Zachodniopomorski Uniwersytet Technologiczny w Szczecinie

Szkoła Doktorska - Szkoła Doktorska
specjalność: technologia żywności i żywienia

Sylabus przedmiotu Urbanistyka miejska:

Informacje podstawowe

Kierunek studiów Szkoła Doktorska
Forma studiów studia stacjonarne Poziom
Stopnień naukowy absolwenta doktor
Obszary studiów charakterystyki PRK
Profil
Moduł
Przedmiot Urbanistyka miejska
Specjalność architektura i urbanistyka
Jednostka prowadząca Katedra Architektury Współczesnej, Teorii i Metodologii Projektowania
Nauczyciel odpowiedzialny Krzysztof Bizio <kbizio@zut.edu.pl>
Inni nauczyciele Krzysztof Bizio <kbizio@zut.edu.pl>
ECTS (planowane) 3,0 ECTS (formy) 3,0
Forma zaliczenia zaliczenie Język polski
Blok obieralny 11 Grupa obieralna 2

Formy dydaktyczne

Forma dydaktycznaKODSemestrGodzinyECTSWagaZaliczenie
wykładyW3 15 2,00,50zaliczenie
projektyP3 10 1,00,50zaliczenie

Wymagania wstępne

KODWymaganie wstępne
W-1Ukończone studia 2 stopnia lub jednolite magisterskie

Cele przedmiotu

KODCel modułu/przedmiotu
C-1Nabycie umiejętności poprawnego analizowania struktur miejskich
C-2Uzyskanie niezbędnej wiedzy z zakresu planowania przestrzennego
C-3Opanowanie współczesnych metod badania i analizowania przestrzeni urbanistycznych

Treści programowe z podziałem na formy zajęć

KODTreść programowaGodziny
projekty
T-P-1Przygotowanie dysertacji na temat dotyczący wybranego aspektu współczesnej urbanistyki miejskiej powiązanego z tematyką badań prowadzoną przez Doktoranta10
10
wykłady
T-W-1Procesy urbanizacyjne w miastach w drugiej połowie XIX w. (Paryż, Berlin, Barcelona, Kopenhaga, Łódź, Szczecin i inne).1
T-W-2Narodziny idei „miasta-ogrodu” i jej wpływ na dalszy rozwój urbanistyki miejskiej.1
T-W-3Nurt racjonalistyczny w początkach rozwoju urbanistyki modernistycznej („miasto linearne” – Arturo Soria y Mata, „miasto przemysłowe” – Tony Garnier, „La Citta Nuova” – Antonio San’t Elia, „architektura miejska”- Ludwig Karl Hilberseimer, „Plan Voisin” – Le Corbusier) i jego konsekwencje dla rozwoju miast w XX w.1
T-W-4Urbanistyka okresu międzywojennego („półmodernizm”, funkcjonalizm w urbanistyce, urbanistyka nowych osiedli mieszkaniowych, Neue Bauen, urbanistyka nowych miast – Gdynia, Tel Awiw, Zlin).1
T-W-5Urbanistyka miejska w czasach totalitarnych (III Rzesza, urbanistyka w ZSRR w latach 1932-1955, urbanistyka socrealistyczna w krajach tzw. „Bloku Wschodniego”).1
T-W-6Główne kierunki odbudowy śródmieść miast europejskich po zniszczeniach II wojny światowej (m.in. Rotterdam, Hawr, Orléans, Berlin, Warszawa).1
T-W-7Problemy tożsamości przestrzennej w odbudowie miast zachodniej i północnej Polski. Pomiędzy ideami modernizmu a retrowersją (różne fazy odbudowy zespołów staromiejskich na przykładzie Elbląga, Głogowa, Stargardu, Szczecina, Kołobrzegu).1
T-W-8Główne kierunki rozwoju śródmieść i nowych osiedli mieszkaniowych w urbanistyce europejskiej i polskiej w latach 1955-1980.1
T-W-9Radykalne koncepcje urbanistyczne późnego modernizmu (strukturalizm, metabolizm, awangarda od drugiej połowy lat 50. do początków lat 70. XX w.).1
T-W-10Postmodernizm i jego wpływ na urbanistykę miejską (główne nurty na świecie i w Polsce).1
T-W-11Kierunki zmian w strukturze przestrzennej śródmieść miast europejskich na przełomie XX i XXI w. (przekształcenia terenów poprzemysłowych, wpływ zmian sposobów handlu na przestrzeń miejską, projekty obszarów nadwodnych, nowe typu urbanistyki mieszkaniowej i inne).1
T-W-12Urbanizacja terenów podmiejskich w początkach XXI w. i jej wpływ na rozwój miast (Europa, Polska).1
T-W-13Współczesne tendencje w projektowaniu przestrzeni publicznych i wpływ zmian rozwiązań komunikacyjnych na przestrzeń miejską.1
T-W-14Rewitalizacja śródmieść miast (główne kierunki, metody i efekty działań).1
T-W-15Ekologia, zielona architektura i rolnictwo miejskie – przewidywany wpływ rozwiązań na dalsze kierunki rozwoju miast. Miasto inteligentne.1
15

Obciążenie pracą studenta - formy aktywności

KODForma aktywnościGodziny
projekty
A-P-1Samodzielne studiowanie literatury przedmiotu20
A-P-2uczestnictwo w zajęciach10
30
wykłady
A-W-1Uczestnictwo w seminariach15
A-W-2Prezentacja tematyczna1
A-W-3Praca własna43
59

Metody nauczania / narzędzia dydaktyczne

KODMetoda nauczania / narzędzie dydaktyczne
M-1Wykład
M-2Prezentacja
M-3Dyskusja
M-4Samodzielne przygotowanie wystąpień

Sposoby oceny

KODSposób oceny
S-1Ocena formująca: Ocena przygotowanych samodzielnie prezentacji
S-2Ocena podsumowująca: ocena z zaliczenia

Zamierzone efekty uczenia się - wiedza

Zamierzone efekty uczenia sięOdniesienie do efektów kształcenia dla dyscyplinyOdniesienie do efektów zdefiniowanych dla obszaru kształceniaCel przedmiotuTreści programoweMetody nauczaniaSposób oceny
SD_3-_SzDE01bAiU_W01
Posiada poszerzoną, podbudowaną teoretycznie wiedzę ogólną, związaną z reprezentowaną dziedziną i dyscypliną naukową oraz wiedzę szczegółową na bardziej zaawansowanym poziomie w zakresie prowadzonych badań naukowych.
SD_3_W01C-1, C-2, C-3T-W-7, T-W-10, T-W-5, T-W-3, T-W-14, T-W-2, T-W-9, T-W-13, T-W-6, T-W-1, T-W-12, T-W-4, T-W-15, T-W-8, T-W-11M-3, M-1, M-2S-1, S-2

Zamierzone efekty uczenia się - umiejętności

Zamierzone efekty uczenia sięOdniesienie do efektów kształcenia dla dyscyplinyOdniesienie do efektów zdefiniowanych dla obszaru kształceniaCel przedmiotuTreści programoweMetody nauczaniaSposób oceny
SD_3-_SzDE01bAiU_U03
Potrafi dokumentować wyniki prowadzonych prac badawczych w formie opracowań naukowych, które będą przekazywane różnym grupom odbiorców, w szczególności międzynarodowemu środowisku naukowemu.
SD_3_U03C-3, C-1, C-2T-W-13, T-W-8, T-W-11, T-W-9, T-W-14, T-W-12, T-W-15, T-W-10, T-W-4, T-W-7, T-W-2, T-W-3, T-W-1, T-W-6, T-W-5M-2, M-1, M-3S-2, S-1

Zamierzone efekty uczenia się - inne kompetencje społeczne i personalne

Zamierzone efekty uczenia sięOdniesienie do efektów kształcenia dla dyscyplinyOdniesienie do efektów zdefiniowanych dla obszaru kształceniaCel przedmiotuTreści programoweMetody nauczaniaSposób oceny
SD_3-_SzDE01bAiU_K01
Potrafi dokumentować wyniki prowadzonych prac badawczych w formie opracowań naukowych, które będą przekazywane różnym grupom odbiorców, w szczególności międzynarodowemu środowisku naukowemu.
SD_3_K04C-3, C-1, C-2T-W-8, T-W-6, T-W-13, T-W-2, T-W-14, T-W-12, T-W-9, T-W-4, T-W-10, T-W-5, T-W-15, T-W-1, T-W-11, T-W-3, T-W-7M-2, M-1, M-3S-2, S-1

Kryterium oceny - wiedza

Efekt uczenia sięOcenaKryterium oceny
SD_3-_SzDE01bAiU_W01
Posiada poszerzoną, podbudowaną teoretycznie wiedzę ogólną, związaną z reprezentowaną dziedziną i dyscypliną naukową oraz wiedzę szczegółową na bardziej zaawansowanym poziomie w zakresie prowadzonych badań naukowych.
2,0
3,0Student w stopniu dostatecznym przyswoił wiedzę z zakresu teorii naukowych w zakresie urbanistyki miejskiej
3,5
4,0
4,5
5,0

Kryterium oceny - umiejętności

Efekt uczenia sięOcenaKryterium oceny
SD_3-_SzDE01bAiU_U03
Potrafi dokumentować wyniki prowadzonych prac badawczych w formie opracowań naukowych, które będą przekazywane różnym grupom odbiorców, w szczególności międzynarodowemu środowisku naukowemu.
2,0
3,0Student w stopniu dostatecznym przyswoił wiedzę z zakresu teorii naukowych w zakresie urbanistyki miejskiej
3,5
4,0
4,5
5,0

Kryterium oceny - inne kompetencje społeczne i personalne

Efekt uczenia sięOcenaKryterium oceny
SD_3-_SzDE01bAiU_K01
Potrafi dokumentować wyniki prowadzonych prac badawczych w formie opracowań naukowych, które będą przekazywane różnym grupom odbiorców, w szczególności międzynarodowemu środowisku naukowemu.
2,0
3,0Student w stopniu dostatecznym przyswoił wiedzę z zakresu teorii naukowych w zakresie urbanistyki miejskiej
3,5
4,0
4,5
5,0

Literatura podstawowa

  1. Architectural Theory From The Renaissance to The Present, Tasche, Köln, 2003
  2. Bourne L.S, Reinventing the suburbs: old myth and realities; Contemporary Perspectives of suburbanization;, Progress in Planning, London, 1996
  3. Broniewicz E, Gospodarka przestrzenią w warunkach rozwoju zrównoważonego, Oficyna Wydawnicza Politechniki Białostockiej, Białystok, 2017
  4. Chmielewski J, Teoria urbanistyki, wybrane zagadnienia, Politechnika Warszawska, Warszawa, 1996
  5. Chmielewski J., Syrkus Sz, Warszawa funkcjonalna. Przyczynek do urbanizacji regionu warszawskiego, Fundacja Centrum Architektury, Warszawa, 2013
  6. Drożdż-Szczybura, Petelenz M., Korzeniowska A, Rolnictwo miejskie oraz ekologia i zielona architektura miast europejskich ze szczególnym uwzględnieniem rozwiązań wiedeńskich, Wydawnictwo Politechniki Krakowskiej, Kraków, 2018
  7. Howard E., Miasta-ogrody jutra, Fundacja Centrum Architektury, Warszawa, 2015
  8. Jencks Ch., Kropf K., Teorie i manifesty architektury współczesnej, Grupa Sztuka Architektury, Warszawa, 2013
  9. Krakowski P, Sztuka Trzeciej Rzeszy, Międzynarodowe Centrum Kultury, Kraków, 2002
  10. Krier L, Architektura wspólnoty, Słowo/obraz/terytoria, Gdańsk, 2011
  11. Khan H.-U., International style. Modernist Architecture from 1925 to 1965, Taschen, Köln, 2001
  12. Le Corbusier, Karta ateńska, Fundacja Centrum Architektury, Warszawa, 2017
  13. Le Corbusier, Urbanistyka, Fundacja Centrum Architektury, Warszawa, 2015
  14. Pachenkov O, Urban Public Space, Peter Lang GmbH, Berlin, 2013
  15. Venturi R., Scott Brown D., Izenour S., Uczyć się od Las Vegas, Karakter, Kraków, 2013

Treści programowe - projekty

KODTreść programowaGodziny
T-P-1Przygotowanie dysertacji na temat dotyczący wybranego aspektu współczesnej urbanistyki miejskiej powiązanego z tematyką badań prowadzoną przez Doktoranta10
10

Treści programowe - wykłady

KODTreść programowaGodziny
T-W-1Procesy urbanizacyjne w miastach w drugiej połowie XIX w. (Paryż, Berlin, Barcelona, Kopenhaga, Łódź, Szczecin i inne).1
T-W-2Narodziny idei „miasta-ogrodu” i jej wpływ na dalszy rozwój urbanistyki miejskiej.1
T-W-3Nurt racjonalistyczny w początkach rozwoju urbanistyki modernistycznej („miasto linearne” – Arturo Soria y Mata, „miasto przemysłowe” – Tony Garnier, „La Citta Nuova” – Antonio San’t Elia, „architektura miejska”- Ludwig Karl Hilberseimer, „Plan Voisin” – Le Corbusier) i jego konsekwencje dla rozwoju miast w XX w.1
T-W-4Urbanistyka okresu międzywojennego („półmodernizm”, funkcjonalizm w urbanistyce, urbanistyka nowych osiedli mieszkaniowych, Neue Bauen, urbanistyka nowych miast – Gdynia, Tel Awiw, Zlin).1
T-W-5Urbanistyka miejska w czasach totalitarnych (III Rzesza, urbanistyka w ZSRR w latach 1932-1955, urbanistyka socrealistyczna w krajach tzw. „Bloku Wschodniego”).1
T-W-6Główne kierunki odbudowy śródmieść miast europejskich po zniszczeniach II wojny światowej (m.in. Rotterdam, Hawr, Orléans, Berlin, Warszawa).1
T-W-7Problemy tożsamości przestrzennej w odbudowie miast zachodniej i północnej Polski. Pomiędzy ideami modernizmu a retrowersją (różne fazy odbudowy zespołów staromiejskich na przykładzie Elbląga, Głogowa, Stargardu, Szczecina, Kołobrzegu).1
T-W-8Główne kierunki rozwoju śródmieść i nowych osiedli mieszkaniowych w urbanistyce europejskiej i polskiej w latach 1955-1980.1
T-W-9Radykalne koncepcje urbanistyczne późnego modernizmu (strukturalizm, metabolizm, awangarda od drugiej połowy lat 50. do początków lat 70. XX w.).1
T-W-10Postmodernizm i jego wpływ na urbanistykę miejską (główne nurty na świecie i w Polsce).1
T-W-11Kierunki zmian w strukturze przestrzennej śródmieść miast europejskich na przełomie XX i XXI w. (przekształcenia terenów poprzemysłowych, wpływ zmian sposobów handlu na przestrzeń miejską, projekty obszarów nadwodnych, nowe typu urbanistyki mieszkaniowej i inne).1
T-W-12Urbanizacja terenów podmiejskich w początkach XXI w. i jej wpływ na rozwój miast (Europa, Polska).1
T-W-13Współczesne tendencje w projektowaniu przestrzeni publicznych i wpływ zmian rozwiązań komunikacyjnych na przestrzeń miejską.1
T-W-14Rewitalizacja śródmieść miast (główne kierunki, metody i efekty działań).1
T-W-15Ekologia, zielona architektura i rolnictwo miejskie – przewidywany wpływ rozwiązań na dalsze kierunki rozwoju miast. Miasto inteligentne.1
15

Formy aktywności - projekty

KODForma aktywnościGodziny
A-P-1Samodzielne studiowanie literatury przedmiotu20
A-P-2uczestnictwo w zajęciach10
30
(*) 1 punkt ECTS, odpowiada około 30 godzinom aktywności studenta

Formy aktywności - wykłady

KODForma aktywnościGodziny
A-W-1Uczestnictwo w seminariach15
A-W-2Prezentacja tematyczna1
A-W-3Praca własna43
59
(*) 1 punkt ECTS, odpowiada około 30 godzinom aktywności studenta
PoleKODZnaczenie kodu
Zamierzone efekty uczenia sięSD_3-_SzDE01bAiU_W01Posiada poszerzoną, podbudowaną teoretycznie wiedzę ogólną, związaną z reprezentowaną dziedziną i dyscypliną naukową oraz wiedzę szczegółową na bardziej zaawansowanym poziomie w zakresie prowadzonych badań naukowych.
Odniesienie do efektów kształcenia dla dyscyplinySD_3_W01Posiada poszerzoną, podbudowaną teoretycznie wiedzę ogólną, związaną z reprezentowaną dziedziną i dyscypliną naukową oraz wiedzę szczegółową na bardziej zaawansowanym poziomie w zakresie prowadzonych badań naukowych.
Cel przedmiotuC-1Nabycie umiejętności poprawnego analizowania struktur miejskich
C-2Uzyskanie niezbędnej wiedzy z zakresu planowania przestrzennego
C-3Opanowanie współczesnych metod badania i analizowania przestrzeni urbanistycznych
Treści programoweT-W-7Problemy tożsamości przestrzennej w odbudowie miast zachodniej i północnej Polski. Pomiędzy ideami modernizmu a retrowersją (różne fazy odbudowy zespołów staromiejskich na przykładzie Elbląga, Głogowa, Stargardu, Szczecina, Kołobrzegu).
T-W-10Postmodernizm i jego wpływ na urbanistykę miejską (główne nurty na świecie i w Polsce).
T-W-5Urbanistyka miejska w czasach totalitarnych (III Rzesza, urbanistyka w ZSRR w latach 1932-1955, urbanistyka socrealistyczna w krajach tzw. „Bloku Wschodniego”).
T-W-3Nurt racjonalistyczny w początkach rozwoju urbanistyki modernistycznej („miasto linearne” – Arturo Soria y Mata, „miasto przemysłowe” – Tony Garnier, „La Citta Nuova” – Antonio San’t Elia, „architektura miejska”- Ludwig Karl Hilberseimer, „Plan Voisin” – Le Corbusier) i jego konsekwencje dla rozwoju miast w XX w.
T-W-14Rewitalizacja śródmieść miast (główne kierunki, metody i efekty działań).
T-W-2Narodziny idei „miasta-ogrodu” i jej wpływ na dalszy rozwój urbanistyki miejskiej.
T-W-9Radykalne koncepcje urbanistyczne późnego modernizmu (strukturalizm, metabolizm, awangarda od drugiej połowy lat 50. do początków lat 70. XX w.).
T-W-13Współczesne tendencje w projektowaniu przestrzeni publicznych i wpływ zmian rozwiązań komunikacyjnych na przestrzeń miejską.
T-W-6Główne kierunki odbudowy śródmieść miast europejskich po zniszczeniach II wojny światowej (m.in. Rotterdam, Hawr, Orléans, Berlin, Warszawa).
T-W-1Procesy urbanizacyjne w miastach w drugiej połowie XIX w. (Paryż, Berlin, Barcelona, Kopenhaga, Łódź, Szczecin i inne).
T-W-12Urbanizacja terenów podmiejskich w początkach XXI w. i jej wpływ na rozwój miast (Europa, Polska).
T-W-4Urbanistyka okresu międzywojennego („półmodernizm”, funkcjonalizm w urbanistyce, urbanistyka nowych osiedli mieszkaniowych, Neue Bauen, urbanistyka nowych miast – Gdynia, Tel Awiw, Zlin).
T-W-15Ekologia, zielona architektura i rolnictwo miejskie – przewidywany wpływ rozwiązań na dalsze kierunki rozwoju miast. Miasto inteligentne.
T-W-8Główne kierunki rozwoju śródmieść i nowych osiedli mieszkaniowych w urbanistyce europejskiej i polskiej w latach 1955-1980.
T-W-11Kierunki zmian w strukturze przestrzennej śródmieść miast europejskich na przełomie XX i XXI w. (przekształcenia terenów poprzemysłowych, wpływ zmian sposobów handlu na przestrzeń miejską, projekty obszarów nadwodnych, nowe typu urbanistyki mieszkaniowej i inne).
Metody nauczaniaM-3Dyskusja
M-1Wykład
M-2Prezentacja
Sposób ocenyS-1Ocena formująca: Ocena przygotowanych samodzielnie prezentacji
S-2Ocena podsumowująca: ocena z zaliczenia
Kryteria ocenyOcenaKryterium oceny
2,0
3,0Student w stopniu dostatecznym przyswoił wiedzę z zakresu teorii naukowych w zakresie urbanistyki miejskiej
3,5
4,0
4,5
5,0
PoleKODZnaczenie kodu
Zamierzone efekty uczenia sięSD_3-_SzDE01bAiU_U03Potrafi dokumentować wyniki prowadzonych prac badawczych w formie opracowań naukowych, które będą przekazywane różnym grupom odbiorców, w szczególności międzynarodowemu środowisku naukowemu.
Odniesienie do efektów kształcenia dla dyscyplinySD_3_U03Potrafi dokumentować wyniki prowadzonych prac badawczych w formie opracowań naukowych, które będą przekazywane różnym grupom odbiorców, w szczególności międzynarodowemu środowisku naukowemu.
Cel przedmiotuC-3Opanowanie współczesnych metod badania i analizowania przestrzeni urbanistycznych
C-1Nabycie umiejętności poprawnego analizowania struktur miejskich
C-2Uzyskanie niezbędnej wiedzy z zakresu planowania przestrzennego
Treści programoweT-W-13Współczesne tendencje w projektowaniu przestrzeni publicznych i wpływ zmian rozwiązań komunikacyjnych na przestrzeń miejską.
T-W-8Główne kierunki rozwoju śródmieść i nowych osiedli mieszkaniowych w urbanistyce europejskiej i polskiej w latach 1955-1980.
T-W-11Kierunki zmian w strukturze przestrzennej śródmieść miast europejskich na przełomie XX i XXI w. (przekształcenia terenów poprzemysłowych, wpływ zmian sposobów handlu na przestrzeń miejską, projekty obszarów nadwodnych, nowe typu urbanistyki mieszkaniowej i inne).
T-W-9Radykalne koncepcje urbanistyczne późnego modernizmu (strukturalizm, metabolizm, awangarda od drugiej połowy lat 50. do początków lat 70. XX w.).
T-W-14Rewitalizacja śródmieść miast (główne kierunki, metody i efekty działań).
T-W-12Urbanizacja terenów podmiejskich w początkach XXI w. i jej wpływ na rozwój miast (Europa, Polska).
T-W-15Ekologia, zielona architektura i rolnictwo miejskie – przewidywany wpływ rozwiązań na dalsze kierunki rozwoju miast. Miasto inteligentne.
T-W-10Postmodernizm i jego wpływ na urbanistykę miejską (główne nurty na świecie i w Polsce).
T-W-4Urbanistyka okresu międzywojennego („półmodernizm”, funkcjonalizm w urbanistyce, urbanistyka nowych osiedli mieszkaniowych, Neue Bauen, urbanistyka nowych miast – Gdynia, Tel Awiw, Zlin).
T-W-7Problemy tożsamości przestrzennej w odbudowie miast zachodniej i północnej Polski. Pomiędzy ideami modernizmu a retrowersją (różne fazy odbudowy zespołów staromiejskich na przykładzie Elbląga, Głogowa, Stargardu, Szczecina, Kołobrzegu).
T-W-2Narodziny idei „miasta-ogrodu” i jej wpływ na dalszy rozwój urbanistyki miejskiej.
T-W-3Nurt racjonalistyczny w początkach rozwoju urbanistyki modernistycznej („miasto linearne” – Arturo Soria y Mata, „miasto przemysłowe” – Tony Garnier, „La Citta Nuova” – Antonio San’t Elia, „architektura miejska”- Ludwig Karl Hilberseimer, „Plan Voisin” – Le Corbusier) i jego konsekwencje dla rozwoju miast w XX w.
T-W-1Procesy urbanizacyjne w miastach w drugiej połowie XIX w. (Paryż, Berlin, Barcelona, Kopenhaga, Łódź, Szczecin i inne).
T-W-6Główne kierunki odbudowy śródmieść miast europejskich po zniszczeniach II wojny światowej (m.in. Rotterdam, Hawr, Orléans, Berlin, Warszawa).
T-W-5Urbanistyka miejska w czasach totalitarnych (III Rzesza, urbanistyka w ZSRR w latach 1932-1955, urbanistyka socrealistyczna w krajach tzw. „Bloku Wschodniego”).
Metody nauczaniaM-2Prezentacja
M-1Wykład
M-3Dyskusja
Sposób ocenyS-2Ocena podsumowująca: ocena z zaliczenia
S-1Ocena formująca: Ocena przygotowanych samodzielnie prezentacji
Kryteria ocenyOcenaKryterium oceny
2,0
3,0Student w stopniu dostatecznym przyswoił wiedzę z zakresu teorii naukowych w zakresie urbanistyki miejskiej
3,5
4,0
4,5
5,0
PoleKODZnaczenie kodu
Zamierzone efekty uczenia sięSD_3-_SzDE01bAiU_K01Potrafi dokumentować wyniki prowadzonych prac badawczych w formie opracowań naukowych, które będą przekazywane różnym grupom odbiorców, w szczególności międzynarodowemu środowisku naukowemu.
Odniesienie do efektów kształcenia dla dyscyplinySD_3_K04Rozumie obowiązek twórczego poszukiwania odpowiedzi na wyzwania cywilizacyjne, w szczególności na zobowiązania społeczne, badawcze i twórcze do opracowania naukowego dla nowych zjawisk i problemów w zakresie reprezentowanej dziedziny i dyscypliny.
Cel przedmiotuC-3Opanowanie współczesnych metod badania i analizowania przestrzeni urbanistycznych
C-1Nabycie umiejętności poprawnego analizowania struktur miejskich
C-2Uzyskanie niezbędnej wiedzy z zakresu planowania przestrzennego
Treści programoweT-W-8Główne kierunki rozwoju śródmieść i nowych osiedli mieszkaniowych w urbanistyce europejskiej i polskiej w latach 1955-1980.
T-W-6Główne kierunki odbudowy śródmieść miast europejskich po zniszczeniach II wojny światowej (m.in. Rotterdam, Hawr, Orléans, Berlin, Warszawa).
T-W-13Współczesne tendencje w projektowaniu przestrzeni publicznych i wpływ zmian rozwiązań komunikacyjnych na przestrzeń miejską.
T-W-2Narodziny idei „miasta-ogrodu” i jej wpływ na dalszy rozwój urbanistyki miejskiej.
T-W-14Rewitalizacja śródmieść miast (główne kierunki, metody i efekty działań).
T-W-12Urbanizacja terenów podmiejskich w początkach XXI w. i jej wpływ na rozwój miast (Europa, Polska).
T-W-9Radykalne koncepcje urbanistyczne późnego modernizmu (strukturalizm, metabolizm, awangarda od drugiej połowy lat 50. do początków lat 70. XX w.).
T-W-4Urbanistyka okresu międzywojennego („półmodernizm”, funkcjonalizm w urbanistyce, urbanistyka nowych osiedli mieszkaniowych, Neue Bauen, urbanistyka nowych miast – Gdynia, Tel Awiw, Zlin).
T-W-10Postmodernizm i jego wpływ na urbanistykę miejską (główne nurty na świecie i w Polsce).
T-W-5Urbanistyka miejska w czasach totalitarnych (III Rzesza, urbanistyka w ZSRR w latach 1932-1955, urbanistyka socrealistyczna w krajach tzw. „Bloku Wschodniego”).
T-W-15Ekologia, zielona architektura i rolnictwo miejskie – przewidywany wpływ rozwiązań na dalsze kierunki rozwoju miast. Miasto inteligentne.
T-W-1Procesy urbanizacyjne w miastach w drugiej połowie XIX w. (Paryż, Berlin, Barcelona, Kopenhaga, Łódź, Szczecin i inne).
T-W-11Kierunki zmian w strukturze przestrzennej śródmieść miast europejskich na przełomie XX i XXI w. (przekształcenia terenów poprzemysłowych, wpływ zmian sposobów handlu na przestrzeń miejską, projekty obszarów nadwodnych, nowe typu urbanistyki mieszkaniowej i inne).
T-W-3Nurt racjonalistyczny w początkach rozwoju urbanistyki modernistycznej („miasto linearne” – Arturo Soria y Mata, „miasto przemysłowe” – Tony Garnier, „La Citta Nuova” – Antonio San’t Elia, „architektura miejska”- Ludwig Karl Hilberseimer, „Plan Voisin” – Le Corbusier) i jego konsekwencje dla rozwoju miast w XX w.
T-W-7Problemy tożsamości przestrzennej w odbudowie miast zachodniej i północnej Polski. Pomiędzy ideami modernizmu a retrowersją (różne fazy odbudowy zespołów staromiejskich na przykładzie Elbląga, Głogowa, Stargardu, Szczecina, Kołobrzegu).
Metody nauczaniaM-2Prezentacja
M-1Wykład
M-3Dyskusja
Sposób ocenyS-2Ocena podsumowująca: ocena z zaliczenia
S-1Ocena formująca: Ocena przygotowanych samodzielnie prezentacji
Kryteria ocenyOcenaKryterium oceny
2,0
3,0Student w stopniu dostatecznym przyswoił wiedzę z zakresu teorii naukowych w zakresie urbanistyki miejskiej
3,5
4,0
4,5
5,0