poprawnie, ale w sposób bierny.
	3,5	Student posiadł umiejętności w stopniu pośrednim, między oceną 3,0 i 4,0.
	4,0	Student ma umiejętności kojarzenia i analizy nabytej wiedzy. Zadania najczęściej rozwiązuje metodami optymalnymi. Ćwiczenia praktyczne realizuje poprawnie, jest aktywny, potrafi interpretować wyniki pomiarów. W sposób dobry opanować nazewnictwo z zakresu eksploatacji urządzań.
	4,5	Student posiadł umiejętności w stopniu pośrednim, między oceną 4,0 i 5,0.
	5,0	Student ma umiejętności kojarzenia i analizy nabytej wiedzy. Zadania rozwiązuje metodami optymalnymi. Potrafi wykorzystywać właściwe metody obliczeniowe. Ćwiczenia praktyczne realizuje wzorowo, w sposób aktywny, potrafi ocenić metodę i wyniki obliczeń. Opanował nazewnictwo z zakresu eksploatacji urządzań.

Kryterium oceny - inne kompetencje społeczne i personalne

Efekt uczenia się	Ocena	Kryterium oceny
ME_1A_C02-1_K01 Ćwiczenia w grupie kształtują właściwa postawę studenta do efektywnej współpracy w zespole. Student rozumie potrzebę nabywania nowej wiedzy.	2,0	Student biernie uczestniczy w zajęciach, nie angażuje się w pracy zespołu.
	3,0	Student biernie uczestniczy w zajęciach, realizuje proste prace zlecone mu przez innych członków zespołu, wymaga stałego nadzoru.
	3,5	Student posiadł kompetencje w stopniu pośrednim między oceną 3,0 i 4,0.
	4,0	Student czynnie uczestniczy w zajęciach, samodzielnie realizuje powierzoną mu część zadania. Poprafi ocenić i projektować konstrukcje o wymagalenj niezawodności.
	4,5	Student posiadł kompetencje w stopniu pośrednim między oceną 4,0 i 5,0.
	5,0	Student czynnie uczestniczy w zajęciach, samodzielnie realizuje powierzoną mu część zadania. Pomaga innym członkom zespołu w realizacji ich zadań. Aktywnie uczestniczy w dyskusjach nad rozwiązywanymi przez zespół problemami. Jest kreatywny chętny do współpracy i wykazuje cechy lidera zespołu. Bardzo dobrze ocenia i projektuje konstrukcje o wymagalenj niezawodności.

Literatura podstawowa

Gołąbek A., Eksploatacja i niezawodność maszyn, Wydaw. Politechniki Wrocławskiej, Wrocław, 1988
Bobrowski D., Modele i metody matematyczne w teorii niezawodności, WNT, Warszawa, 1985
Gładysz H., Peciakowski E., Niezawodność elementów elektronicznych, WKŁ, Warszawa, 1987
Cempel Cz., Podstawy wibroakustycznej diagnostyki maszyn, WNT, Warszawa, 1982

Literatura dodatkowa

Red. Korbicza J., Kościelnego J.M., Kowalczuka Z., Cholewy W., Diagnostyka procesów. Modele. Metody sztucznej inteligencji. Zastosowania., WNT, Warszawa, 2002
Żółtowski B., Tylicki H., Wybrane problemy eksploatacji maszyn, PWSZ St. Staszica, Piła, 2004
Bucior J., Podstawy teorii i inżynierii niezawodności, Oficyna Wydaw. Politechniki Rzeszowskiej, Rzeszów, 2004
Red. Prażewska M., Niezawodność urządzeń elektronicznych, WKŁ, Warszawa, 1987

Treści programowe - ćwiczenia audytoryjne

KOD	Treść programowa	Godziny
T-A-1	Obliczanie wskaźników oceny procesu eksploatacji pojedynczego obiektu i grupy obiektów technicznych.	2
T-A-2	Wyszukiwanie słabych ogniw.	2
T-A-3	Wyznaczanie trwałości maszyn i środków transportowych na podstawie wyników badań.	2
T-A-4	Estymowanie parametrów niezawodności.	2
T-A-5	Prognozowanie niezawodności złożonych układów mechatronicznych.	2
T-A-6	Wykorzystanie modeli obiektów. Analiza sygnałów diagnostycznych.	2
T-A-7	Dobór wartości granicznych.	2
T-A-8	Ocena niezawodności logicznego układu kombinacyjnego.	1
		15

Treści programowe - wykłady

KOD	Treść programowa	Godziny
T-W-1	Metody utrzymania urządzeń w gotowości technicznej. System obsługi.	2
T-W-2	Gospodarka remontowa, organizacja remontów. Naprawa zespołów mechanicznych i elektronicznych.	2
T-W-3	Wycofanie obiektu z użytkowania, utylizacja i recykling. Czynniki i procesy powodujące zmiany stanu technicznego i uszkodzenia elementów maszyn oraz urządzeń. Niesprawność.	3
T-W-4	Trwałość i niezawodność. Funkcje i miary niezawodności, trwałość, podstawowe zależności.	1
T-W-5	Modelowanie procesów życia obiektów. Układy szeregowe, równoległe i złożone.	2
T-W-6	Modele uszkodzeń. Przykłady oceny niezawodności.	2
T-W-7	Systemy naprawialne. Podnoszenie niezawodności i jej koszty, redundancja. Testowanie żywotności.	2
T-W-8	Stan techniczny obiektu. Diagnozowanie. Modele diagnostyczne.	1
		15

Formy aktywności - ćwiczenia audytoryjne

KOD	Forma aktywności	Godziny
A-A-1	uczestnictwo w zajęciach	15
A-A-2	przygotowanie do kolokwium	8
A-A-3	zaliczenie	2
		25

(*) 1 punkt ECTS, odpowiada około 30 godzinom aktywności studenta

Formy aktywności - wykłady

KOD	Forma aktywności	Godziny
A-W-1	uczestnictwo w zajęciach	15
A-W-2	analiza literatury	4
A-W-3	przygotowanie do zaliczenia	4
A-W-4	zaliczenie	2
		25

(*) 1 punkt ECTS, odpowiada około 30 godzinom aktywności studenta

Pole	KOD	Znaczenie kodu
Zamierzone efekty uczenia się	ME_1A_C02-1_W01	W wyniku przeprowadzonych zajęć student powinien być w stanie: - zdefiniować podstawowe zasady eksploatacji układów mechatronicznych, - wymieniać metody utrzymania urządzeń w gotowości technicznej, - wymieniać czynniki i procesy powodujące zmiany stanu technicznego i uszkodzenia elementów maszyn, - zdefiniować trwałość i niezawodność, - rozpoznać układy szeregowe, równoległe i złożone oraz dobrać metodę ich obliczeń, - opisać stan techniczny obiektu systemy naprawialne oraz metod diagnozowania i nadzoru - zaproponować metodę podniesienia niezawodności układu
Odniesienie do efektów kształcenia dla kierunku studiów	ME_1A_W06	Ma podstawową wiedzę o cyklu życia urządzeń mechatronicznych, metodach diagnostyki ich awarii i stopnia zużycia oraz konserwacji.
Cel przedmiotu	C-1	Poznanie zasad eksploatacji układów mechatronicznych. Poznanie metod diagnozowania i nadzoru.
Treści programowe	T-A-1	Obliczanie wskaźników oceny procesu eksploatacji pojedynczego obiektu i grupy obiektów technicznych.
	T-A-2	Wyszukiwanie słabych ogniw.
	T-A-3	Wyznaczanie trwałości maszyn i środków transportowych na podstawie wyników badań.
	T-A-4	Estymowanie parametrów niezawodności.
	T-A-5	Prognozowanie niezawodności złożonych układów mechatronicznych.
	T-A-6	Wykorzystanie modeli obiektów. Analiza sygnałów diagnostycznych.
	T-A-7	Dobór wartości granicznych.
	T-A-8	Ocena niezawodności logicznego układu kombinacyjnego.
	T-W-2	Gospodarka remontowa, organizacja remontów. Naprawa zespołów mechanicznych i elektronicznych.
	T-W-4	Trwałość i niezawodność. Funkcje i miary niezawodności, trwałość, podstawowe zależności.
	T-W-3	Wycofanie obiektu z użytkowania, utylizacja i recykling. Czynniki i procesy powodujące zmiany stanu technicznego i uszkodzenia elementów maszyn oraz urządzeń. Niesprawność.
	T-W-5	Modelowanie procesów życia obiektów. Układy szeregowe, równoległe i złożone.
	T-W-6	Modele uszkodzeń. Przykłady oceny niezawodności.
	T-W-7	Systemy naprawialne. Podnoszenie niezawodności i jej koszty, redundancja. Testowanie żywotności.
	T-W-8	Stan techniczny obiektu. Diagnozowanie. Modele diagnostyczne.
	T-W-1	Metody utrzymania urządzeń w gotowości technicznej. System obsługi.
Metody nauczania	M-1	Wykład informacyjny.
Metody nauczania	M-2	Ćwiczenia audytoryjne.
Sposób oceny	S-2	Ocena podsumowująca: Oceana analityczna - średnia ze stopni z pisemnych sprawdzianów wiedzy przekazanej na wykładzie i zdobytej samodzielnie oraz umiejętność rozwiązywania zadań.
Kryteria oceny	Ocena	Kryterium oceny
	2,0	Student nie opanował podstawowej wiedzy z zakresu przedmiotu.
	3,0	Student opanował podstawową wiedzą z zakresu przedmiotu. Nie portafi kojarzyć i analizaować nabytej wiedzy. Czasaem nie wie jak ją wykorzystać.
	3,5	Student opanował wiedzę w stopniu średnim między oceną 3.0 i 4.0.
	4,0	Student opanował podstawową wiedzę z zakresu przedmiotu. Zna ograniczenia i obszary jej stosowania.
	4,5	Student opanował wiedzę w stopniu pośrednim między oceną 4.0 i 5.0.
	5,0	Student opanował podstawową wiedzę z zakresu przedmiotu. Rozumie ograniczenia i zna obszary jej stosowania.

Pole	KOD	Znaczenie kodu
Zamierzone efekty uczenia się	ME_1A_C02-1_U01	W wyniku przeprowadzonych zajęć student powinien umieć: - zinterpretować podstawowe wskaźniki związane z niezawodnością i eksploatacją układów mechatronicznych - zastosować metody utrzymania urządzeń w gotowości technicznej do konkretnych obiektów - zinterpretować czynniki i procesy powodujące zmiany stanu technicznego i uszkodzenia elementów maszyn - obliczać niezawodność i trwałość układy szeregowych, równoległych i złożonych - dobierać metodę podniesienia niezawodności układu
Odniesienie do efektów kształcenia dla kierunku studiów	ME_1A_U13	Potrafi sformułować proste zadania inżynierskie oraz poprawnie ocenić przydatność różnych metod i narzędzi do ich rozwiązania.
	ME_1A_U14	Potrafi zastosować odpowiednie obiektywne metody celem oceny rozwiązań technicznych, organizacyjnych i procesów usługowych w obszarze mechatroniki.
	ME_1A_U15	Potrafi zaprojektować i zrealizować proste urządzenie mechatroniczne oraz ocenić uzyskany wynik stosując właściwe metody, techniki i narzędzia.
Cel przedmiotu	C-2	Nabycie umiejętności oceny niezawodności prostych urządzeń mechatronicznych.
Treści programowe	T-A-1	Obliczanie wskaźników oceny procesu eksploatacji pojedynczego obiektu i grupy obiektów technicznych.
	T-A-2	Wyszukiwanie słabych ogniw.
	T-A-3	Wyznaczanie trwałości maszyn i środków transportowych na podstawie wyników badań.
	T-A-4	Estymowanie parametrów niezawodności.
	T-A-5	Prognozowanie niezawodności złożonych układów mechatronicznych.
	T-A-6	Wykorzystanie modeli obiektów. Analiza sygnałów diagnostycznych.
	T-A-7	Dobór wartości granicznych.
	T-A-8	Ocena niezawodności logicznego układu kombinacyjnego.
Metody nauczania	M-1	Wykład informacyjny.
Metody nauczania	M-2	Ćwiczenia audytoryjne.
Sposób oceny	S-1	Ocena formująca: Oceana analityczna - średnia ze stopni ze sprawdzianów z zdaniami rachunkowymi.
Kryteria oceny	Ocena	Kryterium oceny
	2,0	Nie potrafi poprawnie rozwiązywać zadań. Przy wykonywaniu ćwiczeń nie potrafi wyjaśnić metody obliczeniowej oraz konieczności obliczeń. Ma problemy z formułowaniem wniosków.
	3,0	Student opanował podstawową wiedzę z zakresu przedmiotu. Student rozwiązuje zadania metodami nieoptymalnymi. Popełnia pomyłki w obliczeniach. Ćwiczenia praktyczne realizuje poprawnie, ale w sposób bierny.
	3,5	Student posiadł umiejętności w stopniu pośrednim, między oceną 3,0 i 4,0.
	4,0	Student ma umiejętności kojarzenia i analizy nabytej wiedzy. Zadania najczęściej rozwiązuje metodami optymalnymi. Ćwiczenia praktyczne realizuje poprawnie, jest aktywny, potrafi interpretować wyniki pomiarów. W sposób dobry opanować nazewnictwo z zakresu eksploatacji urządzań.
	4,5	Student posiadł umiejętności w stopniu pośrednim, między oceną 4,0 i 5,0.
	5,0	Student ma umiejętności kojarzenia i analizy nabytej wiedzy. Zadania rozwiązuje metodami optymalnymi. Potrafi wykorzystywać właściwe metody obliczeniowe. Ćwiczenia praktyczne realizuje wzorowo, w sposób aktywny, potrafi ocenić metodę i wyniki obliczeń. Opanował nazewnictwo z zakresu eksploatacji urządzań.

Pole	KOD	Znaczenie kodu
Zamierzone efekty uczenia się	ME_1A_C02-1_K01	Ćwiczenia w grupie kształtują właściwa postawę studenta do efektywnej współpracy w zespole. Student rozumie potrzebę nabywania nowej wiedzy.
Odniesienie do efektów kształcenia dla kierunku studiów	ME_1A_K01	Rozumie potrzebę ciągłego uczenia się celem utrzymania poziomu i podnoszenia kompetencji zawodowych, osobistych i społecznych.
Odniesienie do efektów kształcenia dla kierunku studiów	ME_1A_K03	Potrafi pracować i współdziałać w grupie.
Cel przedmiotu	C-1	Poznanie zasad eksploatacji układów mechatronicznych. Poznanie metod diagnozowania i nadzoru.
Treści programowe	T-A-1	Obliczanie wskaźników oceny procesu eksploatacji pojedynczego obiektu i grupy obiektów technicznych.
	T-A-2	Wyszukiwanie słabych ogniw.
	T-A-4	Estymowanie parametrów niezawodności.
	T-A-5	Prognozowanie niezawodności złożonych układów mechatronicznych.
Metody nauczania	M-1	Wykład informacyjny.
Metody nauczania	M-2	Ćwiczenia audytoryjne.
Sposób oceny	S-3	Ocena podsumowująca: Ocena kompetencji personalnych i społecznych - intuicujna w formie aprobaty.
Kryteria oceny	Ocena	Kryterium oceny
	2,0	Student biernie uczestniczy w zajęciach, nie angażuje się w pracy zespołu.
	3,0	Student biernie uczestniczy w zajęciach, realizuje proste prace zlecone mu przez innych członków zespołu, wymaga stałego nadzoru.
	3,5	Student posiadł kompetencje w stopniu pośrednim między oceną 3,0 i 4,0.
	4,0	Student czynnie uczestniczy w zajęciach, samodzielnie realizuje powierzoną mu część zadania. Poprafi ocenić i projektować konstrukcje o wymagalenj niezawodności.
	4,5	Student posiadł kompetencje w stopniu pośrednim między oceną 4,0 i 5,0.
	5,0	Student czynnie uczestniczy w zajęciach, samodzielnie realizuje powierzoną mu część zadania. Pomaga innym członkom zespołu w realizacji ich zadań. Aktywnie uczestniczy w dyskusjach nad rozwiązywanymi przez zespół problemami. Jest kreatywny chętny do współpracy i wykazuje cechy lidera zespołu. Bardzo dobrze ocenia i projektuje konstrukcje o wymagalenj niezawodności.