Zachodniopomorski Uniwersytet Technologiczny w Szczecinie

Wydział Inżynierii Mechanicznej i Mechatroniki - Inżynieria materiałowa (S2)

Sylabus przedmiotu Nanokompozyty ceramiczne i metalowe:

Informacje podstawowe

Kierunek studiów Inżynieria materiałowa
Forma studiów studia stacjonarne Poziom drugiego stopnia
Tytuł zawodowy absolwenta magister inżynier
Obszary studiów nauk technicznych
Profil ogólnoakademicki
Moduł
Przedmiot Nanokompozyty ceramiczne i metalowe
Specjalność nanotechnologie materiałowe
Jednostka prowadząca Instytut Inżynierii Materiałowej
Nauczyciel odpowiedzialny Anna Biedunkiewicz <Anna.Biedunkiewicz@zut.edu.pl>
Inni nauczyciele Renata Chylińska <Renata.Chylinska@zut.edu.pl>, Małgorzata Garbiak <Malgorzata.Garbiak@zut.edu.pl>, Paweł Kochmański <Pawel.Kochmanski@zut.edu.pl>, Elżbieta Piesowicz <Elzbieta.Senderek@zut.edu.pl>
ECTS (planowane) 3,0 ECTS (formy) 3,0
Forma zaliczenia egzamin Język polski
Blok obieralny Grupa obieralna

Formy dydaktyczne

Forma dydaktycznaKODSemestrGodzinyECTSWagaZaliczenie
laboratoriaL1 15 1,30,38zaliczenie
wykładyW1 30 1,70,62egzamin

Wymagania wstępne

KODWymaganie wstępne
W-1Wiedza z zakresu chemii, fizyki i matematyki oraz Podstaw Nauki o Materiałach.
W-2Wiedza z zakresu podstaw mechaniki i wytrzymałości materiałów.

Cele przedmiotu

KODCel modułu/przedmiotu
C-1Student uzyskuje wiedzę o budowie, strukturze, właściwościach, metodach badania i wytwarzania oraz zastosowaniach nanokompozytowych materiałów.
C-2Student poznaje terminologię oraz zjawiska, które wystepują w materiałach o strukturze nanometrycznej.

Treści programowe z podziałem na formy zajęć

KODTreść programowaGodziny
laboratoria
T-L-1Wytwarzanie nanokompozytów metodą zol-żel. Wytwarzanie nanokompozytów metodami selektywnego laserowego spiekania - projektowanie kształtu i geometrii kompozytu. Pomiary wielkości cząstek w układach nanocząstki-środowisko ciekłe, stałe i gazowe. Pomiary potencjału Zeta. Metody dyfrakcyjne w badaniach strukturalnych nanokompozytów. Badanie morfologii nanokompozytów metodami HRSEM i TEM. Nanoindentacja – wyznaczanie rozkładu twardości i modułu sprężystości nanokompozytowych materiałów.15
15
wykłady
T-W-1Definicja i pojęcia związane ze stanem nanostrukturalnym. Klasyfikacja nanokompozytów. Nanokompozyty w ceramicznej, metalicznej i polimerowej osnowie. Nanostrukturalne powłoki ceramiczne. Naonokompozyty wielofunkcyjne. Zagadnienia szczególne dotyczące metodyki badań i oceny struktury nanokompozytowych materiałów.12
T-W-2Analiza zjawisk fizycznych wynikających z nanostrukturalnej budowy kompozytów. Właściwosci mechaniczne, fizykochemiczne, elektyczne, magnetyczne, optyczne i katalityczne. Metody wytwarzania nanokompozytów - spiekanie proszków, metoda zol-żel, metody wytłacznania, wyciągania i wygniatania oraz grupa metod typu SPD, HPT, ECAP i BMA. Metody generatywne.14
T-W-3Zastosowania i przykłady zastosowań nanostrukturalnych kompozytów w optyce, elektronice, budownictwie, przemyśle motoryzacyjnym, maszynowym, lotnictwie, przemyśle kosmicznym i energetyce.4
30

Obciążenie pracą studenta - formy aktywności

KODForma aktywnościGodziny
laboratoria
A-L-1Uczestnictwo w zajęciach i zaliczeniu.15
A-L-2Studia literaturowe - przygotowanie do zajęć laboratoryjnych.12
A-L-3Opracowanie sprawozdań z przeprowadzonych badań i pomiarów laboratoryjnych.10
A-L-4Udział w konsultacjach.2
39
wykłady
A-W-1Uczestnictwo w wykładach.30
A-W-2Studia literaturowe i przygotowanie do egzaminu.17
A-W-3Udział w konsultacjach.2
A-W-4Uczestnictwo w egzaminie.2
51

Metody nauczania / narzędzia dydaktyczne

KODMetoda nauczania / narzędzie dydaktyczne
M-1Wykład informacyjny z użyciem środków audiowizualnych, tj. filmy dydaktyczne, prezentacje komputerowe.
M-2Ćwiczenia laboratoryjne. Wykonywanie ekperymentów w laboratorium.
M-3Ćwiczenia laboratoryjne. Analiza wyników eksperymentów połączona z dyskusją dydaktyczną (okrągłego stołu). Prezentacje sprawozdań z przeprowadzonej analizy.

Sposoby oceny

KODSposób oceny
S-1Ocena formująca: Ćwiczenia laboratoryjne : Na podstawie krótkich sprawdzianów wiedzy przygotowanej do ćwiczeń (9 sprawdzianów) student uzyskuje ocenę z ćwiczenia.
S-2Ocena formująca: Ćwiczenia laboratoryjne. Na podstawie wykonanych wszystkich ćwiczeń laboratoryjnych oraz prezentacji sprawozdań w formie pisemnej i ustnej student uzyskuje zaliczenie ćwiczenia.
S-3Ocena podsumowująca: Wykład. Po uprzednim zaliczeniu ćwiczeń laboratoryjnych student przystępuje do egzaminu pisemnego; ocenę pozytywną otrzymuję po uzyskaniu co najmiej połowy punktów.
S-4Ocena podsumowująca: Ocena końcowa z przedmiotu jest średnią ważoną z egzaminu (współczynnik wagi 1,0) oraz ćwiczeń laboratoryjnych (współczynnik wagi 0,6).

Zamierzone efekty kształcenia - wiedza

Zamierzone efekty kształceniaOdniesienie do efektów kształcenia dla kierunku studiówOdniesienie do efektów zdefiniowanych dla obszaru kształceniaCel przedmiotuTreści programoweMetody nauczaniaSposób oceny
IM_2A_NM/02_W01
Student ma wiedzę w zakresie struktury i morfologii oraz właściwości nowoczesnych, zaawansowanych kompozytowych materiałów. Zna metody charakteryzacji właściwości nanomateriałów.
IM_2A_W02, IM_2A_W03T2A_W02, T2A_W04, T2A_W05, T2A_W07C-1, C-2T-W-1, T-W-2, T-W-3, T-L-1M-3, M-1, M-2S-4, S-1, S-2, S-3
IM_2A_NM/02_W02
Student ma wiedzę z zakresu technologii wytwarzania kompozytów nowej generacji .
IM_2A_W04, IM_2A_W05T2A_W03, T2A_W04, T2A_W05, T2A_W06C-1, C-2T-W-1, T-W-2, T-W-3, T-L-1M-3, M-1, M-2S-4, S-1, S-2, S-3

Zamierzone efekty kształcenia - umiejętności

Zamierzone efekty kształceniaOdniesienie do efektów kształcenia dla kierunku studiówOdniesienie do efektów zdefiniowanych dla obszaru kształceniaCel przedmiotuTreści programoweMetody nauczaniaSposób oceny
IM_2A_NM/02_U01
Student potrafi dobrać nanokompozytowy materiał inżynierski i technologię jego wytwarznia do określonych wymagań/funkcji.
IM_2A_U07, IM_2A_U01, IM_2A_U09T2A_U01, T2A_U02, T2A_U07, T2A_U08, T2A_U10, T2A_U12, T2A_U15, T2A_U16, T2A_U17, T2A_U18, T2A_U19C-1, C-2T-W-1, T-W-2, T-W-3, T-L-1M-3, M-1, M-2S-4, S-1, S-2, S-3

Zamierzone efekty kształcenia - inne kompetencje społeczne i personalne

Zamierzone efekty kształceniaOdniesienie do efektów kształcenia dla kierunku studiówOdniesienie do efektów zdefiniowanych dla obszaru kształceniaCel przedmiotuTreści programoweMetody nauczaniaSposób oceny
IM_2A_NM/02_K01
Student nabywa kreatywną podstawę do pracy w zespole oraz świadomość potrzeby poszerzania własnej wiedzy i umiejętności.
IM_2A_K01, IM_2A_K03T2A_K01, T2A_K02, T2A_K05, T2A_K06C-1, C-2T-W-1, T-W-2, T-W-3, T-L-1M-3, M-1, M-2S-4, S-1, S-2, S-3

Kryterium oceny - wiedza

Efekt kształceniaOcenaKryterium oceny
IM_2A_NM/02_W01
Student ma wiedzę w zakresie struktury i morfologii oraz właściwości nowoczesnych, zaawansowanych kompozytowych materiałów. Zna metody charakteryzacji właściwości nanomateriałów.
2,0Student nie ma wiedzy w zakresie struktury i morfologii oraz właściwości nowoczesnych, zaawansowanych kompozytowych materiałów. Nie zna metod charakteryzacji właściwości nanomateriałów.
3,0Student ma wiedzę w zakresie struktury i morfologii oraz właściwości nowoczesnych, zaawansowanych kompozytowych materiałów. Zna metody charakteryzacji właściwości nanomateriałów.
3,5Student ma poszrzoną wiedzę w zakresie struktury i morfologii oraz właściwości nowoczesnych, zaawansowanych kompozytowych materiałów. Zna metody charakteryzacji właściwości nanomateriałów.
4,0Student ma szeroką wiedzę w zakresie struktury i morfologii oraz właściwości nowoczesnych, zaawansowanych kompozytowych materiałów. Zna metody charakteryzacji właściwości nanomateriałów i potrafi wskazać metodę(-y) do wyjaśnienia określonych właściwości.
4,5Student ma szeroką wiedzę w zakresie struktury i morfologii oraz właściwości nowoczesnych, zaawansowanych kompozytowych materiałów. Zna metody charakteryzacji właściwości nanomateriałów i potrafi wskazać metodę(-y) do rozwiazania trudnych zadań.
5,0Student ma bardzo szeroką wiedzę w zakresie struktury i morfologii oraz właściwości nowoczesnych, zaawansowanych kompozytowych materiałów. Zna metody charakteryzacji właściwości nanomateriałów i potrafi wskazać metodę(-y) do rozwiazania trudnych zadań.
IM_2A_NM/02_W02
Student ma wiedzę z zakresu technologii wytwarzania kompozytów nowej generacji .
2,0Student nie ma wiedzy z zakresu technologii wytwarzania kompozytów nowej generacji.
3,0Student ma wiedzę z zakresu technologii wytwarzania kompozytów nowej generacji.
3,5Student ma poszerzoną wiedzę z zakresu technologii wytwarzania kompozytów nowej generacji .
4,0Student ma wiedzę z zakresu nowoczesnych technologii wytwarzania kompozytów nowej generacji .
4,5Student ma szeroką wiedzę z zakresu technologii wytwarzania powłok nowej generacji. Wskazuje technolgię do wytwarzania nanostrukturalnych powłok o zdefiniowanych właściwościach.
5,0Student ma bardzo szeroką wiedzę z zakresu technologii wytwarzania powłok nowej generacji. Wskazuje technolgię do wytwarzania nanostrukturalnych powłok o zdefiniowanych właściwościach.

Kryterium oceny - umiejętności

Efekt kształceniaOcenaKryterium oceny
IM_2A_NM/02_U01
Student potrafi dobrać nanokompozytowy materiał inżynierski i technologię jego wytwarznia do określonych wymagań/funkcji.
2,0Student nie potrafi dobrać nanokompozytowego materiału inżynierskiego i technologii jego wytwarznia do określonych wymagań/funkcji.
3,0Student potrafi dobrać nanokompozytowy materiał inżynierski i technologię jego wytwarznia do określonych wymagań/funkcji.
3,5Student potrafi przeprowadzić prostą analizę stanu wiedzy oraz dobrać nanokompozytowy materiał inżynierski i technologię jego wytwarznia do określonych wymagań/funkcji.
4,0Student potrafi przeprowadzić analizę stanu wiedzy oraz dobrać nanokompozytowy materiał inżynierski i technologię jego wytwarznia do określonych wymagań/funkcji.
4,5Student potrafi przeprowadzić analizę stanu wiedzy oraz dobrać nanokompozytowy materiał inżynierski i technologię jego wytwarznia do określonych wymagań/funkcji oraz uzasadnić wybór na podstawie wiedzy interdyscyplinarnej.
5,0Student potrafi sprawnie przeprowadzić analizę stanu wiedzy oraz dobrać nanokompozytowy materiał inżynierski i technologię jego wytwarznia do określonych wymagań/funkcji oraz uzasadnić wybór na podstawie wiedzy interdyscyplinarnej.

Kryterium oceny - inne kompetencje społeczne i personalne

Efekt kształceniaOcenaKryterium oceny
IM_2A_NM/02_K01
Student nabywa kreatywną podstawę do pracy w zespole oraz świadomość potrzeby poszerzania własnej wiedzy i umiejętności.
2,0Student nie nabywa kreatywnej podstawy do pracy w zespole oraz świadomości potrzeby poszerzania własnej wiedzy i umiejętności.
3,0Student nabywa kreatywną podstawę do pracy w zespole oraz świadomość potrzeby poszerzania własnej wiedzy i umiejętności.
3,5Student nabywa kreatywną podstawę do pracy w zespole oraz świadomość potrzeby poszerzania własnej wiedzy i umiejętności.
4,0Student nabywa kreatywną podstawę do pracy w zespole oraz świadomość potrzeby poszerzania własnej wiedzy i umiejętności.
4,5Student nabywa kreatywną podstawę do pracy w zespole oraz świadomość potrzeby poszerzania własnej wiedzy i umiejętności.
5,0Student nabywa kreatywną podstawę do pracy w zespole oraz świadomość potrzeby poszerzania własnej wiedzy i umiejętności.

Literatura podstawowa

  1. Red.K.Kurzydłowski, M.Lewandowska, Nanomateriały inżynierskie: konstrukcyjne i funkcjonalne, PWN, Warszawa, 2011, I

Literatura dodatkowa

  1. Ed. C. Brechignac, P. Houdy, M. Lahmani, Nanomaterials and Nanochemistry, Springer, Berlin Heidelberg New York, 2006, ISBN 978-3-540-72992-1
  2. Ed.H.S.Nalwa, Handbook of organic-inorganic hybrid materials and nanocomposites, American Scientific Publishers, Stevenson Ranch, USA, 2003, Vol.I & II

Treści programowe - laboratoria

KODTreść programowaGodziny
T-L-1Wytwarzanie nanokompozytów metodą zol-żel. Wytwarzanie nanokompozytów metodami selektywnego laserowego spiekania - projektowanie kształtu i geometrii kompozytu. Pomiary wielkości cząstek w układach nanocząstki-środowisko ciekłe, stałe i gazowe. Pomiary potencjału Zeta. Metody dyfrakcyjne w badaniach strukturalnych nanokompozytów. Badanie morfologii nanokompozytów metodami HRSEM i TEM. Nanoindentacja – wyznaczanie rozkładu twardości i modułu sprężystości nanokompozytowych materiałów.15
15

Treści programowe - wykłady

KODTreść programowaGodziny
T-W-1Definicja i pojęcia związane ze stanem nanostrukturalnym. Klasyfikacja nanokompozytów. Nanokompozyty w ceramicznej, metalicznej i polimerowej osnowie. Nanostrukturalne powłoki ceramiczne. Naonokompozyty wielofunkcyjne. Zagadnienia szczególne dotyczące metodyki badań i oceny struktury nanokompozytowych materiałów.12
T-W-2Analiza zjawisk fizycznych wynikających z nanostrukturalnej budowy kompozytów. Właściwosci mechaniczne, fizykochemiczne, elektyczne, magnetyczne, optyczne i katalityczne. Metody wytwarzania nanokompozytów - spiekanie proszków, metoda zol-żel, metody wytłacznania, wyciągania i wygniatania oraz grupa metod typu SPD, HPT, ECAP i BMA. Metody generatywne.14
T-W-3Zastosowania i przykłady zastosowań nanostrukturalnych kompozytów w optyce, elektronice, budownictwie, przemyśle motoryzacyjnym, maszynowym, lotnictwie, przemyśle kosmicznym i energetyce.4
30

Formy aktywności - laboratoria

KODForma aktywnościGodziny
A-L-1Uczestnictwo w zajęciach i zaliczeniu.15
A-L-2Studia literaturowe - przygotowanie do zajęć laboratoryjnych.12
A-L-3Opracowanie sprawozdań z przeprowadzonych badań i pomiarów laboratoryjnych.10
A-L-4Udział w konsultacjach.2
39
(*) 1 punkt ECTS, odpowiada około 30 godzinom aktywności studenta

Formy aktywności - wykłady

KODForma aktywnościGodziny
A-W-1Uczestnictwo w wykładach.30
A-W-2Studia literaturowe i przygotowanie do egzaminu.17
A-W-3Udział w konsultacjach.2
A-W-4Uczestnictwo w egzaminie.2
51
(*) 1 punkt ECTS, odpowiada około 30 godzinom aktywności studenta
PoleKODZnaczenie kodu
Zamierzone efekty kształceniaIM_2A_NM/02_W01Student ma wiedzę w zakresie struktury i morfologii oraz właściwości nowoczesnych, zaawansowanych kompozytowych materiałów. Zna metody charakteryzacji właściwości nanomateriałów.
Odniesienie do efektów kształcenia dla kierunku studiówIM_2A_W02Ma poszerzoną i pogłębioną wiedzę z zakresu budowy, struktury i morfologii materiałów niezbędną do projektowania nowoczesnych i zaawansowanych materiałów w tym biomateriałów i/lub wyrobów
IM_2A_W03Ma wiedzę z zakresu nowoczesnych i zaawansowanych metod charakteryzowania niezbędną do doboru metod badawczych i interpretacji wyników
Odniesienie do efektów zdefiniowanych dla obszaru kształceniaT2A_W02ma szczegółową wiedzę w zakresie kierunków studiów powiązanych ze studiowanym kierunkiem studiów
T2A_W04ma podbudowaną teoretycznie szczegółową wiedzę związaną z wybranymi zagadnieniami z zakresu studiowanego kierunku studiów
T2A_W05ma wiedzę o trendach rozwojowych i najistotniejszych nowych osiągnięciach z zakresu dziedzin nauki i dyscyplin naukowych, właściwych dla studiowanego kierunku studiów i pokrewnych dyscyplin naukowych
T2A_W07zna podstawowe metody, techniki, narzędzia i materiały stosowane przy rozwiązywaniu złożonych zadań inżynierskich z zakresu studiowanego kierunku studiów
Cel przedmiotuC-1Student uzyskuje wiedzę o budowie, strukturze, właściwościach, metodach badania i wytwarzania oraz zastosowaniach nanokompozytowych materiałów.
C-2Student poznaje terminologię oraz zjawiska, które wystepują w materiałach o strukturze nanometrycznej.
Treści programoweT-W-1Definicja i pojęcia związane ze stanem nanostrukturalnym. Klasyfikacja nanokompozytów. Nanokompozyty w ceramicznej, metalicznej i polimerowej osnowie. Nanostrukturalne powłoki ceramiczne. Naonokompozyty wielofunkcyjne. Zagadnienia szczególne dotyczące metodyki badań i oceny struktury nanokompozytowych materiałów.
T-W-2Analiza zjawisk fizycznych wynikających z nanostrukturalnej budowy kompozytów. Właściwosci mechaniczne, fizykochemiczne, elektyczne, magnetyczne, optyczne i katalityczne. Metody wytwarzania nanokompozytów - spiekanie proszków, metoda zol-żel, metody wytłacznania, wyciągania i wygniatania oraz grupa metod typu SPD, HPT, ECAP i BMA. Metody generatywne.
T-W-3Zastosowania i przykłady zastosowań nanostrukturalnych kompozytów w optyce, elektronice, budownictwie, przemyśle motoryzacyjnym, maszynowym, lotnictwie, przemyśle kosmicznym i energetyce.
T-L-1Wytwarzanie nanokompozytów metodą zol-żel. Wytwarzanie nanokompozytów metodami selektywnego laserowego spiekania - projektowanie kształtu i geometrii kompozytu. Pomiary wielkości cząstek w układach nanocząstki-środowisko ciekłe, stałe i gazowe. Pomiary potencjału Zeta. Metody dyfrakcyjne w badaniach strukturalnych nanokompozytów. Badanie morfologii nanokompozytów metodami HRSEM i TEM. Nanoindentacja – wyznaczanie rozkładu twardości i modułu sprężystości nanokompozytowych materiałów.
Metody nauczaniaM-3Ćwiczenia laboratoryjne. Analiza wyników eksperymentów połączona z dyskusją dydaktyczną (okrągłego stołu). Prezentacje sprawozdań z przeprowadzonej analizy.
M-1Wykład informacyjny z użyciem środków audiowizualnych, tj. filmy dydaktyczne, prezentacje komputerowe.
M-2Ćwiczenia laboratoryjne. Wykonywanie ekperymentów w laboratorium.
Sposób ocenyS-4Ocena podsumowująca: Ocena końcowa z przedmiotu jest średnią ważoną z egzaminu (współczynnik wagi 1,0) oraz ćwiczeń laboratoryjnych (współczynnik wagi 0,6).
S-1Ocena formująca: Ćwiczenia laboratoryjne : Na podstawie krótkich sprawdzianów wiedzy przygotowanej do ćwiczeń (9 sprawdzianów) student uzyskuje ocenę z ćwiczenia.
S-2Ocena formująca: Ćwiczenia laboratoryjne. Na podstawie wykonanych wszystkich ćwiczeń laboratoryjnych oraz prezentacji sprawozdań w formie pisemnej i ustnej student uzyskuje zaliczenie ćwiczenia.
S-3Ocena podsumowująca: Wykład. Po uprzednim zaliczeniu ćwiczeń laboratoryjnych student przystępuje do egzaminu pisemnego; ocenę pozytywną otrzymuję po uzyskaniu co najmiej połowy punktów.
Kryteria ocenyOcenaKryterium oceny
2,0Student nie ma wiedzy w zakresie struktury i morfologii oraz właściwości nowoczesnych, zaawansowanych kompozytowych materiałów. Nie zna metod charakteryzacji właściwości nanomateriałów.
3,0Student ma wiedzę w zakresie struktury i morfologii oraz właściwości nowoczesnych, zaawansowanych kompozytowych materiałów. Zna metody charakteryzacji właściwości nanomateriałów.
3,5Student ma poszrzoną wiedzę w zakresie struktury i morfologii oraz właściwości nowoczesnych, zaawansowanych kompozytowych materiałów. Zna metody charakteryzacji właściwości nanomateriałów.
4,0Student ma szeroką wiedzę w zakresie struktury i morfologii oraz właściwości nowoczesnych, zaawansowanych kompozytowych materiałów. Zna metody charakteryzacji właściwości nanomateriałów i potrafi wskazać metodę(-y) do wyjaśnienia określonych właściwości.
4,5Student ma szeroką wiedzę w zakresie struktury i morfologii oraz właściwości nowoczesnych, zaawansowanych kompozytowych materiałów. Zna metody charakteryzacji właściwości nanomateriałów i potrafi wskazać metodę(-y) do rozwiazania trudnych zadań.
5,0Student ma bardzo szeroką wiedzę w zakresie struktury i morfologii oraz właściwości nowoczesnych, zaawansowanych kompozytowych materiałów. Zna metody charakteryzacji właściwości nanomateriałów i potrafi wskazać metodę(-y) do rozwiazania trudnych zadań.
PoleKODZnaczenie kodu
Zamierzone efekty kształceniaIM_2A_NM/02_W02Student ma wiedzę z zakresu technologii wytwarzania kompozytów nowej generacji .
Odniesienie do efektów kształcenia dla kierunku studiówIM_2A_W04Ma wiedzę z zakresu nowoczesnych technologii wytwarzania i przetwarzania materiałów niezbędną do projektowania procesu technologicznego i/lub wyrobu
IM_2A_W05Ma wiedzę o trendach rozwojowych i najistotniejszych nowych osiągnięciach z zakresu inżynierii materiałowej niezbędną do zrozumienia zaawansowanych procesów technologicznych
Odniesienie do efektów zdefiniowanych dla obszaru kształceniaT2A_W03ma uporządkowaną, podbudowaną teoretycznie wiedzę ogólną obejmującą kluczowe zagadnienia z zakresu studiowanego kierunku studiów
T2A_W04ma podbudowaną teoretycznie szczegółową wiedzę związaną z wybranymi zagadnieniami z zakresu studiowanego kierunku studiów
T2A_W05ma wiedzę o trendach rozwojowych i najistotniejszych nowych osiągnięciach z zakresu dziedzin nauki i dyscyplin naukowych, właściwych dla studiowanego kierunku studiów i pokrewnych dyscyplin naukowych
T2A_W06ma podstawową wiedzę o cyklu życia urządzeń, obiektów i systemów technicznych
Cel przedmiotuC-1Student uzyskuje wiedzę o budowie, strukturze, właściwościach, metodach badania i wytwarzania oraz zastosowaniach nanokompozytowych materiałów.
C-2Student poznaje terminologię oraz zjawiska, które wystepują w materiałach o strukturze nanometrycznej.
Treści programoweT-W-1Definicja i pojęcia związane ze stanem nanostrukturalnym. Klasyfikacja nanokompozytów. Nanokompozyty w ceramicznej, metalicznej i polimerowej osnowie. Nanostrukturalne powłoki ceramiczne. Naonokompozyty wielofunkcyjne. Zagadnienia szczególne dotyczące metodyki badań i oceny struktury nanokompozytowych materiałów.
T-W-2Analiza zjawisk fizycznych wynikających z nanostrukturalnej budowy kompozytów. Właściwosci mechaniczne, fizykochemiczne, elektyczne, magnetyczne, optyczne i katalityczne. Metody wytwarzania nanokompozytów - spiekanie proszków, metoda zol-żel, metody wytłacznania, wyciągania i wygniatania oraz grupa metod typu SPD, HPT, ECAP i BMA. Metody generatywne.
T-W-3Zastosowania i przykłady zastosowań nanostrukturalnych kompozytów w optyce, elektronice, budownictwie, przemyśle motoryzacyjnym, maszynowym, lotnictwie, przemyśle kosmicznym i energetyce.
T-L-1Wytwarzanie nanokompozytów metodą zol-żel. Wytwarzanie nanokompozytów metodami selektywnego laserowego spiekania - projektowanie kształtu i geometrii kompozytu. Pomiary wielkości cząstek w układach nanocząstki-środowisko ciekłe, stałe i gazowe. Pomiary potencjału Zeta. Metody dyfrakcyjne w badaniach strukturalnych nanokompozytów. Badanie morfologii nanokompozytów metodami HRSEM i TEM. Nanoindentacja – wyznaczanie rozkładu twardości i modułu sprężystości nanokompozytowych materiałów.
Metody nauczaniaM-3Ćwiczenia laboratoryjne. Analiza wyników eksperymentów połączona z dyskusją dydaktyczną (okrągłego stołu). Prezentacje sprawozdań z przeprowadzonej analizy.
M-1Wykład informacyjny z użyciem środków audiowizualnych, tj. filmy dydaktyczne, prezentacje komputerowe.
M-2Ćwiczenia laboratoryjne. Wykonywanie ekperymentów w laboratorium.
Sposób ocenyS-4Ocena podsumowująca: Ocena końcowa z przedmiotu jest średnią ważoną z egzaminu (współczynnik wagi 1,0) oraz ćwiczeń laboratoryjnych (współczynnik wagi 0,6).
S-1Ocena formująca: Ćwiczenia laboratoryjne : Na podstawie krótkich sprawdzianów wiedzy przygotowanej do ćwiczeń (9 sprawdzianów) student uzyskuje ocenę z ćwiczenia.
S-2Ocena formująca: Ćwiczenia laboratoryjne. Na podstawie wykonanych wszystkich ćwiczeń laboratoryjnych oraz prezentacji sprawozdań w formie pisemnej i ustnej student uzyskuje zaliczenie ćwiczenia.
S-3Ocena podsumowująca: Wykład. Po uprzednim zaliczeniu ćwiczeń laboratoryjnych student przystępuje do egzaminu pisemnego; ocenę pozytywną otrzymuję po uzyskaniu co najmiej połowy punktów.
Kryteria ocenyOcenaKryterium oceny
2,0Student nie ma wiedzy z zakresu technologii wytwarzania kompozytów nowej generacji.
3,0Student ma wiedzę z zakresu technologii wytwarzania kompozytów nowej generacji.
3,5Student ma poszerzoną wiedzę z zakresu technologii wytwarzania kompozytów nowej generacji .
4,0Student ma wiedzę z zakresu nowoczesnych technologii wytwarzania kompozytów nowej generacji .
4,5Student ma szeroką wiedzę z zakresu technologii wytwarzania powłok nowej generacji. Wskazuje technolgię do wytwarzania nanostrukturalnych powłok o zdefiniowanych właściwościach.
5,0Student ma bardzo szeroką wiedzę z zakresu technologii wytwarzania powłok nowej generacji. Wskazuje technolgię do wytwarzania nanostrukturalnych powłok o zdefiniowanych właściwościach.
PoleKODZnaczenie kodu
Zamierzone efekty kształceniaIM_2A_NM/02_U01Student potrafi dobrać nanokompozytowy materiał inżynierski i technologię jego wytwarznia do określonych wymagań/funkcji.
Odniesienie do efektów kształcenia dla kierunku studiówIM_2A_U07Potrafi oceniać i porównać wyrób ze względu na zadane kryteria użytkowe z uwzględnieniem aspektów pozatechnicznych
IM_2A_U01Potrafi pozyskiwać informacje z literatury, baz danych i innych źródeł; także w języku obcym; potrafi integrować uzyskane informacje, dokonywać ich interpretacji i krytycznej oceny, a także wyciągnąć wnioski oraz formułować i wyczerpująco uzasadniać opinie
IM_2A_U09Potrafi zaplanować proces badania wyrobu pod kątem właściwości użytkowych i cyklu życia oraz aspektów pozatechnicznych
Odniesienie do efektów zdefiniowanych dla obszaru kształceniaT2A_U01potrafi pozyskiwać informacje z literatury, baz danych oraz innych właściwie dobranych źródeł, także w języku angielskim lub innym języku obcym uznawanym za język komunikacji międzynarodowej w zakresie studiowanego kierunku studiów; potrafi integrować uzyskane informacje, dokonywać ich interpretacji i krytycznej oceny, a także wyciągać wnioski oraz formułować i wyczerpująco uzasadniać opinie
T2A_U02potrafi porozumiewać się przy użyciu różnych technik w środowisku zawodowym oraz w innych środowiskach, także w języku angielskim lub innym języku obcym uznawanym za język komunikacji międzynarodowej w zakresie studiowanego kierunku studiów
T2A_U07potrafi posługiwać się technikami informacyjno-komunikacyjnymi właściwymi do realizacji zadań typowych dla działalności inżynierskiej
T2A_U08potrafi planować i przeprowadzać eksperymenty, w tym pomiary i symulacje komputerowe, interpretować uzyskane wyniki i wyciągać wnioski
T2A_U10potrafi - przy formułowaniu i rozwiązywaniu zadań inżynierskich - integrować wiedzę z zakresu dziedzin nauki i dyscyplin naukowych, właściwych dla studiowanego kierunku studiów oraz zastosować podejście systemowe, uwzględniające także aspekty pozatechniczne
T2A_U12potrafi ocenić przydatność i możliwość wykorzystania nowych osiągnięć (technik i technologii) w zakresie studiowanego kierunku studiów
T2A_U15potrafi dokonać krytycznej analizy sposobu funkcjonowania i ocenić - zwłaszcza w powiązaniu ze studiowanym kierunkiem studiów - istniejące rozwiązania techniczne, w szczególności urządzenia, obiekty, systemy, procesy, usługi
T2A_U16potrafi zaproponować ulepszenia (usprawnienia) istniejących rozwiązań technicznych
T2A_U17potrafi dokonać identyfikacji i sformułować specyfikację złożonych zadań inżynierskich, charakterystycznych dla studiowanego kierunku studiów, w tym zadań nietypowych, uwzględniając ich aspekty pozatechniczne
T2A_U18potrafi ocenić przydatność metod i narzędzi służących do rozwiązania zadania inżynierskiego, charakterystycznego dla studiowanego kierunku studiów, w tym dostrzec ograniczenia tych metod i narzędzi; potrafi - stosując także koncepcyjnie nowe metody - rozwiązywać złożone zadania inżynierskie, charakterystyczne dla studiowanego kierunku studiów, w tym zadania nietypowe oraz zadania zawierające komponent badawczy
T2A_U19potrafi - zgodnie z zadaną specyfikacją, uwzględniającą aspekty pozatechniczne - zaprojektować złożone urządzenie, obiekt, system lub proces, związane z zakresem studiowanego kierunku studiów, oraz zrealizować ten projekt - co najmniej w części - używając właściwych metod, technik i narzędzi, w tym przystosowując do tego celu istniejące lub opracowując nowe narzędzia
Cel przedmiotuC-1Student uzyskuje wiedzę o budowie, strukturze, właściwościach, metodach badania i wytwarzania oraz zastosowaniach nanokompozytowych materiałów.
C-2Student poznaje terminologię oraz zjawiska, które wystepują w materiałach o strukturze nanometrycznej.
Treści programoweT-W-1Definicja i pojęcia związane ze stanem nanostrukturalnym. Klasyfikacja nanokompozytów. Nanokompozyty w ceramicznej, metalicznej i polimerowej osnowie. Nanostrukturalne powłoki ceramiczne. Naonokompozyty wielofunkcyjne. Zagadnienia szczególne dotyczące metodyki badań i oceny struktury nanokompozytowych materiałów.
T-W-2Analiza zjawisk fizycznych wynikających z nanostrukturalnej budowy kompozytów. Właściwosci mechaniczne, fizykochemiczne, elektyczne, magnetyczne, optyczne i katalityczne. Metody wytwarzania nanokompozytów - spiekanie proszków, metoda zol-żel, metody wytłacznania, wyciągania i wygniatania oraz grupa metod typu SPD, HPT, ECAP i BMA. Metody generatywne.
T-W-3Zastosowania i przykłady zastosowań nanostrukturalnych kompozytów w optyce, elektronice, budownictwie, przemyśle motoryzacyjnym, maszynowym, lotnictwie, przemyśle kosmicznym i energetyce.
T-L-1Wytwarzanie nanokompozytów metodą zol-żel. Wytwarzanie nanokompozytów metodami selektywnego laserowego spiekania - projektowanie kształtu i geometrii kompozytu. Pomiary wielkości cząstek w układach nanocząstki-środowisko ciekłe, stałe i gazowe. Pomiary potencjału Zeta. Metody dyfrakcyjne w badaniach strukturalnych nanokompozytów. Badanie morfologii nanokompozytów metodami HRSEM i TEM. Nanoindentacja – wyznaczanie rozkładu twardości i modułu sprężystości nanokompozytowych materiałów.
Metody nauczaniaM-3Ćwiczenia laboratoryjne. Analiza wyników eksperymentów połączona z dyskusją dydaktyczną (okrągłego stołu). Prezentacje sprawozdań z przeprowadzonej analizy.
M-1Wykład informacyjny z użyciem środków audiowizualnych, tj. filmy dydaktyczne, prezentacje komputerowe.
M-2Ćwiczenia laboratoryjne. Wykonywanie ekperymentów w laboratorium.
Sposób ocenyS-4Ocena podsumowująca: Ocena końcowa z przedmiotu jest średnią ważoną z egzaminu (współczynnik wagi 1,0) oraz ćwiczeń laboratoryjnych (współczynnik wagi 0,6).
S-1Ocena formująca: Ćwiczenia laboratoryjne : Na podstawie krótkich sprawdzianów wiedzy przygotowanej do ćwiczeń (9 sprawdzianów) student uzyskuje ocenę z ćwiczenia.
S-2Ocena formująca: Ćwiczenia laboratoryjne. Na podstawie wykonanych wszystkich ćwiczeń laboratoryjnych oraz prezentacji sprawozdań w formie pisemnej i ustnej student uzyskuje zaliczenie ćwiczenia.
S-3Ocena podsumowująca: Wykład. Po uprzednim zaliczeniu ćwiczeń laboratoryjnych student przystępuje do egzaminu pisemnego; ocenę pozytywną otrzymuję po uzyskaniu co najmiej połowy punktów.
Kryteria ocenyOcenaKryterium oceny
2,0Student nie potrafi dobrać nanokompozytowego materiału inżynierskiego i technologii jego wytwarznia do określonych wymagań/funkcji.
3,0Student potrafi dobrać nanokompozytowy materiał inżynierski i technologię jego wytwarznia do określonych wymagań/funkcji.
3,5Student potrafi przeprowadzić prostą analizę stanu wiedzy oraz dobrać nanokompozytowy materiał inżynierski i technologię jego wytwarznia do określonych wymagań/funkcji.
4,0Student potrafi przeprowadzić analizę stanu wiedzy oraz dobrać nanokompozytowy materiał inżynierski i technologię jego wytwarznia do określonych wymagań/funkcji.
4,5Student potrafi przeprowadzić analizę stanu wiedzy oraz dobrać nanokompozytowy materiał inżynierski i technologię jego wytwarznia do określonych wymagań/funkcji oraz uzasadnić wybór na podstawie wiedzy interdyscyplinarnej.
5,0Student potrafi sprawnie przeprowadzić analizę stanu wiedzy oraz dobrać nanokompozytowy materiał inżynierski i technologię jego wytwarznia do określonych wymagań/funkcji oraz uzasadnić wybór na podstawie wiedzy interdyscyplinarnej.
PoleKODZnaczenie kodu
Zamierzone efekty kształceniaIM_2A_NM/02_K01Student nabywa kreatywną podstawę do pracy w zespole oraz świadomość potrzeby poszerzania własnej wiedzy i umiejętności.
Odniesienie do efektów kształcenia dla kierunku studiówIM_2A_K01Potrafi myśleć i działać w sposób kreatywny i przedsiębiorczy
IM_2A_K03Prawidłowo identyfikuje i rozstrzyga dylematy związane z wykonywaniem zawodu oraz ma świadomość ważności i zrozumienie pozatechnicznych aspektów i skutków działalności inżynierskiej, w tym jej wpływu na środowisko i związanej z tym odpowiedzialności za podejmowane decyzje; rozumie potrzebę i zna możliwości ciągłego dokształcania się
Odniesienie do efektów zdefiniowanych dla obszaru kształceniaT2A_K01rozumie potrzebę uczenia się przez całe życie; potrafi inspirować i organizować proces uczenia się innych osób
T2A_K02ma świadomość ważności i zrozumienie pozatechnicznych aspektów i skutków działalności inżynierskiej, w tym jej wpływu na środowisko, i związanej z tym odpowiedzialności za podejmowane decyzje
T2A_K05prawidłowo identyfikuje i rozstrzyga dylematy związane z wykonywaniem zawodu
T2A_K06potrafi myśleć i działać w sposób kreatywny i przedsiębiorczy
Cel przedmiotuC-1Student uzyskuje wiedzę o budowie, strukturze, właściwościach, metodach badania i wytwarzania oraz zastosowaniach nanokompozytowych materiałów.
C-2Student poznaje terminologię oraz zjawiska, które wystepują w materiałach o strukturze nanometrycznej.
Treści programoweT-W-1Definicja i pojęcia związane ze stanem nanostrukturalnym. Klasyfikacja nanokompozytów. Nanokompozyty w ceramicznej, metalicznej i polimerowej osnowie. Nanostrukturalne powłoki ceramiczne. Naonokompozyty wielofunkcyjne. Zagadnienia szczególne dotyczące metodyki badań i oceny struktury nanokompozytowych materiałów.
T-W-2Analiza zjawisk fizycznych wynikających z nanostrukturalnej budowy kompozytów. Właściwosci mechaniczne, fizykochemiczne, elektyczne, magnetyczne, optyczne i katalityczne. Metody wytwarzania nanokompozytów - spiekanie proszków, metoda zol-żel, metody wytłacznania, wyciągania i wygniatania oraz grupa metod typu SPD, HPT, ECAP i BMA. Metody generatywne.
T-W-3Zastosowania i przykłady zastosowań nanostrukturalnych kompozytów w optyce, elektronice, budownictwie, przemyśle motoryzacyjnym, maszynowym, lotnictwie, przemyśle kosmicznym i energetyce.
T-L-1Wytwarzanie nanokompozytów metodą zol-żel. Wytwarzanie nanokompozytów metodami selektywnego laserowego spiekania - projektowanie kształtu i geometrii kompozytu. Pomiary wielkości cząstek w układach nanocząstki-środowisko ciekłe, stałe i gazowe. Pomiary potencjału Zeta. Metody dyfrakcyjne w badaniach strukturalnych nanokompozytów. Badanie morfologii nanokompozytów metodami HRSEM i TEM. Nanoindentacja – wyznaczanie rozkładu twardości i modułu sprężystości nanokompozytowych materiałów.
Metody nauczaniaM-3Ćwiczenia laboratoryjne. Analiza wyników eksperymentów połączona z dyskusją dydaktyczną (okrągłego stołu). Prezentacje sprawozdań z przeprowadzonej analizy.
M-1Wykład informacyjny z użyciem środków audiowizualnych, tj. filmy dydaktyczne, prezentacje komputerowe.
M-2Ćwiczenia laboratoryjne. Wykonywanie ekperymentów w laboratorium.
Sposób ocenyS-4Ocena podsumowująca: Ocena końcowa z przedmiotu jest średnią ważoną z egzaminu (współczynnik wagi 1,0) oraz ćwiczeń laboratoryjnych (współczynnik wagi 0,6).
S-1Ocena formująca: Ćwiczenia laboratoryjne : Na podstawie krótkich sprawdzianów wiedzy przygotowanej do ćwiczeń (9 sprawdzianów) student uzyskuje ocenę z ćwiczenia.
S-2Ocena formująca: Ćwiczenia laboratoryjne. Na podstawie wykonanych wszystkich ćwiczeń laboratoryjnych oraz prezentacji sprawozdań w formie pisemnej i ustnej student uzyskuje zaliczenie ćwiczenia.
S-3Ocena podsumowująca: Wykład. Po uprzednim zaliczeniu ćwiczeń laboratoryjnych student przystępuje do egzaminu pisemnego; ocenę pozytywną otrzymuję po uzyskaniu co najmiej połowy punktów.
Kryteria ocenyOcenaKryterium oceny
2,0Student nie nabywa kreatywnej podstawy do pracy w zespole oraz świadomości potrzeby poszerzania własnej wiedzy i umiejętności.
3,0Student nabywa kreatywną podstawę do pracy w zespole oraz świadomość potrzeby poszerzania własnej wiedzy i umiejętności.
3,5Student nabywa kreatywną podstawę do pracy w zespole oraz świadomość potrzeby poszerzania własnej wiedzy i umiejętności.
4,0Student nabywa kreatywną podstawę do pracy w zespole oraz świadomość potrzeby poszerzania własnej wiedzy i umiejętności.
4,5Student nabywa kreatywną podstawę do pracy w zespole oraz świadomość potrzeby poszerzania własnej wiedzy i umiejętności.
5,0Student nabywa kreatywną podstawę do pracy w zespole oraz świadomość potrzeby poszerzania własnej wiedzy i umiejętności.