Wydział Biotechnologii i Hodowli Zwierząt - Zootechnika (S1)
Sylabus przedmiotu Teoria i praktyka jazdy konnej:
Informacje podstawowe
| Kierunek studiów | Zootechnika | ||
|---|---|---|---|
| Forma studiów | studia stacjonarne | Poziom | pierwszego stopnia |
| Tytuł zawodowy absolwenta | inżynier | ||
| Obszary studiów | nauk rolniczych, leśnych i weterynaryjnych, studiów inżynierskich | ||
| Profil | ogólnoakademicki | ||
| Moduł | — | ||
| Przedmiot | Teoria i praktyka jazdy konnej | ||
| Specjalność | Hodowla koni i jeździectwo | ||
| Jednostka prowadząca | Pracownia Hodowli Koni i Animaloterapii | ||
| Nauczyciel odpowiedzialny | Angelika Cieśla <Angelika.Ciesla@zut.edu.pl> | ||
| Inni nauczyciele | |||
| ECTS (planowane) | 2,0 | ECTS (formy) | 2,0 |
| Forma zaliczenia | zaliczenie | Język | polski |
| Blok obieralny | — | Grupa obieralna | — |
Formy dydaktyczne
Wymagania wstępne
| KOD | Wymaganie wstępne |
|---|---|
| W-1 | zaliczenie z przedmiotów "Użytkowanie i hodowla koni" "Biologiczne podstawy treningu koni" |
Cele przedmiotu
| KOD | Cel modułu/przedmiotu |
|---|---|
| C-1 | student ma podstawowe wiadomości z zakresu zasad użytkowania wierzchowego koni na ujeżdżalni i w terenie oraz funkcjonowania ośrodków jeździeckich |
| C-2 | posiada umiejętność przygotowania konia do jazdy oraz pielęgnacji po jeździe, posiada umiejętność samodzielnej jazdy wierzchem w trzech podstawowych chodach |
Treści programowe z podziałem na formy zajęć
| KOD | Treść programowa | Godziny |
|---|---|---|
| ćwiczenia audytoryjne | ||
| T-A-1 | Zasady bhp w stajni i na terenie ośrodka. Bezpieczeństwo i pierwsza pomoc w jeździectwie. Pierwsza pomoc na ujeżdżalni, postępowanie w najczęstszych urazach u jeźdźców i koni. Postępowanie w razie wypadków w terenie. | 3 |
| T-A-2 | Prawa i obowiązki instruktora. Reguły jazdy w zastępie.Rodzaje dosiadu w zależności od zaawansowania jeźdźca i chodu konia. Pomoce naturalne i sztuczne. Działanie dosiadem, łydką i wodzami w podstawowych chodach konia. | 4 |
| T-A-3 | Jazda na ujeżdżalni – podstawowe figury (wolta, półwolta, wężyk, serpentyna, zmiana kierunku). Jazda w zastępie i indywidualnie. Podstawowe ćwiczenia ujeżdżeniowe – postawienie konia na pomoce, półparady i parady, ustawienie i zgięcie. Zmiany tempa i przejścia chodów. Zatrzymanie i cofanie. | 3 |
| T-A-4 | Podstawowe ćwiczenia skokowe – pokonywanie cavaletti, przeszkód pojedynczych i złożonych. Znaczenie prawidłowego najazdu na przeszkodę. Rola tempa i rodzaju chodu. Znaczenie szeregu gimnastycznego w podnoszeniu sprawności jeźdźca i konia. | 3 |
| T-A-5 | Jazda terenowa. Jazda w zastępie, zasady bezpieczeństwa, rola instruktora. Zasady pokonywania nierówności terenu, przeszkód naturalnych i zróżnicowanych nawierzchni. | 2 |
| 15 | ||
| laboratoria | ||
| T-L-1 | Przygotowanie konia do jazdy. Kiełznanie, siodłanie i prowadzenie w ręku. Nauka wsiadania i zsiadania z konia. Jazda na lonży, nauka dosiadu. Podstawowe ćwiczenia woltyżerskie. | 4 |
| T-L-2 | Zasady jazdy w zastępie. Doskonalenie dosiadu. Rodzaje dosiadu w zależności od zaawansowania jeźdźca i chodu konia. Praktyczne zastosowanie pomocy jeździeckich. Wykonywanie podstawowych figur (wolta, półwolta, wężyk, serpentyna, zmiana kierunku). | 3 |
| T-L-3 | Jazda indywidualna. Podstawowe ćwiczenia ujeżdżeniowe – postawienie konia na pomoce, półparady i parady, ustawienie i zgięcie. Jazda na kole. Zmiany tempa i przejścia chodów. Zatrzymanie i cofanie. | 3 |
| T-L-4 | Podstawowe ćwiczenia skokowe – pokonywanie cavaletti, szeregów gimnastycznych, przeszkód pojedynczych i złożonych. | 3 |
| T-L-5 | Jazda terenowa. Praktyczne pokonywanie nierówności terenu, przeszkód naturalnych i zróżnicowanych nawierzchni. | 2 |
| 15 | ||
| wykłady | ||
| T-W-1 | Pokrojowe, motoryczne i psychiczne cechy konia wierzchowego. Cechy i umiejętności jeźdźca. Rola szkoleniowca i ośrodka szkoleniowego. Kodeks postępowania z koniem. | 2 |
| T-W-2 | Etapy szkolenia konia – przyzwyczajanie do pracy pod siodłem. Lonżowanie. Zajeżdżanie. Podstawowe szkolenie konia – fazy: przyzwyczajania, rozwijania siły pchającej i rozwijania siły nośnej. Piramida podstawowego wyszkolenia konia. | 2 |
| T-W-3 | Etapy szkolenia jeźdźca – wyszkolenie podstawowe. Rodzaje pomocy jeździeckich; pomoce popędzające, wstrzymujące, przesuwające. Działanie pomocami w dosiadzie i półsiadzie. Pomoce dodatkowe, wodze pomocnicze. Nauka jazdy na lonży, równowaga i rozluźnienie jeźdźca w poszczególnych chodach, rodzaje ćwiczeń gimnastycznych i ich rola w nauce prawidłowego dosiadu. | 3 |
| T-W-4 | Jazda na ujeżdżalni, reguły jazdy na ujeżdżalni i w hali, oznakowanie ujeżdżalni, rodzaje figur wykonywanych na czworoboku. Jazda terenowa, zasady jazdy terenowej, rodzaje dosiadu, rola półsiadu. Zastosowanie sygnałów wizualnych do komunikacji w zastępie. Rodzaje i sposób pokonywania przeszkód terenowych. | 3 |
| 10 | ||
Obciążenie pracą studenta - formy aktywności
| KOD | Forma aktywności | Godziny |
|---|---|---|
| ćwiczenia audytoryjne | ||
| A-A-1 | uczestnictwo w zajęciach | 14 |
| A-A-2 | zaliczenie pisemne | 1 |
| 15 | ||
| laboratoria | ||
| A-L-1 | uczestnictwo w zajęciach | 15 |
| A-L-2 | praca własna studenta w ramach indywidualnych zajęć praktycznych | 12 |
| A-L-3 | udział w konsultacjach | 2 |
| A-L-4 | zaliczenie praktyczne | 1 |
| 30 | ||
| wykłady | ||
| A-W-1 | uczestnictwo w zajęciach | 10 |
| A-W-2 | praca własna studenta z literaturą i przygotowanie do zaliczenia | 4 |
| A-W-3 | zaliczenie pisemne | 1 |
| 15 | ||
Metody nauczania / narzędzia dydaktyczne
| KOD | Metoda nauczania / narzędzie dydaktyczne |
|---|---|
| M-1 | wykład z zstosowaniem technik multimedialnych |
| M-2 | prelekcja, odczyt |
| M-3 | ćwiczenia praktyczne |
| M-4 | film |
| M-5 | pokaz |
Sposoby oceny
| KOD | Sposób oceny |
|---|---|
| S-1 | Ocena formująca: aprobata |
| S-2 | Ocena podsumowująca: zaliczenie pisemne |
| S-3 | Ocena podsumowująca: zaliczenie praktyczne |
Zamierzone efekty kształcenia - wiedza
| Zamierzone efekty kształcenia | Odniesienie do efektów kształcenia dla kierunku studiów | Odniesienie do efektów zdefiniowanych dla obszaru kształcenia | Odniesienie do efektów kształcenia prowadzących do uzyskania tytułu zawodowego inżyniera | Cel przedmiotu | Treści programowe | Metody nauczania | Sposób oceny |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| ZO_1A_ZOK-S-D6_W01 student wymienia i opisuje formy i zasady jazdy wierzchem na ujeżdżalni i w terenie, wylicza i charakteryzuje etapy szkolenia jeźdźca i konia oraz działanie pomocy jeździeckich | ZO_1A_W12 | R1A_W05 | — | C-1 | T-W-1, T-W-2, T-W-3, T-W-4, T-A-1, T-A-2, T-A-3, T-A-4, T-A-5, T-L-2, T-L-3 | M-1, M-2, M-4 | S-2 |
Zamierzone efekty kształcenia - umiejętności
| Zamierzone efekty kształcenia | Odniesienie do efektów kształcenia dla kierunku studiów | Odniesienie do efektów zdefiniowanych dla obszaru kształcenia | Odniesienie do efektów kształcenia prowadzących do uzyskania tytułu zawodowego inżyniera | Cel przedmiotu | Treści programowe | Metody nauczania | Sposób oceny |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| ZO_1A_ZOK-S-D6_U01 student umie przygotować konia do jazdy wierzchem oraz potrafi przeprowadzić pielęgnację po zakończeniu jazdy konnej | ZO_1A_U17 | R1A_U01, R1A_U05, R1A_U06, R1A_U07 | InzA_U03, InzA_U05, InzA_U08 | C-2 | T-L-1 | M-1, M-3, M-4, M-5 | S-1, S-3 |
| ZO_1A_ZOK-S-D6_U02 student posiada umiejętność samodzielnej jazdy wierzchem w trzech podstawowych chodach | ZO_1A_U17 | R1A_U01, R1A_U05, R1A_U06, R1A_U07 | InzA_U03, InzA_U05, InzA_U08 | C-2 | T-W-4, T-A-3, T-A-4, T-A-5, T-L-2, T-L-3, T-L-4, T-L-5 | M-1, M-3, M-4, M-5 | S-1, S-3 |
Kryterium oceny - wiedza
| Efekt kształcenia | Ocena | Kryterium oceny |
|---|---|---|
| ZO_1A_ZOK-S-D6_W01 student wymienia i opisuje formy i zasady jazdy wierzchem na ujeżdżalni i w terenie, wylicza i charakteryzuje etapy szkolenia jeźdźca i konia oraz działanie pomocy jeździeckich | 2,0 | student nie wymienia i nie potrafi opisać większości form i zasad jazdy wierzchem na ujeżdżalni i w terenie, nie wylicza i nie umie scharakteryzować etapów szkolenie jeźdźca i konia, nie potrafi wymienić i opisać działania większości pomocy jeździeckich, popełnia liczne i zasadnicze błędy merytoryczne |
| 3,0 | student wymienia i opisuje formy i zasady jazdy wierzchem na ujeżdżalni i w terenie, wylicza i charakteryzuje etapy szkolenia jeźdźca i konia oraz działanie pomocy jeździeckich, popełnia błędy merytoryczne o dużym znaczeniu | |
| 3,5 | student wymienia i opisuje formy i zasady jazdy wierzchem na ujeżdżalni i w terenie, wylicza i charakteryzuje etapy szkolenia jeźdźca i konia oraz działanie pomocy jeździeckich, dopuszczalne błędy merytoryczne o małym znaczeniu | |
| 4,0 | student wymienia i opisuje formy i zasady jazdy wierzchem na ujeżdżalni i w terenie, wylicza i charakteryzuje etapy szkolenia jeźdźca i konia oraz działanie pomocy jeździeckich, dopuszczalne nieliczne błędy merytoryczne o małym znaczeniu | |
| 4,5 | student wymienia i opisuje formy i zasady jazdy wierzchem na ujeżdżalni i w terenie, wylicza i charakteryzuje etapy szkolenia jeźdźca i konia oraz działanie pomocy jeździeckich, wykazuje aktywność na zajęciach | |
| 5,0 | student w pełni samodzielnie i absolutnie bezbłędnie wymienia i opisuje formy i zasady jazdy wierzchem na ujeżdżalni i w terenie, wylicza i charakteryzuje etapy szkolenia jeźdźca i konia oraz działanie pomocy jeździeckich, wykazuje dużą aktywność |
Kryterium oceny - umiejętności
| Efekt kształcenia | Ocena | Kryterium oceny |
|---|---|---|
| ZO_1A_ZOK-S-D6_U01 student umie przygotować konia do jazdy wierzchem oraz potrafi przeprowadzić pielęgnację po zakończeniu jazdy konnej | 2,0 | student nie umie przygotować konia do jazdy wierzchem oraz nie potrafi przeprowadzić pielęgnacji po zakończeniu jazdy konnej, popełnia liczne błędy, nie wykazuje aktywności na zajęciach |
| 3,0 | student umie przygotować konia do jazdy wierzchem oraz potrafi przeprowadzić pielęgnację po zakończeniu jazdy konnej, dopuszczalne błędy merytoryczne i techniczne, wykazuje umiarkowaną aktywność na zajęciach | |
| 3,5 | student umie przygotować konia do jazdy wierzchem oraz potrafi przeprowadzić pielęgnację po zakończeniu jazdy konnej, popełnia nieliczne błędy merytoryczne i techniczne, jest umiarkowanie aktywny na zajęciach | |
| 4,0 | student umie przygotować konia do jazdy wierzchem oraz potrafi przeprowadzić pielęgnację po zakończeniu jazdy konnej, popełnia nieliczne błędy techniczne, jest aktywny na zajęciach | |
| 4,5 | student umie samodzielnie przygotować konia do jazdy wierzchem oraz potrafi przeprowadzić pielęgnację po zakończeniu jazdy konnej, popełnia nieliczne błędy techniczne, wykazuje dużą aktywność na zajęciach | |
| 5,0 | student w pełni samodzielnie i bezbłędnie umie przygotować konia do jazdy wierzchem oraz potrafi przeprowadzić pielęgnację po zakończeniu jazdy konnej, wykazuje dużą aktywność i zaangażowanie podczas zajęć | |
| ZO_1A_ZOK-S-D6_U02 student posiada umiejętność samodzielnej jazdy wierzchem w trzech podstawowych chodach | 2,0 | student nie posiada umiejętności samodzielnej jazdy wierzchem w jednym z trzech podstawowych chodów, popełnia wiele znaczących błędów technicznych, nie wykazuje aktywności na zajęciach |
| 3,0 | student posiada umiejętność samodzielnej jazdy wierzchem w trzech podstawowych chodach, dopuszczalne są błędy techniczne, wykazuje umiarkowaną aktywność na zajęciach | |
| 3,5 | student posiada umiejętność samodzielnej jazdy wierzchem w trzech podstawowych chodach, nie popełnia zasadniczych błędów technicznych, jest aktywny na zajęciach | |
| 4,0 | student posiada umiejętność samodzielnej jazdy wierzchem w trzech podstawowych chodach, wykonuje komendy instruktora nie popełniając zasadniczych błędów, wykazuje aktywność podczas zajęć | |
| 4,5 | student posiada umiejętność samodzielnej jazdy wierzchem w trzech podstawowych chodach, poprawnie wykonuje komendy instruktora, wykazuje dużą aktywność podczas zajęć | |
| 5,0 | student posiada umiejętność samodzielnej jazdy wierzchem w trzech podstawowych chodach, bezbłędnie wykonuje komendy instruktora, wykazuje dużą aktywność podczas zajęć |
Literatura podstawowa
- Pruchniewicz W., Akademia jeździecka cz.I., Chaber PR Akademia Jeździecka, Warszawa, 2003
- Zasady jazdy konnej cz. 1-3 – podręcznik autoryzowany przez PZJ, PZJ, Warszawa, 2003
Literatura dodatkowa
- Pruchniewicz K., (pod red.), Jak nauczać jeździectwa? Podręcznik dla instruktorów i trenerów, Akademia Jeździecka, Warszawa, 2008