| Pole | KOD | Znaczenie kodu |
|---|
| Zamierzone efekty kształcenia | Wz_1A_B4_W01 | ma wiedzę ogólną w zakresie warsztatu projektowego w obszarze wzornictwa przemysłowego oraz dziedzin pokrewnych; w stopniu podstawowym orientuje się w całości środków ekspresji i umiejętności warsztatowych w sztukach plastycznych |
|---|
| Odniesienie do efektów kształcenia dla kierunku studiów | Wz_1A_W01 | ma wiedzę ogólną w zakresie warsztatu projektowego w obszarze wzornictwa oraz dziedzin pokrewnych; w stopniu podstawowym orientuje się w całości środków ekspresji i umiejętności warsztatowych w sztukach plastycznych |
|---|
| Odniesienie do efektów zdefiniowanych dla obszaru kształcenia | A1_W10 | ma podstawową wiedzę dotyczącą realizacji prac artystycznych związanych ze studiowanym kierunkiem studiów i specjalnością oraz wiedzę dotyczącą środków ekspresji i umiejętności warsztatowych pokrewnych dyscyplin artystycznych |
|---|
| Cel przedmiotu | C-1 | Celem zajęć jest rozwijanie i kształtowanie umiejętności świadomego budowania kompozycji stukturalych-rzeźbiarskich, przestrzenych. Budowania relacji elementów. |
|---|
| C-3 | Student umie samodzielnie zastosować technikę tradycyjnej - plastycznej prezentacji przestrzennej projektu. Orientuje się w zaawansowanych metodach modelowania. |
| C-4 | Student jest zdolny do twórczego myślenia, wytwarza pomysły, potrafi świadomie budować kompozycje trówymiarowe. |
| C-2 | Zagadnienia odczytywania ruchu, układu przestrzennego w stopniu zaawansowanym. Orientuje studenta w środkach ekspresji plastycznej i wzbogaca jego umiejętności warsztatowe. |
| C-5 | Zaznajomienie z podstawową terminologią związaną z kompozycją na płaszczyźnie i w przestrzeni |
| C-6 | Rozwijanie indywidualnych predyspozycji w procesie odwzorowywania zastanych układów przestrzennych |
| C-7 | Rozwijanie wrażliwości w procesie twórczym wynikającym bezpośrednio z obserwacji natury. |
| C-8 | Doskonalenie umiejętności konstruowania i odkrywania wartości w różnych sytuacjach z otoczenia. |
| C-9 | Zaznajomienie z konstrukcją i formą ludzkiego ciała z uwzględnieniem proporcji i funkcji. |
| C-10 | Rozwijanie indywidualnych predyspozycji rzeźbiarskich w wybranej technice |
| C-11 | Umiejętność posługiwania się formą przestrzenną w celu zaprezentowania własnego projektu.
Umiejętność szybkiego przedstawienia układu przestrzennego kompozycyjnego/sytuacyjnego – szkic rzeźbiarski |
| Treści programowe | T-P-1 | Wstęp do tematu/objaśnienie zadania – zaznajomienie z podstawową
terminologią związaną z postawionym zadaniem. Pojęcia z zakresu kompozycji na płaszczyźnie i w przestrzeni, negatyw, pozytyw formy przestrzennej i płaskiej. Omówienie zagadnień związanych z budową brył, skalą, proporcjami, kierunkami i konstrukcją formy. Omówienie kryteriów oceniania |
|---|
| T-P-2 | Układ kompozycyjny przestrzenny „STRUKTURY”
Wszystkie ćwiczenia poprzedza wykład problemowy oraz szkice koncepcyjne
Problem:
-Proporcja, relacja skali, wielkości i rodzaj użytego elementów względem siebie oraz w stosunku do wielkości całej kompozycji.
-Światłocień /światło czynnikiem kreującymi destruującym formę
-Kompozycja /otwarta, zamknięta, dynamiczna, statyczna.
-Badanie możliwości budowania kompozycji z elementów powtarzalnych
-Analiza wartości przestrzennych wynikająca z wykorzystania powtarzalnego elementu
-Definiowanie pojeć element, zbiór, zespół, zdarzenie, układ, system
-Rozwijanie plastycznego myślenia i przestrzennego postrzegania |
| T-P-3 | Zadanie wolne, odpowiedz plastyczna na problem zaobserwowany przez studenta/praca na wyobraźnię
-skala, forma, faktura
-obserwacja, umiejętność odwzorowywania, odczytywania i rozumienia natury
-kształtowanie umiejętności budowania/konstruowania wyobrażonej formy
-rozwijanie umiejętności obserwacji i myślenia wynikowego
-Doskonalenie umiejętności manualnych i posługiwania się technikami rzeźbiarski w realizacji formy przestrzennej
-Trafne stosowanie środków plastycznych/ języka plastycznego do obrazowania idei/problemu prac |
| T-P-4 | Przeglądy śródsemestralne |
| T-P-3 | Replika
-skala, forma, faktura
-obserwacja, umiejętność odwzorowywania, odczytywania i rozumienia natury |
| T-P-2 | Układ przestrzenny komponowany na płaszczyźnie „MODUŁY”
Wszystkie ćwiczenia poprzedza wykład problemowy oraz szkice koncepcyjne
Problem:
-Proporcja, relacja skali, wielkości elementów względem siebie oraz w stosunku do formatu płaszczyzny.
-Światłocień /światło czynnikiem kreującymi destruującym formę
-Kompozycja /otwarta, zamknięta, dynamiczna, statyczna.
-Badanie możliwości budowania kompozycji z elementów powtarzalnych
-Analiza wartości przestrzennych wynikająca z opracowania modułu
-Rozwijanie plastycznego myślenia i przestrzennego postrzegania
format pracy 50x50cm, materiał: papier – brystol |
| T-P-1 | Wstęp do tematu/objaśnienie zadania – zaznajomienie z podstawową
terminologią związaną z postawionym zadaniem. Pojęcia z zakresu kompozycji na płaszczyźnie i w przestrzeni, negatyw, pozytyw formy przestrzennej i płaskiej. Omówienie zagadnień związanych z budową brył, skalą, proporcjami, kierunkami i konstrukcją formy. Omówienie kryteriów oceniania |
| T-P-4 | Przedmiot znaleziony
-twórcza adaptacja codzinnego/zwykłego przedmiotu na cele wypowiedzi artystycznej
-rozwijanie umiejętności obserwacji i myślenia wynikowego
-Doskonalenie umiejętności manualnych i posługiwania się technikami rzeźbiarski w realizacji formy przestrzennej
-Trafne stosowanie środków plastycznych/ języka plastycznego do obrazowania idei/problemu prac |
| T-P-5 | Przeglądy śródsemestralne |
| Metody nauczania | M-1 | Wykład problemowy. |
|---|
| M-2 | Ćwiczenia labolatoryjne. |
| M-3 | Pokaz połączony z przeżyciem |
| M-4 | Wstęp do tematu/zadania - objaśnienie; pokaz praktycznego działania; obserwacja z natury; korekta; ćw. przedmiotowe |
| Sposób oceny | S-1 | Ocena formująca: formujący. Umiejętności związane z warsztatem rzeźbiarskim. |
|---|
| S-3 | Ocena formująca: formujący. Spektrum szeroko rozumianej sztuki. Działania w zakresie dyscyplin plastycznych. |
| S-4 | Ocena formująca: formujący. Swiadomość konstruowania idei plastycznych. |
| S-2 | Ocena formująca: formujący. Uzyskanie odpowiedniej sprawności w budowaniu materiałowych kompozycji trójwymiarowych strukturalnych, wieloelementowych. Rónorodność łączeń. Bogaty język plastyczny.Wrażliwość i intuicja. |
| S-5 | Ocena formująca: Ocena formująca – przegląd śródsemestralny, aktywne uczestnictwo w zajęciach połączone z indywidualną korektą, systematyczne przygotowanie do zajęć,
Ocena podsumowująca – uwzględnia ocenę formującą, postęp w umiejętnościach warsztatowych oraz indywidualne zaangażowanie |
| Kryteria oceny | Ocena | Kryterium oceny |
|---|
| 2,0 | Nie opanował w stopniu zadowalającym zagadnień odczytywania formy, budowania sruktur, kompozycji i zjawisk językiem i warsztatem plastycznym |
| 3,0 | Opanował na poziomie podstawowym odczytywanie formy rzeźbirskiej. Umie rozeznać pojęcia:struktura, zbiór, zespół, system, negatyw-pozytyw.Przekształca na język sztuki zjawiska. Ujawnia twórcze myślenie. |
| 3,5 | Umie formułować idee artystyczne. Orientuje się w środkach ekspresji. Twórczo realizuje przedstawione zadania. |
| 4,0 | Swiadomie kostruuje kompozycje trójwymiarowe. Jest zorientowany w tendencjach sztuki nowoczesnej w tym w rzeźbie. Ma łatwość formowania idei artystycznych. |
| 4,5 | W sposób wyróżniający realizuje postawione zadania, umie definiować zjawiska, buduje stryktury. Rozpoznaje relacje przestrzenne, umie je określić. |
| 5,0 | Student posiada warsztat twórczy. Buduje idee artystyczne i świadomie je realizuje. |