Zachodniopomorski Uniwersytet Technologiczny w Szczecinie

Wydział Inżynierii Mechanicznej i Mechatroniki - Mechatronika (S1)

Sylabus przedmiotu Informatyka:

Informacje podstawowe

Kierunek studiów Mechatronika
Forma studiów studia stacjonarne Poziom pierwszego stopnia
Tytuł zawodowy absolwenta inżynier
Obszary studiów nauki techniczne, studia inżynierskie
Profil ogólnoakademicki
Moduł
Przedmiot Informatyka
Specjalność przedmiot wspólny
Jednostka prowadząca Instytut Technologii Mechanicznej
Nauczyciel odpowiedzialny Sławomir Marczyński <Slawomir.Marczynski@zut.edu.pl>
Inni nauczyciele
ECTS (planowane) 4,0 ECTS (formy) 4,0
Forma zaliczenia zaliczenie Język polski
Blok obieralny Grupa obieralna

Formy dydaktyczne

Forma dydaktycznaKODSemestrGodzinyECTSWagaZaliczenie
laboratoriaL1 30 2,70,38zaliczenie
wykładyW1 15 1,30,62zaliczenie

Wymagania wstępne

KODWymaganie wstępne
W-1Obsługa komputera: klawiatura i mysz.
W-2Matematyka: funkcje elementarne, trygonometria.
W-3Wskazana znajomość podstaw języka angielskiego.

Cele przedmiotu

KODCel modułu/przedmiotu
C-1Opanowanie imperatywnego strukturalnego jezyka programowania jako narzedzia do tworzenia prostych programów komputerowych.
C-2Opanowanie umiejętności używania zintegrowanych środowisk programistycznych do pisania, kompilowania i debugowania programów.
C-3Zrozumienie pojęcia algorytmu, zapoznanie z najbardziej typowymi algorytmami przykładowymi i strukturami danych.

Treści programowe z podziałem na formy zajęć

KODTreść programowaGodziny
laboratoria
T-L-1Praktyczne wykorzystanie wiadomości podanych na wykładzie do tworzenia prostych programów komputerowych i prezentowanie ich działania.30
30
wykłady
T-W-1Podstawowe wiadomości o architekturze komputerów, językach programowania i historii ich rozwoju. Paradygmaty programowania. Pojęcia: kod źródłowy, kompilacja, kod pośredni, kod maszynowy. Rola komentarzy i dokumentacji w tworzeniu programów komputerowych.1
T-W-2Literały, stałe i zmienne. Dyscyplina typów: typowanie statyczne i dynamiczne, typowanie silne i słabe. Typy proste. Typy pochodne i złożone. Klasy pamięci i zasięg widoczności zmiennych. Konwersja typów.1
T-W-3Algorytmy sekwencyjne, rozgałęzione, iteracyjne i rekurencyjne. Przepływ sterowania, schematy blokowe. Instrukcje, operatory arytmetyczne i logiczne.2
T-W-4Definiowanie, deklarowanie i wywoływanie funkcji/procedur. Parametry funkcji, przekazywanie przez wartość, zastosowanie wskaźników i struktur.1
T-W-5Biblioteki standardowe. Operacje na plikach, operacje na łańcuchach znaków.2
T-W-6Operacje na bitach. Struktury i unie.1
T-W-7Arytmetyka wskaźników. Dynamiczna alokacja pamięci. Wskaźniki do funkcji. Tablice tworzone dynamicznie, tablice VLA.1
T-W-8Dyrektywy preprocesora. Makrodefinicje.1
T-W-9Struktury danych: oddzielanie interfejsu od implementacji. Stosy, kolejki, listy, drzewa, tablice mieszające.3
T-W-10Wstęp do programowania wielowątkowego.1
T-W-11Dialekt C używany do programowania Arduino.1
15

Obciążenie pracą studenta - formy aktywności

KODForma aktywnościGodziny
laboratoria
A-L-1uczestnictwo w zajęciach30
A-L-2przygotowanie do zajęć10
A-L-3realizacja projektów40
80
wykłady
A-W-1Uczestnictwo w zajęciach15
A-W-2Studiowanie literatury podstawowej15
A-W-3Przygotowanie do zaliczenia semestralnego8
A-W-4Zaliczenie przedmiotu2
40

Metody nauczania / narzędzia dydaktyczne

KODMetoda nauczania / narzędzie dydaktyczne
M-1wykład informacyjny
M-2wykład problemowy
M-3ćwiczenia laboratoryjne
M-4metoda projektów

Sposoby oceny

KODSposób oceny
S-1Ocena formująca: Bieżące sprawdzanie aktywności studentów w czasie zajęć w pracowni komputerowej (aprobata, ocena ciągła, obserwacja pracy w grupach).
S-2Ocena formująca: Ocena umiejętności studentów poprzez sprawdzanie tworzonych przez nich (fragmentów) programów komputerowych w trakcie ćwiczeń. Oceniany jest kod źródłowy (zaliczenie pisemne).
S-3Ocena formująca: Ocena prezentacji sprawozdań o zrealizowanych projektach.
S-4Ocena formująca: Testy wspierane programem komputerowym.
S-5Ocena podsumowująca: Test, zaliczenie pisemne/ustne.

Zamierzone efekty kształcenia - wiedza

Zamierzone efekty kształceniaOdniesienie do efektów kształcenia dla kierunku studiówOdniesienie do efektów zdefiniowanych dla obszaru kształceniaOdniesienie do efektów kształcenia prowadzących do uzyskania tytułu zawodowego inżynieraCel przedmiotuTreści programoweMetody nauczaniaSposób oceny
ME_1A_C20_W01
W wyniku przeprowadzonych zajęć student powinien poznać jeden ze współczesnych języków programowania ogólnego przeznaczenia.
ME_1A_W02, ME_1A_W05, ME_1A_W03, ME_1A_W04C-1T-W-3, T-W-4, T-W-7, T-W-5, T-W-9, T-W-10, T-W-1, T-W-2M-1, M-2, M-3S-1, S-4, S-5
ME_1A_C20_W02
W wyniku przeprowadzonych zajęć student powinien umieć opisać wybrane podstawowe algorytmy i problemy informatyki.
ME_1A_W02, ME_1A_W05, ME_1A_W03, ME_1A_W04C-1T-W-3, T-W-4, T-W-7, T-W-9, T-W-10, T-W-1, T-W-2M-1, M-2, M-3S-1, S-4, S-5

Zamierzone efekty kształcenia - umiejętności

Zamierzone efekty kształceniaOdniesienie do efektów kształcenia dla kierunku studiówOdniesienie do efektów zdefiniowanych dla obszaru kształceniaOdniesienie do efektów kształcenia prowadzących do uzyskania tytułu zawodowego inżynieraCel przedmiotuTreści programoweMetody nauczaniaSposób oceny
ME_1A_C20_U01
Umiejętność tworzenia prostych działających programów komputerowych, a w szczególności programów czytających dane liczbowe, dokonujących obliczeń numerycznych i zapisujących wyniki.
ME_1A_U07, ME_1A_U01C-1, C-2T-W-3, T-W-4, T-W-7, T-W-5, T-W-9, T-W-2, T-L-1M-4, M-1, M-2, M-3S-1, S-2, S-3
ME_1A_C20_U02
Umiejętność i nawyk tworzenia dokumentacji do samodzielnie tworzonych programów komputerowych.
ME_1A_U07C-1T-W-1, T-L-1M-1, M-2, M-3S-2

Kryterium oceny - wiedza

Efekt kształceniaOcenaKryterium oceny
ME_1A_C20_W01
W wyniku przeprowadzonych zajęć student powinien poznać jeden ze współczesnych języków programowania ogólnego przeznaczenia.
2,0Widząc tekst źródowy programu, omawianego wcześniej na zajęciach, student nie potrafi, choćby w najmniejszym stopniu, określić co i jak jest przez ten program realizowane.
3,0Student potrafi rozróżnić podstawowe instrukcje sterujące, słowa kluczowe itd. wybranego języka programowania.
3,5Student potrafi wyliczyć instrukcje sterujące, słowa kluczowe itd. wybranego języka programowania. Student potrafi opisać podstawowe funkcje standardowo dostępne w danym języku. Student może nie potrafić opisać konstrukcji przestarzałych.
4,0Student potrafi wyliczyć i scharakteryzować instrukcje sterujące, słowa kluczowe itd. wybranego języka programowania. Student potrafi opisać funkcje standardowo dostępne w danym języku.
4,5Student potrafi wyliczyć i scharakteryzować instrukcje sterujące, słowa kluczowe itd. wybranego języka programowania. Student potrafi szczegółowo opisać funkcje dostępne w danym języku.
5,0Student potrafi wyliczyć i scharakteryzować instrukcje sterujące, słowa kluczowe itd. wybranych języków programowania. Student potrafi szczegółowo opisać funkcje dostępne w danym języku podając przykłady ich zastosowania.
ME_1A_C20_W02
W wyniku przeprowadzonych zajęć student powinien umieć opisać wybrane podstawowe algorytmy i problemy informatyki.
2,0Student nie potrafi wymienić jakiegokolwiek algorytmu.
3,0Student potrafi opisać proste algorytmy podane na wykładzie.
3,5Student potrafi opisać algorytmy podane na wykładzie.
4,0Student potrafi biegle opisać algorytmy przerabiane na zajęciach. Potrafi porównać różne algorytmy ze względu na złożoność czasową i pamięciową.
4,5Student potrafi biegle opisać algorytmy przerabiane na zajęciach i algorytmy omówione w literaturze podstawowej. Potrafi porównać różne algorytmy ze względu na złożoność czasową i pamięciową.
5,0Student potrafi biegle opisać algorytmy przerabiane na zajęciach i algorytmy omówione w literaturze. Potrafi porównać różne algorytmy ze względu na złożoność czasową i pamięciową. Student potrafi dokonać wyboru algorytmu, odpowiedniego do rozwiązania zadanego problemu, nie ograniczając się tylko do teoretycznej złożoności.

Kryterium oceny - umiejętności

Efekt kształceniaOcenaKryterium oceny
ME_1A_C20_U01
Umiejętność tworzenia prostych działających programów komputerowych, a w szczególności programów czytających dane liczbowe, dokonujących obliczeń numerycznych i zapisujących wyniki.
2,0Student nie potrafi stworzyć jakiegokolwiek programu komputerowego. Student nie potrafi znaleźć - w Internecie, podręcznikach itp. - przykładowego rozwiązania (w postaci kodu źródłowego).
3,0Student potrafi zaadaptować do rozwiązywania nowego problemu istniejący już program komputerowy. Nie jest wymagane, aby po adaptacji program działał zawsze poprawnie (może zawierać błędy run-time). Musi być jednak poprawny w tym stopniu, aby możliwa była jego kompilacja.
3,5Student potrafi zaadaptować do rozwiązywania nowego problemu istniejący już program komputerowy. Jest wymagane, aby po adaptacji program działał zawsze poprawnie dla dostarczonych danych testowych.
4,0Student potrafi napisać program komputerowy od podstaw. Nie jest wymagane, aby program działał zawsze poprawnie (może zawierać błędy run-time). Musi być jednak poprawny w tym stopniu, aby możliwa była jego kompilacja.
4,5Student potrafi napisać program komputerowy od podstaw. Jest wymagane, aby program działał zawsze poprawnie dla dostarczonych danych testowych.
5,0Student potrafi napisać złożony program komputerowy od podstaw. Jest wymagane, aby program działał zawsze poprawnie dla dostarczonych danych testowych.
ME_1A_C20_U02
Umiejętność i nawyk tworzenia dokumentacji do samodzielnie tworzonych programów komputerowych.
2,0Nieczytelne/niezrozumiałe identyfikatory, brak komentarzy w programach, brak dokumentacji. Niezależnie od innych kryteriów: używanie wulgaryzmów w kodzie źródłowym.
3,0Mało czytelne identyfikatory , brak komentarzy w programach, brak dokumentacji oraz brak ładu w kodzie źródłowym (brak wcięć, brak odstępów, pozostawianie śmieciowego kodu).
3,5Czytelne "samodokumentujące się" identyfikatory , brak komentarzy w programach, brak dokumentacji.
4,0Czytelne "samodokumentujące się" identyfikatory , czytelne komentarze w programach, brak dodatkowej dokumentacji.
4,5Czytelne "samodokumentujące się" identyfikatory , czytelne komentarze w programach, dokumentacja do programu.
5,0Czytelne "samodokumentujące się" identyfikatory, czytelne komentarze w programach, dobra dokumentacja do programu.

Literatura podstawowa

  1. Connor Sexton, Język C - to proste, RM, Warszawa, 2001, ISBN: 8372431906

Literatura dodatkowa

  1. N. Wirth, Algorytmy + struktury danych = programy, WNT, Warszawa, 2009, ISBN 8320423821
  2. J. Bentley, Perełki oprogramowania, WNT, Warszawa, 1992, ISBN 8320414059
  3. J. G. Brookshear, Informatyka w ogólnym zarysie, WNT, Warszawa, 2003, ISBN 8320427983
  4. B. Kernighan, R. Pike, Lekcja programowania, WNT, Warszawa, 2002, ISBN 8320427320
  5. K. N. King, Język C: nowoczesne programowanie, Helion, Gliwice, 2011, ISBN 9788324628056
  6. Stephen Prata, Język C: szkoła programowania, Helion, Gliwice, 2006, ISBN 8324602917
  7. Stephen Prata, Język C++: szkoła programowania, Helion, Gliwice, 2006, ISBN 8373619585
  8. Klaus Michelsen, Język C#: szkoła programowania, Helion, Gliwice, 2007, ISBN 9788324603589
  9. J. Friesen, Java: przygotowanie do programowania na platformę Android, Helion, Gliwice, 2012, ISBN 9788324633722
  10. Mark Lutz, Python : wprowadzenie, Helion, Gliwice, 2011, ISBN 9788324626946
  11. Jerzy Grębosz, Symfonia C++ standard : programowanie w języku C++ orientowane obiektowo, Oficyna Kallimach, Kraków, 2008, ISBN 9788373661344
  12. Michał Włodarczyk, Wprowadzenie do programowania, Microsoft, Warszawa, 2009, IT Academy: ITA-104
  13. Adam Boduch, Wstęp do programowania w języku C#, Helion, Gliwice, 2006, ISBN 8324605231

Treści programowe - laboratoria

KODTreść programowaGodziny
T-L-1Praktyczne wykorzystanie wiadomości podanych na wykładzie do tworzenia prostych programów komputerowych i prezentowanie ich działania.30
30

Treści programowe - wykłady

KODTreść programowaGodziny
T-W-1Podstawowe wiadomości o architekturze komputerów, językach programowania i historii ich rozwoju. Paradygmaty programowania. Pojęcia: kod źródłowy, kompilacja, kod pośredni, kod maszynowy. Rola komentarzy i dokumentacji w tworzeniu programów komputerowych.1
T-W-2Literały, stałe i zmienne. Dyscyplina typów: typowanie statyczne i dynamiczne, typowanie silne i słabe. Typy proste. Typy pochodne i złożone. Klasy pamięci i zasięg widoczności zmiennych. Konwersja typów.1
T-W-3Algorytmy sekwencyjne, rozgałęzione, iteracyjne i rekurencyjne. Przepływ sterowania, schematy blokowe. Instrukcje, operatory arytmetyczne i logiczne.2
T-W-4Definiowanie, deklarowanie i wywoływanie funkcji/procedur. Parametry funkcji, przekazywanie przez wartość, zastosowanie wskaźników i struktur.1
T-W-5Biblioteki standardowe. Operacje na plikach, operacje na łańcuchach znaków.2
T-W-6Operacje na bitach. Struktury i unie.1
T-W-7Arytmetyka wskaźników. Dynamiczna alokacja pamięci. Wskaźniki do funkcji. Tablice tworzone dynamicznie, tablice VLA.1
T-W-8Dyrektywy preprocesora. Makrodefinicje.1
T-W-9Struktury danych: oddzielanie interfejsu od implementacji. Stosy, kolejki, listy, drzewa, tablice mieszające.3
T-W-10Wstęp do programowania wielowątkowego.1
T-W-11Dialekt C używany do programowania Arduino.1
15

Formy aktywności - laboratoria

KODForma aktywnościGodziny
A-L-1uczestnictwo w zajęciach30
A-L-2przygotowanie do zajęć10
A-L-3realizacja projektów40
80
(*) 1 punkt ECTS, odpowiada około 30 godzinom aktywności studenta

Formy aktywności - wykłady

KODForma aktywnościGodziny
A-W-1Uczestnictwo w zajęciach15
A-W-2Studiowanie literatury podstawowej15
A-W-3Przygotowanie do zaliczenia semestralnego8
A-W-4Zaliczenie przedmiotu2
40
(*) 1 punkt ECTS, odpowiada około 30 godzinom aktywności studenta
PoleKODZnaczenie kodu
Zamierzone efekty kształceniaME_1A_C20_W01W wyniku przeprowadzonych zajęć student powinien poznać jeden ze współczesnych języków programowania ogólnego przeznaczenia.
Odniesienie do efektów kształcenia dla kierunku studiówME_1A_W02Ma wiedzę w zakresie fizyki, elektroniki, automatyki i informatyki niezbędną do opisu i rozumienia zasad działania, budowy, technologii wytwarzania i programowania maszyn.
ME_1A_W05Orientuje się w obecnym stanie oraz trendach rozwojowych w obszarach elektroniki, informatyki i budowy maszyn.
ME_1A_W03Ma teoretycznie podbudowaną wiedzę ogólną w zakresie mechaniki, wytrzymałości konstrukcji mechanicznych, elektroniki, elektrotechniki, informatyki, sztucznej inteligencji, układów sterowania i napędów oraz metrologii i systemów pomiarowych umożliwiających opis i rozumienie zagadnień technicznych w obszarze mechatroniki.
ME_1A_W04Ma szczegółową wiedzę umożliwiającą opis zagadnień oraz formułowanie wniosków w zakresie: • projektowania (wytrzymałości konstrukcji, grafiki inżynierskiej, systemów dynamicznych, statystyki, symulacji komputerowych, materiałoznawstwa), • technik programowania: komputerów osobistych, mikrokontrolerów, sterowników PLC, układów sterowania CNC obrabiarek i robotów, systemów wizyjnych i rozpoznawania obrazów, • szybkiego prototypowania, • pomiaru wielkości elektrycznych i mechanicznych, doboru układów pomiarowych.
Cel przedmiotuC-1Opanowanie imperatywnego strukturalnego jezyka programowania jako narzedzia do tworzenia prostych programów komputerowych.
Treści programoweT-W-3Algorytmy sekwencyjne, rozgałęzione, iteracyjne i rekurencyjne. Przepływ sterowania, schematy blokowe. Instrukcje, operatory arytmetyczne i logiczne.
T-W-4Definiowanie, deklarowanie i wywoływanie funkcji/procedur. Parametry funkcji, przekazywanie przez wartość, zastosowanie wskaźników i struktur.
T-W-7Arytmetyka wskaźników. Dynamiczna alokacja pamięci. Wskaźniki do funkcji. Tablice tworzone dynamicznie, tablice VLA.
T-W-5Biblioteki standardowe. Operacje na plikach, operacje na łańcuchach znaków.
T-W-9Struktury danych: oddzielanie interfejsu od implementacji. Stosy, kolejki, listy, drzewa, tablice mieszające.
T-W-10Wstęp do programowania wielowątkowego.
T-W-1Podstawowe wiadomości o architekturze komputerów, językach programowania i historii ich rozwoju. Paradygmaty programowania. Pojęcia: kod źródłowy, kompilacja, kod pośredni, kod maszynowy. Rola komentarzy i dokumentacji w tworzeniu programów komputerowych.
T-W-2Literały, stałe i zmienne. Dyscyplina typów: typowanie statyczne i dynamiczne, typowanie silne i słabe. Typy proste. Typy pochodne i złożone. Klasy pamięci i zasięg widoczności zmiennych. Konwersja typów.
Metody nauczaniaM-1wykład informacyjny
M-2wykład problemowy
M-3ćwiczenia laboratoryjne
Sposób ocenyS-1Ocena formująca: Bieżące sprawdzanie aktywności studentów w czasie zajęć w pracowni komputerowej (aprobata, ocena ciągła, obserwacja pracy w grupach).
S-4Ocena formująca: Testy wspierane programem komputerowym.
S-5Ocena podsumowująca: Test, zaliczenie pisemne/ustne.
Kryteria ocenyOcenaKryterium oceny
2,0Widząc tekst źródowy programu, omawianego wcześniej na zajęciach, student nie potrafi, choćby w najmniejszym stopniu, określić co i jak jest przez ten program realizowane.
3,0Student potrafi rozróżnić podstawowe instrukcje sterujące, słowa kluczowe itd. wybranego języka programowania.
3,5Student potrafi wyliczyć instrukcje sterujące, słowa kluczowe itd. wybranego języka programowania. Student potrafi opisać podstawowe funkcje standardowo dostępne w danym języku. Student może nie potrafić opisać konstrukcji przestarzałych.
4,0Student potrafi wyliczyć i scharakteryzować instrukcje sterujące, słowa kluczowe itd. wybranego języka programowania. Student potrafi opisać funkcje standardowo dostępne w danym języku.
4,5Student potrafi wyliczyć i scharakteryzować instrukcje sterujące, słowa kluczowe itd. wybranego języka programowania. Student potrafi szczegółowo opisać funkcje dostępne w danym języku.
5,0Student potrafi wyliczyć i scharakteryzować instrukcje sterujące, słowa kluczowe itd. wybranych języków programowania. Student potrafi szczegółowo opisać funkcje dostępne w danym języku podając przykłady ich zastosowania.
PoleKODZnaczenie kodu
Zamierzone efekty kształceniaME_1A_C20_W02W wyniku przeprowadzonych zajęć student powinien umieć opisać wybrane podstawowe algorytmy i problemy informatyki.
Odniesienie do efektów kształcenia dla kierunku studiówME_1A_W02Ma wiedzę w zakresie fizyki, elektroniki, automatyki i informatyki niezbędną do opisu i rozumienia zasad działania, budowy, technologii wytwarzania i programowania maszyn.
ME_1A_W05Orientuje się w obecnym stanie oraz trendach rozwojowych w obszarach elektroniki, informatyki i budowy maszyn.
ME_1A_W03Ma teoretycznie podbudowaną wiedzę ogólną w zakresie mechaniki, wytrzymałości konstrukcji mechanicznych, elektroniki, elektrotechniki, informatyki, sztucznej inteligencji, układów sterowania i napędów oraz metrologii i systemów pomiarowych umożliwiających opis i rozumienie zagadnień technicznych w obszarze mechatroniki.
ME_1A_W04Ma szczegółową wiedzę umożliwiającą opis zagadnień oraz formułowanie wniosków w zakresie: • projektowania (wytrzymałości konstrukcji, grafiki inżynierskiej, systemów dynamicznych, statystyki, symulacji komputerowych, materiałoznawstwa), • technik programowania: komputerów osobistych, mikrokontrolerów, sterowników PLC, układów sterowania CNC obrabiarek i robotów, systemów wizyjnych i rozpoznawania obrazów, • szybkiego prototypowania, • pomiaru wielkości elektrycznych i mechanicznych, doboru układów pomiarowych.
Cel przedmiotuC-1Opanowanie imperatywnego strukturalnego jezyka programowania jako narzedzia do tworzenia prostych programów komputerowych.
Treści programoweT-W-3Algorytmy sekwencyjne, rozgałęzione, iteracyjne i rekurencyjne. Przepływ sterowania, schematy blokowe. Instrukcje, operatory arytmetyczne i logiczne.
T-W-4Definiowanie, deklarowanie i wywoływanie funkcji/procedur. Parametry funkcji, przekazywanie przez wartość, zastosowanie wskaźników i struktur.
T-W-7Arytmetyka wskaźników. Dynamiczna alokacja pamięci. Wskaźniki do funkcji. Tablice tworzone dynamicznie, tablice VLA.
T-W-9Struktury danych: oddzielanie interfejsu od implementacji. Stosy, kolejki, listy, drzewa, tablice mieszające.
T-W-10Wstęp do programowania wielowątkowego.
T-W-1Podstawowe wiadomości o architekturze komputerów, językach programowania i historii ich rozwoju. Paradygmaty programowania. Pojęcia: kod źródłowy, kompilacja, kod pośredni, kod maszynowy. Rola komentarzy i dokumentacji w tworzeniu programów komputerowych.
T-W-2Literały, stałe i zmienne. Dyscyplina typów: typowanie statyczne i dynamiczne, typowanie silne i słabe. Typy proste. Typy pochodne i złożone. Klasy pamięci i zasięg widoczności zmiennych. Konwersja typów.
Metody nauczaniaM-1wykład informacyjny
M-2wykład problemowy
M-3ćwiczenia laboratoryjne
Sposób ocenyS-1Ocena formująca: Bieżące sprawdzanie aktywności studentów w czasie zajęć w pracowni komputerowej (aprobata, ocena ciągła, obserwacja pracy w grupach).
S-4Ocena formująca: Testy wspierane programem komputerowym.
S-5Ocena podsumowująca: Test, zaliczenie pisemne/ustne.
Kryteria ocenyOcenaKryterium oceny
2,0Student nie potrafi wymienić jakiegokolwiek algorytmu.
3,0Student potrafi opisać proste algorytmy podane na wykładzie.
3,5Student potrafi opisać algorytmy podane na wykładzie.
4,0Student potrafi biegle opisać algorytmy przerabiane na zajęciach. Potrafi porównać różne algorytmy ze względu na złożoność czasową i pamięciową.
4,5Student potrafi biegle opisać algorytmy przerabiane na zajęciach i algorytmy omówione w literaturze podstawowej. Potrafi porównać różne algorytmy ze względu na złożoność czasową i pamięciową.
5,0Student potrafi biegle opisać algorytmy przerabiane na zajęciach i algorytmy omówione w literaturze. Potrafi porównać różne algorytmy ze względu na złożoność czasową i pamięciową. Student potrafi dokonać wyboru algorytmu, odpowiedniego do rozwiązania zadanego problemu, nie ograniczając się tylko do teoretycznej złożoności.
PoleKODZnaczenie kodu
Zamierzone efekty kształceniaME_1A_C20_U01Umiejętność tworzenia prostych działających programów komputerowych, a w szczególności programów czytających dane liczbowe, dokonujących obliczeń numerycznych i zapisujących wyniki.
Odniesienie do efektów kształcenia dla kierunku studiówME_1A_U07Potrafi przygotować proste programy komputerowe, programy dla urządzeń sterowanych numerycznie, sterowników programowalnych (PLC) oraz innych wybranych układów mikroprocesorowych.
ME_1A_U01Potrafi pozyskiwać informacje z literatury, baz danych i innych źródeł. Potrafi integrować uzyskane informacje, dokonywać ich interpretacji, a także wyciągać wnioski oraz formułować i uzasadniać opinie.
Cel przedmiotuC-1Opanowanie imperatywnego strukturalnego jezyka programowania jako narzedzia do tworzenia prostych programów komputerowych.
C-2Opanowanie umiejętności używania zintegrowanych środowisk programistycznych do pisania, kompilowania i debugowania programów.
Treści programoweT-W-3Algorytmy sekwencyjne, rozgałęzione, iteracyjne i rekurencyjne. Przepływ sterowania, schematy blokowe. Instrukcje, operatory arytmetyczne i logiczne.
T-W-4Definiowanie, deklarowanie i wywoływanie funkcji/procedur. Parametry funkcji, przekazywanie przez wartość, zastosowanie wskaźników i struktur.
T-W-7Arytmetyka wskaźników. Dynamiczna alokacja pamięci. Wskaźniki do funkcji. Tablice tworzone dynamicznie, tablice VLA.
T-W-5Biblioteki standardowe. Operacje na plikach, operacje na łańcuchach znaków.
T-W-9Struktury danych: oddzielanie interfejsu od implementacji. Stosy, kolejki, listy, drzewa, tablice mieszające.
T-W-2Literały, stałe i zmienne. Dyscyplina typów: typowanie statyczne i dynamiczne, typowanie silne i słabe. Typy proste. Typy pochodne i złożone. Klasy pamięci i zasięg widoczności zmiennych. Konwersja typów.
T-L-1Praktyczne wykorzystanie wiadomości podanych na wykładzie do tworzenia prostych programów komputerowych i prezentowanie ich działania.
Metody nauczaniaM-4metoda projektów
M-1wykład informacyjny
M-2wykład problemowy
M-3ćwiczenia laboratoryjne
Sposób ocenyS-1Ocena formująca: Bieżące sprawdzanie aktywności studentów w czasie zajęć w pracowni komputerowej (aprobata, ocena ciągła, obserwacja pracy w grupach).
S-2Ocena formująca: Ocena umiejętności studentów poprzez sprawdzanie tworzonych przez nich (fragmentów) programów komputerowych w trakcie ćwiczeń. Oceniany jest kod źródłowy (zaliczenie pisemne).
S-3Ocena formująca: Ocena prezentacji sprawozdań o zrealizowanych projektach.
Kryteria ocenyOcenaKryterium oceny
2,0Student nie potrafi stworzyć jakiegokolwiek programu komputerowego. Student nie potrafi znaleźć - w Internecie, podręcznikach itp. - przykładowego rozwiązania (w postaci kodu źródłowego).
3,0Student potrafi zaadaptować do rozwiązywania nowego problemu istniejący już program komputerowy. Nie jest wymagane, aby po adaptacji program działał zawsze poprawnie (może zawierać błędy run-time). Musi być jednak poprawny w tym stopniu, aby możliwa była jego kompilacja.
3,5Student potrafi zaadaptować do rozwiązywania nowego problemu istniejący już program komputerowy. Jest wymagane, aby po adaptacji program działał zawsze poprawnie dla dostarczonych danych testowych.
4,0Student potrafi napisać program komputerowy od podstaw. Nie jest wymagane, aby program działał zawsze poprawnie (może zawierać błędy run-time). Musi być jednak poprawny w tym stopniu, aby możliwa była jego kompilacja.
4,5Student potrafi napisać program komputerowy od podstaw. Jest wymagane, aby program działał zawsze poprawnie dla dostarczonych danych testowych.
5,0Student potrafi napisać złożony program komputerowy od podstaw. Jest wymagane, aby program działał zawsze poprawnie dla dostarczonych danych testowych.
PoleKODZnaczenie kodu
Zamierzone efekty kształceniaME_1A_C20_U02Umiejętność i nawyk tworzenia dokumentacji do samodzielnie tworzonych programów komputerowych.
Odniesienie do efektów kształcenia dla kierunku studiówME_1A_U07Potrafi przygotować proste programy komputerowe, programy dla urządzeń sterowanych numerycznie, sterowników programowalnych (PLC) oraz innych wybranych układów mikroprocesorowych.
Cel przedmiotuC-1Opanowanie imperatywnego strukturalnego jezyka programowania jako narzedzia do tworzenia prostych programów komputerowych.
Treści programoweT-W-1Podstawowe wiadomości o architekturze komputerów, językach programowania i historii ich rozwoju. Paradygmaty programowania. Pojęcia: kod źródłowy, kompilacja, kod pośredni, kod maszynowy. Rola komentarzy i dokumentacji w tworzeniu programów komputerowych.
T-L-1Praktyczne wykorzystanie wiadomości podanych na wykładzie do tworzenia prostych programów komputerowych i prezentowanie ich działania.
Metody nauczaniaM-1wykład informacyjny
M-2wykład problemowy
M-3ćwiczenia laboratoryjne
Sposób ocenyS-2Ocena formująca: Ocena umiejętności studentów poprzez sprawdzanie tworzonych przez nich (fragmentów) programów komputerowych w trakcie ćwiczeń. Oceniany jest kod źródłowy (zaliczenie pisemne).
Kryteria ocenyOcenaKryterium oceny
2,0Nieczytelne/niezrozumiałe identyfikatory, brak komentarzy w programach, brak dokumentacji. Niezależnie od innych kryteriów: używanie wulgaryzmów w kodzie źródłowym.
3,0Mało czytelne identyfikatory , brak komentarzy w programach, brak dokumentacji oraz brak ładu w kodzie źródłowym (brak wcięć, brak odstępów, pozostawianie śmieciowego kodu).
3,5Czytelne "samodokumentujące się" identyfikatory , brak komentarzy w programach, brak dokumentacji.
4,0Czytelne "samodokumentujące się" identyfikatory , czytelne komentarze w programach, brak dodatkowej dokumentacji.
4,5Czytelne "samodokumentujące się" identyfikatory , czytelne komentarze w programach, dokumentacja do programu.
5,0Czytelne "samodokumentujące się" identyfikatory, czytelne komentarze w programach, dobra dokumentacja do programu.