Zachodniopomorski Uniwersytet Technologiczny w Szczecinie

Wydział Elektryczny - Elektronika i telekomunikacja (S1)

Sylabus przedmiotu Analiza matematyczna:

Informacje podstawowe

Kierunek studiów Elektronika i telekomunikacja
Forma studiów studia stacjonarne Poziom pierwszego stopnia
Tytuł zawodowy absolwenta inżynier
Obszary studiów nauki techniczne, studia inżynierskie
Profil ogólnoakademicki
Moduł
Przedmiot Analiza matematyczna
Specjalność przedmiot wspólny
Jednostka prowadząca Studium Matematyki
Nauczyciel odpowiedzialny Maciej Zwierzchowski <Maciej.Zwierzchowski@zut.edu.pl>
Inni nauczyciele Zbigniew Emirsajłow <Zbigniew.Emirsajlow@zut.edu.pl>, Maciej Zwierzchowski <Maciej.Zwierzchowski@zut.edu.pl>
ECTS (planowane) 4,0 ECTS (formy) 4,0
Forma zaliczenia zaliczenie Język polski
Blok obieralny Grupa obieralna

Formy dydaktyczne

Forma dydaktycznaKODSemestrGodzinyECTSWagaZaliczenie
ćwiczenia audytoryjneA2 15 2,00,41zaliczenie
wykładyW2 30 2,00,59zaliczenie

Wymagania wstępne

KODWymaganie wstępne
W-1Znajomość matematyki w zakresie tematów omawianych w poprzednim semestrze.

Cele przedmiotu

KODCel modułu/przedmiotu
C-1Zdobycie przez studenta wiedzy i umiejętności w zakresie omawianych treści programowych, niezbędnych do dalszego kształcenia na kierunkach technicznych oraz do korzystania z metod matematycznych do opisu procesów fizycznych i ekonomicznych.
C-2Uświadomienie potrzeby ustawicznego i autonomicznego kształcenia się.

Treści programowe z podziałem na formy zajęć

KODTreść programowaGodziny
ćwiczenia audytoryjne
T-A-1Rozwiązywanie zadań i problemów matematycznych niezbędnych do utrwalenia wiedzy z zakresu wykładów.15
15
wykłady
T-W-1Funkcje wielu zmiennych (pochodna kierunkowa, pochodna cząstkowa, ekstrema lokalne funkcji dwóch zmiennych). Podstawowe pojęcia teorii pola.6
T-W-2Szeregi potęgowe i funkcyjne (kryteria zbieżności, przykłady zastosowań).6
T-W-3Szeregi Fouriera (przykłady zastosowań)4
T-W-4Całka niewłaściwa (zbieżność, metody wyznaczania)4
T-W-5Przekształcenie Laplace'a (właściwości, metody wyznaczanie transformaty prostej i odwrotnej)4
T-W-6Równania różniczkowe liniowe (istnienie i jednoznaczność rozwiązania, wykorzystanie transformaty Laplace'a do wyznaczanie rozwiązania)6
30

Obciążenie pracą studenta - formy aktywności

KODForma aktywnościGodziny
ćwiczenia audytoryjne
A-A-1Udział w ćwiczeniach audytoryjnych.15
A-A-2Samodzielne rozwiązywanie zadań i analizowanie problemów.43
A-A-3Konsultacje.2
60
wykłady
A-W-1Obowiązkowy udział w zajęciach.30
A-W-2Samodzielne studiowanie tematyki wykładów wraz ze studiowaniem literatury.15
A-W-3Przygotowanie do zaliczenia.15
60

Metody nauczania / narzędzia dydaktyczne

KODMetoda nauczania / narzędzie dydaktyczne
M-1Wykład informacyjnyWykład informacyjno-problemowy.
M-2Ćwiczenia audytoryjne, dyskusja, metody problemowe z użyciem dostępnego na zajęciach sprzętu i oprogramowania.

Sposoby oceny

KODSposób oceny
S-1Ocena podsumowująca: Zaliczenie pisemne połączone z zaliczeniem ustnym.
S-2Ocena podsumowująca: Sprawdziany zaliczające ćwiczenia audytoryjne oraz poprawy sprawdzianów.
S-3Ocena formująca: Wykład: na podstawie dyskusji. Ćwiczenia audytoryjne: na podstawie samodzielnego lub za pomocą grupy rozwiązywania zadań przy tablicy.

Zamierzone efekty kształcenia - wiedza

Zamierzone efekty kształceniaOdniesienie do efektów kształcenia dla kierunku studiówOdniesienie do efektów zdefiniowanych dla obszaru kształceniaOdniesienie do efektów kształcenia prowadzących do uzyskania tytułu zawodowego inżynieraCel przedmiotuTreści programoweMetody nauczaniaSposób oceny
ET_1A_B10_W01
Student zna podstawowe definicje i twierdzenia omawiane w ramach przedmiotu.
ET_1A_W01C-1, C-2T-W-6, T-W-5, T-W-3, T-W-2, T-W-1, T-W-4M-2, M-1S-3, S-1

Zamierzone efekty kształcenia - umiejętności

Zamierzone efekty kształceniaOdniesienie do efektów kształcenia dla kierunku studiówOdniesienie do efektów zdefiniowanych dla obszaru kształceniaOdniesienie do efektów kształcenia prowadzących do uzyskania tytułu zawodowego inżynieraCel przedmiotuTreści programoweMetody nauczaniaSposób oceny
ET_1A_B10_U01
Student potrafi wykorzystać zdobytą wiedzę oraz znalezione w literaturze fakty do rozwiązywania zadań i problemów matematycznych i inżynierskich..
ET_1A_U01C-1, C-2T-A-1M-2S-2, S-1

Kryterium oceny - wiedza

Efekt kształceniaOcenaKryterium oceny
ET_1A_B10_W01
Student zna podstawowe definicje i twierdzenia omawiane w ramach przedmiotu.
2,0
3,0Student posiada wiedzę matematyczną niezbędną do podstawowego opisu oraz analizy, w tym analizy numerycznej, sygnałów i systemów dynamicznych z czasem ciągłym i dyskretnym
3,5
4,0
4,5
5,0

Kryterium oceny - umiejętności

Efekt kształceniaOcenaKryterium oceny
ET_1A_B10_U01
Student potrafi wykorzystać zdobytą wiedzę oraz znalezione w literaturze fakty do rozwiązywania zadań i problemów matematycznych i inżynierskich..
2,0
3,0Student umie opisać i przeanalizować proste sygnały i systemy dynamiczne z czesem ciągłym i dyskretnym stosując podstawowe metody analityczne oraz przybliżone metody numeryczne, a także umie w tej analizie wykorzystać modelowanie i symulację komputerową
3,5
4,0
4,5
5,0

Literatura podstawowa

  1. Decewicz G., Żakowski W., Matematyka, cz. I, WNT, Warszawa, 1992
  2. Żakowski W., Kołodziej W., Matematyka, cz. II, WNT, Warszawa, 1992
  3. Trajdos T., Matematyka, cz. III, WNT, Warszawa, 1992

Literatura dodatkowa

  1. Krysicki W., Włodarski L., Analiza matematyczna w zadaniach, cz. 1 i 2, WNT, Warszawa, 1992
  2. Berman G.N., Zbiór zadań z analizy matematycznej, Pracownia Komputerowa Jacka Skalmierskiego, Gliwice, 1999

Treści programowe - ćwiczenia audytoryjne

KODTreść programowaGodziny
T-A-1Rozwiązywanie zadań i problemów matematycznych niezbędnych do utrwalenia wiedzy z zakresu wykładów.15
15

Treści programowe - wykłady

KODTreść programowaGodziny
T-W-1Funkcje wielu zmiennych (pochodna kierunkowa, pochodna cząstkowa, ekstrema lokalne funkcji dwóch zmiennych). Podstawowe pojęcia teorii pola.6
T-W-2Szeregi potęgowe i funkcyjne (kryteria zbieżności, przykłady zastosowań).6
T-W-3Szeregi Fouriera (przykłady zastosowań)4
T-W-4Całka niewłaściwa (zbieżność, metody wyznaczania)4
T-W-5Przekształcenie Laplace'a (właściwości, metody wyznaczanie transformaty prostej i odwrotnej)4
T-W-6Równania różniczkowe liniowe (istnienie i jednoznaczność rozwiązania, wykorzystanie transformaty Laplace'a do wyznaczanie rozwiązania)6
30

Formy aktywności - ćwiczenia audytoryjne

KODForma aktywnościGodziny
A-A-1Udział w ćwiczeniach audytoryjnych.15
A-A-2Samodzielne rozwiązywanie zadań i analizowanie problemów.43
A-A-3Konsultacje.2
60
(*) 1 punkt ECTS, odpowiada około 30 godzinom aktywności studenta

Formy aktywności - wykłady

KODForma aktywnościGodziny
A-W-1Obowiązkowy udział w zajęciach.30
A-W-2Samodzielne studiowanie tematyki wykładów wraz ze studiowaniem literatury.15
A-W-3Przygotowanie do zaliczenia.15
60
(*) 1 punkt ECTS, odpowiada około 30 godzinom aktywności studenta
PoleKODZnaczenie kodu
Zamierzone efekty kształceniaET_1A_B10_W01Student zna podstawowe definicje i twierdzenia omawiane w ramach przedmiotu.
Odniesienie do efektów kształcenia dla kierunku studiówET_1A_W01Ma wiedzę w zakresie matematyki, obejmującą algebrę, analizę, probabilistykę oraz elementy matematyki dyskretnej i stosowanej, w tym metody matematyczne i metody numeryczne, niezbędne do: - opisu i analizy działania obwodów elektrycznych, elementów elektronicznych oraz analogowych i cyfrowych układów elektronicznych, a także podstawowych zjawisk fizycznych w nich występujących; - opisu i analizy przewodowych i bezprzewodowych sieci telekomunikacyjnych; - opisu i analizy działania systemów elektronicznych , w tym systemów zawierających układy programowalne; - opisu i analizy algorytmów przetwarzania sygnałów, w tym dźwięku i obrazu.
Cel przedmiotuC-1Zdobycie przez studenta wiedzy i umiejętności w zakresie omawianych treści programowych, niezbędnych do dalszego kształcenia na kierunkach technicznych oraz do korzystania z metod matematycznych do opisu procesów fizycznych i ekonomicznych.
C-2Uświadomienie potrzeby ustawicznego i autonomicznego kształcenia się.
Treści programoweT-W-6Równania różniczkowe liniowe (istnienie i jednoznaczność rozwiązania, wykorzystanie transformaty Laplace'a do wyznaczanie rozwiązania)
T-W-5Przekształcenie Laplace'a (właściwości, metody wyznaczanie transformaty prostej i odwrotnej)
T-W-3Szeregi Fouriera (przykłady zastosowań)
T-W-2Szeregi potęgowe i funkcyjne (kryteria zbieżności, przykłady zastosowań).
T-W-1Funkcje wielu zmiennych (pochodna kierunkowa, pochodna cząstkowa, ekstrema lokalne funkcji dwóch zmiennych). Podstawowe pojęcia teorii pola.
T-W-4Całka niewłaściwa (zbieżność, metody wyznaczania)
Metody nauczaniaM-2Ćwiczenia audytoryjne, dyskusja, metody problemowe z użyciem dostępnego na zajęciach sprzętu i oprogramowania.
M-1Wykład informacyjnyWykład informacyjno-problemowy.
Sposób ocenyS-3Ocena formująca: Wykład: na podstawie dyskusji. Ćwiczenia audytoryjne: na podstawie samodzielnego lub za pomocą grupy rozwiązywania zadań przy tablicy.
S-1Ocena podsumowująca: Zaliczenie pisemne połączone z zaliczeniem ustnym.
Kryteria ocenyOcenaKryterium oceny
2,0
3,0Student posiada wiedzę matematyczną niezbędną do podstawowego opisu oraz analizy, w tym analizy numerycznej, sygnałów i systemów dynamicznych z czasem ciągłym i dyskretnym
3,5
4,0
4,5
5,0
PoleKODZnaczenie kodu
Zamierzone efekty kształceniaET_1A_B10_U01Student potrafi wykorzystać zdobytą wiedzę oraz znalezione w literaturze fakty do rozwiązywania zadań i problemów matematycznych i inżynierskich..
Odniesienie do efektów kształcenia dla kierunku studiówET_1A_U01Potrafi pozyskiwać informacje z literatury, baz danych, norm technicznych i innych źródeł; potrafi integrować uzyskane informacje, dokonywać ich interpretacji, a także wyciągać wnioski oraz formułować i uzasadniać opinie.
Cel przedmiotuC-1Zdobycie przez studenta wiedzy i umiejętności w zakresie omawianych treści programowych, niezbędnych do dalszego kształcenia na kierunkach technicznych oraz do korzystania z metod matematycznych do opisu procesów fizycznych i ekonomicznych.
C-2Uświadomienie potrzeby ustawicznego i autonomicznego kształcenia się.
Treści programoweT-A-1Rozwiązywanie zadań i problemów matematycznych niezbędnych do utrwalenia wiedzy z zakresu wykładów.
Metody nauczaniaM-2Ćwiczenia audytoryjne, dyskusja, metody problemowe z użyciem dostępnego na zajęciach sprzętu i oprogramowania.
Sposób ocenyS-2Ocena podsumowująca: Sprawdziany zaliczające ćwiczenia audytoryjne oraz poprawy sprawdzianów.
S-1Ocena podsumowująca: Zaliczenie pisemne połączone z zaliczeniem ustnym.
Kryteria ocenyOcenaKryterium oceny
2,0
3,0Student umie opisać i przeanalizować proste sygnały i systemy dynamiczne z czesem ciągłym i dyskretnym stosując podstawowe metody analityczne oraz przybliżone metody numeryczne, a także umie w tej analizie wykorzystać modelowanie i symulację komputerową
3,5
4,0
4,5
5,0