Zachodniopomorski Uniwersytet Technologiczny w Szczecinie

Wydział Budownictwa i Architektury - Architektura i urbanistyka (S1)

Sylabus przedmiotu Geometria wykreślna-1:

Informacje podstawowe

Kierunek studiów Architektura i urbanistyka
Forma studiów studia stacjonarne Poziom pierwszego stopnia
Tytuł zawodowy absolwenta inżynier architekt
Obszary studiów nauki techniczne, studia inżynierskie
Profil ogólnoakademicki
Moduł
Przedmiot Geometria wykreślna-1
Specjalność przedmiot wspólny
Jednostka prowadząca Instytut Architektury i Planowania Przestrzennego
Nauczyciel odpowiedzialny Piotr Arlet <Piotr.Arlet@zut.edu.pl>
Inni nauczyciele Piotr Arlet <Piotr.Arlet@zut.edu.pl>, Ryszard Hajdamowicz <rhajdamowicz@zut.edu.pl>, Alicja Świtalska <Alicja.Switalska@zut.edu.pl>
ECTS (planowane) 3,0 ECTS (formy) 3,0
Forma zaliczenia zaliczenie Język polski
Blok obieralny Grupa obieralna

Formy dydaktyczne

Forma dydaktycznaKODSemestrGodzinyECTSWagaZaliczenie
wykładyW1 15 1,00,62zaliczenie
laboratoriaL1 30 2,00,38zaliczenie

Wymagania wstępne

KODWymaganie wstępne
W-1Wymagana jest wiedza z zakresu szkoły średniej: podstawowe pojęcia z geometrii euklidesowej, z planimetrii i ze stereometrii.
W-2Umiejętność posługiwania się przyborami geometrycznymi.

Cele przedmiotu

KODCel modułu/przedmiotu
C-1Umiejętność pracy z rzutami prostokątnymi, jako podstawowym rodzajem odwzorowania w technice.
C-2Rozwiązywanie problemów geometrycznych, pojawiających się w praktyce projektowej.
C-3Ćwiczenie i rozwijanie wyobraźni przestrzennej.

Treści programowe z podziałem na formy zajęć

KODTreść programowaGodziny
laboratoria
T-L-1Zasady pracy na ćwiczeniach, wymagania, literatura; obraz podstawowych elementów w różnych położeniach.2
T-L-2Rzuty prostej w różnych położeniach, ślady prostej, śladowe i bezśladowe odwzorowanie płaszczyzny.2
T-L-3Szczególne ustawienia płaszczyzny, wzgl. rzutni, wzajemna przynależność elementów: punktów, prostych i płaszczyzn.2
T-L-4Równoległość elementów: prostych i płaszczyzn, dwóch prostych, dwóch płaszczyzn; krawędzie w konstrukcjach śladowych.2
T-L-5Wyznaczanie punktów przebicia; wyznaczanie krawędzi w konstrukcjach bezśladowych.2
T-L-6Rzuty elementów prostopadłych: prostych i płaszczyzn, dwóch prostych i dwóch płszczyzn.2
T-L-7Zagadnienia miarowe, odległości punktów od prostych i od płaszczyzn, odległości elementów równoległych: dwóch prostych i dwóch płaszczyzn.2
T-L-8Zagadnienia miarowe, prawdziwe wielkości kątów między: prostymi a płaszczyznami, dwiema prostymi, dwiema płaszczyznami.2
T-L-9Pisemne kolokwium nr 1.2
T-L-10Metoda transformacji układu odniesienia; transformacja jedno-, dwu- i trzykrotna.2
T-L-11Rozwiązywanie złożonych problemów geometrycznych.2
T-L-12Rzuty wielościanów foremnych: czworościanu i sześcianu, w różnych położeniach względem rzutni.2
T-L-13Przekroje wielościanów metodami: płaszczyzn szególnych (bezpośrednią) i transformacji.2
T-L-14Pisemne kolokwium nr 2.2
T-L-15Siatki wielościanów, rozwinięcia zadanych wielościanów: graniastosłupów i ostrosłupów; punkty przebicia wielościanów prostymi.2
30
wykłady
T-W-1Wiadomości wstępne. Podstawowe elementy geometryczne i ich oznaczenia. Ogólne przedstawienie metod rzutowania. Punkty w rzutach Monge'a.1
T-W-2Rzuty prostej w różnych położeniach, ślady prostej; śladowe i bezśladowe odwzorowanie płaszczyzny.1
T-W-3Szczególne ustawienia płaszczyzny, względem rzutni, wzajemna przynależność elementów: punktów, prostych i płaszczyzn.1
T-W-4Równoległość elementów: prostych i płaszczyzn, dwóch prostych, dwóch płaszczyzn; krawędzie w konstrukcjach śladowych.1
T-W-5Wyznaczanie punktów przebicia ; wyznaczanie krawędzi w konstrukcjach bezśladowych.1
T-W-6Rzuty elementów prostopadłych: prostych i płaszczyzn, dwóch prostych i dwóch płszczyzn.1
T-W-7Zagadnienia miarowe, odległości punktów od prostych i od płaszczyzn, odległości elementów równoległych: dwóch prostych i dwóch płaszczyzn.1
T-W-8Zagadnienia miarowe, prawdziwe wielkości kątów między: prostymi a płaszczyznami, dwiema prostymi, dwiema płaszczyznami.1
T-W-9Metoda transformacji układu odniesienia; transformacja jedno-, dwu- i trzykrotna.1
T-W-10Rozwiązywanie złożonych problemów geometrycznych.1
T-W-11Rzuty wielościanów foremnych: czworościanu i sześcianu, w różnych położeniach względem rzutni.1
T-W-12Przekroje wielościanów metodami: płaszczyzn szególnych (bezpośrednią) i transformacji.1
T-W-13Siatki wielościanów, rozwinięcia zadanych wielościanów: graniastosłupów i ostrosłupów; punkty przebicia wielościanów prostymi.1
T-W-14Wyznaczanie linii przenikania wielościanów: graniastosłupów i ostrosłupów o podstawach na jednej płaszczyźnie.1
T-W-15Wyznaczanie linii przenikania wielościanów: graniastosłupów i ostrosłupów o podstawach na różnych płaszczyznach.1
15

Obciążenie pracą studenta - formy aktywności

KODForma aktywnościGodziny
laboratoria
A-L-1Indywidualne i wspólne przeanalizowanie problemów zawartych w zadaniach i ich rozwiązanie w zeszytach oraz, wyrywkowo na tablicy.30
A-L-2Rozwiązywanie zadań domowych.10
A-L-3Przygotowanie do dwóch kolokwiów pisemnych.10
A-L-4Nauka własna: utrwalanie materiału, analizowanie zadań z ćwiczeń.10
60
wykłady
A-W-1Uczestnictwo w wykładach.15
A-W-2Przyswojenie bieżącej partii materiału.15
30

Metody nauczania / narzędzia dydaktyczne

KODMetoda nauczania / narzędzie dydaktyczne
M-1Wykłady są prowadzone metodą informacyjno problemową. Wykłady mają charakter informacyjny przedstawiający pojęcia, reguły i metody teoretyczne, a następnie - podający przykłady omówionych metod w zastosownaniu do rozwiazywania konkretnych problemów geometrycznych. Środkami są rysunki przedstawiające wyabstrachowane problemy i przykłady rozwiązywania zadań, wyświetlane na ekranie w określonej kolejności, którym towarzyszy szczegółowe omówienie werbalne. Ćwiczenia są ściśle powiązane z tematyką wykładów. Do każdego z ćwiczeń prowadzący przygotowuje zestw zadań, odpowiednio dobrany do bieżącej tematyki wykładów, do wykonania na zajęciach i w domu. Studenci podczas ćwiczeń samodzielnie rozwiązują otrzymane zadania. Prowadzący w miarę potrzeb wspiera pracę studentów, udziela porad indywidualnie lub ogólnie, dla całej grupy.

Sposoby oceny

KODSposób oceny
S-1Ocena formująca: Studenci są oceniani na bieżąco w trakcie zajęć praktycznych. Oceniany jest: poziom przyswojenia bieżcego materiału, trafność doboru metod rozwiązania problemu, poprawność wypowiedzi werbalnej, staranność w wykonaniu rysunków.
S-2Ocena podsumowująca: Poziom przyswojenia materiału jest kontrolowany trzykrotnie, po trzech ćwiczeniach, w połowie i pod koniec semestru, w formie pisemnych kolokwiów.

Zamierzone efekty kształcenia - wiedza

Zamierzone efekty kształceniaOdniesienie do efektów kształcenia dla kierunku studiówOdniesienie do efektów zdefiniowanych dla obszaru kształceniaOdniesienie do efektów kształcenia prowadzących do uzyskania tytułu zawodowego inżynieraCel przedmiotuTreści programoweMetody nauczaniaSposób oceny
AU_1A_BS1-II/1_W01
Zna rodzaje rzutów i zasady ich wykonywania. Wie jak stosować różne konstrukcje geometryczne, trafnie dobiera je do konkretnego problemu w zakresie określonym tematyką I. semestru. Wie jak zapisać przyjęte rozwiazania geometryczne w formie poprawnych rysunków.
AU_1A_W01, AU_1A_W02C-2, C-1, C-3T-W-5, T-W-9, T-W-3, T-W-4, T-W-6, T-W-8, T-W-15, T-W-10, T-W-11, T-W-13, T-W-12, T-W-2, T-W-1, T-W-7, T-W-14M-1S-2, S-1

Zamierzone efekty kształcenia - umiejętności

Zamierzone efekty kształceniaOdniesienie do efektów kształcenia dla kierunku studiówOdniesienie do efektów zdefiniowanych dla obszaru kształceniaOdniesienie do efektów kształcenia prowadzących do uzyskania tytułu zawodowego inżynieraCel przedmiotuTreści programoweMetody nauczaniaSposób oceny
AU_1A_BS1-II/1_U01
Potrafi oczytać z rzutów kształt przestrzenny obiektów przestrzennych, budowlanych i powierzchni topograficznej. Sprawnie rysuje, tworzy obrazy graficzne na papierze i w formie elektronicznej. Posługuje się przyborami geometrycznymi i rysunkowymi.
AU_1A_U03, AU_1A_U07C-2, C-1, C-3T-W-5, T-W-9, T-W-3, T-W-4, T-W-6, T-W-8, T-W-10, T-W-11, T-W-13, T-W-12, T-W-2, T-W-1, T-W-7, T-W-14M-1S-2, S-1

Zamierzone efekty kształcenia - inne kompetencje społeczne i personalne

Zamierzone efekty kształceniaOdniesienie do efektów kształcenia dla kierunku studiówOdniesienie do efektów zdefiniowanych dla obszaru kształceniaOdniesienie do efektów kształcenia prowadzących do uzyskania tytułu zawodowego inżynieraCel przedmiotuTreści programoweMetody nauczaniaSposób oceny
AU_1A_BS1-II/1_K01
Rozumie potrzebę permanentnej nauki, potrafi ją organizować. Posiada wiedzę teoretyczną, potrafi ją wykorzystać w praktyce.
AU_1A_K01C-2, C-1, C-3T-W-5, T-W-9, T-W-3, T-W-4, T-W-6, T-W-8, T-W-15, T-W-10, T-W-11, T-W-13, T-W-12, T-W-2, T-W-1, T-W-7, T-W-14M-1S-2, S-1

Kryterium oceny - wiedza

Efekt kształceniaOcenaKryterium oceny
AU_1A_BS1-II/1_W01
Zna rodzaje rzutów i zasady ich wykonywania. Wie jak stosować różne konstrukcje geometryczne, trafnie dobiera je do konkretnego problemu w zakresie określonym tematyką I. semestru. Wie jak zapisać przyjęte rozwiazania geometryczne w formie poprawnych rysunków.
2,0Nie potrafi poprawnie przerysować danych rysunkowych z tablicy, nie rozumie zadawanych pytań.
3,0Wie jak rozwiązać zadanie, trafnie dobiera metodę.Rysunek słabo czytelny.
3,5Wie jak rozwiązać zadanie, trafnie dobrał metodę, lecz uzyskał tylko część rozwiązania.
4,0Wie jak rozwiązać zadanie, trafnie dobrał metodę, lecz w wielu szczegółach popełnił błędy, które znaczaco rzutują na poprawność rozwiązania.
4,5Wie jak rozwiązać zadanie, trafnie dobrał metodę, lecz popełnił nieliczne błędy, które rzutują na porawnośc rozwiązania.
5,0Trafnie dobrał metodę, uzyskał rozwiązanie.

Kryterium oceny - umiejętności

Efekt kształceniaOcenaKryterium oceny
AU_1A_BS1-II/1_U01
Potrafi oczytać z rzutów kształt przestrzenny obiektów przestrzennych, budowlanych i powierzchni topograficznej. Sprawnie rysuje, tworzy obrazy graficzne na papierze i w formie elektronicznej. Posługuje się przyborami geometrycznymi i rysunkowymi.
2,0Nie umie poradzić sobie sobie z problemem. Nie umie wykorzystać posiadanej wiedzy teoretycznej w praktyce. Wykazuje znaczące braki w wiedzy.
3,0Umie rozwiązać zadanie poprawnie, nie ma błędów merytorycznych. Zna tylko jedną z metod rozwiązania. Rysunek nie jest czytelny, opis niejednoznaczny lub jego brak.
3,5Umie rozwiązać zadanie poprawnie, nie ma błędów merytorycznych. Zna tylko jedną z metod rozwiązania. Rysunek jest czytelny, opis jednoznaczny.
4,0Umie poprawnie rozwiązać zadanie. Umiejętnie dobrał metodę rozwiazania, zrobił drobne błędy graficzne, które nie maja wpływu na właściwe rozwiązanie końcowe. Opis poprawny, czytelny.
4,5Umie poprawnie rozwiązać zadanie. Umiejętnie dobrał metodę rozwiazania. Potrafi zweryfikować swoje błędy. Rysunek i opis poprawny, czytelny.
5,0Umie poprawnie rozwiązać zadanie. Zna kilka metod rozwiązania, potrafi wybrać najefektywniejszą. Potrafi zweryfikować swoje błędy. Rysunek wykonany czytelnie i prawidłowo opisany, charakteryzujący się wysoką estetyką wykonania.

Kryterium oceny - inne kompetencje społeczne i personalne

Efekt kształceniaOcenaKryterium oceny
AU_1A_BS1-II/1_K01
Rozumie potrzebę permanentnej nauki, potrafi ją organizować. Posiada wiedzę teoretyczną, potrafi ją wykorzystać w praktyce.
2,0Student apatyczny, pozbawiony energii, nie angażuje się, nie wykonuje poleceń.
3,0Student niechętnie angażuje się we wspólną pracę, oczekuje gotowych i sprawdzonych rozwiązań.
3,5Student odnajduje swe miejsce w grupie, ale jest dla niej obciążeniem. Inni wykonują cześć jego obowiązków.
4,0Student odnajduje swe miejsce w grupie i wypełnia przydzielony zakres obowiązków, nie wykazuje dostatecznej inicjatywy w rozwiazywaniu problemów.
4,5Student posiada zdolności przywódcze. Poszukuje rozwiązań problemów.
5,0Student przejmuje przywództwo w grupie, dzieli pracę, pomaga słabszym.

Literatura podstawowa

  1. Majewski Mieczysław, Geometria wykreślna, Wyd. Uczelniane Politechniki Szczecińskiej, Szczecin, 1991, lub inne z licznych wydań
  2. Zbigniew Lewandowski, Geometria Wykreślna, PWN, Warszawa, 1975
  3. Tadeusz Rachwał i Stefania Dwuraźna, Geometria Wykreślna, PWN, Łódź, 1964
  4. Stanisław Szerszeń, Nauka o rzutach, PWN, Warszawa, 1963
  5. Piotr Arlet, Materiały pomocnicze do ćwiczeń z geometrii wykreślnej, Politechnika Szczecińska WBiA, Szczecin, 2004

Literatura dodatkowa

  1. Franciszek i Edward Otto, Zbiór zadań z geometrii wykreślnej, PWN, Warszawa, 1963
  2. Otto Edward, Otto Franciszek, Podręcznik geometrii wykreślnej, PWN, Warszawa, 1975

Treści programowe - laboratoria

KODTreść programowaGodziny
T-L-1Zasady pracy na ćwiczeniach, wymagania, literatura; obraz podstawowych elementów w różnych położeniach.2
T-L-2Rzuty prostej w różnych położeniach, ślady prostej, śladowe i bezśladowe odwzorowanie płaszczyzny.2
T-L-3Szczególne ustawienia płaszczyzny, wzgl. rzutni, wzajemna przynależność elementów: punktów, prostych i płaszczyzn.2
T-L-4Równoległość elementów: prostych i płaszczyzn, dwóch prostych, dwóch płaszczyzn; krawędzie w konstrukcjach śladowych.2
T-L-5Wyznaczanie punktów przebicia; wyznaczanie krawędzi w konstrukcjach bezśladowych.2
T-L-6Rzuty elementów prostopadłych: prostych i płaszczyzn, dwóch prostych i dwóch płszczyzn.2
T-L-7Zagadnienia miarowe, odległości punktów od prostych i od płaszczyzn, odległości elementów równoległych: dwóch prostych i dwóch płaszczyzn.2
T-L-8Zagadnienia miarowe, prawdziwe wielkości kątów między: prostymi a płaszczyznami, dwiema prostymi, dwiema płaszczyznami.2
T-L-9Pisemne kolokwium nr 1.2
T-L-10Metoda transformacji układu odniesienia; transformacja jedno-, dwu- i trzykrotna.2
T-L-11Rozwiązywanie złożonych problemów geometrycznych.2
T-L-12Rzuty wielościanów foremnych: czworościanu i sześcianu, w różnych położeniach względem rzutni.2
T-L-13Przekroje wielościanów metodami: płaszczyzn szególnych (bezpośrednią) i transformacji.2
T-L-14Pisemne kolokwium nr 2.2
T-L-15Siatki wielościanów, rozwinięcia zadanych wielościanów: graniastosłupów i ostrosłupów; punkty przebicia wielościanów prostymi.2
30

Treści programowe - wykłady

KODTreść programowaGodziny
T-W-1Wiadomości wstępne. Podstawowe elementy geometryczne i ich oznaczenia. Ogólne przedstawienie metod rzutowania. Punkty w rzutach Monge'a.1
T-W-2Rzuty prostej w różnych położeniach, ślady prostej; śladowe i bezśladowe odwzorowanie płaszczyzny.1
T-W-3Szczególne ustawienia płaszczyzny, względem rzutni, wzajemna przynależność elementów: punktów, prostych i płaszczyzn.1
T-W-4Równoległość elementów: prostych i płaszczyzn, dwóch prostych, dwóch płaszczyzn; krawędzie w konstrukcjach śladowych.1
T-W-5Wyznaczanie punktów przebicia ; wyznaczanie krawędzi w konstrukcjach bezśladowych.1
T-W-6Rzuty elementów prostopadłych: prostych i płaszczyzn, dwóch prostych i dwóch płszczyzn.1
T-W-7Zagadnienia miarowe, odległości punktów od prostych i od płaszczyzn, odległości elementów równoległych: dwóch prostych i dwóch płaszczyzn.1
T-W-8Zagadnienia miarowe, prawdziwe wielkości kątów między: prostymi a płaszczyznami, dwiema prostymi, dwiema płaszczyznami.1
T-W-9Metoda transformacji układu odniesienia; transformacja jedno-, dwu- i trzykrotna.1
T-W-10Rozwiązywanie złożonych problemów geometrycznych.1
T-W-11Rzuty wielościanów foremnych: czworościanu i sześcianu, w różnych położeniach względem rzutni.1
T-W-12Przekroje wielościanów metodami: płaszczyzn szególnych (bezpośrednią) i transformacji.1
T-W-13Siatki wielościanów, rozwinięcia zadanych wielościanów: graniastosłupów i ostrosłupów; punkty przebicia wielościanów prostymi.1
T-W-14Wyznaczanie linii przenikania wielościanów: graniastosłupów i ostrosłupów o podstawach na jednej płaszczyźnie.1
T-W-15Wyznaczanie linii przenikania wielościanów: graniastosłupów i ostrosłupów o podstawach na różnych płaszczyznach.1
15

Formy aktywności - laboratoria

KODForma aktywnościGodziny
A-L-1Indywidualne i wspólne przeanalizowanie problemów zawartych w zadaniach i ich rozwiązanie w zeszytach oraz, wyrywkowo na tablicy.30
A-L-2Rozwiązywanie zadań domowych.10
A-L-3Przygotowanie do dwóch kolokwiów pisemnych.10
A-L-4Nauka własna: utrwalanie materiału, analizowanie zadań z ćwiczeń.10
60
(*) 1 punkt ECTS, odpowiada około 30 godzinom aktywności studenta

Formy aktywności - wykłady

KODForma aktywnościGodziny
A-W-1Uczestnictwo w wykładach.15
A-W-2Przyswojenie bieżącej partii materiału.15
30
(*) 1 punkt ECTS, odpowiada około 30 godzinom aktywności studenta
PoleKODZnaczenie kodu
Zamierzone efekty kształceniaAU_1A_BS1-II/1_W01Zna rodzaje rzutów i zasady ich wykonywania. Wie jak stosować różne konstrukcje geometryczne, trafnie dobiera je do konkretnego problemu w zakresie określonym tematyką I. semestru. Wie jak zapisać przyjęte rozwiazania geometryczne w formie poprawnych rysunków.
Odniesienie do efektów kształcenia dla kierunku studiówAU_1A_W01ma wiedzę z wybranych działów nauk ścisłych służącą do rozwiązywania problemów projektowych (matematyka, mechanika, fizyka budowli…)
AU_1A_W02zna zasady inżynierskiego zapisu graficznego, jego czytania i obróbki: także z wykorzystaniem techniki komputerowej (rzuty prostokątne, budowlany rysunek techniczny, mapy geodezyjne…)
Cel przedmiotuC-2Rozwiązywanie problemów geometrycznych, pojawiających się w praktyce projektowej.
C-1Umiejętność pracy z rzutami prostokątnymi, jako podstawowym rodzajem odwzorowania w technice.
C-3Ćwiczenie i rozwijanie wyobraźni przestrzennej.
Treści programoweT-W-5Wyznaczanie punktów przebicia ; wyznaczanie krawędzi w konstrukcjach bezśladowych.
T-W-9Metoda transformacji układu odniesienia; transformacja jedno-, dwu- i trzykrotna.
T-W-3Szczególne ustawienia płaszczyzny, względem rzutni, wzajemna przynależność elementów: punktów, prostych i płaszczyzn.
T-W-4Równoległość elementów: prostych i płaszczyzn, dwóch prostych, dwóch płaszczyzn; krawędzie w konstrukcjach śladowych.
T-W-6Rzuty elementów prostopadłych: prostych i płaszczyzn, dwóch prostych i dwóch płszczyzn.
T-W-8Zagadnienia miarowe, prawdziwe wielkości kątów między: prostymi a płaszczyznami, dwiema prostymi, dwiema płaszczyznami.
T-W-15Wyznaczanie linii przenikania wielościanów: graniastosłupów i ostrosłupów o podstawach na różnych płaszczyznach.
T-W-10Rozwiązywanie złożonych problemów geometrycznych.
T-W-11Rzuty wielościanów foremnych: czworościanu i sześcianu, w różnych położeniach względem rzutni.
T-W-13Siatki wielościanów, rozwinięcia zadanych wielościanów: graniastosłupów i ostrosłupów; punkty przebicia wielościanów prostymi.
T-W-12Przekroje wielościanów metodami: płaszczyzn szególnych (bezpośrednią) i transformacji.
T-W-2Rzuty prostej w różnych położeniach, ślady prostej; śladowe i bezśladowe odwzorowanie płaszczyzny.
T-W-1Wiadomości wstępne. Podstawowe elementy geometryczne i ich oznaczenia. Ogólne przedstawienie metod rzutowania. Punkty w rzutach Monge'a.
T-W-7Zagadnienia miarowe, odległości punktów od prostych i od płaszczyzn, odległości elementów równoległych: dwóch prostych i dwóch płaszczyzn.
T-W-14Wyznaczanie linii przenikania wielościanów: graniastosłupów i ostrosłupów o podstawach na jednej płaszczyźnie.
Metody nauczaniaM-1Wykłady są prowadzone metodą informacyjno problemową. Wykłady mają charakter informacyjny przedstawiający pojęcia, reguły i metody teoretyczne, a następnie - podający przykłady omówionych metod w zastosownaniu do rozwiazywania konkretnych problemów geometrycznych. Środkami są rysunki przedstawiające wyabstrachowane problemy i przykłady rozwiązywania zadań, wyświetlane na ekranie w określonej kolejności, którym towarzyszy szczegółowe omówienie werbalne. Ćwiczenia są ściśle powiązane z tematyką wykładów. Do każdego z ćwiczeń prowadzący przygotowuje zestw zadań, odpowiednio dobrany do bieżącej tematyki wykładów, do wykonania na zajęciach i w domu. Studenci podczas ćwiczeń samodzielnie rozwiązują otrzymane zadania. Prowadzący w miarę potrzeb wspiera pracę studentów, udziela porad indywidualnie lub ogólnie, dla całej grupy.
Sposób ocenyS-2Ocena podsumowująca: Poziom przyswojenia materiału jest kontrolowany trzykrotnie, po trzech ćwiczeniach, w połowie i pod koniec semestru, w formie pisemnych kolokwiów.
S-1Ocena formująca: Studenci są oceniani na bieżąco w trakcie zajęć praktycznych. Oceniany jest: poziom przyswojenia bieżcego materiału, trafność doboru metod rozwiązania problemu, poprawność wypowiedzi werbalnej, staranność w wykonaniu rysunków.
Kryteria ocenyOcenaKryterium oceny
2,0Nie potrafi poprawnie przerysować danych rysunkowych z tablicy, nie rozumie zadawanych pytań.
3,0Wie jak rozwiązać zadanie, trafnie dobiera metodę.Rysunek słabo czytelny.
3,5Wie jak rozwiązać zadanie, trafnie dobrał metodę, lecz uzyskał tylko część rozwiązania.
4,0Wie jak rozwiązać zadanie, trafnie dobrał metodę, lecz w wielu szczegółach popełnił błędy, które znaczaco rzutują na poprawność rozwiązania.
4,5Wie jak rozwiązać zadanie, trafnie dobrał metodę, lecz popełnił nieliczne błędy, które rzutują na porawnośc rozwiązania.
5,0Trafnie dobrał metodę, uzyskał rozwiązanie.
PoleKODZnaczenie kodu
Zamierzone efekty kształceniaAU_1A_BS1-II/1_U01Potrafi oczytać z rzutów kształt przestrzenny obiektów przestrzennych, budowlanych i powierzchni topograficznej. Sprawnie rysuje, tworzy obrazy graficzne na papierze i w formie elektronicznej. Posługuje się przyborami geometrycznymi i rysunkowymi.
Odniesienie do efektów kształcenia dla kierunku studiówAU_1A_U03potrafi wykonać proste prace geodezyjne, interpretuje ukształtowanie terenu i projektuje niewielkie roboty ziemne
AU_1A_U07sprawnie rysuje (rzeźbi, maluje, tworzy kolorowe grafiki…) z użyciem różnych narzędzi, materiałów i technik, także komputerowych; modeluje wirtualnie i fizycznie
Cel przedmiotuC-2Rozwiązywanie problemów geometrycznych, pojawiających się w praktyce projektowej.
C-1Umiejętność pracy z rzutami prostokątnymi, jako podstawowym rodzajem odwzorowania w technice.
C-3Ćwiczenie i rozwijanie wyobraźni przestrzennej.
Treści programoweT-W-5Wyznaczanie punktów przebicia ; wyznaczanie krawędzi w konstrukcjach bezśladowych.
T-W-9Metoda transformacji układu odniesienia; transformacja jedno-, dwu- i trzykrotna.
T-W-3Szczególne ustawienia płaszczyzny, względem rzutni, wzajemna przynależność elementów: punktów, prostych i płaszczyzn.
T-W-4Równoległość elementów: prostych i płaszczyzn, dwóch prostych, dwóch płaszczyzn; krawędzie w konstrukcjach śladowych.
T-W-6Rzuty elementów prostopadłych: prostych i płaszczyzn, dwóch prostych i dwóch płszczyzn.
T-W-8Zagadnienia miarowe, prawdziwe wielkości kątów między: prostymi a płaszczyznami, dwiema prostymi, dwiema płaszczyznami.
T-W-10Rozwiązywanie złożonych problemów geometrycznych.
T-W-11Rzuty wielościanów foremnych: czworościanu i sześcianu, w różnych położeniach względem rzutni.
T-W-13Siatki wielościanów, rozwinięcia zadanych wielościanów: graniastosłupów i ostrosłupów; punkty przebicia wielościanów prostymi.
T-W-12Przekroje wielościanów metodami: płaszczyzn szególnych (bezpośrednią) i transformacji.
T-W-2Rzuty prostej w różnych położeniach, ślady prostej; śladowe i bezśladowe odwzorowanie płaszczyzny.
T-W-1Wiadomości wstępne. Podstawowe elementy geometryczne i ich oznaczenia. Ogólne przedstawienie metod rzutowania. Punkty w rzutach Monge'a.
T-W-7Zagadnienia miarowe, odległości punktów od prostych i od płaszczyzn, odległości elementów równoległych: dwóch prostych i dwóch płaszczyzn.
T-W-14Wyznaczanie linii przenikania wielościanów: graniastosłupów i ostrosłupów o podstawach na jednej płaszczyźnie.
Metody nauczaniaM-1Wykłady są prowadzone metodą informacyjno problemową. Wykłady mają charakter informacyjny przedstawiający pojęcia, reguły i metody teoretyczne, a następnie - podający przykłady omówionych metod w zastosownaniu do rozwiazywania konkretnych problemów geometrycznych. Środkami są rysunki przedstawiające wyabstrachowane problemy i przykłady rozwiązywania zadań, wyświetlane na ekranie w określonej kolejności, którym towarzyszy szczegółowe omówienie werbalne. Ćwiczenia są ściśle powiązane z tematyką wykładów. Do każdego z ćwiczeń prowadzący przygotowuje zestw zadań, odpowiednio dobrany do bieżącej tematyki wykładów, do wykonania na zajęciach i w domu. Studenci podczas ćwiczeń samodzielnie rozwiązują otrzymane zadania. Prowadzący w miarę potrzeb wspiera pracę studentów, udziela porad indywidualnie lub ogólnie, dla całej grupy.
Sposób ocenyS-2Ocena podsumowująca: Poziom przyswojenia materiału jest kontrolowany trzykrotnie, po trzech ćwiczeniach, w połowie i pod koniec semestru, w formie pisemnych kolokwiów.
S-1Ocena formująca: Studenci są oceniani na bieżąco w trakcie zajęć praktycznych. Oceniany jest: poziom przyswojenia bieżcego materiału, trafność doboru metod rozwiązania problemu, poprawność wypowiedzi werbalnej, staranność w wykonaniu rysunków.
Kryteria ocenyOcenaKryterium oceny
2,0Nie umie poradzić sobie sobie z problemem. Nie umie wykorzystać posiadanej wiedzy teoretycznej w praktyce. Wykazuje znaczące braki w wiedzy.
3,0Umie rozwiązać zadanie poprawnie, nie ma błędów merytorycznych. Zna tylko jedną z metod rozwiązania. Rysunek nie jest czytelny, opis niejednoznaczny lub jego brak.
3,5Umie rozwiązać zadanie poprawnie, nie ma błędów merytorycznych. Zna tylko jedną z metod rozwiązania. Rysunek jest czytelny, opis jednoznaczny.
4,0Umie poprawnie rozwiązać zadanie. Umiejętnie dobrał metodę rozwiazania, zrobił drobne błędy graficzne, które nie maja wpływu na właściwe rozwiązanie końcowe. Opis poprawny, czytelny.
4,5Umie poprawnie rozwiązać zadanie. Umiejętnie dobrał metodę rozwiazania. Potrafi zweryfikować swoje błędy. Rysunek i opis poprawny, czytelny.
5,0Umie poprawnie rozwiązać zadanie. Zna kilka metod rozwiązania, potrafi wybrać najefektywniejszą. Potrafi zweryfikować swoje błędy. Rysunek wykonany czytelnie i prawidłowo opisany, charakteryzujący się wysoką estetyką wykonania.
PoleKODZnaczenie kodu
Zamierzone efekty kształceniaAU_1A_BS1-II/1_K01Rozumie potrzebę permanentnej nauki, potrafi ją organizować. Posiada wiedzę teoretyczną, potrafi ją wykorzystać w praktyce.
Odniesienie do efektów kształcenia dla kierunku studiówAU_1A_K01rozumie potrzebę permanentnej nauki, potrafi ją organizować
Cel przedmiotuC-2Rozwiązywanie problemów geometrycznych, pojawiających się w praktyce projektowej.
C-1Umiejętność pracy z rzutami prostokątnymi, jako podstawowym rodzajem odwzorowania w technice.
C-3Ćwiczenie i rozwijanie wyobraźni przestrzennej.
Treści programoweT-W-5Wyznaczanie punktów przebicia ; wyznaczanie krawędzi w konstrukcjach bezśladowych.
T-W-9Metoda transformacji układu odniesienia; transformacja jedno-, dwu- i trzykrotna.
T-W-3Szczególne ustawienia płaszczyzny, względem rzutni, wzajemna przynależność elementów: punktów, prostych i płaszczyzn.
T-W-4Równoległość elementów: prostych i płaszczyzn, dwóch prostych, dwóch płaszczyzn; krawędzie w konstrukcjach śladowych.
T-W-6Rzuty elementów prostopadłych: prostych i płaszczyzn, dwóch prostych i dwóch płszczyzn.
T-W-8Zagadnienia miarowe, prawdziwe wielkości kątów między: prostymi a płaszczyznami, dwiema prostymi, dwiema płaszczyznami.
T-W-15Wyznaczanie linii przenikania wielościanów: graniastosłupów i ostrosłupów o podstawach na różnych płaszczyznach.
T-W-10Rozwiązywanie złożonych problemów geometrycznych.
T-W-11Rzuty wielościanów foremnych: czworościanu i sześcianu, w różnych położeniach względem rzutni.
T-W-13Siatki wielościanów, rozwinięcia zadanych wielościanów: graniastosłupów i ostrosłupów; punkty przebicia wielościanów prostymi.
T-W-12Przekroje wielościanów metodami: płaszczyzn szególnych (bezpośrednią) i transformacji.
T-W-2Rzuty prostej w różnych położeniach, ślady prostej; śladowe i bezśladowe odwzorowanie płaszczyzny.
T-W-1Wiadomości wstępne. Podstawowe elementy geometryczne i ich oznaczenia. Ogólne przedstawienie metod rzutowania. Punkty w rzutach Monge'a.
T-W-7Zagadnienia miarowe, odległości punktów od prostych i od płaszczyzn, odległości elementów równoległych: dwóch prostych i dwóch płaszczyzn.
T-W-14Wyznaczanie linii przenikania wielościanów: graniastosłupów i ostrosłupów o podstawach na jednej płaszczyźnie.
Metody nauczaniaM-1Wykłady są prowadzone metodą informacyjno problemową. Wykłady mają charakter informacyjny przedstawiający pojęcia, reguły i metody teoretyczne, a następnie - podający przykłady omówionych metod w zastosownaniu do rozwiazywania konkretnych problemów geometrycznych. Środkami są rysunki przedstawiające wyabstrachowane problemy i przykłady rozwiązywania zadań, wyświetlane na ekranie w określonej kolejności, którym towarzyszy szczegółowe omówienie werbalne. Ćwiczenia są ściśle powiązane z tematyką wykładów. Do każdego z ćwiczeń prowadzący przygotowuje zestw zadań, odpowiednio dobrany do bieżącej tematyki wykładów, do wykonania na zajęciach i w domu. Studenci podczas ćwiczeń samodzielnie rozwiązują otrzymane zadania. Prowadzący w miarę potrzeb wspiera pracę studentów, udziela porad indywidualnie lub ogólnie, dla całej grupy.
Sposób ocenyS-2Ocena podsumowująca: Poziom przyswojenia materiału jest kontrolowany trzykrotnie, po trzech ćwiczeniach, w połowie i pod koniec semestru, w formie pisemnych kolokwiów.
S-1Ocena formująca: Studenci są oceniani na bieżąco w trakcie zajęć praktycznych. Oceniany jest: poziom przyswojenia bieżcego materiału, trafność doboru metod rozwiązania problemu, poprawność wypowiedzi werbalnej, staranność w wykonaniu rysunków.
Kryteria ocenyOcenaKryterium oceny
2,0Student apatyczny, pozbawiony energii, nie angażuje się, nie wykonuje poleceń.
3,0Student niechętnie angażuje się we wspólną pracę, oczekuje gotowych i sprawdzonych rozwiązań.
3,5Student odnajduje swe miejsce w grupie, ale jest dla niej obciążeniem. Inni wykonują cześć jego obowiązków.
4,0Student odnajduje swe miejsce w grupie i wypełnia przydzielony zakres obowiązków, nie wykazuje dostatecznej inicjatywy w rozwiazywaniu problemów.
4,5Student posiada zdolności przywódcze. Poszukuje rozwiązań problemów.
5,0Student przejmuje przywództwo w grupie, dzieli pracę, pomaga słabszym.